Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 207 poz. 1502

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225) zarządza się, co następuje:

1) sposób pobierania próbek żywności na potrzeby urzędowej kontroli żywności i monitoringu w celu oznaczania poziomów pozostałości pestycydów, w tym wielkość i liczbę pobieranych próbek;

2) procedury, w tym definicje, stosowane przy pobieraniu próbek;

3) kryteria dla metod analitycznych;

4) sposób podawania i interpretacji wyników analiz;

5) sposób transportu i przechowywania próbek przed przystąpieniem do analizy.

Minister Zdrowia: Z. Religa

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 131, poz. 924).

²⁾ Rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy Komisji 2002/63/WE z dnia 11 lipca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowe metody pobierania próbek do celów urzędowej kontroli pozostałości pestycydów w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni oraz uchylającej dyrektywę 79/700/EWG (Dz. Urz. WE L 187 z 16.07.2002, str. 30; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 36, str. 228).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 17 października 2007 r. (poz. 1502)

Załącznik nr 1

SPOSÓB POBIERANIA PRÓBEK ŻYWNOŚCI W CELU OZNACZANIA POZIOMÓW POZOSTAŁOŚCI PESTYCYDÓW ORAZ PROCEDURY STOSOWANE PRZY POBIERANIU PRÓBEK

I. Pojęcia stosowane przy pobieraniu próbek

1) porcja analityczna – reprezentatywna ilość materiału pobrana z próbki analitycznej, o wielkości odpowiedniej dla pomiaru stężenia pozostałości pestycydów;

Uwaga: w celu pobrania porcji analitycznej dopuszcza się zastosowanie odpowiedniego przyrządu do pobierania próbek;

2) próbka – jedna lub więcej jednostek pobranych z populacji jednostek lub porcja materiału pobrana z jego większej ilości. Do celów oznaczania pestycydów próbka reprezentatywna powinna być reprezentatywna dla partii, próbki zbiorczej, zwierzęcia itp. w odniesieniu do wielkości pozostałości pestycydów, ale nie musi być reprezentatywna w odniesieniu do innych cech;

3) próbka analityczna – materiał przygotowany do analizy z próbki laboratoryjnej, poprzez oddzielenie części produktu przeznaczonego do badania, a następnie wymieszany, zmielony, rozdrobniony itp. w celu wyodrębnienia porcji analitycznej w sposób minimalizujący wielkość błędu;

Uwaga: przygotowanie próbki analitycznej powinno odzwierciedlać procedurę przyjętą przy ustalaniu najwyższej dopuszczalnej pozostałości, co oznacza, że porcja produktu przygotowywana do analizy może zawierać części, które nie są normalnie spożywane; w celu ustalenia części wchodzących w skład próbki analitycznej należy odnieść się do odpowiednich załączników rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 maja 2007 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub na ich powierzchni (Dz. U. Nr 119, poz. 817);

4) próbka pierwotna – jedna lub więcej jednostek pobranych z tego samego miejsca partii;

Uwagi:

a) wyboru miejsca w partii, z którego pobierana jest próbka pierwotna, należy dokonać w sposób losowy. Jeżeli natomiast jest to niemożliwe z powodów technicznych, wyboru należy dokonać w sposób losowy z dostępnych części partii,

b) liczbę jednostek wymaganych do skompletowania próbki pierwotnej należy określić na podstawie najmniejszego rozmiaru i liczby wymaganych próbek laboratoryjnych,

c) w przypadku kiedy z partii produktów pochodzenia roślinnego, jaj lub przetworów mlecznych pobierana jest więcej niż jedna próbka pierwotna, każda z próbek pierwotnych powinna mieć w przybliżeniu podobny rozmiar w stosunku do próbki zbiorczej,

d) jednostki do badań powtarzanych mogą być podczas pobierania próbki lub próbek dobierane losowo do podwójnych próbek laboratoryjnych w przypadkach, kiedy rozmiar tych jednostek uniemożliwia przygotowanie próbki zbiorczej jako próbki laboratoryjnej o lepszej reprezentatywności lub kiedy jednostki (np. jaja, delikatne owoce) mogłyby zostać uszkodzone podczas mieszania,

e) w przypadkach gdy próbki pierwotne pobierane są w odstępach czasowych podczas ładowania lub rozładowywania partii, miejsce, z którego pobierana jest próbka, odnosi się do określonych punktów czasowych,

f) w celu przygotowania próbki pierwotnej nie należy przecinać ani dzielić jednostek, z wyjątkiem sytuacji przedstawionych w tabeli 3;

5) próbka zbiorcza (próbka zagregowana) – w przypadku produktów innych niż mięso i drób, połączony i dobrze wymieszany zbiór próbek pierwotnych pobranych z partii. W przypadku mięsa i drobiu próbka pierwotna jest uważana za równoważną próbce zbiorczej;

Uwagi:

a) próbki pierwotne muszą zawierać odpowiednią ilość materiału w celu umożliwienia wyodrębnienia wszystkich próbek laboratoryjnych, jakie powinny być pozyskane z próbki zbiorczej,

b) w przypadkach kiedy podczas pobierania próbek pierwotnych przygotowywane są oddzielne próbki laboratoryjne, przyjmuje się, że podczas pobierania próbek z partii, próbka zbiorcza stanowi sumę próbek laboratoryjnych;

6) próbka laboratoryjna (próbka laboratorium) – próbka wysłana do laboratorium lub otrzymana w laboratorium. Obejmuje ona reprezentatywną ilość materiału pobranego z próbki zbiorczej;

Uwagi:

a) próbka laboratoryjna może stanowić całość lub część próbki zbiorczej,

b) w celu przygotowania próbek laboratoryjnych nie należy dzielić produktów jednostkowych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy dzielenie produktów jednostkowych zostało przewidziane w tabeli 3,

c) w przypadku konieczności powtórzenia badania, dopuszcza się pobranie podwójnych próbek laboratoryjnych;

7) wielkość próbki – liczba jednostek lub ilość materiału, która składa się na próbkę;

8) pobieranie próbek – procedura stosowana w celu pobrania i sporządzenia próbki;

9) przyrządy do pobierania próbek:

a) przyrządy takie jak szufle, czerpaki, świdry, noże, sondy itp. służące do wyodrębnienia jednostki z materiału zbiorczego, z opakowań (np. beczek czy dużych serów), z porcji (np. mięsa, drobiu), których wielkość nie odpowiada ze względów praktycznych próbce pierwotnej,

b) przyrządy takie jak pojemniki służące do przygotowania próbki laboratoryjnej z próbki zbiorczej lub przygotowania porcji analitycznej z próbki laboratoryjnej;

Uwagi:

a) poszczególne przyrządy do pobierania próbek są opisane w Normach ISO i Międzynarodowej Federacji Mleczarskiej (IDF)¹⁾,

b) w przypadku produktów takich jak liście luzem, jako przybór do pobierania próbek może być uznana ręka próbobiorcy. Oznacza to możliwość ręcznego pobierania próbek;

10) osoba pobierająca próbki (próbobiorca) – osoba przeszkolona w zakresie pobierania próbek i upoważniona przez organy urzędowej kontroli żywności;

Uwaga: próbobiorca jest odpowiedzialny za wszystkie procedury związane z pobieraniem próbki, włączając w to przygotowanie, opakowanie i przesyłkę próbki laboratoryjnej. Próbobiorca musi rozumieć konieczność przestrzegania poszczególnych procedur pobierania próbek i jest obowiązany do dostarczenia odpowiedniej dokumentacji próbki oraz do ścisłej współpracy z laboratorium;

11) partia – ilość materiału środka spożywczego dostarczonego w tym samym czasie do laboratorium, co do którego wiadomo lub co do którego próbobiorca ma przekonanie, że materiał ten jest jednolity pod względem pochodzenia, producenta, rodzaju, sposobu pakowania, rodzaju opakowania, oznakowania, nadawcy itp.;

Uwagi:

a) w przypadku kiedy przesyłka składa się z partii, które można zidentyfikować jako pochodzące od różnych producentów, każdą partię należy traktować oddzielnie,

b) przesyłka może składać się z jednej lub większej liczby partii,

c) w przypadku znacznego rozmiaru lub obszaru zajmowanego przez każdą z partii w dużej przesyłce każda z serii wagonów, platform, samochodów ciężarowych, miejsc składowania może zostać uznana jako odrębna partia,

d) partia może zostać wymieszana np. poprzez sortowanie lub podczas procesu produkcyjnego;

12) podejrzana partia – partia, co do której, bez względu na powód, istnieją podejrzenia, że może zawierać pozostałości pestycydów przekraczające ich najwyższe dopuszczalne poziomy;

13) niepodejrzana partia – partia, dla której nie ma powodów, aby podejrzewać, że może zawierać pozostałości pestycydów przekraczające ich najwyższe dopuszczalne poziomy;

14) jednostka – najmniejsza oddzielna lub dająca się wyodrębnić część w partii, jaka może być z niej pobrana, stanowiąca całość lub część próbki pierwotnej;

Uwagi: jednostki należy identyfikować w następujący sposób:

a) świeże owoce i warzywa – jednostkę może stanowić każdy cały owoc lub całe warzywo lub też w postaci, w jakiej występują w sposób naturalny (np. kiście winogron), z wyjątkiem małych owoców. W przypadku opakowanych małych produktów, jednostki mogą być identyfikowane zgodnie z lit. d. Dopuszcza się zastosowanie przyrządu do pobierania próbek, o ile nie spowoduje to uszkodzenia materiału. W takim przypadku przyrząd ten może posłużyć do określenia jednostki. W celu sporządzenia jednostki nie wolno dzielić jaj, świeżych owoców ani warzyw.

b) duże zwierzęta, ich części i narządy – jednostkę może stanowić część lub całość określonej części narządu. W celu sporządzenia jednostki można przecinać części tuszy oraz narządy,

c) małe zwierzęta, ich części i narządy – jednostkę może stanowić całe zwierzę lub jego cała część lub narząd. W przypadku zwierząt w opakowaniach, jednostki mogą być identyfikowane zgodnie z lit. d. Dopuszcza się zastosowanie przyrządu do pobierania próbek, o ile nie będzie to miało wpływu na wielkość pozostałości pestycydów. W takim przypadku przyrząd ten może posłużyć do określenia jednostki,

d) materiały opakowane – jako jednostkę należy przyjąć najmniejsze oddzielne opakowanie jednostkowe. W przypadkach kiedy najmniejsze opakowanie jest bardzo duże, próbki należy pobierać, traktując to opakowanie jako próbkę zbiorczą, zgodnie z lit. e.

W sytuacji, gdy najmniejsze opakowanie jest bardzo małe, jednostkę może tworzyć grupa opakowań jednostkowych,

e) materiały zbiorcze, duże opakowania (np. beczki, sery), które są zbyt duże, aby mogły stanowić próbkę pierwotną – jednostkę stanowi materiał pobrany za pomocą przyrządu do pobierania próbek.

II. Procedury stosowane przy pobieraniu próbek środków spożywczych²⁾ oraz wielkość i ilość pobieranych próbek

1. Środki ostrożności

Należy nie dopuścić do zanieczyszczenia lub uszkodzenia (zepsucia się) próbki na wszystkich etapach procesu pobierania próbki, ze względu na możliwość wpływu na wynik analityczny. Próbki należy pobierać oddzielnie z każdej partii przeznaczonej do badania na zgodność z wartościami najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów.

2. Pobieranie próbek pierwotnych

Minimalną liczbę próbek pierwotnych, jaką należy pobrać z partii, należy wyznaczyć na podstawie tabeli 1. W przypadku podejrzanych partii mięsa i drobiu, liczbę próbek, jaką należy pobrać z partii, określa tabela 2. Każdą próbkę pierwotną należy pobrać w takim stopniu, jak jest to praktycznie możliwe, z losowo wybranego miejsca w partii. Próbka pierwotna musi zawierać ilość materiału umożliwiającą przygotowanie próbki laboratoryjnej, jaka jest wymagana w zależności od partii.

Uwaga: przyrządy do pobierania próbek ziarna³⁾, jadalnych nasion roślin strączkowych⁴⁾ i herbaty⁵⁾ są opisane w międzynarodowych normach ISO, a przyrządy stosowane do pobierania produktów mlecznych w międzynarodowych normach IDF⁶⁾.

Tabela 1. Minimalna liczba próbek pierwotnych, którą należy pobrać z partii

Tabela 2. Liczba losowo pobranych próbek pierwotnych wymaganych dla danego prawdopodobieństwa stwierdzenia przynajmniej jednej próbki niezgodnej w partii mięsa lub drobiu, dla danej częstości występowania niezgodnych pozostałości w partii

Uwagi:

1) tabela zakłada losowe pobieranie próbek;

2) w przypadku, kiedy liczba próbek pierwotnych wskazana w tabeli 1 jest większa niż około 10 % liczby jednostek w całej partii, liczba próbek pierwotnych (n) może być mniejsza, obliczona zgodnie z następującym wzorem:

n = n_o/(1 + (n_o – 1))/N

gdzie:

n = minimalna liczba próbek pierwotnych, które należy pobrać,

n_o = liczba próbek pierwotnych z tabeli 2,

N = liczba jednostek w partii umożliwiających sporządzenie próbki pierwotnej;

3) jeżeli pobrana jest pojedyncza próbka pierwotna, prawdopodobieństwo wykrycia niezgodności z najwyższą dopuszczalną pozostałością jest zbliżone do częstości występowania próbek niezgodnych;

4) w celu wyznaczenia dokładnego lub alternatywnego prawdopodobieństwa albo dla innej częstości występowania niezgodności liczba próbek, które należy pobrać, może być obliczona z wzoru:

gdzie:

1 – p = (1 – i)ⁿ

p = prawdopodobieństwo,

i = częstość występowania niezgodności w partii,

n = liczba próbek.

Uwagi:

Wartości „p" oraz „i" wyrażone są jako ułamek, a nie jako wartość w procentach.

3. Przygotowanie próbki zbiorczej

W tabeli 3 podano sposób postępowania dla mięsa i drobiu. Każdą próbkę pierwotną przyjmuje się jako oddzielną próbkę zbiorczą.

W tabelach 4 i 5 przedstawiono sposoby postępowania w przypadku produktów pochodzenia roślinnego, jaj i produktów mlecznych. W celu sporządzenia próbki zbiorczej, próbki pierwotne należy połączyć ze sobą i dokładnie wymieszać, o ile jest to możliwe ze względów praktycznych.

W sytuacji gdy:

1) wymieszanie próbek pierwotnych w celu sporządzenia próbki zbiorczej ze względów praktycznych nie jest możliwe,

2) jednostki mogą ulec uszkodzeniu podczas mieszania lub dzielenia dużej próbki zbiorczej, w sposób mogący mieć wpływ na pozostałości pestycydu,

3) nie ma możliwości wymieszania bardzo dużych jednostek w celu uzyskania bardziej jednorodnej dystrybucji pozostałości pestycydu,

należy podczas pobierania próbek pierwotnych losowo pobrać jednostki jako podwójne próbki laboratoryjne. W takim przypadku prezentowany wynik analizy powinien być średnią wyników uzyskanych z badanych próbek laboratoryjnych.

Tabela 3. Mięso i drób – opis próbek pierwotnych i minimalna wielkość próbek laboratoryjnych

Tabela 4. Produkty pochodzenia roślinnego – opis próbek pierwotnych i minimalna wielkość próbek laboratoryjnych

* W przypadku produktów o wyjątkowo dużej wartości materialnej dopuszcza się pobranie mniejszej próbki. W takich przypadkach fakt ten należy odnotować w protokole pobrania próbki łącznie z podaniem uzasadnienia.

Tabela 5. Jaja i przetwory mleczne – opis próbek pierwotnych i minimalna wielkość próbek laboratoryjnych

¹⁾ ISO 950: Cereals – sampling (as grain); ISO 951: Pulses in bags – sampling; ISO 1839: Sampling – tea; IDF standard 50C: Milk and milk products – methods and sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN.

²⁾ Należy stosować zalecenia Norm ISO. Dla innych niż wymienione w normach produktów dostarczanych luzem albo w dużych opakowaniach zbiorczych dopuszcza się zastosowanie istniejących norm ISO dla innych produktów. ISO 950: cereals – sampling (as grain); ISO 951: Pulses in bags – sampling; ISO 1839: Sampling – tea; IDF standard 50C: Milk and milk products – methods and sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN.

³⁾ International Standard ISO 950: Cereals – sampling as grain lub odpowiednie Polskie Normy PN EN.

⁴⁾ International Standard ISO 951: Pulses in bags – sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN.

⁵⁾ International Standard ISO 1839: Sampling – tea lub odpowiednie Polskie Normy PN EN.

⁶⁾ International IDF Standard 50C: Milk and milk products – methods of sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN

Załącznik nr 2

KRYTERIA DLA METOD ANALITYCZNYCH, SPOSÓB PODAWANIA I INTERPRETACJI WYNIKÓW ANALIZ ORAZ SPOSÓB TRANSPORTU I PRZECHOWYWANIA PRÓBEK PRZED PRZYSTĄPIENIEM DO ANALIZY

I. Przygotowanie próbki laboratoryjnej

1. W przypadkach, kiedy próbka zbiorcza jest większa niż jest to wymagane dla próbki laboratoryjnej, należy ją podzielić w sposób zapewniający reprezentatywność porcji.

2. Dopuszcza się stosowanie przyrządów do pobierania próbek oraz dzielenie ich na części, a także inny odpowiedni sposób zastosowany w procesie redukowania wielkości próbki, pod warunkiem, że nie spowoduje on uszkodzenia jednostek świeżych owoców, warzyw i jaj.

3. Jeśli zachodzi taka potrzeba, na tym etapie należy pobrać podwójne próbki laboratoryjne, które można również przygotować, stosując powyższy alternatywny sposób postępowania.

4. Minimalne wymogi wielkości próbek laboratoryjnych określają tabele 3, 4 oraz 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia.

II. Dokumentacja pobierania próbek

1. Próbobiorca obowiązany jest do odnotowania w protokole pobrania próbki danych dotyczących rodzaju i pochodzenia partii:

1) umożliwiających identyfikację właściciela, dostawcy lub przewoźnika;

2) daty i miejsca pobrania próbki;

3) wszelkich innych informacji mogących mieć znaczenie dla charakterystyki partii i późniejszego procesu analitycznego.

2. W protokole pobrania próbki należy odnotować wszelkie odstępstwa od zalecanych metod pobierania próbek.

3. Do każdej próbki, spośród podwójnych próbek laboratoryjnych, próbobiorca obowiązany jest dołączyć podpisaną kopię protokołu pobrania próbki oraz dysponować kopią tego protokołu.

4. Kolejną kopię próbobiorca powinien udostępnić właścicielowi partii lub jego przedstawicielowi, bez względu na to, czy otrzymują oni próbki laboratoryjne.

5. Protokoły pobrania próbki prowadzone w wersji elektronicznej powinny również trafić do wszystkich ich odbiorców, w celu umożliwienia przeprowadzenia odpowiednich procedur audytorskich.

III. Pakowanie i przekazywanie próbek laboratoryjnych

1. Próbkę laboratoryjną należy umieścić w czystym, wykonanym z obojętnych materiałów opakowaniu, które powinno chronić próbkę przed zanieczyszczeniem, uszkodzeniem i ubytkiem.

2. Opakowanie należy opieczętować i oznakować, dołączając do niego protokół pobrania próbki. Przy stosowaniu kodu kreskowego zaleca się dołączenie również informacji alfanumerycznej.

3. Próbkę należy dostarczyć do laboratorium w możliwie najkrótszym czasie.

4. W czasie transportu należy unikać sytuacji, która mogłaby doprowadzić do zepsucia się próbki, szczególnie dotyczy to próbek świeżych artykułów, które podczas transportu do laboratorium, w zależności od ich rodzaju, powinny pozostawać schłodzone lub w stanie zamrożenia.

5. Próbki drobiu i mięsa należy zamrozić przed wysłaniem do laboratorium. Jeśli czas od pobrania do przekazania próbki do laboratorium jest na tyle krótki, że wyklucza jej zepsucie, dopuszcza się dostarczenie próbki w postaci niezamrożonej.

IV. Przygotowanie próbki analitycznej

1. Próbce analitycznej należy nadać identyfikator, a w protokole pobrania próbki należy zamieścić datę jej otrzymania i wielkość próbki.

2. Z otrzymanej próbki należy bezzwłocznie wyodrębnić część podlegającą analizie.

3. W przypadku, kiedy poziom pozostałości wyrażany jest z uwzględnieniem fragmentów, które nie podlegały analizie, części te należy zważyć i odnotować ich masę. Przykładowo pestki owoców pestkowych nie są analizowane, lecz poziom pozostałości jest obliczany z ich włączeniem, zgodnie z informacją dotyczącą części produktu, do której odnoszą się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów, określoną w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 178/2006 z dnia 1 lutego 2006 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w celu ustanowienia załącznika I ustalającego wykaz produktów spożywczych i paszowych, do których stosuje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów (Dz. Urz. UE L 29 z 02.02.2006, str. 3).

V. Przygotowanie i przechowywanie porcji analitycznej

1. W razie potrzeby próbkę analityczną można podzielić, a następnie dobrze wymieszać w celu zapewnienia reprezentatywności pobranej porcji analitycznej. Wielkość porcji analitycznej zależy od stosowanej metody analitycznej i możliwości skutecznego wymieszania porcji. Należy odnotować sposób, w jaki próbka została podzielona i wymieszana.

2. Zastosowana procedura dzielenia i mieszania próbki nie może wpływać na wielkość pozostałości obecnego w próbce pestycydu.

3. W uzasadnionych przypadkach, w celu zminimalizowania niepożądanego wpływu procesów przygotowawczych, postępowanie z próbką analityczną należy przeprowadzać w określonych warunkach, np. w temperaturze poniżej zera.

4. W przypadku, kiedy dzielenie próbki może wpłynąć na wielkość pozostałości i wobec braku alternatywnych procedur postępowania przygotowawczego dla określonej próbki, jako porcję analityczną należy przyjąć całą jednostkę albo fragmenty wyodrębnione z całej jednostki.

5. Jeżeli taka porcja analityczna składa się z kilku jednostek lub ich fragmentów i nie jest pewne, czy nie będzie ona reprezentatywna dla próbki analitycznej, w takim przypadku należy poddać analizie odpowiednią liczbę podwójnych próbek laboratoryjnych w celu wykazania niepewności wartości średniej.

6. Jeżeli zachodzi potrzeba przechowywania porcji analitycznej przed analizą, należy tak dobrać warunki, w tym czas przechowywania, aby nie wpływały one na poziom pozostałości pestycydu.

7. W uzasadnionych przypadkach należy pobrać dodatkową próbkę analityczną w celu przeprowadzenia badania potwierdzającego i analiz podwójnych.

8. Przedstawione wyżej procedury pobierania próbek określone są w regulacjach Kodeksu Żywnościowego¹⁾.

VI. Kryteria stosowane przy określaniu zgodności

1. Wynik analityczny musi pochodzić od jednej lub większej liczby próbek laboratoryjnych, pobranych z partii i otrzymanych do analizy w odpowiednim stanie. Wynik powinien zawierać odpowiednie informacje dotyczące zastosowanych procedur zapewniania jakości, określonych przez Komisję Europejską.

2. W przypadku, kiedy wynik analizy wskazuje, że stwierdzona pozostałość pestycydu przekracza najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości, laboratorium powinno potwierdzić tożsamość wykrytej substancji, a jej stężenie powinno zostać zweryfikowane poprzez analizę jednej lub większej liczby dodatkowych porcji analitycznych, pochodzących z oryginalnej próbki laboratoryjnej.

3. Wartość najwyższej dopuszczalnej pozostałości odnosi się do próbki zbiorczej.

4. Partia jest zgodna z najwyższą dopuszczalną pozostałością, jeżeli wynik analityczny wskazuje, że wartość najwyższej dopuszczalnej pozostałości nie została przekroczona.

5. Jeżeli wyniki odnoszące się do próbki zbiorczej przekraczają najwyższą dopuszczalną pozostałość, przy podejmowaniu decyzji, że partia nie jest zgodna z najwyższą dopuszczalną pozostałością, należy wziąć pod uwagę:

1) wyniki uzyskane z jednej lub większej liczby próbek analitycznych, jako możliwe do przyjęcia;

2) dokładność i precyzję analizy, zgodnie z danymi dokumentującymi system jakości.

¹⁾ Dokument CAG/GL 33-1999 z Kodeksu Żywnościowego. FAO Rzym.