Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 100 poz. 1083

1) badania laboratoryjne, mające na celu określenie właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych oraz składu płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych,

2) mikrobiologiczne badania laboratoryjne płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych,

3) działania zmierzające do ustalenia zgodności tkankowej.

2. Za wykonywanie czynności diagnostyki laboratoryjnej uważa się także działalność naukową, dydaktyczną i polegającą na kierowaniu laboratorium, prowadzoną w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej przez osobę wpisaną na listę diagnostów laboratoryjnych.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz zabiegów i czynności, o których mowa w ust. 1.

2. Samorząd jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega wyłącznie przepisom ustawy.

3. Jednostką organizacyjną samorządu, posiadającą osobowość prawną, jest Krajowa Izba Diagnostów Laboratoryjnych, z siedzibą w Warszawie.

4. Nadzór nad działalnością samorządu sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia w zakresie i formach określonych niniejszą ustawą.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz czynności diagnostyki laboratoryjnej, które mogą być wykonywane bez nadzoru diagnosty laboratoryjnego przez analityków medycznych nieposiadających ukończonych studiów wyższych i tytułu magistra.

1) ukończyła studia wyższe i uzyskała tytuł magistra na kierunkach analityki medycznej, biologii, biotechnologii, chemii, farmacji, mikrobiologii lub tytuł lekarza,

2) jest obywatelem polskim,

3) korzysta z pełni praw publicznych,

4) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,

5) wykazuje nienaganną postawę etyczną,

6) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego,

7) złożyła egzamin na diagnostę laboratoryjnego.

2. Od wymogu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, są zwolnione osoby będące lekarzami, posiadające I lub II stopień specjalizacji wchodzącej w zakres diagnostyki laboratoryjnej.

3. Na listę diagnostów laboratoryjnych wpisuje się diagnostę laboratoryjnego będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1 i 3-6.

4. Warunkiem wpisania na listę diagnostów laboratoryjnych osób, o których mowa w ust. 3, jest władanie przez nich językiem polskim w mowie i piśmie, w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego.

5. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wykaz dyplomów potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.

2. Wpis na listę diagnostów laboratoryjnych obejmuje:

1) numer i datę wpisu,

2) nazwisko, imię lub imiona, datę urodzenia, numer PESEL,

3) adres zamieszkania.

3. Diagnosta laboratoryjny jest obowiązany zawiadomić Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych o wszelkich zmianach danych, o których mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych zmian.

2. Od ostatecznej uchwały Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych odmawiającej wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych, w terminie 3 miesięcy od doręczenia uchwały, wnioskodawcy służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

3. W przypadku niepodjęcia przez Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych uchwały w sprawie wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych, wnioskodawcy służy w terminie 3 miesięcy od upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

2. Wpis na listę diagnostów laboratoryjnych uważa się za dokonany, jeżeli minister właściwy do spraw zdrowia nie sprzeciwi się wpisowi w terminie 30 dni od daty otrzymania uchwały wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu. Sprzeciw wymaga uzasadnienia.

3. Sprzeciw ministra właściwego do spraw zdrowia może być zaskarżony, przez wnioskodawcę lub Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych, do Naczelnego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia sprzeciwu.

„Ślubuję uroczyście, że jako diagnosta laboratoryjny będę wykonywał czynności diagnostyki laboratoryjnej z całą sumiennością i rzetelnością, zgodnie z najlepszą wiedzą, zgodnie z prawem i prawami pacjenta «Salus aegroti suprema lex» i zasadami etyki zawodowej. Poznane w związku z wykonywaniem czynności diagnostyki laboratoryjnej fakty i informacje zachowam w tajemnicy w zakresie określonym przepisami prawa.”

2. Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania „Tak mi dopomóż Bóg”.

3. Ślubowanie odbiera Prezes Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych. Ślubowanie może być również złożone w formie pisemnej.

1) wniosku diagnosty laboratoryjnego,

2) utraty obywatelstwa polskiego,

3) ograniczenia zdolności do czynności prawnych,

4) utraty z mocy wyroku sądowego praw publicznych,

5) orzeczenia dyscyplinarnego lub wyroku sądowego o pozbawieniu prawa do wykonywania czynności z zakresu diagnostyki laboratoryjnej,

6) nieuiszczania składek członkowskich za okres dłuższy niż 12 miesięcy,

7) śmierci diagnosty laboratoryjnego.

2. W przypadku uchylenia orzeczenia powodującego utratę prawa do wykonywania czynności z zakresu diagnostyki laboratoryjnej następuje przywrócenie wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych.

2. Diagnosta laboratoryjny ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i poddania się niezbędnym badaniom.

3. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych, na podstawie orzeczenia komisji, może podjąć uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej na okres trwania niezdolności albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej na okres trwania niezdolności. Zainteresowany diagnosta laboratoryjny jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych w czasie rozpatrywania jego sprawy.

4. Jeżeli diagnosta laboratoryjny odmawia poddania się badaniu przez komisję lub gdy Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego uzna, że dalsze wykonywanie czynności diagnostyki laboratoryjnej lub ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej przez diagnostę laboratoryjnego grozi niebezpieczeństwem dla pacjentów, Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych podejmuje uchwałę o zawieszeniu diagnosty laboratoryjnego w prawie wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej albo o ograniczeniu wykonywania ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej do czasu zakończenia postępowania.

5. Diagnosta laboratoryjny, w stosunku do którego podjęto uchwałę, o której mowa w ust. 3 i 4, może wystąpić do Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych o uchylenie uchwały, jeżeli ustaną przyczyny zawieszenia lub ograniczenia, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od podjęcia uchwały Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych.

6. W razie podjęcia przez Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych uchwały, o której mowa w ust. 3, diagnoście laboratoryjnemu, którego dotyczy uchwała, służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

7. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1-5, jest poufne.

8. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i organizację komisji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb orzekania o niezdolności do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej ze względu na stan zdrowia.

2. Laboratorium może być także jednostką organizacyjną zakładu opieki zdrowotnej.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, określa, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinno odpowiadać laboratorium, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań fachowych personelu i kierownika laboratorium, warunków sanitarnych pomieszczeń i urządzeń oraz zasad atestowania aparatury i sprzętu medycznego.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, może określić, w drodze rozporządzenia, standardy postępowania diagnostycznego w laboratoriach, w celu zapewnienia właściwego poziomu i jakości czynności diagnostyki laboratoryjnej.

2. Wpis do Ewidencji dokonywany jest na wniosek podmiotu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1) pełną i skróconą nazwę zakładu opieki zdrowotnej prowadzonego w formie laboratorium lub którego jednostką organizacyjną jest laboratorium,

2) nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, siedzibę, adres podmiotu, który utworzył lub prowadzi zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w pkt 1.

4. Wpis w Ewidencji zawiera dane, o których mowa w ust. 3.

2. W przypadku osoby, o której mowa w ust. 1, zgodę na przeprowadzenie zabiegów i czynności może wyrazić także opiekun faktyczny.

3. W przypadku osoby ubezwłasnowolnionej zgodę wyraża przedstawiciel ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie badania, konieczne jest ponadto uzyskanie zgody tej osoby.

4. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego zgoda.

5. Jeżeli jednak niepełnoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się zabiegowi i czynnościom diagnostyki laboratoryjnej, poza zgodą jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku niewyrażenia przez nich zgody wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego.

6. Sądem opiekuńczym właściwym miejscowo dla udzielenia zgody na wykonywanie zabiegów i czynności diagnostyki laboratoryjnej jest sąd, w którego okręgu zabiegi te i czynności mają być wykonane.

2. Decyzję o podjęciu zabiegów i czynności diagnostyki laboratoryjnej w okolicznościach, o których mowa w ust. 1, diagnosta laboratoryjny podejmuje na pisemne zlecenie lekarza leczącego pacjenta, odnotowane w dokumentacji medycznej pacjenta.

2. Odmowę wykonania zlecenia diagnosta laboratoryjny uzasadnia na piśmie oraz powiadamia o tym fakcie niezwłocznie swojego bezpośredniego przełożonego.

2. Od zachowania tajemnicy zawodowej diagnosta laboratoryjny jest zwolniony:

1) w stosunku do osoby, pod której opieką medyczną znajduje się pacjent,

2) w stosunku do samego pacjenta, a gdy jest on niepełnoletni lub ubezwłasnowolniony - w stosunku do jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego,

3) gdy badanie diagnostyczne zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych na podstawie odrębnych ustaw organów lub instytucji; wówczas diagnosta laboratoryjny jest obowiązany poinformować o wynikach badań wyłącznie te organy lub instytucje,

4) gdy jest to niezbędne do praktycznej nauki zawodów medycznych,

5) gdy jest to niezbędne dla celów naukowych,

6) w przypadkach gdy przewidują to przepisy szczególne.

3. Ujawnianie tajemnicy poza przypadkami, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, może nastąpić wyłącznie w niezbędnym zakresie.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz, tryb i zasady uzyskiwania specjalizacji przez diagnostów laboratoryjnych.

2. Wniosek o dopuszczenie do egzaminu zawiera:

1) nazwisko, imię lub imiona, datę urodzenia,

2) adres zamieszkania,

3) życiorys,

4) odpis dyplomu ukończenia wyższych studiów.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, można dołączyć dokumenty potwierdzające posiadane dodatkowe kwalifikacje.

2. W komisji egzaminacyjnej przeprowadzającej egzamin uczestniczy przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia.

2. Przynależność diagnostów laboratoryjnych do samorządu jest obowiązkowa.

1) sprawowanie nadzoru nad należytym wykonywaniem czynności diagnostyki laboratoryjnej,

2) reprezentowanie diagnostów laboratoryjnych oraz ochrona ich interesów zawodowych,

3) działanie na rzecz stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez diagnostów laboratoryjnych,

4) udział w ustalaniu standardów i zasad oceny pracy w diagnostyce laboratoryjnej,

5) integrowanie środowiska diagnostów laboratoryjnych,

6) prowadzenie badań w zakresie ochrony zdrowia.

1) Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych,

2) Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych,

3) Komisja Rewizyjna,

4) Wyższy Sąd Dyscyplinarny,

5) Sąd Dyscyplinarny.

2. Członkami organów samorządu mogą być tylko diagności laboratoryjni.

2. Tę samą funkcję w organach samorządu można pełnić nie dłużej niż przez 2 następujące po sobie kadencje.

2. Czynne i bierne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom samorządu, z wyjątkiem osób ukaranych karą, o której mowa w art. 58 ust. 1 pkt 3.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia może zwrócić się do Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych lub Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych o podjęcie uchwały w sprawie należącej do właściwości samorządu. Uchwała Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych powinna być podjęta w terminie 3 miesięcy, a uchwała Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych na najbliższym Zjeździe.

2. W zgromadzeniu wojewódzkim uczestniczą diagności laboratoryjni zamieszkali na terenie danego województwa.

3. Jeżeli liczba diagnostów laboratoryjnych w danym województwie przekracza 300 osób, wyboru delegatów na Krajowy Zjazd dokonują zebrania rejonowe zgromadzenia wojewódzkiego.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych dokonuje podziału na rejony w danym województwie.

5. Zasady przeprowadzania wyborów delegatów na Krajowy Zjazd oraz liczbę tych delegatów z poszczególnych województw określa Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych.

6. Krajowy Zjazd zwołuje Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych.

1) wybór Prezesa Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, zwanego dalej „Prezesem Krajowej Rady”,

2) wybór Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, Komisji Rewizyjnej, Sądu Dyscyplinarnego, Wyższego Sądu Dyscyplinarnego oraz Rzecznika Dyscyplinarnego i jego zastępców,

3) uchwalanie wytycznych działania samorządu i jego organów,

4) określenie zasad przeprowadzania wyborów do organów samorządu, liczby członków tych organów oraz trybu ich odwoływania, a także zasad podejmowania uchwał przez organy samorządu,

5) rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, Komisji Rewizyjnej, Sądu Dyscyplinarnego, Wyższego Sądu Dyscyplinarnego i Rzecznika Dyscyplinarnego,

6) kodyfikowanie zasad etyki diagnostów laboratoryjnych,

7) ustalanie podstawowych zasad gospodarki finansowej samorządu.

1) z własnej inicjatywy,

2) na wniosek prezydium Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych,

3) na wniosek Komisji Rewizyjnej,

4) na wniosek co najmniej 500 diagnostów laboratoryjnych.

2. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych powinien być zwołany w terminie 3 miesięcy od dnia wpływu wniosku o jego zwołanie i obraduje nad sprawami, dla których został zwołany.

2. Prezydium Krajowej Rady stanowią Prezes Krajowej Rady i wybrani przez Krajową Radę wiceprezesi, sekretarz, skarbnik i członkowie.

3. Prezydium Krajowej Rady jest organem wykonawczym Krajowej Rady i zdaje jej sprawę ze swojej działalności.

1) reprezentowanie samorządu wobec organów państwowych i samorządowych, sądów, kas chorych, instytucji i organizacji,

2) wykonywanie uchwał Krajowego Zjazdu,

3) udzielanie opinii o projektach aktów prawnych oraz przedstawianie wniosków dotyczących unormowań prawnych z zakresu ochrony zdrowia,

4) opiniowanie programu studiów wyższych i studiów podyplomowych z zakresu diagnostyki laboratoryjnej,

5) uchwalanie budżetu Krajowej Rady i zatwierdzanie sprawozdań z jego wykonania oraz rozpatrywanie wniosków Komisji Rewizyjnej,

6) wybór Prezesa Krajowej Rady oraz Rzecznika Dyscyplinarnego, jeżeli ich mandat wygasł w okresie pomiędzy Krajowymi Zjazdami,

7) wybór przewodniczącego Zespołu Wizytatorów, jego zastępcy i członków,

8) koordynowanie doskonalenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych,

9) uchwalanie regulaminów:

a) działalności samorządu i jego organów,

b) zakresu i zasad działania wizytatorów,

c) składania egzaminu na diagnostę laboratoryjnego,

d) prowadzenia listy diagnostów laboratoryjnych,

e) prowadzenia Ewidencji,

10) ustalanie zasad gospodarki finansowej samorządu,

11) określanie wysokości składki członkowskiej i zasad jej podziału oraz wysokości opłat związanych z decyzją w sprawie wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych oraz opłat manipulacyjnych,

12) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie oraz przepisach odrębnych.

2. Od orzeczeń Sądu Dyscyplinarnego służy odwołanie do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego.

1) uchwala regulaminy wewnętrzne Sądu Dyscyplinarnego i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego,

2) rozpatruje odwołania od orzeczeń Sądu Dyscyplinarnego.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadkach określonych w art. 40, 41¹ oraz art. 43 pkt 2 Kodeksu pracy.

1) ze składek członkowskich i opłat związanych z postępowaniem w sprawie wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych,

2) z dochodów z innych źródeł, a w szczególności z dotacji, subwencji, darowizn i spadków,

3) z działalności gospodarczej.

2. Od odpowiedzialności dyscyplinarnej wyłączone są czyny naruszające przepisy o odpowiedzialności porządkowej pracowników, określone w Kodeksie pracy.

2. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza, jeżeli zaszła okoliczność, która według Kodeksu postępowania karnego wyłącza ściganie.

1) upomnienie,

2) nagana,

3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego na okres od 12 miesięcy do 5 lat,

4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego.

2. W przypadku prawomocnego ukarania karą, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, stosunek pracy diagnosty laboratoryjnego wygasa z mocy prawa. Wygaśnięcie to pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

3. Kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego oznacza skreślenie z listy diagnostów laboratoryjnych.

4. Od orzeczenia dyscyplinarnego, wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny, orzekającego karę, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, ukaranemu przysługuje prawo wniesienia kasacji do Sądu Najwyższego, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

2. Postanowienie Sądu Dyscyplinarnego o tymczasowym zawieszeniu w czynnościach zawodowych jest natychmiast wykonalne. Jeżeli okres tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych trwa dłużej niż 3 miesiące, Wyższy Sąd Dyscyplinarny bada z urzędu zasadność zawieszenia i wydaje postanowienie w sprawie.

3. Za okres tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych diagnosta laboratoryjny zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia oraz do innych świadczeń ze stosunku pracy. Pracodawca może w tym czasie powierzyć diagnoście laboratoryjnemu wykonywanie innej pracy.

1) Sąd Dyscyplinarny orzekający w sprawach, o których mowa w art. 49 ust. 1 i art. 59 ust. 1,

2) Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzekający w sprawach, o których mowa w art. 50 pkt 2 i art. 59 ust. 2,

3) Sąd Najwyższy orzekający w sprawach, o których mowa w art. 58 ust. 4.

2. Członkowie Sądu Dyscyplinarnego i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego orzekają na podstawie swojego przekonania opartego na swobodnej ocenie całokształtu dowodów z uwzględnieniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego.

1) jeżeli od chwili popełnienia przewinienia upłynęły 3 lata,

2) po upływie 6 miesięcy od powzięcia wiadomości przez Rzecznika Dyscyplinarnego o popełnieniu przewinienia.

2. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie następuje wcześniej niż przedawnienie przewidziane w przepisach karnych.

3. Przedawnienie dyscyplinarne przerywa każda czynność Rzecznika Dyscyplinarnego w sprawie.

2. Roszczenie o odszkodowanie wygasa w razie niezgłoszenia wniosku w terminie 12 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia, o którym mowa w ust. 1.

3. W sprawach roszczeń o odszkodowanie orzeka sąd powszechny.

2. Usunięcie wzmianki o orzeczeniu dyscyplinarnym z Rejestru Ukaranych następuje z urzędu po upływie:

1) 3 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę upomnienia lub nagany,

2) 5 lat od upływu okresu zawieszenia prawa do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego.

3. Nie usuwa się wzmianki o karze pozbawienia prawa do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego.

2. Kasacja na niekorzyść obwinionego może być wniesiona w ciągu 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Sąd Dyscyplinarny stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.

podlega karze grzywny.

2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej albo wprowadza w błąd co do posiadania takiego uprawnienia,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, toczy się według przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

„4) laboratorium diagnostyczne,”.

1) ukończyły studia wyższe,

2) spełniają wymogi, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2-6,

3) udzielają lub udzielały świadczeń zdrowotnych związanych z badaniem diagnostycznym, w tym z analityką medyczną, w rozumieniu ustawy o zakładach opieki zdrowotnej,

4) wykonują lub wykonywały świadczenia zdrowotne, o których mowa w pkt 3, w wyodrębnionych organizacyjnie jednostkach utworzonych i utrzymywanych w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia

- stają się diagnostami laboratoryjnymi w rozumieniu tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Jeżeli osoba ubiegająca się o wpis na listę diagnostów laboratoryjnych w trybie, o którym mowa w ust. 1, w dniu wejścia w życie ustawy, nie wykonywała świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, od ponad 2 lat, licząc od dnia wejścia w życie ustawy, osoba ta musi udokumentować, że wykonywała te świadczenia nieprzerwanie przez okres 5 lat i nie nabyła uprawnień emerytalnych.

2. Zadaniem Komitetu jest:

1) rozpoznawanie wniosków o wpis i dokonywanie wpisów na listę diagnostów laboratoryjnych,

2) zorganizowanie i zwołanie pierwszych zgromadzeń wojewódzkich oraz w przypadku, o którym mowa w art. 43 ust. 3, dokonanie podziału na rejony i zorganizowanie oraz zwołanie pierwszych zebrań rejonowych zgromadzenia wojewódzkiego,

3) opracowanie projektu regulaminu wyboru delegatów na pierwszy Krajowy Zjazd oraz opracowanie projektu regulaminu pierwszego Krajowego Zjazdu.

3. Zgromadzenia wojewódzkie i zebrania rejonowe zgromadzenia wojewódzkiego są zwoływane najwcześniej w terminie 4 miesięcy, a najpóźniej w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia wpisów na listę diagnostów laboratoryjnych.

4. W zgromadzeniach i zebraniach, o których mowa w ust. 3, uczestniczą diagności laboratoryjni wpisani na listę diagnostów laboratoryjnych najpóźniej na 7 dni przed rozpoczęciem zgromadzenia wojewódzkiego lub zebrania rejonowego zgromadzenia wojewódzkiego.

2. Z dniem ukonstytuowania się pierwszego Krajowego Zjazdu organy samorządu przejmują wszystkie swoje kompetencje, o których mowa w ustawie. Przepis art. 43 stosuje się odpowiednio.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski