Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 145 poz. 1628

Na podstawie art. 36 ust. 7 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, Nr 98, poz. 1071, Nr 123, poz. 1353 i Nr 128, poz. 1403) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe zasady i tryb postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego prowadzonego wobec mianowanych urzędników państwowych, zwanych dalej „urzędnikami”,

2) zasady i tryb powoływania i odwoływania komisji dyscyplinarnych, zwanych dalej „komisjami”, oraz rzeczników dyscyplinarnych.

2. Rzecznik dyscyplinarny pisemnie zawiadamia urzędnika, którego dotyczy postępowanie, o wszczęciu postępowania wyjaśniającego.

3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać:

1) oznaczenie rzecznika dyscyplinarnego,

2) informację o przyczynie wszczęcia postępowania,

3) pouczenie o prawie czynnego udziału w postępowaniu oraz o sposobie korzystania z tego prawa.

2. W postępowaniu wyjaśniającym należy wyjaśnić urzędnikowi, którego dotyczy postępowanie, o jakie naruszenie obowiązku pracownika może być obwiniony, oraz umożliwić mu złożenie wyjaśnień, a po zakończeniu postępowania należy zapoznać go z treścią zebranych dowodów i umożliwić złożenie dodatkowych wyjaśnień.

3. Urzędnik, o którym mowa w ust. 2, ma prawo zgłosić wniosek o przesłuchanie w postępowaniu wyjaśniającym wskazanych przez niego osób w charakterze świadków oraz zgłaszać inne wnioski dowodowe.

2. Wyniki, o których mowa w ust. 1, powinny przedstawiać dowody zebrane w toku postępowania wyjaśniającego, wyjaśnienia i wnioski urzędnika, wobec którego toczyło się postępowanie, a także sposób realizacji tych wniosków.

1) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz miejsce zamieszkania obwinionego urzędnika,

2) dokładne określenie zarzucanego naruszenia obowiązków pracownika, ze wskazaniem czasu, miejsca i okoliczności jego dokonania,

3) proponowaną karę dyscyplinarną,

4) uzasadnienie oparte na wynikach postępowania wyjaśniającego,

5) wykaz zawierający imiona, nazwiska oraz miejsca zatrudnienia świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę,

6) wykaz innych dowodów.

1) czynu nie popełniono albo popełniony czyn nie zawiera znamion naruszenia obowiązków pracownika uzasadniających odpowiedzialność dyscyplinarną,

2) obwiniony nie podlega orzecznictwu komisji,

3) obwiniony zmarł,

4) upłynął termin do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.

2. W przypadku, o którym mowa w § 10, 7-dniowy termin na wyznaczenie terminu rozprawy liczy się od dnia złożenia przez rzecznika dyscyplinarnego uzupełnionego wniosku.

2. Do składu orzekającego nie może być wyznaczona osoba, która:

1) jest świadkiem lub występuje jako biegły w sprawie,

2) była lub pozostaje z obwinionym w sporze sądowym,

3) jest małżonkiem lub krewnym obwinionego w linii prostej albo krewnym w linii bocznej do trzeciego stopnia,

4) pozostaje z obwinionym w powinowactwie w linii prostej,

5) pozostaje w służbowej zależności z obwinionym,

6) jest przełożonym obwinionego.

3. Członek składu orzekającego, który podlega wyłączeniu, zawiadamia o tym przewodniczącego komisji i wstrzymuje się od udziału w sprawie.

4. Członek składu orzekającego może być wyłączony na uzasadniony wniosek rzecznika dyscyplinarnego lub obwinionego. O wyłączeniu decyduje przewodniczący komisji. Jeżeli wniosek dotyczy przewodniczącego komisji, zasiadającego w składzie orzekającym, przewodniczący komisji wyznacza na swoje miejsce innego członka komisji.

2. Obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu doręcza się, wraz z wezwaniem na rozprawę, listę członków składu orzekającego oraz odpis wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania.

3. Obwinionego poucza się jednocześnie o prawie do korzystania z pomocy obrońcy, prawie przeglądania akt i sporządzania notatek oraz składania wniosków o uzupełnienie dowodów w sprawie.

2. W toku rozprawy rzecznik dyscyplinarny, obwiniony oraz jego obrońca mogą składać wnioski i przedstawiać dowody.

3. Komisja l instancji dąży do wszechstronnego zbadania sprawy i wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności. W tym celu może dopuścić wszelkie dowody, nawet niepowołane przez strony, jeżeli uzna, że są potrzebne do uzupełnienia materiału dowodowego.

2. Protokolantem powinien być pracownik urzędu niebędący członkiem komisji, który wyraził zgodę na objęcie tej funkcji. Protokolanta wyznacza przewodniczący komisji.

3. Protokół powinien zawierać:

1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,

2) przebieg rozprawy oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników,

3) wydane w toku rozprawy postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienia i zarządzenia zostały wydane poza rozprawą – wzmiankę o ich wydaniu,

4) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu rozprawy.

2. Jeżeli w określonym terminie materiał nie zostanie uzupełniony, rzecznik dyscyplinarny przedstawia przewodniczącemu składu orzekającego pisemne wyjaśnienie dotyczące przyczyn nieuzupełnienia materiału. Przewodniczący składu orzekającego, w uzgodnieniu z przewodniczącym komisji, może wyznaczyć dodatkowy termin na uzupełnienie materiału, nie dłuższy jednak niż 14 dni.

3. Na wniosek przewodniczącego składu orzekającego przewodniczący komisji wyznacza nowy termin rozprawy.

2. Przebieg narady i przebieg głosowania są tajne. Podczas narady i głosowania, poza członkami składu orzekającego, może być obecny jedynie protokolant.

3. Orzeczenie zapada większością głosów. Głosowanie odbywa się odrębnie co do winy i co do kary. Członek składu orzekającego nie może wstrzymać się od głosowania.

4. Członek składu orzekającego może zgłosić zdanie odrębne; wzmiankę o tym zamieszcza się w samym orzeczeniu.

1) o ukaraniu,

2) o uniewinnieniu albo

3) o umorzeniu postępowania, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w § 11.

2. Jeżeli obwiniony dopuścił się kilku naruszeń obowiązków pracownika, wymierza się łącznie jedną karę za wszystkie czyny.

2. W sprawie szczególnie zawiłej komisja może odroczyć wydanie orzeczenia na czas nieprzekraczający 7 dni.

1) oznaczenie komisji, imiona i nazwiska członków składu orzekającego, rzecznika dyscyplinarnego i protokolanta oraz datę rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia,

2) imię i nazwisko, adres, miejsce pracy i stanowisko służbowe obwinionego oraz imię, nazwisko i miejsce pracy obrońcy obwinionego,

3) dokładne określenie zarzucanego czynu,

4) rozstrzygnięcie co do winy i co do kary,

5) pouczenie o terminie i trybie wniesienia odwołania,

6) podpisy członków składu orzekającego.

2. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać wskazanie faktów, które komisja l instancji uznała za udowodnione, na jakich w tej mierze oparła się dowodach i dlaczego nie uznała dowodów przeciwnych. W uzasadnieniu orzeczenia należy ponadto wskazać okoliczności, które skład orzekający miał na względzie przy wymiarze kary.

3. Uzasadnienie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

2. Przewodniczący komisji l instancji wydaje postanowienie o odmowie przyjęcia odwołania, jeżeli zostało ono wniesione po upływie terminu lub przez osobę nieuprawnioną.

3. Przewodniczący komisji l instancji przywraca uchybiony termin na wniosek strony, która uprawdopodobni, że uchybienie terminu nastąpiło na skutek przeszkody przez nią niezawinionej.

4. Wniosek o przywrócenie terminu strona powinna złożyć, wraz z odwołaniem, w terminie 7 dni od dnia ustania przeszkody w złożeniu odwołania,

5. Na postanowienie o odmowie przyjęcia odwołania oraz odmowie przywrócenia terminu do złożenia odwołania przysługuje zażalenie do przewodniczącego komisji II instancji w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

2. W ponownym rozpatrywaniu sprawy w komisji l instancji me może uczestniczyć członek komisji, który brał udział w wydaniu uchylonego orzeczenia.

1) okaże się, że dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności, są fałszywe,

2) orzeczenie zostało wydane w wyniku przestępstwa,

3) orzeczenie zostało wydane z udziałem członka lub członków komisji, którzy podlegają wyłączeniu na podstawie § 13 ust. 2,

4) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody istniejące w dniu orzekania, nieznane komisji, która orzeczenie wydała.

2. Postanowienie o wznowieniu postępowania doręcza się ukaranemu, jego obrońcy i rzecznikowi dyscyplinarnemu, a jeżeli wniosek o wznowienie postępowania złożyła inna osoba – również tej osobie.

2. Na postanowienie komisji II instancji zażalenie nie przysługuje.

2. Przewodniczący komisji kieruje pracą komisji, a w szczególności;

1) zaznajamia się z każdą sprawą wpływającą do komisji i wyznacza terminy rozpraw,

2) ustala składy orzekające komisji oraz powołuje przewodniczącego składu orzekającego, jeżeli sam nie przewodniczy składowi,

3) zapewnia prawidłowy i sprawny przebieg postępowania dyscyplinarnego, a także zgodność postępowania z obowiązującymi przepisami.

1) zrzeczenia się członkostwa,

2) ustania stosunku pracy,

3) prawomocnego ukarania w postępowaniu karnym lub dyscyplinarnym.

2. Członkostwo w komisji ulega zawieszeniu w razie wszczęcia przeciwko członkowi komisji postępowania karnego lub dyscyplinarnego, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

2. Członkowie komisji pełnią swoje obowiązki do czasu powołania nowej komisji.

1) zrzeczenia się funkcji,

2) ustania stosunku pracy,

3) prawomocnego ukarania w postępowaniu karnym lub dyscyplinarnym,

4) długotrwałej choroby uniemożliwiającej wykonywanie zadań rzecznika.

2. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny został odwołany przed upływem kadencji, kierownik urzędu powołuje nowego rzecznika dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia odwołania poprzedniego rzecznika dyscyplinarnego, na okres do końca kadencji komisji.

2. Do osoby, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzecznika dyscyplinarnego.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller