Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 142 poz. 1513

Na podstawie art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. Nr 100, poz. 1083, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

2. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych powołuje komisję, jeżeli stwierdzi, że istnieje uzasadnione podejrzenie o niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania zawodu lub ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej ze względu na stan zdrowia.

3. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych ustala skład komisji i wyznacza jej przewodniczącego.

4. Członkiem komisji nie może być lekarz:

1) który został zawieszony w prawie wykonywania zawodu albo ograniczony w wykonywaniu określonych czynności medycznych;

2) wobec którego została orzeczona przez sąd lekarski kara upomnienia lub nagany;

3) który jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia diagnosty laboratoryjnego, którego dotyczy postępowanie;

4) który pozostaje wobec diagnosty laboratoryjnego w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności.

5. Jeżeli podstawą wszczęcia postępowania jest uzasadnione podejrzenie niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania zawodu, spowodowanej zaburzeniami psychicznymi, chorobą psychiczną, narkomanią lub alkoholizmem, w skład komisji powołuje się co najmniej dwóch lekarzy specjalistów z dziedziny psychiatrii.

2. Diagnosta laboratoryjny, którego dotyczy postępowanie, może złożyć wniosek o wyłączenie członka komisji z przyczyn wymienionych w § 1 ust. 4.

3. Jeżeli Krajowa Rada Diagnostów uzna wniosek, o którym mowa w ust. 2, za uzasadniony, wyłącza ze składu komisji osobę, o której mowa we wniosku, oraz wyznacza na jej miejsce inną osobę.

1) wyznacza termin pierwszego posiedzenia komisji i zaznajamia jej członków ze sprawą, w której prowadzone jest postępowanie i ma być wydane orzeczenie;

2) występuje do właściwych podmiotów o przekazanie dokumentacji niezbędnej do wydania orzeczenia;

3) zawiadamia diagnostę laboratoryjnego, którego dotyczy postępowanie, o czasie i miejscu stawienia się przed komisją.

2. Termin stawienia się diagnosty laboratoryjnego przed komisją powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem mu zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni.

2. Mąż zaufania ma prawo uczestniczyć we wszystkich czynnościach komisji, z wyjątkiem głosowania i wydania orzeczenia.

2. Komisja może skierować diagnostę laboratoryjnego na niezbędne badania lub obserwację w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej, z wyłączeniem zakładu zatrudniającego diagnostę, którego postępowanie dotyczy.

3. W razie usprawiedliwionego niestawiennictwa diagnosty laboratoryjnego przed komisją lub na badania lub obserwację w zakładzie opieki zdrowotnej przewodniczący komisji ustala nowy termin rozpatrywania sprawy przez komisję lub nowy termin badania bądź obserwacji w zakładzie opieki zdrowotnej.

4. Przewodniczący komisji uzgadnia termin niezbędnych badań lub obserwacji w zakładzie opieki zdrowotnej oraz powiadamia diagnostę laboratoryjnego o terminie i miejscu ich wykonania z zachowaniem warunku, o którym mowa w § 3 ust. 2.

2. Komisja powinna wydać orzeczenie nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia jej powołania.

3. W uzasadnionych przypadkach, gdy wydanie orzeczenia w terminie, o którym mowa w ust. 2, nie jest możliwe z uwagi na niezakończenie dodatkowych badań lub obserwacji w zakładzie opieki zdrowotnej, komisja wydaje orzeczenie niezwłocznie po ich zakończeniu.

4. W orzeczeniu dotyczącym ograniczenia diagnosty laboratoryjnego w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych komisja określa rodzaj tych czynności.

2. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie komisji.

1) oznaczenie miejsca i czasu posiedzenia komisji;

2) imiona i nazwiska członków komisji;

3) imię i nazwisko badanego diagnosty laboratoryjnego oraz sposób stwierdzenia jego tożsamości;

4) wyjaśnienia okoliczności, które spowodowały przeprowadzenie badań dodatkowych lub obserwacji w zakładzie opieki zdrowotnej;

5) orzeczenie komisji wraz z uzasadnieniem;

6) podpisy członków komisji.

Minister Zdrowia: w z. J. Hausner

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz. 1131).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 171, poz. 1663 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.