Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 10 poz. 64

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 4 sierpnia 1995 r. została sporządzona w Nowym Jorku Umowa w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi, w następującym brzmieniu:

Przekład

UMOWA

w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi

PAŃSTWA-STRONY NINIEJSZEJ UMOWY,

ODWOŁUJĄC SIĘ do odpowiednich postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r.,

ZDECYDOWANE zapewnić długoterminową ochronę i zrównoważone wykorzystywanie zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących,

ZDECYDOWANE usprawnić w tym celu współpracę między państwami,

WZYWAJĄC do bardziej efektywnego egzekwowania środków ochrony i zarządzania przyjętych w odniesieniu do tych zasobów rybnych przez państwa bandery, państwa portu i państwa nadbrzeżne,

CHCĄC zająć się przede wszystkim problemami określonymi w obszarze programowym C rozdziału 17 Agendy 21 przyjętej na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska i Rozwoju, polegającymi na tym, że zarządzanie rybołówstwem na pełnym morzu jest na wielu obszarach niedostateczne i niektóre zasoby są przełowione; zwracając uwagę na występujące problemy związane z nieuregulowanymi połowami, nadmierną kapitalizacją, zbyt rozbudowaną flotą, zmianą bander statków w celu ucieczki przed kontrolami, niedostatecznie selektywnym sprzętem, nierzetelnymi bazami danych i brakiem dostatecznej współpracy między państwami,

ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do prowadzenia odpowiedzialnych połowów,

ŚWIADOME potrzeby unikania szkodliwego oddziaływania na środowisko morskie, zachowania bioróżnorodności, utrzymania integralności ekosystemów morskich i zminimalizowania ryzyka długoterminowych lub nieodwracalnych skutków działań połowowych,

UZNAJĄC potrzebę udzielenia szczególnej pomocy, w tym pomocy finansowej, naukowej i technologicznej, aby umożliwić państwom rozwijającym się skuteczny udział w ochronie, zarządzaniu i trwałym użytkowaniu zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących,

PRZEKONANE, że umowa w sprawie wykonania stosownych postanowień Konwencji przysłużyłaby się najlepiej tym celom i przyczyniła do utrzymania pokoju i bezpieczeństwa na świecie,

ZAPEWNIAJĄC, że sprawy nieuregulowane Konwencją lub niniejszą umową w dalszym ciągu są regulowane ogólnymi przepisami i zasadami prawa międzynarodowego,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Część I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Stosowanie terminów i zakres

1. Do celów niniejszej umowy:

a) „Konwencja” oznacza Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r.;

b) „środki ochrony i zarządzania” oznaczają środki mające na celu ochronę i zarządzanie jednym lub kilkoma gatunkami żywych zasobów morskich, przyjęte i stosowane zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa międzynarodowego, jak to odzwierciedla Konwencja i niniejsza umowa;

c) „ryby” oznaczają mięczaki i skorupiaki, z wyłączeniem gatunków prowadzących osiadły tryb życia, określonych w artykule 77 Konwencji;

d) „porozumienie” oznacza współpracę zgodnie z Konwencją i niniejszą umową przez dwa lub większą liczbę państw, między innymi w celu ustanowienia środków ochrony i zarządzania w subregionie lub regionie w odniesieniu do jednego lub kilku zasobów rybnych międzystrefowych lub zasobów rybnych masowo migrujących.

2. a) „Państwa-Strony” oznaczają państwa, które wyraziły zgodę na związanie się niniejszą umową oraz w których niniejsza umowa weszła w życie.

b) Niniejszą umowę stosuje się mutatis mutandis:

(i) w stosunku do każdego podmiotu wymienionego w artykule 305 ustęp 1 litery c), d) i e) Konwencji,

(ii) z zastrzeżeniem artykułu 47, w stosunku do każdego podmiotu określonego jako „organizacja międzynarodowa” w artykule 1 aneksu IX do Konwencji,

które stają się Stroną niniejszej umowy i w tym zakresie pojęcie „Państwa-Strony” odnosi się do tych podmiotów.

3. Niniejszą umowę stosuje się mutatis mutandis w stosunku do innych podmiotów zajmujących się połowami, których statki prowadzą połowy na pełnym morzu.

Artykuł 2

Cel

Celem niniejszej umowy jest zapewnienie długoterminowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, w drodze efektywnego wykonywania odpowiednich postanowień Konwencji.

Artykuł 3

Stosowanie

1. O ile nie przewidziano inaczej, niniejszą umowę stosuje się w odniesieniu do ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi poza obrębem obszarów podlegających jurysdykcji krajowej, z tym że artykuły 6 i 7 stosuje się również w odniesieniu do ochrony i zarządzania takimi zasobami w obrębie obszarów podlegających jurysdykcji krajowej, z zastrzeżeniem różnych systemów prawnych, które stosuje się na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej i na obszarach przewidzianych w Konwencji.

2. Korzystając ze swoich suwerennych praw, w celu badania i eksploatacji zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz ich ochrony i zarządzania nimi na obszarze podlegającym jurysdykcji krajowej, państwa nadbrzeżne stosują mutatis mutandis ogólne zasady wymienione w artykule 5.

3. Państwa należycie uwzględniają indywidualne możliwości państw rozwijających się w zakresie stosowania postanowień artykułów 5, 6 i 7 na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej oraz potrzebę udzielania im pomocy przewidzianej niniejszą umową. W związku z tym, w odniesieniu do obszarów podlegających jurysdykcji krajowej, część VII stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 4

Związki między niniejszą umową i Konwencją

Niniejsza umowa w żadnym stopniu nie narusza praw, jurysdykcji i obowiązków państw będących Stronami Konwencji. Niniejsza umowa jest interpretowana i stosowana w kontekście Konwencji i w sposób zgodny z Konwencją.

Część II

OCHRONA I ZARZĄDZANIE ZASOBAMI RYBNYMI MIĘDZYSTREFOWYMI I ZASOBAMI RYBNYMI MASOWO MIGRUJĄCYMI

Artykuł 5

Zasady ogólne

Aby chronić zasoby rybne międzystrefowe i zasoby rybne masowo migrujące oraz zarządzać nimi, państwa nadbrzeżne i państwa prowadzące połowy na pełnym morzu, spełniając swój obowiązek współpracy zgodnie z Konwencją:

a) przyjmują środki mające na celu zapewnienie długoterminowej trwałości zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz promują cel, jakim jest ich optymalne wykorzystanie;

b) zapewniają, że takie środki są oparte na najlepszych dostępnych danych naukowych i mają na celu utrzymanie lub odtworzenie zasobów na poziomie umożliwiającym uzyskanie maksymalnej trwałej wydajności, na podstawie odpowiednich czynników środowiskowych i gospodarczych, uwzględniając szczególne wymagania państw rozwijających się oraz biorąc pod uwagę strukturę połowów, wpółzależność zasobów i wszelkie ogólnie zalecane międzynarodowe minimalne standardy na szczeblu subregionalnym, regionalnym i globalnym;

c) stosują działania zapobiegawcze zgodnie z artykułem 6;

d) oceniają wpływ połowów, innej działalności człowieka i czynników środowiskowych na docelowe zasoby i gatunki należące do tego samego ekosystemu albo powiązane lub zależne od zasobów docelowych;

e) w razie potrzeby przyjmują środki ochrony i zarządzania w odniesieniu do gatunków należących do tego samego ekosystemu lub powiązanych z nim lub zależnych od niego zasobów docelowych, w celu utrzymania lub odtworzenia populacji takich gatunków powyżej poziomu, na którym ich rozmnażanie może być poważnie zagrożone;

f) minimalizują poziom zanieczyszczenia, odpadów, odrzutów, połowów spowodowanych przez utracony lub porzucony sprzęt, połowu gatunków niebędących gatunkami docelowymi, zarówno w przypadku ryb, jak i innych organizmów morskich, zwanych dalej „gatunkami niebędącymi gatunkami docelowymi”, oraz oddziaływanie na towarzyszące lub zależne gatunki, w szczególności gatunki zagrożone, za pośrednictwem środków obejmujących, w możliwym do osiągnięcia zakresie, rozwój i stosowanie selektywnych, bezpiecznych dla środowiska i ekonomicznie efektywnych technik i narzędzi połowowych;

g) chronią bioróżnorodność środowiska morskiego;

h) podejmują środki mające na celu zapobieganie przełowieniu i nadwyżkom zdolności połowowej lub eliminowanie przełowienia i nadwyżek zdolności połowowej oraz zapewnienie, że poziomy nakładu połowowego nie przekraczają poziomów współmiernych ze zrównoważonym wykorzystywaniem zasobów połowowych;

i) biorą pod uwagę interesy rybaków przybrzeżnych i rybaków utrzymujących siebie i rodzinę z połowów;

j) terminowo gromadzą dokładne i kompletne dane związane z działalnością połowową, dotyczące, między innymi, pozycji statków, połowu gatunków docelowych i gatunków niebędących gatunkami docelowymi oraz nakładu połowowego zgodnie z załącznikiem I, udostępniają je sobie nawzajem wraz z informacjami uzyskanymi w ramach badawczych programów krajowych i międzynarodowych;

k) promują i prowadzą badania naukowe oraz opracowują odpowiednie technologie wspomagające ochronę i zarządzanie rybołówstwem;

I) wprowadzają w życie i zapewniają środki w zakresie ochrony i zarządzania poprzez efektywne monitorowanie, kontrolę i nadzór.

Artykuł 6

Stosowanie podejścia ostrożnościowego

1. Państwa stosują w szerokim zakresie podejście ostrożnościowe w zakresie ochrony i eksploatacji zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz zarządzania tymi zasobami, w celu ochrony żywych zasobów morza i zachowania środowiska morskiego.

2. Państwa zachowują zwiększoną ostrożność w przypadku, gdy informacje są niepewne, nierzetelne lub niewystarczające. Brak odpowiednich informacji naukowych nie jest traktowany jako powód opóźnienia w zastosowaniu lub braku środków ochrony i zarządzania.

3. Wykonując podejście ostrożnościowe państwa:

a) usprawniają proces decyzyjny w odniesieniu do ochrony i zarządzania zasobami połowowymi poprzez zdobywanie i przekazywanie sobie nawzajem najlepszych dostępnych danych naukowych oraz wdrażanie unowocześnionych technik rozwiązywania problemów ryzyka i niepewności;

b) stosują wytyczne ustanowione w załączniku II i określają, na podstawie najlepszych dostępnych danych naukowych, charakterystyczne dla danego zasobu punkty referencyjne oraz działania, które należy podjąć w przypadku przekroczenia tych punktów;

c) biorą pod uwagę, między innymi, niejasności dotyczące wielkości i wydajności zasobów, punktów referencyjnych, stanu zasobów w odniesieniu do tych punktów, poziomów i rozkładu śmiertelności przy połowach oraz wpływ działalności połowowej na gatunki niebędące gatunkami docelowymi i gatunki towarzyszące lub zależne, jak również istniejące i przewidywane warunki morskie, środowiskowe i społeczno-ekonomiczne;

d) opracowują programy badawcze i zbierania danych mające na celu ocenę wpływu połowów na gatunki niebędące gatunkami docelowymi oraz gatunki towarzyszące lub zależne i ich środowisko oraz przyjmują plany niezbędne dla zapewnienia ochrony takich gatunków i ochrony siedlisk o specjalnym znaczeniu.

4. Państwa podejmują środki mające na celu zapewnienie, że z chwilą zbliżenia się do punktów referencyjnych, punkty te nie zostaną przekroczone. W razie ich przekroczenia, państwa podejmują bezzwłocznie działania, określone w ustępie 3 litera b), w celu odtworzenia zasobów.

5. W przypadku gdy zaniepokojenie budzi stan zasobów docelowych lub zasobów niebędących zasobami docelowymi, państwa nasilają monitorowanie takich zasobów i gatunków w celu przeglądu ich stanu i efektywności środków ochrony i zarządzania. Państwa regularnie dokonują weryfikacji tych środków w świetle nowych informacji.

6. W przypadku nowych lub badawczych połowów, państwa przyjmują jak najszybciej odpowiednie środki ochrony i zarządzania obejmujące, między innymi, ograniczenia połowów i nakładów połowowych. Środki takie obowiązują do czasu uzyskania wystarczających danych, umożliwiających dokonanie oceny wpływu połowów na długoterminową trwałość zasobów, po czym środki ochrony i zarządzania oparte na takiej ocenie są wykonywane. W miarę potrzeby środki te uwzględniają stopniowy rozwój rybołówstwa.

7. Jeżeli jakieś zjawisko przyrodnicze ma znaczący negatywny wpływ na stan zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, państwa przyjmują nadzwyczajne środki ochrony i zarządzania mające na celu zapewnienie, że działalność połowowa nie spowoduje zwiększenia takiego negatywnego wpływu. Państwa przyjmują również takie nadzwyczajne środki, w przypadku gdy działalność połowowa stwarza poważne zagrożenie dla trwałości takich zasobów. Środki nadzwyczajne są wprowadzane tymczasowo i są oparte na najlepszych dostępnych danych naukowych.

Artykuł 7

Spójność środków ochrony i zarządzania

1. Bez uszczerbku dla suwerennych praw państw nadbrzeżnych związanych z badaniem i eksploatacją, ochroną i zarządzaniem żywymi zasobami morza na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej przewidzianych w Konwencji oraz praw wszystkich państw w odniesieniu do ich obywateli do prowadzenia połowów na pełnym morzu zgodnie z postanowieniami Konwencji:

a) w odniesieniu do zasobów rybnych międzystrefowych, dane państwa nadbrzeżne i państwa, których obywatele prowadzą połowy takich zasobów na przylegających obszarach pełnego morza, zabiegają we własnym zakresie lub za pośrednictwem odpowiednich mechanizmów współpracy przewidzianych w części III, o uzgodnienie środków niezbędnych do ochrony tych zasobów na sąsiadujących obszarach na pełnym morzu;

b) w odniesieniu do zasobów rybnych masowo migrujących, odpowiednie państwa nadbrzeżne i inne państwa, których obywatele prowadzą połowy takich zasobów w regionie, współpracują we własnym zakresie lub za pośrednictwem odpowiednich mechanizmów współpracy przewidzianych w części III, w celu zapewnienia ochrony i promowania celu, jakim jest optymalne wykorzystanie tych zasobów w całym regionie, zarówno w obszarach podlegających jurysdykcji krajowej, jak i poza obrębem tych obszarów.

2. Środki ochrony i zarządzania ustanowione w odniesieniu do pełnego morza oraz środki przyjęte w odniesieniu do obszarów podlegających jurysdykcji krajowej, są spójne, aby w pełni zapewnić ochronę i zarządzanie zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi. W związku z tym państwa nadbrzeżne i państwa prowadzące połowy na pełnym morzu mają obowiązek współpracy w celu ustanowienia zgodnych środków w odniesieniu do takich zasobów. Określając spójne środki ochrony i zarządzania państwa:

a) biorą pod uwagę środki ochrony i zarządzania przyjęte i zastosowane zgodnie z artykułem 61 Konwencji w odniesieniu do tych samych zasobów przez państwa nadbrzeżne na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej oraz zapewniają, aby środki ustanowione w odniesieniu do takich zasobów na pełnym morzu nie obniżały skuteczności tych środków;

b) biorą pod uwagę poprzednio uzgodnione środki, ustanowione i zastosowane na pełnym morzu zgodnie z postanowieniami Konwencji w odniesieniu do tych samych zasobów, przez odpowiednie państwa nadbrzeżne i państwa prowadzące połowy na pełnym morzu;

c) biorą pod uwagę poprzednio uzgodnione środki, ustanowione i zastosowane zgodnie z postanowieniami Konwencji, w odniesieniu do tych samych zasobów przez subregionalną lub regionalną organizację zarządzającą rybołówstwem lub porozumienie;

d) biorą pod uwagę biologiczną jednolitość i inne biologiczne charakterystyki zasobów oraz zależności między rozmieszczeniem zasobów, łowiska i geograficzną specyfikę danego regionu, uwzględniając zakres, w jakim zasoby występują i są poławiane na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej;

e) biorą pod uwagę indywidualną zależność od tych zasobów państw nadbrzeżnych i państw prowadzących ich połowy na pełnym morzu;

f) zapewniają, żeby takie środki nie miały szkodliwego wpływu na całość żywych zasobów morskich.

3. Zobowiązując się do współpracy, państwa czynią wszelkie starania, aby w rozsądnym terminie ustalić spójne środki ochrony i zarządzania.

4. Jeżeli nie można osiągnąć porozumienia w rozsądnym terminie, którekolwiek z zainteresowanych państw może odwołać się do procedur rozstrzygania sporów przewidzianych w część VIII.

5. W oczekiwaniu na umowę w sprawie spójnych środków ochrony i zarządzania, zainteresowane państwa czynią wszelkie starania w duchu zrozumienia i współpracy, aby zawrzeć tymczasowe uzgodnienia mające charakter praktyczny. W przypadku gdyby nie były w stanie zgodzić się na takie uzgodnienia, którekolwiek z zainteresowanych państw może, w celu uzyskania tymczasowych środków, przedstawić spór do rozstrzygnięcia przez sąd lub trybunał, zgodnie z procedurami rozstrzygania sporów przewidzianymi w części VIII.

6. Tymczasowe uzgodnienia lub środki wprowadzone albo zalecone zgodnie z ustępem 5 uwzględniają postanowienia niniejszej części, biorąc pod uwagę prawa i obowiązki wszystkich zainteresowanych państw, nie narażają na niebezpieczeństwo i nie utrudniają osiągnięcia ostatecznego porozumienia w sprawie zgodnych środków ochrony i zarządzania oraz pozostają bez uszczerbku dla ostatecznego wyniku procedury rozstrzygania sporu.

7. Państwa nadbrzeżne regularnie informują państwa prowadzące połowy na pełnym morzu w subregionie lub regionie, bezpośrednio lub za pośrednictwem odpowiednich subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem albo porozumień, lub w inny sposób, o środkach, jakie przyjęły w odniesieniu do zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących na obszarach podlegających ich jurysdykcji krajowej.

8. Państwa prowadzące połowy na pełnym morzu regularnie informują pozostałe zainteresowane państwa, bezpośrednio lub za pośrednictwem odpowiednich subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień albo w inny sposób, o środkach, jakie przyjęły w związku z regulacją działalności statków pływających pod ich banderą, które prowadzą połowy takich zasobów na pełnym morzu.

Część III

MECHANIZMY MIĘDZYNARODOWEJ WSPÓŁPRACY DOTYCZĄCEJ ZASOBÓW RYBNYCH MIĘDZYSTREFOWYCH I ZASOBÓW RYBNYCH MASOWO MIGRUJĄCYCH

Artykuł 8

Współpraca w zakresie ochrony i zarządzania

1. Państwa nadbrzeżne i państwa prowadzące połowy na pełnym morzu realizują, zgodnie z Konwencją, współpracę w stosunku do zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, bezpośrednio lub za pośrednictwem odpowiednich subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem albo porozumień lub w inny sposób, uwzględniając indywidualne cechy subregionu lub regionu, w celu zapewnienia skutecznej ochrony i zarządzania takimi zasobami.

2. Państwa podejmują konsultacje w dobrej wierze i bez zwłoki, w szczególności w przypadku, gdy istnieją dowody potwierdzające, że dane zasoby rybne międzystrefowe i zasoby rybne masowo migrujące mogą być zagrożone nadmierną eksploatacją lub w przypadku gdy powstaje nowy rodzaj rybołówstwa w odniesieniu do tych zasobów. W tym celu konsultacje mogą być zapoczątkowane na wniosek któregokolwiek z zainteresowanych państw, mając na względzie ustanowienie odpowiednich porozumień mających na celu ochronę i zarządzanie zasobami. W oczekiwaniu na uzgodnienie takich porozumień państwa przestrzegają postanowień niniejszej umowy i postępują w dobrej wierze, biorąc pod uwagę prawa, interesy i obowiązki innych państw.

3. W przypadku gdy subregionalna lub regionalna organizacja do spraw zarządzania rybołówstwem posiada kompetencje, albo przewiduje je porozumienie, w zakresie ustanawiania środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do konkretnych zasobów rybnych międzystrefowych lub zasobów rybnych masowo migrujących, państwa prowadzące połowy zasobów na pełnym morzu i odpowiednie państwa nadbrzeżne wypełniają swój obowiązek w zakresie współpracy, poprzez przystąpienie do takiej organizacji lub porozumienia lub wyrażenie zgody na stosowanie środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez taką organizację lub zawartych w takim porozumieniu. Państwa posiadające istotny interes w zakresie danych połowów, mogą przystąpić do takiej organizacji lub porozumienia. Warunki udziału w takiej organizacji lub porozumieniu nie wykluczają członkostwa lub uczestnictwa takich państw, ani też nie dyskryminują one żadnego państwa lub grupy państw posiadających istotny interes w zakresie danych połowów.

4. Tylko te państwa, które są członkami organizacji lub stronami porozumienia, lub które wyrażają zgodę na stosowanie środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez taką organizację lub w takim porozumieniu, mają dostęp do zasobów połowowych, w stosunku do których stosuje się takie środki.

5. Jeżeli nie istnieje żadna subregionalna lub regionalna organizacja do spraw zarządzania rybołówstwem ani porozumienie, w celu ustanowienia środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do konkretnego zasobu rybnego międzystrefowego lub zasobu rybnego masowo migrującego, właściwe państwa nadbrzeżne lub państwa prowadzące połowy takich zasobów na pełnym morzu w subregionie lub regionie, współpracują w celu ustanowienia takiej organizacji lub określenia stosownych uzgodnień w celu zapewnienia ochrony i zarządzania zasobami oraz uczestniczą w pracach organizacji lub w pracach wynikających z porozumienia.

6. Każde państwo zamierzające przedstawić propozycję podjęcia działań przez organizację międzyrządową posiadającą kompetencje w zakresie żywych zasobów, w przypadku gdy działania takie mają istotny wpływ na środki ochrony i zarządzania już ustanowione przez właściwą subregionalną lub regionalną organizację do spraw zarządzania rybołówstwem lub przez porozumienie, powinno skonsultować się za pośrednictwem tej organizacji lub w ramach porozumienia z jej członkami lub uczestnikami. Na ile to możliwe konsultacja taka powinna mieć miejsce zanim propozycja zostanie przedstawiona organizacji międzyrządowej.

Artykuł 9

Subregionalne i regionalne organizacje do spraw zarządzania rybołówstwem i porozumienia

1. Ustanawiając subregionalne i regionalne organizacje do spraw zarządzania rybołówstwem lub zawierając porozumienia w sprawie zarządzania rybołówstwem subregionalnym i regionalnym, w odniesieniu do zasobów rybnych międzystref owych lub zasobów rybnych masowo migrujących, państwa dokonują uzgodnień, między innymi, w sprawie:

a) zasobów, w stosunku do których stosuje się środki ochrony i zarządzania, biorąc pod uwagę biologiczną charakterystykę wspomnianych zasobów i charakter danego rybołówstwa;

b) obszarów stosowania, biorąc pod uwagę artykuł 7 ustęp 1 i charakterystykę subregionu lub regionu, w tym czynniki socjoekonomiczne, geograficzne i środowiskowe;

c) współzależności między pracami nowej organizacji lub funkcjonowaniem porozumienia a rolą, celami i działaniami wszelkich właściwych istniejących organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień;

d) mechanizmów, dzięki którym organizacja lub porozumienie uzyskuje opinie naukowe i dokonuje przeglądu stanu zasobów, włącznie z ustanowieniem, w miarę potrzeby, naukowego organu doradczego.

2. Państwa współpracujące przy tworzeniu subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub przy zawieraniu porozumienia, informują pozostałe państwa, o których wiedzą, że mają istotny interes w pracach proponowanej organizacji lub porozumienia, o takiej współpracy.

Artykuł 10

Funkcje subregionalnych i regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem i porozumień

Wypełniając swoje zobowiązania w zakresie współpracy za pośrednictwem subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień, państwa:

a) uzgadniają między sobą i stosują środki ochrony i zarządzania w celu zapewnienia długoterminowej trwałości zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących;

b) uzgadniają, jeżeli to konieczne, prawa wynikające z uczestnictwa, takie, jak na przykład przydziały dopuszczalnych połowów lub poziomów nakładu połowowego;

c) przyjmują i stosują wszelkie ogólnie zalecane międzynarodowe minimalne normy w zakresie odpowiedzialnego prowadzenia operacji połowowych;

d) zbierają i dokonują oceny opinii naukowych, dokonują przeglądu stanu zasobów i oceniają wpływ połowów na gatunki niebędące gatunkami docelowymi i gatunki związane lub zależne;

e) uzgadniają normy dotyczące gromadzenia, zgłaszania, weryfikacji i wymiany danych o połowach w odniesieniu do zasobów;

f) dokonują kompilacji i rozpowszechniają dokładne i pełne dane statystyczne, w sposób opisany w załączniku I, aby zapewnić dostępność najlepszych opinii naukowych przy jednoczesnym zachowaniu poufności, jeżeli to konieczne;

g) promują i wykonują naukową ocenę zasobów oraz stosowne badania i rozpowszechniają ich wyniki;

h) tworzą odpowiednie mechanizmy współpracy w celu efektywnego monitorowania, kontroli, nadzoru i przymusu;

i) uzgadniają środki, które pozwolą dostosować się do interesów połowowych nowych członków organizacji lub uczestników porozumienia;

j) uzgadniają procedury decyzyjne ułatwiające przyjmowanie środków ochrony i zarządzania w odpowiednich terminach i w skuteczny sposób;

k) popierają pokojowe rozstrzyganie sporów zgodnie z częścią VIII;

I) zapewniają pełną współpracę ich właściwych krajowych agencji i gałęzi przemysłu w zakresie wykonywania zaleceń i decyzji podejmowanych w ramach organizacji lub porozumienia;

m) prowadzą należytą kampanię informacyjną na temat środków ochrony i zarządzania ustanowionych w ramach organizacji lub porozumienia.

Artykuł 11

Nowi członkowie lub uczestnicy

Określając charakter i zakres praw wynikających z członkostwa nowych członków subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub nowych uczestników subregionalnego lub regionalnego porozumienia w sprawie zarządzania rybołówstwem, państwa biorą pod uwagę, między innymi:

a) stan zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz aktualny poziom nakładu połowowego;

b) indywidualne interesy, struktury połowów i praktyki połowowe nowych i starych członków lub uczestników;

c) indywidualny wkład każdego nowego i starego członka lub uczestnika w środki ochrony i zarządzania zasobami, gromadzenie i dostarczanie dokładnych danych i prowadzenie badań naukowych dotyczących zasobów;

d) potrzeby nadbrzeżnych morskich wspólnot rybackich, które utrzymują się głównie z połowu zasobów;

e) potrzeby państw nadbrzeżnych, których gospodarki są w przeważającej mierze uzależnione od eksploatacji żywych zasobów morza;

f) interesy państw rozwijających się w subregionie lub regionie, na obszarach których, podlegających ich jurysdykcji krajowej, zasoby te również występują.

Artykuł 12

Przejrzystość działań subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień

1. Państwa zapewniają przejrzystość procesów decyzyjnych i innych działań subregionalnych i regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem i porozumień.

2. Przedstawiciele innych organizacji międzyrządowych i przedstawiciele organizacji pozarządowych zainteresowanych zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi, mogą uczestniczyć w posiedzeniach odbywających się w ramach subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień, w charakterze obserwatorów lub innym, stosownie do okoliczności, zgodnie z procedurami danej organizacji lub porozumienia, przy czym procedury te nie powinny być w tym względzie nadmiernie restrykcyjne. Tego rodzaju międzyrządowe organizacje i organizacje pozarządowe mają stały dostęp do rejestrów i raportów takich organizacji i porozumień, przy uwzględnieniu zasad, zgodnie z którymi korzysta się z tych rejestrów i raportów.

Artykuł 13

Wzmacnianie istniejących organizacji i porozumień

Państwa współpracują w zakresie wzmacniania istniejących subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem i porozumień w celu zwiększenia ich efektywności pod względem ustanawiania i wykonywania środków ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi.

Artykuł 14

Gromadzenie, dostarczanie informacji i współpraca w dziedzinie badań naukowych

1. Państwa zapewniają, że statki rybackie pływające pod ich banderami dostarczają niezbędnych informacji w celu wywiązania się przez te państwa z zobowiązań w ramach niniejszej umowy. W tym celu, zgodnie z załącznikiem I, państwa:

a) gromadzą i wymieniają dane naukowe, techniczne i statystyczne dotyczące łowisk z zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi;

b) zapewniają, aby dane były gromadzone z dostateczną dokładnością dla ułatwienia efektywnej oceny zasobów oraz dostarczane w terminie, aby spełnić wymagania subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień;

c) podejmują właściwe środki w celu zweryfikowania dokładności takich danych.

2. Państwa współpracują bezpośrednio lub w ramach subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień:

a) w celu uzgodnienia specyfikacji danych i formatu, w jakim mają być one dostarczane do takich organizacji lub porozumień, biorąc pod uwagę charakter zasobów i łowisk z tymi zasobami;

b) w celu opracowywania i wzajemnej wymiany technik analitycznych i metodologii oceny zasobów, aby usprawnić środki ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi.

3. Zgodnie z częścią XIII Konwencji, państwa współpracują ze sobą bezpośrednio lub za pośrednictwem właściwych międzynarodowych organizacji w celu zwiększenia swoich możliwości prowadzenia badań naukowych w dziedzinie rybołówstwa oraz wspierania badań naukowych związanych z ochroną i zarządzaniem zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi z korzyścią dla wszystkich. W tym celu państwo lub właściwa organizacja międzynarodowa prowadzące takie badania poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej, aktywnie wspierają publikacje i rozpowszechnianie wśród zainteresowanych państw wyników takich badań oraz informacji dotyczących ich celu i stosowanych metod oraz, na ile to możliwe, ułatwiają udział naukowcom z tych państw w takich badaniach.

Artykuł 15

Morza zamknięte i półzamknięte

Wykonując niniejszą umowę na morzach zamkniętych lub półzamkniętych, państwa biorą pod uwagę naturalne cechy takiego morza i postępują w sposób zgodny z częścią IX Konwencji i innymi jej postanowieniami.

Artykuł 16

Obszary na pełnym morzu całkowicie otoczone obszarem podlegającym jurysdykcji krajowej jednego państwa

1. Państwa prowadzące połowy zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących na obszarze pełnego morza całkowicie otoczonym wodami podlegającymi jurysdykcji krajowej jednego państwa oraz to państwo współpracują w celu ustanowienia środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do tych zasobów na obszarze pełnego morza. Biorąc pod uwagę naturalne cechy obszaru, państwa zwracają szczególną uwagę na ustanowienie spójnych środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do tych zasobów w myśl artykułu 7. Środki przyjęte w odniesieniu do pełnego morza, uwzględniające prawa, obowiązki i interesy państwa nadbrzeżnego wynikające z Konwencji, są oparte na najlepszych dostępnych danych naukowych i uwzględniają również środki ochrony i zarządzania przyjęte i zastosowane w odniesieniu do tych samych zasobów zgodnie z artykułem 61 Konwencji przez państwo nadbrzeżne, na obszarze podlegającym jurysdykcji krajowej. Państwa uzgadniają również środki monitorowania, kontroli, nadzoru i wykonawcze w celu zapewnienia zgodności ze środkami ochrony i zarządzania w odniesieniu do pełnego morza.

2. Zgodnie z artykułem 8, państwa postępują w dobrej wierze i czynią wszelkie starania w celu bezzwłocznego uzgodnienia środków ochrony i zarządzania, które mają być stosowane podczas wykonywania czynności połowowych na obszarze określonym w ustępie 1. Jeżeli dane państwa prowadzące połowy i państwo nadbrzeżne nie są w stanie uzgodnić takich środków w rozsądnym czasie, biorąc pod uwagę ustęp 1, stosują artykuł 7 ustępy 4, 5 i 6 dotyczące tymczasowych porozumień lub środków. W oczekiwaniu na ustanowienie takich tymczasowych porozumień lub środków, dane państwa wprowadzają środki dotyczące statków pływających pod ich banderami, aby statki te nie prowadziły połowów, które mogłyby zaszkodzić tym zasobom.

Część IV

PAŃSTWA NIEBĘDĄCE CZŁONKAMI LUB STRONAMI

Artykuł 17

Państwa niebędące członkami organizacji lub stronami porozumień

1. Państwo niebędące członkiem subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub stroną subregionalnego lub regionalnego porozumienia w sprawie zarządzania rybołówstwem oraz niewyrażające zgody na stosowanie środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez taką organizację lub porozumienie, nie jest zwolnione z obowiązku współpracy, zgodnie z Konwencją i niniejszą umową, w zakresie ochrony i zarządzania istotnymi zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi.

2. Państwo takie nie zezwala statkom pływającym pod jego banderą na prowadzenie połowów zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, które są przedmiotem środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez taką organizację lub porozumienie.

3. Państwa będące członkami subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub stronami subregionalnego lub regionalnego porozumienia w sprawie zarządzania rybołówstwem, indywidualnie lub zbiorowo wymagają od podmiotów zajmujących się połowami, o których mowa w artykule 1 ustęp 3, posiadających statki rybackie na danym obszarze, pełnej współpracy z taką organizacją lub w ramach takiego porozumienia pod względem wykonywania środków ochrony i zarządzania, ustanowionych przez tę organizację lub w ramach tego porozumienia tak, aby środki takie były de facto stosowane w jak najdalej idącym zakresie w odniesieniu do działalności połowowej na danym obszarze. Tego rodzaju podmioty zajmujące się połowami odnoszą korzyści z udziału w połowach na łowisku, które są proporcjonalne do ich zaangażowania w przestrzeganie środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do zasobów.

4. Państwa będące członkami takiej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub stronami takiego porozumienia, wymieniają informacje dotyczące działalności statków rybackich pływających pod banderami państw, które nie są członkami organizacji ani stronami porozumienia oraz które prowadzą połowy tych zasobów. Podejmują one kroki spójne z niniejszą umową i prawem międzynarodowym, aby zapobiegać takiej działalności tych statków, która obniża skuteczność subregionalnych lub regionalnych środków ochrony i zarządzania.

Część V

OBOWIĄZKI PAŃSTWA BANDERY

Artykuł 18

Obowiązki państwa bandery

1. Państwo, którego statki prowadzą połowy na pełnym morzu, podejmuje niezbędne kroki, aby statki pływające pod jego banderą przestrzegały subregionalnych i regionalnych środków ochrony i zarządzania oraz nie podejmowały żadnych działań, które obniżają skuteczność takich środków.

2. Państwo zezwala na wykorzystanie statków pływających pod jego banderą do połowów na pełnym morzu tylko wówczas, gdy jest w stanie efektywnie wywiązywać się ze swoich obowiązków w odniesieniu do takich statków w ramach Konwencji i niniejszej umowy.

3. Środki, które państwo powinno podjąć wobec statków pływających pod jego banderą, obejmują:

a) kontrolowanie takich statków na pełnym morzu w zakresie posiadania licencji połowowych, upoważnień lub zezwoleń zgodnie ze stosowanymi procedurami uzgodnionymi na szczeblu subregionalnym, regionalnym lub globalnym;

b) ustanowienie postanowień:

(i) o stosowaniu warunków i zasad w odniesieniu do licencji, upoważnienia lub zezwolenia, wystarczających do spełnienia wszelkich subregionalnych, regionalnych lub globalnych zobowiązań państwa bandery,

(ii) o zakazie prowadzenia połowów na pełnym morzu przez statki, które nie posiadają należycie wydanej licencji lub upoważnienia do połowu, lub prowadzenia połowów na pełnym morzu w inny sposób niż jest to zgodne z warunkami i zasadami licencji, upoważnienia lub zezwolenia,

(iii) wymagających od statków prowadzących połowy na pełnym morzu stałego posiadania na ich pokładzie licencji, upoważnienia lub zezwolenia oraz okazywania takiego dokumentu na żądanie osoby upoważnionej do kontroli,

(iv) zapewniających, że statek pływający pod jego banderą nie prowadzi połowów bez zezwolenia na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej innych państw;

c) utworzenie krajowego wykazu statków rybackich upoważnionych do połowu na pełnym morzu i udostępnienie informacji zawartych w tym wykazie na wniosek bezpośrednio zainteresowanych państw, biorąc pod uwagę wszelkie przepisy prawa krajowego państwa bandery w zakresie wydania takiej informacji;

d) wymagania dotyczące oznakowania statków rybackich i narzędzi połowowych w celu identyfikacji, zgodnie z jednolitymi i rozpoznawalnymi na całym świecie systemami znakowania statków i narzędzi, takich jak Standardowe Specyfikacje Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa dotyczące Znakowania i Rozpoznawania Statków Rybackich;

e) wymagania dotyczące rejestrowania i terminowego zgłaszania pozycji statków, połowu gatunków docelowych i gatunków niebędących gatunkami docelowymi, nakładu połowowego oraz innych istotnych danych dotyczących łowiska, zgodnie z normami gromadzenia takich danych na szczeblu subregionalnym, regionalnym i globalnym;

f) wymagania dotyczące weryfikacji połowu gatunków docelowych i gatunków niebędących gatunkami docelowymi z zastosowaniem takich środków, jak programy obserwacyjne, programy kontroli, raporty dotyczące wyładunku, nadzór przeładunków i monitorowanie wyładowanych na ląd połowów i statystyk rynkowych;

g) monitorowanie, kontrolę i nadzór takich statków, prowadzonych przez nie czynności połowowych i działalności z nimi związanej poprzez, między innymi:

(i) wdrożenie krajowych programów kontroli oraz subregionalnych i regionalnych programów współpracy w zakresie wykonywania, zgodnie z artykułami 21 i 22, włącznie z wymaganiami dotyczącymi zezwolenia na wstęp na takie statki należycie upoważnionym inspektorom z innych państw,

(ii) wdrożenie krajowych programów obserwacji oraz programów obserwacji na szczeblu subregionalnym i regionalnym, w których uczestniczy państwo bandery, włącznie z wymaganiami dotyczącymi udostępnienia takich statków obserwatorom z innych państw w celu wypełniania funkcji uzgodnionych w ramach programów,

(iii) rozwój i wdrożenie systemów monitorowania statków, w tym, jeżeli jest to właściwe, z systemami przekaźników satelitarnych, zgodnie z programami krajowymi oraz programami uzgodnionymi między zainteresowanymi państwami na szczeblu subregionalnym, regionalnym i globalnym;

h) regulację przeładunków na pełnym morzu, aby uniknąć zmniejszenia skuteczności środków ochrony i zarządzania;

i) regulację działalności połowowej mającej na celu zapewnienie przestrzegania środków na szczeblu subregionalnym, regionalnym lub globalnym, w tym środków mających na celu zredukowanie do minimum połowów gatunków niebędących gatunkami docelowymi.

4. W przypadku gdy istnieje uzgodniony na szczeblu subregionalnym, regionalnym lub globalnym system monitorowania, kontroli i nadzoru, państwa zapewniają, że środki przez nie stosowane wobec statków pływających pod ich banderą są zgodne z tym systemem.

Część VI

PRZESTRZEGANIE I WYKONYWANIE

Artykuł 19

Przestrzeganie i wykonywanie środków przez państwo bandery

1. Państwo zapewnia przestrzeganie przez statki pływające pod jego banderą środków ochrony i zarządzania na szczeblu subregionalnym i regionalnym, w odniesieniu do zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących. W tym celu państwo:

a) wprowadza w życie takie środki bez względu na to, czy miało miejsce naruszenie;

b) niezwłocznie przeprowadza dokładne dochodzenie w sprawie każdego domniemanego naruszenia środków ochrony i zarządzania na szczeblu subregionalnym i regionalnym, które może polegać na sprawdzeniu przez upoważnionego inspektora danych statków, a także niezwłocznie powiadamia państwo podejrzewające naruszenie oraz właściwą subregionalną lub regionalną organizację lub porozumienie o przebiegu dochodzenia i jego wynikach;

c) żąda od każdego statku pływającego pod jego banderą udzielania organom prowadzącym dochodzenie informacji o jego pozycji, połowach, narzędziach połowowych, operacjach połowowych i związanych z tym działaniach na obszarze domniemanego naruszenia;

d) jeżeli uzna, że zostały zebrane wystarczające dowody w sprawie naruszenia, kieruje sprawę do swoich władz w celu bezzwłocznego wszczęcia postępowania zgodnie ze swoim ustawodawstwem, a w razie potrzeby nakłada na taki statek areszt;

e) zapewnia, że w przypadku gdy zostało stwierdzone, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem, że statek dokonał poważnego naruszenia środków, statek taki nie prowadzi połowów na pełnym morzu dopóty, dopóki nie zastosuje się do wszystkich sankcji nałożonych przez państwo bandery w związku z tym naruszeniem.

2. Każde dochodzenie i postępowanie sądowe jest przeprowadzane niezwłocznie. Sankcje stosowane w związku z naruszeniami są odpowiednio surowe w celu zapewnienia skuteczności w zakresie przestrzegania prawa i zniechęcania do jego naruszania bez względu na to, gdzie to ma miejsce oraz pozbawienia sprawców korzyści płynących z ich działalności sprzecznej z prawem. Środki stosowane wobec kapitanów i innych oficerów statków rybackich obejmują postanowienia, które umożliwiają, między innymi, odmowę, cofnięcie lub zawieszenie uprawnień do pełnienia funkcji kapitana lub oficera na takich statkach.

Artykuł 20

Międzynarodowa współpraca w wykonywaniu

1. Państwa współpracują bezpośrednio lub w ramach odpo wiednich subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem albo porozumień, aby zapewnić przestrzeganie i wykonywanie środków ochrony i zarządzania na szczeblu subregionalnym i regionalnym w odniesieniu do zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących.

2. Państwo bandery prowadzące dochodzenie w sprawie domniemanego naruszenia środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, może wystąpić o pomoc do innego państwa, którego współpraca może być przydatna w prowadzeniu dochodzenia. W związku z takim dochodzeniem wszystkie państwa starają się spełnić uzasadnione prośby państwa bandery.

3. Państwo bandery może wszcząć takie dochodzenie we własnym zakresie, we współpracy z innymi zainteresowanymi państwami lub za pośrednictwem właściwej subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem albo w ramach porozumienia. Informacje dotyczące przebiegu dochodzenia i jego wyników są przekazywane wszystkim państwom, które są zainteresowane domniemanym naruszeniem lub których ono dotyczy.

4. Państwa wspomagają się nawzajem w identyfikacji statków, w sprawie których otrzymały doniesienie o prowadzeniu działalności obniżającej skuteczność środków ochrony i zarządzania na szczeblu subregionalnym, regionalnym lub globalnym.

5. W zakresie, w jakim umożliwiają to krajowe przepisy ustawowe i wykonawcze, państwa wprowadzają uzgodnienia pozwalające na udostępnienie organom ścigania w innych państwach dowodów dotyczących domniemanego naruszenia takich środków.

6. W przypadku gdy istnieją uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że statek na pełnym morzu prowadził połowy bez zezwolenia na obszarze podlegającym jurysdykcji krajowej państwa nadbrzeżnego, państwo bandery takiego statku, na wniosek danego państwa nadbrzeżnego, wszczyna niezwłocznie pełne dochodzenie w tej sprawie. Państwo bandery współpracuje z państwem nadbrzeżnym przy podejmowaniu działań wykonawczych w takich przypadkach oraz może upoważnić właściwe władze państwa nadbrzeżnego do wejścia na pokład statku i przeprowadzenia jego kontroli na pełnym morzu. Niniejszy ustęp pozostaje bez uszczerbku dla postanowień artykułu 111 Konwencji.

7. Państwa-Strony, które są członkami subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub są stronami subregionalnego lub regionalnego porozumienia w sprawie zarządzania rybołówstwem, mogą podjąć działania zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego, w tym poprzez odwołanie się do ustanowionych w tym celu procedur subregionalnych i regionalnych, w celu zniechęcenia statków, które prowadzą działania osłabiające skuteczność środków ochrony i zarządzania, ustanowionych w ramach takiej organizacji lub porozumienia, lub w jakikolwiek inny sposób naruszające takie środki, do prowadzenia połowów na pełnym morzu w subregionie lub regionie do czasu podjęcia stosownych działań przez państwo bandery.

Artykuł 21

Współpraca w zakresie wykonywania na szczeblu subregionalnym i regionalnym

1. Na dowolnym obszarze pełnego morza objętym subregionalną lub regionalną organizacją do spraw zarządzania rybołówstwem lub subregionalnym lub regionalnym porozumieniem w sprawie zarządzania rybołówstwem, Państwo-Strona będące członkiem takiej organizacji lub stroną takiego porozumienia może, za pośrednictwem swoich należycie upoważnionych inspektorów, wchodzić na pokład i dokonywać, zgodnie z ustępem 2, kontroli statków pływających pod banderą innego państwa będącego stroną niniejszej umowy, bez względu na to, czy państwo takie jest również członkiem organizacji lub stroną porozumienia, w celu zapewnienia przestrzegania środków ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi, ustanowionych przez tę organizację lub w ramach tego porozumienia.

2. Za pośrednictwem subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub w ramach subregionalnego lub regionalnego porozumienia w sprawie zarządzania rybołówstwem, państwa ustanawiają procedury wchodzenia na pokład i dokonywania kontroli zgodnie z ustępem 1, a także procedury wprowadzania w życie innych postanowień niniejszego artykułu. Procedury takie są spójne z niniejszym artykułem oraz podstawową procedurą przedstawioną w artykule 22 i nie dyskryminują państw niebędących członkami organizacji lub stronami porozumienia. Wejście na pokład i kontrola, a także wszelkie inne kolejne działania wykonawcze, są przeprowadzane zgodnie z tymi procedurami. Państwa prowadzą należytą kampanię informacyjną na temat procedur ustanowionych zgodnie z niniejszym ustępem.

3. Jeżeli w terminie dwóch lat od daty przyjęcia niniejszej umowy, procedury takie nie zostały ustanowione przez żadną organizację czy porozumienie, wejście na pokład i kontrola zgodnie z ustępem 1, a także wszelkie inne kolejne działania wykonawcze, w oczekiwaniu na ustanowienie takich procedur, są prowadzone zgodnie z niniejszym artykułem oraz podstawową procedurą określoną w artykule 22.

4. Przed przystąpieniem do działań w ramach niniejszego artykułu państwa przeprowadzające kontrolę, we własnym zakresie lub za pośrednictwem odpowiedniej subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem albo w ramach porozumienia, informują wszystkie państwa, których statki prowadzą połowy na pełnym morzu w subregionie lub regionie o formie, w jakiej inspektorowi zostało udzielone upoważnienie do przeprowadzenia kontroli. Statek, przy użyciu którego inspektor przybywa na pokład statku podlegającego kontroli, powinien być wyraźnie oznakowany tak, aby był rozpoznawany jako wykorzystywany przez administrację rządową. W chwili przystępowania do niniejszej umowy państwo wyznacza właściwy organ, do którego zgodnie z niniejszym artykułem są kierowane powiadomienia, i informuje publicznie o wyznaczeniu takiego organu za pośrednictwem odpowiedniej subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem albo w ramach porozumienia.

5. W przypadku gdy po wejściu na pokład statku i przeprowadzeniu kontroli istnieją oczywiste podstawy, aby przypuszczać, że statek prowadził działalność sprzeczną ze środkami ochrony i zarządzania określonymi w ustępie 1, państwo dokonujące kontroli w tym przypadku zabezpiecza dowody i bezzwłocznie informuje państwo bandery o domniemanym naruszeniu.

6. Państwo bandery odpowiada na powiadomienie określone w ustępie 5 w terminie trzech dni roboczych od jego otrzymania lub w innym czasie przewidzianym procedurami ustanowionymi zgodnie z ustępem 2, oraz:

a) wypełnia bezzwłocznie swoje obowiązki na mocy artykułu 19, dotyczące przeprowadzenia dochodzenia oraz, jeżeli świadczą o tym dowody, podejmuje w stosunku do statku działania wykonawcze; w takim przypadku bezzwłocznie powiadamia państwo dokonujące kontroli o wynikach dochodzenia i podjętych działaniach wykonawczych lub

b) upoważnia państwo dokonujące kontroli do przeprowadzenia dochodzenia.

7. W przypadku gdy państwo bandery upoważni państwo dokonujące kontroli do przeprowadzenia dochodzenia w sprawie domniemanego naruszenia, państwo dokonujące kontroli bezzwłocznie przekazuje wyniki takiego dochodzenia państwu bandery. Jeżeli świadczą o tym dowody, państwo bandery wypełnia swoje zobowiązania w celu podjęcia w stosunku do statku działań wykonawczych. Alternatywnie państwo bandery może upoważnić państwo dokonujące kontroli do podjęcia takich działań wykonawczych, jakie państwo bandery może określić w stosunku do statku, spójnych z prawami i obowiązkami państwa bandery w ramach niniejszej umowy.

8. W przypadku gdy po wejściu na pokład statku i przeprowadzeniu kontroli istnieją wyraźne podstawy, aby przypuszczać, że statek popełnił poważne naruszenie, a państwo bandery bądź nie zareagowało, bądź nie podjęto działań wymaganych na mocy ustępu 6 lub 7, inspektorzy mogą pozostać na pokładzie i zabezpieczyć dowody oraz mogą zażądać od kapitana udziału w dalszym dochodzeniu, łącznie z bezzwłocznym odprowadzeniem statku, w razie potrzeby, do najbliższego odpowiedniego portu lub do portu określonego procedurami ustanowionymi zgodnie z ustępem 2. Państwo dokonujące kontroli bezzwłocznie przekazuje państwu bandery nazwę portu, do którego statek jest doprowadzany. Państwo dokonujące kontroli i państwo bandery, a także, w razie potrzeby, państwo portu, podejmują niezbędne kroki w celu zapewnienia odpowiednich warunków pobytu załogi, bez względu na jej narodowość.

9. Państwo dokonujące kontroli informuje państwo bandery i właściwą organizację lub strony porozumienia o wynikach dalszego dochodzenia.

10. Państwo dokonujące kontroli wymaga od inspektorów przestrzegania ogólnie przyjętych międzynarodowych przepisów, procedur i praktyk pod względem bezpieczeństwa statku i załogi, ograniczenia do minimum zakłóceń w połowach oraz, na ile to tylko możliwe, unikania działań, które miałyby szkodliwy wpływ na jakość połowu znajdującego się na pokładzie statku. Państwo dokonujące kontroli dba, aby wejście na pokład i kontrola nie odbywały się w sposób szykanujący jakikolwiek statek rybacki.

11. Do celów niniejszego artykułu poważne naruszenie prawa oznacza:

a) prowadzenie połowów bez ważnej licencji, upoważnienia lub zezwolenia wydanych przez państwo bandery zgodnie z artykułem 18 ustęp 3 litera a);

b) brak dokładnych rejestrów połowów i danych dotyczących połowu wymaganych przez subregionalne lub regionalne organizacje do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumienia, albo poważne błędy w danych dotyczących połowów, sprzeczne z wymaganiami takiej organizacji lub porozumienia;

c) poławianie w strefie zakazu połowów, poławianie podczas okresu ochronnego lub poławianie bez lub po przekroczeniu kwoty ustalonej przez właściwe subregionalne lub regionalne organizacje do spaw zarządzania rybołówstwem lub porozumienia;

d) ukierunkowane połowy zasobu, który jest przedmiotem moratorium lub którego połów jest zabroniony;

e) stosowanie zakazanych narzędzi połowowych;

f) fałszowanie lub ukrywanie oznakowań, pochodzenia lub rejestracji statku rybackiego;

g) ukrywanie, usuwanie dowodów związanych z dochodzeniem lub manipulowanie nimi;

h) wielokrotne naruszenia, które łącznie stanowią poważne zaniedbanie środków ochrony i zarządzania;

i) inne naruszenia, które mogą być wymienione w procedurach ustanowionych przez właściwe subregionalne lub regionalne organizacje do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumienia.

12. Bez względu na inne postanowienia niniejszego artykułu, państwo bandery może w dowolnym czasie podjąć działania mające na celu wypełnienie jego zobowiązań wynikających z artykułu 19 w odniesieniu do domniemanego naruszenia. W przypadku gdy statek znajduje się pod kontrolą państwa dokonującego kontroli, na wniosek państwa bandery jest on przekazywany przez państwo dokonujące kontroli państwu bandery, wraz ze wszystkimi informacjami dotyczącymi przebiegu i wyników dochodzenia.

13. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa państwa bandery do podjęcia wszelkich środków zgodnych z jego ustawodawstwem, w tym postępowania w celu nałożenia kary.

14. Niniejszy artykuł obowiązuje na zasadzie mutatis mutandis w stosunku do wejścia na pokład statku i kontroli dokonywanych przez Państwo-Stronę, które jest członkiem subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub stroną porozumienia oraz które ma wszelkie podstawy do uznania, że statek rybacki pływający pod banderą innego Państwa-Strony prowadził działalność sprzeczną z istotnymi środkami ochrony i zarządzania określonymi w ustępie 1 na obszarze pełnego morza objętym taką organizacją lub porozumieniem, a następnie taki statek podczas tego samego rejsu połowowego wpłynął na obszar podlegający jurysdykcji krajowej państwa dokonującego kontroli.

15. W przypadku gdy subregionalna lub regionalna organizacja do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumienie ustanowiły alternatywny mechanizm, który pozwala członkom lub stronom efektywnie wywiązywać się z zobowiązań w ramach niniejszej umowy, w sposób zapewniający przestrzeganie środków ochrony i zarządzania ustanowionych przez taką organizację lub porozumienie, członkowie takiej organizacji lub strony porozumienia mogą uzgodnić ograniczenie stosowania ustępu 1 między nimi w odniesieniu do środków ochrony i zarządzania, które zostały ustanowione dla danego obszaru pełnego morza.

16. Działania podejmowane przez inne państwa niż państwo bandery w stosunku do statków rybackich prowadzących działalność sprzeczną z subregionalnymi lub regionalnymi środkami ochrony i zarządzania, są współmierne do stopnia naruszenia.

17. W przypadku gdy istnieją uzasadnione podstawy do podejrzeń, że statek rybacki na pełnym morzu nie posiada przynależności państwowej, państwo może wejść na jego pokład i dokonać kontroli. Jeżeli dowody dają do tego podstawę, państwo może podjąć odpowiednie działania zgodne z przepisami prawa międzynarodowego.

18. Państwa ponoszą odpowiedzialność za szkody, które można im przypisać, lub straty będące efektem działań podjętych na mocy niniejszego artykułu, gdy działania takie są bezprawne lub wykraczają poza zakres działań wymaganych w świetle dostępnych informacji, w celu wykonania postanowień niniejszego artykułu.

Artykuł 22

Podstawowe procedury związane z wejściem na pokład statku i kontrolą zgodnie z artykułem 21

1. Państwo dokonujące kontroli zapewnia, aby jego należycie upoważnieni inspektorzy:

a) okazywali kapitanowi statku upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz kopię tekstów istotnych środków ochrony i zarządzania lub zasad i postanowień obowiązujących na danym obszarze pełnego morza, zgodnie z tymi środkami;

b) sporządzali powiadomienie dla państwa bandery w trakcie pobytu na pokładzie statku i przeprowadzania kontroli;

c) nie przeszkadzali kapitanowi w kontaktach z władzami państwa bandery w trakcie pobytu na pokładzie statku i przeprowadzania kontroli;

d) udostępniali kapitanowi i organom państwa bandery kopię raportu dotyczącego wejścia na pokład statku i kontroli, odnotowując w nim wszelkie sprzeciwy lub oświadczenia, które kapitan ma zamieścić w raporcie;

e) opuścili statek bezzwłocznie po zakończeniu kontroli, jeżeli nie znajdą żadnych dowodów poważnego naruszenia;

f) unikali użycia siły, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa inspektorów i w przypadkach gdy inspektorom utrudnia się wypełnianie ich obowiązków. Użycie siły nie wykracza poza stopień konieczny w danych okolicznościach.

2. Należycie upoważnieni inspektorzy państwa dokonującego kontroli są uprawnieni do przeprowadzenia kontroli statku, jego licencji, narzędzi, wyposażenia, rejestrów, urządzeń, ryb i produktów rybnych oraz wszelkich dokumentów pozwalających sprawdzić zgodność prowadzonych działań ze środkami ochrony i zarządzania.

3. Państwo bandery zapewnia, że kapitanowie statków:

a) wyrażają zgodę na wejście inspektorów na pokład statku oraz ułatwiają im szybkie i bezpieczne wejście;

b) współpracują i udzielają pomocy podczas kontroli statku prowadzonej zgodnie z procedurami;

c) nie utrudniają lub nie przeszkadzają inspektorom w wykonywaniu ich obowiązków;

d) pozwalają inspektorom kontaktować się z władzami państwa bandery i państwa dokonującego inspekcji podczas pobytu na pokładzie statku i prowadzenia kontroli;

e) zapewniają inspektorom odpowiednie warunki pobytu, łącznie z wyżywieniem i zakwaterowaniem, jeżeli to konieczne;

f) ułatwiają inspektorom bezpieczne opuszczenie statku.

4. W przypadku gdy kapitan statku odmówi przyjęcia na pokład statku i przeprowadzenia kontroli zgodnie z niniejszym artykułem i artykułem 21, państwo bandery poza przypadkiem, w którym zgodnie z ogólnie przyjętymi przepisami międzynarodowymi, procedurami i praktykami związanymi z bezpieczeństwem na morzu, zachodzi konieczność opóźnienia wejścia na pokład i przeprowadzenia kontroli, nakazuje kapitanowi statku wydanie natychmiastowego zezwolenia inspektorowi na wejście na pokład i przeprowadzenie inspekcji oraz jeżeli kapitan nie podporządkuje się takiemu poleceniu, zawiesza upoważnienie statku do prowadzenia połowów i nakazuje mu natychmiastowy powrót do portu. Państwo bandery informuje państwo dokonujące inspekcji o działaniach podjętych w okolicznościach określonych w niniejszym ustępie.

Artykuł 23

Środki podejmowane przez państwo portu

1. Państwo portu ma prawo i obowiązek podjąć środki zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego, aby wspierać skuteczność subregionalnych, regionalnych i globalnych środków ochrony i zarządzania. Podejmując takie środki państwo portu nie dyskryminuje formalnie ani faktycznie statków żadnego z państw.

2. Państwo portu może, między innymi, sprawdzać dokumenty, narzędzia połowowe i połów będący na pokładzie statków rybackich, które znajdują się w jego portach lub przybrzeżnych terminalach.

3. Państwa mogą przyjmować przepisy upoważniające właściwe władze krajowe do wydawania zakazów wyładunku i przeładunku w przypadku, gdy ustalono, że połów został pozyskany w sposób osłabiający skuteczność działania subregionalnych, regionalnych i globalnych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu.

4. Żadne z postanowień niniejszego artykułu, zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego, nie wpływa na suwerenność państw w odniesieniu do portów znajdujących się na ich terytorium.

Część VII

POTRZEBY PAŃSTW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ

Artykuł 24

Uznanie szczególnych potrzeb państw rozwijających się

1. Państwa w pełni uznają szczególne potrzeby państw rozwijających się w stosunku do ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi oraz rozwój połowów takich zasobów. W tym celu państwa, we własnym zakresie lub za pośrednictwem Programu Rozwoju Narodów Zjednoczonych, Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa i innych organizacji wyspecjalizowanych, Funduszu na Rzecz Globalnego Środowiska, Komisji do spraw Trwałego Rozwoju i innych odpowiednich międzynarodowych i regionalnych organizacji i organów, udzielają pomocy państwom rozwijającym się.

2. Wypełniając obowiązki dotyczące współpracy w zakresie ustanawiania środków ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi, państwa biorą pod uwagę szczególne potrzeby państw rozwijających się, w szczególności:

a) gospodarczą słabość państw rozwijających się, które są uzależnione od eksploatacji żywych zasobów morza, w tym zaspokajania potrzeb w zakresie wyżywienia ich ludności lub niektórych jej grup;

b) potrzebę unikania negatywnego wpływu na łowiska i zapewnienie dostępu do łowisk rybakom poławiającym na małą skalę i rybakom przybrzeżnym oraz kobietom pracującym w rybołówstwie, zajmującym się połowami w celu utrzymania siebie i rodziny, jak również miejscowej ludności w państwach rozwijających się, w szczególności w małych wyspiarskich państwach rozwijających się;

c) potrzebę zapewnienia, że takie środki nie skutkują przeniesieniem pośrednio lub bezpośrednio nieproporcjonalnego ciężaru działań związanych z ochroną tych zasobów na państwa rozwijające się.

Artykuł 25

Formy współpracy z państwami rozwijającymi się

1. Państwa współpracują bezpośrednio lub za pośrednictwem subregionalnych, regionalnych lub globalnych organizacji:

a) w celu zwiększenia możliwości państw rozwijających się, w szczególności tych najsłabiej rozwiniętych spośród nich oraz małych wyspiarskich państw rozwijających się, w zakresie ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi oraz rozwijania własnych połowów tych zasobów;

b) w celu udzielenia pomocy państwom rozwijającym się, w szczególności tym najsłabiej rozwiniętym spośród nich oraz małym wyspiarskim państwom rozwijającym się, aby umożliwić im korzystanie z prawa połowu tych zasobów na pełnym morzu, w tym ułatwienia dostępu do takich łowisk, z zastrzeżeniem artykułów 5 i 11;

c) aby ułatwić udział państw rozwijających się w subregionalnych i regionalnych organizacjach do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumieniach.

2. Współpraca z państwami rozwijającymi się, w celach wymienionych w niniejszym artykule, obejmuje udzielanie pomocy finansowej, pomocy w zakresie rozwoju zasobów ludzkich, pomocy technicznej, transferu technologii. w tym poprzez wspólne przedsięwzięcia oraz usługi doradcze i konsultingowe.

3. Pomoc ta jest, między innymi, ukierunkowana na:

a) usprawnienie ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi poprzez gromadzenie, raportowanie, weryfikację, wymianę i analizę danych dotyczących połowów oraz związanych z nimi informacji;

b) ocenę zasobów i badania naukowe;

c) monitorowanie, kontrolę, nadzór, przestrzeganie i wdrożenie krajowych i regionalnych programów obserwacyjnych, włącznie ze szkoleniami i zwiększeniem wydajności na szczeblu lokalnym, a także ich rozwój i finansowanie oraz dostęp do technologii i wyposażenia.

Artykuł 26

Specjalna pomoc w zakresie wykonywania niniejszej umowy

1. Państwa współpracują w tworzeniu specjalnych funduszy w celu udzielania pomocy państwom rozwijającym się w wykonywaniu niniejszej umowy, w tym wspomagania państw rozwijających się, aby były w stanie pokrywać koszty związane z procedurami rozstrzygania sporów, których mogą być stronami.

2. Państwa i organizacje międzynarodowe powinny pomagać państwom rozwijającym się w tworzeniu nowych subregionalnych i regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień lub w umacnianiu istniejących organizacji lub porozumień w odniesieniu do ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi.

Część VIII

POLUBOWNE ROZSTRZYGANIE SPORÓW

Artykuł 27

Zobowiązanie do polubownego rozstrzygania sporów

Państwa są zobowiązane do rozstrzygania sporów w drodze negocjacji, zasięgania informacji, mediacji, koncyliacji, postępowania arbitrażowego, ugody sądowej, odwołania się do agencji regionalnych lub porozumień albo innych wybranych przez nie polubownych środków.

Artykuł 28

Zapobieganie sporom

Państwa współpracują ze sobą w celu unikania sporów. W tym celu państwa uzgadniają w ramach subregionalnych i regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem i porozumień efektywne i odpowiednie procedury decyzyjne oraz w miarę potrzeby umacniają istniejące procedury decyzyjne.

Artykuł 29

Spory mające charakter techniczny

W przypadku gdy spór ma charakter techniczny, państwa biorące w nim udział mogą przedłożyć spór powołanemu przez nie ad hoc zespołowi ekspertów. Zespół naradza się z państwami biorącymi udział w sporze oraz stara się rozstrzygnąć spór szybko bez uciekania się do stosowania wiążących procedur w odniesieniu do rozstrzygania sporów.

Artykuł 30

Procedury rozstrzygania sporów

1. Postanowienia dotyczące rozstrzygania sporów, określone w części XV Konwencji, stosuje się mutatis mutandis w odniesieniu do każdego sporu między Państwami-Stronami niniejszej umowy dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej umowy, bez względu na to, czy są one także Stronami Konwencji.

2. Postanowienia dotyczące rozstrzygania sporów, określone w części XV Konwencji, stosuje się mutatis mutandis w odniesieniu do każdego sporu między Państwami-Stronami niniejszej umowy dotyczącego interpretacji lub stosowania subregionalnej, regionalnej lub globalnej umowy dotyczącej zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, którego są stronami, w tym każdego sporu dotyczącego ochrony i zarządzania takimi zasobami, bez względu na to, czy są one także Stronami Konwencji.

3. Każdą procedurę zaakceptowaną przez Państwo-Stronę niniejszej umowy i Konwencji zgodnie z artykułem 287 Konwencji, stosuje się do rozstrzygania sporów na podstawie niniejszej części, chyba że przy podpisywaniu, ratyfikacji lub przystępowaniu do niniejszej umowy lub w dowolnym późniejszym terminie, Państwo-Strona wybrało inną procedurę, zgodnie z artykułem 287, w celu rozstrzygania sporów na podstawie niniejszej części.

4. Państwo-Strona niniejszej umowy, które nie jest Stroną Konwencji, przy podpisywaniu, ratyfikacji lub przystępowaniu do niniejszej umowy lub w dowolnym późniejszym terminie, może wybrać, składając w tym celu pisemne oświadczenie, jeden lub kilka środków określonych w artykule 287 ustęp 1 Konwencji w celu rozstrzygania sporów na podstawie niniejszej części. Artykuł 287 stosuje się w odniesieniu do takiego oświadczenia, a także do każdego sporu, którego stroną jest państwo, którego nie obejmuje obowiązujące oświadczenie. Do celów koncyliacji i postępowania arbitrażowego zgodnie z aneksami V, VII i VIII do Konwencji, państwo takie jest uprawnione do wyznaczenia rozjemców, arbitrów i ekspertów, którzy zostaną wpisani do wykazów określonych w artykule 2 aneksu V, artykule 2 aneksu VII i artykule 2 aneksu VIII, w celu rozstrzygania sporów w ramach niniejszej części.

5. Każdy sąd lub trybunał, do którego jest kierowany spór na podstawie niniejszej części, stosuje odpowiednie postanowienia Konwencji, niniejszej umowy oraz każdej subregionalnej, regionalnej lub globalnej umowy w dziedzinie rybołówstwa, a także ogólnie przyjęte normy dotyczące ochrony i zarządzania żywymi zasobami morskimi oraz inne przepisy prawa międzynarodowego niepozostające w sprzeczności z Konwencją, w celu zapewnienia ochrony danych zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących.

Artykuł 31

Środki tymczasowe

1. W oczekiwaniu na rozstrzygnięcie sporu zgodnie z niniejszą częścią, strony sporu czynią wszelkie starania, aby zawrzeć tymczasowe porozumienie mające charakter praktyczny.

2. Bez uszczerbku dla artykułu 290 Konwencji sąd lub trybunał, do którego został skierowany spór na podstawie niniejszej części, może zalecić środki tymczasowe, które w danych okolicznościach, a także w okolicznościach określonych w artykule 7 ustęp 5 i artykule 16 ustęp 2, uznaje za właściwe, aby chronić indywidualne prawa stron sporu lub zapobiec szkodom w danych zasobach.

3. Państwo-Strona niniejszej umowy, które nie jest Stroną Konwencji, może złożyć oświadczenie, że bez względu na artykuł 290 ustęp 5 Konwencji, Międzynarodowy Trybunał Prawa Morza nie jest uprawniony do zalecania, modyfikowania lub unieważniania środków tymczasowych bez zgody tego państwa.

Artykuł 32

Ograniczenia, jakim podlega stosowanie procedur rozstrzygania sporów

Artykuł 297 ustęp 3 Konwencji stosuje się również w stosunku do niniejszej umowy.

Część IX

PAŃSTWA NIEBĘDĄCE STRONAMI NINIEJSZEJ UMOWY

Artykuł 33

Państwa niebędące stronami niniejszej umowy

1. Państwa-Strony zachęcają państwa niebędące stronami niniejszej umowy do przystąpienia do niej i przyjęcia przepisów ustawowych i wykonawczych zgodnych z jej postanowieniami.

2. Państwa-Strony podejmują środki zgodnie z niniejszą umową i prawem międzynarodowym w celu powstrzymania działań statków pływających pod banderami państw niebędących stronami niniejszej umowy, które utrudniają efektywne wykonywanie niniejszej umowy.

Część X

DOBRA WIARA I NADUŻYCIE PRAWA

Artykuł 34

Dobra wiara i nadużycie prawa

Państwa-Strony wypełniają w dobrej wierze zobowiązania przyjęte w ramach niniejszej umowy oraz wykonują swoje prawa uznane w ramach niniejszej umowy w sposób niepowodujący ich nadużywania.

Część XI

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Artykuł 35

Odpowiedzialność

Państwa-Strony są odpowiedzialne zgodnie z prawem międzynarodowym za szkody lub straty, które można im przypisać w związku z niniejszą umową.

Część XII

KONFERENCJA PRZEGLĄDOWA

Artykuł 36

Konferencja przeglądowa

1. Po upływie czterech lat od dnia wejścia w życie niniejszej umowy, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zwołuje konferencję, mającą na celu dokonanie oceny skuteczności niniejszej umowy w zakresie zapewniania ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi. Sekretarz Generalny zaprasza na konferencję wszystkie Państwa-Strony oraz te państwa i podmioty, które są uprawnione do przystąpienia do niniejszej umowy, a także międzyrządowe i pozarządowe organizacje uprawnione do udziału w charakterze obserwatorów.

2. Na konferencji jest dokonywany przegląd i ocena adekwatności postanowień niniejszej umowy, a w razie potrzeby są przedstawiane propozycje środków mających na celu podkreślenie istoty i poprawę metod wykonywania tych postanowień, w celu lepszego rozwiązywania problemów w zakresie ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi.

Część XIII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 37

Podpisanie

Niniejsza umowa jest otwarta do podpisu dla każdego państwa i innego podmiotu określonego w artykule 1 ustęp 2 litera b) oraz pozostanie otwarta do podpisu w siedzibie Narodów Zjednoczonych w ciągu 12 miesięcy począwszy od dnia 4 grudnia 1995 r.

Artykuł 38

Ratyfikacja

Niniejsza umowa podlega ratyfikacji przez państwa i inne podmioty określone w artykule 1 ustęp 2 litera b). Depozytariuszem dokumentów ratyfikacyjnych jest Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 39

Przystąpienie

Niniejsza umowa jest otwarta do przystąpienia dla wszystkich państw i innych podmiotów określonych w artykule 1 ustęp 2 litera b). Depozytariuszem dokumentów przystąpienia jest Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 40

Wejście w życie

1. Niniejsza umowa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia złożenia trzydziestego dokumentu ratyfikacyjnego bądź dokumentu przystąpienia.

2. W przypadku każdego państwa lub podmiotu, które ratyfikują umowę lub przystąpią do niej po złożeniu trzydziestego dokumentu ratyfikacyjnego bądź dokumentu przystąpienia, niniejsza umowa wchodzi w życie trzydziestego dnia od dnia złożenia przez nie dokumentu ratyfikacyjnego bądź dokumentu przystąpienia.

Artykuł 41

Tymczasowe stosowanie

1. Niniejszą umowę stosuje tymczasowo państwo lub podmiot, które wyrażają zgodę na tymczasowe stosowanie, powiadamiając o tym na piśmie depozytariusza. Takie tymczasowe stosowanie staje się skuteczne od dnia przyjęcia powiadomienia.

2. Tymczasowe stosowanie umowy przez państwo lub podmiot ustaje z dniem wejścia w życie niniejszej umowy w odniesieniu do danego państwa lub podmiotu lub po pisemnym powiadomieniu depozytariusza przez to państwo lub jednostkę o zamiarze zakończenia tymczasowego stosowania umowy.

Artykuł 42

Zastrzeżenia i wyjątki

W stosunku do niniejszej umowy nie dopuszcza się żadnych zastrzeżeń ani wyjątków.

Artykuł 43

Deklaracje i oświadczenia

Artykuł 42 nie wyklucza, aby państwo lub podmiot przy podpisywaniu, ratyfikowaniu niniejszej umowy lub przystępowaniu do niej złożyło deklarację lub oświadczenie, niezależnie od tego jak są one sformułowane i nazwane, między innymi, w celu zharmonizowania jego przepisów ustawowych i wykonawczych z postanowieniami niniejszej umowy, pod warunkiem że tego rodzaju deklaracje lub oświadczenia nie sugerują wyeliminowania lub zmiany prawnego skutku postanowień niniejszej umowy pod względem ich zastosowania wobec takiego państwa lub podmiotu.

Artykuł 44

Powiązanie z innymi umowami

1. Niniejsza umowa nie powoduje zmiany praw i zobowiązań Państw-Stron wynikających z innych umów zgodnych z niniejszą umową oraz nie wpływa na korzystanie przez inne strony z ich praw lub wypełnianie przez nie zobowiązań w ramach niniejszej umowy.

2. Dwa lub większa liczba Państw-Stron może zawrzeć umowę modyfikującą lub zawieszającą funkcjonowanie postanowień niniejszej umowy, obowiązującą wyłącznie w stosunkach między nimi, pod warunkiem że umowy takie nie dotyczą odstępstwa od postanowień, które jest niezgodne z efektywną realizacją zamierzenia i celu niniejszej umowy oraz pod warunkiem, że takie umowy nie mają wpływu na stosowanie zawartych w niej podstawowych zasad, a ponadto umowy takie nie wpływają na korzystanie przez inne strony z nich praw lub wypełnianie przez nie zobowiązań w ramach niniejszej umowy.

3. Strony zamierzające zawrzeć umowę określoną w ustępie 2 powiadamiają pozostałe strony, za pośrednictwem depozytariusza niniejszej umowy, o swoim zamiarze zawarcia umowy oraz o modyfikacji lub zawieszeniu, które ona przewiduje.

Artykuł 45

Poprawki

1. Strona może przedstawić Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych pisemną propozycję poprawek do niniejszej umowy oraz wystąpić z wnioskiem zwołania konferencji w celu rozważenia proponowanych poprawek. Sekretarz Generalny przekazuje tę informację wszystkim Państwom-Stronom. Jeżeli w terminie sześciu miesięcy od dnia przekazania informacji, co najmniej połowa stron odpowie pozytywnie na taki wniosek, Sekretarz Generalny zwołuje konferencję.

2. Procedura podejmowania decyzji obowiązująca na konferencji w sprawie poprawek zwołanej zgodnie z ustępem 1, jest taka sama, jak procedura stosowana na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, chyba że uczestnicy konferencji zadecydują inaczej.

3. Poprawki do niniejszej umowy, po ich przyjęciu, są otwarte do podpisu dla Państw-Stron w siedzibie Narodów Zjednoczonych przez 12 miesięcy od dnia ich przyjęcia, chyba że same poprawki stanowią inaczej.

4. Artykuły 38, 39, 47 i 50 stosuje się w odniesieniu do wszystkich poprawek do niniejszej umowy.

5. Poprawki do niniejszej umowy wchodzą w życie, w odniesieniu do Państw-Stron je ratyfikujących lub wyrażających na nie zgodę, trzydziestego dnia od dnia złożenia dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia przez dwie trzecie Państw-Stron. Następnie, w przypadku każdego Państwa-Strony ratyfikującego lub przystępującego do poprawki po złożeniu wymaganej liczby takich dokumentów, poprawka wchodzi w życie trzydziestego dnia od dnia złożenia dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia.

6. Poprawka może przewidywać, że do jej wejścia w życie jest wymagana większa lub mniejsza liczba ratyfikacji lub przystąpień niż wymagana przez niniejszy artykuł.

7. Jeżeli państwo, które staje się stroną niniejszej umowy po wejściu w życie poprawek zgodnie z ustępem 5, nie wyrazi innego zamiaru:

a) jest uznawane za stronę tak zmienionej umowy;

b) jest uważane za stronę niezmienionej umowy w stosunku do każdego Państwa-Strony niezwiązanego poprawkami.

Artykuł 46

Wypowiedzenie

1. Państwo-Strona może powiadomić pisemnie Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych o wypowiedzeniu przez nie umowy i ewentualnie podać powody. Wypowiedzenie jest ważne nawet bez wskazania jego powodów. Wypowiedzenie wchodzi w życie po upływie jednego roku od dnia otrzymania powiadomienia, o ile w powiadomieniu nie podano późniejszej daty.

2. Wypowiedzenie w żadnym stopniu nie wpływa na obowiązek wywiązania się przez którąkolwiek ze stron z zobowiązania określonego w niniejszej umowie, które na niej ciąży na mocy prawa międzynarodowego, niezależnie od niniejszej umowy.

Artykuł 47

Udział organizacji międzynarodowych

1. W przypadkach, w których organizacja międzynarodowa, określona w artykule 1 aneksu IX do Konwencji, nie posiada kompetencji w sprawach regulowanych niniejszą umową, w odniesieniu do udziału takiej organizacji międzynarodowej w niniejszej umowie stosuje się mutatis mutandis aneks IX do Konwencji, chyba że nie obowiązują następujące postanowienia aneksu:

a) artykuł 2 zdanie pierwsze;

b) artykuł 3 ustęp 1.

2. W przypadkach, w których organizacja międzynarodowa, określona w artykule 1 aneksu IX do Konwencji, posiada kompetencję w sprawach regulowanych niniejszą umową, w odniesieniu do udziału takiej organizacji międzynarodowej w niniejszej umowie stosuje się następujące postanowienia:

a) w dniu podpisania lub przystąpienia taka organizacja międzynarodowa sporządza deklarację stwierdzającą, że:

(i) wszystkie sprawy regulowane niniejszą umową leżą w granicach jej kompetencji,

(ii) z tego właśnie względu jej państwa członkowskie nie staną się Państwami-Stronami, chyba że w odniesieniu do ich terytoriów, za które organizacja nie bierze na siebie odpowiedzialności,

(iii) akceptuje prawa i obowiązki państw w ramach niniejszej umowy;

b) udział takiej organizacji międzynarodowej w żadnym przypadku nie przyznaje żadnych praw na mocy niniejszej umowy państwom członkowskim organizacji międzynarodowej;

c) w przypadku konfliktu między zobowiązaniami organizacji międzynarodowej w ramach niniejszej umowy a zobowiązaniami w ramach umowy ustanawiającej organizację międzynarodową lub czynnościami z nimi związanymi, pierwszeństwo mają zobowiązania wynikające z niniejszej umowy.

Artykuł 48

Załączniki

1. Załączniki stanowią integralną część niniejszej umowy oraz, jeżeli w sposób wyraźny nie przewidziano inaczej, odniesienie do niniejszej umowy lub do dowolnej jej części, obejmuje odniesienie do jej załączników.

2. Od czasu do czasu Państwa-Strony mogą dokonywać przeglądu załączników. Takie przeglądy są oparte na przesłankach naukowych i technicznych. Bez względu na postanowienia artykułu 45, jeżeli na spotkaniu Państw-Stron zostanie w drodze porozumienia przyjęta zmiana załącznika, zostaje ona włączona do niniejszej umowy i staje się skuteczna od dnia jej przyjęcia lub od dnia określonego w tej zmianie. Jeżeli na takim spotkaniu zmiana załącznika nie zostanie przyjęta w drodze porozumienia, stosuje się procedury dokonywania zmian określone w artykule 45.

Artykuł 49

Depozytariusz

Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych jest depozytariuszem niniejszej umowy i wszelkich jej zmian lub poprawek.

Artykuł 50

Teksty autentyczne

Teksty niniejszej umowy w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są na równi autentyczne.

W DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego pełnomocnicy, podpisali niniejszą umowę.

OTWARTE do podpisu w Nowym Jorku w dniu czwartego grudnia tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego piątego roku w jednym egzemplarzu w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim.

Załącznik I

STANDARDOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE ZBIERANIA I UDOSTĘPNIANIA DANYCH

Artykuł 1

Zasady ogólne

1. Terminowe zbieranie, opracowywanie i analiza danych stanowią podstawę efektywnej ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi. W tym celu są potrzebne dane dotyczące łowisk tych zasobów na pełnym morzu oraz obszarów podlegających jurysdykcji krajowej, dane te powinny być gromadzone i opracowywane w taki sposób, aby umożliwić znaczące pod względem statystycznym analizy do celów ochrony i zarządzania zasobami połowowymi. Dane te obejmują statystyki połowów i nakładów połowowych oraz inne informacje powiązane z połowami, na przykład dane dotyczące statków i inne dane powiązane ze standaryzacją nakładu połowowego. Zebrane dane powinny również obejmować informacje o gatunkach niebędących gatunkami docelowymi połowu i gatunkach towarzyszących lub zależnych. Wszystkie dane powinny być weryfikowane w celu zapewnienia ich dokładności. Zachowywana jest poufność danych niezagregowanych. Rozpowszechnianie takich danych podlega warunkom, zgodnie z którymi zostały one dostarczone.

2. Państwom rozwijającym się udziela się pomocy, w tym w formie szkoleń, a także pomocy finansowej i technicznej, w celu zwiększania ich wydajności w zakresie ochrony i zarządzania żywymi zasobami morza. Pomoc powinna koncentrować się na zwiększeniu możliwości w zakresie wykonywania systemów zbierania i weryfikacji danych, programów obserwacyjnych, analizy danych i programów obserwacyjnych wspomagających ocenę zasobów. Należy wspierać możliwie jak najdalej idące zaangażowanie naukowców i osób zarządzających z państw rozwijających się w ochronę i zarządzanie zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi.

Artykuł 2

Zasady zbierania, opracowywania i wymiany danych

Określając parametry zbierania, opracowywania i wymiany danych dotyczących połowów zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, należy uwzględnić następujące zasady ogólne:

a) państwa powinny zapewnić, aby dane dotyczące działalności połowowej były dostarczane ze statków pływających pod ich banderami stosownie do charakterystyki połowowej każdej metody połowowej (na przykład każdy pojedynczy hol włoka, każdorazowe postawienie sznurów haczykowych i okrężnicy, każda ławica poławiana na wędy i sznury, każdy dzień poławiania na wędy ciągnione) i były na tyle szczegółowe, aby ułatwiały efektywną ocenę zasobów;

b) państwa powinny zapewnić, aby dane z łowisk były weryfikowane za pomocą właściwego systemu;

c) państwa powinny opracowywać dane dotyczące łowisk i inne związane z nimi dane naukowe oraz dostarczać je w uzgodnionym formacie i terminie właściwej istniejącej subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub stronom porozumienia. W innych przypadkach państwa współpracują w zakresie wymiany danych bezpośrednio lub za pośrednictwem uzgodnionych między nimi mechanizmów współpracy;

d) państwa powinny uzgodnić między sobą, w ramach subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumienia lub w inny sposób, zestaw danych i format, w jakim mają być one dostarczane zgodnie z niniejszym załącznikiem i z uwzględnieniem charakteru zasobów i połowów tych zasobów w tym regionie. Takie organizacje lub porozumienia powinny wymagać od państw niebędących ich członkami lub stronami, dostarczania danych dotyczących określonej działalności połowowej prowadzonej przez statki pływające pod ich banderami;

e) takie organizacje lub porozumienia opracowują dane i udostępniają je terminowo i w uzgodnionym formacie wszystkim zainteresowanym państwom na warunkach ustanowionych przez organizację lub porozumienie;

f) naukowcy z państw bandery i naukowcy w ramach odpowiednich subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień, powinni stosownie do potrzeb dokonywać analizy danych indywidualnie lub wspólnie.

Artykuł 3

Podstawowe dane dotyczące połowów

1. Państwa zbierają i udostępniają właściwej subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub stronom porozumienia następujące dostatecznie szczegółowe dane, aby ułatwić efektywną ocenę zasobów zgodnie z uzgodnionymi procedurami:

a) statystyki połowu i nakładu w czasie w podziale na łowiska i floty;

b) łączne połowy wyrażone liczbami, ciężarem nominalnym lub jednym i drugim, według gatunków (docelowych i niebędących gatunkami docelowymi), przy czym ciężar nominalny jest zdefiniowany przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa jako ekwiwalent żywej wagi wyładunku;

c) statystykę odrzutów, w tym w razie potrzeby szacunkowe oceny, zgłaszaną jako liczbę lub ciężar nominalny w podziale na gatunki, stosownie do każdego łowiska;

d) dane statystyczne dotyczące nakładu odpowiadające metodzie połowowej;

e) miejsce połowu, datę i czas prowadzenia połowu oraz, w miarę potrzeby, inne odpowiednie dane statystyczne dotyczące operacji połowowych.

2. W razie potrzeby państwa gromadzą również i dostarczają subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub stronom porozumienia następujące informacje pomagające w ocenie zasobów:

a) skład połowu według długości, wagi i płci;

b) inne informacje o charakterze biologicznym wspierające ocenę zasobów, na przykład informacje dotyczące wieku, przyrostu, struktury płciowej, rozmieszczenia i rodzaju zasobu;

c) inne odpowiednie badania, włącznie z badaniami zasobności, biomasy, hydroakustycznymi, badania czynników środowiskowych wpływających na obfitość zasobów oraz badania oceanograficzne i ekologiczne.

Artykuł 4

Dane i informacje dotyczące statków

1. Państwa powinny gromadzić następujące rodzaje danych dotyczących statków w celu normalizacji składu floty i możliwości połowowych statków oraz w celu przeliczania rozmaitych środków nakładu podczas analizy danych dotyczących połowu i nakładu:

a) identyfikacja, bandera i port rejestracji statku;

b) typ statku;

c) specyfikacja statku (na przykład materiał, z którego jest wykonany, data budowy, zarejestrowana długość, zarejestrowany tonaż brutto, moc głównych silników, pojemność ładowni oraz metody przechowywania połowu);

d) opis narzędzi połowowych (na przykład rodzaje, specyfikacja i ilość narzędzi).

2. Państwo bandery będzie gromadziło informacje o:

a) przyrządach nawigacyjnych i do wyznaczania pozycji;

b) sprzęcie komunikacyjnym i międzynarodowym radiowym sygnale wywoławczym;

c) liczbie członków załogi.

Artykuł 5

Składanie raportów

Państwo zapewnia, aby statki pływające pod jego banderą przesyłały swoim krajowym władzom do spraw rybołówstwa, a w uzgodnionych przypadkach – właściwej subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumieniu, dane zawarte w dziennikach połowowych dotyczące połowu i nakładu, w tym dane dotyczące czynności połowowych na pełnym morzu, z dostateczną częstotliwością, aby wypełnić wymagania krajowe oraz zobowiązania regionalne i międzynarodowe. Przekazywanie takich danych jest dokonywane, w razie potrzeby, przez radio, za pomocą teleksu, faksu, za pośrednictwem satelity lub w inny sposób.

Artykuł 6

Weryfikacja danych

Państwa, lub w stosownych okolicznościach subregionalne lub regionalne organizacje do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumienia, powinny ustanowić mechanizm weryfikacji danych dotyczących połowów, takich jak:

a) weryfikacja pozycji za pośrednictwem systemu monitorowania statków;

b) naukowe programy obserwacyjne umożliwiające monitorowanie połowu, nakładu, składu połowu (gatunki docelowe i gatunki niebędące gatunkami docelowymi) oraz inne szczegóły czynności połowowych;

c) raporty z rejsu statku, wyładunku i przeładunku;

d) pobieranie próbek w porcie.

Artykuł 7

Wymiana danych

1. Dane zgromadzone przez państwa bandery muszą być przekazywane innym państwom bandery i właściwym państwom nadbrzeżnym za pośrednictwem właściwej subregionalnej lub regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub w ramach porozumień. Takie organizacje lub porozumienia opracowują dane i udostępniają je terminowo i w uzgodnionym formacie wszystkim zainteresowanym państwom, na warunkach ustanowionych w ramach organizacji lub porozumienia, z jednoczesnym zachowaniem poufności w odniesieniu do danych niezagregowanych oraz powinny, na ile to tylko możliwe, rozbudowywać systemy baz danych umożliwiających efektywny dostęp do danych.

2. Na poziomie globalnym gromadzenie i rozpowszechnianie danych powinno być realizowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa. W sytuacji, gdy nie istnieje subregionalna lub regionalna organizacja do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumienie, organizacja ta może wykonywać te czynności na szczeblu subregionalnym lub regionalnym w drodze uzgodnień z zainteresowanymi państwami.

Załącznik II

WYTYCZNE DOTYCZĄCE STOSOWANIA ZAPOBIEGAWCZYCH PUNKTÓW REFERENCYJNYCH W ZAKRESIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA ZASOBAMI RYBNYMI MIĘDZYSTREFOWYMI I ZASOBAMI RYBNYMI MASOWO MIGRUJĄCYMI

1. Zapobiegawczy punkt referencyjny jest to wartość szacunkowa uzyskana w drodze uzgodnionej metody badawczej, odpowiadająca stanowi zasobu i łowiska, którą można wykorzystać w charakterze wskaźnika w zarządzaniu rybołówstwem.

2. Należy stosować dwa rodzaje zapobiegawczych punktów referencyjnych: punkty referencyjne dotyczące ochrony lub ograniczeń oraz punkty referencyjne dotyczące zarządzania lub celu. Graniczne punkty referencyjne ustanawiają granice w celu utrzymania połowów w ramach biologicznie bezpiecznych limitów, w których zasoby te zapewniają maksymalną zrównoważoną wydajność. Docelowe punkty referencyjne służą do celów zarządzania zasobami.

3. Zapobiegawcze punkty referencyjne powinny być charakterystyczne dla zasobu tak, aby wyjaśniały, między innymi, jego możliwości reprodukcyjne i żywotność oraz charakterystykę jego eksploatacji, jak również inne przyczyny śmiertelności i główne źródła niepewności dotyczące tego zasobu.

4. Strategie zarządzania mają na celu utrzymanie poziomu lub odbudowania populacji poławianych zasobów, a w razie konieczności – gatunków towarzyszących lub zależnych, do poziomu odpowiadającego wcześniej uzgodnionym zapobiegawczym punktom referencyjnym. Tego rodzaju punkty referencyjne są wykorzystywane do uruchomienia uzgodnionych działań z zakresu ochrony i zarządzania. Strategie zarządzania obejmują środki, które mogą być wykonywane z chwilą zbliżenia się do zapobiegawczych punktów referencyjnych.

5. Dzięki strategiom zarządzania połowami ryzyko przekroczenia granicznych punktów referencyjnych jest bardzo małe. Jeżeli ilość jakiegoś zasobu zmaleje poniżej granicznego punktu referencyjnego lub grozi jej zmniejszenie poniżej takiego punktu, należy podjąć działania z zakresu ochrony i zarządzania, aby ułatwić odtworzenie zasobu. Dzięki strategiom zarządzania połowami docelowe punkty referencyjne w ujęciu średnim nie są przekraczane.

6. W przypadku gdy informacje potrzebne do określenia punktów referencyjnych dotyczących łowiska są niedostateczne lub gdy ich nie ma, są ustalane tymczasowe punkty referencyjne. Tymczasowe punkty referencyjne mogą być ustalane przez analogię do podobnych i lepiej znanych zasobów. W takich sytuacjach łowisko podlega intensywniejszemu monitorowaniu, aby umożliwić weryfikację tymczasowych punktów referencyjnych z chwilą uzyskania dokładniejszych danych.

7. W odniesieniu do granicznych punktów referencyjnych wskaźnik śmiertelności przy połowach, który określa maksymalny zrównoważony połów, powinien być traktowany jako kryterium minimalne. W przypadku zasobów, które nie uległy przełowieniu, strategie zarządzania połowami zapewniają, że śmiertelność przy połowach nie przekroczy poziomu odpowiadającego maksymalnemu zrównoważonemu połowowi, a biomasa nie spadnie poniżej wcześniej określonego limitu. W przypadku zasobów przełowionych, biomasa, która dawałaby maksymalny zrównoważony połów, może posłużyć za cel odtwarzania zasobów.

Wersja angielska

Wersja francuska

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej umowy,

– postanowienia umowy są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 30 stycznia 2006 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Kaczyński

L.S.

Prezes Rady Ministrów: K. Marcinkiewicz