Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 110 poz. 1168

Na podstawie art. 209 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) użytkowników statków powietrznych za szkody wyrządzone w związku z ruchem tych statków, z wyłączeniem statków powietrznych nieobjętych obowiązkiem rejestracji lub ewidencji, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, zwanej dalej „ustawą",

2) przewoźników lotniczych za szkody wyrządzone w związku z przewozem lotniczym wykonywanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo rozpoczynającym się lub kończącym na tym terytorium lub w związku z wykonywaniem lądowania handlowego na tym terytorium,

3) przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem działalności lotniczej

– zwanego dalej „ubezpieczeniem OC", a w szczególności zakres ubezpieczenia OC, termin powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia.

2. Wymagania dotyczące ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej użytkowników i innych osób eksploatujących statki powietrzne, nieobjęte obowiązkiem rejestracji lub ewidencji, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy, określają te przepisy.

1) bagaż – rejestrowane przedmioty i rzeczy osobiste pasażera, na których przewóz przewoźnik wystawił kwit bagażowy, oraz nierejestrowane, przewożone pod opieką pasażera w kabinie pasażerskiej lub za wiedzą i zgodą dowódcy statku powietrznego;

2) maksymalna masa – maksymalną masę startową statku powietrznego, będącą wartością podaną w świadectwie zdatności do lotu statku powietrznego lub w innym równorzędnym dokumencie;

3) osoba trzecia – osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, niebędącą ubezpieczającym, pasażerem, osobą biorącą udział w locie i członkiem załogi;

4) SDR (Specjalne Prawa Ciągnienia) – międzynarodową jednostkę wymiany o charakterze pieniądza bezgotówkowego, określoną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy;

5) towar – artykuły przewożone statkiem powietrznym, z wyjątkiem poczty oraz bagażu przewożonego na podstawie biletu pasażerskiego i kwitu bagażowego.

2. Użytkownicy statków powietrznych, przewoźnicy lotniczy oraz inni przedsiębiorcy prowadzący działalność lotniczą mogą ubezpieczyć się łącznie w ramach wspólnej sumy ubezpieczenia, jeżeli:

1) wykonują ten sam rodzaj działalności lotniczej oraz są zagrożeni tym samym rodzajem ryzyka;

2) wysokość sum ubezpieczenia odpowiada przynajmniej wysokościom zawartym w niniejszym rozporządzeniu.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, prowadzące więcej niż jedną działalność lotniczą, mogą w jednym ubezpieczeniu OC objąć wszystkie ryzyka, którymi są zagrożone, jeżeli suma gwarancyjna ubezpieczenia będzie nie niższa niż najwyższa suma gwarancyjna określona dla prowadzonych działalności.

1) uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci osoby trzeciej;

2) uszkodzeniu mienia na powierzchni ziemi, wody lub w powietrzu.

2. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego, z wyłączeniem:

1) państwowych statków powietrznych,

2) statków powietrznych wykonujących loty związane z akcjami poszukiwawczo-ratowniczymi, niesieniem pomocy medycznej albo pomocy w razie klęsk żywiołowych lub wypadków przemysłowych i komunikacyjnych,

3) statków powietrznych lotnictwa ogólnego,

4) prototypów statków powietrznych,

5) statków powietrznych, dla których nie wydano jeszcze świadectwa zdatności do lotu, dopuszczonych do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej „Prezesem Urzędu", o której mowa w art. 49 ust. 1 ustawy,

6) statków powietrznych nieposiadających ważnego świadectwa zdatności do lotu, dopuszczonych do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy,

7) modeli o masie startowej poniżej 20 kg, lotni i paralotni, latawców i spadochronów

– obejmuje również szkody, o których mowa w ust. 1, powstałe wskutek działań wojennych, inwazji, aktu nieprzyjaciela, wojny domowej, rewolucji, powstania, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek oraz aktów terroru.

3. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego niebędącego przewoźnikiem lotniczym obejmuje również szkody polegające na uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci osoby biorącej udział w locie, niebędącej członkiem załogi, jeżeli tylko zdarzenie, które je spowodowało, miało miejsce na pokładzie statku powietrznego lub podczas wszelkich czynności związanych z wsiadaniem lub wysiadaniem.

1) wpisu do rejestru cywilnych statków powietrznych lub

2) wystąpienia do Prezesa Urzędu o wydanie decyzji, o której mowa w art. 49 ust. 1, art. 50 ust. 1, art. 146 ust. 1, art. 160, art. 191 ust. 2 i art. 193 ust. 1 i 1a ustawy, lub

3) rozpoczęcia lotu wykonywanego w całości lub części w polskiej przestrzeni powietrznej.

2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego, o którym mowa w § 6 ust. 2, w zakresie szkód wyrządzonych osobom trzecim w odniesieniu do jednego zdarzenia, o którym mowa w tym przepisie, wynosi równowartość w złotych kwot w SDR określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej masy.

2. Ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego obejmuje również szkody, o których mowa w ust. 1, powstałe wskutek działań wojennych, inwazji, aktu nieprzyjaciela, wojny domowej, rewolucji, powstania, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek oraz aktów terroru.

1) wystąpienia do Prezesa Urzędu o wydanie decyzji, o której mowa w art. 49 ust. 1, art. 50 ust. 1, art. 146 ust. 1, art. 160, art. 191 ust. 2 i art. 193 ust. 1 i 1a ustawy, lub

2) rozpoczęcia przewozu lotniczego, o którym mowa w § 12.

1) każdego pojedynczego pasażera,

2) bagażu rejestrowanego pojedynczego pasażera,

3) bagażu nierejestrowanego pojedynczego pasażera,

4) towarów

– w ramach jednego lotu z tytułu jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwot limitów odpowiedzialności przewoźnika lotniczego, określonych w umowach międzynarodowych, o których mowa w art. 208 ustawy.

1) przed dniem wydania przez Prezesa Urzędu certyfikatu, o którym mowa w art. 160 ustawy, lub

2) w dniu ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z uprzednio zawartej umowy ubezpieczenia OC.

2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie szkolenia personelu lotniczego w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 50 000 SDR na jeden ośrodek szkoleniowy.

2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie produkcji statków powietrznych w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy produkowanego statku powietrznego.

3. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie obsługi technicznej statków powietrznych w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 4 do rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy obsługiwanego za pomocą tego sprzętu statku powietrznego.

2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie zarządzania lotniskiem użytku niepublicznego uzależniona jest od kodu referencyjnego danego lotniska, określonego zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi dla lotnisk cywilnych i wynosi równowartość w złotych kwoty:

1) 10 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym A;

2) 50 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym B;

3) 100 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym od C do F.

3. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie udostępniania do użytkowania lądowiska wynosi równowartość w złotych kwoty 10 000 SDR.

2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie obsługi naziemnej świadczących usługi określone w art. 176 pkt 1–2, 6 i 8–11 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10 000 SDR na każdy 1 000 pasażerów lub 1 000 kg towarów i poczty obsłużonych w roku poprzedzającym zawarcie umowy ubezpieczenia w danym porcie lotniczym, w zależności od ruchu dominującego na danym lotnisku, nie więcej jednak niż równowartość w złotych kwoty 1 500 000 SDR.

Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz.1002.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1168)

Załącznik nr 1

MINIMALNE SUMY GWARANCYJNE UBEZPIECZENIA OC UŻYTKOWNIKA STATKU POWIETRZNEGO

Załącznik nr 2

MINIMALNE SUMY GWARANCYJNE UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE PROJEKTOWANIA STATKÓW POWIETRZNYCH

Załącznik nr 3

MINIMALNA SUMA GWARANCYJNA UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE PRODUKCJI STATKÓW POWIETRZNYCH

Załącznik nr 4

MINIMALNA SUMA GWARANCYJNA UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE OBSŁUGI TECHNICZNEJ STATKÓW POWIETRZNYCH