Dziennik Ustaw - rok 2008 nr 73 poz. 443

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1) ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083),

2) ustawą z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037),

3) ustawą z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 474)

– ujętych w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 stycznia 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 9, poz. 86),

4) ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271),

5) ustawą z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052),

6) ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152),

7) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302),

8) ustawą z dnia 5 marca 2004 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 62, poz. 577),

9) ustawą z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 66),

10) ustawą z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 85, poz. 571),

11) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05 (Dz. U. Nr 98, poz. 656),

12) ustawą z dnia 24 listopada 2007 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 226, poz. 1674),

13) ustawą z dnia 18 marca 2008 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz. U. Nr 63, poz. 393)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 22 kwietnia 2008 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1) art. 83, 88, 89, 92 i 93 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475), które stanowią:

„Art. 83. 1. W okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy od dnia ukonstytuowania się organów Krajowej Izby Doradców Podatkowych uprawnienia Krajowej Rady Doradców Podatkowych określone w art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 10 ust. 1 oraz art. 21 ust. 3 wykonuje minister właściwy do spraw finansów publicznych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty określonej w art. 11 ust. 1, obowiązującą w okresie, o którym mowa w ust. 1.

3. Do dnia wyboru Krajowej Rady Doradców Podatkowych minister właściwy do spraw finansów publicznych pobiera opłatę, o której mowa w art. 11 ust. 1.

4. W terminie 30 dni od dnia wyboru Krajowej Rady Doradców Podatkowych minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje środki finansowe, o których mowa w ust. 3, Krajowej Radzie Doradców Podatkowych, po potrąceniu kwoty stanowiącej równowartość 25 % wpływów uzyskanych z tej opłaty na pokrycie kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem uprawnień określonych w ust. 1 i w art. 84.

5. Kwota, którą potrącono zgodnie z ust. 4, stanowi dochód budżetu państwa.”

„Art. 88. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w terminie 14 dni od dnia dokonania wyboru Krajowej Rady Doradców Podatkowych przekazuje Krajowej Radzie Doradców Podatkowych odpis listy doradców podatkowych.

Art. 89. 1. Minister Finansów powołuje Komisję Egzaminacyjną pierwszej kadencji na okres 2 lat.

2. Komisja Egzaminacyjna, o której mowa w ust. 1, składa się z pięćdziesięciu pięciu członków, w tym z:

1) dwudziestu przedstawicieli Ministra Finansów,

2) pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, delegowanych przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego,

3) dziesięciu pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych w dziedzinach objętych zakresem tematycznym egzaminu,

4) dwudziestu osób o uznanym autorytecie w dziedzinach objętych zakresem tematycznym egzaminu lub o dużym doświadczeniu w zakresie doradztwa podatkowego.”

„Art. 92. 1. Do czasu powołania Krajowej Rady Doradców Podatkowych minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje akty wykonawcze do ustawy, o których mowa w art. 12, art. 21 ust. 5, art. 25 ust. 2, art. 26 i 46, bez zasięgnięcia opinii tego organu.

2. Po upływie 6 miesięcy od dnia powołania Krajowej Rady Doradców Podatkowych tracą moc przepisy, o których mowa w ust. 1, o ile nie zostały wcześniej uchylone przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Art. 93. W ustawie z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 121, poz. 592) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu:

„Art. 5a. Do rejestru biegłych rewidentów może być również wpisany ten, kto został wpisany, zgodnie z odrębnymi przepisami, na listę doradców podatkowych i złożył z wynikiem pozytywnym egzaminy na biegłego rewidenta w następującym zakresie:

1) rachunkowość finansowa i sprawozdawczość,

2) rachunek kosztów i rachunkowość zarządcza,

3) badanie sprawozdań finansowych i inne usługi biegłego rewidenta.”;

2) w art. 34 w ust. 2 wyrazy „31 grudnia 1996 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 1998 r.” ”;

2) art. 18 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083), który stanowi:

„Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r.”;

3) art. 633 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037), który stanowi:

„Art. 633. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r.”;

4) art. 2–9 i 12 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 474), które stanowią:

„Art. 2. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje Komisję Egzaminacyjną drugiej kadencji w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Komisja Egzaminacyjna drugiej kadencji działa do ostatniego dnia miesiąca, w którym Krajowa Rada Doradców Podatkowych przedstawi ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych kandydatów na członków Komisji Egzaminacyjnej następnej kadencji.

3. Komisja Egzaminacyjna drugiej kadencji składa się z pięćdziesięciu pięciu osób, w tym z:

1) piętnastu przedstawicieli ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

2) piętnastu pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych w dziedzinach objętych zakresem tematycznym egzaminu,

3) pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, delegowanych przez prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego,

4) dwudziestu doradców podatkowych.

Art. 3. Do biegu terminów określonych w art. 24 ust. 3 i 4 ustawy wymienionej w art. 1 nie wlicza się okresu pomiędzy zakończeniem prac przez Komisję Egzaminacyjną pierwszej kadencji a terminem pierwszego egzaminu wyznaczonego przez Komisję Egzaminacyjną drugiej kadencji.

Art. 4. Osoby prawne wpisane do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego, które dotychczas nie uiściły opłaty, o której mowa w art. 19 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, są obowiązane do jej uiszczenia w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 5. 1. Osoba fizyczna, której doręczono decyzję o dokonaniu wpisu warunkowego na listę doradców podatkowych, a która nie złożyła ślubowania, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy:

1) składa ślubowanie oraz uiszcza opłatę za dokonanie wpisu albo

2) składa wniosek o uchylenie decyzji o dokonaniu wpisu warunkowego na listę doradców podatkowych.

2. W razie niedokonania którejkolwiek z czynności, o których mowa w ust. 1 i w terminie określonym w ust. 1, minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje decyzję o uchyleniu decyzji o dokonaniu wpisu warunkowego na listę doradców podatkowych.

3. Osoby fizyczne, które złożyły ślubowanie, a nie uiściły opłaty za dokonanie wpisu, są obowiązane do jej wpłaty w terminie określonym w ust. 1; w przypadku niedokonania wpłaty przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 6. 1. Pierwszy Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych, zwany dalej Zjazdem, odbędzie się nie później niż w terminie 8 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Zjazd odbędzie się w Warszawie.

2. Delegatami na Zjazd są doradcy podatkowi wybrani na wojewódzkich zgromadzeniach wyborczych doradców podatkowych.

Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy powołuje Komisję Organizacyjną Zjazdu, zwaną dalej Komisją, która zwołuje Zjazd.

2. Komisja, z zastrzeżeniem ust. 3, składa się z 33 doradców podatkowych powołanych w jednej trzeciej spośród osób zgłoszonych przez stowarzyszenia zrzeszające doradców podatkowych oraz w dwóch trzecich spośród osób zgłoszonych przez doradców podatkowych niezrzeszonych w tych stowarzyszeniach.

3. Skład Komisji może być powiększony o przedstawicieli ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w liczbie nie większej niż 12 osób.

4. Uprawnieni do zgłaszania kandydatów na członków Komisji, o których mowa w ust. 2, zgłaszają tych kandydatów spośród osób wpisanych na listę doradców podatkowych w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

5. Komisja w terminie 14 dni od dnia powołania wybierze ze swego grona przewodniczącego, wiceprzewodniczącego oraz skarbnika Komisji.

6. Doradcom podatkowym będącym członkami Komisji nie przysługuje bierne prawo wyborcze na pierwszym Krajowym Zjeździe Doradców Podatkowych.

Art. 8. 1. Do zadań Komisji należy w szczególności:

1) opracowanie regulaminu zwołania Zjazdu oraz zasad i trybu wyłaniania delegatów na Zjazd na wojewódzkich zgromadzeniach wyborczych doradców podatkowych,

2) zwołanie wojewódzkich zgromadzeń wyborczych doradców podatkowych,

3) zorganizowanie Zjazdu.

2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa:

1) organizację, skład oraz zasady i tryb działania komisji wyborczych wojewódzkich zgromadzeń wyborczych doradców podatkowych,

2) szczegółowe zasady i tryb wyboru delegatów na Zjazd,

3) terminy i miejsce publikacji komunikatów dotyczących wojewódzkich zgromadzeń wyborczych doradców podatkowych oraz Zjazdu.

3. Koszty organizacji wojewódzkich zgromadzeń wyborczych doradców podatkowych oraz Zjazdu są pokrywane ze środków, o których mowa w art. 83 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1.

Art. 9. Przepisów art. 27 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 nie stosuje się do spółek niemających osobowości prawnej powstałych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.”

„Art. 12. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.”;

5) art. 106 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), który stanowi:

„Art. 106. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem przepisów art. 8 pkt 1 i 2, art. 10 pkt 2 i 3, art. 84 pkt 1, art. 86 § 1, art. 87 § 2, art. 88, art. 90 § 1, art. 91 i art. 92, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

6) art. 101 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052), który stanowi:

„Art. 101. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., z tym że przepisy art. 42 § 2, art. 70 § 1 i art. 93 w zakresie wynagrodzenia, o którym mowa w art. 42 § 1, stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r.”;

7) art. 163 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152), który stanowi:

„Art. 163. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem:

1) art. 25 ust. 2, art. 95, art. 102–105, art. 123 pkt 1 i 3, art. 124 i 125, art. 127, art. 135 ust. 2 i 3 – w zakresie dotyczącym art. 123 pkt 3 oraz art. 137 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2004 r., jednak nie później niż z dniem uzyskania członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej;

2) art. 148 pkt 3 lit. c, w zakresie, w którym dotyczy art. 80b ust. 2 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 148, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., jednak nie później niż z dniem uzyskania członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.”;

8) art. 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), który stanowi:

„Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem:

1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej;

2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.;

3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy.”;

9) art. 10 ustawy z dnia 5 marca 2004 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 62, poz. 577), który stanowi:

„Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.”;

10) art. 3 i 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 66), które stanowią:

„Art. 3. Do zobowiązań wynikających z umów ubezpieczenia zawartych przed upływem 3 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 10, art. 2 pkt 2 i 3 oraz art. 3, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.”;

11) art. 67 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 85, poz. 571), który stanowi:

„Art. 67. Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 marca 2007 r., z wyjątkiem:

1) art. 39 pkt 7 i art. 57, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

2) (uchylony);

3) (utracił moc).”;

12) art. 2 ustawy z dnia 24 listopada 2007 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 226, poz. 1674), który stanowi:

„Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 5 grudnia 2007 r.”;

13) art. 6 ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz. U. Nr 63, poz. 393), który stanowi:

„Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2009 r., z wyjątkiem:

1) art. 1 pkt 3 lit. a tiret pierwszy i drugi, pkt 4, pkt 19 oraz pkt 49 lit. a, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2008 r.;

2) art. 1 pkt 46, art. 2 ust. 1–4 oraz art. 4 ust. 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”.

Marszałek Sejmu: B. Komorowski

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 22 kwietnia 2008 r. (poz. 443)

USTAWA

z dnia 5 lipca 1996 r.

o doradztwie podatkowym

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa warunki i zasady wykonywania doradztwa podatkowego, organizację samorządu doradców podatkowych oraz zasady jego działania.

Art. 2. 1. Czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1) udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych;

2) (utracił moc);¹⁾

2a) ²⁾ prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3) sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

4) (uchylony).³⁾

1a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.⁴⁾).

2. Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

3. (uchylony).⁵⁾

Art. 3. Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1) osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

2) adwokaci i radcowie prawni;

3) biegli rewidenci.

Art. 3a.⁶⁾ Podmioty uprawnione, zgodnie z odrębnymi przepisami, do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą również wykonywać czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2a i 3.

Art. 3a. (uchylony).⁷⁾

Art. 4. 1. Podmiotami uprawnionymi do wykonywania doradztwa podatkowego są również:

1) organizacje zawodowe posiadające osobowość prawną, spółdzielnie, stowarzyszenia lub izby gospodarcze, jeżeli przedmiotem ich działalności statutowej jest również doradztwo podatkowe świadczone wyłącznie na rzecz ich członków;

2) podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do badania sprawozdań finansowych;

3) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, które spełniają łącznie następujące warunki:

a) większość członków zarządu stanowią doradcy podatkowi, a jeżeli zarząd składa się z nie więcej niż 2 osób, to jedna z nich jest doradcą podatkowym,

b) większość głosów w zgromadzeniu wspólników (akcjonariuszy) oraz w organach nadzoru przysługuje doradcom podatkowym,

c) w spółce akcyjnej wydawane są wyłącznie akcje imienne,

d) zbycie akcji lub udziałów albo ustanowienie na nich zastawu wymaga zezwolenia udzielonego przez zarząd spółki;

4) (uchylony).⁸⁾

2. Podmioty wymienione w ust. 1 pkt 1–3 wykonują doradztwo podatkowe wyłącznie przez doradców podatkowych, radców prawnych lub biegłych rewidentów zatrudnionych w tych podmiotach.

Art. 5. Przepisy ustawy nie naruszają obowiązku organów podatkowych w zakresie informowania o przepisach dotyczących podatków.

Rozdział 2

Wpis na listę doradców podatkowych

Art. 6. 1. Na listę doradców podatkowych wpisuje się osobę fizyczną, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) (uchylony);⁹⁾

2) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

3) korzysta z pełni praw publicznych;

4) jest nieskazitelnego charakteru i swoim dotychczasowym postępowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu doradcy podatkowego;

5) posiada wyższe wykształcenie;

6) odbyła w Polsce dwuletnią praktykę zawodową;

7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin na doradcę podatkowego;

8) wystąpiła z wnioskiem o wpis na listę, nie później niż w okresie 3 lat od spełnienia warunku określonego w pkt 7.

2. Na listę doradców podatkowych wpisuje się również osoby, które spełniają warunki określone w ust. 1 pkt 2–5 oraz:

1) są członkami Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego lub

2) posiadają stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub nauk ekonomicznych w zakresie prawa finansowego lub finansów.

3.¹⁰⁾ Na listę doradców podatkowych wpisuje się również osoby fizyczne, których kwalifikacje do wykonywania zawodu doradcy podatkowego zostały uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm.¹¹⁾)^11a), zwanej dalej „ustawą o uznawaniu kwalifikacji”, jeżeli:

1) spełniają warunki określone w ust. 1 pkt 2 i 3;

2) wystąpią z wnioskiem o wpis na listę, nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia doręczenia decyzji o uznaniu kwalifikacji wydanej na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o uznawaniu kwalifikacji.

4.¹⁰⁾ W przypadku osoby nieposiadającej polskiego obywatelstwa do stwierdzenia pełni praw publicznych właściwe są przepisy prawa państwa, którego obywatelstwo posiada dana osoba.

Art. 7.¹²⁾ 1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych prowadzi listę doradców podatkowych, zwaną dalej „listą”, oraz podejmuje decyzje w sprawach wpisu na listę lub skreślenia z niej.

2. Wpisu na listę dokonuje się na wniosek osoby zainteresowanej.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1) nazwisko, imię oraz datę urodzenia;

2) oznaczenie miejsca zamieszkania;

3) oznaczenie miejsca wykonywania doradztwa podatkowego (siedziby);

4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub inny numer służący identyfikacji dla celów podatkowych lub ubezpieczeń społecznych nadany w państwie pochodzenia osoby składającej wniosek;

5) informacje o zmianach danych wymienionych w pkt 1–4, dokonanych w ciągu 5 lat poprzedzających złożenie wniosku o wpis.

4. Do wniosku, z zastrzeżeniem ust. 5, dołącza się:

1) oświadczenie o spełnianiu warunków określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3;

2) aktualne zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego;

2a) ¹³⁾ oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.¹⁴⁾) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy;

3) dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6 i 7.

5. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 3, do wniosku dołączają wyłącznie:

1) kopię decyzji wydanej na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o uznawaniu kwalifikacji;

2) oświadczenie o spełnianiu warunków określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3.

6. Wpis doradcy podatkowego na listę obejmuje:

1) numer i datę wpisu;

2) dane wymienione w ust. 3 pkt 1–4.

7.¹²⁾ Doradca podatkowy jest obowiązany zawiadomić Krajową Radę Doradców Podatkowych o wszelkich zmianach danych określonych w ust. 3 w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych zmian.

Art. 8. 1. Wpis na listę doradców podatkowych następuje po złożeniu ślubowania wobec przewodniczącego Krajowej Rady Doradców Podatkowych lub osoby przez niego upoważnionej spośród członków Krajowej Rady Doradców Podatkowych.

2. Rota ślubowania ma następujące brzmienie: „Przyrzekam, że jako doradca podatkowy będę wykonywać ten zawód kierując się dobrem swoich klientów, z całą sumiennością i rzetelnością, zgodnie z prawem, wiedzą i zasadami etyki zawodowej. Poznane w związku z wykonywaniem zawodu fakty i informacje zachowam w tajemnicy wobec osób trzecich.”.

Art. 9. Z dniem dokonania wpisu na listę osoba wpisana nabywa prawo wykonywania zawodu doradcy podatkowego oraz używania tytułu „doradca podatkowy”. Tytuł „doradca podatkowy” podlega ochronie prawnej.

Art. 10. 1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych skreśla doradcę podatkowego z listy:

1) na jego wniosek;

2) z urzędu lub na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w przypadku:

a) utraty prawa do wykonywania zawodu,

b) zawieszenia wykonywania zawodu na okres przekraczający 5 kolejnych lat,

c) niedopełnienia obowiązku ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1,

d) śmierci doradcy.

1a. Utrata prawa wykonywania zawodu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, następuje w wyniku prawomocnego orzeczenia:

1) środka karnego zakazu wykonywania zawodu;

2) środka karnego pozbawienia praw publicznych;

3) o całkowitym lub o częściowym ubezwłasnowolnieniu;

3a) ¹⁵⁾ sądu, stwierdzającego złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego;

4) sądu dyscyplinarnego o pozbawieniu prawa wykonywania zawodu;

5) ¹⁶⁾ utraty prawa do wykonywania zawodu w państwie pochodzenia.

2. W przypadku uchylenia orzeczenia powodującego utratę prawa do wykonywania zawodu następuje przywrócenie wpisu na listę na wniosek doradcy podatkowego, chyba że doradca podatkowy nie spełnia warunków określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2–4.

3. Osoba skreślona z listy z przyczyny określonej w ust. 1 pkt 1 może być ponownie wpisana na listę, jeżeli od dnia skreślenia nie upłynęło więcej niż 5 lat i spełnia ona warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2–4.

4. Osoba skreślona z listy z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 2 lit. c może być ponownie wpisana na listę, nie wcześniej jednak niż po upływie roku od dnia skreślenia, jeżeli od dnia skreślenia nie upłynęło więcej niż 5 lat oraz spełnia ona warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2–4.

Art. 11. 1. Za wpis na listę doradców podatkowych Krajowa Rada Doradców Podatkowych pobiera opłatę.

2. Krajowa Rada Doradców Podatkowych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, oraz termin jej uiszczenia.

3. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

Art. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i zakres podawania do publicznej wiadomości danych dotyczących osób wpisanych na listę doradców podatkowych, mając na uwadze upowszechnienie informacji o nadanym numerze wpisu na listę doradców podatkowych oraz o miejscu wykonywania czynności doradztwa podatkowego.

Art. 13. 1. Decyzje w sprawach wpisu na listę lub skreślenia z niej oraz o odmowie dopuszczenia do egzaminu są decyzjami administracyjnymi.

2. Decyzję podpisuje przewodniczący posiedzenia, na którym decyzja została podjęta.

3. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Rozdział 3

Wpis do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego

Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych prowadzi rejestr osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego, zwany dalej „rejestrem”.

2. Wpis dokonywany jest na wniosek osoby prawnej spełniającej warunki, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lub 3. Obowiązek złożenia wniosku ciąży na organie zarządzającym osoby prawnej.

3. Wniosek osoby prawnej o dokonanie wpisu w rejestrze zawiera:

1) dane wymienione w ust. 4;

2) odpis umowy spółki lub statutu;

3) aktualny wypis z właściwego rejestru sądowego.

4. Wpis w rejestrze zawiera następujące dane:

1) pełną i skróconą firmę (nazwę) osoby prawnej, adres jej siedziby oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);

2) formę organizacyjno-prawną;

3) nazwiska, imiona i adresy oraz numery identyfikacji podatkowej (NIP) wspólników (akcjonariuszy), członków zarządów oraz organów nadzoru spółek, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3;

4) nazwiska, imiona i adresy oraz numery identyfikacji podatkowej (NIP) członków organów zarządzających osób prawnych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1.

5. Osoba prawna wpisana do rejestru jest obowiązana zawiadomić ministra właściwego do spraw finansów publicznych o wszelkich zmianach danych określonych w ust. 4 w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych zmian.

6.¹⁷⁾ Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów komunikat o dokonaniu wpisu osoby prawnej do rejestru, a także o zmianie lub skreśleniu tego wpisu.

7. Komunikat, o którym mowa w ust. 6, zawiera pełną i skróconą nazwę osoby prawnej oraz adres jej siedziby.

8. Komunikat, o którym mowa w ust. 6, minister właściwy do spraw finansów publicznych podaje do publicznej wiadomości niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 60 dni od dnia dokonania wpisu do rejestru lub od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5.

Art. 15. 1. Z chwilą wpisu do rejestru spółka, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, nabywa prawo do wykonywania doradztwa podatkowego oraz do posługiwania się oznaczeniem „spółka doradztwa podatkowego”.

2. Oznaczenie, o którym mowa w ust. 1, figuruje obok firmy spółki na wszystkich pismach sporządzanych w związku z wykonywaniem doradztwa podatkowego oraz na wszystkich zeznaniach i deklaracjach sporządzanych przez spółkę w imieniu i na rzecz podatników, płatników lub inkasentów.

3. Oznaczenie „spółka doradztwa podatkowego” podlega ochronie prawnej.

Art. 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych skreśla osobę prawną z rejestru:

1) na jej wniosek;

2) z urzędu lub na wniosek Krajowej Rady Doradców Podatkowych w przypadku:

a) nieprzestrzegania warunków określonych w art. 4,

b) naruszenia zakazu reklamowania świadczonych przez siebie usług doradztwa podatkowego,

c) niedopełnienia obowiązku ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1;

3) z urzędu – w przypadku ustania osoby prawnej.

Art. 17. Doradcy podatkowi wchodzący w skład zarządów spółek, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, są odpowiedzialni za wykonywanie przez te spółki doradztwa podatkowego zgodnie z przepisami prawa i zasadami etyki zawodowej.

Art. 18. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje decyzje administracyjne o wpisie do rejestru, o odmowie dokonania wpisu do rejestru oraz o skreśleniu z rejestru.

2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane do wiadomości Krajowej Radzie Doradców Podatkowych.

Art. 19. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych pobiera opłatę za dokonanie wpisu w rejestrze.

2. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i termin uiszczenia opłaty za wpis do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego, biorąc pod uwagę koszty postępowania administracyjnego oraz innych czynności związanych z prowadzeniem rejestru oraz publikowaniem komunikatów.

Rozdział 4

Egzamin na doradcę podatkowego

Art. 20. 1. Egzamin jest sprawdzianem teoretycznego i praktycznego przygotowania kandydatów na doradców podatkowych, z następujących dziedzin:

1) źródła prawa i wykładnia prawa;

2) analiza podatkowa, materialne prawo podatkowe oraz podstawy międzynarodowego prawa podatkowego;

3) postępowanie administracyjne i postępowanie egzekucyjne w administracji;

4) prawo celne i dewizowe;

5) prawo karne skarbowe;

6) administracja finansowa i kontrola skarbowa;

7) rachunkowość;

8) ewidencja podatkowa i zasady prowadzenia ksiąg podatkowych;

9) przepisy o doradztwie podatkowym;

10) etyka zawodowa.

2.¹⁸⁾ Egzamin na doradcę podatkowego w stosunku do osób, które zajmowały stanowiska sędziów, prokuratorów oraz inspektorów kontroli skarbowej lub wykonywały zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza, biegłego rewidenta, nie obejmuje zakresu egzaminu wymaganego do uzyskania takiego stanowiska lub zawodu.

3. Państwowa Komisja Egzaminacyjna do Spraw Doradztwa Podatkowego, zwana dalej „Komisją Egzaminacyjną”, ustala zakres tematyczny egzaminu na doradcę podatkowego dla osób zajmujących stanowiska lub wykonujących zawody wymienione w ust. 2.

4.¹⁹⁾ Zakres tematyczny egzaminu, o którym mowa w ust. 3, ustalany jest w stosunku do sędziów i prokuratorów po zasięgnięciu opinii Ministra Sprawiedliwości, w stosunku do adwokatów, radców prawnych, notariuszy i biegłych rewidentów – właściwego samorządu zawodowego, a w stosunku do inspektorów kontroli skarbowej oraz osób, o których mowa w ust. 5 – ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

5.²⁰⁾ Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do osób spełniających warunek określony w art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65, z późn. zm.²¹⁾), posiadających 8-letni staż pracy w organach administracji podatkowej lub skarbowej.

Art. 21. 1.²²⁾ Do egzaminu na doradcę podatkowego jest dopuszczona osoba spełniająca warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 3 i 5.

2. W razie niespełnienia warunków określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2, 3 i 5, decyzję o odmowie dopuszczenia do egzaminu podejmuje Komisja Egzaminacyjna.

3. Krajowa Rada Doradców Podatkowych wyraża zgodę na dopuszczenie do egzaminu na doradcę podatkowego osoby niebędącej obywatelem polskim, jeżeli wykazuje ona biegłą znajomość języka polskiego, oraz wpisuje tę osobę – po zdaniu egzaminu – na listę doradców podatkowych, jeżeli spełnia ona pozostałe warunki określone w art. 6 ust. 1.

4. Praktyka zawodowa, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6, obejmuje zapoznanie się z funkcjonowaniem organów podatkowych oraz wykonywaniem doradztwa podatkowego. Praktykę po zdaniu egzaminu odbywa się w urzędach i w izbach skarbowych, w urzędach kontroli skarbowej, u doradców podatkowych lub w spółkach doradztwa podatkowego.

4a.²³⁾ Krajowa Rada Doradców Podatkowych może zwolnić obywatela polskiego, obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym z wymogu określonego w art. 6 ust. 1 pkt 6, jeżeli wykonywali oni czynności doradztwa podatkowego co najmniej przez 2 lata w jednym z tych państw.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki odbywania praktyki, o której mowa w ust. 4, oraz rodzaje zatrudnienia traktowane na równi z praktyką, mając na uwadze zapewnienie odpowiednich warunków w celu przygotowania kandydatów na doradców podatkowych do wykonywania zawodu.

Art. 22. 1. Egzamin na doradcę podatkowego przeprowadza Komisja Egzaminacyjna.

2. Komisja Egzaminacyjna składa się z pięćdziesięciu pięciu członków powoływanych i odwoływanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej spośród jej członków.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych odwołuje przewodniczącego lub członka Komisji Egzaminacyjnej:

1) na jego wniosek;

2) z urzędu – w przypadku prawomocnego skazania za popełnione przestępstwo.

4. Kadencja Komisji Egzaminacyjnej trwa 4 lata; Komisja może działać do czasu powołania Komisji Egzaminacyjnej kolejnej kadencji, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia zakończenia kadencji.

5. Kadencja osoby powołanej w miejsce odwołanego członka kończy się wraz z upływem kadencji Komisji Egzaminacyjnej.

6. Komisja Egzaminacyjna składa się z:

1) dwudziestu przedstawicieli ministra właściwego do spraw finansów publicznych powoływanych spośród pracowników Ministerstwa Finansów, organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej;

2) pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego delegowanych przez Prezesa tego Sądu;

3) dziesięciu pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych w dziedzinach objętych zakresem tematycznym egzaminu powoływanych spośród kandydatów zgłaszanych przez placówki naukowe lub wyższe uczelnie;

4) dwudziestu przedstawicieli Krajowej Rady Doradców Podatkowych powoływanych spośród kandydatów przedstawianych przez tę Radę.

7. Komisja Egzaminacyjna ustala wykaz pytań i zadań oraz podaje go do publicznej wiadomości.

8. Komisja Egzaminacyjna przeprowadza egzaminy w sześcioosobowych składach egzaminacyjnych.

9. Obsługę administracyjno-biurową Komisji Egzaminacyjnej zapewnia minister właściwy do spraw finansów publicznych.

Art. 22a.²⁴⁾ Komisja Egzaminacyjna przeprowadza test umiejętności dla osób, które, w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy podatkowego, zostaną zobowiązane do zdania testu umiejętności, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 23. 1. Przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej kieruje jej pracami, wyznacza składy egzaminacyjne spośród członków Komisji, ustala przewodniczących tych składów oraz terminy egzaminów.

2. Przewodniczącemu Komisji Egzaminacyjnej przysługuje wynagrodzenie.

3. Członkom Komisji Egzaminacyjnej przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach Komisji oraz zwrot kosztów podróży i noclegów.

Art. 24. 1. Egzamin na doradcę podatkowego składa się z części pisemnej i ustnej.

2. Warunkiem dopuszczenia do części ustnej jest zdanie z wynikiem pozytywnym części pisemnej egzaminu.

3. W przypadku negatywnego wyniku części pisemnej egzaminu może on być powtarzany. Termin ponownego egzaminu może być wyznaczony nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia egzaminu, którego wynik był negatywny.

4. W przypadku pozytywnego wyniku części pisemnej egzaminu, kandydat może w okresie roku przystępować do części ustnej egzaminu, nie częściej jednak niż co 3 miesiące.

Art. 25. 1. Za egzamin pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze koszty przeprowadzania egzaminów oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Komisji Egzaminacyjnej.

Art. 26. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia, regulamin przeprowadzania egzaminów na doradcę podatkowego.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość wynagrodzenia Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej;

2) sposób ustalania i wysokość wynagrodzeń członków Komisji Egzaminacyjnej za udział w posiedzeniach Komisji, przeprowadzanie egzaminów oraz przygotowywanie projektów pytań i zadań egzaminacyjnych, uwzględniając zakres obowiązków poszczególnych członków;

3) szczegółowe zasady przysługującego członkom Komisji Egzaminacyjnej zwrotu kosztów podróży i noclegów, poniesionych w związku z udziałem w pracach Komisji.

Rozdział 5

Wykonywanie zawodu doradcy podatkowego

Art. 27. 1. Doradca podatkowy wykonuje ten zawód jako:

1) (utracił moc);²⁵⁾

1a) ²⁶⁾ osoba fizyczna prowadząca działalność we własnym imieniu i na własny rachunek lub jako uczestnik spółki niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej;

2) osoba pozostająca w stosunku pracy z podmiotami, o których mowa w pkt 1²⁵⁾, oraz z podmiotami, o których mowa w art. 3 i art. 4 ust. 1.

2.²⁷⁾ Doradcy podatkowi mogą wykonywać swój zawód uczestnicząc w spółkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1²⁵⁾, pod warunkiem, że komplementariuszami w spółce komandytowej oraz wspólnikami w pozostałych spółkach są wyłącznie doradcy podatkowi.

Art. 28. Doradca podatkowy wykonujący ten zawód może być zatrudniony także:

1) w samorządzie doradców podatkowych;

2) w charakterze pracownika naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub naukowego.

Art. 29. (uchylony).²⁸⁾

Art. 30.²⁹⁾ Doradcy podatkowi będący wspólnikami spółek, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1a, przesyłają w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy lub uprawomocnienia się postanowienia sądu rejestrowego Krajowej Radzie Doradców Podatkowych odpis umowy spółki, a w stosunku do spółek handlowych – także wypis z rejestru przedsiębiorców.

Art. 31. 1. Doradca podatkowy wykonujący ten zawód nie może prowadzić działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2–4, oraz pozostawać w stosunku pracy lub stosunku służbowym, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 27 ust. 1 pkt 2 i w art. 28.

2. Doradca podatkowy wykonujący ten zawód może prowadzić działalność naukowo-dydaktyczną i szkoleniową, a także:

1) wydawniczą,

2) polegającą na świadczeniu usług informatycznych oraz organizacji i zarządzania

– w zakresie doradztwa podatkowego i rachunkowości.

3. Doradca podatkowy wykonujący ten zawód może również:

1) prowadzić działalność w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych;

2) świadczyć usługi doradztwa lub prowadzić rozliczenia w zakresie innych zobowiązań publicznoprawnych.

4. Doradca podatkowy wykonujący ten zawód może również wykonywać doradztwo prawne, ekonomiczne, finansowe oraz usługi w zakresie rzeczoznawstwa, jeżeli posiada uprawnienia lub kwalifikacje określone w odrębnych przepisach.

Art. 32. 1. Doradca podatkowy, w ciągu 2 lat od dnia wpisu na listę, nie może wykonywać doradztwa podatkowego na rzecz osób, których sprawy rozstrzygał w ciągu ostatnich 3 lat przed ustaniem zatrudnienia lub pełnienia funkcji.

2. Przez rozstrzyganie spraw, o których mowa w ust. 1, rozumie się przeprowadzanie kontroli skarbowej lub podatkowej, wydawanie decyzji administracyjnych w sprawach podatkowych oraz uznawanie złożonych zeznań i deklaracji za prawidłowe.

Art. 33. Nie może wykonywać zawodu doradca podatkowy, którego małżonek jest zatrudniony na stanowisku kierowniczym lub innym samodzielnym w organie podatkowym, organie kontroli skarbowej lub w Ministerstwie Finansów, a także na stanowisku, na którym wykonuje obowiązki w zakresie przygotowywania rozstrzygnięć w sprawach związanych z ustalaniem lub określaniem zobowiązań podatkowych lub poborem podatków.

Art. 34. 1. Doradca podatkowy obowiązany jest zawiadomić Krajową Radę Doradców Podatkowych w terminie 30 dni od daty wpisu na listę o zamiarze niewykonywania zawodu przez okres co najmniej 6 miesięcy, licząc od dnia wpisu.

2. Doradca podatkowy obowiązany jest zawiadomić Krajową Radę Doradców Podatkowych o przerwie w wykonywaniu zawodu trwającej dłużej niż 6 miesięcy.

3. Okresy, o których mowa w ust. 1 i 2, traktuje się jako zawieszenie wykonywania zawodu.

Art. 35. (uchylony).³⁰⁾

Rozdział 6

Obowiązki i prawa doradcy podatkowego

Art. 36. Doradca podatkowy obowiązany jest w szczególności:

1) postępować zgodnie z przepisami prawa, ze złożonym ślubowaniem i z zasadami etyki zawodowej;

2) stale podnosić swoje kwalifikacje;

3) regularnie opłacać składkę członkowską.

Art. 37. 1. Doradca podatkowy jest obowiązany zachować w tajemnicy fakty i informacje, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem zawodu.

2. Doradca podatkowy nie może być przesłuchiwany jako świadek co do faktów i informacji, na które rozciąga się obowiązek, o którym mowa w ust. 1, chyba że został zwolniony od tego obowiązku w trybie określonym odrębnymi ustawami.

3. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych przez doradcę podatkowego oraz przez podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 1, w zakresie wykonywania przez te osoby czynności doradztwa podatkowego.

4.³¹⁾ Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505, z późn. zm.³²⁾) – w zakresie określonym tymi przepisami.

Art. 38. 1. Doradca podatkowy nie może reklamować świadczonych przez siebie usług.

2. Organy podatkowe, pracownicy zatrudnieni w organach podatkowych, organy kontroli skarbowej, pracownicy urzędów kontroli skarbowej, a także minister właściwy do spraw finansów publicznych oraz pracownicy Ministerstwa Finansów nie mogą w jakiejkolwiek formie reklamować konkretnego podmiotu świadczącego doradztwo podatkowe.

3. Przepis ust. 1 stosuje się również do podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1, w zakresie wykonywania przez te podmioty czynności doradztwa podatkowego.

Art. 39. 1. Doradca podatkowy jest obowiązany przechowywać przez okres 5 lat kopie sporządzanych na piśmie opinii, wystąpień w imieniu podatników, płatników, inkasentów oraz osób, o których mowa w art. 2 ust. 1a, w sprawach obowiązków podatkowych, a także udzielonych im porad.

2. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, doradca podatkowy obowiązany jest zniszczyć dokumenty określone w ust. 1.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1.

Art. 40. 1. Doradca podatkowy jest obowiązany umieszczać na wszystkich pismach sporządzonych w związku z wykonywaniem doradztwa podatkowego firmę (nazwę), pod jaką doradztwo to wykonuje, oraz miejsce jego wykonywania, podpis oraz numer wpisu na listę doradców podatkowych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zeznań i deklaracji podatkowych sporządzonych przez doradcę podatkowego w imieniu i na rzecz podatnika.

3. Firma (nazwa), o której mowa w ust. 1, obejmuje imię i nazwisko doradcy podatkowego oraz ustawowe określenie zawodu „doradca podatkowy”, a w przypadku spółek niemających osobowości prawnej – imiona i nazwiska wszystkich wspólników oraz ustawowe określenie zawodu „doradca podatkowy”. Tytuły służbowe lub inne godności i tytuły, z wyjątkiem stopni i tytułów naukowych, nie mogą być zamieszczone w oznaczeniu firmy (nazwy).

Art. 41. 1. W postępowaniu przed organami administracji publicznej w sprawach obowiązków podatkowych pełnomocnikiem podatnika, płatnika, inkasenta oraz osób, o których mowa w art. 2 ust. 1a, może być również doradca podatkowy.

2. Doradca podatkowy uprawniony jest do występowania w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych.

3. Doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

Art. 41a. 1. Wynagrodzenie za czynności doradcy podatkowego ustala umowa z klientem.

2.³³⁾ Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia, wynagrodzenie za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach obowiązków podatkowych, stanowiące podstawę do zasądzenia przez sąd kosztów zastępstwa prawnego, mając na względzie rodzaj i zawiłość sprawy oraz wymagany nakład pracy doradcy podatkowego.

Art. 41b.³⁴⁾ 1. Koszty pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu ponosi Skarb Państwa.

2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ponoszenia kosztów, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem sposobu ustalania tych kosztów, wydatków stanowiących podstawę ich ustalania oraz maksymalnego wynagrodzenia doradcy podatkowego za udzieloną pomoc.

Art. 42. Doradca podatkowy jest uprawniony do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Rozdział 7

Odpowiedzialność za szkodę

Art. 43. 1. W razie wyrządzenia szkody przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 oraz art. 31 ust. 2–4, doradca podatkowy oraz osoby, z których pomocą czynności te wykonuje lub którym powierza ich wykonanie, ponoszą odpowiedzialność za szkodę na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego.

Art. 44. 1. Doradca podatkowy podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1.

2. Ubezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje także odpowiedzialność podmiotów wymienionych w art. 43.

3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ciąży na doradcach podatkowych wykonujących zawód we własnym imieniu i na własny rachunek oraz w formie spółek niemających osobowości prawnej. W przypadkach określonych w art. 27 ust. 1 pkt 2 obowiązek ten ciąży na podmiotach zatrudniających doradców podatkowych.

Art. 45. Przepisy art. 43 i 44 stosuje się odpowiednio do adwokatów, radców prawnych oraz biegłych rewidentów, jeżeli zatrudniają doradców podatkowych i nie ubezpieczyli się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu tych zawodów.

Art. 46.³⁵⁾ Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców Podatkowych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 44, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanego zawodu oraz zakres realizowanych zadań.

Art. 46a.³⁶⁾ 1. Do przeprowadzania kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 44, są uprawnieni minister właściwy do spraw finansów publicznych oraz Krajowa Rada Doradców Podatkowych. Spełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 44, ustala się na podstawie polisy lub innego dokumentu ubezpieczenia, potwierdzającego zawarcie umowy tego ubezpieczenia, wystawionego przez zakład ubezpieczeń.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych nadzoruje wykonywanie przez Krajową Radę Doradców Podatkowych zadań określonych w ust. 1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych jest obowiązana do składania ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych raz w roku, w terminie do dnia 15 marca, sprawozdań z kontroli przeprowadzonych w poprzednim roku kalendarzowym.

Art. 46b.³⁷⁾ Podmioty, o których mowa w art. 3a, są obowiązane do zawarcia, na podstawie odrębnych przepisów, umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego, do wykonywania których są uprawnione.

Art. 46b. (uchylony).⁷⁾

Rozdział 8

Samorząd doradców podatkowych

Art. 47. 1. Doradcy podatkowi tworzą samorząd doradców podatkowych, zwany Krajową Izbą Doradców Podatkowych.

2. Przynależność doradców podatkowych do Krajowej Izby Doradców Podatkowych jest obowiązkowa i powstaje z chwilą wpisu na listę.

3. Samorząd doradców podatkowych jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega tylko ustawom.

Art. 48. 1. Krajowa Izba Doradców Podatkowych ma osobowość prawną.

2. Siedzibą Krajowej Izby Doradców Podatkowych jest miasto Warszawa.

3. Krajowa Izba Doradców Podatkowych może prowadzić działalność wydawniczą, oświatową i szkoleniową.

Art. 49. 1. Organami Krajowej Izby Doradców Podatkowych są:

1) Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych;

2) Krajowa Rada Doradców Podatkowych;

3) Krajowa Komisja Rewizyjna;

4) Wyższy Sąd Dyscyplinarny;

5) Sąd Dyscyplinarny;

6) Rzecznik Dyscyplinarny.

2. Krajowa Izba Doradców Podatkowych może tworzyć regionalne oddziały Izby i oddziały zamiejscowe Sądu Dyscyplinarnego.

Art. 50. 1. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych odbywa się co 4 lata.

2. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych jest zwoływany przez Krajową Radę Doradców Podatkowych.

3. Krajowa Rada Doradców Podatkowych zwołuje nadzwyczajny Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1:

1) z własnej inicjatywy,

2) na wniosek Krajowej Komisji Rewizyjnej,

3) na wniosek co najmniej 1/10 ogółu doradców podatkowych,

4) na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych

– w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku.

4. Prawo do udziału w Krajowym Zjeździe Doradców Podatkowych przysługuje każdemu doradcy podatkowemu, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. W przypadku utworzenia regionalnych oddziałów Krajowej Izby Doradców Podatkowych, w Krajowym Zjeździe Doradców Podatkowych biorą udział delegaci wybrani przez walne zgromadzenia w regionalnych oddziałach Izby, według zasad określonych przez Krajową Radę Doradców Podatkowych.

Art. 51. 1. Do zadań Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych należy:

1) uchwalanie programu działania Krajowej Izby Doradców Podatkowych;

2) ustalenie liczby członków organów, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 2–5, oraz wybór tych organów, z zastrzeżeniem ust. 3;

3) wybór przewodniczącego Krajowej Rady Doradców Podatkowych i Rzecznika Dyscyplinarnego oraz jego zastępców w liczbie określonej przez Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych;

4) uchwalanie statutu Krajowej Izby Doradców Podatkowych;

5) ustalanie wysokości składek członkowskich;

6) uchwalanie zasad gospodarki finansowej;

7) rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań przedstawianych przez organy Krajowej Izby Doradców Podatkowych oraz udzielanie absolutorium Krajowej Radzie Doradców Podatkowych na wniosek Krajowej Komisji Rewizyjnej;

8) uchwalanie zasad etyki zawodowej;

9) tworzenie regionalnych oddziałów Krajowej Izby Doradców Podatkowych oraz określanie ich organizacji i zakresu działania;

10) określanie zasad stałego podnoszenia kwalifikacji przez doradców podatkowych;

11) podejmowanie innych uchwał.

2. Krajowy Zjazd Doradców Podatkowych uchwala regulamin swojego działania.

3. W przypadku utworzenia zamiejscowych oddziałów Sądu Dyscyplinarnego, wyboru członków tego sądu dokonuje zgromadzenie regionalnego oddziału Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

Art. 52. 1. Uchwały Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych są podejmowane zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy liczby osób uprawnionych do głosowania.

2. Wybory odbywają się w głosowaniu tajnym, z wyjątkiem wyboru przewodniczącego Zjazdu, sekretarza Zjazdu oraz Komisji Zjazdowych.

Art. 53. 1. Kadencja Krajowej Rady Doradców Podatkowych trwa 4 lata.

2. Kadencja organów, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 3–6, zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego oraz członków oddziałów zamiejscowych Sądu Dyscyplinarnego jest równa kadencji Krajowej Rady Doradców Podatkowych.

Art. 54. 1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych wybiera w głosowaniu tajnym spośród swoich członków wiceprzewodniczących, sekretarza i skarbnika.

2. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych oraz osoby wymienione w ust. 1 stanowią prezydium Krajowej Rady Doradców Podatkowych.

Art. 55. 1. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych:

1) reprezentuje Krajową Radę Doradców Podatkowych;

2) kieruje jej pracami;

3) przewodniczy na posiedzeniach;

4) zapewnia wykonanie uchwał Krajowej Rady Doradców Podatkowych;

5) podpisuje decyzje, o których mowa w art. 7 i 10.

2. W razie nieobecności przewodniczącego, jego obowiązki wykonuje jeden z wiceprzewodniczących.

Art. 56. 1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych kieruje, w zakresie swoich zadań, działalnością samorządu w okresach między Krajowymi Zjazdami Doradców Podatkowych.

2.³⁸⁾ Do zadań Krajowej Rady Doradców Podatkowych należy:

1) zwoływanie Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych;

2) zapewnienie wykonywania uchwał Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych;

3) reprezentowanie doradców podatkowych;

4) opracowywanie rocznych planów finansowych Krajowej Izby Doradców Podatkowych oraz sprawozdań z ich wykonania;

5) podejmowanie decyzji w sprawach wpisu na listę i skreślania z niej;

6) wysuwanie kandydatów na członków Komisji Egzaminacyjnej;

7) opiniowanie projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących prawa podatkowego i przedstawianie wniosków w tym zakresie;

8) prowadzenie kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 44, oraz sporządzanie sprawozdań w tym zakresie;

9) wykonywanie innych zadań.

Art. 57. 1. Uchwały Krajowej Rady Doradców Podatkowych zapadają większością głosów. W przypadku równej liczby głosów, rozstrzyga głos przewodniczącego.

2. Do ważności uchwał Krajowej Rady Doradców Podatkowych jest wymagana obecność co najmniej połowy jej członków.

Art. 58. Krajowa Rada Doradców Podatkowych składa Krajowemu Zjazdowi Doradców Podatkowych sprawozdanie ze swojej działalności.

Art. 59. 1. Członkowie Krajowej Komisji Rewizyjnej wybierają spośród siebie przewodniczącego.

2. Członkiem Krajowej Komisji Rewizyjnej nie może być osoba, która pełni funkcje w innym organie Krajowej Izby Doradców Podatkowych, z wyjątkiem Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych.

Art. 60. 1. Do zadań Krajowej Komisji Rewizyjnej należy kontrola działalności finansowej i majątkowej organów Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

2. Krajowa Komisja Rewizyjna przedstawia Krajowemu Zjazdowi Doradców Podatkowych sprawozdanie ze swojej działalności wraz z wnioskami dotyczącymi działalności finansowej i majątkowej organów Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

Art. 61. Sposób finansowania, szczegółowy tryb działania organów samorządu, w tym funkcjonowanie regionalnych oddziałów Krajowej Izby Doradców Podatkowych, a także sposób składania oświadczeń woli w sprawach majątkowych przez Krajową Radę Doradców Podatkowych określa statut Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

Art. 62. 1. Przewodniczący Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych statut Krajowej Izby Doradców Podatkowych, w terminie 14 dni od dnia zakończenia Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w terminie 45 dni od dnia otrzymania statutu może wydać decyzję administracyjną o zawieszeniu uchwały zatwierdzającej statut z powodu niezgodności z prawem.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje decyzję, o której mowa w ust. 2, Krajowej Radzie Doradców Podatkowych, w terminie 14 dni od dnia jej wydania.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do uchwał zmieniających statut.

Art. 63. 1. Przewodniczący Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych uchwały Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych w terminie 14 dni od dnia zakończenia Zjazdu.

2. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych uchwały podjęte przez Krajową Radę, w terminie 14 dni od dnia ich uchwalenia.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie 30 dni od dnia otrzymania uchwał, o których mowa w ust. 1 lub 2, może wydać decyzję administracyjną o zawieszeniu uchwały lub niektórych jej postanowień z powodu niezgodności z prawem lub statutem. Przepis art. 62 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Rozdział 9

Odpowiedzialność dyscyplinarna

Art. 64. 1. Doradcy podatkowi ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną:

1) za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków zawodowych określonych prawem;

2) za czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej.

2. Karami dyscyplinarnymi są:

1) upomnienie;

2) nagana;

3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu na okres od 6 miesięcy do lat 3;

4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu.

3. Wymierzenie kary pozbawienia prawa wykonywania zawodu pociąga za sobą skreślenie z listy doradców podatkowych.

Art. 65. 1. Sprawy dyscyplinarne doradców podatkowych rozpatrują:

1) w pierwszej instancji – Sąd Dyscyplinarny;

2) w drugiej instancji – Wyższy Sąd Dyscyplinarny.

2. Członkowie sądów pierwszej i drugiej instancji wybierają ze swojego grona przewodniczącego i wiceprzewodniczącego.

3. Członkowie sądu mogą wchodzić w skład tylko jednej instancji sądu i nie mogą pełnić innych funkcji w organach Krajowej Izby Doradców Podatkowych, z wyjątkiem uczestnictwa w Krajowych Zjazdach Doradców Podatkowych i we władzach Zjazdu.

4. Sąd pierwszej i drugiej instancji orzeka w składzie trzyosobowym.

5. W składzie orzekającym drugiej instancji nie może brać udziału członek sądu, który brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia.

6. Przewodniczący Sądu Dyscyplinarnego i przewodniczący Wyższego Sądu Dyscyplinarnego wyznaczają składy orzekające i ich przewodniczących.

Art. 66. Obwiniony może ustanowić obrońcę.

Art. 67. Przedstawiciel ministra właściwego do spraw finansów publicznych, a także przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości – jeżeli postępowanie zostało wszczęte na wniosek Ministra Sprawiedliwości – może być obecny na rozprawie również w przypadku wyłączenia jawności.

Art. 68. Oskarżycielem w postępowaniu przed sądem jest Rzecznik Dyscyplinarny lub jeden z jego zastępców.

Art. 69. 1. Wniosek o ukaranie składa do Sądu Dyscyplinarnego Rzecznik Dyscyplinarny.

2. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, następuje po wstępnym wyjaśnieniu okoliczności koniecznych do ustalenia znamion czynu zarzuconego obwinionemu oraz złożeniu wyjaśnień przez obwinionego, chyba że złożenie tych wyjaśnień nie jest możliwe.

3. Rzecznik Dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające w przypadku powzięcia wiadomości o popełnieniu czynu rodzącego odpowiedzialność dyscyplinarną.

4. Rzecznik Dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające również na żądanie Krajowej Rady Doradców Podatkowych, ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub Ministra Sprawiedliwości.

Art. 70. Po otrzymaniu wniosku o ukaranie przewodniczący Sądu Dyscyplinarnego wyznacza termin rozprawy i zawiadamia o nim Rzecznika Dyscyplinarnego, obwinionego, jego obrońcę oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Ministra Sprawiedliwości i Krajową Radę Doradców Podatkowych, a w razie potrzeby wzywa świadków i biegłych.

Art. 71. Jeżeli w toku rozprawy ujawni się inne przewinienie, oprócz objętego wnioskiem o wszczęcie postępowania, sąd może wydać co do tego przewinienia orzeczenie tylko na wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego i za zgodą obwinionego.

Art. 72. 1. Uzasadnienie orzeczenia sądu sporządza się na piśmie z urzędu, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia.

2. Orzeczenie, wraz z uzasadnieniem, doręcza się obwinionemu i Rzecznikowi Dyscyplinarnemu, a w przypadku, o którym mowa w art. 69 ust. 4, także Krajowej Radzie Doradców Podatkowych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych lub Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 73. Od orzeczenia sądu pierwszej instancji przysługuje obwinionemu lub Rzecznikowi Dyscyplinarnemu, a w przypadku, o którym mowa w art. 69 ust. 4, także Krajowej Radzie Doradców Podatkowych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych lub Ministrowi Sprawiedliwości – odwołanie do sądu drugiej instancji w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia, wraz z uzasadnieniem.

Art. 74. Orzeczenie z uzasadnieniem wydane przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny w drugiej instancji doręcza się obwinionemu, Rzecznikowi Dyscyplinarnemu, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Ministrowi Sprawiedliwości oraz Krajowej Radzie Doradców Podatkowych.

Art. 75.³⁹⁾ 1. Od orzeczenia wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny przysługuje stronom odwołanie do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego sądu apelacyjnego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

2. Orzeczenie, od którego służy odwołanie, nie podlega wykonaniu do czasu upływu terminu do jego wniesienia; nie podlega również wykonaniu orzeczenie, od którego wniesiono odwołanie, do czasu jego rozpoznania.

3. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.

Art. 75a. (uchylony).⁴⁰⁾

Art. 75b. (uchylony).⁴⁰⁾

Art. 75c. (uchylony).⁴⁰⁾

Art. 75d. (uchylony).⁴⁰⁾

Art. 76. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego, jeżeli od chwili ujawnienia czynu upłynął rok lub od chwili popełnienia czynu upłynęły 3 lata.

2. W razie śmierci obwinionego przed zakończeniem postępowania dyscyplinarnego, postępowanie ulega zawieszeniu na okres 12 miesięcy. Po upływie tego terminu postępowanie dyscyplinarne ulega umorzeniu, chyba że w okresie zawieszenia małżonek, dzieci lub rodzice zmarłego złożą wniosek o podjęcie tego postępowania.

Art. 77. 1. Zatarcie ukarania karą dyscyplinarną następuje z urzędu po upływie 3 lat:

1) od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego, orzekającego karę upomnienia lub nagany;

2) od zakończenia okresu zawieszenia prawa do wykonywania zawodu.

2. Zatarcie ukarania karą dyscyplinarną pozbawienia prawa wykonywania zawodu następuje na wniosek ukaranego – po upływie 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego tę karę.

3. Prawo złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, w razie śmierci ukaranego przysługuje jego małżonkowi, dzieciom lub rodzicom.

Art. 78. (uchylony).⁴¹⁾

Art. 79. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

Art. 80. Członkowie Sądu Dyscyplinarnego w zakresie orzekania są niezawiśli i podlegają tylko ustawom i zasadom etyki zawodowej.

Rozdział 10

Odpowiedzialność karna

Art. 81. 1. Kto, nie będąc uprawniony, wykonuje czynności doradztwa podatkowego, podlega grzywnie do 50 000 zł.

2. Tej samej karze podlega członek zarządu osoby prawnej, która wykonuje czynności doradztwa podatkowego nie będąc podmiotem uprawnionym.

Art. 82. 1. Kto będąc doradcą podatkowym:

1) nie dopełnia obowiązku zawiadomienia Krajowej Rady Doradców Podatkowych o wszelkich zmianach danych objętych wpisem na listę w terminie 14 dni od zaistnienia tych zmian albo

2) podejmując wykonywanie zawodu w formie spółki niemającej osobowości prawnej, nie dopełnia obowiązku przekazania Krajowej Radzie Doradców Podatkowych odpisu umowy spółki lub wypisu z rejestru przedsiębiorców w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy lub uprawomocnienia się postanowienia sądu rejestrowego

– podlega karze grzywny do 5 000 zł.

2. Tej samej karze podlega członek zarządu osoby prawnej, która nie dopełnia obowiązku zawiadomienia ministra właściwego do spraw finansów publicznych o wszelkich zmianach danych objętych wpisem do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego w terminie 30 dni od zaistnienia tych zmian.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

Rozdział 11

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 83. (pominięty).⁴²⁾

Art. 84. 1. Osobom fizycznym, które do dnia wejścia w życie ustawy faktycznie wykonywały, zgodnie z obowiązującymi przepisami, przez okres co najmniej 12 miesięcy poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy choćby jedną z czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, w formach określonych w art. 85 oraz spełniają warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–4, przysługuje prawo złożenia, w okresie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wniosku do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o dokonanie wpisu na listę doradców podatkowych, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Uprawnienie do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobom wymienionym w art. 85 pkt 3 lub 4, jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy wykonywały czynności wymienione w art. 2 ust. 1 przez okres co najmniej 3 lat.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać oświadczenie o spełnieniu wymogów wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1–3, dane określone w art. 7 ust. 3 oraz datę i miejsce wpisu do ewidencji działalności gospodarczej lub datę rozpoczęcia zatrudnienia.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w okresie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku wydaje decyzję administracyjną o dokonaniu wpisu na listę doradców podatkowych lub o odmowie jego dokonania.

5. Do dnia doręczenia decyzji określonej w ust. 4, osoby, o których mowa w ust. 1 lub 2, mogą wykonywać dotychczasową działalność w zakresie doradztwa podatkowego.

Art. 85. Osobą uprawnioną do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 84 ust. 1, jest osoba wykonująca czynności wymienione w art. 2 ust. 1 jako:

1) osoba fizyczna prowadząca działalność we własnym imieniu i na własny rachunek;

2) wspólnik spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej;

3) osoba pozostająca w stosunku pracy z podmiotami określonymi w art. 4 ust. 1 pkt 1, jeśli świadczenie pracy polegało na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, na rzecz zrzeszonych w nich członków;

4) osoba pozostająca w stosunku pracy z innymi podmiotami, które do dnia wejścia w życie ustawy prowadziły działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego, jeżeli świadczenie pracy polegało na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1;

5) osoba zatrudniona w charakterze pracownika naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub naukowego w dziedzinach, w których zakres wchodzi prawo podatkowe lub nauka o podatkach, jeżeli okres zatrudnienia wynosi co najmniej 5 lat.

Art. 86. 1. Wpis na listę doradców podatkowych, o którym mowa w art. 84, ma charakter warunkowy.

2. Krajowa Rada Doradców Podatkowych skreśla z listy doradcę podatkowego, który został wpisany warunkowo, jeżeli w ciągu 8 lat od dnia doręczenia decyzji o dokonaniu wpisu nie spełni warunku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7.

3. Doradcy podatkowi, którzy zostali wpisani na listę warunkowo, są dopuszczani do egzaminu, jeżeli spełniają warunki określone w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3.

4. Krajowa Rada Doradców Podatkowych wydaje decyzję o przekształceniu wpisu warunkowego we wpis na wniosek zainteresowanego doradcy podatkowego, jeżeli:

1) spełni warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, lub

2) spełnia warunki, o których mowa w art. 6 ust. 2;

3) spełnia warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2–4, oraz udowodni, że przez okres co najmniej 8 lat poprzedzających złożenie wniosku wykonywał czynności doradztwa podatkowego.

Art. 87. Do wpisów warunkowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 3, art. 8 i 9, art. 10 ust. 1, art. 11, 12 i 44 oraz art. 47 ust. 1 i 2.

Art. 88. (pominięty).⁴²⁾

Art. 89. (pominięty).⁴²⁾

Art. 90. (uchylony).⁴³⁾

Art. 91. (uchylony).⁴³⁾

Art. 92. (pominięty).⁴²⁾

Art. 93. (pominięty).⁴²⁾

Art. 94. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.

¹⁾ Z dniem 5 grudnia 2007 r. na podstawie pkt 2 wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05 (Dz. U. Nr 98, poz. 656).

²⁾ Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 listopada 2007 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 226, poz. 1674), która weszła w życie z dniem 5 grudnia 2007 r.

³⁾ Przez art. 1 pkt 1 lit. a tiret trzecie ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 474), która weszła w życie z dniem 11 czerwca 2001 r.

⁴⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635 oraz z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192, poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671.

⁵⁾ Przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 66), która weszła w życie z dniem 1 lutego 2005 r.

⁶⁾ Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; w tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 7.

⁷⁾ Przez art. 5 ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz. U. Nr 63, poz. 393), która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.

⁸⁾ Przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 3.

⁹⁾ Przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3.

¹⁰⁾ Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

¹¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, z 2006 r. Nr 12, poz. 62 oraz z 2007 r. Nr 147, poz. 1028 i Nr 176, poz. 1238.

^11a) Od dnia 2 maja 2008 r. – odpowiednie przepisy ustawy z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394), stosownie do art. 40 pkt 1 tej ustawy.

¹²⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

¹³⁾ Dodany przez art. 36a pkt 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. Nr 218, poz. 1592 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162), która weszła w życie z dniem 15 marca 2007 r.

¹⁴⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 83, poz. 561, Nr 85, poz. 571, Nr 115, poz. 789, Nr 165, poz. 1171 i Nr 176, poz. 1242.

¹⁵⁾ Dodany przez art. 36a pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 13.

¹⁶⁾ Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

¹⁷⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

¹⁸⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 16 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1 września 2003 r.

¹⁹⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 16 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 18.

²⁰⁾ Dodany przez art. 16 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 18.

²¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 91, poz. 868, Nr 171, poz. 1800 i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr 124, poz. 1042, Nr 132, poz. 1110 i Nr 183, poz. 1537, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 157, poz. 1119, Nr 191, poz. 1413 i Nr 217, poz. 1590 oraz z 2007 r. Nr 171, poz. 1207.

²²⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

²³⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

²⁴⁾ Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

²⁵⁾ Z dniem 5 grudnia 2007 r. na podstawie pkt 3 wyroku Trybunału Konstytucyjnego, o którym mowa w odnośniku 1.

²⁶⁾ Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

²⁷⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

²⁸⁾ Przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 3.

²⁹⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

³⁰⁾ Przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 3.

³¹⁾ Dodany przez art. 6 ustawy z dnia 5 marca 2004 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 62, poz. 577), która weszła w życie z dniem 15 maja 2004 r.

³²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 62, poz. 577, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1203, z 2005 r. Nr 183, poz. 1538 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 157, poz. 1119.

³³⁾ Ze zmianą wprowadzoną przez art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.

³⁴⁾ Dodany przez art. 41 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 33.

³⁵⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 147 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.

³⁶⁾ Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wszedł w życie z dniem 18 kwietnia 2005 r.

³⁷⁾ Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wszedł w życie z dniem 18 kwietnia 2005 r.; w tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 7.

³⁸⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

³⁹⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 83 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.

⁴⁰⁾ Przez art. 83 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 39.

⁴¹⁾ Przez art. 1 pkt 54 ustawy, o której mowa w odnośniku 3.

⁴²⁾ Zamieszczony w obwieszczeniu.

⁴³⁾ Przez art. 1 pkt 59 ustawy, o której mowa w odnośniku 3.