Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 137 poz. 1156

Na podstawie art. 34 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085) zarządza się, co następuje:

1) używanych do przewozu ładunków o nośności 15 ton i większej, do przewozu więcej niż 12 osób oraz dla statków przeznaczonych do holowania lub pchania – określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2) niewymienionych w pkt 1 i niebędących małymi statkami – określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia;

3) małych statków – określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

2. Małymi statkami są statki żeglugi śródlądowej o długości kadłuba mniejszej niż 20 m, z wyłączeniem statków przeznaczonych do przewozu więcej niż 12 osób, do holowania lub pchania oraz promów.

1) 3 lata – dla statków niepodlegających nadzorowi technicznemu instytucji klasyfikacyjnej;

2) 5 lat – dla statków o napędzie mechanicznym oraz dla statków wykonujących przewozy międzybrzegowe, bez względu na ich rodzaj;

3) 10 lat – dla statków bez napędu mechanicznego.

1) nazwę i adres armatora;

2) nazwę statku lub inny znak rozpoznawczy oraz numer rejestracyjny statku;

3) port macierzysty statku;

4) rodzaj i przeznaczenie statku;

5) zamierzony system eksploatacji statku.

2. Przed wydaniem świadectwa zdolności żeglugowej dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej wyznacza miejsce i czas przedstawienia statku do inspekcji mającej na celu sprawdzenie:

1) stanu opisanego w dokumentach stanowiących podstawę do wydania świadectwa ze stanem faktycznym;

2) zgodności wyposażenia statku z obowiązującymi wymaganiami, określonymi w odrębnych przepisach.

1) określa się minimalny skład i kwalifikacje załogi niezbędne do bezpiecznej żeglugi, w zależności od rodzaju i przeznaczenia statku oraz systemu jego eksploatacji, określonego w odrębnych przepisach;

2) stwierdza się, że statek odpowiada wymaganiom bezpieczeństwa, o których mowa w art. 27 pkt 1–4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, i został dopuszczony do żeglugi w rejonach określonych w tym świadectwie.

1) rejon 1 – obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 2 m; do tego rejonu zalicza się część Zatoki Pomorskiej na południe od linii prostej łączącej cypel Nord Perd na wyspie Rugia z latarnią morską Niechorze oraz część Zatoki Gdańskiej na południe od linii prostej łączącej latarnię morską Hel z pławą podejściową do portu Bałtijsk;

2) rejon 2 – obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 1,2 m; do tego rejonu zalicza się Zalew Szczeciński, Zalew Kamieński, Zalew Wiślany, Zatokę Pucką, Zbiornik Włocławski oraz jeziora Śniardwy, Niegocin i Mamry;

3) rejon 3 – obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 0,6 m; do tego rejonu zalicza się niewymienione w pkt 1 i 2 rzeki, kanały i jeziora, uznane na mocy odrębnych przepisów za śródlądowe drogi wodne oraz polskie porty morskie;

4) rejon 4 – obejmujący wody śródlądowe, nieuznane na mocy odrębnych przepisów za śródlądowe drogi wodne.

2. Zmian w świadectwie zdolności żeglugowej dokonuje się poprzez wskazanie, którego punktu zmiana dotyczy, oraz wpisanie w świadectwie nowej treści tego punktu.

1) przed dniem 1 stycznia 2004 r. podlegają wymianie na świadectwa określone w rozporządzeniu przed upływem terminu ich ważności;

2) po dniu 31 grudnia 2003 r. podlegają wymianie na świadectwa określone w rozporządzeniu do dnia 31 stycznia 2004 r.

2. Do wymiany świadectw zdolności żeglugowej stosuje się odpowiednio przepisy § 4.

Minister Infrastruktury: M. Pol

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 12 lipca 2002 r. (poz. 1156)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3