Dziennik Ustaw - rok 2008 nr 61 poz. 379

Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 oraz z 2007 r. Nr 140, poz. 984) zarządza się, co następuje:

1) wsparcie inwestycji w sektorze produkcyjnym (poddziałanie 4.5.1),

2) wsparcie inwestycji w sektorze usług nowoczesnych (poddziałanie 4.5.2)

– zwanej dalej „pomocą".

1) nową inwestycję;

2) szkolenia specjalistyczne;

3) usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych.

2. Pomoc w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, może być udzielana wyłącznie przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję typu centrum badawczo-rozwojowe, o której mowa w § 8 ust. 2 pkt 2 lit. c, i nie może przekraczać 1 mln złotych w odniesieniu do pomocy na szkolenia oraz 600 tysięcy złotych w odniesieniu do pomocy na doradztwo.

1) mikroprzedsiębiorcy, małym lub średnim przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć mikroprzedsiębiorcę, małego lub średniego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141) w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. UE L 63 z 28.02.2004, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64) oraz zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1976/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenia (WE) nr 2204/2002, (WE) nr 70/2001 oraz (WE) nr 68/2001 w odniesieniu do przedłużenia okresu stosowania (Dz. Urz. UE L 368 z 23.12.2006, str. 85);

2) nowej inwestycji – należy przez to rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, związane z utworzeniem nowego przedsiębiorstwa, rozbudową istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa poprzez wprowadzanie nowych dodatkowych produktów lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego w istniejącym przedsiębiorstwie; za nową inwestycję nie uznaje się nabycia wyłącznie udziałów lub akcji przedsiębiorstwa;

3) dużym projekcie inwestycyjnym – należy przez to rozumieć nową inwestycję podjętą w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców, w przypadku której środki trwałe są połączone ze sobą w sposób ekonomicznie niepodzielny oraz której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50 mln euro;

4) tworzeniu nowych miejsc pracy – należy przez to rozumieć wzrost netto liczby pracowników u danego przedsiębiorcy bezpośrednio w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie poprzednich 12 miesięcy; liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty;

5) rozpoczęciu inwestycji – należy przez to rozumieć dzień rozpoczęcia robót budowlanych lub pierwszego zobowiązania do zamówienia towarów i usług związanych z realizacją inwestycji, z wyłączeniem wstępnych studiów wykonalności;

6) szkoleniach specjalistycznych – należy przez to rozumieć szkolenia teoretyczne i praktyczne dotyczące bezpośrednio i wyłącznie obecnego lub przyszłego stanowiska pracy danego pracownika u wspieranego przedsiębiorcy oraz związane ze specyfiką działania tego przedsiębiorcy, przez co możliwości wykorzystania zdobytych kwalifikacji u innych przedsiębiorców albo w innych obszarach działalności są ograniczone;

7) intensywności pomocy – należy przez to rozumieć stosunek wartości pomocy wyrażonej w ekwiwalencie dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą.

2. Przedsiębiorca składa wniosek o udzielenie pomocy do podmiotu udzielającego pomocy.

3. Do wniosku o udzielenie pomocy przedsiębiorca dołącza:

1) informacje o otrzymanej pomocy publicznej lub informacje o nieotrzymaniu pomocy w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą;

2) zaświadczenia o pomocy de minimis otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą;

3) oświadczenie, że przedsiębiorca nie znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, w rozumieniu pkt 9–11 komunikatu Komisji w sprawie wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE C 244 z 01.10.2004, str. 2);

4) wszystkie zaświadczenia o pomocy de minimis otrzymanej w ciągu 3 ostatnich lat kalendarzowych – w przypadku przedsiębiorcy innego niż mikroprzedsiębiorca, mały lub średni przedsiębiorca ubiegającego się o pomoc na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych.

4. Pomoc może otrzymać przedsiębiorca, który nie później niż do dnia 31 grudnia 2013 r. podpisał umowę o dofinansowanie z podmiotem udzielającym pomocy lub podmiotem przez niego upoważnionym.

5. Stosowanie warunków udzielania pomocy, określonych w niniejszym rozporządzeniu, zwalnia z obowiązku notyfikacji Komisji Europejskiej projektu takiej pomocy, z zastrzeżeniem § 7 oraz § 14 ust. 7.

1) w sektorach: rybołówstwa i akwakultury²⁾, budownictwa okrętowego³⁾, węgla⁴⁾, stali⁵⁾oraz włókien syntetycznych⁶⁾;

2) w zakresie działalności związanej z produkcją pierwotną produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;

3) w zakresie działalności związanej z wytwarzaniem i obrotem produktami mającymi imitować lub zastępować mleko i przetwory mleczne, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1898/87 z dnia 2 lipca 1987 r. w sprawie ochrony oznaczeń stosowanych w obrocie mlekiem i przetworami mlecznymi (Dz. Urz. WE L 182 z 03.07.1987, str. 36, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 7, str. 247, z późn. zm.);

4) na działalność związaną z wywozem towarów lub usług do państw członkowskich Unii Europejskiej lub z eksportem towarów lub usług do krajów trzecich;

5) uzależnionej od wykorzystywania towarów krajowych uprzywilejowanych względem towarów przywożonych.

2. Pomoc nie może być udzielona przedsiębiorcom:

1) znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu pkt 9–11 komunikatu Komisji w sprawie wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw;

2) na których ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z decyzji Komisji Europejskiej uznającej pomoc za niezgodną z prawem oraz ze wspólnym rynkiem, w rozumieniu art. 87 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

2. Inwestycjami o dużym znaczeniu dla gospodarki są:

1) w ramach poddziałania 4.5.1 – nowe inwestycje o charakterze innowacyjnym w sektorze produkcyjnym spełniające łącznie następujące warunki:

a) koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą na nową inwestycję, ustalone zgodnie z § 10, są nie mniejsze niż 160 mln PLN,

b) liczba nowych miejsc pracy utworzonych w związku z realizacją nowej inwestycji jest nie mniejsza niż 200,

c) okres stosowania na świecie zakupionego lub wdrożonego w ramach nowej inwestycji rozwiązania technologicznego nie przekracza 3 lat, bądź wartość sprzedaży na świecie wyrobów lub usług wytworzonych w oparciu o tę technologię nie przekracza 15 % wartości sprzedaży na świecie w branży, do której należą te wyroby lub usługi, określonej według trzycyfrowych kodów zawartych w przepisach dotyczących klasyfikacji działalności;

2) w ramach poddziałania 4.5.2 – nowe inwestycje o charakterze innowacyjnym w sektorze usług nowoczesnych w inwestycje typu:

a) centrum usług wspólnych – wewnętrzna lub zewnętrzna jednostka przejmująca część zadań lub procesów przedsiębiorstwa z zakresu finansów, księgowości, zarządzania zasobami ludzkimi, administracji, logistyki, zaplecza bankowego i ubezpieczeniowego (back-office), badań rynkowych, wsparcia technologii informacyjnych i komunikacyjnych (IT), charakteryzująca się optymalizacją (redukcją) kosztów i poprawą jakości danej usługi danego przedsiębiorstwa,

b) centrum IT – zajmujące się rozwojem oprogramowania, testowaniem i zarządzaniem aplikacjami, zarządzaniem bazami danych, projektowaniem i wdrażaniem sieci, optymalizacją produktu oraz wspieraniem działań innowacyjnych

– w związku z realizacją których zostanie utworzonych nie mniej niż 200 nowych miejsc pracy,

c) centrum badawczo-rozwojowe – jednostka organizacyjna lub wyodrębniona organizacyjnie jednostka rozpoczynająca prowadzenie działalności, której głównym zadaniem jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w wydzielonych i przystosowanych do tego typu działalności pomieszczeniach przy wykorzystaniu infrastruktury technicznej oraz wykwalifikowanej kadry, jeżeli w związku z realizacją inwestycji utworzonych zostanie co najmniej 10 nowych miejsc pracy dla personelu zaangażowanego w działalność badawczo-rozwojową (B+R).

3. Za inwestycję o charakterze innowacyjnym uznaje się nową inwestycję polegającą na zastosowaniu nowej technologii i prowadzącą do produkcji nowych lub zmodernizowanych wyrobów lub świadczenia nowych lub zmodernizowanych usług.

4. Miejsca pracy utworzone bezpośrednio w związku z realizacją nowej inwestycji oznaczają miejsca pracy związane z działalnością, której dotyczy inwestycja, i utworzone w ciągu trzech lat od dnia jej zakończenia, w tym także miejsca pracy utworzone w związku ze wzrostem stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych stworzonych wskutek inwestycji.

2. Pomoc może zostać udzielona, jeżeli przed rozpoczęciem inwestycji:

1) został złożony wniosek o udzielenie pomocy;

2) wnioskodawca uzyskał drogą elektroniczną lub pisemną potwierdzenie, że projekt, z zastrzeżeniem szczegółowej weryfikacji wniosku o udzielenie pomocy, kwalifikuje się do udzielenia pomocy.

3. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jest wysyłane przez podmiot udzielający pomocy lub podmiot przez niego upoważniony, w terminie do 30 dni od daty wpływu wniosku o pomoc.

4. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie stanowi podstawy do roszczeń o przyznanie i wypłatę pomocy.

1) kosztów inwestycji w środki trwałe oraz w wartości niematerialne i prawne, które są związane z realizacją nowej inwestycji, lub

2) kosztów utworzenia miejsc pracy.

2. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą na nową inwestycję są koszty poniesione po dniu uzyskania potwierdzenia, o którym mowa w § 9 ust. 2 pkt 2, do dnia określonego w umowie o udzielenie pomocy. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zalicza się:

1) cenę nabycia prawa własności lub wieczystego użytkowania gruntów do wysokości 10 % całkowitych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na nową inwestycję;

2) cenę nabycia prawa własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej;

3) koszt najmu lub dzierżawy nieruchomości ściśle powiązanych z nową inwestycją;

4) cenę nabycia lub koszt wytworzenia środków trwałych, w tym:

a) budowli i budynków, pod warunkiem że ich nabycie pozostaje w bezpośrednim związku z celami projektu inwestycyjnego objętego pomocą,

b) maszyn i urządzeń,

c) narzędzi, przyrządów i aparatury,

d) wyposażenia technicznego i infrastruktury technicznej dla prac biurowych,

e) infrastruktury technicznej związanej z nową inwestycją, przy czym przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się urządzenie albo modernizację drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych;

5) cenę nabycia wraz z kosztem instalacji wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii w formie patentów, licencji lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc,

b) będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o rachunkowości,

c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych,

d) będą stanowić aktywa przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc, i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat, a w przypadku małego i średniego przedsiębiorcy przez co najmniej trzy lata;

6) koszt instalacji i uruchomienia środków trwałych;

7) cenę nabycia materiałów lub robót budowlanych, pod warunkiem że pozostają w bezpośrednim związku z celami projektu inwestycyjnego objętego wsparciem na nowe inwestycje.

3. W przypadku przedsiębiorców innych niż mikroprzedsiębiorcy, mali i średni przedsiębiorcy, koszty określone w ust. 2 pkt 5 uwzględnia się w wysokości nieprzekraczającej 50 % całkowitych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na nową inwestycję.

4. Koszt związany z nabyciem środków trwałych objętych najmem albo dzierżawą, innych niż nieruchomości, uwzględnia się jedynie w przypadku, gdy najem albo dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia środków trwałych z chwilą upływu okresu najmu albo dzierżawy. W odniesieniu do najmu albo dzierżawy nieruchomości najem albo dzierżawa musi trwać przez okres co najmniej pięciu lat od dnia zakończenia inwestycji lub trzech lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców.

5. W przypadku przedsiębiorcy wykonującego działalność gospodarczą w sektorze transportu do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie zalicza się kosztów zakupu środków transportu.

6. Aktywa nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mikroprzedsiębiorca, mały lub średni przedsiębiorca muszą być nowe.

7. W przypadku nabywania używanych środków trwałych powinny być spełnione następujące warunki:

1) cena używanych aktywów nie przekracza ich wartości rynkowej określonej na dzień nabycia i jest niższa od ceny podobnych, nowych aktywów;

2) sprzedający złoży oświadczenie określające zbywcę środków trwałych, miejsce i datę ich zakupu;

3) w okresie 7 lat nie zostały one nabyte z wykorzystaniem środków publicznych.

8. Cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.⁷⁾).

9. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pomniejsza się o podatek od towarów i usług, chyba że zgodnie z odrębnymi przepisami przedsiębiorcy nie przysługuje prawo jego zwrotu lub odliczenia.

10. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujące koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

1) w poddziałaniu 4.5.1 – 15 %;

2) w poddziałaniu 4.5.2 – w przypadku inwestycji, o których mowa w § 8 ust. 2 pkt 2 lit. a i b – 30 %;

3) w poddziałaniu 4.5.2 – w przypadku inwestycji, o których mowa w § 8 ust. 2 pkt 2 lit. c – zgodnie z § 3 i 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 października 2006 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej.

2. Maksymalną wartość pomocy udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego ustala się zgodnie z wzorem określonym w § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 października 2006 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej.

2. Pomoc na nową inwestycję, udzielana na podstawie niniejszego rozporządzenia, podlega sumowaniu z inną pomocą, w tym pomocą de minimis, udzieloną danemu przedsiębiorcy, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą oraz pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z tą inwestycją, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, i nie może przekroczyć maksymalnej wielkości określonej w § 11.

1) pokrycia ze środków własnych lub zewnętrznych źródeł finansowania co najmniej 25 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą;

2) utrzymania inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców przez okres co najmniej trzech lat, od dnia jej zakończenia, w województwie, w którym została zrealizowana;

3) utrzymania każdego nowo utworzonego miejsca pracy przez okres co najmniej pięciu lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców przez okres co najmniej trzech lat od dnia jego utworzenia, w przypadku pomocy, o której mowa w § 10 ust. 1 pkt 2.

2. Przez środki własne lub zewnętrzne źródła finansowania należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonego mu wsparcia ze środków publicznych, w szczególności w formie kredytów preferencyjnych, dopłat do oprocentowania kredytów preferencyjnych lub gwarancji i poręczeń na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku.

3. Warunek określony w ust. 1 pkt 2 nie uniemożliwia wymiany maszyn lub urządzeń, które z uwagi na szybki postęp technologiczny stały się przestarzałe w okresie, o którym mowa w tym punkcie, o ile działalność gospodarcza zostanie utrzymana w danym regionie przez minimalny wymagany okres.

2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w ust. 1, zalicza się poniesione po dniu uzyskania potwierdzenia, o którym mowa w § 9 ust. 2 pkt 2:

1) wynagrodzenia oraz obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne osób prowadzących szkolenie;

2) koszty podróży osób prowadzących szkolenie i uczestników szkolenia;

3) koszty zakwaterowania osób prowadzących szkolenie;

4) inne koszty bieżące, w tym koszty materiałów i dostaw związanych ze szkoleniem;

5) amortyzacje narzędzi i wyposażenia w zakresie, w jakim są one wykorzystywane wyłącznie na potrzeby szkolenia;

6) koszty poradnictwa i doradztwa w zakresie, w jakim dotyczą szkolenia.

3. Za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się również koszty zatrudnienia pracownika, jakie ponosi pracodawca w okresie, w którym pracownik uczestniczy w szkoleniu, z wyłączeniem kosztów ponoszonych w czasie, w którym pracownik wytwarzał towary lub świadczył usługi – do wysokości sumy ogólnej kosztów określonych w ust. 2.

4. Intensywność pomocy nie może przekroczyć:

1) 45 % – w przypadku mikroprzedsiębiorcy, małego lub średniego przedsiębiorcy;

2) 35 % – w przypadku innego przedsiębiorcy.

5. Intensywność pomocy, o której mowa w ust. 4, powiększa się o 10 punktów procentowych w przypadku pracowników w gorszym położeniu w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia wymienionego w ust. 1.

6. Pomoc, o której mowa w ust. 1, podlega sumowaniu z inną pomocą, w tym pomocą de minimis, udzieloną danemu przedsiębiorcy, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą związanych z danym projektem, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, i nie może przekroczyć maksymalnych intensywności, określonych w ust. 4 i 5.

7. W przypadku gdy przewidywana kwota pomocy na szkolenie, zsumowana zgodnie z ust. 6, przekracza kwotę stanowiącą równowartość 1 mln euro, pomoc podlega indywidualnej notyfikacji.

1) mikroprzedsiębiorcy, małemu lub średniemu przedsiębiorcy – z zachowaniem przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. WE L 63 z 28.02.2004, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 TWE do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 70/2001 (Dz. Urz. UE L 358 z 16.12.2006, str. 3), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1976/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenia (WE) nr 2204, (WE) nr 70/2001 oraz (WE) nr 68/2001 w odniesieniu do przedłużenia okresu stosowania oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 70/2001 (Dz. Urz. UE L 358 z 16.12.2006, str. 3);

2) przedsiębiorcy innemu niż określony w pkt 1 – z zachowaniem przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5).

2. Pomoc de minimis może być udzielana przedsiębiorcy pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis, otrzymaną w danym roku kalendarzowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających go lat kalendarzowych z różnych źródeł i w różnych formach, nie przekroczy kwoty 200 000 euro, a w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego – 100 000 euro.

3. Wielkość pomocy na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych nie może przekroczyć 50 % wartości kosztów tych usług, poniesionych po dniu uzyskania potwierdzenia, o którym mowa w § 9 ust. 2 pkt 2.

4. Pomoc na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych może być udzielana pod warunkiem ścisłego powiązania usług doradczych z realizowaną inwestycją. Pomoc nie może być udzielana na usługi doradztwa stałego, związanego z bieżącą działalnością operacyjną przedsiębiorstwa, takiego jak doradztwo podatkowe, stała obsługa prawna lub doradztwo marketingowe.

5. Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega sumowaniu z inną pomocą, w tym pomocą de minimis, udzieloną danemu przedsiębiorcy, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą związanych z danym projektem, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, i nie może przekroczyć maksymalnych intensywności wsparcia.

6. Pomocy de minimis nie udziela się, jeżeli łącznie z inną pomocą udzieloną w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą spowodowałaby przekroczenie maksymalnej intensywności wsparcia.

Minister Gospodarki: W. Pawlak

¹⁾ Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 216, poz. 1593).

²⁾ W rozumieniu wytycznych dotyczących pomocy państwa dla rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE C 229 z 14.09.2004, str. 5).

³⁾ W rozumieniu Zasad Ramowych dotyczących pomocy publicznej dla przemysłu stoczniowego (Dz. Urz. UE C 317 z 30.12.2003).

⁴⁾ W rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 1407/2002 z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego (Dz. Urz. WE L 205 z 02.08.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 170).

⁵⁾ W rozumieniu załącznika I do Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007–2013 (Dz. Urz. UE C 54 z 04.03.2006, str. 13).

⁶⁾ W rozumieniu załącznika II do Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007–2013 (Dz. Urz. UE C 54 z 04.03.2006, str. 13).

⁷⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535, Nr 146, poz. 1546 i Nr 213, poz. 2155, z 2005 r. Nr 10, poz. 66, Nr 184, poz. 1539 i Nr 267, poz. 2252 oraz z 2006 r. Nr 157, poz. 1119 i Nr 208, poz. 1540.