Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 158 poz. 1333

Na podstawie art. 66a ust. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, w celu powołania konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zwanego dalej „konsultantem krajowym”, występuje do stowarzyszeń zrzeszających specjalistów w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, będących zgodnie z postanowieniami ich statutów towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym, zwanymi dalej „towarzystwami naukowymi”, a w razie ich braku, w zakresie dziedziny pokrewnej, o przedstawienie 3 kandydatów do pełnienia funkcji konsultanta krajowego.

2. Towarzystwa naukowe, o których mowa w ust. 1, przedstawiają w terminie 14 dni kandydatów na konsultantów krajowych wraz z uzasadnieniem.

3. Kandydat na konsultanta krajowego musi posiadać tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, a w przypadku braku specjalisty w danej dziedzinie – w dziedzinie pokrewnej.

4. Ta sama osoba może pełnić funkcję konsultanta krajowego tylko w jednej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.

5. Minister właściwy do spraw zdrowia zwraca się do właściwych krajowych samorządów zawodowych oraz Prezydium Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia, o przedstawienie, w terminie 14 dni, opinii wraz z uzasadnieniem, o wszystkich zgłoszonych kandydatach na konsultanta krajowego.

6. Po zapoznaniu się z opiniami, minister właściwy do spraw zdrowia powołuje konsultanta krajowego na okres 5 lat.

7. W celu realizacji zadań związanych wyłącznie z obronnością kraju w czasie wojny i pokoju, minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, powołuje konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny lub innych dziedzinach związanych z realizacją tych zadań na okres 5 lat. Przepisów ust. 1 i 5 nie stosuje się.”;

2) § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. 1. Wojewoda, w celu powołania konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zwanego dalej „konsultantem wojewódzkim”, w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym, przedstawia kandydaturę ministrowi właściwemu do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii właściwych okręgowych samorządów zawodowych.

2. Kandydat na konsultanta wojewódzkiego musi posiadać tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, a w przypadku braku specjalisty w danej dziedzinie – w dziedzinie pokrewnej.

3. Ta sama osoba może pełnić funkcję konsultanta wojewódzkiego tylko w jednej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.

4. Konsultantem wojewódzkim może być także osoba, która pełni funkcję konsultanta wojewódzkiego w tej samej dziedzinie w innym województwie.

5. Konsultantem wojewódzkim nie może być osoba pełniąca równocześnie funkcję konsultanta krajowego.

6. Wojewoda, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, powołuje konsultanta wojewódzkiego na okres 5 lat.”;

3) w § 6:

a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Do zadań konsultanta krajowego, o którym mowa w § 2 ust. 7, należy w szczególności:”,

b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) opiniowanie programów szkolenia podyplomowego związanego z realizacją zadań, o których mowa w § 2 ust. 7, oraz sposobu ich realizacji;”,

c) pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) sporządzanie opinii dotyczącej poziomu kształcenia podyplomowego w dziedzinach medycyny związanych z realizacją zadań, o których mowa w § 2 ust. 7, w szczególności z uwzględnieniem aktualnej wiedzy medycznej;”,

d) pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) opiniowanie i doradztwo w zakresie szkolenia podyplomowego lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek i położnych oraz farmaceutów w odniesieniu do zadań, o których mowa w § 2 ust. 7;”,

e) pkt 6 otrzymuje brzmienie:

„6) opiniowanie, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych związanych z realizacją zadań, o których mowa w § 2 ust. 7, w jednostkach utworzonych i nadzorowanych przez tego ministra oraz w innych podmiotach realizujących te zadania;”;

4) § 8 otrzymuje brzmienie:

„§ 8. Konsultanci, o których mowa w § 2 ust. 1 i 7, oraz konsultanci wojewódzcy uczestniczą w komisjach i zespołach powoływanych w celu realizacji polityki zdrowotnej.”;

5) w § 9:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Konsultant krajowy w podstawowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów o specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów, konsultant krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa i położnictwa oraz konsultant krajowy w dziedzinie farmacji otrzymuje wynagrodzenie roczne, w wysokości nie wyższej niż 29 200 zł.”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do konsultantów krajowych, o których mowa w § 2 ust. 7.”;

6) w § 10 dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Umowę z konsultantami, o których mowa w § 2 ust. 7, zawiera Minister Obrony Narodowej lub podmiot przez niego upoważniony.”;

7) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Konsultant krajowy, o którym mowa w § 2 ust. 1 i 7, oraz konsultanci wojewódzcy w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia tworzą zespół współpracujący, w szczególności w zakresie realizacji zadań określonych w § 5–7.”;

8) w § 12 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) konsultant krajowy, o którym mowa w § 2 ust. 7, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia i Ministrowi Obrony Narodowej”;

9) użyte w rozporządzeniu wyrazy „lekarzy stomatologów” i wyrazy „kas chorych” zastępuje się wyrazami „lekarzy dentystów” i wyrazami „oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia”.

Minister Zdrowia: M. Balicki

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215 oraz z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 i Nr 273, poz. 2703.