Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 96 poz. 1056

Tekst pierwotny

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wiesław Johann – przewodniczący,

Jerzy Ciemniewski,

Teresa Dębowska-Romanowska,

Stefan J. Jaworski – sprawozdawca,

Marian Zdyb,

protokolant: Joanna Szymczak,

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2000 r. na rozprawie sprawy z wniosku Naczelnej Rady Aptekarskiej, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Ministra Zdrowia i Prokuratora Generalnego, o wydanie orzeczenia stwierdzającego, że:

1) art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z późn. zm.) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że zawarte w nim upoważnienie do wydania rozporządzenia wykracza poza zakres upoważnienia udzielonego Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej;

2) § 9, § 10, § 11, § 12, § 15 ust. 2, § 18 ust. 3, § 19 i §20 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie zasad i warunków sprowadzania z zagranicy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych dla użytkowników indywidualnych (Dz. U. Nr 42, poz. 220, z 1996 r. Nr 95, poz. 442 i z 1999 r. Nr 13, poz. 123) naruszają przepisy art. 32 ust. 1, art. 33 ust. 1, art. 35 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z późn. zm.);

3) § 9 i § 15 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie zasad i warunków sprowadzania z zagranicy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych dla użytkowników indywidualnych (Dz. U. Nr 42, poz. 220, z 1996 r. Nr 95, poz. 442 i z 1999 r. Nr 13, poz. 123) naruszają także art. 22 Konstytucji RP oraz art. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, ze zm.);

4) rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie zasad i warunków sprowadzania z zagranicy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych dla użytkowników indywidualnych (Dz. U. Nr 42, poz. 220, z późn. zm.) jest niezgodne z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej (Dz. U. Nr 105, poz. 452, ze zm.),

orzeka:

1. Art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 70, poz. 778 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 50, poz. 599) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że upoważnia do uregulowania rozporządzeniem materii ustawowej, a ponadto nie określa wytycznych dotyczących treści aktu wykonawczego.

2. Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie zasad i warunków sprowadzania z zagranicy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych dla użytkowników indywidualnych (Dz. U. Nr 42, poz. 220, z 1996 r. Nr 95, poz. 442 i z 1999 r. Nr 13, poz. 123) jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że upoważnienie ustawowe, na podstawie którego zostało wydane to rozporządzenie, nie odpowiada wymaganiom określonym dla upoważnienia do wydania aktu wykonawczego.

Na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji RP ustala, że utrata mocy obowiązującej przepisów wymienionych w cz. l pkt 1 i 2 wyroku nastąpi z dniem 31 grudnia 2000 r.

III

Ponadto na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym

postanawia

umorzyć postępowanie w stosunku do zarzutów sformułowanych w pkt 2 i 3 wniosku, dotyczących wskazanych przepisów rozporządzenia, o którym mowa w cz. l pkt 2 wyroku, wobec zbędności orzekania w tym zakresie.

Wiesław Johann