Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 219 poz. 1631

Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) tryb uzyskiwania tytułu specjalisty przez lekarza i lekarza dentystę, pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej, w stosunku do którego minister właściwy do spraw wewnętrznych pełni funkcję organu założycielskiego, zwanego dalej odpowiednio „lekarzem” i „zakładem opieki zdrowotnej MSWiA”;

2) wzory dokumentów wymaganych przy realizowaniu specjalizacji.

2. Lekarz może odbyć specjalizację lub staż kierunkowy w zakładzie opieki zdrowotnej MSWiA, wpisanym na listę prowadzoną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

3. Lekarz, za zgodą dyrektora komórki organizacyjnej realizującej zadania z zakresu spraw zakładów opieki zdrowotnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych, zwanego dalej „Dyrektorem Departamentu”, może odbyć specjalizację lub staż kierunkowy we wpisanej na listę, o której mowa w ust. 2, jednostce organizacyjnej innej niż zakład opieki zdrowotnej MSWiA.

1) na podstawie skierowania do zakładu opieki zdrowotnej MSWiA, w celu odbycia specjalizacji, z jednoczesnym pozostawaniem na dotychczasowym stanowisku służbowym;

2) w ramach umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z zakładem opieki zdrowotnej MSWiA;

3) w ramach umowy o pracę zawartej na czas trwania specjalizacji z zakładem opieki zdrowotnej MSWiA;

4) w ramach płatnego urlopu szkoleniowego udzielonego pracownikowi na czas trwania określonej specjalizacji;

5) w ramach umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony z zakładem opieki zdrowotnej MSWiA, innym niż określony w § 2 ust. 2, zapewniającym realizację części programu specjalizacji w zakresie form pogłębiania i uzupełniania wiedzy teoretycznej oraz doskonalenia i nabywania umiejętności praktycznych, co obejmuje:

a) samokształcenie, w tym napisanie pracy poglądowej lub opublikowanie w recenzowanym czasopiśmie medycznym pracy oryginalnej, której temat odpowiada programowi właściwej specjalizacji,

b) pełnienie dyżurów medycznych, które lekarz jest obowiązany pełnić w czasie realizacji programu odpowiedniej specjalizacji, w liczbie określonej w tym programie, nie mniej niż 3 dyżury w miesiącu,

i w ramach płatnych urlopów szkoleniowych, udzielanych pracownikowi, a w przypadku lekarza pełniącego służbę – zwolnienia od zajęć służbowych na czas niezbędny do zrealizowania pozostałej części programu specjalizacji w jednostce organizacyjnej prowadzącej specjalizację lub odpowiednio prowadzącej staż kierunkowy.

2. Lekarz pełniący służbę odbywający specjalizację, w trybie określonym w ust. 1 pkt 1, może pozostawać jednocześnie na stanowisku służbowym, jeżeli godziny odbywania stażu specjalizacyjnego nie kolidują z czasem pełnienia służby. W pozostałych przypadkach lekarz może być zwolniony od zajęć służbowych lub przeniesiony do dyspozycji po uznaniu, że nie sprzeciwia się temu interes służby.

3. W jednostce organizacyjnej, o której mowa w § 2 ust. 3, lekarz może odbyć specjalizację odpowiednio w trybie określonym w ust. 1 pkt 4 lub 5.

2. W celu przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego lekarz składa wniosek o rozpoczęcie specjalizacji do Dyrektora Departamentu w terminie do dnia 30 kwietnia lub do dnia 30 listopada każdego roku.

3. Lekarz pełniący służbę składa wniosek do Dyrektora Departamentu po uzyskaniu zgody przełożonego.

4. Lekarz zatrudniony w zakładzie opieki zdrowotnej składa wniosek do Dyrektora Departamentu po uzyskaniu zgody pracodawcy na odbywanie specjalizacji.

5. Lekarz ubiegający się o odbywanie specjalizacji składa oświadczenie, że złożył wniosek o rozpoczęcie specjalizacji tylko do Dyrektora Departamentu.

6. Wzór wniosku o rozpoczęcie specjalizacji określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje ocenę formalną wniosku o rozpoczęcie specjalizacji oraz postępowanie konkursowe.

3. Postępowanie konkursowe obejmuje i uwzględnia:

1) w przypadku lekarza, który występuje o rozpoczęcie specjalizacji w podstawowej dziedzinie medycyny:

a) jeżeli nie posiada odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia bądź tytułu specjalisty – rozmowę kwalifikacyjną oraz wynik Lekarskiego Egzaminu Państwowego lub Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego,

b) jeżeli posiada odpowiednią specjalizację I lub II stopnia bądź tytuł specjalisty – rozmowę kwalifikacyjną oraz wynik egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji I, II stopnia lub państwowego egzaminu specjalizacyjnego;

2) w przypadku lekarza, który występuje o rozpoczęcie specjalizacji w szczegółowej dziedzinie medycyny – rozmowę kwalifikacyjną oraz wynik egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji.

4. W skład komisji wchodzą lekarze specjaliści z dziedziny medycyny objętej postępowaniem kwalifikacyjnym lub, w uzasadnionych przypadkach, z pokrewnych dziedzin medycyny, a w szczególności:

1) konsultant krajowy lub jego przedstawiciel w danej dziedzinie medycyny, a w uzasadnionych przypadkach w dziedzinie pokrewnej, jako przewodniczący komisji;

2) przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej;

3) przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego dla danej dziedziny medycyny;

4) przedstawiciel Dyrektora Departamentu reprezentujący daną dziedzinę medycyny.

2. Wynik postępowania kwalifikacyjnego stanowi:

1) procent maksymalnej liczby punktów uzyskanych z rozmowy kwalifikacyjnej i Lekarskiego Egzaminu Państwowego lub Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego albo egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji – w postępowaniu kwalifikacyjnym dotyczącym specjalizacji podstawowej;

2) procent maksymalnej liczby punktów uzyskanych z rozmowy kwalifikacyjnej i liczby punktów z egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji – w postępowaniu kwalifikacyjnym dotyczącym specjalizacji szczegółowej.

3. Maksymalna liczba punktów wynosi:

1) z rozmowy kwalifikacyjnej 15 punktów (3 pytania po 5 punktów);

2) z egzaminu specjalizacyjnego 200 punktów, przy czym:

a) za ocenę 3,0 otrzymuje się 116 punktów,

b) za ocenę 3,1–3,5 otrzymuje się 128 punktów,

c) za ocenę 3,6–3,9 otrzymuje się 140 punktów,

d) za ocenę 4,0 otrzymuje się 152 punkty,

e) za ocenę 4,1–4,5 otrzymuje się 164 punkty,

f) za ocenę 4,6–4,9 otrzymuje się 176 punktów,

g) za ocenę 5,0 otrzymuje się 188 punktów,

h) za ocenę 5,0 z wyróżnieniem otrzymuje się 200 punktów.

4. W przypadku braku dokumentu potwierdzającego ocenę za test stanowiący część składową egzaminu specjalizacyjnego I lub II stopnia – lekarzowi przyznaje się 140 punktów za zaliczenie testu.

5. W przypadku braku dokumentu potwierdzającego uzyskanie oceny za egzamin specjalizacyjny I lub II stopnia – lekarzowi przyznaje się 140 punktów za posiadanie I lub II stopnia specjalizacji.

6. W przypadku uzyskania przez dwóch lub więcej lekarzy jednakowej liczby punktów kwalifikujących ich do odbywania specjalizacji, w ramach postępowania kwalifikacyjnego przeprowadza się dodatkową rozmowę kwalifikacyjną.

7. Od decyzji komisji, o których mowa w ust. 1, lekarz może odwołać się do ministra właściwego do spraw wewnętrznych w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania kwalifikacyjnego.

8. Decyzja ministra właściwego do spraw wewnętrznych dotycząca odwołania, o którym mowa w ust. 7, jest ostateczna.

2. Lekarzowi, który został zakwalifikowany do odbywania specjalizacji, Dyrektor Departamentu wydaje:

1) skierowanie do odbywania specjalizacji w określonej jednostce organizacyjnej ze wskazaniem trybu i okresu jej odbywania;

2) kartę szkolenia specjalizacyjnego, której wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;

3) indeks wykonanych zabiegów i procedur medycznych, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia;

4) informację o obowiązującym programie specjalizacji, zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

3. Skierowanie do jednostki organizacyjnej, o której mowa w § 2 ust. 3, dla lekarza, który przeszedł postępowanie kwalifikacyjne w komórce organizacyjnej realizującej zadania z zakresu spraw zakładów opieki zdrowotnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wydaje Dyrektor Departamentu, po uzyskaniu zgody odpowiednio jednostki organizacyjnej podległej wojewodzie, zajmującej się kształceniem podyplomowym pracowników ochrony zdrowia, lub szefa komórki właściwej do spraw służby zdrowia Ministerstwa Obrony Narodowej w odniesieniu do jednostek organizacyjnych utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej.

1) wyniki postępowania kwalifikacyjnego;

2) miejsce zatrudnienia;

3) wstępną akceptację kierownika zakładu opieki zdrowotnej, w którym lekarz będzie odbywał specjalizację.

2. Dyrektor Departamentu przekazuje do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, po przeprowadzonych postępowaniach kwalifikacyjnych, aktualne informacje o lekarzach odbywających specjalizację.

1) wniosek o przystąpienie do PES;

2) kartę szkolenia specjalizacyjnego oraz indeks wykonanych zabiegów i procedur medycznych.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, wraz ze szczegółowym planem albo indywidualnym

harmonogramem odbywania specjalizacji, lekarz może złożyć w jednym z dwóch terminów:

1) do dnia 31 lipca lub

2) do dnia 31 grudnia każdego roku kalendarzowego, jednakże w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia zaliczenia szkolenia specjalizacyjnego przez kierownika specjalizacji.

3. W przypadku PES w dziedzinie urologii, dokumenty, o których mowa w ust. 1, wraz ze szczegółowym planem albo indywidualnym harmonogramem odbywania specjalizacji, lekarz może złożyć na trzy miesiące przed terminem PES ustalonym w danej sesji przez konsultanta krajowego w dziedzinie urologii.

4. Dyrektor Departamentu po stwierdzeniu, że dokumenty, o których mowa w ust. 1, spełniają warunki formalne, przekazuje je niezwłocznie do Centrum Egzaminów Medycznych, nie później jednak niż w ciągu 14 dni od ich otrzymania, oraz zawiadamia Centrum Egzaminów Medycznych o liczbie przyjętych zgłoszeń.

2. Do przechowywania, przez Dyrektora Departamentu, dokumentacji dotyczącej szkolenia specjalizacyjnego lekarzy oraz kopii dyplomu PES stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 5 i art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 673, z późn. zm.³⁾).

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: W. Stasiak

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 131, poz. 919 oraz z 2007 r. Nr 38, poz. 245).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 117, poz. 790, Nr 191, poz. 1410 i Nr 220, poz. 1600 oraz z 2007 r. Nr 123, poz. 849, Nr 166, poz. 1172 i Nr 176, poz. 1238.

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 170, poz. 1217 i Nr 220, poz. 1600 oraz z 2007 r. Nr 64, poz. 426.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 6 listopada 2007 r. (poz. 1631)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3