Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 89 poz. 592

Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Ze względu na charakterystykę i przeznaczenie statki powietrzne dzielą się na:

1) statki powietrzne objęte obowiązkiem uzyskania certyfikatu typu oraz świadectwa zdatności do lotu zgodnie z rozporządzeniem (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz. Urz. WE L 240 z 07.09.2002; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 30, z późn. zm.⁴⁾);

2) statki powietrzne kategorii specjalnej, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia na lot, w tym:

a) bezpilotowe statki powietrzne – statki powietrzne bez pilota, nieprzeznaczone do celów sportowych lub rekreacyjnych, zdolne do lotu autonomicznego programowanego lub zdalnie sterowanego,

b) modele latające o masie większej niż 25 kg;

3) ultralekkie statki powietrzne i urządzenia objęte obowiązkiem uzyskania innego niż świadectwo zdatności do lotu dokumentu dopuszczającego do wykonywania lotu, skoku lub użycia, ustanowionym przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze:

a) urządzenia latające – przeznaczone w szczególności do celów sportowych, rekreacyjnych, pokazowych lub edukacyjnych,

b) spadochrony;

4) pozostałe statki powietrzne – nieobjęte obowiązkiem uzyskania dokumentu zdatności do lotu:

a) modele latające – niezdolne do uniesienia człowieka, przeznaczone do celów sportowych, rekreacyjnych, pokazowych, kolekcjonerskich lub edukacyjnych:

– o masie startowej nie większej niż 25 kg – dla modeli latających cięższych od powietrza,

– o masie wszystkich składników, bez gazu nośnego, nie większej niż 25 kg – dla modeli latających lżejszych od powietrza,

b) latawce – statki powietrzne bez napędu, cięższe od powietrza, unoszące się w opływającym je powietrzu na uwięzi połączonej ze stałym lub ruchomym punktem podłoża, niezdolne do uniesienia człowieka i przeznaczone do celów sportowych, rekreacyjnych, pokazowych lub edukacyjnych.”;

2) w § 5:

a) w pkt 1 w lit. a tiret trzecie otrzymuje brzmienie:

„– balony, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza i ogrzane powietrze,”,

b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) balony wolne z napędem – balony wolne z zamontowanym zespołem napędowym, umożliwiającym lot poziomy, wznoszący lub zniżanie w masie powietrza, z liczbą miejsc dla pilota i pasażerów nie większą niż 5, które dzieli się, ze względu na czynnik zapewniający wyporność, w sposób następujący:

– balony wolne z napędem – gazowe, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza,

– balony wolne z napędem – na ogrzane powietrze, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest ogrzane powietrze,

– balony wolne z napędem – mieszane, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza i ogrzane powietrze;”,

c) w pkt 3:

– w lit. a tiret trzecie otrzymuje brzmienie:

„– sterowce – w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza i ogrzane powietrze,”,

– uchyla się lit. b;

3) w § 6:

a) w pkt 4 w lit. a tiret czwarte i piąte otrzymują brzmienie:

„– samoloty lekkie kategorii akrobacyjnej, w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego,

– samoloty lekkie kategorii użytkowej w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w tiret czwartym,”,

b) w pkt 8 lit. a otrzymuje brzmienie:

„a) ze względu na charakterystyki ogólne:

– śmigłowce małe kategorii A,

– śmigłowce małe kategorii B,

– śmigłowce duże kategorii A,

– śmigłowce duże kategorii B

w rozumieniu przepisów „CS-Definicje” wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/11/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie definicji i skrótów stosowanych w specyfikacjach certyfikacyjnych dla wyrobów, części i wyposażenia wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w pkt 4 lit. a tiret czwarte,

– śmigłowce bardzo lekkie – o masie startowej nie większej niż 600 kg,

– śmigłowce kategorii specjalnej,”,

c) pkt 13 otrzymuje brzmienie:

„13) spadochrony – urządzenia cięższe od powietrza, które wskutek oddziaływania powietrza na ich powierzchnie wytwarzają siłę aerodynamiczną częściowo równoważącą ciężar całkowity (własny i podwieszony) i zmniejszają ich prędkość opadania, które dzieli się w sposób następujący:

a) spadochrony osobowe – spadochrony przeznaczone do wykonywania skoków:

– główne – przewidziane jako zasadniczy środek spowalniania opadania osób,

– zapasowe – przeznaczone do spowalniania opadania osób w razie niezadziałania lub nieprawidłowego zadziałania spadochronu głównego,

– ratownicze – przeznaczone do ratowania załogi i innych osób znajdujących się na pokładzie statku powietrznego,

b) spadochrony innego przeznaczenia – spadochrony nieprzeznaczone do wykonywania skoków:

– spadochronowe systemy ratownicze – przeznaczone do ratowania statków powietrznych i innych urządzeń lub ich części z załogą lub bez,

– towarowe – przeznaczone do spowalniania opadania rzeczy,

– inne, niesklasyfikowane, w tym także spadochrony wynoszone w powietrze za pomocą holowania;”,

d) pkt 14–16 otrzymują brzmienie:

„14) paralotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych pozbawionych elementów zapewniających im sztywność;

15) paralotnie z napędem – paralotnie wyposażone w zespół napędowy, przeznaczone do startu pieszego;

16) motoparalotnie – paralotnie wyposażone w zespół napędowy i podwozie,”,

e) po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu:

„16a) paraplany – motoparalotnie o masie pustego statku powietrznego powyżej 70 kg, wyposażone w skrzydło, nieprzeznaczone do startu pieszego;”,

f) pkt 17–19 otrzymują brzmienie:

„17) lotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;

18) lotnie z napędem – urządzenia latające z zespołem napędowym, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;

19) motolotnie – urządzenia latające mające ruchome powierzchnie nośne, w których podstawowym sposobem sterowania jest przemieszczanie środka masy względem płata, wyposażone w podwozie i co najmniej jeden zespół napędowy;”;

4) w załączniku nr 1 do rozporządzenia:

a) kolumna Śmigłowiec otrzymuje brzmienie:

b) kolumna Spadochron otrzymuje brzmienie:

c) kolumna Sportowe urządzenie latające otrzymuje brzmienie:

5) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie:

SCHEMAT KLASYFIKACJI PODSTAWOWEJ STATKÓW POWIETRZNYCH

Minister Transportu: J. Polaczek

¹⁾ Minister Transportu kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Transportu (Dz. U. Nr 131, poz. 923).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 22 stycznia 2007 r. pod numerem 2007/0041/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), które wdraża postanowienia dyrektywy 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz. Urz. WE L 204 z 22.07.1998, str. 37; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337, z późn. zm.).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1008, Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1829 oraz z 2007 r. Nr 50, poz. 331 i Nr 82, poz. 558.

⁴⁾ Zmiany niniejszego rozporządzenia zostały wprowadzone rozporządzeniem nr 1643/2003/WE z dnia 22 lipca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 (Dz. Urz. WE L 245 z 29.09.2003; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 530) oraz rozporządzeniem nr 1701/2003/WE z dnia 24 września 2003 r. dostosowującym art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 (Dz. Urz. WE L 243 z 27.09.2003; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 455).