Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 57 poz. 680

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 4 października 1999 r. została sporządzona w Ankarze Umowa o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką w następującym brzmieniu:

UMOWA

o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką

Preambuła

Rzeczpospolita Polska i Republika Turecka (dalej „Strony”),

potwierdzając swoje przywiązanie do zasad gospodarki rynkowej, stanowiących bazę ich stosunków gospodarczych, a w szczególności do poszanowania praw i zobowiązań wynikających z porozumień Światowej Organizacji Handlu/Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (dalej „WTO/GATT 1994”);

biorąc pod uwagę swoje wspólne dążenie do aktywnego uczestnictwa w procesie międzynarodowej integracji gospodarczej;

zdecydowane w tym celu znosić stopniowo przeszkody w ich całym wzajemnym handlu, zgodnie z zasadami Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994;

przekonane, że umowa stworzy nowy klimat dla ich stosunków gospodarczych, a w szczególności dla rozwoju handlu i inwestycji, a także współpracy gospodarczej i technologicznej;

biorąc pod uwagę Umowy o Stowarzyszeniu podpisane przez każdą ze Stron ze Wspólnotami Europejskimi;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Cele

1. Strony będą stopniowo tworzyły strefę wolnego handlu, obejmującą w zasadzie całą ich dwustronną wymianę handlową w okresie przejściowym kończącym się 1 stycznia 2002 r., stosownie do postanowień niniejszej umowy i zgodnie z WTO/GATT 1994, a zwłaszcza z artykułem XXIV GATT 1994.

2. Celami niniejszej umowy są:

a) popieranie, poprzez rozszerzanie wzajemnej wymiany handlowej, harmonijnego rozwoju stosunków gospodarczych między Stronami i sprzyjanie w ten sposób ich gospodarczej aktywności i rozwojowi oraz wzrostowi wydajności;

b) zapewnienie uczciwej konkurencji w handlu między Stronami;

c) przyczynianie się, przez znoszenie barier w handlu, do harmonijnego rozwoju i rozszerzania handlu światowego;

d) popieranie współpracy w obszarach wzajemnego zainteresowania Stron.

ROZDZIAŁ l

Produkty przemysłowe

Artykuł 2

Zakres

Postanowienia niniejszego rozdziału będą stosowane do produktów przemysłowych pochodzących ze Stron. Na potrzeby niniejszej umowy pojęcie „produkty przemysłowe” oznacza produkty wymienione w działach 25 do 97 Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, z wyjątkiem produktów wymienionych w załączniku l do niniejszej umowy (dalej „załącznik l”).

Artykuł 3

Cła importowe

1. Żadne nowe cła importowe nie będą wprowadzane, a już stosowane nie będą podwyższane w handlu między Stronami od dnia wejścia w życie niniejszej umowy.

2. Cła importowe będą znoszone zgodnie z postanowieniami Protokołu 1 do niniejszej umowy.

Artykuł 4

Stawki podstawowe

1. Dla każdego produktu podstawową stawką, w odniesieniu do której stosowane będą kolejne obniżki ustalone w niniejszej umowie, będzie stawka wynikająca z Klauzuli Największego Uprzywilejowania, mająca zastosowanie w dniu 1 stycznia 2000 r.

2. Jeżeli po wejściu w życie niniejszej umowy będzie stosowana jakakolwiek obniżka stawek celnych na zasadzie erga omnes, a szczególnie obniżka wynikająca z porozumienia taryfowego zawartego w ramach Światowej Organizacji Handlu, takie obniżone stawki zastąpią stawki podstawowe, o których mowa w ustępie 1, z dniem ich wprowadzenia.

3. Obniżone stawki, obliczone zgodnie z Protokołem 1, będą stosowane w zaokrągleniu do jednej dziesiątej albo – w przypadku stawek specyficznych – w zaokrągleniu do jednej setnej.

4. Strony zobowiązują się do wzajemnego informowania o swoich odnośnych stawkach celnych, zgodnie z postanowieniami ustępu 2.

Artykuł 5

Opłaty o skutkach podobnych do ceł

1. Żadne nowe opłaty o skutkach podobnych do ceł importowych nie będą wprowadzane w handlu między Stronami.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy wszelkie opłaty o skutkach podobnych do ceł importowych zostaną zniesione.

Artykuł 6

Cła o charakterze fiskalnym

1. Postanowienia artykułu 3 będą odnosić się także do ceł o charakterze fiskalnym.

2. Strony mogą zastąpić cło o charakterze fiskalnym albo fiskalny element stawki celnej przez podatek wewnętrzny zgodnie z postanowieniami artykułu 15.

Artykuł 7

Cła eksportowe i opłaty o podobnych skutkach

Żadne cła eksportowe lub inne opłaty o podobnych skutkach nie będą stosowane w handlu między Stronami.

Artykuł 8

Ograniczenia ilościowe importu i inne środki o podobnych skutkach

Żadne nowe ograniczenia ilościowe importu ani też inne środki o podobnych skutkach nie będą stosowane w handlu między stronami, z wyjątkiem stosowanych przez Polskę w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku II.

Artykuł 9

Ograniczenia ilościowe eksportu i inne środki o podobnych skutkach

Żadne nowe ograniczenia ilościowe eksportu ani też inne środki o podobnych skutkach nie będą stosowane w handlu między Stronami, z wyjątkiem stosowanych przez Polskę w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku III.

ROZDZIAŁ II

Produkty rolne, rolne przetworzone i rybołówstwa

Artykuł 10

Zakres

1. Postanowienia niniejszego rozdziału odnosić się będą do produktów rolnych, rolnych przetworzonych i produktów rybołówstwa, pochodzących ze Stron niniejszej umowy.

2. Na potrzeby niniejszej umowy pojęcie „produkty rolne” oznacza produkty wymienione w działach 1–24 Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów oraz produkty wymienione w załączniku l.

Artykuł 11

Wymiana koncesji

1. Strony udzielają sobie wzajemnie koncesji, wyszczególnionych w załącznikach do Protokołu 2 do niniejszej umowy, zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału i tego protokołu.

2. Strony będą okresowo analizować, na forum Wspólnego Komitetu, możliwości wzajemnego udzielania sobie dalszych koncesji w handlu produktami rolnymi.

3. Handel produktami rolnymi nie wymienionymi w Protokole 2 będzie się odbywał zgodnie z postanowieniami WTO/GATT 1994 oraz stosownie do odpowiednich zobowiązań podjętych przez każdą ze Stron w ramach Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa.

Artykuł 12

Specyficzne środki ochronne

Niezależnie od innych postanowień niniejszej umowy, a szczególnie artykułu 26, i mając wzgląd na szczególną wrażliwość produktów rolnych, jeżeli import tych produktów pochodzących z jednej Strony, będących przedmiotem koncesji udzielonych na podstawie niniejszej umowy, spowoduje poważne zakłócenia na rynku drugiej Strony, zainteresowana Strona rozpocznie niezwłocznie konsultacje w celu znalezienia właściwego rozwiązania. Do czasu znalezienia takiego rozwiązania zainteresowana Strona może zastosować odpowiednie środki, powiadamiając natychmiast drugą Stronę o zastosowanych środkach.

Artykuł 13

Środki ochrony sanitarnej i fitosanitarnej

Strony będą stosowały swoje środki ochrony sanitarnej i fitosanitarnej zgodnie z postanowieniami GATT 1994 i innymi odpowiednimi porozumieniami WTO. Strony nie będą stosowały swoich przepisów odnośnie do zdrowia ludzi, zwierząt i roślin i w dziedzinie weterynarii w sposób arbitralny, nieuzasadniony lub dyskryminujący, a także stanowiący ukryte ograniczenie w handlu między nimi.

ROZDZIAŁ III

Przepisy ogólne

Artykuł 14

Reguły pochodzenia oraz współpraca administracji celnych

1. Protokół 3 do niniejszej umowy ustala reguły pochodzenia oraz związane z nimi metody współpracy administracyjnej.

2. Strony podejmą odpowiednie środki, włącznie z regularnymi przeglądami przez Wspólny Komitet oraz uzgodnieniami odnośnie do współpracy administracyjnej, w celu zapewnienia skutecznego i harmonijnego stosowania postanowień Protokołu 3 i stosownych artykułów niniejszej umowy oraz zmniejszenia, tak dalece, jak będzie to możliwe, wymagań formalnych stosowanych w handlu, a także dla znalezienia wzajemnie korzystnych rozwiązań wszelkich trudności wynikających ze stosowania tych postanowień.

Artykuł 15

Opodatkowanie wewnętrzne

1. Strony powstrzymają się od stosowania jakichkolwiek środków lub praktyk o wewnętrznym charakterze fiskalnym, powodujących bezpośrednio lub pośrednio dyskryminację w stosunku do produktów pochodzących ze Stron.

2. Produkty eksportowane na terytorium jednej ze Stron nie mogą korzystać ze zwrotu podatków wewnętrznych w wysokości przekraczającej podatki bezpośrednie lub pośrednie na nie nakładane.

Artykuł 16

Ogólne wyjątki

Niniejsza umowa nie wyklucza stosowania zakazów bądź ograniczeń w imporcie, eksporcie lub wobec towarów w tranzycie, w przypadkach uzasadnionych względami moralności publicznej, polityki społecznej lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin, łącznie ze środkami koniecznymi do ochrony środowiska naturalnego, ochrony dóbr kultury, ochrony własności intelektualnej bądź przepisami dotyczącymi złota lub srebra lub zachowania nieodnawiających się zasobów naturalnych, jeśli takie środki będą wprowadzone w powiązaniu z restrykcjami wobec rodzimej produkcji i spożycia. Takie zakazy lub ograniczenia nie będą jednak stanowiły narzędzia arbitralnej dyskryminacji lub ukrytych ograniczeń handlu między Stronami.

Artykuł 17

Wyjątki dotyczące bezpieczeństwa

Zgodnie z artykułem XXI GATT 1994 żadne z postanowień niniejszej umowy nie będzie stanowiło przeszkody dla Strony w podejmowaniu jakichkolwiek odpowiednich środków, które uzna za konieczne:

a) w celu zapobiegania ujawnieniu informacji naruszających jej podstawowe interesy bezpieczeństwa;

b) dla ochrony własnych podstawowych interesów bezpieczeństwa bądź też dla wykonania zobowiązań międzynarodowych oraz realizacji własnej polityki wewnętrznej.

Artykuł 18

Monopole państwowe

1. Strony umożliwią stopniowe dostosowanie wszelkich monopoli państwowych o charakterze handlowym w celu zapewnienia, że po wejściu w życie niniejszej umowy zniesiona zostanie wszelka dyskryminacja między osobami fizycznymi i prawnymi Stron dotycząca warunków, zgodnie z którymi nabywane są i sprzedawane towary. Wspólny Komitet będzie informowany o środkach podejmowanych dla osiągnięcia niniejszego celu.

2. Postanowienia niniejszego artykułu będą odnosić się do wszelkich podmiotów, przez które kompetentne władze Stron, na mocy prawa lub w praktyce, bezpośrednio lub pośrednio nadzorują bądź ustalają lub też wpływają znacząco na import lub eksport między Stronami. Postanowienia te będą stosowane odpowiednio wobec monopoli przyznanych przez Państwo innym podmiotom.

Artykuł 19

Płatności

1. Płatności w walutach wymienialnych dotyczące transakcji handlowych między Stronami w ramach niniejszej umowy oraz transfery tych płatności na terytorium Strony, na którym ma swoją siedzibę wierzyciel, będą wolne od jakichkolwiek ograniczeń.

2. Strony powstrzymają się od wszelkich ograniczeń dewizowych lub administracyjnych, innych od obowiązujących w ich dotychczasowym ustawodawstwie, w zakresie udzielania, spłaty lub zaciągania kredytów krótko- i średnioterminowych przy transakcjach handlowych, podejmowanych w ramach niniejszej umowy, w których uczestniczą osoby prawne lub fizyczne mające swoją siedzibę na terytorium Strony.

3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, wszelkie środki dotyczące bieżących płatności związanych z przepływem towarów będą stosowane zgodnie z warunkami ustalonymi w artykule VIII Artykułów Umowy Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Artykuł 20

Reguły konkurencji dotyczące przedsiębiorstw

1. Następujące postępowanie jest niezgodne z właściwym funkcjonowaniem umowy, jeżeli może mieć negatywny wpływ na handel między Stronami:

a) wszelkie porozumienia między przedsiębiorstwami, decyzje zrzeszeń przedsiębiorstw oraz uzgodnione praktyki między przedsiębiorstwami, których celem lub skutkiem działania jest zapobieganie, ograniczanie lub zniekształcanie konkurencji;

b) nadużywanie przez jedno lub więcej przedsiębiorstw dominującej pozycji na terytorium Stron jako całości lub na ich znacznej części.

2. Postanowienia ustępu 1 odnoszą się do działalności wszystkich przedsiębiorstw, włącznie z przedsiębiorstwami publicznymi i przedsiębiorstwami, którym Strony przyznały specjalne lub wyłączne uprawnienia. Przedsiębiorstwa, którym powierzono wykonywanie usług mających znaczenie ogólnogospodarcze bądź mających charakter monopoli dochodowych, będą podlegały postanowieniom ustępu 1 w takim zakresie, w jakim stosowanie tych postanowień nie będzie utrudniało, w myśl prawa lub w praktyce, wykonywania zadań publicznych na nie nałożonych.

3. W odniesieniu do produktów wymienionych w rozdziale II postanowienia wyszczególnione w ustępie 1a) nie będą dotyczyły tych umów, decyzji i praktyk, które stanowią integralną część organizacji rynku wewnętrznego.

4. Jeśli Strona uzna, że konkretne postępowanie jest niezgodne z niniejszym artykułem, i jeśli dane postępowanie powoduje lub zagraża spowodowaniem poważnego uszczerbku dla interesów tej Strony lub też strat materialnych w jej przemyśle krajowym, może ona podjąć odpowiednie środki zgodnie z warunkami i procedurą ustanowioną w artykule 30.

5. Uwzględniając swoje ustawy, przepisy i rację stanu, każda Strona zapewni uczciwe i sprawiedliwe traktowanie jednostkom, przedsiębiorstwom, agencjom rządowym i innym jednostkom drugiej Strony zaangażowanym w realizację działań w ramach niniejszej umowy.

Artykuł 21

Pomoc państwa

1. Wszelka pomoc udzielana w jakiejkolwiek formie przez państwo będące Stroną niniejszej umowy lub dzięki środkom państwowym, zniekształcająca lub grożąca zniekształceniem konkurencji przez faworyzowanie niektórych przedsiębiorstw lub produkcji niektórych towarów, o ile może mieć negatywny wpływ na handel między Stronami, uznana zostanie za niezgodną z właściwą realizacją niniejszej umowy.

2. Postanowienia ustępu 1 nie dotyczą produktów wyszczególnionych w rozdziale II.

3. Strony zapewnią przejrzystość informacji w zakresie pomocy państwa zgodnie z postanowieniami Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych i WTO/GATT 1994 oraz każda ze Stron dostarczy, na prośbę drugiej Strony, informacji dotyczących programów pomocy oraz poszczególnych indywidualnych przypadków pomocy państwa.

4. Jeżeli strona uzna, że konkretne postępowanie:

a) jest niezgodne z warunkami ustępu 1 lub

b) jeżeli dane postępowanie powoduje szkodę lub zagraża spowodowaniem poważnego uszczerbku dla interesów tej Strony lub spowodowaniem strat materialnych jej krajowym producentom,

może ona zastosować odpowiednie środki zgodnie z warunkami i przepisami zawartymi w artykule 30. Takie odpowiednie środki mogą być zastosowane jedynie zgodnie z procedurami i warunkami ustalonymi w Porozumieniu w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych i WTO/GATT 1994.

Artykuł 22

Zamówienia publiczne

1. Strony uważają liberalizację każdego ze swoich rynków zamówień publicznych za cel niniejszej umowy.

2. Strony stopniowo dostosują swoje przepisy dotyczące zamówień publicznych, tak aby zapewnić dostawcom drugiej Strony dostęp do procedur przetargowych na rynku każdej z nich zgodnie z postanowieniami Porozumienia w sprawie zamówień publicznych, zawartego w ramach WTO, i z zobowiązaniami Stron w nim podjętymi.

3. Wspólny Komitet będzie dokonywał przeglądu działań związanych z realizacją celów niniejszego artykułu oraz będzie mógł wydawać praktyczne zalecenia odnośnie do wdrażania w życie ustępu 2 dla zapewnienia swobodnego dostępu, przejrzystości i wzajemnego otwarcia ich rynków zamówień publicznych.

4. W trakcie przeglądu, o którym mowa w ustępie 3, Wspólny Komitet może rozważyć, zwłaszcza w świetle zachodzących zmian w stosunkach międzynarodowych dotyczących tej dziedziny, możliwość rozszerzenia zakresu otwarcia rynku, o którym mowa w ustępie 2.

5. Strony będą dążyły do przystąpienia do stosownych porozumień wynegocjowanych pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu.

Artykuł 23

Przepisy techniczne

1. Prawa i obowiązki Stron wiążące się ze standardami lub przepisami technicznymi oraz związanymi z nimi środkami będą wynikać z Porozumienia WTO w sprawie barier technicznych w handlu.

2. Każda Strona, na wniosek drugiej Strony, dostarczy informacji na temat poszczególnych, odrębnych środków, wiążących się ze standardami, przepisami technicznymi oraz związanymi z nimi środkami.

3. Strony będą miały na celu ograniczanie barier technicznych w handlu. W tym celu Strony podejmą odpowiednie negocjacje w sprawie zawarcia umów dotyczących wzajemnego uzgodnienia ich stosowania w zgodzie z zaleceniami Porozumienia WTO w sprawie barier technicznych w handlu.

Artykuł 24

Dumping

Jeżeli Strona stwierdzi, że w handlu odbywającym się na podstawie niniejszej umowy ma miejsce dumping w rozumieniu artykułu VI GATT 1994, może ona podjąć odpowiednie kroki przeciwko takim praktykom, zgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie stosowania artykułu VI GATT 1994.

Artykuł 25

Ochrona własności intelektualnej

1. Strony udzielą sobie i zapewnią odpowiednią, efektywną i niedyskryminacyjną ochronę praw własności intelektualnej, łącznie ze środkami dla udzielania i dochodzenia tych praw. Strony potwierdzają wolę poszanowania konwencji dotyczących ochrony własności intelektualnej, wymienionych w załączniku IV do niniejszej umowy.

2. Dla celów niniejszej umowy pojęcie „własność intelektualna” dotyczy zwłaszcza prawa autorskiego i praw pokrewnych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych, wzorów przemysłowych, wzorów użytkowych, wynalazków, topografii układów scalonych, nie ujawnionych informacji „know-how” oraz nowych gatunków roślin.

3. Strony będą współpracować w sprawach ochrony własności intelektualnej. Na wniosek którejkolwiek ze Stron przeprowadzać będą konsultacje ekspertów w tych sprawach, w szczególności odnośnie do działań dotyczących istniejących bądź przyszłych konwencji międzynarodowych na temat harmonizacji, zarządzania i stosowania praw własności intelektualnej oraz związanych z działalnością w ramach organizacji międzynarodowych, takich jak Światowa Organizacja Handlu, Światowa Organizacja Własności Intelektualnej, jak również dotyczących stosunków Stron z innymi krajami w odniesieniu do zagadnień własności intelektualnej.

Artykuł 26

Ogólne zabezpieczenia

Jeżeli jakikolwiek produkt jest importowany w tak zwiększonej ilości i na takich warunkach, że powoduje to lub grozi spowodowaniem:

a) poważnej szkody krajowym producentom podobnych lub bezpośrednio konkurencyjnych produktów na terytorium Strony importującej lub

b) poważnych zakłóceń w jakimkolwiek sektorze gospodarki lub trudności mogących wywołać poważne pogorszenie sytuacji gospodarczej regionu,

zainteresowana Strona może podjąć stosowne środki zgodne z warunkami i w zgodzie z procedurą ustanowioną w artykule 30 niniejszej umowy.

Artykuł 27

Dostosowanie strukturalne

1. Środki wyjątkowe o ograniczonym czasie obowiązywania wyłączające postanowienia artykułu 3 mogą być zastosowane przez Strony w postaci podwyższonych stawek celnych.

2. Środki te mogą dotyczyć jedynie nowo powstających przemysłów lub niektórych sektorów podlegających restrukturyzacji lub napotykających poważne trudności, a szczególnie gdy trudności te stwarzają poważne problemy społeczne.

3. Cła importowe zastosowane przez daną Stronę wobec produktów pochodzących z drugiej Strony w następstwie wprowadzenia takich środków nie mogą przekraczać 25% ad valorem i powinny utrzymać element preferencji dla produktów pochodzących z drugiej Strony. Ogólna wartość importu produktów objętych działaniem tych środków nie może przekraczać 15% ogółu importu produktów przemysłowych z drugiej Strony określonych w rozdziale l z ostatniego roku, dla którego dostępne są dane statystyczne.

4. Środki te mogą być stosowane do końca okresu przejściowego, chyba że Wspólny Komitet wyrazi zgodę na dłuższy okres.

5. Żadne takie środki nie mogą być zastosowane w odniesieniu do produktu, jeżeli upłynęły ponad trzy lata od zniesienia wszystkich ceł i ograniczeń ilościowych, opłat lub innych środków o podobnych skutkach dotyczących tego produktu.

6. Zainteresowana Strona będzie informować drugą Stronę o wszelkich wyjątkowych środkach, jakie zamierza zastosować, a na wniosek drugiej Strony, przed ich wprowadzeniem, odbędą się konsultacje we Wspólnym Komitecie dotyczące tych środków oraz sektorów, których one dotyczą. Podejmując takie środki, zainteresowana Strona przedstawi Wspólnemu Komitetowi program znoszenia ceł wprowadzonych na mocy niniejszego artykułu. Harmonogram taki powinien zakładać stopniową eliminację tych ceł w równych ratach rocznych, rozpoczynającą się nie później niż po dwóch latach od ich wprowadzenia. Wspólny Komitet może zadecydować o innym harmonogramie.

Artykuł 28

Reeksport i poważne braki

W przypadku gdy stosowanie postanowień artykułu 7 i artykułu 9 prowadzi do:

a) reeksportu do państwa trzeciego, wobec którego eksportująca Strona utrzymuje na dany produkt ograniczenia ilościowe w eksporcie, cła eksportowe i opłaty o podobnych skutkach, lub

b) poważnego braku lub zagrożenia nim produktu istotnego dla Strony eksportującej

i gdy powyższe sytuacje powodują lub mogą spowodować poważne trudności dla Strony eksportującej, Strona ta może zastosować odpowiednie środki na warunkach i zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 30. Środki te będą stosowane w sposób niedyskryminacyjny i będą zniesione, gdy ustaną przyczyny uzasadniające ich stosowanie.

Artykuł 29

Wypełnianie zobowiązań

1. Strony podejmą wszelkie niezbędne środki ogólne lub szczegółowe w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej umowy. Zapewnią one osiągnięcie celów umowy.

2. Jeśli Strona uważa, że druga Strona nie wywiązała się ze swoich zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, to zainteresowana Strona może podjąć odpowiednie środki na warunkach i zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 30.

Artykuł 30

Procedura stosowania środków ochronnych

1. Przed rozpoczęciem procedury stosowania środków ochronnych wymienionych w następnych ustępach niniejszego artykułu Strony będą starały się rozwiązywać wszelkie rozbieżności między nimi w drodze bezpośrednich konsultacji.

2. Jeśli Strona poddaje import towarów powodujących powstanie sytuacji, o której mowa w artykule 26, procedurze administracyjnej, której celem jest szybkie dostarczenie informacji na temat strumieni handlu, powinna ona powiadomić o tym drugą Stronę.

3. Bez naruszania postanowień ustępu 7 niniejszego artykułu. Strona rozważająca możliwość zastosowania środków ochronnych niezwłocznie zawiadomi o tym drugą Stronę, przekazując wszelkie odnośne informacje. Strony niezwłocznie przeprowadzą konsultacje w ramach Wspólnego Komitetu w celu znalezienia rozwiązania.

4. a) W odniesieniu do artykułów 26 i 28 Wspólny Komitet rozpatrzy przypadek lub sytuację i może podjąć decyzję zmierzającą do przezwyciężenia trudności, o których został powiadomiony przez zainteresowaną Stronę. W przypadku braku takiej decyzji w ciągu 30 dni od przedłożenia sprawy Wspólnemu Komitetowi przez zainteresowaną Stronę, zainteresowana Strona może podjąć środki konieczne dla zaradzenia powstałej sytuacji.

b) W odniesieniu do artykułu 29 zainteresowana Strona może podjąć odpowiednie środki po zakończeniu konsultacji lub po upływie trzech miesięcy od daty pierwszego powiadomienia drugiej Strony.

c) W odniesieniu do artykułów 20 i 21 zainteresowana Strona udzieli Wspólnemu Komitetowi wszelkiej wymaganej pomocy dla rozpatrzenia sprawy i, jeżeli to możliwe, zlikwidowania kwestionowanych praktyk. Jeśli Stronie, której to dotyczy, nie uda się położyć kresu kwestionowanym praktykom w terminie ustalonym przez Wspólny Komitet lub jeśli Wspólnemu Komitetowi nie uda się osiągnąć porozumienia w ciągu 30 dni od przedłożenia sprawy, zainteresowana Strona może podjąć odpowiednie środki dla zaradzenia trudnościom wynikającym z kwestionowanych praktyk.

5. O podjętych środkach ochronnych powinna być niezwłocznie powiadomiona druga Strona. Środki te powinny być ograniczone w wymiarze i długości ich trwania do tego, co jest rzeczywiście niezbędne dla poprawy sytuacji, która spowodowała ich zastosowanie, oraz nie powinny przewyższać szkody spowodowanej daną praktyką bądź utrudnieniem. Pierwszeństwo powinny uzyskać środki, które najmniej zakłócą funkcjonowanie niniejszej umowy. Środki podjęte przez jedną Stronę przeciwko działaniu bądź zaniechaniu drugiej Strony mogą dotyczyć jedynie handlu z tą Stroną.

6. Zastosowane środki ochronne będą przedmiotem okresowych konsultacji w ramach Wspólnego Komitetu w celu jak najszybszego ich złagodzenia lub zniesienia, gdy warunki nie uzasadniają dalszego ich stosowania.

7. Gdy wyjątkowe okoliczności wymagające natychmiastowego działania uniemożliwiają wcześniejsze rozpatrzenie sprawy, zainteresowana Strona może w sytuacjach przewidzianych w artykułach 20, 21, 26 i 28 niezwłocznie zastosować środki tymczasowe ściśle niezbędne dla zaradzenia sytuacji. O podjętych środkach należy powiadomić niezwłocznie, zaś konsultacje między zainteresowanymi Stronami odbędą się w ramach Wspólnego Komitetu tak szybko, jak będzie to możliwe.

8. Środki ochronne będą stosowane zgodnie z porządkiem prawnym i zobowiązaniami wynikającymi z GATT 1994 i Porozumieniem ustanawiającym WTO.

Artykuł 31

Trudności w bilansie płatniczym

1. Strony będą dążyć do unikania wprowadzania środków ograniczających, w tym środków dotyczących importu ze względu na bilans płatniczy.

2. Jeżeli jedna ze Stron znajdzie się w poważnych trudnościach płatniczych lub będzie nimi bezpośrednio zagrożona, może ona zgodnie z warunkami ustalonymi w WTO/GATT 1994 i z artykułem VIII Umowy w sprawie Międzynarodowego Funduszu Walutowego zastosować środki ograniczające, w tym środki dotyczące importu, które będą ograniczone w czasie oraz nie będą wykraczać poza to, co jest konieczne dla poprawy sytuacji w bilansie płatniczym. Środki te będą stopniowo znoszone w miarę poprawy sytuacji w bilansie płatniczym i całkowicie zniesione, gdy ustaną warunki uzasadniające ich zastosowanie. Strona poinformuje niezwłocznie drugą Stronę o ich wprowadzeniu oraz, jeśli to możliwe, o harmonogramie ich znoszenia.

Artykuł 32

Klauzula ewolucyjna

1. Kiedy jedna ze Stron uzna, że w interesie gospodarek Stron korzystny byłby rozwój i pogłębienie stosunków ustanowionych przez umowę poprzez rozszerzenie ich na nowe obszary dotąd nią nie objęte, wówczas przedłoży ona swój umotywowany wniosek drugiej Stronie. Strony mogą zwrócić się do Wspólnego Komitetu o zbadanie takiego wniosku, a w uzasadnionych przypadkach o wydanie zaleceń, w szczególności odnośnie do podjęcia negocjacji.

2. Porozumienia wynikające z procedury omówionej w ustępie 1 będą ratyfikowane bądź zatwierdzane przez Strony zgodnie z ich wewnętrznym ustawodawstwem i procedurami.

ROZDZIAŁ IV

Postanowienia instytucjonalne i końcowe

Artykuł 33

Wspólny Komitet

1. Strony wyrażają zgodę na powołanie Wspólnego Komitetu składającego się z przedstawicieli Stron.

2. Wspólny Komitet będzie odpowiedzialny za zarządzanie niniejszą umową i zapewni jej właściwą realizację. Będzie on badał większość problemów powstałych w wyniku funkcjonowania umowy oraz inne problemy handlowe lub gospodarcze, będące przedmiotem zainteresowania obydwu Stron. Wspólny Komitet będzie dokonywał przeglądu możliwości dalszego usuwania przeszkód w handlu między Stronami.

3. W celu właściwej realizacji niniejszej umowy Strony będą wymieniać informacje i na wniosek którejkolwiek ze Stron będą przeprowadzać konsultacje w ramach Wspólnego Komitetu.

4. Wspólny Komitet może podejmować decyzje w przypadkach przewidzianych w niniejszej umowie. Decyzje te będą realizowane przez Strony zgodnie z ich wewnętrznym prawodawstwem. Wspólny Komitet może także wydawać zalecenia w innych sprawach handlowych i gospodarczych, dotyczących wzajemnego interesu Stron.

Artykuł 34

Procedury Wspólnego Komitetu

1. W celu właściwego wykonywania postanowień niniejszej umowy Wspólny Komitet będzie zbierał się, gdy będzie to konieczne, jednak nie rzadziej niż raz w roku. Każda Strona może zażądać odbycia takiego spotkania.

2. Wspólny Komitet będzie działał na zasadzie jednomyślności.

3. Jeżeli przedstawiciel Strony we Wspólnym Komitecie zaakceptował decyzję z zastrzeżeniem spełnienia wewnętrznych wymogów prawnych, decyzja ta wejdzie w życie w dniu otrzymania pisemnego powiadomienia o spełnieniu tych wymogów, o ile żadna późniejsza data nie została w niej ustalona.

4. Dla spełnienia celów niniejszej umowy Wspólny Komitet przyjmie swoje zasady proceduralne, które będą, inter alia, zawierały postanowienia dotyczące zwoływania spotkań, jak również pełnienia funkcji Przewodniczącego i jego/jej kadencji.

5. Wspólny Komitet może zadecydować o utworzeniu takich podkomisji i grup roboczych, jakie uzna za konieczne w celu wspomagania go w wykonywaniu obowiązków.

Artykuł 35

Usługi i inwestycje

1. Strony niniejszej umowy doceniają rosnące znaczenie pewnych dziedzin, takich jak usługi i inwestycje. W swoich wysiłkach zmierzających do stopniowego rozwoju i poszerzenia współpracy, szczególnie w kontekście europejskiej integracji, będą one ze sobą współpracowały w celu osiągnięcia stopniowej liberalizacji i wzajemnego otwarcia swoich rynków dla inwestycji i handlu usługami, mając na względzie stosowne postanowienia Układu ogólnego w sprawie handlu usługami.

2. Strony będą omawiać w ramach Wspólnego Komitetu możliwości poszerzenia swoich stosunków handlowych o bezpośrednie inwestycje zagraniczne i handel usługami.

Artykuł 36

Unie celne, strefy wolnego handlu i handel przygraniczny

Niniejsza umowa nie wyklucza utrzymywania bądź tworzenia unii celnych, stref wolnego handlu oraz porozumień odnośnie do handlu przygranicznego w takim zakresie, w jakim są zgodne z postanowieniami artykułu XXIV GATT 1994 i z Uzgodnieniem o interpretacji artykułu XXIV GATT 1994.

Artykuł 37

Załączniki i protokoły

Załączniki i protokoły do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 38

Zasięg terytorialny

Niniejsza umowa będzie miała zastosowanie na terytoriach Stron.

Artykuł 39

Zmiany

Zmiany do niniejszej umowy, łącznie z załącznikami i protokołami, wejdą w życie w dniu otrzymania ostatniej noty dyplomatycznej, potwierdzającej, że wewnętrzne procedury prawne każdej ze Stron związane z wejściem w życie tych zmian zostały zakończone.

Artykuł 40

Wejście w życie

Niniejsza umowa wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu powiadomienia się Stron, że ich wewnętrzne procedury prawne związane z wejściem w życie niniejszej umowy zostały zakończone i postanowienia ustępu 9 Protokołu uzgodnień do niniejszej umowy zostały spełnione.

Artykuł 41

Moc obowiązująca i wypowiedzenie

1. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony.

2. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze pisemnej notyfikacji drugiej Stronie. W takim przypadku umowa przestanie obowiązywać pierwszego dnia siódmego miesiąca następującego po dniu otrzymania notyfikacji przez drugą Stronę.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.

Umowę niniejszą sporządzono w Ankarze dnia 4 października 1999 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności interpretacyjnych tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.

 

 

Protokół uzgodnień

1. Strony deklarują gotowość zbadania na forum Wspólnego Komitetu możliwości udzielania sobie wzajemnie jakichkolwiek koncesji, których udzielają one lub będą udzielać krajom trzecim, z którymi zawarły Umowę o wolnym handlu.

2. Odnośnie do ustępu 2 artykułu 4 Strony uzgadniają, iż kiedy obniżka stawek celnych zostanie przeprowadzona przez zawieszenie tych stawek na określony czas, to tak obniżone stawki zastąpią stawki podstawowe jedynie na czas zawieszenia, a również, że w każdym przypadku, gdy jest dokonywane częściowe zawieszenie stawek, margines preferencji między Stronami zostanie zachowany.

3. Strony są zgodne, że postanowienia artykułu 9 nie mają zastosowania, gdy środki przewidziane w tym artykule mogłyby być nieodzowne dla wypełnienia zobowiązań międzynarodowych.

4. Opracowując kryteria i zasady zawarte w ustępie 3 artykułu 21, Strony:

a) będą starały się zapewnić ich największą możliwą zgodność z odnośnymi kryteriami i zasadami zawartymi w Umowach ustanawiających stowarzyszenie między Polską a Unią Europejską i Unii Celnej między Turcją a Unią Europejską;

b) określą warunki i/lub sytuacje, w których mogą być stosowane czasowe odstępstwa od postanowień ustępu 1;

c) dokonają przeglądu warunków, na jakich mogłyby być podejmowane działania przeciw środkom pomocy państwa.

5. Odnośnie do ustępu 4 artykułu 21 Wspólny Komitet w ciągu roku od dnia wejścia w życie niniejszej umowy zatwierdzi niezbędne zasady stosowania środków zapewniających przejrzystość informacji.

6. Strony uważają, że procedura arbitrażu może być stosowana przy sporach, które nie mogą być rozwiązane drogą konsultacji między zainteresowanymi Stronami bądź na forum Wspólnego Komitetu. Taka ewentualność może być przedmiotem dalszej analizy Wspólnego Komitetu.

7. Strona polska zobowiązuje się informować Turcję na temat zmian odnośnie do ograniczeń w eksporcie i imporcie wymienionych w załącznikach II i III.

8. Strona turecka zobowiązuje się informować Polskę na temat postępu dotyczącego systemu pozwoleń, będącego w zastosowaniu odnośnie do używanych samochodów i maszyn.

9. Biorąc pod uwagę znaczenie, jakie Strony przywiązują do współpracy między administracjami celnymi, a w szczególności w celu zapewnienia możliwości weryfikacji dokumentów celnych, niniejszym Strony uzgodniły, że Umowa o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką i Umowa o współpracy administracji celnych wejdą w życie jednocześnie.

10. W przypadku gdy Republika Turecka nie będzie wydawać licencji importowych na bydło żywe w ramach 5550 ton kontyngentu o kodach taryfowych 0102 10, 0102 90 29 i 0102 90 49 wyszczególnionych w załączniku B do Protokołu 2 Umowy o wolnym handlu, wówczas po wejściu w życie wyżej wymienionej umowy Republika Turecka zapewni Rzeczypospolitej Polskiej tymczasowe skompensowanie tych koncesji w innych produktach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania Stron. Gdyby Strony nie doszły w tej sprawie do porozumienia, strona polska będzie miała prawo do wycofania swoich koncesji o wartości ekwiwalentnej do koncesji będących przedmiotem zawieszenia.

ZAŁĄCZNIK l

WYKAZ PRODUKTÓW WYMIENIONYCH W ARTYKULE 10

 

 

ZAŁĄCZNIK II

(wymieniony w artykule 8)

ZAKAZY l OGRANICZENIA IMPORTU W 1999 R.

1. Ograniczenia ilościowe importu i inne środki o podobnych skutkach, stosowane przez Polskę

 

 

 

 

(1) inne niż te określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 1998r. w sprawie ustalenia wykazów towarów i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą (Dz. U. Nr 142, poz. 915),

(2) dotyczy tylko towarów przeznaczonych do montażu przemysłowego pojazdów mechanicznych z pozycji 8703 (samochody),

(3) dotyczy tylko towarów przeznaczonych do montażu przemysłowego pojazdów mechanicznych z pozycji 8701 (ciągniki rolnicze oraz używane w leśnictwie, z wyłączeniem pozycji 8701 20 (ciągniki drogowe do ciągnięcia naczep).

* - Pierwsze sześć cyfr Polskiej Nomenklatury Scalonej (PCN) odpowiada HS '99.

ZAŁĄCZNIK III

(wymieniony w artykule 9)

OGRANICZENIA EKSPORTU W 1999 R.

1. Ograniczenia ilościowe eksportu i inne środki o podobnych skutkach, stosowane przez Polskę

 

 

 

(1) Inne niż te określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 1998r. w sprawie ustalenia wykazów towarów i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą (Dz. U. Nr 142, poz. 915).

* - Pierwsze sześć cyfr Polskiej Scalonej Nomenklatury (PCN) odpowiada HS '99

ZAŁĄCZNIK IV

(wymieniony w ustępie 1 artykułu 25)

DOTYCZĄCY WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ

Umowy wielostronne wymienione w ustępie 1 artykułu 25 są następujące:

– Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. (Akt sztokholmski z 1967 r., poprawiona w 1979 r.);

– Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych z dnia 9 września 1886 r. (Akt paryski z 1971 r.);

– Międzynarodowa konwencja o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych z dnia 26 października 1961 r. (Konwencja rzymska);

– Porozumienie o handlowych aspektach własności intelektualnej z dnia 15 kwietnia 1994 r.;

– Traktat budapesztański o międzynarodowym uznawaniu depozytu drobnoustrojów dla celów postępowania patentowego (z 1977 r., poprawiony w 1980 r.);

– Układ o współpracy patentowej (Waszyngton 1970 r., poprawiony w 1979 r. i zmodyfikowany w 1984 r.);

– Porozumienie nicejskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków (Genewa 1977 r., poprawione w 1979 r.);

– Międzynarodowa konwencja o ochronie nowych odmian roślin (UPOV) (Akt genewski, 1991 r.).

PROTOKÓŁ 1

(wymieniony w artykule 3)

1. Cła stosowane przy imporcie przez Rzeczpospolitą Polską towarów pochodzących z Republiki Tureckiej, wymienionych w załączniku A1 do niniejszego protokołu, będą stopniowo obniżane zgodnie z następującym harmonogramem:

– od 1 stycznia 2000 r. – do 70% stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2001 r. – do 40% stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2002 r. – pozostałe cła będą zniesione.

2. Cła stosowane przy imporcie przez Rzeczpospolitą Polską towarów pochodzących z Republiki Tureckiej, wymienionych w załączniku A2 do niniejszego protokołu, będą stopniowo obniżane zgodnie z następującym harmonogramem:

– od 1 stycznia 2000 r. – do 70% stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2001 r. – pozostałe cła będą zniesione.

3. Cła stosowane przy imporcie przez Rzeczpospolitą Polską towarów pochodzących z Republiki Tureckiej, wymienionych w załączniku B do niniejszego protokołu, będą stopniowo obniżane zgodnie z następującym harmonogramem:

– od 1 stycznia 2000 r. – do dwóch siódmych stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2001 r. – do jednej siódmej stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2002 r. – pozostałe cła będą zniesione.

4. Cła stosowane przy imporcie przez Rzeczpospolitą Polską towarów pochodzących z Republiki Tureckiej, wymienionych w załączniku C1 do niniejszego protokołu, będą stopniowo obniżane zgodnie z następującym harmonogramem:

– od 1 stycznia 2000 r. – do 3% ad valorem,

– od 1 stycznia 2001 r. – pozostałe cła będą zniesione.

5. Cła stosowane przy imporcie przez Rzeczpospolitą Polską towarów pochodzących z Republiki Tureckiej, wymienionych w załączniku C2 do niniejszego protokołu, będą stopniowo obniżane zgodnie z następującym harmonogramem:

– od 1 stycznia 2000 r. – do 4% ad valorem,

– od 1 stycznia 2001 r. – pozostałe cła będą zniesione.

6. Dla towarów pochodzących z Republiki Tureckiej importowanych przez Rzeczpospolitą Polską i nie wymienionych w załącznikach A1, A2, B, C1 i C2 zastosowana będzie zerowa stawka celna z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy.

7. Cła stosowane przy imporcie przez Republikę Turecką towarów pochodzących z Rzeczypospolitej Polskiej, wymienionych w załączniku D do niniejszego protokołu, będą stopniowo obniżane zgodnie z następującym harmonogramem:

– od 1 stycznia 2000 r. – do 70% stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2001 r. – do 40% stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2002 r. – pozostałe cła będą zniesione.

8. Cła stosowane przy imporcie przez Republikę Turecką towarów pochodzących z Rzeczypospolitej Polskiej, wymienionych w załączniku E do niniejszego protokołu, będą stopniowo obniżane zgodnie z następującym harmonogramem:

– od 1 stycznia 2000 r. – do 50% stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2001 r. – do 30% stawki podstawowej,

– od 1 stycznia 2002 r. – pozostałe cła będą zniesione.

9. Dla towarów pochodzących z Rzeczypospolitej Polskiej importowanych przez Republikę Turecką i nie wymienionych w załącznikach D i E zastosowana będzie zerowa stawka celna z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy.

ZAŁĄCZNIK A1

DO PROTOKOŁU 1

 

 

 

ZAŁĄCZNIK A2

DO PROTOKOŁU 1

 

 

 

 

ZAŁĄCZNIK B DO PROTOKOŁU 1

 

 

ZAŁĄCZNIK C1 DO PROTOKOŁU 1

 

 

ZAŁĄCZNIK C2 DO PROTOKOŁU 1

 

 

ZAŁĄCZNIK D DO PROTOKOŁU 1

 

 

ZAŁĄCZNIK E DO PROTOKOŁU 1

 

 

PROTOKÓŁ 2

(wymieniony w artykule 11)

WYMIANA KONCESJI ROLNYCH MIĘDZY RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ A REPUBLIKĄ TURECKĄ

1. Produkty pochodzące z Republiki Tureckiej wymienione w załączniku A do niniejszego protokołu będą importowane przez Rzeczpospolitą Polską zgodnie z warunkami ustalonymi w tym załączniku.

2. Produkty pochodzące z Rzeczypospolitej Polskiej wymienione w załączniku B do niniejszego protokołu będą importowane przez Republikę Turecką zgodnie z warunkami ustalonymi w tym załączniku.

ZAŁĄCZNIK A DO PROTOKOŁU 2

Import przez Polskę następujących produktów pochodzenia tureckiego będzie objęty koncesjami wymienionymi poniżej

 

 

 

 

 

(*) Coroczny wzrost kontyngentu o 10%

PRODUKTY RYBOŁÓWSTWA

 

 

ZAŁĄCZNIK B DO PROTOKOŁU 2

Import przez Turcję następujących produktów pochodzenia polskiego będzie objęty koncesjami wymienionymi poniżej

 

 

 

 

(*) Ten kontyngent przewidziany jest do przetwórstwa.

(**) Coroczny wzrost kontyngentu o 10%.

PRODUKTY RYBOŁÓWSTWA

 

 

PROTOKÓŁ 3

DOTYCZĄCY DEFINICJI POJĘCIA „PRODUKTY POCHODZĄCE" l METOD WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

SPIS TREŚCI

Część l Postanowienia ogólne

Artykuł 1 Definicje

Część II Definicja pojęcia „produkty pochodzące"

Artykuł 2 Wymogi ogólne

Artykuł 3 Kumulacja w Polsce

Artykuł 4 Kumulacja w Turcji

Artykuł 5 Produkty całkowicie uzyskane

Artykuł 6 Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

Artykuł 7 Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

Artykuł 8 Jednostka kwalifikacyjna

Artykuł 9 Akcesoria, części zamienne i narzędzia

Artykuł 10 Komplety

Artykuł 11 Elementy neutralne

Część III Wymogi terytorialne

Artykuł 12 Zasada terytorialności

Artykuł 13 Transport bezpośredni

Artykuł 14 Wystawy

Część IV Zwrot lub zwolnienie

Artykuł 15 Zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła

Część V Dowód pochodzenia

Artykuł 16 Wymogi ogólne

Artykuł 17 Procedura wystawiania świadectw przewozowych EUR.1

Artykuł 18 Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie

Artykuł 19 Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

Artykuł 20 Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Artykuł 21 Warunki sporządzania deklaracji na fakturze

Artykuł 22 Upoważniony eksporter

Artykuł 23 Termin ważności dowodu pochodzenia

Artykuł 24 Przedkładanie dowodów pochodzenia

Artykuł 25 Importowanie partiami

Artykuł 26 Zwolnienia od formalnego dowodu pochodzenia

Artykuł 27 Dokumenty uzupełniające

Artykuł 28 Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

Artykuł 29 Niezgodności i pomyłki formalne

Artykuł 30 Kwoty wyrażone w EURO

Część VI Postanowienia o współpracy administracyjnej

Artykuł 31 Wzajemna pomoc

Artykuł 32 Weryfikacja dowodów pochodzenia

Artykuł 33 Rozstrzyganie sporów

Artykuł 34 Kary

Artykuł 35 Strefy wolnocłowe

Część VII Postanowienia końcowe

Artykuł 36 Podkomitet do Spraw Celnych

Artykuł 37 Zmiany do protokołu

Artykuł 38 Załączniki

Artykuł 39 Stosowanie protokołu

Artykuł 40 Towary w tranzycie lub składowane

część I

Postanowienia ogólne

Artykuł 1

Definicje

Dla celów niniejszego protokołu:

(a) „wytwarzanie” oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem i operacjami szczególnymi;

(b) „materiał” oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp., użyte do wytworzenia produktu;

(c) „produkt” oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

(d) „towary” oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;

(e) „wartość celna” oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);

(f) „cena ex works” oznacza cenę zapłaconą za produkt ex works producentowi w Polsce lub w Turcji, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów z wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w momencie eksportu produktu;

(g) „wartość materiałów” oznacza wartość celną w czasie importu użytych materiałów niepochodzących lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały w Polsce lub w Turcji;

(h) „wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość takich materiałów, jak zdefiniowano w podpunkcie (g) stosowanym mutatis mutandis;

(i) [1] „wartość dodana” oznacza cenę ex works pomniejszoną o wartość celną każdego z użytych materiałów pochodzących z innych krajów, o których mowa w artykułach 3 i 4 lub, jeśli wartość celna nie jest znana lub nie może być ustalona, o pierwszą cenę możliwą do ustalenia, płaconą za materiały w Polsce lub Turcji;

(j) „działy” i „pozycje” oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowe) używane w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, zwanego w tym protokole Zharmonizowanym Systemem lub HS;

(k) „klasyfikowany” odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do poszczególnej pozycji;

(l) „przesyłka” oznacza produkty, które są albo wysyłane od jednego eksportera do jednego odbiorcy, albo objęte jednym dokumentem transportowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy, albo, w przypadku braku takich dokumentów, jedną fakturą;

(m) „terytoria” obejmują wody terytorialne.

CZĘŚĆ II

Definicja pojęcia „produkty pochodzące”

Artykuł 2

Wymogi ogólne

1. Dla celów realizacji tej umowy następujące produkty będą uważane za pochodzące z Polski:

(a) produkty całkowicie uzyskane w Polsce w rozumieniu artykułu 5 niniejszego protokołu;

(b) produkty uzyskane w Polsce zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Polsce w rozumieniu artykułu 6 niniejszego protokołu.

2. Dla celów realizacji tej umowy następujące produkty będą uważane za pochodzące z Turcji:

(a) produkty całkowicie uzyskane w Turcji w rozumieniu artykułu 5 niniejszego protokołu;

(b) produkty uzyskane w Turcji zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Turcji w rozumieniu artykułu 6 niniejszego protokołu.

Artykuł 3

Kumulacja w Polsce

1. Nie naruszając postanowień artykułu 2 pkt 1, produkty będą uważane za pochodzące z Polski, jeżeli tam są uzyskane, włączając materiały pochodzące z Turcji, Polski, Bułgarii, Węgier, Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Rumunii, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Islandii, Norwegii, Szwajcarii (łącznie z Księstwem Liechtenstein)* lub ze Wspólnoty ** zgodnie z przepisami Protokołu dotyczącego reguł pochodzenia, załączonego do umów zawartych między Polską a każdym z tych krajów, pod warunkiem że produkty te zostały w Polsce poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza te, o których mowa w artykule 7 niniejszego protokołu. Nie będzie konieczne poddawanie tych materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.

2. W wypadku gdy obróbka lub przetworzenie, które miały miejsce w Polsce, nie wykraczają poza operacje, o których mowa w artykule 7, uzyskany produkt będzie uważany za pochodzący z Polski tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek kraju wymienionego w punkcie 1. Jeżeli tak nie jest, uzyskany produkt będzie uważany za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących użytych w procesie produkcji w Polsce.

3. Produkty pochodzące z jednego z krajów wymienionych w punkcie 1, które nie podlegają żadnym operacjom na terenie Polski, zachowują swoje pochodzenie, jeżeli są eksportowane do jednego z tych krajów.

4. Kumulacja, o której mowa w tym artykule, może być stosowana tylko do materiałów i produktów, które uzyskały status pochodzących przy zastosowaniu reguł pochodzenia identycznych z regułami określonymi w tym protokole.

Artykuł 4

Kumulacja w Turcji

1. Nie naruszając postanowień artykułu 2 pkt 2, produkty będą uważane za pochodzące z Turcji, jeżeli tam są uzyskane, włączając materiały pochodzące z Turcji, Polski, Bułgarii, Węgier, Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Rumunii, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Islandii, Norwegii, Szwajcarii (łącznie z Księstwem Liechtenstein)* lub Wspólnoty** zgodnie z przepisami Protokołu dotyczącego reguł pochodzenia, załączonego do umów zawartych między Turcją a każdym z tych krajów, pod warunkiem że produkty te zostały w Turcji poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza te, o których mowa w artykule 7 niniejszego protokołu. Nie będzie konieczne poddawanie tych materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.

2. W wypadku gdy obróbka lub przetworzenie, które miały miejsce w Turcji, nie wykraczają poza operacje, o których mowa w artykule 7, uzyskany produkt będzie uważany za pochodzący z Turcji tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek kraju wymienionego w punkcie 1. Jeżeli tak nie jest, uzyskany produkt będzie uważany za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących użytych w procesie produkcji w Turcji.

3. Produkty pochodzące z jednego z krajów wymienionych w punkcie 1, które nie podlegają żadnym operacjom na terenie Turcji, zachowują swoje pochodzenie, jeżeli są eksportowane do jednego z tych krajów.

4. Kumulacja, o której mowa w tym artykule, może być stosowana tylko do materiałów i produktów, które uzyskały status pochodzących przy zastosowaniu reguł pochodzenia identycznych z regułami określonymi w tym protokole.

Artykuł 5

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty będą uważane za całkowicie uzyskane w Polsce lub w Turcji:

(a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z dna morskiego;

(b) produkty roślinne tam zebrane;

(c) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;

(d) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych;

(e) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo tam przeprowadzone;

(f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Polski lub Turcji przez ich statki;

(g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków przetwórni wyłącznie z produktów, o których mowa w podpunkcie (f);

(h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady;

(i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

(j) produkty wydobyte z ziemi dna morskiego lub spod ziemi dna morskiego poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że mają wyłączne prawa do użytkowania tych terenów;

(k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w podpunktach od (a) do (j).

2. Określenie „ich statki" i „ich statki przetwórnie" w punktach 1 (f) i (g) odnosi się tylko do statków i statków przetwórni:

(a) które są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w Polsce lub w Turcji;

(b) które pływają pod banderą Polski lub Turcji;

(c) które w części wynoszącej przynajmniej 50% są własnością obywateli Polski lub Turcji lub spółki z głównym zarządem mieszczącym się w jednym z tych krajów, której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącym zarządu lub rady nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele Polski lub Turcji i w których, ponadto, w przypadku spółek lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością przynajmniej połowa kapitału należy do tych państw lub do ich organizacji publicznych bądź do ich obywateli;

(d) w których kapitan i oficerowie są obywatelami Polski lub Turcji;

(e) w których przynajmniej 75% załogi jest obywatelami Polski lub Turcji.

Artykuł 6

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

1. Dla celów artykułu 2 produkty, które nie są całkowicie uzyskane, są uważane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu wtedy, gdy zostaną spełnione warunki określone w załączniku II [2] do niniejszego protokołu.

Warunki, o których mowa wyżej, określają, dla wszystkich produktów objętych niniejszą umową, obróbkę lub przetworzenie, które musi być dokonane na materiałach niepochodzących użytych w procesie produkcji i odnoszą się tylko do tych materiałów, l odpowiednio, jeśli produkt, który uzyskał status pochodzącego poprzez spełnienie reguł określonych w załączniku II, jest użyty do wytworzenia innego produktu, warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, których użyto w procesie jego produkcji.

2. Niezależnie od postanowień punktu 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w załączniku II nie powinny być użyte do wytworzenia produktu, mogą zostać użyte pod warunkiem, że:

(a) ich łączna wartość nie przekracza 10% ceny ex works produktu;

(b) żaden z udziałów procentowych określonych w załączniku II jako wartość maksymalna materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy zastosowaniu postanowień tego punktu.

Postanowienia niniejszego punktu nie odnoszą się do produktów z działów 50–63 Zharmonizowanego Systemu.

3. Punkty 1 i 2 stosuje się z wyjątkiem, jak przewidziano w artykule 7.

Artykuł 7

Niewystarczające obróbka lub przetworzenie

[3] 1. Bez uszczerbku dla postanowień ustępu 2, następujące operacje będą uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy spełnione zostały wymagania określone w artykule 6:

(a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i magazynowania;

(b) łączenie i rozłączanie przesyłek;

(c) mycie, czyszczenie; usuwanie kurzu, tlenku, oleju, farby lub innych warstw;

(d) prasowanie lub tłoczenie tekstyliów;

(e) proste malowanie i czynności polerowania;

(f) łuskanie, częściowe lub całkowite wybielanie, polerowanie oraz pokrywanie warstwami zbóż i ryżu;

(g) czynności barwienia cukru lub formowania kostek cukrowych;

(h) obieranie, drylowanie oraz łuskanie: owoców, orzechów i warzyw;

(i) ostrzenie, proste mielenie lub proste przycinanie;

(j) usuwanie kurzu, przesiewanie lub sortowanie, segregowanie, dopasowywanie, dobieranie (łącznie z kompletowaniem zestawów artykułów);

(k) proste umieszczanie w butelkach, puszkach, kolbach, torbach, skrzyniach, pudełkach, umocowanie na kartach lub planszach itp. oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

(l) umieszczanie lub drukowanie znaków, etykiet, logo i innych podobnych wyróżniających oznakowań na towarach lub na ich opakowaniach;

(m) proste mieszanie produktów, również różnych rodzajów;

(n) prosty montaż części dla otrzymania kompletnego artykułu lub rozmontowanie artykułu na części;

(o) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w punktach od (a) do (n);

(p) ubój zwierząt.

2. Wszystkie operacje przeprowadzane w Polsce lub w Turcji na danym produkcie powinny być traktowane łącznie przy określeniu, czy obróbka lub przetworzenie dokonane na produkcie mają być traktowane jako niewystarczające w rozumieniu punktu 1.

Artykuł 8

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną dla celów realizacji postanowień niniejszego protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu, odpowiednio, jak następuje:

(a) jeśli produkt złożony z grupy lub zestawu wyrobów klasyfikowany jest w oparciu o Zharmonizowany System w jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę kwalifikacyjną;

(b) jeśli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji Zharmonizowanego Systemu, to każdy produkt musi być traktowany indywidualnie dla celów realizacji postanowień niniejszego protokołu.

2. Jeśli przy zastosowaniu reguły ogólnej 5 Zharmonizowanego Systemu opakowanie jest traktowane łącznie z produktem dla celów klasyfikacji, powinno być również traktowane łącznie dla celów określania pochodzenia.

Artykuł 9

Akcesoria, części zamienne i narzędzia

Akcesoria, części zamienne i narzędzia wysyłane z częścią wyposażenia, maszyną, aparatem lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, będą uważane za tworzące całość z częścią wyposażenia, maszyną, aparatem lub pojazdem, o których mowa.

Artykuł 10

Komplety

Komplety, jak zdefiniowano w regule ogólnej 3 Zharmonizowanego Systemu, są uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy kompletu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli komplet składa się z wyrobów pochodzących i niepochodzących, to będzie on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość wyrobów niepochodzących nie przekracza 15% ceny ex works kompletu.

Artykuł 11

Elementy neutralne

Dla określenia, czy produkt jest pochodzący, nie jest konieczne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego produkcji:

(a) energia elektryczna i paliwo,

(b) fabryka i wyposażenie,

(c) maszyny i narzędzia,

(d) towary, które nie wchodzą i które nie są planowane do wejścia w końcowy skład produktu.

CZĘŚĆ III

Wymogi terytorialne

Artykuł 12

Zasada terytorialności

1. Z zastrzeżeniem artykułów 3 i 4 oraz pkt 3 niniejszego artykułu, warunki określone w części II dotyczące uzyskiwania statusu produktów pochodzących muszą być nieprzerwanie spełniane w Polsce lub w Turcji.

2. Z zastrzeżeniem artykułów 3 i 4, jeżeli towary pochodzące wyeksportowane z Polski lub z Turcji do innego kraju są przywożone ponownie, muszą być uznawane za niepochodzące, chyba że możliwe jest wykazanie administracji celnej, że:

(a) towary ponownie przywożone są tymi samymi towarami, które zostały wyeksportowane, oraz

(b) nie podlegały one żadnym operacjom wykraczającym poza czynności konieczne do utrzymania ich w dobrym stanie w tym kraju lub podczas transportu.

3. Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami określonymi w części II nie może mieć wpływu wykonywana poza Polską lub Turcją obróbka lub przetworzenie materiałów wyeksportowanych odpowiednio z Polski lub z Turcji, a następnie ponownie przywożonych, pod warunkiem że:

(a) materiały te uzyskano w całości na terenie Polski lub Turcji lub przed eksportem zostały tam poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza operacje niewystarczające, wymienione w artykule 7, oraz

(b) możliwe jest wykazanie administracji celnej, że:

(i) towary ponownie przywożone uzyskano z obróbki lub przetworzenia materiałów wyeksportowanych;

(ii) całkowita wartość dodana uzyskana poza Polską lub Turcją z zastosowaniem postanowień tego artykułu nie przekracza 10% ceny ex works produktu gotowego, przy określaniu statusu pochodzenia.

4. Dla celów punktu 3 warunki dotyczące statusu pochodzenia, wymienione w części II, nie mają zastosowania do obróbki lub przetwarzania wykonywanych poza Polską lub Turcją. W przypadku jednak gdy, zgodnie z załącznikiem II, w celu nadania statusu pochodzenia danemu produktowi gotowemu zastosowanie ma reguła ustalająca maksymalną wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących, wówczas całkowita wartość materiałów niepochodzących użytych na terytorium danego kraju wraz z całkowitą wartością dodaną uzyskaną poza Polską lub Turcją z zastosowaniem tego artykułu nie powinny przekraczać określonego udziału procentowego.

5. W celu realizacji postanowień punktu 3 i 4 przez „całkowitą wartość dodaną” rozumie się wszystkie koszty powstałe poza Polską lub Turcją, nie wyłączając wartości materiałów tam włączonych.

6. Postanowienia punktu 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów nie spełniających warunków określonych w załączniku II lub które mogą być uznane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu tylko wtedy, gdy zastosowanie mają ogólne wartości określone w artykule 6 (2).

7. Punkty 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów z działów 50–63 Zharmonizowanego Systemu.

8. Jakakolwiek obróbka lub przetwarzanie, określone w tym artykule, dokonywane poza Polską lub Turcją, muszą być dokonywane w ramach systemu uszlachetniania biernego lub podobnego systemu.

Artykuł 13

Transport bezpośredni

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w umowie dotyczy tylko produktów spełniających wymogi tego protokołu, które są transportowane bezpośrednio między Polską i Turcją lub przez terytoria innych krajów wymienionych w artykułach 3 i 4. Jednakże towary tworzące jedną przesyłkę mogą być transportowane przez inne terytoria, mogą być również przeładowywane lub czasowo składowane na tych terytoriach, pod warunkiem że pozostają pod dozorem władz celnych w państwie tranzytu lub składowania i że nie zostały one poddane innym czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności wymaganej dla utrzymania ich w dobrym stanie.

Produkty pochodzące mogą być transportowane za pomocą rurociągów przez terytorium inne niż Polski czy Turcji.

2. Dla potwierdzenia spełnienia warunków określonych w punkcie 1 należy przedłożyć władzom celnym w kraju importu:

(a) jednolity dokument transportowy obejmujący przejazd z kraju eksportującego przez kraj tranzytu lub

(b) świadectwo wystawione przez władze celne kraju tranzytu:

(i) podające dokładny opis towarów;

(ii) wskazujące datę wyładunku i ponownego załadunku towarów oraz, jeśli ma zastosowanie, nazwy użytych statków lub innych środków transportu i

(iii) potwierdzające warunki, na jakich towary pozostawały w państwie tranzytu; lub

(c) w przypadku braku tych dokumentów, jakiekolwiek dokumenty poświadczające.

Artykuł 14

Wystawy

1. Produkty pochodzące, wysyłane na wystawy do kraju innego niż wymienione w artykułach 3 i 4 i sprzedane po wystawie w celu importu do Polski lub do Turcji, mogą korzystać przy imporcie z postanowień umowy, pod warunkiem że administracji celnej dostarczone zostaną wystarczające dowody na to, że:

(a) eksporter wysłał te produkty z Polski lub z Turcji do kraju, w którym miała miejsce wystawa, i zostały one tam wystawione;

(b) produkty te zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie w Polsce lub w Turcji;

(c) produkty te zostały wyekspediowane w czasie wystawy lub natychmiast po niej w stanie, w którym zostały wysłane na wystawę, i

(d) produkty te od momentu wysyłki na wystawę nie były używane do celów innych niż prezentacja na wystawie.

2. Dowód pochodzenia musi być wystawiony zgodnie z postanowieniami części V i przedłożony władzom celnym kraju importu w normalnym trybie. Należy w nim wskazać nazwę i adres wystawy. W razie konieczności może być wymagana dodatkowa dokumentacja potwierdzająca warunki, na jakich towary były wystawiane.

3. Punkt 1 stosuje się do jakichkolwiek handlowych, przemysłowych, rolnych czy rzemieślniczych targów, wystaw lub innych pokazów publicznych, które nie są organizowane dla celów prywatnych w sklepach czy lokalach, w których prowadzona jest działalność gospodarcza z zamiarem sprzedaży produktów zagranicznych, i podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym.

CZĘŚĆ IV

Zwrot lub zwolnienie

Artykuł 15

Zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła

1. Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów pochodzących z Polski lub z Turcji lub z któregokolwiek innego kraju wymienionego w artykułach 3 i 4, dla których dowód pochodzenia jest wystawiony zgodnie z postanowieniami części V, nie będą w Polsce lub w Turcji przedmiotem zwrotu bądź zwolnień z żadnego rodzaju ceł.

2. Zakaz, o którym mowa w punkcie 1, stosuje się do każdego rodzaju ustaleń o refundacjach, ulgach czy zwolnieniach z płatności, częściowych lub całkowitych, ceł lub opłat o podobnych skutkach, stosowanych w Polsce lub w Turcji w odniesieniu do materiałów używanych do produkcji, dla których taka refundacja, ulga czy zwolnienie z płatności są stosowane w sposób bezpośredni lub pośredni, kiedy produkty otrzymane z wymienionych materiałów są eksportowane, a nie kiedy pozostają na użytek krajowy.

3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia, na każde żądanie władz celnych, wszystkich stosownych dokumentów zaświadczających, że nie miał miejsca zwrot cła w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych w procesie wytwarzania tych produktów i że wszystkie cła lub opłaty o podobnych skutkach mające zastosowanie dla tych materiałów zostały uiszczone.

4. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 3 stosuje się w również w odniesieniu do opakowań w rozumieniu artykułu 8(2), akcesoriów, części zamiennych i narzędzi w rozumieniu artykułu 9 i produktów w kompletach w rozumieniu artykułu 10, jeśli są one niepochodzące.

5. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 4 stosuje się tylko w odniesieniu do materiałów, do których ma zastosowanie umowa. Co więcej, nie wykluczają one stosowania systemu refundacji eksportowych dla produktów rolnych, stosowanego w stosunku do eksportu zgodnie z postanowieniami umowy.

6. Niezależnie od postanowień punktu 1 Polska i Turcja mogą stosować ustalenia o zwrocie bądź zwolnieniach z cła lub obciążeń o podobnych skutkach, w odniesieniu do materiałów użytych do wytworzenia produktów pochodzących, z następującym zastrzeżeniem:

(a) w odniesieniu do produktów klasyfikowanych w działach od 25 do 49 i od 64 do 97 Zharmonizowanego Systemu utrzymuje się cło do wysokości 5% lub poziomu stosowanego w Polsce i w Turcji, jeśli jest niższy;

(b) w odniesieniu do produktów klasyfikowanych w działach od 50 do 63 Zharmonizowanego Systemu utrzymuje się cło do wysokości 10% lub poziomu stosowanego w Polsce i w Turcji, jeśli jest niższy.

Postanowienia tego ustępu będą stosowane do 31 grudnia 2001 r. [4]

CZĘŚĆ V

Dowód pochodzenia

Artykuł 16

Wymogi ogólne

1. Produkty pochodzące z Polski korzystają przy imporcie przez Turcję, a produkty pochodzące z Turcji korzystają przy imporcie przez Polskę, z postanowień tej umowy, pod warunkiem przedłożenia:

(a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór jest zamieszczony w załączniku III, lub

(b) w przypadkach określonych w artykule 21(1) deklaracji, której tekst jest zamieszczony w załączniku IV, złożonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, który opisuje produkty, o których mowa, w sposób wystarczający do ich identyfikacji (zwanej dalej „deklaracją na fakturze”).

2. Niezależnie od postanowień punktu 1, produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu będą, w przypadkach określonych w artykule 26, korzystały z postanowień umowy bez konieczności przedkładania żadnego z dokumentów, o których mowa wyżej.

Artykuł 17

Procedura wystawiania świadectw przewozowych EUR.1

1. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez władze celne kraju eksportera, na pisemny wniosek eksportera lub na odpowiedzialność eksportera przez upoważnionego przez niego przedstawiciela.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia jednocześnie świadectwo przewozowe EUR.1 i wniosek, których wzory zostały zamieszczone w załączniku III. Formularze te powinny być sporządzone w jednym z języków Stron umowy oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego kraju eksportu. Jeśli sporządzane są odręcznie, powinny zostać wypełnione atramentem, drukowanymi literami. Opis produktów musi znajdować się w polu przeznaczonym do tego celu, bez pozostawienia żadnych wolnych wierszy. Tam, gdzie pole nie jest całkowicie wypełnione, należy narysować pod ostatnim wierszem opisu poziomą linię, a puste miejsce należy przekreślić.

3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 zobowiązany jest do przedłożenia, na każde żądanie władz celnych kraju eksportu, w którym wystawione zostało świadectwo przewozowe EUR.1, odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również wypełnienia innych wymogów tego protokołu.

4. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione zostanie przez władze celne Polski lub Turcji, jeżeli produkty będą mogły być uważane za pochodzące z Turcji lub Polski, lub któregokolwiek innego kraju wymienionego w artykułach 3 i 4 i spełnią inne wymogi tego protokołu.

5. Władze celne wystawiające świadectwo podejmą wszelkie kroki niezbędne do weryfikacji prawidłowości statusu pochodzenia i wypełnienia innych wymogów niniejszego protokołu. W tym celu mają prawo do wezwania do przedstawienia dowodów oraz przeprowadzania kontroli ksiąg rachunkowych eksportera bądź każdej innej właściwej kontroli. Władze celne wystawiające świadectwo powinny również zapewnić prawidłowe wypełnienie formularzy omówionych w punkcie 2. W szczególności sprawdzają one, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w taki sposób, żeby wykluczyć jakąkolwiek możliwość wprowadzenia fałszywych informacji.

6. Data wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 musi być podana w polu 11 świadectwa.

7. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez władze celne i powinno ono być dostępne dla eksportera, gdy tylko rzeczywisty eksport został dokonany lub zagwarantowany.

Artykuł 18

Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie

1. Niezależnie od postanowień artykułu 17(7), w wyjątkowych okolicznościach świadectwo przewozowe EUR.1 może być wystawione także po wyeksportowaniu produktów, do których się odnosi, jeżeli:

(a) nie zostało ono wystawione w momencie dokonywania eksportu z powodu błędów, nieumyślnych pominięć lub specjalnych okoliczności, lub

(b) władze celne zostały w sposób wystarczający zapewnione, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało przyjęte przy imporcie z przyczyn technicznych.

2. Dla celów realizacji postanowień punktu 1 eksporter musi we wniosku podać miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1, i uzasadnić przyczyny swojego wystąpienia z wnioskiem.

3. Władze celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 z mocą wsteczną tylko po sprawdzeniu, że informacje podane we wniosku eksportera są zgodne z informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach źródłowych.

4. Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione z mocą wsteczną muszą być potwierdzone jednym z następujących wyrażeń:

„WYSTAWIONE RETROSPEKTYWNIE”, „SONRADAN VERİL




İSTİR”, „ISSUED RETROSPECTIVELY”.

5. Potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 4, umieszcza się w rubryce „Uwagi” świadectwa przewozowego EUR.1.

Artykuł 19

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

1. W przypadku kradzieży, zgubienia lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 eksporter może wystąpić do władz celnych, które je wystawiły, o wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty eksportowe znajdujące się w ich posiadaniu.

2. Duplikat wystawiony w ten sposób musi być potwierdzony jednym z następujących wyrazów:

„DUPLIKAT", „İKİNCİ NÜSHADIR", „DUPLICATE”.

3. Potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 2, umieszcza się w rubryce „Uwagi” duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

4. Duplikat, który musi mieć datę wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, obowiązuje również od tej daty.

Artykuł 20

Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Jeżeli produkty pochodzące pozostają pod kontrolą władz celnych Polski lub Turcji, możliwe jest zastąpienie oryginalnego dowodu pochodzenia przez jeden lub kilka świadectw przewozowych EUR.1 dla celów przekazania wszystkich bądź części tych produktów w inne miejsce na terenie Polski lub Turcji. Zastępcze świadectwo(a) przewozowe EUR.1 wystawiają urzędy celne, pod których kontrolą znajdowały się te produkty.

Artykuł 20a

Procedura księgowego rozróżnienia

[5] 1. W przypadku gdy oddzielne magazynowanie materiałów niepochodzących i pochodzących, które są identyczne co do rodzaju i zamienne, pociąga za sobą znaczne koszty lub jest utrudnione ze względu na ich właściwości, władze celne mogą, na pisemną prośbę zainteresowanego, wydać upoważnienie do zarządzania takim magazynem metodą tzw. „księgowego rozróżnienia”.

2. Metoda ta powinna zapewnić, aby w danym okresie rozrachunkowym ilość uzyskanych towarów, które mogłyby być uważane za pochodzące, była taka sama, jak ilość towarów, które byłyby uzyskane, gdyby istniało fizyczne rozdzielenie magazynów.

3. Władze celne mogą uzależnić przyznanie upoważnienia od spełnienia wszystkich warunków uznanych za niezbędne.

4. Procedura niniejsza jest rejestrowana i stosowana na podstawie ogólnych zasad księgowości obowiązujących w kraju, w którym towar został wytworzony.

5. Korzystający z niniejszego ułatwienia może wystawiać dowody pochodzenia lub wnioskować o ich wystawienie, zależnie od okoliczności, dla tej ilości towarów, które mogą być uznane za pochodzące. Na prośbę odpowiednich władz korzystający z upoważnienia dostarczy oświadczenie z informacją o sposobie zarządzania magazynowanymi towarami.

6. Władze celne będą kontrolować sposób wykonania upoważnienia i mogą je cofnąć w każdym czasie, gdy korzystający w jakikolwiek sposób czyni z niego niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z pozostałych warunków niniejszego protokołu.

Artykuł 21

Warunki sporządzania deklaracji na fakturze

1. Deklaracja na fakturze, o której mowa w artykule 16(1)(b), może zostać sporządzona:

(a) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu artykułu 22 lub

(b) przez każdego eksportera dla każdej przesyłki składającej się z jednego lub wielu opakowań zawierających produkty pochodzące, których łączna wartość nie przekracza 6 000 EURO.

2. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona, jeżeli produkty, których dotyczy, można uznać za pochodzące z Polski, Turcji lub któregokolwiek innego kraju wymienionego w artykułach 3 i 4 i spełniają inne warunki niniejszego protokołu.

3. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze zobowiązany jest do przedłożenia, na żądanie władz celnych kraju eksportu, wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również wypełnienia innych wymogów tego protokołu.

4. Deklaracja na fakturze może być złożona przez eksportera w formie pisma maszynowego, stempla bądź nadruku na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym. Deklaracja, której tekst zamieszczony został w załączniku IV, musi zostać sporządzona w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego państwa eksportu. Jeżeli deklaracja jest napisana ręcznie, to powinna być napisana atramentem i drukowanymi literami.

5. Deklaracja na fakturze powinna posiadać oryginalny, własnoręczny podpis eksportera. Jednakże upoważniony eksporter, w rozumieniu artykułu 22, nie jest zobowiązany do podpisywania takich dokumentów, pod warunkiem że dostarczy on władzom celnym kraju eksportu pisemne zobowiązanie, że przyjmuje wszelką odpowiedzialność za każdą deklarację na fakturze, która identyfikuje go tak, jakby była podpisana przez niego własnoręcznie.

6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, kiedy produkty, do których się odnosi, są eksportowane lub po ich wyeksportowaniu, pod warunkiem że zostanie przedłożona w kraju importera nie później niż dwa lata po dokonaniu importu produktów, do których się odnosi.

Artykuł 22

Upoważniony eksporter

1. Władze celne kraju eksportu mogą upoważnić każdego eksportera zwanego dalej „upoważnionym eksporterem” [6], który dokonuje częstych odpraw produktów na warunkach niniejszej umowy, do sporządzania deklaracji na fakturze niezależnie od wartości produktów, których dotyczą. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie zobowiązany jest do przedłożenia władzom celnym dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również do wypełnienia innych wymogów tego protokołu.

2. Władze celne mogą uzależniać przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia warunków, jakie uznają za właściwe.

3. Upoważniony eksporter otrzymuje od władz celnych numer upoważnienia celnego, który powinien się znajdować w deklaracji na fakturze.

4. Używanie upoważnienia przez eksportera podlega kontroli władz celnych.

5. Upoważnienie może być wycofane przez władze celne w każdym terminie. Wycofanie upoważnienia następuje, kiedy upoważniony eksporter nie daje gwarancji określonej w punkcie 1, nie spełnia już warunków określonych w punkcie 2 lub w inny sposób niewłaściwie używa upoważnienia.

Artykuł 23

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia ważny jest przez cztery miesiące od daty wystawienia przez władze celne w kraju eksportu i musi zostać przedłożony w tym czasie władzom celnym kraju importu.

2. Dowody pochodzenia, które są przedkładane władzom celnym kraju importu po końcowej dacie przedłożenia określonej w punkcie 1, mogą być zaakceptowane w celu preferencyjnego traktowania wtedy, gdy nieprzedłożenie tych dokumentów przed ustaloną datą końcową jest spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.

3. W innych przypadkach opóźnionego przedłożenia władze celne kraju importu mogą przyjąć dowody pochodzenia wtedy, gdy produkty zostały im przedłożone przed wspomnianą datą końcową.

Artykuł 24

Przedkładanie dowodów pochodzenia

Dowody pochodzenia przedkładane są władzom celnym kraju importu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Wspomniane władze mogą zażądać tłumaczenia dowodu pochodzenia, mogą również wymagać, aby do deklaracji importowej dołączone zostało oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki wymagane do realizacji postanowień niniejszej umowy.

Artykuł 25

Importowanie partiami

Gdy na żądanie importera i na warunkach określonych przez władze celne kraju importu wyroby w stanie rozmontowanym lub nie zmontowanym w rozumieniu reguły ogólnej 2(a) Zharmonizowanego Systemu objęte sekcjami XVI i XVII lub pozycjami 7308 i 9406 Zharmonizowanego Systemu są importowane partiami, pojedynczy dowód pochodzenia dla tych produktów powinien być przedłożony władzom celnym przy imporcie pierwszej partii.

Artykuł 26

Zwolnienia od formalnego dowodu pochodzenia

1. Produkty przesyłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub będące częścią bagażu podróżnego są dopuszczane jako produkty pochodzące bez żądania przedłożenia formalnego dowodu pochodzenia, pod warunkiem że produkty te nie są importowane w celach handlowych i zostały zadeklarowane jako spełniające warunki niniejszego protokołu i jeśli nie ma wątpliwości co do prawdziwości takiej deklaracji. W przypadku produktów wysyłanych pocztą taka deklaracja może zostać sporządzona na deklaracji celnej CN22/CN23 lub na kartce papieru załączonej do tego dokumentu.

2. Przywóz, który jest okazjonalny i dotyczy jedynie produktów przeznaczonych do osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin, nie jest uważany za przywóz w celach handlowych, jeżeli rodzaj produktów i ich ilość nie świadczą o handlowym przeznaczeniu.

3. Łączna wartość tych produktów nie może przekraczać 500 EURO w przypadku małych paczek lub 1200 EURO w przypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu podróżnego.

Artykuł 27

Dokumenty uzupełniające

Dokumentami, o których mowa w artykułach 17(3) i 21 (3), świadczącymi o tym, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR. 1 bądź deklaracją na fakturze mogą być uważane za produkty pochodzące z Polski, Turcji lub któregokolwiek innego kraju wymienionego w artykułach 3 i 4 i spełniają inne wymogi niniejszego protokołu, mogą być między innymi:

(a) bezpośredni dowód obróbki przeprowadzonej przez eksportera lub dostawcę w celu uzyskania towarów, o których mowa, zawarty na przykład w rachunkach lub w dokumentach księgowych;

(b) dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone w Polsce lub w Turcji, jeśli dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;

(c) dokumenty potwierdzające przerób lub obróbkę materiałów w Polsce lub w Turcji, wystawione lub sporządzone w Polsce lub w Turcji, jeśli dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;

(d) świadectwa przewozowe EUR. 1 lub deklaracje na fakturze potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone w Polsce, w Turcji lub w którymkolwiek innym kraju wymienionym w artykułach 3 i 4, zgodnie z regułami pochodzenia identycznymi z regułami określonymi niniejszym protokołem.

Artykuł 28

Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1. Eksporter ubiegający się o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 przechowuje dokumenty, o których mowa w artykule 17(3), co najmniej przez trzy lata.

2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje kopię tej deklaracji co najmniej przez trzy lata łącznie z dokumentami, o których mowa w artykule 21(3).

3. Władze celne kraju eksportu wystawiające świadectwa przewozowe EUR. 1 przechowują co najmniej przez trzy lata wniosek, o którym mowa w artykule 17(2).

4. Władze celne kraju importu przechowują co najmniej przez trzy lata przedłożone im świadectwa przewozowe EUR. 1 i deklaracje na fakturze.

Artykuł 29

Niezgodności i pomyłki formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia i oświadczeniami podanymi w dokumentach, przedłożonych w urzędzie celnym celem dopełnienia formalności wymaganych przy imporcie produktów, nie czyni ipso facto (tym samym) dowodu pochodzenia nieważnym, jeżeli zostało w pełni dowiedzione, że odpowiada on przedłożonym produktom.

2. Oczywiste formalne pomyłki, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powodują odrzucenia tego dokumentu, pod warunkiem że błędy te nie wzbudzają wątpliwości co do prawidłowości oświadczeń złożonych w dokumencie.

Artykuł 30

Kwoty wyrażone w EURO

[7] 1. W celu zastosowania postanowień art. 21(1)(b) i artykułu 26(3), w przypadku gdy towary fakturowane są w walucie innej niż euro, kwoty w walucie narodowej krajów, o których mowa w artykułach 3 i 4, stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, ustalają corocznie kraje zainteresowane.

2. Przesyłka będzie korzystać z postanowień artykułu 21.1(b) lub artykułu 26 zgodnie z walutą, w której była wystawiona faktura, stosownie do kwoty ustalonej przez zainteresowany kraj.

3. Kwoty wyrażone w dowolnej walucie narodowej będą stanowiły równowartość kwoty wyrażonej w euro według notowań z pierwszego dnia roboczego października. Polska i Turcja powiadomią się wzajemnie o kwotach wyrażonych w euro i te kwoty będą stosowane od 1 stycznia następnego roku.

4. Dany kraj może zaokrąglać w górę lub w dół kwotę w walucie narodowej powstałą z przeliczenia kwoty wyrażonej w euro. Zaokrąglone kwoty nie mogą różnić się od kwoty wynikającej z przeliczenia o więcej niż 5%. Dany kraj może zachować w walucie narodowej niezmienioną równowartość kwoty wyrażonej w euro, jeśli w czasie corocznego uzgadniania przewidzianego w ustępie 3 okaże się po przeliczeniu tej kwoty, iż wzrost jej równowartości wyniósł, przed jakimkolwiek zaokrągleniem, mniej niż 15%. Równowartość w walucie narodowej może pozostać niezmieniona, jeżeli po przeliczeniu jej wartość będzie niższa.

5. Kwoty wyrażone w euro będą rozpatrywane przez Wspólny Komitet na wniosek Polski lub Turcji. Dokonując przeglądu, Wspólny Komitet uwzględni celowość utrzymania skutków odnośnych limitów w realnym wymiarze. W tym celu może on podjąć decyzję o modyfikacji kwot wyrażonych w euro.

CZĘŚĆ VI

Postanowienia o współpracy administracyjnej

Artykuł 31

Wzajemna pomoc

1. Władze celne Polski i Turcji udostępnią sobie wzajemnie wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach celnych dla wystawiania świadectw przewozowych EUR. 1 i adresy władz celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw i deklaracji na fakturze.

2. W celu zapewnienia właściwej realizacji niniejszego protokołu Polska i Turcja udzielą sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem kompetentnych władz celnych, w zakresie weryfikacji autentyczności świadectw przewozowych EUR. 1 lub deklaracji na fakturze oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach.

Artykuł 32

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1. Dodatkowa weryfikacja dowodów pochodzenia jest przeprowadzana wyrywkowo lub wtedy, gdy władze celne kraju importu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu pochodzenia sprawdzanych produktów lub wypełnienia innych wymogów niniejszego protokołu.

2. W celu realizacji postanowień punktu 1 władze celne kraju importu zwracają świadectwo przewozowe EUR. 1 i fakturę, jeśli była przedłożona, deklarację na fakturze lub fotokopię tych dokumentów władzom celnym kraju eksportu, podając w razie potrzeby przyczyny wnioskowania o weryfikację. Każdy dokument i każda informacja zawierająca sugestię, że informacje podane w świadectwie przewozowym EUR. 1 lub deklaracji na fakturze są nieprawidłowe, dostarczone zostaną wraz z wnioskiem o weryfikację.

3. Weryfikacji dokonują władze celne kraju eksportu. W tym celu mają prawo zażądać każdego dowodu, przeprowadzić kontrolę ksiąg rachunkowych eksportera oraz każdą inną kontrolę, którą uznają za właściwą.

4. Jeżeli władze celne kraju importu zdecydują się zawiesić preferencyjne traktowanie w odniesieniu do sprawdzanych produktów w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, to zaproponują one zwolnienie produktów importerowi, z uwzględnieniem wszelkich środków zapobiegawczych uznanych za konieczne.

5. Władze celne występujące z wnioskiem o weryfikację będą informowane o wynikach weryfikacji najszybciej jak to możliwe. Wyniki te muszą być takie, żeby umożliwiły wyraźne ustalenie, czy dokumenty są autentyczne i czy sprawdzane produkty można uznać za pochodzące z Polski, Turcji lub innego kraju wymienionego w artykułach 3 i 4 i czy spełniają inne wymogi niniejszego protokołu.

6. Jeżeli w przypadkach uzasadnionej wątpliwości brak jest odpowiedzi w ciągu dziesięciu miesięcy od dnia złożenia wniosku o dokonanie sprawdzenia albo jeżeli odpowiedź nie zawiera wystarczających informacji do ustalenia autentyczności weryfikowanych dokumentów lub rzeczywistego pochodzenia produktów, to władze wnioskujące o weryfikację odmawiają, jeśli nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności, wszelkich preferencji.

Artykuł 33

Rozstrzyganie sporów

W przypadku zaistnienia sporów w odniesieniu do procedur weryfikacyjnych, o których mowa w artykule 32, które nie mogą zostać rozstrzygnięte pomiędzy władzami celnymi wnioskującymi o weryfikację i władzami celnymi odpowiedzialnymi za przeprowadzenie tej weryfikacji lub kiedy powstają wątpliwości interpretacyjne w odniesieniu do protokołu, powinny być one przekazane do Wspólnego Komitetu.

We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów między importerem i władzami celnymi kraju importu odbywa się w oparciu o ustawodawstwo tego kraju.

Artykuł 34

Kary

Kary są nakładane na każdą osobę, która sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu, który zawiera nieprawdziwe informacje, w celu uzyskania preferencyjnego traktowania produktów.

Artykuł 35

Strefy wolnocłowe

1. Polska i Turcja podejmą wszystkie niezbędne kroki dla przeciwdziałania, aby produkty objęte świadectwem przewozowym EUR. 1 lub deklaracją na fakturze, korzystające w czasie transportu ze strefy wolnocłowej znajdującej się na ich terytorium, nie zostały zastąpione innymi towarami i nie były poddawane innym operacjom niż normalne czynności mające na celu zapobieganie ich zepsuciu.

2. W drodze wyjątku od postanowień zawartych w punkcie 1, gdy produkty pochodzące z Polski lub z Turcji importowane są do strefy wolnocłowej w oparciu o świadectwo przewozowe EUR. 1 lub deklarację na fakturze i ulegają obróbce lub przetworzeniu, to odpowiednie władze celne muszą wystawić na żądanie eksportera nowe świadectwo EUR. 1, jeżeli obróbka lub przetworzenie, jakiemu zostały poddane, są zgodne z postanowieniami niniejszego protokołu.

CZĘŚĆ VII

Postanowienia końcowe

Artykuł 36

Podkomitet do Spraw Celnych

1. Tworzy się Podkomitet do Spraw Celnych zajmujący się współpracą administracyjną, mającą na celu prawidłowe i jednolite stosowanie niniejszego protokołu i realizowanie wszelkich innych zadań w sprawach celnych, jakie mogą być mu powierzone.

2. Podkomitet składa się z ekspertów z Polski i z Turcji, odpowiedzialnych za sprawy celne.

Artykuł 37

Zmiany do protokołu

O zmianach do protokołu będzie decydował Wspólny Komitet.

Artykuł 38

Załączniki

Załączniki do niniejszego protokołu stanowią jego integralną część.

Artykuł 39

Stosowanie protokołu

Polska i Turcja podejmą działania niezbędne dla stosowania niniejszego protokołu.

Artykuł 40

Towary w tranzycie lub składowane

Postanowienia umowy mogą być stosowane do towarów, które spełniają postanowienia niniejszego protokołu i które w dniu wejścia w życie umowy są albo w tranzycie lub na terenie Polski lub Turcji jako składowane w składach celnych lub w strefach wolnocłowych, pod warunkiem przedłożenia władzom celnym kraju importu, w ciągu czterech miesięcy od tej daty, świadectwa EUR. 1 wystawionego retrospektywnie przez właściwe władze celne kraju eksportu wraz z dokumentami wskazującymi, że towary zostały przetransportowane bezpośrednio.

––––––– ;––––

* Księstwo Liechtenstein jest w unii celnej ze Szwajcarią oraz stanowi Stronę Umawiającą się Układu o europejskim obszarze gospodarczym.

** Kumulacji przewidzianej w tym artykule nie stosuje się do materiałów pochodzących ze Wspólnoty, a figurujących na liście w załączniku V do niniejszego protokołu.

ZAŁĄCZNIK l DO PROTOKOŁU 3

Uwagi wprowadzające do wykazu zawartego w załączniku II

Uwaga 1:

Wykaz ustala dla wszystkich produktów warunki, które muszą być spełnione, aby produkt mógł być uważany za poddany wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu artykułu 6 niniejszego protokołu.

Uwaga 2:

2.1. Pierwsze dwie kolumny w wykazie opisują uzyskany produkt. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub numer działu używany w Zharmonizowanym Systemie, a druga kolumna podaje stosowany w tym systemie opis towarów dla tej pozycji lub działu. Dla każdego zapisu w pierwszych dwóch kolumnach jest podana reguła w kolumnie 3 lub 4. Jeżeli w niektórych przypadkach zapis w pierwszej kolumnie jest poprzedzony przez „ex”, oznacza to, że reguła w kolumnie 3 lub 4 odnosi się tylko do części pozycji lub działu, jakie opisano w kolumnie 2.

2.2. Gdy w kolumnie 1 zebrano kilka pozycji taryfowych lub gdy podano w niej numer działu, a opis produktów w kolumnie 2 sformułowano ogólnie, to odpowiednia reguła w kolumnie 3 lub 4 odnosi się do wszystkich produktów, które w Zharmonizowanym Systemie są sklasyfikowane w pozycjach tego działu lub w jakiejkolwiek z pozycji taryfowych zgrupowanych w kolumnie 1.

2.3. Jeśli różne reguły w wykazie odnoszą się do różnych produktów z pozycji taryfowej, to każdy akapit zawiera opis tej części pozycji taryfowej pokrywającej się z odpowiednią regułą w kolumnie 3 lub 4.

2.4. Jeżeli dla zapisu w pierwszych dwóch kolumnach reguła określona jest w obydwu kolumnach, 3 i 4, eksporter może alternatywnie zastosować regułę ustanowioną w kolumnie 3 lub w kolumnie 4. Jeśli kolumna 4 nie zawiera reguły, stosuje się regułę ustaloną w kolumnie 3.

Uwaga 3:

3.1. Postanowienia artykułu 6 niniejszego protokołu dotyczące produktów, które uzyskały status pochodzenia i zostały następnie użyte do wytworzenia innych produktów, stosuje się niezależnie od tego, czy status ten został uzyskany w fabryce, w której użyto tych produktów, czy w innej fabryce w Polsce lub w Turcji.

Na przykład:

Silnik z pozycji nr 8407, dla którego reguła stanowi, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą być włączone, nie może przekraczać 40% ceny ex works, jest wykonany z „innej stali stopowej z grubsza ukształtowanej przez kucie" z pozycji nr ex 7224.

Jeżeli ta odkuwka została wykonana w Turcji, z niepochodzącej wlewki, to odkuwka nabyła już status pochodzenia w oparciu o regułę dotyczącą pozycji nr ex 7224 w wykazie. Może ona potem być liczona jako pochodząca przy obliczaniu wartości silnika, niezależnie od tego, czy został on wyprodukowany w tej samej fabryce czy w innej fabryce w Turcji. Wartość niepochodzącej wlewki nie jest więc brana pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących.

3.2. Reguła znajdująca się w wykazie określa minimalny wymagany stopień obróbki lub przetworzenia, a przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia również nadaje status pochodzenia; przeciwnie, przeprowadzenie mniejszego zakresu obróbki lub przetworzenia nie daje statusu pochodzenia. A więc jeżeli reguła stanowi, że materiał niepochodzący może być używany na pewnym etapie wytwarzania, to używanie takiego materiału we wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, a używanie takiego materiału na późniejszym etapie nie jest dozwolone.

3.3. Niezależnie od postanowień uwagi 3.2, gdy reguła stanowi, że mogą być użyte „materiały z jakiejkolwiek pozycji", to materiały objęte tą samą pozycją co produkt mogą być również użyte, jednak z uwzględnieniem specyficznych ograniczeń, jakie mogą być również zawarte w regule. Jednak pojęcie „wytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włącznie z innymi materiałami z pozycji numer...", oznacza, że mogą być użyte tylko materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji taryfowej co produkt o innym opisie niż opis produktu podany w kolumnie 2 wykazu.

3.4. Gdy reguła podana w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może być używany jeden lub więcej materiałów. Nie jest konieczne, żeby wszystkie były użyte.

Na przykład:

Reguła dla tkanin z pozycji HS od 5208 do 5212 określa, że mogą być użyte włókna naturalne, a wśród innych materiałów mogą być również używane materiały chemiczne. Nie oznacza to, że oba muszą być używane; użyć można pierwszego lub obu.

3.5. Gdy reguła z wykazu określa, że produkt musi być wytwarzany z konkretnego materiału, to warunek ten oczywiście nie wyklucza stosowania innych materiałów, nie spełniających z powodu ich właściwości wymagań tej reguły. (Patrz również uwaga 6.2 odnosząca się do tekstyliów).

Na przykład:

Reguła dla przetworów spożywczych z pozycji nr 1904, która wyraźnie wyklucza używanie zbóż lub ich pochodnych, nie zabrania używania soli mineralnych, chemikaliów i innych dodatków, które nie są produkowane ze zbóż.

Powyższe nie ma zastosowania do produktów, które chociaż nie mogą być wytworzone z konkretnych materiałów wymienionych w wykazie, mogą być wytworzone z materiałów tej samej natury we wcześniejszym stopniu przetworzenia.

Na przykład:

W przypadku wyrobu z ex działu 62 wykonanego z materiałów nie tkanych, jeżeli dozwolone jest używanie tylko niepochodzącej przędzy dla tej klasy wyrobów, nie jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego włókniny, nawet jeżeli włókniny z natury swojej nie mogą być wykonane z przędzy. W takich wypadkach materiał wyjściowy byłby na ogół na etapie przed przędzą, to jest na etapie włókna.

3.6. Jeżeli w regule wymienionej w wykazie są podane dwa lub więcej udziały procentowe dla maksymalnej wartości materiałów niepochodzących, które mogą być zastosowane, to te udziały procentowe nie mogą być sumowane. Maksymalna wartość wszystkich niepochodzących materiałów nie może nigdy przekroczyć największego podanego udziału procentowego. Poza tym poszczególne udziały procentowe nie mogą być przekraczane w odniesieniu do zastosowanych materiałów.

Uwaga 4:

4.1. Określenie „włókna naturalne” jest używane w wykazie w odniesieniu do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne i jest ograniczone do etapów poprzedzających przędzenie, włącznie z odpadami, i jeżeli nie wyszczególniono inaczej; określenie „włókna naturalne” obejmuje włókna, które były gręplowane, czesane lub inaczej przetwarzane, ale nie przędzone.

4.2. Określenie „włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji nr 0503, jedwab z pozycji o numerach 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub grubą sierść zwierzęcą z pozycji o numerach od 5101 do 5105, włókna bawełniane z pozycji o numerach od 5201 do 5203 i inne roślinne włókna z pozycji o numerach od 5301 do 5305.

4.3. Określenia „pulpa włókiennicza”, „materiały chemiczne” i „materiały papiernicze” są stosowane w wykazie do opisywania materiałów niesklasyfikowanych w działach od 50 do 63, które mogą być używane do wytwarzania włókien sztucznych, syntetycznych, papierniczych lub przędz.

4.4. Określenie „cięte włókna chemiczne” jest używane w wykazie w odniesieniu do syntetycznych lub sztucznych kabli, włókien ciętych lub odpadów z pozycji o numerach od 5501 do 5507.

Uwaga 5:

5.1. W przypadku produktów klasyfikowanych w pozycjach taryfowych w wykazie, które mają odniesienie do niniejszej uwagi, warunków ustalonych w kolumnie 3 tego wykazu nie stosuje się do jakichkolwiek podstawowych materiałów włókienniczych, użytych do ich wytworzenia, które stanowią razem 10% lub mniej łącznej masy wszystkich zastosowanych materiałów włókienniczych. (Patrz również uwagi 5.3 i 5.4)

5.2. Jednak tolerancja, wymieniona w uwadze 5.1, może być stosowana tylko do produktów mieszanych, które zostały wykonane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów włókienniczych.

Następujące materiały są podstawowymi materiałami włókienniczymi:

– jedwab;

– wełna;

– gruba sierść zwierzęca;

– cienka sierść zwierzęca;

– włosie końskie;

– bawełna;

– materiały papiernicze i papier;

– len;

– konopie;

– juta i inne tekstylne włókna łykowe;

– sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju agawy;

– włókna kokosowe; z konopi manilskich; z ramii i inne roślinne włókna tekstylne;

– syntetyczne włókna ciągłe;

– sztuczne włókna ciągłe;

– włókna przewodzące prąd;

– syntetyczne włókna cięte z polipropylenu;

– syntetyczne włókna cięte z poliestru;

– syntetyczne włókna cięte z poliamidu;

– syntetyczne włókna cięte z poliakrylonitrylu;

– syntetyczne włókna cięte z poliimidu;

– syntetyczne włókna cięte z politetrafluoroetylenu;

– syntetyczne włókna cięte z polifenylenu sulfonowego;

– syntetyczne włókna cięte z polichlorku winylu;

– pozostałe syntetyczne włókna cięte;

– sztuczne włókna cięte z wiskozy;

– pozostałe sztuczne włókna cięte;

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru skręconego lub nie;

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru skręconego lub nie;

– produkty z pozycji 5605 (przędza metalizowana) zawierające pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie; o szerokości nie przekraczającej 5 mm; umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego;

– pozostałe produkty z pozycji 5605.

Na przykład:

Przędza z pozycji nr 5205 wykonana z włókien bawełnianych z pozycji nr 5203 i z syntetycznych włókien ciętych z pozycji nr 5506 jest przędzą mieszaną. Dlatego też niepochodzące włókna cięte syntetyczne, które nie spełniają reguł pochodzenia (czego wymaga wytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), mogą być używane do 10% masy przędzy.

Na przykład:

Wełniana tkanina z pozycji nr 5112 wykonana z przędzy wełnianej z pozycji nr 5107 i z syntetycznej przędzy z włókien ciętych z pozycji nr 5509 jest tkaniną mieszaną. Dlatego przędza syntetyczna, która nie odpowiada regułom pochodzenia (czego wymaga wytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), lub przędza wełniana, która nie odpowiada regułom pochodzenia (czego wymaga wytwarzanie z włókien naturalnych, nie gręplowanych lub nie czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia) lub kombinacja tych dwóch może być użyta pod warunkiem, że ich całkowita masa nie przekracza 10% masy tkaniny.

Na przykład:

Tkanina włókiennicza pluszowa z pozycji nr 5802 wykonana z przędzy bawełnianej z pozycji nr 5205 i tkaniny bawełnianej z pozycji nr 5210 jest produktem mieszanym tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną sporządzoną z przędzy sklasyfikowanych w dwóch oddzielnych pozycjach lub jeżeli użyte przędze bawełniane są same mieszaninami.

Na przykład:

Jeżeli tkanina włókiennicza pluszowa, o której mowa, została wykonana z bawełnianej przędzy z pozycji nr 5205 i z syntetycznej tkaniny z pozycji nr 5407, to oczywiście użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami włókienniczymi i zgodnie z tym pluszowa tkanina włókiennicza jest produktem mieszanym.

5.3. W przypadku tkanin zawierających „przędzę sporządzoną z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru skręcanego lub nie” tolerancja ta wynosi 20% w odniesieniu do tej przędzy.

5.4. W przypadku tkanin zawierających pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie przekraczającej 5 mm, umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego, tolerancja ta wynosi 30% w odniesieniu do tego pasma.

Uwaga 6:

6.1. W przypadku produktów włókienniczych oznaczonych w wykazie odnośnikiem do niniejszej uwagi, materiały włókiennicze, z wyjątkiem podszewek i międzypodszewek, które nie spełniają reguły podanej w wykazie w kolumnie 3 dotyczącej wykonywania omawianych produktów, mogą być użyte pod warunkiem, że są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycja dotycząca produktu oraz że ich wartość nie przekroczy 8% ceny exworks produktu.

6.2. Niezależnie od uwagi 6.3 materiały, które nie są klasyfikowane w działach od 50 do 63, mogą być swobodnie użyte do wytwarzania produktów włókienniczych, niezależnie od tego, czy zawierają tekstylia.

Na przykład:

Jeżeli norma podana w wykazie mówi, że dla określonego wyrobu włókienniczego, takiego jak spodnie, musi być używana przędza, nie ogranicza to stosowania elementów metalowych, takich jak guziki, ponieważ guziki nie są klasyfikowane w działach 50 do 63. Z tej samej przyczyny nie ogranicza to stosowania suwaków, chociaż suwaki zwykle zawierają element włókienniczy.

6.3. Gdy stosuje się normę procentową, wartość materiałów, które nie są klasyfikowane w działach od 50 do 63, musi być brana pod uwagę przy obliczaniu wartości włączonych materiałów niepochodzących.

Uwaga 7:

7.1. Dla celów pozycji ex 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 „operacje specyficzne” są następujące:

(a) destylacja w próżni;

(b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania⁽¹⁾;

(c) krakowanie;

(d) reformowanie;

(e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

(f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacja środkami alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

(g) polimeryzacja;

(h) alkilowanie;

(i) izomeryzacja.

7.2. Dla celów pozycji 2710, 2711 i 2712 „operacje specyficzne” są następujące:

(a) destylacja w próżni;

(b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania⁽¹⁾;

(c) krakowanie;

(d) reformowanie;

(e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

(f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacja środkami alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

(g) polimeryzacja;

(h) alkilowanie;

(ij) izomeryzacja;

(k) tylko względem produktów klasyfikowanych w pozycji ex 2710, odsiarczanie wodorem dające redukcję przynajmniej 85% zawartości siarki w obrabianych produktach (metoda ASTM D 1266–59 T);

(l) tylko względem produktów klasyfikowanych w pozycji 2710, odparafinowywanie innym procesem niż filtrowanie;

(m) tylko względem olejów ciężkich z pozycji ex 2710, traktowanie wodorem przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250°C przy użyciu katalizatora, innego niż dla efektu odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów smarujących z pozycji ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie będzie jednak uważane za operację specyficzną;

(n) tylko względem olejów napędowych z pozycji ex 2710, destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że mniej niż 30% objętości tych produktów zostanie oddestylowane, łącznie ze stratami, przy 300°C metodą ASTM D 86;

(o) tylko względem olejów ciężkich innych niż oleje gazowe i oleje napędowe z pozycji ex 2710, obróbka za pomocą elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości.

7.3. Dla celów pozycji ex 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, proste operacje, takie jak oczyszczanie, przelewanie, odsalanie, odwadnianie, filtrowanie, barwienie, znakowanie, otrzymywanie zawartości siarki jako rezultat mieszania produktów o różnej zwartości siarki lub jakakolwiek kombinacja tych czy podobnych operacji, nie nadają pochodzenia.

––––––– ;–––

⁽¹⁾ Patrz dodatkowa nota wyjaśniająca 4 (b) do działu 27 Nomenklatury scalonej

ZAŁĄCZNIK II DO PROTOKOŁU 3

Wykaz zawierający procesy obróbki lub przetworzenia, które muszą być dokonane na materiałach niepochodzących, aby wytworzone produkty uzyskały status pochodzenia.

Produkty wymienione na liście mogą nie być objęte umowa i dlatego konieczna jest konsultacja z druga Stroną umowy.

 

 

 

 

 

¹ Wyjątek dotyczący kukurydzy Zea indurata może być stosowany do 31 grudnia 2002 r.

 

 

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2

² Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3

 

 

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–

¹ Uwaga 3 do Działu 32 mówi. że są to produkty w rodzaju używanych do barwienia dowolnych materiałów lub stosowanych jako elementy składowe w produkcji preparatów barwiących pod warunkiem, ze nie są klasyfikowane w innej pozycji w Dziale 32.

². Za "grupę" uważa się jakąkolwiek część pozycji oddzieloną od reszty za pomocą średnika.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–––

¹ Operacje specyficzne patrz uwagi 7.1 i 7.3

 

 

 

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–

¹ W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w produkcie.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–

¹ W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911, z drogiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w produkcie.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;–

¹ Za folie wysokoprzeźroczyste uważa się folie, których przyćmienie optyczne mierzone zgodnie z normą ASTM-D 1003-16 Gardnera Hazemetera (tzw. czynnik Hazemetera) jest mniejsze niż 2%.

 

 

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–––––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

² Użycie tego materiału zastrzeżone jest do wytwarzania z tkanin z rodzaju używanych w przemyśle papierniczym.

³ Patrz uwaga 6.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

² Patrz uwaga 6.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–––––

¹ Patrz uwaga 6.

² Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

³ Dla artykułów dzianych i szydełkowanych, nieelastycznych ani nie gumowanych, otrzymywanych przez zszycie lub połączenie kawałków materiałów dzianych lub szydełkowanych (wyciętych lub dzianych bezpośrednio do kształtu), patrz uwaga 6.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5.

² Patrz uwaga 6.

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;–––

¹ SEMII – Instytut Urządzeń i Materiałów Półprzewodnikowych

 

 

 

 

 

 

––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––––– ;––––

¹ Reguła ta będzie stosowana do 31 grudnia 2005 r.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ZAŁĄCZNIK III DO PROTOKOŁU 3

Świadectwo przewozowe EUR. 1 i wniosek o wystawienie świadectwa przewozowego EUR. 1

1. Każde świadectwo ma wymiary 210x297 mm; tolerancja wynosząca do minus 5 mm lub plus 8 mm na długości jest dozwolona. Papier używany na świadectwo musi być biały, formatu nadającego się do pisania, nie może zawierać ścieru drzewnego i musi ważyć nie mniej niż 25g/m2. Ma on wydrukowany w tle zielony wzór giloszujący, powodujący to, że każde sfałszowanie metodą mechaniczną lub chemiczną stanie się widoczne.

2. Właściwe władze Polski lub Turcji mogą zastrzec sobie prawo do drukowania świadectw we własnym zakresie lub mogą korzystać ze świadectw drukowanych przez upoważnione drukarnie. W tym ostatnim przypadku każde świadectwo musi zawierać informację o takim upoważnieniu. Każde świadectwo musi mieć nazwę i adres drukarni lub znak, za pomocą którego drukarnia może być zidentyfikowana. Musi ono mieć także numer seryjny, drukowany lub nie, za pomocą którego może być zidentyfikowane.

[Fotokopie pominięte]

ZAŁĄCZNIK IV DO PROTOKOŁU 3

Deklaracja na fakturze

Deklaracja na fakturze, której tekst zamieszczony jest poniżej, musi zostać sporządzona zgodnie z przypisami. Jednak przypisy nie muszą być zamieszczone.

Wersja polska

Eksporter produktów objętych tym dokumentem (upoważnienie władz celnych nr .... ⁽¹⁾) deklaruje, że, z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty te mają ...⁽²⁾ preferencyjne pochodzenie.

Wersja turecka

işbu belge (Gümrük Onay No; .... ⁽¹⁾) kapsamiandaki maddelerin ihracatçisi, aksi açikça belirtilmedikçe, bu maddelerin .....⁽²⁾ tercihii menşeli maddeler olduğunu beyan eder.

Wersja angielska

The exporter of the products covered by this document (customs authorisation No......⁽¹⁾) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products are of .... preferential origin⁽²⁾.

.......................... ⁽³⁾

(Miejsce i data)

........................... ⁽⁴⁾

( Podpis eksportera, dodatkowo czytelnie imię i nazwisko osoby podpisującej deklarację).

-----------------

⁽¹⁾ Jeśli deklaracja na fakturze sporządzona została przez upoważnionego eksportera w rozumieniu artykułu 22 niniejszego Protokołu, należy w tym miejscu umieścić numer upoważnienia eksportera. Jeżeli deklaracja na fakturze nie została sporządzona przez upoważnionego eksportera, wyrażenie w nawiasie powinno zostać opuszczone lub miejsce na numer powinno zostać puste.

⁽²⁾ Wskazać pochodzenie towarów.

⁽³⁾ Można pominąć, jeżeli informacje te są zawarte w samym dokumencie.

⁽⁴⁾ Patrz artykuł 21(5) Protokołu. W przypadku kiedy podpis eksportera nie jest wymagany, zwolnienie z podpisu eksportera oznacza również zwolnienie z podpisu osoby podpisującej deklarację.

ZAŁĄCZNIK V DO PROTOKOŁU 3

Wykaz według działów i pozycji Zharmonizowanego Systemu (HS) produktów pochodzących ze Wspólnoty, do których nie mają zastosowania artykuły 3 i 4

 

 

 

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 30 marca 2000 r.