Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 194 poz. 1902

Na podstawie art. 249 § 3 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa sposoby ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, w tym:

1) formy organizacyjne ochrony tych jednostek;

2) obowiązki funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej oraz przywięziennych zakładów pracy, realizowane przez nich przedsięwzięcia, działania ochronne i czynności profilaktyczne;

3) postępowanie z osobami osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych;

4) warunki wstępu na teren jednostek organizacyjnych Służby Więziennej osób niebędących funkcjonariuszami lub pracownikami Służby Więziennej albo pracownikami przywięziennych zakładów pracy;

5) ochronę osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych w czasie ich konwojowania przez funkcjonariuszy Służby Więziennej.

§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) Centralny Ośrodek – Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej;

2) Centralny Zarząd – Centralny Zarząd Służby Więziennej;

3) dowódca zmiany – funkcjonariusza kierującego zmianą, jego zastępcę albo funkcjonariusza kierującego zmianą w wyodrębnionym oddziale;

4) dozorowanie – ochranianie osadzonego podczas jego przemieszczania i pobytu na terenie jednostki organizacyjnej;

5) Dyrektor Generalny – Dyrektora Generalnego Służby Więziennej albo jego zastępcę;

6) dyrektor – dyrektora zakładu karnego lub aresztu śledczego albo jego zastępcę;

7) dyrektor okręgowy – dyrektora okręgowego Służby Więziennej albo jego zastępcę;

8) funkcjonariusz – funkcjonariusza Służby Więziennej;

9) jednostka organizacyjna – jednostkę organizacyjną Służby Więziennej, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380);

10) kierownik jednostki organizacyjnej – odpowiednio Dyrektora Generalnego, dyrektora okręgowego, Komendanta Centralnego Ośrodka, komendanta ośrodka albo dyrektora;

11) klucze – klucze i nośniki informacji w postaci kart elektronicznych służących do otwierania bram, drzwi lub krat;

12) kodeks – ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy;

13) Komendant Centralnego Ośrodka – Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej albo jego zastępcę;

14) komendant ośrodka – komendanta ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej albo jego zastępcę;

15) kontrola pobieżna – powierzchowne sprawdzenie odzieży, obuwia i przedmiotów posiadanych przez osadzonego;

16) konwojent – funkcjonariusza i pracownika wchodzącego w skład konwoju;

17) konwojowanie – ochranianie osadzonego podczas jego przemieszczania i pobytu poza terenem zakładu;

18) konwój – funkcjonariuszy i pracowników ochraniających osadzonych poza terenem zakładu;

19) oddział mieszkalny – wyodrębniony organizacyjnie zespół cel mieszkalnych dla osadzonych i pomieszczeń niezbędnych do jego funkcjonowania;

20) okręgowy inspektorat – okręgowy inspektorat Służby Więziennej;

21) osadzony – skazanego, tymczasowo aresztowanego, ukaranego i osobę, wobec której zastosowany został środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności;

22) ośrodek szkolenia – ośrodek szkolenia Służby Więziennej;

23) ośrodek doskonalenia – ośrodek doskonalenia kadr Służby Więziennej;

24) pojazd konwojowy – pojazd samochodowy wykorzystany do konwojowania, w szczególności: samochód więźniarkę, samochód sanitarny, autobus, mikrobus, samochód osobowy, samochód ciężarowy przystosowany konstrukcyjnie do przewozu osób;

25) pora dzienna – okres od rozpoczęcia apelu porannego do zakończenia apelu wieczornego;

26) pora nocna – okres od zakończenia apelu wieczornego do rozpoczęcia apelu porannego;

27) posterunek – miejsce, odcinek lub rejon powierzony funkcjonariuszowi do realizacji zadań związanych z ochroną;

28) posterunek uzbrojony – posterunek, na którym pełnią służbę funkcjonariusze wyposażeni w broń palną;

29) pracownik – pracownika Służby Więziennej lub przywięziennego zakładu pracy;

30) przedmioty niebezpieczne – przedmioty, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku w jednostce organizacyjnej, w szczególności: broń palną i białą, amunicję, narzędzia do cięcia metalu, środki służące do obezwładniania, środki odurzające i substancje psychotropowe;

31) przedmioty niedozwolone – przedmioty, które mogą utrudniać prawidłowy tok postępowania karnego, w szczególności: sprzęt łączności i urządzenia techniczne służące do rejestrowania oraz odtwarzania informacji;

32) siły wsparcia – funkcjonariuszy z innych jednostek organizacyjnych Służby Więziennej udzielających pomocy w razie zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa danej jednostki;

33) stanowisko – stałą lub okresową funkcję pełnioną w związku z ochroną jednostki organizacyjnej, niezwiązaną z posterunkiem;

34) stanowisko uzbrojone – stanowisko, na którym pełni służbę funkcjonariusz wyposażony w broń palną;

35) teren zakładu – teren, który ogranicza zewnętrzna linia ogrodzenia ochronnego;

36) ustawa o Służbie Więziennej – ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej;

37) wypadek nadzwyczajny – zdarzenie, które spowodowało zagrożenie lub naruszenie bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej albo konwoju, zagrożenie dla zdrowia lub życia osadzonego, funkcjonariusza albo pracownika, a także naruszenie prawa przez wymienionych, ścigane z urzędu;

38) zabezpieczenia techniczno-ochronne – zabezpieczenia mechaniczne, elektryczne i elektroniczne oraz budowlane, stosowane w ochronie jednostki organizacyjnej;

39) zakład – zakład karny lub areszt śledczy wraz z podległymi im wyodrębnionymi oddziałami i oddziałami tymczasowego zakwaterowania skazanych;

40) zmiana – grupę funkcjonariuszy kierowaną przez dowódcę zmiany.

1) posterunków;

2) stanowisk.

2. W zależności od typu zakładu stosuje się pełny, ograniczony lub uproszczony system ochrony.

3. Ochronę jednostki organizacyjnej realizują funkcjonariusze stosownie do zakresów obowiązków służbowych, a pracownicy w sposób określony w zakresach czynności.

1) w ochronie zewnętrznej, o której mowa w § 11 ust. 3, mogą być wyznaczane posterunki uzbrojone;

2) ogrodzenie ochronne składające się z linii zewnętrznej wykonanej z materiału pełnego oraz linii wewnętrznej, a także usytuowanego pomiędzy nimi pasa ochronnego;

3) okna budynków i budowli, w których stale lub czasowo przebywają osadzeni, wyposażone w kraty lub spełniające ich funkcje inne zabezpieczenia techniczno-ochronne;

4) drzwi i kraty wejściowe do budynków i oddziałów mieszkalnych oraz wejścia do budowli lub przejścia na terenie jednostki organizacyjnej otwierane tylko na czas niezbędny.

2. W przypadku gdy warunki architektoniczne uniemożliwiają stosowanie wymogów określonych w ust. 1 pkt 2, odnośnie do usytuowania linii wewnętrznej i pasa ochronnego, dyrektor może ustalić odstępstwa w tym zakresie.

3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, dyrektor określa w instrukcji ochronnej.

1) w ochronie zewnętrznej mogą być wyznaczane posterunki uzbrojone wyposażone w broń palną, z której miotane są pociski niepenetracyjne;

2) ogrodzenie ochronne stanowi co najmniej linia zewnętrzna;

3) okna budynków mogą być wyposażone w zabezpieczenia techniczno-ochronne;

4) drzwi i kraty wejściowe do budynków i oddziałów mieszkalnych oraz wejścia do budowli lub przejścia na terenie zakładu, z zastrzeżeniem ust. 2, otwierane są tylko na czas niezbędny.

2. Dyrektor może podjąć decyzję o otwarciu w okresie od zakończenia apelu porannego do rozpoczęcia apelu wieczornego drzwi, krat, wejść i przejść, o których mowa w ust. 1 pkt 4, określając czas ich otwarcia.

1) w ochronie zewnętrznej nie wyznacza się posterunków uzbrojonych;

2) teren zakładu może być ograniczony linią zewnętrzną lub oznaczony w inny sposób;

3) okna budynków mogą być wyposażone w zabezpieczenia techniczno-ochronne;

4) budynek i oddziały mieszkalne pozostają zamknięte w okresie od rozpoczęcia apelu wieczornego do zakończenia apelu porannego, a otwarte w okresie od zakończenia apelu porannego do rozpoczęcia apelu wieczornego.

2. Dyrektor może podjąć decyzję o otwarciu oddziału w okresie od zakończenia apelu wieczornego do rozpoczęcia apelu porannego.

2. W zakładzie, w którym nie można wydzielić rejonu, o którym mowa w ust. 1, ochronę zewnętrzną i ogrodzenie ochronne zakładu dostosowuje się do osadzonych, wobec których stosuje się największy stopień zabezpieczenia i izolacji.

2. Ochrona wewnętrzna wykonywana jest na terenie jednostki organizacyjnej, w celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonariuszom, pracownikom i innym osobom, a na terenie zakładu dodatkowo w celu realizacji ustalonego porządku wewnętrznego oraz zapewnienia bezpieczeństwa osadzonym.

3. Ochrona zewnętrzna wykonywana jest wzdłuż linii ogrodzenia ochronnego lub innego oznaczenia granic terenu jednostki organizacyjnej, a także podczas konwojowania; ma na celu niedopuszczenie do powstania wypadku nadzwyczajnego, a w szczególności ucieczki osadzonego lub napadu na jednostkę organizacyjną.

1) odpowiednio Dyrektor Generalny, dyrektor okręgowy, Komendant Centralnego Ośrodka lub komendant ośrodka, zgodnie z § 8, tworzy sposób ochrony podległych jednostek;

2) dyrektor, zgodnie z § 3 ust. 2, ustala i organizuje system ochrony zakładu.

2. Właściwi do zarządzenia przeprowadzenia rozpoznania jednostki organizacyjnej oraz innych miejsc przebywania osadzonych, powołania komisji, która dokona rozpoznania, a także określenia ilości egzemplarzy i zatwierdzenia sporządzonego na jego podstawie protokołu, są:

1) Dyrektor Generalny w przypadku rozpoznania:

a) Centralnego Zarządu,

b) Centralnego Ośrodka,

c) Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie,

d) tworzenia nowej albo wznowienia działalności jednostki organizacyjnej,

e) utworzenia oddziału dla osób osadzonych zakwalifikowanych jako wymagające osadzenia w wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego, w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu;

2) dyrektor okręgowy w przypadku:

a) rozpoznania właściwego okręgowego inspektoratu,

b) rozpoznania właściwego ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia,

c) przejmowania do użytku nowych lub wyremontowanych budynków i budowli albo zmiany sposobu wykorzystania dotychczas użytkowanych, w szczególności biorąc pod uwagę stopień zabezpieczenia techniczno-ochronnego,

d) zamierzonej zmiany przeznaczenia podległego zakładu w zakresie jego typu, rodzaju oraz możliwości umieszczania osób osadzonych zakwalifikowanych jako wymagające osadzenia w areszcie śledczym lub zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu oraz osadzonych, o których mowa w pkt 1 lit. e;

3) dyrektor:

a) w przypadku organizowania miejsc zatrudnienia osadzonych poza terenem zakładu,

b) w przypadku konieczności konwojowania osadzonych do stałych miejsc,

c) w innych przypadkach niewymienionych w pkt 1 i 2.

1) wpływ położenia jednostki organizacyjnej oraz ukształtowania i pokrycia terenu, a także budynków i budowli usytuowanych w bezpośrednim sąsiedztwie na stan jej bezpieczeństwa;

2) linie ogrodzenia ochronnego;

3) rodzaje budynków i budowli jednostki organizacyjnej, a także ich wyposażenie w zabezpieczenia techniczno-ochronne;

4) rodzaje pomieszczeń, których ściany stanowią linię zewnętrzną ogrodzenia ochronnego jednostki organizacyjnej;

5) miejsca w budynkach i na terenie jednostki organizacyjnej usytuowane w pobliżu ogrodzenia ochronnego, w których utrudnione jest dozorowanie osadzonych;

6) liczbę i kategorię osadzonych oraz ich rozmieszczenie.

2. Na podstawie rozpoznania ustala się:

1) potrzeby w zakresie wyposażenia jednostki organizacyjnej w zabezpieczenia techniczno-ochronne;

2) ilość oraz rodzaj posterunków i stanowisk;

3) rozmieszczenie posterunków oraz pomieszczeń ochronnych, zapewniające bezpieczne funkcjonowanie jednostki organizacyjnej;

4) uzbrojenie i wyposażenie funkcjonariuszy;

5) środki łączności, sygnalizacji i alarmowania oraz ich rozmieszczenie;

6) ilość etatów w dziale ochrony.

3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, określa się w protokole rozpoznania.

2. Plan ochrony składa się z dokumentów określających przedsięwzięcia i działania ochronne oraz czynności profilaktyczne stosowane w jednostce organizacyjnej.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, zatwierdza:

1) Dyrektor Generalny lub osoba przez niego upoważniona dla Centralnego Zarządu, Centralnego Ośrodka i Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie;

2) dyrektor okręgowy dla okręgowego inspektoratu i podległych jednostek organizacyjnych.

1) instrukcji ochronnej;

2) instrukcji w sprawie podejmowania działań ochronnych wraz z planem sytuacyjnym;

3) instrukcji określającej zasady i sposób doprowadzania osadzonych na zabiegi medyczne i do lekarzy oraz przekazywania osadzonego przebywającego poza oddziałem mieszkalnym;

4) instrukcji określającej odstępstwa, w szczególności:

a) w postępowaniu z osadzonymi kobietami, o ile zakład jest dla nich przeznaczony,

b) w ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony, o ile taki system jest stosowany;

5) instrukcji w sprawie sposobu realizacji czynności profilaktycznych;

6) instrukcji w sprawie wykorzystania środków ochrony osobistej i wzajemnego ubezpieczania się funkcjonariuszy i pracowników w trakcie wykonywania zadań służbowych;

7) instrukcji w sprawie przekazywania, gromadzenia i przetwarzania informacji uzyskanych w wyniku realizacji czynności profilaktycznych;

8) instrukcji alarmowej;

9) aneksów do dokumentów wymienionych w pkt 1–8.

2. Załącznikami do instrukcji ochronnej są następujące dokumenty:

1) rozliczenie stanu etatowego działu ochrony;

2) zestawienie ilości stanowisk i posterunków ochronnych;

3) instrukcje szczegółowe dla poszczególnych stanowisk i posterunków;

4) plan sytuacyjny jednostki organizacyjnej;

5) opis wykorzystania psów wyszkolonych na specjalistycznych kursach;

6) opis systemu zabezpieczenia elektronicznego.

3. Załącznikiem do instrukcji alarmowej jest systematycznie aktualizowany wykaz adresowy funkcjonariuszy i pracowników.

4. Do planu ochrony dołącza się także:

1) dokumenty w sprawie systemu współdziałania sił wsparcia oraz organizacji i wykorzystania odwodu Dyrektora Generalnego;

2) porozumienie w sprawie ustalenia trybu współdziałania jednostek organizacyjnych z Policją, w przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa tych jednostek.

2. Do planów ochrony Centralnego Zarządu i okręgowego inspektoratu dołącza się dokumenty, o których mowa w § 16 ust. 4 pkt 1.

3. Do planu ochrony Centralnego Ośrodka dołącza się dokumenty, o których mowa w § 16 ust. 2 pkt 1–3 i 6, ust. 4 pkt 2, a także dokumenty dotyczące wykorzystania odwodu Dyrektora Generalnego.

1) w Centralnym Zarządzie i okręgowym inspektoracie funkcjonariusz wyznaczony odpowiednio przez Dyrektora Generalnego lub dyrektora okręgowego;

2) w zakładzie i Centralnym Ośrodku pełniący służbę dowódca zmiany, a w ośrodku szkolenia i ośrodku doskonalenia dyżurny.

2. Zmiany, o których mowa w ust. 1, wprowadza się aneksem.

1) wszystkich jednostek organizacyjnych są: Dyrektor Generalny oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy;

2) okręgowego inspektoratu i jednostek podległych właściwemu dyrektorowi okręgowemu są: dyrektor okręgowy tego inspektoratu oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy;

3) zakładu są:

a) dyrektor,

b) kierownik działu ochrony i jego zastępca,

c) dowódca zmiany, z zastrzeżeniem ust. 2,

d) oficer dyżurny,

e) upoważnieni przez dyrektora funkcjonariusze i pracownicy;

4) Centralnego Ośrodka są: Komendant Centralnego Ośrodka, kierownik działu ochrony, dowódca zmiany oraz oficer dyżurny i funkcjonariusze upoważnieni przez Komendanta Centralnego Ośrodka;

5) ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia są: komendant ośrodka i funkcjonariusze przez niego upoważnieni.

2. Kierownik wyodrębnionego oddziału i dowódca zmiany pełniący służbę w tym oddziale są uprawnieni do zapoznawania się z planem ochrony tylko tego oddziału.

3. Dowódca zmiany, a także funkcjonariusz albo pracownik wyznaczony przez komendanta ośrodka, zwany dalej „dyżurnym ośrodka", umożliwiają podległym im funkcjonariuszom zapoznanie się z tymi dokumentami planu ochrony, które określają ich obowiązki i zadania na wyznaczonym stanowisku lub posterunku.

2. Przedsięwzięcia ochronne polegają w szczególności na:

1) wyznaczaniu stanowisk i posterunków;

2) ustalaniu liczby funkcjonariuszy wykonujących zadania ochronne;

3) organizacji ruchu w jednostce organizacyjnej;

4) otwieraniu i zamykaniu wejść oraz przejść;

5) postępowaniu z kluczami;

6) określaniu sposobu użytkowania przedmiotów niebezpiecznych i przedmiotów niedozwolonych;

7) przeprowadzaniu apeli, kontroli, inspekcji i przeglądów;

8) określeniu szczegółowych zasad wstępu funkcjonariuszy i pracowników do jednostki organizacyjnej;

9) stosowaniu:

a) zabezpieczeń techniczno-ochronnych,

b) środków sygnalizacji i łączności,

c) psów,

d) uzbrojenia.

3. Działania ochronne to czynności zmierzające do zapobiegania wypadkom nadzwyczajnym lub likwidowania ich skutków, w szczególności:

1) stosowanie środków przymusu bezpośredniego;

2) ogłoszenie alarmu;

3) zorganizowanie pościgu;

4) powołanie sztabu;

5) wykorzystanie grup interwencyjnych.

4. Czynności profilaktyczne to w szczególności czynności zmierzające do rozpoznania środowiska osadzonych oraz ich zamiarów godzących w porządek i bezpieczeństwo.

2. Funkcjonariusze realizują ochronę jednostki organizacyjnej, pełniąc służbę na stanowiskach lub posterunkach.

3. Stanowiska i posterunki dzielą się na uzbrojone i nieuzbrojone.

1) stosowania zabezpieczeń techniczno-ochronnych;

2) organizowania i kontrolowania ruchu osadzonych w jednostce organizacyjnej;

3) przeprowadzania:

a) kontroli w zakresie określonym w § 72 ust. 1,

b) inspekcji w zakresie określonym w § 73 ust. 3;

4) dozorowania i konwojowania osadzonych;

5) gospodarowania uzbrojeniem.

2. Funkcjonariusze działu ochrony wykonują obowiązki, pełniąc służbę w zmianach lub na stanowiskach bezpośrednio podległych kierownikowi działu ochrony.

3. Funkcjonariusze przydzieleni do pełnienia służby w zmianie oraz funkcjonariusze pełniący służbę na stanowiskach niewchodzących w skład działu ochrony – w zakresie wykonywanych zadań ochronnych, podlegają odpowiednio dowódcy zmiany lub dyżurnemu.

1) określanie:

a) obowiązków oficera dyżurnego,

b) zadań ochronnych w zakresach obowiązków kierowników działów;

2) zatwierdzanie rozkładu służby działu ochrony;

3) inicjowanie i organizowanie rozpoznania nastrojów i atmosfery wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących w porządek i bezpieczeństwo, wyznaczanie funkcjonariusza odpowiedzialnego za gromadzenie i przetwarzanie informacji uzyskanych w wyniku wykonywanych czynności profilaktycznych, a także analizowanie uzyskanych informacji i podejmowanie stosownych przedsięwzięć;

4) zarządzanie przeprowadzenia kontroli generalnych oraz przeglądów zabezpieczeń techniczno-ochronnych;

5) wyznaczanie dyżurów funkcjonariuszy;

6) określanie organizacji i zabezpieczenia:

a) zatrudnienia, widzeń, spacerów, kąpieli, zakupów artykułów żywnościowych i tytoniowych,

b) zajęć szkolnych, kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu oraz posług religijnych, a także innych zbiorowych zajęć osadzonych;

7) określanie sposobu postępowania z przedmiotami niebezpiecznymi i niedozwolonymi;

8) ustalanie sposobu wykorzystania psów oraz opieki nad nimi.

2. Kierownikowi działu ochrony podlegają również funkcjonariusze i pracownicy innych działów, którzy zostali czasowo przydzieleni do wykonywania zadań ochronnych.

3. Do zakresu obowiązków kierownika działu ochrony należy w szczególności:

1) udział w opracowaniu planu ochrony;

2) opracowywanie rozkładu służby i przedstawianie go dyrektorowi do zatwierdzenia;

3) organizowanie ochrony wewnętrznej i zewnętrznej;

4) nadzorowanie i koordynowanie rozpoznania przez podległych funkcjonariuszy nastrojów i atmosfery wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących w porządek i bezpieczeństwo;

5) sprawowanie nadzoru nad gospodarowaniem uzbrojeniem;

6) sprawowanie nadzoru nad dokumentowaniem stosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa;

7) organizowanie sposobu zabezpieczenia osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e;

8) organizowanie wykorzystania i opieki nad psami;

9) organizowanie szkolenia zawodowego funkcjonariuszy działu ochrony;

10) współdziałanie z kierownikami innych służb zakładu w zapobieganiu wypadkom nadzwyczajnym;

11) udział w komisyjnych przeglądach ustalających potrzeby w zakresie zabezpieczeń techniczno-ochronnych;

12) kontrolowanie sposobu wykonywania i realizacji zadań przez podległych funkcjonariuszy, a także zadań ochronnych przez funkcjonariuszy spoza działu ochrony.

4. Dyrektor dokonuje podziału obowiązków, o których mowa w ust. 3, pomiędzy kierownikiem działu ochrony a jego zastępcą.

1) zaznajomienie się z wydarzeniami, które miały miejsce od czasu zakończenia przez niego poprzedniej służby;

2) porównanie zgodności stanu faktycznego osadzonych ze stanem ewidencyjnym;

3) sprawdzenie ilości i stanu uzbrojenia oraz wyposażenia i sprzętu, znajdującego się w magazynie podręcznym;

4) sprawdzenie ilości i stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych, środków sygnalizacji, alarmowania i łączności oraz sprzętu i urządzeń przeciwpożarowych znajdujących się w wartowni, a także na podstawie prowadzonej dokumentacji, zgodności stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym kluczy specjalnych i zwykłych;

5) przejęcie indywidualnego wyposażenia dowódcy, a w szczególności: środka łączności bezprzewodowej, osobistego środka alarmowania, zestawu kluczy specjalnych będących w stałej dyspozycji dowódcy zmiany;

6) przeprowadzenie odprawy zmiany, w miejscu niedostępnym dla osób postronnych, w czasie jej trwania.

2. W czasie odprawy zmiany do obowiązków dowódcy zmiany należy w szczególności:

1) sprawdzenie obecności funkcjonariuszy i ich zdolności do pełnienia służby;

2) przekazanie poleceń przełożonych oraz zaznajomienie funkcjonariuszy z wydarzeniami, które miały miejsce od czasu zakończenia poprzedniej służby;

3) dokonanie przeglądu umundurowania i uzbrojenia;

4) sprawdzenie u wybranych funkcjonariuszy znajomości obowiązków wynikających z przepisów i instrukcji dla danego stanowiska lub posterunku oraz przepisów w zakresie posługiwania się i użycia broni palnej, a także stosowania środków przymusu bezpośredniego.

3. W uzasadnionych i nagłych przypadkach, w czasie nieobecności dyrektora, dowódca zmiany może zmienić podległym mu funkcjonariuszom przydział stanowisk lub posterunków ustalony w książce rozkładu służby. Dokonanie zmian dokumentuje w książce przebiegu służby dowódcy zmiany, podając ich przyczyny i zakres.

1) rozprowadzanie funkcjonariuszy na posterunki uzbrojone oraz nadzór nad przekazywaniem tych posterunków;

2) kontrolowanie sposobu pełnienia służby przez funkcjonariuszy na stanowiskach i posterunkach oraz wykorzystywania i czujności psów pełniących służbę wartowniczą;

3) kontrolowanie ruchu osadzonych i systemu przepustkowego;

4) kontrolowanie sposobu realizacji zabezpieczenia osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a także osadzonych zatrudnionych;

5) kontrolowanie sprawności działania zabezpieczeń techniczno-ochronnych;

6) odnotowanie w książce przebiegu służby stwierdzonych nieprawidłowości, braków i usterek w zakresie, o którym mowa w § 46 ust. 2, a w przypadku gdy godzą one w bezpieczeństwo zakładu niezwłoczne meldowanie o tym dyrektorowi;

7) zapewnienie przestrzegania ustalonego porządku wewnętrznego;

8) organizowanie bieżącej obsługi uzbrojenia;

9) przechowywanie kluczy specjalnych niebędących w użytku w zabezpieczonym miejscu w wartowni;

10) nadzorowanie stosowania środków przymusu bezpośredniego;

11) przyjmowanie, wydawanie i zwalnianie osadzonych po godzinach pracy administracji, o ile nie pełni dyżuru funkcjonariusz działu ewidencji.

2. Dowódcy zmiany w czasie służby nie wolno w szczególności:

1) opuszczać terenu zakładu bez zgody dyrektora;

2) zmniejszać ustalonych instrukcją ochronną ilości stanowisk i posterunków, z wyjątkiem sytuacji stanowiących zagrożenie dla życia lub zdrowia funkcjonariusza albo osadzonego;

3) opuszczać wartowni bez pozostawienia swojego zastępcy, a w przypadkach braku etatowego zastępcy – wyznaczonego funkcjonariusza;

4) poruszać się poza wartownią bez środka łączności;

5) zezwalać na wchodzenie do wartowni osobom nieupoważnionym przez dyrektora.

3. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 2 pkt 3 z zastrzeżeniem konieczności zapewnienia stałej łączności dowódcy zmiany z przełożonymi.

1) sprawdzanie stanu liczbowego osadzonych, pokwitowanie ich przejęcia, pobieranie oraz odprowadzanie;

2) dokonywanie wspólnie z funkcjonariuszem przekazującym kontroli osadzonego;

3) stałe dozorowanie osadzonego;

4) niedopuszczanie do niedozwolonych kontaktów osadzonych pomiędzy sobą lub z osobami postronnymi;

5) w przypadku doprowadzania osadzonego na widzenie – pobranie z oddziału mieszkalnego jego karty identyfikacyjnej i przekazanie jej funkcjonariuszowi pełniącemu służbę przy udzielaniu widzeń, zwanemu dalej „widzeniowym", a po zakończeniu widzenia – sprawdzenie na jej podstawie tożsamości osadzonego i przekazanie funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w oddziale mieszkalnym, zwanemu dalej „oddziałowym"

6) pouczanie interesanta o zasadach zachowania i poruszania się po terenie jednostki organizacyjnej;

7) zapewnienie bezpieczeństwa interesantowi w czasie doprowadzania.

1) systematyczne tresowanie psów;

2) pielęgnowanie, karmienie i dbanie o stan zdrowia psów;

3) konserwowanie oporządzenia, sprzętu do tresury oraz urządzeń niezbędnych do wykorzystania psów;

4) rozprowadzanie psów w rejony pełnienia służby wartowniczej oraz kontrolowanie ich czujności i zachowania.

1) zaznajomienie się z wydarzeniami w oddziale mieszkalnym i poleceniami przełożonych od czasu zakończenia przez niego poprzedniej służby;

2) porównanie stanu faktycznego osadzonych ze stanem ewidencyjnym;

3) odnotowanie w książce przebiegu służby stwierdzonych nieprawidłowości, braków i usterek, a także niezwłoczne meldowanie dowódcy zmiany o nieprawidłowościach godzących w bezpieczeństwo oddziału mieszkalnego.

2. Do obowiązków oddziałowego w czasie pełnienia służby w porze dziennej należy w szczególności:

1) dokonywanie kontroli osadzonych;

2) przeprowadzanie kontroli cel i pomieszczeń oddziału mieszkalnego według ustalonego planu;

3) egzekwowanie od osadzonych przestrzegania ustalonego porządku wewnętrznego i obowiązków wynikających z kodeksu oraz regulaminów wykonywania kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania;

4) kontrolowanie i obserwowanie osadzonych oraz niedopuszczanie do niedozwolonych kontaktów i zachowań godzących w porządek i bezpieczeństwo zakładu;

5) kontrolowanie zachowania osadzonego odbywającego karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej, a także osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, nie rzadziej niż co trzy godziny;

6) bezzwłoczne wzywanie dowódcy zmiany w razie wystąpienia zagrożeń bezpieczeństwa w oddziale mieszkalnym albo zdrowia lub życia osadzonych;

7) przekazywanie przełożonym i wychowawcy informacji osobopoznawczych o osadzonych oraz spostrzeżeń dotyczących nastrojów i atmosfery wśród nich;

8) współdziałanie z wychowawcą w oddziaływaniu wychowawczym na osadzonych;

9) przyjmowanie od osadzonych próśb, skarg, wniosków i korespondencji oraz przekazywanie ich właściwym funkcjonariuszom lub pracownikom;

10) przyjmowanie i rejestrowanie zgłoszeń osadzonych do dyrektora, lekarza oraz innych osób;

11) nadzorowanie wydawania posiłków osadzonym;

12) sprawdzenie w oddziale mieszkalnym stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych w celach i innych pomieszczeniach.

3. Do obowiązków oddziałowego w czasie pełnienia służby w porze nocnej, oprócz wymienionych w ust. 2 pkt 3–4 i 6–7, należy w szczególności:

1) sprawdzenie po apelu wieczornym zamknięcia drzwi cel i pomieszczeń oraz krat wyjściowych z oddziału;

2) kontrolowanie, w nieregularnych odstępach czasu, nie rzadziej niż co dwie godziny, zachowania osadzonych w celach oraz zwiększanie częstotliwości kontroli, jeżeli wynika to z własnych spostrzeżeń lub poleceń przełożonych.

4. Oddziałowy pełniąc służbę w oddziale szpitalnym, niezależnie od zadań określonych w ust. 2 i 3, jest obowiązany stosować się do zaleceń lekarza dotyczących postępowania z osadzonym w procesie leczenia.

5. Oddziałowy pełniąc służbę w oddziale mieszkalnym, w którym wykonuje się karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej, niezależnie od obowiązków określonych w ust. 2 i 3, jest obowiązany w szczególności do:

1) sprawdzenia podstawy prawnej przyjęcia osadzonego do odbycia kary dyscyplinarnej;

2) odnotowania terminu rozpoczęcia i zakończenia kary na wniosku o wymierzenie kary dyscyplinarnej oraz w rejestrze wykonywanych kar.

1) niedopuszczanie do nieuzasadnionego pozostawiania otwartej bramy oraz drzwi i krat przejściowych w rejonie wejścia;

2) sprawdzanie tożsamości osób wchodzących i wychodzących z jednostki organizacyjnej;

3) deponowanie w wyznaczonym miejscu, za pokwitowaniem, przedmiotów niebezpiecznych i niedozwolonych;

4) prowadzenie ewidencji pojazdów przejeżdżających przez bramę jednostki organizacyjnej oraz sprawdzanie ich ładunków.

1) sprawdzenie, przed rozpoczęciem spaceru przez osadzonego lub grupę osadzonych oraz po zakończeniu spacerów w danym dniu, placu spacerowego i znajdujących się tam zabezpieczeń techniczno-ochronnych, a także sprawdzenie, czy na placu nie znajdują się przedmioty niebezpieczne lub niedozwolone;

2) sprawdzanie stanu liczbowego osadzonych w grupie spacerowej, pokwitowanie ich przejęcia;

3) pouczanie osadzonego o możliwości wcześniejszego zakończenia spaceru w razie naruszenia ustalonego sposobu jego odbywania;

4) powiadamianie dowódcy zmiany o konieczności wcześniejszego zakończenia spaceru i odprowadzenia osadzonego do oddziału;

5) dozorowanie osadzonych w czasie spaceru, egzekwowanie od nich wymogów w zakresie porządku i bezpieczeństwa.

1) sprawdzanie ilości i stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych znajdujących się w pomieszczeniach, w których udziela się widzeń, przed ich rozpoczęciem i po ich zakończeniu w danym dniu;

2) na podstawie karty identyfikacyjnej sprawdzanie tożsamości osadzonego, po jego doprowadzeniu i przed odprowadzeniem z pomieszczenia, w którym udziela się widzenia;

3) prowadzenie ewidencji osadzonych, którym udzielane są widzenia;

4) znajomość stanu liczbowego osadzonych przebywających w pomieszczeniach, w których odbywają się widzenia;

5) pouczanie osadzonych i osób odwiedzających o możliwości przerwania widzenia lub zakończenia go przed czasem w razie naruszenia ustalonego sposobu jego odbywania;

6) niedopuszczanie do przekazywania osadzonemu przedmiotów niebezpiecznych i niedozwolonych;

7) przestrzeganie ustalonego czasu oraz sposobu udzielania widzeń.

1) pobranie osadzonego, pokwitowanie jego przejęcia oraz odprowadzenie go po zakończeniu pracy;

2) dokonywanie, wspólnie z funkcjonariuszem przekazującym lub przyjmującym, kontroli osadzonego;

3) patrolowanie miejsca zatrudnienia i sprawdzanie stanu liczbowego osadzonych oraz kontrolowanie stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych znajdujących się w rejonie zatrudnienia osadzonego;

4) przeciwdziałanie niszczeniu narzędzi, maszyn i urządzeń przez osadzonego oraz niedopuszczanie do samowolnego opuszczania przez niego wyznaczonego stanowiska pracy;

5) niedopuszczanie do nawiązywania przez osadzonego kontaktów z osobami postronnymi oraz wykonywania przez niego przedmiotów niebezpiecznych lub niedozwolonych.

1) patrolowanie i obserwowanie wyznaczonego rejonu;

2) niedopuszczanie do niekontrolowanego ruchu osadzonych lub osób postronnych;

3) utrzymywanie stałej łączności z dowódcą zmiany;

4) bezzwłoczne meldowanie dowódcy zmiany o zdarzeniach mogących stworzyć zagrożenie dla bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej.

1) wydawanie stosownych poleceń osobom wkraczającym w rejon posterunku;

2) zezwalanie na wejście na pas ochronny lub w wyznaczony rejon wyłącznie:

a) dowódcy zmiany oraz osobom jemu towarzyszącym,

b) przewodnikowi psów;

3) meldowanie dowódcy zmiany o zachowaniach osadzonych lub osób postronnych godzących w bezpieczeństwo lub porządek;

4) obserwowanie psów pełniących służbę wartowniczą i meldowanie dowódcy zmiany o ich nienaturalnym zachowaniu.

1) sprawdzenie stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych pojazdu konwojowego;

2) wyznaczenie swojego zastępcy;

3) dokonanie podziału zadań ze swoim zastępcą;

4) sprawdzenie tożsamości każdego osadzonego oraz odpowiednie ich rozmieszczenie w pojeździe konwojowym, uwzględniające w szczególności przypadki określone w art. 20 pkt 7 lit. a ustawy o Służbie Więziennej;

5) przejęcie osadzonego konwojowanego wraz z jego dokumentacją i depozytami oraz przejęcie od dowódcy zmiany karty osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a także korzystanie z informacji w niej zawartych w czasie konwojowania;

6) przekazanie osadzonego wraz z dokumentacją i depozytami, o których mowa w pkt 5, we wskazanym zakładzie;

7) zorganizowanie kontroli osadzonego oraz jego bagażu;

8) dopilnowanie zaopatrzenia osadzonego w należne mu na czas konwojowania artykuły żywnościowe i napoje;

9) ostrzeżenie osadzonego o możliwości zastosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa;

10) prowadzenie książki przebiegu służby konwojowej w przypadku konwoju realizowanego na innej podstawie niż polecenie dyrektora;

11) podejmowanie i organizowanie działań ochronnych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa konwoju.

2. Do obowiązków dowódcy konwoju kolumny samochodowej należy w szczególności:

1) wyznaczenie dowódcy każdego pojazdu;

2) ustalenie z dowódcami każdego z pojazdów konwojowych trasy przejazdu;

3) ustalenie sygnałów porozumiewawczych pomiędzy dowódcami poszczególnych pojazdów;

4) omówienie z dowódcami pojazdów zasad działania w razie wypadków nadzwyczajnych;

5) określenie czasu zatrzymania się kolumny oraz organizacji ochrony w miejscu postoju.

1) przeprowadzenie kontroli osadzonego oraz jego bagażu;

2) obserwowanie zachowania osadzonego;

3) niedopuszczanie do niedozwolonych kontaktów osadzonego z osobami postronnymi;

4) podejmowanie działań ochronnych;

5) pozostawanie w stałej gotowości do przeciwdziałania zagrożeniom dla bezpieczeństwa konwoju;

6) niezezwalanie osadzonym na zamianę odzieży oraz bagażu, a także zmianę miejsc w pojeździe konwojowym.

1) udzielać osobom nieupoważnionym informacji o konwoju oraz trasie przejazdu, czasie i miejscu jego przeznaczenia;

2) wykonywać innych obowiązków niż wynikające z realizacji konwojowania.

1) pełnienie służby na posterunkach uzbrojonych i w służbie patrolowej, w czasie odpoczynku funkcjonariuszy wyznaczonych do pełnienia tej służby;

2) udział w konwojach organizowanych doraźnie;

3) wykonywanie poleceń dowódcy zmiany związanych z ochroną jednostki organizacyjnej.

2. Funkcjonariuszom, o których mowa w ust. 1, sprawującym stały dozór nad osadzonymi w czasie zatrudnienia, nauki lub innych zajęć, określa się zadania ochronne w instrukcjach, o których mowa w § 16 ust. 2 pkt 3, dla stanowisk niewchodzących w skład działu ochrony, a także w zakresach ich obowiązków.

1) zachowaniom mogącym zakłócić bezpieczeństwo lub porządek w jednostce organizacyjnej;

2) negatywnym oddziaływaniom osadzonych na współosadzonych;

3) przejawom podkultury przestępczej.

2. O zaistnieniu lub zaobserwowaniu przypadków określonych w ust. 1 funkcjonariusz bezzwłocznie informuje przełożonego.

2. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, pełni służbę z zachowaniem zasad bezpieczeństwa określonych w instrukcji dla danego wzoru broni.

2. Funkcjonariusz obejmując służbę na stanowisku lub posterunku, sprawdza ilość osadzonych, stan i ilość dokumentów znajdujących się w miejscu pełnienia służby, stan i ilość środków sygnalizacji i łączności oraz sprzętu i urządzeń przeciwpożarowych znajdujących się w rejonie jego stanowiska lub posterunku, oraz, z zastrzeżeniem § 32 ust. 2 pkt 12, stan zabezpieczeń techniczno-ochronnych.

3. Funkcjonariusz niezwłocznie melduje dowódcy zmiany o przyjęciu służby oraz o stwierdzonych nieprawidłowościach, brakach lub usterkach w zakresie, o którym mowa w ust. 2.

2. Po uzyskaniu wiadomości o ucieczce dyrektor lub upoważniony funkcjonariusz powiadamia bezzwłocznie właściwą miejscowo jednostkę Policji oraz jednostkę Policji w miejscu zamieszkania zbiega, a po ustaleniu czasu i kierunku ucieczki podejmuje decyzję o wysłaniu pościgu.

1) pełniący służbę na posterunku prowadzi stałą obserwację wyznaczonego miejsca, odcinka lub rejonu;

2) wyposażony w urządzenia mechaniczne lub elektroniczne ma obowiązek wykorzystywania ich do kontroli, o których mowa w § 72 ust. 1;

3) niezwłocznie powiadamia dowódcę zmiany o wystąpieniu przyczyn uniemożliwiających dalsze pełnienie służby;

4) wykonujący obowiązki związane z ochroną nie może, bez zezwolenia bezpośredniego przełożonego, opuścić posterunku lub zaprzestać jego ochrony.

2. W uproszczonym systemie ochrony stosowanym w oddziale tymczasowego zakwaterowania skazanych służbę może pełnić jeden funkcjonariusz.

2. Decyzję o rezerwie składu zmiany w zakładzie dla kobiet oraz w zakładzie typu otwartego, a także w wyodrębnionym oddziale, podejmuje właściwy dyrektor okręgowy.

2. Jeżeli służba na posterunkach uzbrojonych lub patrolowych na terenie jednostki organizacyjnej pełniona jest przez 6 godzin, funkcjonariuszom należy zapewnić odpoczynek przez czas nie krótszy niż 30 minut, o ile nie będzie to stwarzało zagrożenia dla bezpieczeństwa jednostki.

2. Funkcjonariusza pełniącego służbę w bezpośrednim kontakcie z osadzonym można, na polecenie dyrektora, wyposażyć w środki przymusu bezpośredniego.

3. W oddziale dla osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, w porze dziennej pełni służbę dwóch funkcjonariuszy, z których jeden pełni obowiązki oddziałowego.

1) na wieżyczce ochronnej;

2) na wyznaczonym odcinku linii zewnętrznej ogrodzenia ochronnego;

3) w porze nocnej, przy wejściu do jednostki organizacyjnej;

4) w czasie konwojowania.

2. Dopuszcza się posiadanie broni palnej w pomieszczeniach wartowni, śluzie wejścia do zakładu oraz na pasie ochronnym i w wieżyczce ochronnej przez dowódcę zmiany, a także funkcjonariuszy w nią wyposażanych w związku ze służbą w ochronie zewnętrznej.

3. W przypadku konieczności stosowania na terenie zakładu środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 7–8 i 12 ustawy o Służbie Więziennej i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz. U. Nr 136, póz. 637), wyznaczeni funkcjonariusze w określonym czasie i miejscu mogą posiadać broń palną umożliwiającą stosowanie tych środków.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor może zezwolić na przebywanie na terenie jednostki organizacyjnej innych osób i funkcjonariuszy posiadających broń palną.

2. Oficer dyżurny podlega bezpośrednio przełożonemu, który wyznaczył go do pełnienia tej funkcji, a w czasie jego nieobecności przejmuje uprawnienia i obowiązki w zakresie ochrony jednostki organizacyjnej, a także wykonuje obowiązki i zadania określone przez kierownika jednostki organizacyjnej w instrukcji dla tego stanowiska.

3. W razie nieobecności dyrektora w zakładzie, jeżeli nie został wyznaczony oficer dyżurny, uprawnienia i obowiązki dyrektora w zakresie ochrony zakładu i realizacji ustalonego porządku wewnętrznego przejmuje kierownik działu ochrony, a w razie jego nieobecności pełniący służbę dowódca zmiany.

4. Obowiązki dyrektora w zakresie ochrony podległego mu wyodrębnionego oddziału wykonuje kierownik tego oddziału.

1) jest dozorowany przez funkcjonariusza lub pracownika;

2) podlega ewidencji w książce zatrudnienia lub zajęć szkolnych, a w innych przypadkach – w oddziałowej książce ruchu osadzonych;

3) wymaga wzmocnionego dozoru, jeżeli grupa przekracza 50 osób.

2. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od zasad określonych w ust. 1.

1) przepustka wewnętrzna, której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, podpisana przez dyrektora lub:

a) oficera dyżurnego,

b) dowódcę zmiany,

c) głównego księgowego,

d) dyrektora szpitala lub ordynatora oddziału szpitalnego,

e) kierownika wyodrębnionego oddziału, ośrodka diagnostycznego lub ambulatorium, a także kierownika działu lub jego zastępcę,

f) inną osobę, która wykonuje zadania głównego księgowego, dyrektora szpitala, ordynatora lub kierownika albo go zastępuje;

2) zatwierdzona przez dyrektora, a w wyodrębnionym oddziale przez kierownika tego oddziału lub osobę, która go zastępuje:

a) książka zatrudnienia osadzonych,

b) książka zajęć szkolnych osadzonych;

3) zatwierdzone przez dyrektora lub upoważnionego przez niego funkcjonariusza albo pracownika:

a) plany spacerów, kąpieli, zakupu artykułów żywnościowych i tytoniowych,

b) listy osadzonych skierowanych do transportu,

c) wykazy osadzonych uczestników zajęć zbiorowych, a także wykazy osadzonych doprowadzonych grupowo, sporządzane odrębnie dla każdego oddziału mieszkalnego;

4) książka zgłaszających się do lekarza.

2. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 1.

3. Dyrektor określa zasady i sposób przekazywania osadzonego przebywającego poza oddziałem mieszkalnym oraz doprowadzania osadzonych na zabiegi medyczne i do lekarzy.

4. W przypadku pilnej konieczności wypuszczenia osadzonego z oddziału mieszkalnego z uwagi na zagrożenie jego zdrowia lub życia, a także ze względów bezpieczeństwa, można odstąpić od wymogów określonych w ust. 1 pkt 1, zachowując zasady ewidencji.

2. Osadzony uprawniony do samodzielnego przebywania poza terenem jednostki organizacyjnej bez obowiązku zgłoszenia się do jednostki Policji w miejscu przebywania może ją opuścić na podstawie przepustki. Wzór przepustki określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Skazany grupowy uprawniony do samodzielnego przebywania poza terenem jednostki organizacyjnej może ją opuścić na podstawie przepustki. Wzór przepustki określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

4. Osadzonemu, o którym mowa w ust. 1–3, na czas pobytu poza terenem jednostki organizacyjnej wydaje się kartę tożsamości, której wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

2. Konwojowanie osadzonych przez funkcjonariuszy odbywa się na podstawie wykazu transportowego lub zatwierdzonego przez dyrektora wykazu osadzonych, z zastrzeżeniem ust. 3, a w innych przypadkach kopii przepustki, o której mowa w ust. 1.

3. Przepustkę, o której mowa w ust. 1, oraz wykaz osadzonych, o którym mowa w ust. 2, w wyodrębnionym oddziale lub oddziale tymczasowego zakwaterowania skazanych, podpisuje upoważniony przez dyrektora funkcjonariusz.

2. Spacery przeprowadzane są na podstawie planu spacerów, zatwierdzonego przez dyrektora lub upoważnionego przez niego funkcjonariusza albo pracownika, w którym określa się podział osadzonych na grupy spacerowe oraz kolejność i miejsce odbywania spacerów.

3. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 1–2.

4. Opracowując plan spacerów, bierze się pod uwagę w szczególności względy bezpieczeństwa i względy resocjalizacyjne oraz konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego.

2. W przypadku gdy place spacerowe są monitorowane, można ograniczyć nadzór nad spacerami osadzonego, o którym mowa w ust. 1, do jednego funkcjonariusza.

3. Jeżeli warunki architektoniczne na to pozwalają, spacer osadzonego, o którym mowa w ust. 1, jest dodatkowo ochraniany przez wartownika.

1) klucze specjalne – klucze od bram, drzwi i krat wejściowych do budynków, drzwi i krat przejściowych, cel mieszkalnych, cel zabezpieczających i cel dyscyplinarnych oraz wyznaczonych pomieszczeń;

2) klucze zwykłe – klucze niewymienione w pkt 1.

2. Wykaz przedmiotów, o których mowa w ust. 1, sporządza i podpisuje kierownik działu sprawującego nadzór nad miejscem pracy osadzonego lub upoważniony przez niego funkcjonariusz, a zatwierdza dyrektor.

1) ocechowaniu;

2) ewidencjonowaniu.

2. Sposób użytkowania przedmiotów niebezpiecznych podlega systematycznym kontrolom.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można polecić wyznaczonym funkcjonariuszom lub pracownikom przeprowadzenie kontroli osobistej funkcjonariusza lub pracownika wchodzącego lub wychodzącego z jednostki organizacyjnej, jak również w niej przebywającego.

1) sprawdzenie przy użyciu urządzeń technicznych;

2) wykorzystanie psa;

3) sprawdzenie ubrania i obuwia;

4) oględziny ciała i bielizny.

2. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, dokonuje co najmniej dwóch funkcjonariuszy lub pracowników tej samej płci co osoba poddawana kontroli. Przeprowadza się ją w odrębnym pomieszczeniu.

2. Z przebiegu kontroli osobistej, o której mowa w § 68 ust. 1 pkt 3 i 4, sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia.

3. W razie ujawnienia przez funkcjonariusza lub pracownika, w wyniku czynności kontrolnych, przenoszenia lub przewożenia przedmiotów niebezpiecznych lub niedozwolonych sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. Protokół i zakwestionowane przedmioty przekazuje się do decyzji kierownika jednostki organizacyjnej.

1) osobistą lub pobieżną osadzonego;

2) cel i innych pomieszczeń;

3) paczek i przedmiotów;

4) pojazdów;

5) generalną.

2. Oprócz urządzeń, o których mowa w § 48 pkt 2, do przeprowadzania kontroli mogą być wykorzystywane także psy.

2. Właściwy dyrektor okręgowy wyznacza podległych funkcjonariuszy i pracowników do przeprowadzania inspekcji jednostek okręgowego inspektoratu.

3. W czasie inspekcji sprawdza się:

1) realizację wybranych elementów ustalonego systemu lub sposobu ochrony;

2) znajomość przepisów i obowiązków oraz sposób ich realizacji przez funkcjonariuszy i pracowników;

3) przestrzeganie ustalonego porządku wewnętrznego.

1) Dyrektor Generalny, dyrektorzy biur i ich zastępcy oraz kierownicy zespołów, a także funkcjonariusze i pracownicy posiadający upoważnienie wystawione przez Dyrektora Generalnego zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 9 do rozporządzenia;

2) funkcjonariusze i pracownicy wchodzący w skład konwoju.

2. Funkcjonariusze i pracownicy Centralnego Zarządu niewymienieni w ust. 1 wchodzą na teren jednostek organizacyjnych w godzinach pracy administracji na podstawie legitymacji służbowej, a w innym czasie dodatkowo na podstawie polecenia wyjazdu służbowego.

1) w porze dziennej i nocnej: kierownik jednostki organizacyjnej, kierownik działu ochrony i jego zastępca, a także funkcjonariusze przeprowadzający inspekcję;

2) w ustalonych godzinach służby – funkcjonariusze niewymienieni w pkt 1.

2. Pracownicy zatrudnieni w jednostce organizacyjnej lub przywięziennym zakładzie pracy wchodzą do jednostki na podstawie legitymacji lub przepustki stałej, w godzinach ustalonych przez kierownika tej jednostki organizacyjnej.

3. Zasady wejścia do jednostki organizacyjnej funkcjonariuszy i pracowników niepełniących służby lub niezatrudnionych w tej jednostce organizacyjnej, z zastrzeżeniem § 74 i 75, określa właściwy kierownik jednostki organizacyjnej.

1) zabezpieczenia techniczno-ochronne, a w szczególności:

a) linię zewnętrzną ogrodzenia ochronnego, wykonaną z materiału pełnego, którą może stanowić również ściana budynku, w którym mogą także czasowo lub na stałe przebywać osadzeni, albo wykonaną z materiałów tworzących ogrodzenie ażurowe – wyposażoną w zabezpieczenia utrudniające jej pokonanie,

b) linię wewnętrzną ogrodzenia ochronnego, którą może stanowić ogrodzenie pełne lub ażurowe albo oznaczoną w inny sposób.

c) wygrodzenia wewnętrzne oddzielające poszczególne rejony jednostki organizacyjnej,

d) bramy, drzwi i kraty o szczególnie silnej konstrukcji zamontowane przy wejściach do jednostki organizacyjnej i ważniejszych budynków,

e) bramy, drzwi i kraty o silnej konstrukcji zamontowane przy wejściach i przejściach do poszczególnych budynków, rejonów i cel oraz pomiędzy kondygnacjami budynków,

f) kraty okienne oraz wewnętrzne kraty koszowe instalowane za drzwiami wejściowymi i przed otworami okiennymi,

g) przesłony i siatki mocnej konstrukcji, montowane po zewnętrznej stronie okien,

h) zamki i blokady do bram, drzwi i krat,

i) agregat prądotwórczy lub inne zastępcze źródła energii elektrycznej i oświetlenia,

j) zabezpieczenia studzienek, kanałów, urządzeń wentylacyjnych, rynien, odgromników, słupów, masztów antenowych, kominów i innych punktów wysokościowych, świetlików, wejść na strychy i dachy oraz wejść do piwnic,

k) urządzenia telewizji przemysłowej i urządzenia kontroli dostępu;

2) środki sygnalizacji i łączności, a w szczególności:

a) urządzenia do kontroli osób, bagaży, pojazdów i ładunków,

b) instalację przyzywową,

c) środki łączności radiowej i przewodowej,

d) środki alarmowania.

2. Okna celi, o której mowa w ust. 1, wyposaża się na zewnątrz otworów okiennych w siatki, a w miarę potrzeb można je wyposażyć także w przesłony.

3. Sprzęt kwaterunkowy będący w wyposażeniu celi, o której mowa w ust. 1, może być trwale mocowany do ścian lub podłóg.

2. W kamizelki ochronne, sygnalizatory alarmowe i w środki przymusu bezpośredniego wyposaża się również funkcjonariuszy dozorujących poza oddziałem mieszkalnym lub konwojujących osadzonego, o którym mowa w ust. 1.

3. Ilość i rodzaj środków przymusu bezpośredniego określa dyrektor.

1) wewnętrzne kraty zainstalowane za drzwiami wejściowymi i przed otworami okiennymi;

2) siatki, a w miarę potrzeb również w przesłony, na zewnątrz otworów okiennych;

3) kraty okienne ze stali o podwyższonej wytrzymałości na przecinanie lub zabezpieczone elektronicznie;

4) sprzęt kwaterunkowy mocowany trwale do ścian i podłóg.

2. Cele można dodatkowo wyposażyć w kamery telewizyjne i urządzenia umożliwiające nasłuch.

3. Zabezpieczenia techniczno-ochronne, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 oraz § 78 ust. 1 i 2, można zastąpić innymi zabezpieczeniami, które będą odpowiednio spełniać ich zadania ochronne.

2. Plac spacerowy zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający samowolne jego opuszczenie przez osadzonego, o którym mowa § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, w szczególności poprzez przykrycie placu siatką, prętami lub drutem.

3. Miejsca i pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, można wyposażyć w urządzenia umożliwiające monitoring.

4. Zabezpieczenia techniczno-ochronne łaźni i innych pomieszczeń niewymienionych w ust. 1 i § 81, w których czasowo może przebywać osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, określa dyrektor.

5. Przepis § 78 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

1) pełnienia służby wartowniczej poprzez zabezpieczanie ogrodzenia ochronnego lub rejonów jednostki organizacyjnej;

2) ochrony funkcjonariuszy i pracowników;

3) wzmocnienia konwojów;

4) pościgu;

5) przeszukiwania budynków, budowli, pojazdów i terenu jednostki organizacyjnej;

6) poszukiwania i wskazywania ukrycia środków odurzających i substancji psychotropowych;

7) tropienia śladów;

8) poszukiwania i wskazywania materiałów wybuchowych.

2. W działaniach ochronnych mogą być wykorzystani funkcjonariusze sił wsparcia oraz oddziały Policji, a także inne osoby pełniące służbę lub zatrudnione w służbach ratowniczych.

3. W działaniach ochronnych można wykorzystywać psy wyszkolone na specjalistycznych kursach.

4. Działaniami ochronnymi kieruje dyrektor lub upoważniony przez niego funkcjonariusz.

1) wprowadzenie służby oficera dyżurnego;

2) zwiększenie składu zmiany, również o funkcjonariuszy spoza działu ochrony;

3) wystawienie dodatkowych posterunków, a także stanowisk, lub wzmocnienie obsady istniejących;

4) wprowadzenie dyżurów kadry kierowniczej w sposób określony przez kierownika jednostki organizacyjnej.

2. Rodzaj i zakres stosowanych dodatkowych przedsięwzięć i działań ochronnych zależy od rozpoznania zamierzeń osadzonych, a także stopnia zagrożenia bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej.

3. W przypadku wzmocnienia ochrony jednostki organizacyjnej mogą być wykorzystane siły innych jednostek organizacyjnych, jeżeli zarządzający wzmocnienie ochrony uzna, że siły własne nie wystarczą do zapobieżenia lub zlikwidowania naruszenia bezpieczeństwa.

1) uzyskaniu informacji o zagrożeniu bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej;

2) zaistnieniu wypadku nadzwyczajnego.

2. Wzmocnienie ochrony zarządzają:

1) Dyrektor Generalny – w każdej jednostce organizacyjnej;

2) dyrektor okręgowy – w podległych jednostkach organizacyjnych;

3) Komendant Centralnego Ośrodka – w Centralnym Ośrodku;

4) komendant ośrodka – w ośrodku szkolenia lub ośrodku doskonalenia;

5) dyrektor – w podległym zakładzie.

3. Zarządzenie o wzmocnieniu ochrony wydaje się bez zbędnej zwłoki.

4. Osoba zarządzająca wzmocnienie ochrony lub osoba przez nią upoważniona podejmuje działania ochronne i nimi kieruje.

5. O wykorzystaniu funkcjonariuszy, a także środków i sprzętu, decydują:

1) Dyrektor Generalny – z każdej jednostki organizacyjnej;

2) dyrektor okręgowy – z podległych jednostek organizacyjnych;

3) odpowiednio Komendant Centralnego Ośrodka, komendant ośrodka lub dyrektor – z Centralnego Ośrodka, ośrodka szkolenia, ośrodka doskonalenia lub zakładu.

1) stosowany system lub sposób ochrony;

2) występujące i przewidywane zagrożenia;

3) wykorzystanie funkcjonariuszy i pracowników.

1) obserwowanie zachowań i relacji w środowisku osadzonych;

2) rozpoznawanie struktur podkultury więziennej i udziału w niej osadzonych;

3) rozpoznawanie atmosfery i nastrojów wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących w bezpieczeństwo jednostki.

2. Funkcjonariusze mają obowiązek przeciwdziałania postępowaniu innych osób sprzecznemu z zadaniami ochronnymi albo naruszającemu ustalony porządek lub bezpieczeństwo jednostki organizacyjnej oraz niezwłocznego meldowania o takich zdarzeniach właściwemu przełożonemu lub informowania odpowiednio dowódcy zmiany albo dyżurnego.

2. W celi mieszkalnej nie można umieszczać więcej niż trzech osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, ani osadzać ich wspólnie z innymi osadzonymi.

3. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może podjąć decyzję o umieszczeniu innych osadzonych niż wymienieni w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e w celi mieszkalnej, o której mowa w § 81.

2. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się poruszanie osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, w grupach nie większych niż trzyosobowe.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dozór funkcjonariuszy należy odpowiednio wzmocnić.

4. Poza celą mieszkalną oraz miejscami i pomieszczeniami, o których mowa w § 82, osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, pozostaje pod stałym i bezpośrednim dozorem co najmniej dwóch funkcjonariuszy.

5. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może zdecydować o niestosowaniu przepisu ust. 4 w czasie przebywania osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, poza celą mieszkalną oraz w miejscach i pomieszczeniach niewymienionych w § 82.

1) przy pracach wymagających posługiwania się przedmiotami niebezpiecznymi;

2) przy obsłudze maszyn i urządzeń umożliwiających wyrób przedmiotów niebezpiecznych lub niedozwolonych;

3) na stanowiskach umożliwiających spowodowanie pożaru, wybuchu lub innych zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa zakładu;

4) w miejscach umożliwiających ucieczkę lub niekontrolowane kontaktowanie się z innymi osobami.

1) przed opuszczeniem oddziału mieszkalnego lub miejsca zatrudnienia i po powrocie do nich;

2) przed indywidualnymi rozmowami lub spotkaniami odbywającymi się w oddziale mieszkalnym z przedstawicielami administracji lub innych podmiotów;

3) niezwłocznie po zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego, o ile jest to możliwe ze względu na jego rodzaj;

4) bezpośrednio przed rozpoczęciem konwojowania.

2. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od zasad określonych w ust. 1.

1) Minister Sprawiedliwości – Prokurator Generalny, sekretarz stanu i podsekretarze stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz zastępcy Prokuratora Generalnego;

2) kierownicy komórek organizacyjnych Ministerstwa Sprawiedliwości;

3) Pierwszy Prezes i prezesi Sądu Najwyższego;

4) Rzecznik Praw Obywatelskich.

2. Na podstawie dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości i pisemnego upoważnienia mogą wejść do jednostek organizacyjnych w porze dziennej, a w porze nocnej – jeżeli w upoważnieniu zostało to określone – osoby delegowane przez podmioty wymienione w ust. 1 oraz Dyrektora Generalnego.

1) prezes i wiceprezes sądu apelacyjnego;

2) prezes i wiceprezes sądu okręgowego i rejonowego oraz przewodniczący wydziału penitencjarnego i sędziowie penitencjarni;

3) prokuratorzy apelacyjni, okręgowi i rejonowi oraz ich zastępcy;

4) prezesi okręgowego i garnizonowego sądu wojskowego i ich zastępcy oraz sędziowie sprawujący nadzór penitencjarny;

5) wojskowy prokurator okręgowy i garnizonowy, a także szef ośrodka zamiejscowego wojskowej prokuratury okręgowej.

1) sędziowie, asesorzy i aplikanci sądowi;

2) prokuratorzy, asesorzy i aplikanci prokuratorscy;

3) adwokaci i aplikanci adwokaccy;

4) kuratorzy sądowi;

5) funkcjonariusze Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej i żołnierze Żandarmerii Wojskowej.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej może wyrazić zgodę na wejście do podległej mu jednostki w godzinach urzędowania administracji, na podstawie legitymacji służbowej lub dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości, innych osób niż wymienione w ust. 1.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą wejść do jednostki organizacyjnej również po godzinach urzędowania administracji, jeżeli jest to konieczne ze względu na charakter wykonywanych czynności, po uprzednim uzgodnieniu z kierownikiem tej jednostki lub osobą przez niego upoważnioną.

4. Obowiązek uzgodnienia, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy przypadków konwojowania osadzonych.

5. Jeżeli w czynności procesowej ma uczestniczyć osoba inna niż wymieniona w ust. 1 oraz w § 96, może ona wejść do jednostki organizacyjnej wraz z prowadzącym czynność, na podstawie jednorazowej przepustki, której wzór określa załącznik nr 10 do rozporządzenia, wydanej po okazaniu dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, wchodzą na teren jednostki organizacyjnej na podstawie dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości.

1) może wejść do jednostki organizacyjnej w godzinach urzędowania administracji na podstawie jednorazowej przepustki, wydanej po okazaniu dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości;

2) wykonująca w jednostce organizacyjnej zadania wynikające z kodeksu albo z innych ustaw może otrzymać stałą przepustkę uprawniającą do wejścia, której wzór określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.

1) właściwy kierownik jednostki organizacyjnej albo osoba przez niego upoważniona wydaje jednorazową przepustkę uprawniającą do wstępu na teren jednostki;

2) kierownik jednostki organizacyjnej wydaje stałą przepustkę uprawniającą do wstępu na teren podległej jednostki.

2. Stałą przepustkę można unieważnić w każdej chwili bez podania przyczyn. Upoważniona do unieważnienia stałej przepustki jest osoba, która ją wystawiła, albo jej przełożony.

2. W przypadku zagrożenia bezpieczeństwa konwoju dowódca konwoju może zażądać niezbędnej pomocy od kierownika najbliższej jednostki organizacyjnej.

3. Dowódca konwoju w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia konwoju lub konwojowanych osadzonych może podjąć wszelkie niezbędne, doraźne działania zapobiegające zagrożeniu.

2. Do konwojowania jednego osadzonego lub grupy do 10 osadzonych wyznacza się co najmniej dwóch funkcjonariuszy.

3. Liczbę konwojentów zwiększa się, w szczególności jeżeli:

1) konwojowanie odbywać się będzie w godz. 22⁰⁰–6⁰⁰;

2) konwojowanie trwać będzie ponad 12 godzin;

3) grupa konwojowanych osadzonych jest większa, niż to określono w ust. 2;

4) konwojowany stwarza szczególne zagrożenie dla bezpieczeństwa konwoju.

4. Wyposażenie i uzbrojenie konwoju ustala się w zależności od warunków i trasy konwojowania, odległości do miejsca przeznaczenia, a także liczby osadzonych oraz ich stopnia demoralizacji lub zagrożenia dla bezpieczeństwa konwoju.

5. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 2 i ust. 3 pkt 1–3.

2. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego lub otwartego może być konwojowany przez jednego funkcjonariusza.

3. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego zatrudniony w systemie bez konwojenta lub skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu otwartego – w przypadku korzystania z zabiegów lub hospitalizowania w pozawięziennym zakładzie opieki zdrowotnej – może udać się tam bez konwojenta.

4. W przypadku konwojowania skazanych, o których mowa w ust. 2, konwojent może być nieuzbrojony.

2. Instruktaż powinien zawierać w szczególności:

1) zasady postępowania z konwojowanym;

2) krótką charakterystykę konwojowanego osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e.

3. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, informuje dowódcę konwoju innego niż Służby Więziennej w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.

4. Udzielenie instruktażu lub odebranie informacji odnotowuje się w książce instruktaży dla konwojentów, co potwierdzają podpisami wszyscy jego uczestnicy lub w przypadku, o którym mowa w ust. 3 – dowódca konwoju.

2. Konwojowanie osadzonych pieszo jest dopuszczalne tylko na niewielkie odległości, na wybranej trasie o małym nasileniu ruchu.

2. W konwojowanej grupie osadzonych może być tylko jeden osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a jej liczebność nie może przekraczać 10 osób.

1) w pełnym systemie konwojowania;

2) w zmniejszonym systemie konwojowania;

3) bez konwojenta.

1) rejon zatrudnienia zabezpiecza się ogrodzeniem ochronnym;

2) w linii ogrodzenia ochronnego wyznacza się posterunki uzbrojone;

3) wewnątrz rejonu zatrudnienia wyznacza się posterunek nieuzbrojony;

4) określa się liczbę konwojentów, mając na uwadze m.in. czas pracy, miejsce pracy, kategorię osadzonych.

1) konwojenta można wyposażyć w broń palną;

2) grupa robocza może być podzielona na podgrupy;

3) dyrektor określa w dokumentacji ochronnej miejsca pracy osadzonych, ich sposób konwojowania i liczbę konwojentów.

2. Liczba osadzonych w grupie nie może przekraczać 15 osób.

3. Osadzeni zatrudnieni bez konwojenta podlegają częstszej kontroli niż zatrudnieni w pełnym lub zmniejszonym systemie konwojowania.

1) obowiązki w zakresie współdziałania z funkcjonariuszem kontrolującym miejsce pracy;

2) zakres zadań ochronnych.

2. Obowiązki grupowego określa dyrektor.

2. Zadania ochronne pracownika, o którym mowa w ust. 1, określa się w pisemnej instrukcji stanowiącej załącznik do umowy o pracę.

§ 121. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.²⁾

Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750.

²⁾ Z dniem wejścia w życie rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 2001 r. w sprawie sposobów ochrony, obrony i zapewnienia bezpieczeństwa zakładów karnych i aresztów śledczych (Dz. U. Nr 56, poz. 590) w części dotyczącej sposobów ochrony zakładów karnych i aresztów śledczych, zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 31 października 2003 r. (poz. 1902)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

Załącznik nr 7

Załącznik nr 8

Załącznik nr 9

Załącznik nr 10

Załącznik nr 11