Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 135 poz. 1447

Na podstawie art. 108 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) stwierdzenie tożsamości żołnierza oraz przeprowadzenie z nim rozmowy;

2) ujęcie w ewidencji jednostki wojskowej;

3) dokonanie przeglądu lekarskiego oraz zabiegów sanitarno-higienicznych;

4) umundurowanie i wyekwipowanie;

5) przydzielenie do pododdziału;

6) wyznaczenie na stanowisko służbowe.

1) powołuje komisję przyjęcia żołnierzy, zwaną dalej „komisją", w składzie:

a) przewodniczący – szef sztabu jednostki wojskowej,

b) członkowie:

– oficer grupy osobowej administracji,

– oficer korpusu osobowego logistyki,

– lekarz,

– oficer społeczno-wychowawczy,

– psycholog lub konsultant dowódcy jednostki wojskowej do spraw psychoprofilaktyki, jeżeli jest zatrudniony w jednostce wojskowej;

2) określa szczegółowe obowiązki osób wchodzących w skład komisji;

3) organizuje punkt przyjęcia żołnierzy.

2. Jeżeli w strukturze organizacyjnej jednostki wojskowej nie występują osoby wymienione w ust. 1 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej powołuje do składu komisji osoby wykonujące podobne zadania.

1) wskazując dzień, w którym żołnierz stawił się do odbycia okresowej służby wojskowej;

2) zamieszczając imię i nazwisko żołnierza, który stawił się do odbycia okresowej służby wojskowej;

3) wskazując przydział żołnierza, który stawił się do odbycia okresowej służby wojskowej, do określonego pododdziału jednostki wojskowej.

2. Żołnierz posiadający stopień wojskowy podoficera może być wyznaczony na stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej dla podoficera zawodowego.

3. Żołnierz, przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe, może być skierowany na szkolenie w ośrodku szkolenia lub na kurs instruktorsko-metodyczny.

1) z urzędu;

2) na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają.

2. Żołnierza zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznacza z urzędu na inne stanowisko w przypadku:

1) zmiany stanu zdrowia żołnierza stwierdzonego orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, uniemożliwiającego pełnienie służby na zajmowanym stanowisku służbowym;

2) utraty kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku służbowym;

3) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego;

4) potrzeb jednostki wojskowej.

2. Żołnierz może być skierowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do wykonywania zadań poza macierzystą jednostką wojskową.

1) z urzędu;

2) na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają.

2. Przeniesienie żołnierza z urzędu do innej jednostki wojskowej może nastąpić:

1) ze względów szkoleniowych;

2) w celu uzupełnienia potrzeb kadrowych innej jednostki wojskowej;

3) w razie rozformowania jednostki wojskowej;

4) w razie zmniejszenia stanu etatowego jednostki wojskowej;

5) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach.

2. Przeniesienie żołnierza do jednostki wojskowej podporządkowanej dowódcy innego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej następuje na podstawie rozkazu:

1) szefa sztabu rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej właściwego dla wojskowego ośrodka szkolenia – w stosunku do żołnierza, który był szkolony w tym ośrodku dla potrzeb innego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Żandarmerii Wojskowej, Dowództwa Garnizonu Warszawa, Wojskowych Służb Informacyjnych lub komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej albo jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej;

2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – w pozostałych przypadkach.

2. Wniosek o przeniesienie do innej jednostki wojskowej dowódca jednostki wojskowej, o ile nie jest właściwy do jego rozpatrzenia, przesyła drogą służbową do dowódcy, o którym mowa w § 18, wraz ze swoją opinią oraz odpisem karty ewidencyjnej, karty wyróżnień i karty ukarania żołnierza.

2. Opinię sporządza się w przypadku:

1) zakończenia kształcenia (szkolenia) żołnierza, jeżeli trwało ono przynajmniej jeden miesiąc – na 7 dni przed dniem jego zakończenia;

2) niewywiązywania się żołnierza z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym;

3) wniosku sądu, prokuratora, Żandarmerii Wojskowej, Wojskowych Służb Informacyjnych, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policji, rzecznika dyscyplinarnego i rzecznika dyscypliny finansów publicznych – w związku z prowadzonym przeciwko żołnierzowi postępowaniem;

4) zwolnienia żołnierza z okresowej służby wojskowej – na 7 dni przed dniem zwolnienia.

1) stan i rozwój kwalifikacji żołnierza, ze szczególnym uwzględnieniem przydatności do służby na stanowiskach dowódczych, i wykonywanie funkcji specjalistycznych;

2) ocenę cech osobowości żołnierza, w tym szczególnie odporności psychicznej i fizycznej oraz zdyscyplinowania;

3) stan zdrowia, doznane rany i kontuzje;

4) ocenę realizacji zadań służbowych oraz przydatność na zajmowanym stanowisku służbowym;

5) predyspozycje do zajmowania innych stanowisk służbowych;

6) ocenę ogólną.

1) opiniowanemu żołnierzowi, na jego wniosek;

2) organowi, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 3, jeżeli wystąpił o jej sporządzenie.

2. Żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem zapoznanie się z opinią. W razie odmowy złożenia podpisu, na opinii sporządza się adnotację o tej odmowie.

3. Żołnierz może wnieść zażalenie na wydaną opinię do osoby będącej bezpośrednim przełożonym przełożonego opiniującego, drogą służbową, w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z treścią opinii.

4. Żołnierz zwolniony z okresowej służby wojskowej wnosi zażalenie na wydaną opinię za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce jego pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

1) utrzymanie jej w mocy;

2) zmianę jej treści w części lub w całości.

2. O sposobie załatwienia zażalenia zawiadamia się zainteresowanego żołnierza oraz jego przełożonego opiniującego.

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, Nr 139, poz. 1326, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203.