Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 86 poz. 965

Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150) zarządza się, co następuje:

1) konserwator – właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków,

2) rejestr – rejestr zabytków znajdujących się na terenie województwa,

3) księga – księgę rejestru zabytków.

1) A – dla zabytków nieruchomych,

2) B – dla zabytków ruchomych,

3) C – dla zabytków archeologicznych.

2. Wzory ksiąg, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.

3. Dla każdej księgi prowadzi się alfabetyczny skorowidz miejscowości z wykazem zabytków znajdujących się na ich terenie.

1) numer rejestru,

2) wpis do rejestru,

3) przedmiot ochrony,

4) zakres ochrony,

5) miejsce położenia lub przechowywania zabytku,

6) numer księgi wieczystej dla zabytków nieruchomych i archeologicznych,

7) numer katastru nieruchomości dla zabytków nieruchomych i archeologicznych,

8) właściciel zabytku,

9) użytkownik zabytku,

10) skreślenie z rejestru,

11) uwagi.

2. W księdze należy, przy użyciu czarnego atramentu, wpisać w rubrykach:

1) numer rejestru – numer kolejny pozycji w księdze rejestru, pod którą wpisany jest zabytek,

2) wpis do rejestru – oznaczenie organu, który wydał decyzję w postępowaniu o wpisanie do rejestru, datę wydania decyzji i jej numer,

3) przedmiot ochrony – rodzaj i nazwę własną zabytku,

4) zakres ochrony – treść rozstrzygnięcia podjętego w decyzji,

5) miejsce położenia lub przechowywania zabytku – adres miejsca położenia lub przechowywania zabytku, z podaniem nazwy miejscowości, nazwy ulicy i numeru posesji, oraz nazwę gminy i powiatu,

6) numer księgi wieczystej – numer księgi wieczystej, o ile księga taka została założona dla zabytku nieruchomego,

7) numer katastru nieruchomości – numer katastru nieruchomości lub numer ewidencji gruntów i budynków do czasu przekształcenia jej w kataster nieruchomości,

8) właściciel zabytku – imię, nazwisko i adres osoby fizycznej lub nazwę i siedzibę z adresem osoby prawnej, będącej właścicielem zabytku bądź użytkownikiem wieczystym gruntu wpisanego do rejestru w dniu, w którym decyzja stała się ostateczna, a w przypadku współwłasności – dane wszystkich współwłaścicieli; w razie zmiany danych odpowiednio właściciela lub współwłaściciela bądź użytkownika wieczystego – w rubryce umieszcza się adnotację odsyłającą do zbioru dokumentów zabytku,

9) użytkownik zabytku – imię, nazwisko i adres osoby fizycznej lub nazwę i siedzibę z adresem osoby prawnej, będącej użytkownikiem zabytku w dniu, kiedy decyzja stała się ostateczna, a w przypadku współużytkowania – dane wszystkich współużytkowników; w razie zmiany danych użytkownika lub użytkowników – w rubryce umieszcza się adnotacje odsyłające do zbioru dokumentów zabytku,

10) skreślenie z rejestru – oznaczenie organu, datę i numer decyzji o skreśleniu zabytku z rejestru,

11) uwagi – inne dane dotyczące zabytku, w tym informacje o przeniesieniu wpisu z poprzedniej księgi.

3. Poszczególne wpisy w księdze oddziela się, wykonaną czarnym atramentem, poziomą linią przechodzącą przez wszystkie rubryki.

2. Niezależnie od doręczenia stronom postępowania decyzji i pouczenia o skutkach wpisu do rejestru, konserwator przesyła odpis decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru do Ośrodka Dokumentacji Zabytków i do zarządu gminy, na terenie której znajduje się zabytek, w przypadku gdy gmina nie jest stroną tego postępowania.

3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru oraz decyzji o skreśleniu zabytku z rejestru, wydanych przez Generalnego Konserwatora Zabytków, z tym że odpis takich decyzji przesyła się także konserwatorowi, w celu dokonania przez niego właściwych wpisów w księdze.

2. Zbiór dokumentów zabytku zawiera w szczególności kartę ewidencyjną zabytku oraz dokumentację prawną, konserwatorską, historyczną, ikonograficzną i inwentaryzacyjną.

3. Jeżeli konserwator prowadzi oddzielne zbiory dokumentacji konserwatorskiej, historycznej, ikonograficznej lub inwentaryzacyjnej, w zbiorze dokumentów zabytku powinien znaleźć się odsyłacz do tych zbiorów.

4. W przypadku skreślenia zabytku z rejestru, zbiór jego dokumentów jest przechowywany na podstawie odrębnych przepisów w archiwum zakładowym konserwatora.

2. W przypadku gdy w księdze dokonano omyłkowego wpisu lub postępowanie w sprawie wpisu do rejestru zostało umorzone na skutek uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji przez właściwy organ lub na podstawie orzeczenia sądu, cały wpis przekreśla się linią, przy użyciu zielonego atramentu, biegnącą od lewego górnego narożnika rubryki „numer rejestru" do prawego dolnego narożnika rubryki „skreślenie z rejestru".

2. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, odnotowuje się w księdze, w której zabytek był wpisany, w rubryce „miejsce położenia lub przechowywania zabytku".

3. Jeżeli zabytek ruchomy został czasowo przeniesiony poza granice województwa, konserwator czyni odpowiednią wzmiankę w księdze w rubryce „miejsce położenia lub przechowywania zabytku".

2. W przypadku gdy dobro kultury wpisane do rejestru nie posiada karty ewidencyjnej, do zbioru, o którym mowa w ust. 1, włącza się odpis decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru.

3. Centralna ewidencja dóbr kultury nie obejmuje dóbr kultury znajdujących się w muzeach i bibliotekach oraz dóbr kultury wchodzących w skład narodowego zasobu archiwalnego.

4. Centralną ewidencję dóbr kultury prowadzi Ośrodek Dokumentacji Zabytków.

5. Ośrodek Dokumentacji Zabytków opracowuje komputerowe systemy informacyjne o dobrach kultury objętych centralną ewidencją dóbr kultury.

2. Karta ewidencyjna nieruchomego i archeologicznego dobra kultury powinna zawierać ponadto jego dokumentację rysunkową wykonaną w skali pozwalającej na umieszczenie rysunku na karcie.

3. Kartę ewidencyjną sporządza się przynajmniej w 2 egzemplarzach, z których jeden przekazywany jest do Ośrodka Dokumentacji Zabytków.

4. Karta adresowa powinna zawierać dane umożliwiające identyfikację dobra kultury oraz miejsce jego położenia lub przechowywania.

5. Kartę adresową sporządza się przynajmniej w 3 egzemplarzach, z których jeden przekazywany jest do Ośrodka Dokumentacji Zabytków, a drugi – do konserwatora.

6. Karty ewidencyjne i karty adresowe obiektów, które przestały być dobrem kultury, zostają wyłączone z centralnej ewidencji dóbr kultury i są przechowywane na podstawie odrębnych przepisów w archiwum zakładowym Ośrodka Dokumentacji Zabytków.

7. W przypadku gdy dobro kultury, znajdujące się w ewidencji dóbr kultury prowadzonej przez zarząd gminy, zostanie wpisane do rejestru, karta adresowa zostaje wyłączona z tej ewidencji i jest przechowywana, na podstawie odrębnych przepisów, w archiwum zakładowym gminy.

1) dotychczas wykonane karty ewidencyjne stają się kartami ewidencyjnymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia,

2) dotychczas wykonane przez Ośrodek Dokumentacji Zabytków i konserwatora karty adresowe dóbr kultury stają się dokumentacją pomocniczą Ośrodka Dokumentacji Zabytków i konserwatora.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego: K. M. Ujazdowski

Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
 z dnia 6 września 2000 r. (poz. 965)