Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 14 poz. 125

Na podstawie art. 16e ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 74, poz. 368, z 1997 r. Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1124) zarządza się, co następuje:

2. Prezes kolegium albo Krajowa Reprezentacja Samorządowych Kolegiów Odwoławczych może polecić przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego powołanemu przez siebie rzecznikowi dyscyplinarnemu.

3. Rzecznik dyscyplinarny jest związany poleceniami organu, który go powołał.

2. W postępowaniu wyjaśniającym należy umożliwić członkowi kolegium, którego to postępowanie dotyczy, złożenie wyjaśnień, a po zakończeniu tego postępowania — zapoznać z treścią zebranych dowodów i umożliwić złożenie dodatkowych wyjaśnień. Członek kolegium ma prawo zgłosić wniosek o przesłuchanie wskazanych przez niego osób w charakterze świadków oraz zgłaszać inne wnioski dowodowe.

2. Data wpływu wniosku do komisji dyscyplinarnej jest datą wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.

3. Jeżeli wyniki postępowania wyjaśniającego nie potwierdzą wysuwanych zarzutów wobec obwinionego, postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się.

1) imię i nazwisko, stanowisko służbowe, miejsce i datę urodzenia oraz miejsce zamieszkania członka kolegium, którego dotyczy wniosek,

2) dokładne określenie zarzucanego przewinienia, ze wskazaniem czasu, miejsca i okoliczności jego popełnienia,

3) proponowaną karę dyscyplinarną,

4) uzasadnienie oparte na wynikach postępowania wyjaśniającego,

5) wykaz zawierający imiona, nazwiska, adresy zamieszkania oraz miejsce zatrudnienia świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę,

6) wykaz innych dowodów.

2. Jeżeli obwiniony występuje bez obrońcy, przewodniczący może obrońcę wyznaczyć z urzędu.

3. Termin rozprawy powinien być tak wyznaczony, aby między dniem doręczenia obwinionemu lub jego obrońcy wezwania na rozprawę a dniem rozprawy upłynęło co najmniej 7 dni.

2. Wyłączenie jawności rozprawy lub jej części może nastąpić na wniosek stron albo ze względu na ochronę tajemnicy państwowej lub służbowej. Wyłączenie jawności zarządza przewodniczący komisji dyscyplinarnej.

2. Przewodniczący komisji dyscyplinarnej jest obowiązany zapewnić stronom możliwość składania wyjaśnień i wniosków w sprawie oraz umożliwić im zadawanie pytań, a także wypowiadanie się co do wniosków strony przeciwnej i zebranych w sprawie dowodów.

2. Rozprawa ulega odroczeniu, jednak na okres nie dłuższy niż 30 dni, w razie niestawienia się strony, której wezwanie na rozprawę nie zostało w sposób prawidłowy doręczone, lub usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przewodniczący może ponownie odroczyć rozprawę.

2. Protokolantem powinien być członek kolegium nie będący członkiem komisji dyscyplinarnej, który wyraził zgodę na objęcie tej funkcji. Protokolanta wyznacza przewodniczący komisji dyscyplinarnej.

3. Protokół powinien zawierać:

1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,

2) przebieg rozprawy oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników,

3) wydane w toku rozprawy postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienia i zarządzenia zostały wydane poza rozprawą – wzmiankę o ich wydaniu,

4) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu rozprawy.

4. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.

2. Przebieg narady i przebieg głosowania są tajne. Podczas narady i głosowania, poza członkami komisji dyscyplinarnej, może być obecny jedynie protokolant.

1) o uniewinnieniu,

2) o ukaraniu,

3) o umorzeniu postępowania.

2. Jeżeli obwiniony dopuścił się kilku czynów uzasadniających odpowiedzialność dyscyplinarną, komisja dyscyplinarna wymierza łącznie jedną karę za wszystkie czyny.

1) obwiniony nie podlega orzecznictwu komisji,

2) obwiniony zmarł,

3) upłynął termin do wszczęcia postępowania.

2. W sprawie szczególnie zawiłej komisja dyscyplinarna może odroczyć wydanie orzeczenia na czas nie przekraczający 7 dni.

1) oznaczenie komisji dyscyplinarnej, imiona i nazwiska członków komisji dyscyplinarnej, rzecznika dyscyplinarnego i protokolanta oraz datę rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia,

2) imię i nazwisko, miejsce i datę urodzenia, adres zamieszkania, stanowisko służbowe obwinionego,

3) dokładne określenie zarzucanego czynu,

4) rozstrzygnięcie co do winy i co do kary,

5) pouczenie o terminie i trybie wniesienia odwołania,

6) podpisy członków komisji dyscyplinarnej.

2. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać wskazanie faktów, które komisja dyscyplinarna uznała za udowodnione, na jakich w tej mierze oparła się dowodach i dlaczego nie dała wiary dowodom przeciwnym, a także przytoczenie okoliczności, które zostały uwzględnione przy wymiarze kary.

3. Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom z urzędu.

2. Odwołanie powinno zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, określenie i zwięzłe uzasadnienie wniosków i zarzutów oraz podpis odwołującego się lub obrońcy.

2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia.

2. Komisja dyscyplinarna pierwszej instancji niezwłocznie przekazuje odwołanie wraz z aktami sprawy komisji dyscyplinarnej drugiej instancji.

2. Skuteczne cofnięcie odwołania powoduje uprawomocnienie się orzeczenia komisji pierwszej instancji.

2. W razie uchybienia terminu do wniesienia odwołania, przewodniczący komisji dyscyplinarnej drugiej instancji przywróci termin na wniosek strony, jeżeli uprawdopodobni ona, że uchybienie nastąpiło bez jej winy.

3. Wniosek o przywrócenie terminu strona powinna złożyć wraz z odwołaniem w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia odwołania.

4. Na postanowienie o odmowie przyjęcia odwołania oraz odmowie przywrócenia terminu do złożenia odwołania przysługuje zażalenie do komisji dyscyplinarnej drugiej instancji w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

1) przewodniczącego i członków składu orzekającego,

2) dzień, godzinę i salę rozprawy,

3) inne czynności konieczne do przygotowania rozprawy.

1) utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie,

2) uchyla zaskarżone orzeczenie w całości albo w części i w tym zakresie wydaje orzeczenie co do istoty sprawy,

3) uchyla zaskarżone orzeczenie w całości lub w części i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia przez komisję dyscyplinarną pierwszej instancji,

4) uchyla zaskarżone orzeczenie i umarza postępowanie w sprawie, w przypadkach, o których mowa w § 23.

2. Wydanie orzeczenia na niekorzyść obwinionego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść odwołanie.

1) okaże się, że dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, są fałszywe,

2) orzeczenie zostało wydane w wyniku przestępstwa,

3) ujawnione zostały istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego,

4) orzeczenie zostało wydane z udziałem członka lub członków komisji, którzy podlegają wyłączeniu na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść ukaranego nie może nastąpić po upływie 3 lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

2. Postanowienie o wznowieniu postępowania doręcza się ukaranemu, jego obrońcy oraz odpowiednio prezesowi kolegium lub Krajowej Reprezentacji Samorządowych Kolegiów Odwoławczych, a jeżeli wniosek o wznowienie postępowania złożyła inna osoba – również tej osobie.

2. Na postanowienie komisji dyscyplinarnej drugiej instancji nie przysługuje zażalenie.

2. W skład komisji dyscyplinarnej ponownie rozpoznającej sprawę nie mogą wchodzić osoby, które uprzednio orzekały w sprawie.

2. Wykonanie kary zarządza prezes kolegium.

2. Z chwilą zatarcia kary uważa się ją za niebyłą, a prezes kolegium zarządza zniszczenie odpisu orzeczenia o ukaraniu znajdującego się w aktach osobowych członka kolegium.

3. O zatarciu kary i zniszczeniu orzeczenia prezes kolegium zawiadamia członka kolegium.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek