Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 17 poz. 154

1) „przedsiębiorca” – przedsiębiorcę, o którym mowa w ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm.¹⁾), wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi;

2) „inspektor” – inspektora w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360);

3) [1] „paliwa ciekłe” – benzyny silnikowe stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, samochodowe oleje napędowe stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, w tym również paliwa ciekłe i biopaliwa ciekłe w rozumieniu ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934);

4) „pojazd” – pojazd, o którym mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, z późn. zm.²⁾), wyposażony w silnik z zapłonem iskrowym albo w silnik z zapłonem samoczynnym;

5) „obrót” – zaopatrywanie pojazdów w paliwa ciekłe na stacjach paliwowych;

6) „stacja paliwowa” – zespół urządzeń służących do zaopatrywania pojazdów w paliwa ciekłe przez przedsiębiorcę;

7) „akredytowane laboratorium” – laboratorium, które uzyskało akredytację na zasadach określonych w przepisach o systemie oceny zgodności, do wykonywania badań objętych systemem określonym w ustawie;

8) „próbka” – paliwo ciekłe pobrane do badań przez inspektora na stacji paliwowej zgodnie z właściwymi przepisami.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki może wystąpić do Komisji Europejskiej o wyrażenie zgody na czasowe stosowanie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych innych niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 4.

3. Po uzyskaniu zgody, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, określić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, wymagania jakościowe dla paliw ciekłych inne niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 4, biorąc pod uwagę ochronę zdrowia, środowiska oraz wpływ stosowania paliw odpowiadających takim wymaganiom na eksploatację pojazdów.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, ustali:

1) rodzaj oznaczenia numerycznego umożliwiającego identyfikację paliw ciekłych lub grup tych paliw oraz ich nazwy;

2) wymagania dotyczące poszczególnych paliw ciekłych lub grup tych paliw;

3) terminy obowiązywania wymagań jakościowych dla poszczególnych paliw ciekłych lub grup tych paliw.

2. Do zadań Systemu należy kontrolowanie jakości paliw ciekłych wprowadzanych do obrotu oraz rejestrowanie i przetwarzanie informacji w tym zakresie.

3. System jest finansowany z budżetu państwa.

2. Do zadań Zarządzającego należy:

1) prowadzenie wykazu stacji paliwowych, sporządzanego na podstawie danych udostępnianych przez Główny Urząd Statystyczny oraz przez urzędy wojewódzkie;

2) nadawanie numerów identyfikacyjnych stacjom paliwowym na potrzeby Systemu;

3) prowadzenie wykazu akredytowanych laboratoriów, sporządzanego na podstawie danych udostępnianych przez Polskie Centrum Akredytacji;

4) ustalanie programów kontroli jakości paliw ciekłych;

5) akceptowanie planów kontroli jakości paliw ciekłych przedstawianych przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej;

6) ustalanie sposobu oznaczania próbki, w celu uniemożliwienia identyfikacji stacji paliwowej w trakcie przeprowadzanych badań;

7) opracowywanie rocznych zbiorczych raportów, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 3;

8) gromadzenie i przetwarzanie danych statystycznych dotyczących jakości paliw ciekłych wprowadzanych do obrotu na potrzeby Systemu.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 4–6, oraz terminy przeprowadzania kontroli podlegają ochronie na zasadach i w trybie określonym w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

4. Zarządzający realizuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej.

2. Inspektor jest uprawniony do pobrania próbek ze zbiornika paliwa ciekłego lub z urządzenia służącego do dystrybucji paliw ciekłych, znajdujących się na stacji paliwowej.

2. Jedną z pobranych próbek, zwaną dalej „rozjemczą próbką kontrolną”, po jej oznakowaniu w sposób umożliwiający jej identyfikację oraz po zaplombowaniu, inspektor pozostawia u kontrolowanego przedsiębiorcy.

3. Rozjemczą próbkę kontrolną przedsiębiorca jest obowiązany przechowywać, w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości paliwa ciekłego i jego cech charakterystycznych, do czasu jej zwolnienia przez inspektora.

4. Pozostałe próbki inspektor plombuje i oznacza w sposób ustalany przez Zarządzającego.

2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) pieczęć urzędową;

2) numer protokołu;

3) oznaczenie przedsiębiorcy, u którego pobrano próbki;

4) numer identyfikacyjny stacji paliwowej, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2;

5) datę pobrania próbek;

6) określenie miejsca pobrania próbek;

7) informacje o:

a) oznakowaniu rozjemczej próbki kontrolnej,

b) numerze plomby nałożonej na pojemniku, do którego pobrano rozjemczą próbkę kontrolną;

8) wskazanie przepisów lub dokumentów normalizacyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej, na podstawie których pobrano i zabezpieczono próbki;

9) informacje o objętości paliwa ciekłego znajdującego się w zbiornikach, z których pobrano próbki;

10) imię, nazwisko i stanowisko służbowe inspektora pobierającego próbki;

11) podpisy:

a) przedsiębiorcy albo jego przedstawiciela,

b) inspektora pobierającego próbki.

3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje przedsiębiorca lub jego przedstawiciel, a drugi egzemplarz inspektor dołącza do akt sprawy.

4. Odmowa podpisania protokołu przez przedsiębiorcę lub jego przedstawiciela nie stanowi przeszkody do przekazania pobranych próbek do badań.

1) numer protokołu, o którym mowa w art. 13 ust. 1;

2) numer identyfikacyjny stacji paliwowej, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2;

3) informacje o:

a) oznakowaniu rozjemczej próbki kontrolnej,

b) oznaczeniu próbki uniemożliwiającym identyfikację stacji paliwowej, z której ją pobrano, przekazywanej do akredytowanego laboratorium;

4) podpis inspektora pobierającego próbki.

2. Jedna z próbek dostarczonych do akredytowanego laboratorium stanowi próbkę kontrolną laboratorium, a pozostałe próbki przeznacza się do badań.

2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać co najmniej postanowienia dotyczące liczby próbek przekazywanych do badań, terminu wykonania badań, rodzaju materiałów lub urządzeń używanych w toku przeprowadzanych badań, sposobu rozliczeń za wykonane badania, odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, okresu jej obowiązywania i warunków rozwiązania.

3. Wyniki badań pobranych próbek stosuje się do jakości całej partii paliwa ciekłego znajdującego się w zbiornikach stacji paliwowej, z których pobrano próbki.

2. Akredytowane laboratorium jest obowiązane przechowywać dostarczone próbki, w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości paliwa ciekłego i jego cech charakterystycznych, do czasu ich zwolnienia przez inspektora.

2. Analizy, sprawozdania i roczne raporty, o których mowa w ust. 1, Główny Inspektor Inspekcji Handlowej przekazuje Zarządzającemu.

2. Zbiorczy raport, o którym mowa w ust. 1, Zarządzający przedstawia Radzie Ministrów corocznie, w terminie do dnia 31 maja następnego roku.

3. Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 1, Zarządzający sporządza corocznie dla Komisji Europejskiej zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych wprowadzonych do obrotu i przekazuje go w terminie do dnia 30 czerwca następnego roku.

1) sposób wyznaczania stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola, w tym minimalną liczbę tych stacji,

2) okresy monitorowania jakości paliw ciekłych,

3) sposób podziału terytorium kraju do celów monitorowania jakości paliw ciekłych,

4) wzór raportu, o którym mowa w art. 19 ust. 1,

5) wzór raportu, o którym mowa w art. 19 ust. 3

– uwzględniając konieczność prewencyjnego oddziaływania Systemu oraz niezbędne informacje zawarte w sporządzanych raportach.

2. Tej samej karze podlega dokonujący obrotu paliwami ciekłymi, które nie spełniają wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 3.

2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 następuje w trybie postępowania w sprawach o wykroczenia.

2. Przepis art. 19 ust. 3 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643 oraz z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112.

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 483 i Nr 53, poz. 649, z 2001 r. Nr 27, poz. 298. Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 129, poz. 1444 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 183, poz. 1524, Nr 199, poz. 1671, Nr 216, poz. 1825 i 1826 i Nr 238, poz. 2021 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79.