Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 201 poz. 1954

Na podstawie art. 225 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. – Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) uchybienia terminu, w jakim towar powinien otrzymać jedno z przeznaczeń celnych przewidzianych w ramach czasowego składowania lub procedury celnej, jeżeli organ celny przedłużyłby ten termin, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem w przewidzianym terminie;

2) przedstawienia towaru, objętego procedurą tranzytu, w urzędzie celnym przeznaczenia w terminie późniejszym niż wyznaczony przez organ celny;

3) poddania badaniom towaru składowanego czasowo bez uprzedniego udzielenia przez organ celny zgody, o której mowa w art. 40 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. – Kodeks celny, zwanej dalej „Kodeksem celnym”, lub poddania towaru objętego procedurą składu celnego zwyczajowym czynnościom bez uprzedniego uzyskania pozwolenia organu celnego, pod warunkiem że taka zgoda lub pozwolenie zostałyby udzielone, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem;

4) wykorzystywania towaru objętego procedurą odprawy czasowej w celu innym niż wskazany w pozwoleniu organu celnego na dokonanie odprawy czasowej, pod warunkiem że organ celny udzieliłby pozwolenia na takie wykorzystywanie towaru, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem;

5) uzasadnionego przemieszczenia towaru składowanego czasowo lub objętego procedurą celną bez wymaganej zgody organu celnego, pod warunkiem że towar może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie;

6) wprowadzenia towaru do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego bez dokonania wymaganych formalności celnych, pod warunkiem że towar został ujęty w ewidencji towarowej niezwłocznie po jego złożeniu w magazynie, na placu lub w innym miejscu prowadzenia działalności oraz że może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie;

7) uchybienia terminu wyznaczonego do przedstawienia rozliczenia procedury uszlachetniania czynnego i procedury przetwarzania pod kontrolą celną, jeżeli organ celny przedłużyłby ten termin, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem w terminie wyznaczonym do przedstawienia rozliczenia;

8) uchybienia terminu wyznaczonego w pozwoleniu na czasowe wyprowadzenie towaru objętego procedurą składu celnego, jeżeli organ celny przedłużyłby ten termin, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem w terminie wyznaczonym na czasowe wyprowadzenie towaru.

2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, dług celny w przywozie nie powstaje, pod warunkiem że:

1) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie stanowiło próby usunięcia towaru spod dozoru celnego;

2) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie nastąpiło z powodu rażącego niedbalstwa osoby obowiązanej do wykonania obowiązków lub dopełnienia warunków;

3) wszystkie formalności celne niezbędne do uregulowania sytuacji towaru zostały dokonane niezwłocznie po zaistnieniu wypadków, o których mowa w ust. 1.

3. Obowiązek wykazania, że spełniona została przynajmniej jedna z przesłanek określonych w ust. 1 oraz przesłanki określone w ust. 2, spoczywa na osobie mogącej stać się dłużnikiem.

1) krótkotrwałego użyczenia przez osobę, o której mowa w art. 190⁴ § 1 Kodeksu celnego, rzeczy stanowiących jej mienie i uprzednio zwolnionych od cła swojemu małżonkowi, rodzicom, dzieciom lub rodzeństwu tej osoby;

2) towarów, o których mowa w art. 151 Kodeksu celnego, które mogą zostać całkowicie lub częściowo zwolnione od należności celnych przywozowych przy dopuszczeniu do obrotu, jeżeli podczas ich czasowego składowania lub pozostawania pod inną procedurą celną, przed ich zgłoszeniem o dopuszczenie do obrotu, zaistnieje jedna z sytuacji, o których mowa w art. 212 § 1 pkt 1 lub pkt 2 Kodeksu celnego;

3) gdy towary, które uprzednio zostały zwolnione od należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, uległy całkowitemu zniszczeniu w wyniku wypadku lub działania siły wyższej i fakt ten został, na wniosek osoby zainteresowanej, potwierdzony przez organ celny;

4) odstąpienia towaru, uprzednio zwolnionego od cła na podstawie art. 190⁴¹ Kodeksu celnego, innej osobie spełniającej warunki do uzyskania zwolnienia od cła na tej samej podstawie, pod warunkiem nieodstępowania tego towaru przez nabywcę przez okres trzech lat, licząc od daty dopuszczenia do obrotu;

5) zużycia lub użycia towaru w związku z akcją ratowniczą w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, nawet gdy towar ten nie został całkowicie zniszczony oraz gdy w sposób niebudzący wątpliwości można stwierdzić, że został zużyty lub użyty w akcji ratowniczej;

6) zużycia lub użycia w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym maszyn, urządzeń oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych, które zostały wprowadzone do wolnego obszaru celnego przed dniem wejścia w życie Kodeksu celnego.

1) materiałami pochodzącymi w rozumieniu umowy międzynarodowej, a umowa ta przewiduje zakaz zwrotu lub zwolnienia od cła materiałów niepochodzących;

2) materiałami pochodzącymi lub materiałami niepochodzącymi w rozumieniu umowy międzynarodowej, a umowa ta nie przewiduje zakazu zwrotu lub zwolnienia od cła tych materiałów.

Minister Finansów: w z. W. Ciesielski

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 1999 r. w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz. U. Nr 60, poz. 645 oraz z 2001 r. Nr 78, poz. 836), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.