Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 206 poz. 1746

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 18 kwietnia 1997 r. w Warszawie została sporządzona Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Mongolii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Mongolii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Mongolii,

dążąc do popierania i zacieśniania stosunków gospodarczych pomiędzy oboma państwami poprzez usuwanie przeszkód podatkowych,

uzgodniły, co następuje:

Niniejsza umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.

1. Niniejsza umowa dotyczy podatków od dochodu i od majątku, bez względu na sposób ich poboru, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub organów lokalnych.

2. Za podatki od dochodu i majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub części majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego, podatki od całkowitych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.

3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w szczególności:

a) w przypadku Polski:

1) podatek dochodowy od osób fizycznych;

2) podatek dochodowy od osób prawnych;

(zwane dalej „podatkiem polskim”);

b) w przypadku Mongolii:

1) podatek dochodowy od osób fizycznych;

2) podatek dochodowy od osób prawnych;

(zwane dalej „podatkiem mongolskim”).

4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego lub w istotnym stopniu podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy zostaną wprowadzone obok lub w miejsce istniejących podatków, o których mowa w ustępie 3. Właściwe organy Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach dokonanych w ich ustawodawstwach podatkowych we właściwym terminie po dokonaniu takich zmian.

1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:

a) określenie „Polska”, użyte w sensie geograficznym, oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na którym na podstawie ustawodawstwa polskiego i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów naturalnych;

b) określenie „Mongolia”, użyte w sensie geograficznym, oznacza terytorium Mongolii i każdy obszar, na którym obowiązuje ustawodawstwo podatkowe Mongolii w granicach, w jakich Mongolia sprawuje na takim obszarze, zgodnie z prawem międzynarodowym, suwerenne prawa do eksploatacji jego zasobów naturalnych;

c) określenia „Umawiające się Państwo” i „drugie Umawiające się Państwo” oznaczają, w zależności do kontekstu, Polskę lub Mongolię;

d) określenie „podatek” oznacza, w zależności od kontekstu, podatek polski lub podatek mongolski;

e) określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób;

f) określenie „spółka” oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, która dla celów podatkowych traktowana jest jak osoba prawna;

g) określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

h) określenie „obywatele” oznacza wszystkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszystkie osoby prawne utworzone lub zorganizowane na podstawie ustawodawstwa danego Umawiającego się Państwa, jak również organizacje nieposiadające osobowości prawnej, lecz które dla celów podatkowych traktowane są jak osoby prawne;

i) określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym, pojazdem drogowym lub kolejowym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu położone jest w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek morski, statek powietrzny, pojazd drogowy lub kolejowy eksploatowany jest wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;

j) określenie „właściwy organ” oznacza:

l. w przypadku Polski – Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela;

II. w przypadku Mongolii – Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.

2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w ustawodawstwie Umawiającego się Państwa dotyczącym podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.

1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która na podstawie ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

2. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

3. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba niebędąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) siedzibę zarządu,

b) filię,

c) biuro,

d) fabrykę,

e) warsztat oraz

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

3. Plac budowy lub prace budowlane lub montażowe stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

4. Bez względu na postanowienia ustępów 1, 2 i 3, określenie „zakład” nie obejmuje:

a) użytkowania urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

e) sprzedaży dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wystawionych w ramach doraźnych, czasowych targów lub wystaw, dokonanej po zamknięciu takich targów lub wystaw;

f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia działalności reklamowej, dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub innych tego rodzaju działalności, które dla przedsiębiorstwa mają charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada w tym pierwszym Umawiającym się Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności podejmowanej przez tę osobę dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności, wymienionych w ustępie 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym drugim Państwie czynności przez maklera, generalnego komisanta albo przez jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jeżeli jednak działalność takiego przedstawiciela jest prowadzona całkowicie lub prawie całkowicie w imieniu tego przedsiębiorstwa, to nie można uważać go za niezależnego przedstawiciela w rozumieniu tego ustępu.

7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

2. Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu ustawodawstwo tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych i zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie, statki powietrzne, pojazdy drogowe i kolejowe nie stanowią majątku nieruchomego.

3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów osiągniętych z bezpośredniego użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodów z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodów z majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu.

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:

a) takiemu zakładowi;

b) sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr lub towarów takiego samego lub podobnego rodzaju jak te sprzedawane przez taki zakład.

2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć jako samodzielne przedsiębiorstwo, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.

4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, to żadne postanowienia ustępu 2 nie wykluczają ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału. Sposób zastosowania podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w tym artykule.

5. Zakładowi nie można przypisać zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa.

6. W rozumieniu ustępów 1, 2, 3, 4 i 5 przypisywanie zysków zakładowi powinno być dokonywane każdego roku w taki sam sposób, chyba, że istnieją należyte i wystarczające powody, aby postąpić inaczej.

7. Jeżeli w zyskach mieszczą się rodzaje dochodu, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

1. Zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich, statków powietrznych, pojazdów drogowych lub kolejowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

2. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugi morskiej znajduje się na pokładzie statku morskiego, to uważa się, że znajduje się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się port macierzysty statku morskiego, a jeżeli statek morski nie ma portu macierzystego, to w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba eksploatująca statek morski ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z uczestnictwa w umowie pooIowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub międzynarodowym związku eksploatacyjnym.

Jeżeli:

a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa albo

b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa

i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki, które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne przedsiębiorstwa, wówczas zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być włączone do zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.

1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do dywidend, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto dywidend.

Postanowienia tego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

3. Określenie „dywidendy” użyte w tym artykule oznacza dochody z akcji lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, praw do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw w spółce, który według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z akcji.

4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do dywidend, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski lub dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki, które są położone w drugim Umawiającym się Państwie, ani też obciążać niewydzielonych zysków spółki podatkiem od niewydzielonych zysków, nawet jeśli wypłacane dywidendy lub niewydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Umawiającym się Państwie.

1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

2. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, ale jeśli odbiorca jest osobą uprawnioną do otrzymania tych odsetek, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się Państwie i uzyskiwane przez Rząd drugiego Umawiającego się Państwa, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny, jego bank centralny lub jakąkolwiek instytucję finansową, której właścicielem w całości jest Rząd, lub przez każdą inną osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Umawiającym się Państwie w zakresie wierzytelności pośrednio finansowanych przez Rząd tego drugiego Umawiającego się Państwa, władzę lokalną lub bank centralny lub jakąkolwiek instytucję finansową, której właścicielem w całości jest ten Rząd – są zwolnione od opodatkowania w pierwszym Umawiającym się Państwie.

4. Użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. W rozumieniu tego artykułu opłaty karne z tytułu opóźnionych płatności nie są uważane za odsetki.

5. Postanowienia ustępów 1, 2 i 3 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do otrzymania tych odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony lub wykonuje w tym drugim Umawiającym się Państwie wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnikiem jest Rząd Umawiającego się Państwa, jego jednostka terytorialna, organ lokalny lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstało zobowiązanie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między dłużnikiem a osobą uprawnioną do otrzymania odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z wierzytelnością, z tytułu której są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a osobą uprawnioną do otrzymania odsetek bez tych powiązań, wówczas postanowienia tego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według praw każdego Umawiającego się Państwa i przy uwzględnieniu innych postanowień niniejszej umowy.

1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

2. Jednakże takie należności mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do odbioru należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

3. Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami dla radia lub telewizji, do patentu, know-how, znaku towarowego lub handlowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

4. Postanowienia ustępu 1 i 2 tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do otrzymania należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony bądź wykonuje w tym drugim Umawiającym się Państwie wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, są faktycznie związane z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest Rząd tego Umawiającego się Państwa, jednostka terytorialna, organ lokalny albo osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z którymi powstał obowiązek zapłaty tych należności i należności te są ponoszone przez ten zakład lub stałą placówkę, wówczas uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się zakład lub stała placówka.

6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a osobą uprawnioną do otrzymania należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności licencyjnych, w związku z używaniem lub prawem do używania informacji, z tytułu których są wypłacane, przekracza kwotę, którą płatnik i osoba uprawniona do otrzymania należności licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, wówczas postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.

1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Zyski z przeniesienia własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

3. Zyski z przeniesienia własności statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych lub kolejowych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych, pojazdów drogowych lub kolejowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwem.

4. Zyski osiągane z przeniesienia własności akcji spółki, której majątek stanowi bezpośrednio lub pośrednio głównie majątek nieruchomy położony w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie.

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem następujących okoliczności, gdy taki dochód może być także opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie:

a) jeżeli osoba dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swojej działalności; w tym przypadku dochód może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce;

b) jeżeli osoba przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres przekraczający łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym; w tym przypadku dochód tej osoby może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim został osiągnięty z działalności wykonywanej w tym drugim Umawiającym się Państwie.

2. Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas każdorazowego okresu dwunastu miesięcy i

b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Umawiającym się Państwie, i

c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.

3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, wynagrodzenia otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego, statku powietrznego albo pojazdu drogowego lub kolejowego eksploatowanego przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa w transporcie międzynarodowym, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 niniejszej umowy dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie.

2. Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca, lecz innej osobie, wówczas taki dochód, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, dochód uzyskany przez artystów lub sportowców, mających miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, z działalności wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie w ramach programu wymiany kulturalnej pomiędzy Rządami obu Umawiających się Państw jest zwolniony z opodatkowania w tym drugim Umawiającym się Państwie.

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.

2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane przez Rząd Umawiającego się Państwa, jednostkę terytorialną lub organ lokalny w ramach publicznego systemu stanowiącego część systemu ubezpieczeń społecznych tego Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.

1. a) Wynagrodzenia, inne niż emerytury i renty, wypłacane przez Rząd Umawiającego się Państwa, jednostkę terytorialną lub organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz Rządu tego Państwa, jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, w ramach pełnionych funkcji o charakterze rządowym, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

b) Jednakże takie wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym drugim Umawiającym się Państwie, a osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w tym drugim Umawiającym się Państwie, która:

i) jest obywatelem tego Państwa, lub

ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w celu świadczenia tych usług.

2. a) Jakakolwiek emerytura lub renta, wypłacana przez Rząd Umawiającego się Państwa albo przez jednostkę terytorialną lub organ lokalny bądź z funduszy utworzonych przez Rząd Umawiającego się Państwa, jednostkę terytorialną lub organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz Rządu tego Państwa, jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

b) Jednakże taka emerytura lub renta podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna posiada w nim miejsce zamieszkania i jest obywatelem tego drugiego Państwa.

3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń lub rent i emerytur mających związek ze świadczeniem usług w związku z działalnością gospodarczą wykonywaną przez Rząd Umawiającego się Państwa, jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w jednym Umawiającym się Państwie przede wszystkim w celu nauczania, prowadzenia wykładów lub badań naukowych na uniwersytecie, w szkole wyższej, szkole lub instytucji oświatowej, lub instytucji naukowo-badawczej uznanej przez Rząd tego Państwa, a która ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego państwa miała miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu z opodatkowania w pierwszym Umawiającym się Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie, prowadzenie wykładów lub prac naukowo-badawczych przez okres dwóch lat, licząc od daty jej pierwszego przyjazdu.

Student, stażysta lub praktykant, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się, odbywania praktyki lub szkolenia, który ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego Umawiającego się Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, jest zwolniony od opodatkowania w pierwszym Państwie z tytułu następujących wypłat lub dochodów otrzymanych lub uzyskanych przez niego na utrzymanie, kształcenie lub szkolenie:

a) wypłat uzyskanych ze źródeł położonych poza granicami tego Umawiającego się Państwa, z przeznaczeniem na utrzymanie, kształcenie, studiowanie, działalność naukowo-badawczą lub praktyki;

b) dochodu uzyskanego z tytułu osobistych usług świadczonych w tym Umawiającym się Państwie w celu uzupełnienia środków na własne utrzymanie.

1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, mogą być opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie.

2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodu niebędącego dochodem z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca taki dochód, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Umawiającym się Państwie wolny zawód za pomocą stałej placówki tam położonej i gdy prawo lub majątek, z tytułu których wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, a powstające w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być również opodatkowane w tym drugim Państwie.

1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6 ustęp 2, może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym taki majątek jest położony.

2. Majątek ruchomy stanowiący część majątku zakładu przedsiębiorstwa lub majątek ruchomy należący

do stałej placówki wykorzystywanej w celu wykonywania wolnego zawodu może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

3. Statki morskie, statki powietrzne, pojazdy drogowe lub kolejowe eksploatowane w transporcie międzynarodowym, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich środków transportu podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym majątek jest położony.

1. W Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Mongolii, wówczas Polska zwolni taki dochód lub majątek od podatku, z zastrzeżeniem postanowień punktu b). Polska może przy ustalaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub pozostałego majątku takiej osoby zastosować stopę podatkową, która zostałaby zastosowana, gdyby ten zwolniony dochód lub majątek nie był objęty zwolnieniem.

b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 niniejszej umowy mogą być opodatkowane w Mongolii, wówczas Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Mongolii. Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada od takich części dochodów osiągniętych w Mongolii.

c) Jeżeli kwota podatku zwolnionego lub obniżonego na mocy specjalnych zachęt stosowanych przez Mongolię traktowana jest jako podatek zapłacony w Mongolii, wówczas taka kwota podlega odliczeniu od podatków polskich.

2. W Mongolii podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Mongolii osiąga dochód z Polski, to kwota podatku przypadająca do zapłacenia w Polsce na mocy postanowień niniejszej umowy może być odliczona od podatku mongolskiego nałożonego na tę osobę. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć kwoty podatku mongolskiego od tego dochodu obliczonej zgodnie z ustawodawstwem i przepisami podatkowymi Mongolii.

1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, jakim są lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa.

2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Umawiającym się Państwie mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Umawiającego się Państwa prowadzących taką samą działalność. Postanowienia tego ustępu nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg i obniżek podatkowych, z uwagi na ich stan cywilny lub rodzinny, których Państwo to udziela osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium.

3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9, artykułu 11 ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne i inne koszty płacone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, przy określaniu zysków tego przedsiębiorstwa podlegających opodatkowaniu, są odliczane na takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie jakiekolwiek zobowiązania przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa są odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym Państwie.

4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał w całości lub częściowo jest własnością lub pozostaje bezpośrednio lub pośrednio pod kontrolą jednej osoby lub większej liczby osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego Państwa.

5. Postanowienia niniejszego artykułu, bez względu na postanowienia artykułu 2, stosuje się do wszystkich podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę.

1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, wówczas może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 25 ustęp 1 – właściwemu organowi tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.

2. Właściwy organ, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może sam spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwym organem drugiego Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z postanowieniami niniejszej umowy. Osiągnięte w ten sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.

3. Właściwe organy Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one także konsultować się wzajemnie w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w sprawach nieuregulowanych w niniejszej umowie.

4. Właściwe organy Umawiających się Państw mogą porozumiewać się bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w rozumieniu ustępów 2 i 3. Jeżeli okaże się to pomocne dla osiągnięcia porozumienia, przedstawiciele właściwych organów Umawiających się Państw mogą spotykać się w celu ustnej wymiany opinii.

1. Właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej umowy oraz ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw, w odniesieniu do podatków objętych niniejszą umową, w zakresie, w jakim opodatkowanie w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową, w szczególności w celu zapobiegania uchylaniu się od takich podatków. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym sądom i organom administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem podatków objętych umową. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujmować te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w orzeczeniach sądowych.

2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane jako nakładające na właściwy organ Umawiających się Państw zobowiązanie do:

a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa,

b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa,

c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową lub informacji, których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu (ordre public).

Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych, przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych.

1. Umawiające się Państwa poinformują się wzajemnie o spełnieniu wymogów konstytucyjnych niezbędnych dla wejścia w życie niniejszej umowy.

2. Niniejsza umowa wejdzie w życie po upływie sześćdziesięciu dni od daty późniejszej z not, o których mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały zastosowanie:

a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła – do kwot zapłaconych lub zaliczonych w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie;

b) w odniesieniu do innych podatków – do podatków należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym umowa wejdzie w życie.

Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć umowę, przekazując w drodze dyplomatycznej notę o wypowiedzeniu co najmniej sześć miesięcy przed końcem każdego roku kalendarzowego rozpoczynającego się po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy. W takim wypadku umowa przestanie obowiązywać:

a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła – do kwot zapłaconych lub zaliczonych 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym przekazano notyfikację o wypowiedzeniu;

b) w odniesieniu do innych podatków – do podatków należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym przekazano notyfikację o wypowiedzeniu.

Sporządzono w Warszawie dnia 18 kwietnia 1997 r. w dwóch egzemplarzach w językach polskim, mongolskim i angielskim, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji rozstrzygający jest tekst angielski.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati