Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 144 poz. 1619

Na podstawie art. 162 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 146, poz. 961 i Nr 162, poz. 1114 i 1126, z 1999 r. Nr 50, poz. 500, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 109, poz. 1156 oraz z 2001 r. Nr 48, poz. 506, Nr 81, poz. 877, Nr 85, poz. 925, Nr 88, poz. 961, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194 i Nr 123, poz. 1353) zarządza się, co następuje:

1) właściwość organów i tryb ustalania:

a) okoliczności i przyczyn wypadku, któremu uległ ratownik odbywający zasadniczą służbę w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej, zwany dalej „ratownikiem",

b) związku choroby ratownika ze szczególnymi właściwościami lub warunkami zasadniczej służby w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej,

2) właściwość organów do orzekania o uszczerbku na zdrowiu ratownika oraz przyznawania i wypłacania świadczeń odszkodowawczych oraz należności pośmiertnych.

1) o ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku, któremu uległ ratownik,

2) o ustalenie związku choroby ratownika ze szczególnymi właściwościami lub warunkami zasadniczej służby w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej,

3) orzekania o uszczerbku na zdrowiu ratownika oraz przyznawania i wypłacania świadczeń odszkodowawczych i należności pośmiertnych

– stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu o odszkodowanie w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową oraz o ustalaniu stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu i związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, z zastrzeżeniem § 3–6.

2. W razie pogorszenia się stanu zdrowia ratownika po zwolnieniu z zasadniczej służby w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej, postępowanie, o którym mowa w § 2, prowadzi się na jego wniosek.

1) dowódcy jednostki wojskowej – wykonuje komendant jednostki organizacyjnej obrony cywilnej,

2) inspektora do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy – wykonuje przedstawiciel właściwej służby bezpieczeństwa i higieny pracy,

3) lekarza wojskowego – wykonuje lekarz publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

2. W skład komisji powypadkowej, powoływanej przez komendanta jednostki organizacyjnej obrony cywilnej, wchodzi przedstawiciel jednostki organizacyjnej, przy której została utworzona ta jednostka, lub przedstawiciel organu, który utworzył jednostkę organizacyjną obrony cywilnej, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. W razie wypadku zbiorowego albo wypadku, wskutek którego ratownik poniósł śmierć albo doznał ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, komendant jednostki organizacyjnej obrony cywilnej zawiadamia organ, który utworzył jednostkę organizacyjną obrony cywilnej. Przedstawiciel tego organu może wchodzić w skład komisji powypadkowej jako jej członek, niezależnie od udziału w niej przedstawiciela jednostki organizacyjnej, przy której została utworzona jednostka organizacyjna obrony cywilnej.

2. Organ, który utworzył jednostkę organizacyjną obrony cywilnej, może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, przyznać odszkodowanie na zasadach określonych w art. 8 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118).

2. Do ustalenia, czy przyczyną śmierci ratownika była choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, stosuje się tryb postępowania określony w ust. 1.

Prezes Rady Ministrów: L Miller