Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 80 poz. 727

Na podstawie art. 96 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

2. Minister Sprawiedliwości corocznie, po ogłoszeniu ustawy budżetowej, dokonuje podziału pozostających w jego dyspozycji środków, o których mowa w ust. 1, dla:

1) sądów apelacyjnych – na pomoc finansową dla sędziów pełniących służbę na obszarze danej apelacji;

2) Ministerstwa Sprawiedliwości – na pomoc finansową dla sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości, których wynagrodzenia są finansowane ze środków pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości;

3) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanych – na pomoc finansową dla sędziów delegowanych do tych jednostek, których wynagrodzenia są finansowane ze środków pozostających w dyspozycji kierowników tych jednostek.

1) budowę albo rozbudowę lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego;

2) uzupełnienie wkładu budowlanego do spółdzielni mieszkaniowej;

3) kaucję lub opłaty wymagane przy uzyskiwaniu lub zamianie lokalu mieszkalnego;

4) zakup lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego albo spłatę kredytu zaciągniętego w tym celu.

1) zaangażowanie środków własnych w wysokości co najmniej 30% przewidywanego pełnego kosztu planowanej lub realizowanej inwestycji mieszkaniowej;

2) niekorzystanie, w okresie pięciu lat poprzedzających złożenie wniosku o przyznanie pomocy finansowej, ze zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z wyłączeniem pożyczki na remont mieszkania, a w przypadku krótszego okresu pełnienia urzędu na stanowisku sędziego – od dnia powołania na stanowisko.

2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy sędziego zamieszkującego w innej miejscowości niż miejscowość będąca siedzibą sądu, w którym pełni służbę, a pomoc finansowa jest przeznaczona na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego w miejscowości będącej siedzibą tego sądu.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać udokumentowane informacje dotyczące planowanej lub realizowanej inwestycji mieszkaniowej oraz sytuacji majątkowej i rodzinnej sędziego ubiegającego się o przyznanie pomocy finansowej, a w szczególności:

1) sposobu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych;

2) powierzchni planowanej lub realizowanej inwestycji mieszkaniowej;

3) przewidywanych pełnych kosztów inwestycji;

4) zaangażowania środków własnych;

5) dotychczasowych warunków mieszkaniowych;

6) stanu rodziny, majątku i dochodów.

3. Wnioski o przyznanie pomocy finansowej są rozpatrywane dwa razy w roku – w kwietniu i w październiku. Wnioski składa się do końca miesiąca poprzedzającego każdy z wymienionych miesięcy.

4. Przyznanie i wysokość pomocy finansowej jest uzależniona od wysokości wydatków ustalonych na ten cel w planie finansowym oraz wysokości środków pieniężnych postawionych do dyspozycji właściwemu dysponentowi, a także liczby złożonych wniosków oraz sytuacji mieszkaniowej, majątkowej i rodzinnej sędziów ubiegających się o jej przyznanie.

1) prezes właściwego sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii kolegium sądu apelacyjnego oraz dyrektora tego sądu w zakresie oceny zabezpieczeń i realności spłaty pożyczki – wnioski sędziów pełniących służbę na obszarze danej apelacji;

2) Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego sądu apelacyjnego – wnioski sędziów, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 2, prezesów sądów apelacyjnych oraz kierowników jednostek, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 3;

3) kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w § 1 ust. 2 pkt 3, po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego sądu apelacyjnego – wnioski sędziów delegowanych do tej jednostki.

2. W uzasadnionych przypadkach prezes sądu apelacyjnego może zasięgnąć opinii kolegium sądu okręgowego, właściwego dla sędziego wnoszącego o przyznanie pomocy finansowej.

3. W razie negatywnego rozpatrzenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej, na żądanie wnioskodawcy, podaje się pisemne uzasadnienie.

2. Umowę pożyczki z sędziami, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, zawierają: prezes i dyrektor właściwego sądu apelacyjnego.

3. Umowę pożyczki z sędziami, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, zawiera Dyrektor Generalny Ministerstwa Sprawiedliwości.

4. Umowę pożyczki z sędziami, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3, zawiera kierownik właściwej jednostki organizacyjnej.

2. Pożyczki udziela się na okres nie dłuższy niż dziesięć lat.

3. Pożyczka jest oprocentowana w stosunku rocznym w wysokości średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, określanego corocznie w ustawie budżetowej, z uwzględnieniem dokonanych spłat.

2. Szczegółowe warunki spłaty pożyczki określa umowa, o której mowa w § 6 ust. 1.

2. W przypadku określonym w ust. 1 zwrotowi podlega kwota niespłaconej pożyczki wraz z oprocentowaniem, w wysokości stopy oprocentowania kredytów na cele budownictwa mieszkaniowego stosowanej przez Powszechną Kasę Oszczędności Bank Polski S.A. w dniu, w którym pożyczka stała się wymagalna.

Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052.

²⁾ Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad planowania i wykorzystywania środków finansowych na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów i prokuratorów oraz warunków przyznawania pomocy (Dz. U. Nr 114, poz. 554), zachowane w mocy na podstawie art. 211 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 i Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052), w zakresie dotyczącym sędziów.