Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 28 poz. 346

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 9 kwietnia 1992 r. została sporządzona w Helsinkach Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

O ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1992

Umawiające się Strony,

świadome niezastąpionych wartości środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, jego wyjątkowych hydrograficznych i ekologicznych właściwości oraz wrażliwości jego żywych zasobów na zmiany zachodzące w środowisku;

mając na uwadze historyczne i aktualne gospodarcze, społeczne i kulturowe wartości obszaru Morza Bałtyckiego dla dobrobytu i rozwoju narodów tego regionu;

stwierdzając z głęboką troską postępujące zanieczyszczenie obszaru Morza Bałtyckiego;

deklarując swoją zdecydowaną wolę zapewnienia ekologicznej odnowy Morza Bałtyckiego, umożliwiającej samoregenerację środowiska morskiego i zachowanie jego równowagi ekologicznej;

uznając, że ochrona i polepszenie stanu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego są zadaniami, których nie można skutecznie wykonać tylko wysiłkiem poszczególnych narodów, lecz poprzez ścisłą współpracę regionalną oraz inne odpowiednie środki międzynarodowe;

doceniając osiągnięcia w dziedzinie ochrony środowiska w ramach Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego z 1974 r., jak i rolę, jaką odgrywa Komisja Ochrony Środowiska Morskiego Bałtyku;

powołując się na stosowne postanowienia i zasady Deklaracji Konferencji Sztokholmskiej w sprawie środowiska człowieka z 1972 r. i Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z 1975 r. (KBWE);

pragnąc usprawnić współpracę z kompetentnymi organizacjami regionalnymi, takimi jak Międzynarodowa Komisja Rybołówstwa Morza Bałtyckiego ustanowiona przez gdańską Konwencję o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach z 1973 r.;

witając z zadowoleniem Deklarację Morza Bałtyckiego przyjętą przez państwa bałtyckie oraz inne zainteresowane państwa, Europejską Wspólnotę Gospodarczą i współpracujące międzynarodowe instytucje finansowe, zebrane w Ronneby w 1990 r., oraz Wspólny Program Bałtycki, którego celem jest plan wspólnego działania na rzecz przywrócenia równowagi ekologicznej na obszarze Morza Bałtyckiego;

świadome wagi otwartości w działaniu i świadomości społecznej, jak również działań organizacji pozarządowych na rzecz skutecznej ochrony obszaru Morza Bałtyckiego;

witając z zadowoleniem lepsze możliwości ściślejszej współpracy stworzone przez rozwój wydarzeń politycznych w Europie w ostatnim okresie na bazie pokojowej współpracy i wzajemnego zrozumienia;

zdecydowane uwzględnić w nowej konwencji osiągnięcia międzynarodowej polityki na rzecz środowiska oraz prawa ochrony środowiska w celu rozszerzenia, wzmocnienia i unowocześnienia porządku prawnego dotyczącego ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Obszar działania konwencji

Niniejsza konwencja ma zastosowanie do obszaru Morza Bałtyckiego. W rozumieniu niniejszej konwencji „obszar Morza Bałtyckiego” obejmuje Morze Bałtyckie właściwe oraz wejście na Morze Bałtyckie ograniczone równoleżnikiem 57°44.43’ szerokości geograficznej północnej, przechodzącym przez Skaw w Skagerraku. Obejmuje on wody wewnętrzne, tj. w rozumieniu niniejszej konwencji wody po lądowej stronie linii podstawowych, od których mierzy się szerokość morza terytorialnego, aż do granicy lądowej zgodnie z tym, jak to zostało oznaczone przez Umawiające się Strony.

Umawiająca się Strona poinformuje depozytariusza w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego albo dokumentu zatwierdzenia lub przystąpienia o oznaczeniu swych wód wewnętrznych dla celów niniejszej konwencji.

Artykuł 2

Definicje

W rozumieniu niniejszej konwencji:

1. „Zanieczyszczenie” oznacza wprowadzenie przez człowieka, bezpośrednio lub pośrednio do morza, łącznie z ujściami rzek, substancji lub energii, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia człowieka, niszczyć żywe zasoby i morskie ekosystemy, stwarzać utrudnienie w dozwolonym użytkowaniu morza łącznie z rybołówstwem, pogarszać jakość użytkowanej wody morskiej oraz prowadzić do zmniejszenia walorów rekreacyjnych morza.

2. „Zanieczyszczenie ze źródeł lądowych” oznacza zanieczyszczenie morza przez wszystkie punktowe lub rozproszone źródła lądowe wprowadzone drogą wodną, powietrzną lub bezpośrednio z wybrzeża. Obejmuje ono zanieczyszczenie pochodzące z jakiegokolwiek rozmyślnego usunięcia dokonanego pod dnem morskim w miejscu posiadającym dostęp z wybrzeża przez tunel, rurociąg lub w inny sposób.

3. „Statek” oznacza statek jakiegokolwiek typu pływający w środowisku morskim i obejmuje wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające oraz platformy nieruchome lub pływające.

4. a) „Zatapianie” oznacza:

i) każde rozmyślne usunięcie do morza lub na dno morskie odpadów lub innych materiałów ze statków, z innych wykonanych przez człowieka konstrukcji na morzu albo ze statków powietrznych;

ii) każde rozmyślne usunięcie do morza statków lub innych wykonanych przez człowieka konstrukcji na morzu albo statków powietrznych.

b) „Zatapianie” nie obejmuje:

i) usunięcia do morza odpadów lub innych materiałów, związanych lub wynikających z normalnej eksploatacji statków, innych wykonanych przez człowieka konstrukcji na morzu albo statków powietrznych i ich wyposażenia, z wyjątkiem odpadów lub innych materiałów, dowożonych do lub przewożonych przez statki, inne wykonane przez człowieka konstrukcje na morzu albo statki powietrzne, używane do usuwania takich materiałów albo pozostałości pochodzących z oczyszczania tychże odpadów lub innych materiałów na takich statkach, konstrukcjach albo statkach powietrznych;

ii) umieszczania materiałów w innym celu niż jedynie ich usunięcie, pod warunkiem że takie umieszczenie nie jest sprzeczne z celami niniejszej konwencji.

5. „Spalanie” oznacza rozmyślne palenie odpadów lub innych materiałów na morzu w celu ich termicznego zniszczenia. Działania związane z normalną eksploatacją statków lub innych wykonanych przez człowieka konstrukcji jest wyłączone z zakresu niniejszej definicji.

6. „Olej” oznacza ropę naftową w każdej postaci łącznie z surową ropą naftową, olejem paliwowym, szlamem, odpadami olejowymi oraz produktami rafinacji.

7. „Substancja szkodliwa” oznacza każdą substancję, która wprowadzona do morza powoduje zanieczyszczenie.

8. „Substancja niebezpieczna” oznacza każdą substancję szkodliwą, która w wyniku swych specyficznych właściwości jest trwała, toksyczna lub która się biologicznie akumuluje.

9. „Przypadek zanieczyszczenia” oznacza zdarzenie lub szereg zdarzeń o wspólnej genezie, które powodują lub mogą powodować wylanie się oleju lub innych szkodliwych substancji i które stwarzają lub mogą stworzyć zagrożenie dla środowiska morskiego Morza Bałtyckiego lub linii brzegowej albo dla interesów jednej lub więcej Umawiających się Stron, i które wymagają podjęcia działań ratunkowych lub innych natychmiastowych posunięć.

10. „Regionalna organizacja integracji gospodarczej” oznacza każdą organizację utworzoną przez suwerenne państwa, której państwa członkowskie przekazały kompetencje w sprawach regulowanych niniejszą konwencją, w tym uprawnienia do zawierania umów międzynarodowych dotyczących tych spraw.

11. „Komisja” oznacza Komisję Ochrony Środowiska Morskiego Bałtyku, o której mowa w artykule 19.

Artykuł 3

Podstawowe zasady i zobowiązania

1. Umawiające się Strony podejmą indywidualnie lub wspólnie wszelkie właściwe ustawodawcze, administracyjne i inne odpowiednie środki zapobiegające i eliminujące zanieczyszczenia w celu popierania odnowy ekologicznej obszaru Morza Bałtyckiego i zachowania jego równowagi ekologicznej.

2. Umawiające się Strony zastosują zasadę zapobiegania, tzn. podejmą środki zaradcze, kiedy zaistnieją podstawy do przypuszczenia, że substancje lub energia wprowadzone, bezpośrednio lub pośrednio, do środowiska morskiego mogą stworzyć zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, szkodzić żywym zasobom i morskim ekosystemom, niszczyć jego walory lub przeszkadzać dozwolonemu wykorzystaniu morza nawet wtedy, gdy brak jest jednoznacznego dowodu, że istnieje związek przyczynowy między tym wprowadzaniem a jego domniemanymi skutkami.

3. W celu zapobiegania i eliminowania zanieczyszczeń obszaru Morza Bałtyckiego Umawiające się Strony będą popierać stosowanie Najlepszej Praktyki Ekologicznej i Najlepszej Dostępnej Technologii. Jeśli zredukowanie oddziaływań w wyniku wykorzystania Najlepszej Praktyki Ekologicznej i Najlepszej Dostępnej Technologii, opisanych w załączniku II, nie doprowadzi do akceptowanego stanu środowiska, podjęte zostaną dodatkowe środki.

4. Umawiające się Strony będą stosować zasadę, że za zanieczyszczenie płaci zanieczyszczający.

5. Umawiające się Strony zapewnią, że pomiary i obliczenia emisji i zrzutów ze źródeł punktowych oraz ze źródeł rozproszonych do wody i powietrza będą przeprowadzane w sposób właściwy z naukowego punktu widzenia, w celu oceny stanu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego oraz zapewnienia realizacji niniejszej konwencji.

6. Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań w celu zapewnienia, aby wykonywanie niniejszej konwencji nie powodowało transgranicznego zanieczyszczenia na obszarach leżących poza obszarem Morza Bałtyckiego. Ponadto odpowiednie środki nie powinny prowadzić do niepożądanych efektów ekologicznych mających wpływ na jakość powietrza i atmosfery lub wód, gleby i wody gruntowej, do niemożliwego do zaakceptowania szkodliwego lub wzrastającego pozbywania się odpadów ani do zwiększonego ryzyka dla zdrowia ludzkiego.

Artykuł 4

Zastosowanie

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, które obejmuje wodę i dno morskie łącznie z ich żywymi zasobami i innymi formami życia w morzu.

2. Bez uszczerbku dla swojej suwerenności każda z Umawiających się Stron wykonuje postanowienia niniejszej konwencji w obrębie swego morza terytorialnego i swych wód wewnętrznych poprzez swoje organy krajowe.

3. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do jakiegokolwiek okrętu wojennego, floty pomocniczej, wojskowych statków powietrznych lub innych statków i statków powietrznych stanowiących własność państwa lub przez nie eksploatowanych i używanych czasowo tylko w rządowej służbie niehandlowej.

Jednakże każda Umawiająca się Strona zapewni, przez podjęcie właściwych środków nie ograniczających działania lub zdolności do działania takich statków lub statków powietrznych stanowiących jej własność lub przez nią eksploatowanych, aby działały one, tak dalece jak to jest możliwe i rozsądne, w sposób zgodny z niniejszą konwencją.

Artykuł 5

Substancje szkodliwe

Umawiające się Strony zobowiązują się zapobiegać i eliminować, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji, zanieczyszczenia środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego powstałe w wyniku działania substancji szkodliwych ze wszystkich źródeł i w tym celu wprowadzać w życie procedury i środki przewidziane w załączniku I.

Artykuł 6

Zasady i zobowiązania dotyczące zanieczyszczania ze źródeł lądowych

1. Umawiające się Strony zobowiązują się zapobiegać i eliminować zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego ze źródeł lądowych stosując, między innymi, Najlepszą Praktykę Ekologiczną dla wszystkich źródeł i Najlepszą Dostępną Technologię dla źródeł punktowych. Bez uszczerbku dla swej suwerenności, każda Umawiająca się Strona podejmie w tym celu odpowiednie środki na obszarze zlewni Morza Bałtyckiego.

2. Umawiające się Strony będą wprowadzać w życie procedury i środki przewidziane w załączniku III. W tym celu będą one, między innymi, jeśli to będzie właściwe, współpracować w przygotowaniu i przyjęciu, a także stosowaniu specjalnych programów, wytycznych, standardów lub przepisów dotyczących emisji i zrzutów do wody i powietrza, jakości środowiska oraz produktów zawierających szkodliwe substancje i materiały.

3. Substancje szkodliwe ze źródeł punktowych, z wyjątkiem nieznacznych ilości, nie będą wprowadzane bezpośrednio lub pośrednio do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, bez uprzedniego specjalnego zezwolenia, które może być okresowo weryfikowane, wystawionego przez właściwe organy krajowe zgodnie z zasadami zawartymi w załączniku III Przepis 3. Umawiające się Strony zapewnią, że emisje do wody i powietrza, na które zostały wydane zezwolenia, będą monitorowane i kontrolowane.

4. Jeżeli ciek wodny przepływający przez terytoria dwóch lub więcej Umawiających się Stron bądź stanowiący granicę między nimi może wprowadzić zanieczyszczenie do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, zainteresowane Umawiające się Strony podejmą wspólnie i, jeżeli jest to możliwe, we współpracy z zainteresowanym państwem trzecim, którego to dotyczy, właściwe środki w celu zapobieżenia takiemu zanieczyszczeniu i jego eliminacji.

Artykuł 7

Ocena oddziaływania na środowisko

1. W przypadku gdy prawo międzynarodowe lub ponadnarodowe przepisy mające zastosowanie do Umawiającej się Strony, w której zanieczyszczenie ma swoje źródło, wymagają oceny oddziaływania na środowisko projektowanej działalności, która może wywrzeć znaczący ujemny wpływ na środowisko morskie obszaru Morza Bałtyckiego, to ta Umawiająca się Strona powiadomi Komisję i każdą Umawiającą się Stronę, która może być dotknięta przez transgraniczne oddziaływanie na obszar Morza Bałtyckiego.

2. Umawiająca się Strona, w której zanieczyszczenie powstało, przystąpi do konsultacji z każdą z Umawiających się Stron, która może odczuć skutki takiego transgranicznego oddziaływania, ilekroć wymaga tego prawo międzynarodowe lub przepisy ponadnarodowe mające zastosowanie do Umawiającej się Strony, w której zanieczyszczenie powstało.

3. W przypadku gdy dwie lub więcej Umawiających się Stron dzieli transgraniczne wody na obszarze zlewni Morza Bałtyckiego, Strony te będą współpracować w celu zapewnienia, że potencjalne skutki dla środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego będą w pełni zbadane w ramach oceny oddziaływania na środowisko, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu. Umawiające się Strony, których to dotyczy, podejmą wspólnie odpowiednie środki w celu zapobiegania zanieczyszczeniom i ich eliminacji, łącznie z kumulującymi się skutkami szkodliwymi.

Artykuł 8

Zapobieganie zanieczyszczaniu ze statków

1. W celu ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem ze statków Umawiające się Strony podejmą środki przewidziane w załączniku IV.

2. Umawiające się Strony opracują i zastosują jednolite wymagania co do zapewnienia urządzeń do odbioru odpadów pochodzących ze statków, biorąc pod uwagę, między innymi, specyficzne potrzeby statków pasażerskich pływających na obszarze Morza Bałtyckiego.

Artykuł 9

Statki turystyczne

Umawiające się Strony, poza wprowadzeniem w życie tych postanowień niniejszej konwencji, które odpowiednio mogą być zastosowane do statków turystycznych, podejmą specjalne środki w celu zmniejszenia szkodliwych skutków działalności tych statków dla środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Środki te powinny, między innymi, dotyczyć zanieczyszczenia powietrza, hałasu i skutków hydrodynamicznych, jak i odpowiednich urządzeń do odbioru odpadów ze statków turystycznych.

Artykuł 10

Zakaz spalania

1. Umawiające się Strony wprowadzą zakaz spalania na obszarze Morza Bałtyckiego.

2. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić przestrzeganie przepisów niniejszego artykułu przez statki:

a) zarejestrowane na jej terytorium lub pływające pod jej banderą;

b) ładujące na jej terytorium lub na morzu terytorialnym materiały przeznaczone do spalenia; lub

c) mające przypuszczalnie dokonywać spalania na jej wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym.

3. W przypadku gdy zachodzi podejrzenie spalania, Umawiające się Strony będą współpracować w prowadzeniu dochodzenia w tej sprawie zgodnie z Przepisem 2 załącznika IV.

Artykuł 11

Zapobieganie zatapianiu

1. Umawiające się Strony wprowadzą, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustępach 2 i 4 niniejszego artykułu, zakaz zatapiania na obszarze Morza Bałtyckiego.

2. Zatapianie urobku z pogłębiania dna wymaga uzyskania uprzednio specjalnego zezwolenia właściwego organu krajowego, zgodnie z postanowieniami załącznika V.

3. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić przestrzeganie postanowień niniejszego artykułu przez statki i statki powietrzne:

a) zarejestrowane na jej terytorium lub pływające pod jej banderą;

b) ładujące na jej terytorium lub na morzu terytorialnym materiały przeznaczone do zatopienia; lub

c) mające przypuszczalnie dokonywać zatapiania na jej wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym.

4. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli bezpieczeństwo życia ludzkiego albo bezpieczeństwo statku lub statku powietrznego zagrożone jest na morzu przez całkowite zniszczenie lub całkowitą stratę statku lub statku powietrznego bądż w innym przypadku stanowiącym niebezpieczeństwo dla życia ludzkiego i jeżeli zatopienie wydaje się jedynym sposobem oddalenia tej groźby oraz jeżeli istnieje wszelkie prawdopodobieństwo, że szkoda, która powstanie wskutek takiego zatopienia, będzie mniejsza niż ta, jaka wynikłaby w innym razie. Takie zatapianie powinno być przeprowadzone w sposób ograniczający do minimum możliwość wyrządzenia szkody życiu ludzkiemu lub życiu w morzu.

5. Zatopienie dokonane na podstawie postanowień ustępu 4 niniejszego artykułu będzie zgłoszone i zrealizowane zgodnie z załącznikiem VII, a następnie będzie również niezwłocznie zgłoszone Komisji zgodnie z postanowieniami Przepisu 4 załącznika V.

6. W przypadku zatopienia, co do którego istnieje podejrzenie, że jest ono sprzeczne z postanowieniami niniejszego artykułu, Umawiające się Strony będą współpracowały w prowadzeniu dochodzenia w tej sprawie zgodnie z Przepisem 2 załącznika IV.

Artykuł 12

Badanie i eksploatacja dna morskiego i jego podłoża

1. Każda Umawiająca się Strona podejmie wszelkie właściwe środki w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego będącemu rezultatem prowadzenia badań lub eksploatacji jej części dna morskiego i jego podłoża bądź jakiejkolwiek związanej z tym działalności oraz zapewni odpowiedni stan gotowości do natychmiastowych akcji interwencyjnych w razie zaistniałych przypadków zanieczyszczeń spowodowanych takimi działaniami.

2. Aby zapobiegać i eliminować zanieczyszczenia powstałe w wyniku takich działań, Umawiające się Strony zobowiązują się stosować procedury i środki przewidziane w załączniku VI w takim zakresie, w jakim mogą być one zastosowane.

Artykuł 13

Powiadomienie i konsultacje dotyczące przypadków zanieczyszczeń

1. W razie gdy przypadek zanieczyszczenia, który zdarzył się na terytorium jednej Umawiającej się Strony, może spowodować zanieczyszczenie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego poza jej terytorium i przyległym obszarem morskim, na którym wykonuje ona swe suwerenne prawa i jurysdykcję zgodnie z prawem międzynarodowym, to ta Umawiająca się Strona powiadomi bezzwłocznie te Umawiające się Strony, których interesy są zagrożone lub mogą być zagrożone.

2. W razie gdy Umawiające się Strony, o których mowa w ustępie 1, uznają to za konieczne, powinny być przeprowadzone konsultacje w celu zapobieżenia, zmniejszenia i kontroli takiego zanieczyszczenia.

3. Ustępy 1 i 2 mają również zastosowanie w przypadkach, gdy jedna Umawiająca się Strona ucierpiała wskutek zanieczyszczenia z terytorium kraju trzeciego.

Artykuł 14

Współpraca w zwalczaniu zanieczyszczania morza

Umawiające się Strony podejmą, indywidualnie i wspólnie, zgodnie z postanowieniami załącznika VII, wszelkie właściwe środki w celu utrzymania odpowiedniej zdolności do działania i reagowania na przypadki zanieczyszczenia, aby wyeliminować lub zmniejszyć do minimum skutki tych przypadków dla środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.

Artykuł 15

Ochrona przyrody i różnorodność biologiczna

Umawiające się Strony podejmą, indywidualnie i wspólnie, wszelkie właściwe środki w odniesieniu do obszaru Morza Bałtyckiego i jego przybrzeżnych ekosystemów, na które wpływ wywiera Morze Bałtyckie, w celu zachowania środowisk przyrodniczych i różnorodności biologicznej oraz ochrony procesów ekologicznych. Środki takie zostaną również podjęte w celu zapewnienia zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych na obszarze Morza Bałtyckiego. W tym celu Umawiające się Strony będą dążyć do przyjęcia dalszych dokumentów zawierających odpowiednie wytyczne i kryteria.

Artykuł 16

Sprawozdania i wymiana informacji

1. Umawiające się Strony będą przesyłać do Komisji, w regularnych odstępach czasu, sprawozdania dotyczące:

a) prawnych, regulacyjnych i innych środków podjętych w celu realizacji postanowień niniejszej konwencji, jej załączników i przyjętych zaleceń;

b) skuteczności środków podjętych w celu realizacji postanowień, o których mowa w punkcie a) niniejszego; ustępu; oraz

c) problemów powstałych w toku realizacji postanowień, o których mowa w punkcie a) niniejszego ustępu.

2. Na żądanie jednej Umawiającej się Strony lub Komisji Umawiające się Strony dostarczą informacji dotyczących zezwoleń na zrzut zanieczyszczeń, danych co do emisji oraz danych o jakości środowiska w zakresie, w jakim są one dostępne.

Artykuł 17

Informowanie ludności

1. Umawiające się Strony zapewnią ludności dostęp do informacji dotyczących stanu Morza Bałtyckiego i wód na obszarze jego zlewni, podjętych środków lub środków, które planuje się podjąć, w celu zapobiegania i eliminacji zanieczyszczenia oraz skuteczności tych środków. W tym celu Umawiające się Strony zapewnią, że następujące informacje będą udostępnione ludności:

a) wydane zezwolenia oraz warunki, jakim mają odpowiadać;

b) wyniki badań próbek wody i ścieków pobranych w celu kontroli i oceny, jak i wyniki sprawdzające zgodność jakości wody z normami oraz warunki zezwoleń; oraz

c) normy jakości wody.

2. Każda z Umawiających się Stron zapewni, że informacje te będą dostępne dla ludności w rozsądnym terminie oraz zapewni odpowiednie ułatwienia dla uzyskania, za umiarkowaną opłatą, kopii wpisów w swoich rejestrach.

Artykuł 18

Ochrona informacji

1. Postanowienia niniejszej konwencji nie będą naruszały praw lub obowiązków żadnej z Umawiających się Stron, przewidzianych przez prawo wewnętrzne lub mające zastosowanie ponadnarodowe przepisy o ochronie informacji dotyczących własności intelektualnej łącznie z tajemnicą przemysłową i handlową, bezpieczeństwa narodowego oraz poufności danych osobowych.

2. Jeśli jednak Umawiająca się Strona zdecyduje się przekazać taką chronioną informację innej Umawiającej się Stronie, to Strona, która otrzyma tę informację, będzie przestrzegać zasady poufności otrzymanej informacji oraz warunków, pod jakimi została ona udzielona, i wykorzysta tę informację tylko do celów, dla jakich została ona przekazana.

Artykuł 19

Komisja

1. Dla celów niniejszej konwencji jest utworzona Komisja Ochrony Środowiska Morskiego Bałtyku, zwana dalej „Komisją".

2. Komisja Ochrony Środowiska Morskiego Bałtyku, utworzona na podstawie Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego z 1974 r., staje się tą Komisją.

3. Przewodnictwo Komisji powierzane jest każdej Umawiającej się Stronie kolejno w porządku alfabetycznym nazw Umawiających się Stron w języku angielskim. Przewodniczący będzie sprawować swój urząd przez okres dwóch lat i w czasie swego przewodnictwa nie może pełnić funkcji przedstawiciela Umawiającej się Strony.

W przypadku gdy przewodniczący nie może pełnić swej funkcji do końca kadencji, Umawiająca się Strona, do której należy przewodnictwo Komisji, mianuje jego następcę, który pozostanie na tym stanowisku do końca okresu przewodnictwa tej Umawiającej się Strony.

4. Posiedzenia Komisji zwoływane są przez przewodniczącego przynajmniej raz do roku. Nadzwyczajne posiedzenia zwoływane są przez przewodniczącego na wniosek jakiejkolwiek Umawiającej się Strony, poparty przez inną Umawiającą się Stronę, tak szybko, jak to jest możliwe, nie później jednak niż w ciągu dziewięćdziesięciu dni od daty złożenia takiego wniosku.

5. O ile niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, Komisja będzie podejmować swoje decyzje jednogłośnie.

Artykuł 20

Obowiązki Komisji

1. Obowiązki Komisji są następujące:

a) stałe obserwowanie wykonywania postanowień niniejszej konwencji;

b) wydawanie zaleceń w sprawie środków dotyczących celów niniejszej konwencji,

c) dokonywanie przeglądu treści niniejszej konwencji wraz z załącznikami i zalecanie Umawiającym się Stronom takich poprawek do niniejszej konwencji oraz jej załączników, jakie mogą być niezbędne, łącznie ze zmianami w spisach substancji i materiałów, jak również przyjmowanie nowych załączników;

d) określanie kryteriów kontroli zanieczyszczenia, zadań zmierzających do redukcji zanieczyszczenia oraz zadań dotyczących środków, zwłaszcza tych, które są określone w załączniku III;

e) popieranie w ścisłej współpracy z właściwymi instytucjami rządowymi, z uwzględnieniem punktu f) niniejszego artykułu, podejmowania dodatkowych środków dla ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i w tym celu:

i) uzyskiwanie z dostępnych źródeł odpowiednich informacji naukowych, technologicznych i statystycznych oraz ich opracowywanie, uogólnianie i rozpowszechnianie; i

ii) popieranie badań naukowych i technologicznych; oraz

f) korzystanie, w razie potrzeby, z usług właściwych regionalnych i innych międzynarodowych organizacji w celu współpracy w badaniach naukowych i technologicznych, jak również z innych odpowiednich działań związanych z celami niniejszej konwencji.

2. Komisja może podjąć takie inne funkcje, jakie uzna za właściwe dla wspierania celów niniejszej konwencji.

Artykuł 21

Postanowienia administracyjne dotyczące Komisji

1. Językiem roboczym Komisji jest język angielski.

2. Komisja uchwala swój regulamin.

3. Biuro Komisji, zwane dalej „Sekretariatem", mieści się w Helsinkach.

4. Komisja powołuje Sekretarza Wykonawczego i ustala warunki dla powołania takiego personelu, jaki może być potrzebny, oraz określa obowiązki, zakres i warunki pracy Sekretarza Wykonawczego.

5. Sekretarz Wykonawczy jest najwyższym funkcjonariuszem administracyjnym Komisji i pełni funkcje niezbędne do wykonywania niniejszej konwencji i pracy Komisji oraz wykonuje inne zadania powierzone mu przez Komisję i określone w jej regulaminie.

Artykuł 22

Postanowienia finansowe dotyczące Komisji

1. Komisja uchwala swoje przepisy finansowe.

2. Komisja uchwala roczny lub dwuletni budżet proponowanych wydatków oraz rozpatruje preliminarz budżetowy na następny okres finansowy.

3. Ogólną kwotę budżetu, łącznie z jakimkolwiek budżetem uzupełniającym uchwalonym przez Komisję, pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony inne niż Europejska Wspólnota Gospodarcza, chyba że Komisja jednogłośnie postanowi inaczej.

4. Europejska Wspólnota Gospodarcza pokryje nie więcej niż 2,5% kosztów administracyjnych w budżecie.

5. Każda Umawiająca się Strona pokrywa wydatki związane z uczestnictwem w Komisji swoich przedstawicieli, ekspertów i doradców.

Artykuł 23

Prawo do głosowania

1. Z wyjątkiem postanowień zawartych w ustępie 2 niniejszego artykułu, każda Umawiająca się Strona posiada jeden głos w Komisji.

2. Europejska Wspólnota Gospodarcza oraz każda inna organizacja regionalnej integracji gospodarczej, w sprawach należących do ich kompetencji, będzie korzystać z prawa głosu z ilością głosów równą liczbie ich państw członkowskich, które są Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji. Organizacje takie nie będą korzystać ze swego prawa do głosowania, jeśli ich państwa członkowskie korzystają ze swego prawa i odwrotnie.

Artykuł 24

Współpraca naukowa i technologiczna

1. Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane, poprzez właściwe regionalne lub inne organizacje międzynarodowe, współpracować w dziedzinie nauki, technologii i innych prac badawczych oraz wymieniać dane, jak również inne informacje naukowe związane z celami niniejszej konwencji. W celu ułatwienia badań naukowych i monitorowania działalności na obszarze Morza Bałtyckiego Umawiające się Strony zobowiązują się zharmonizować swoją politykę dotyczącą procedur zezwalających na prowadzenie takich działań.

2. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 4 ustęp 2 niniejszej konwencji Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli jest to właściwe, przez odpowiednie regionalne lub inne międzynarodowe organizacje, popierać badania oraz inicjować, utrzymywać lub realizować programy mające na celu opracowanie metod oceniających charakter i rozmiar zanieczyszczenia, dróg i sposobów ujawniania się, ryzyka i środków zaradczych na obszarze Morza Bałtyckiego. W szczególności Umawiające się Strony zobowiązują się opracować alternatywne metody oczyszczania, usuwania i eliminowania takich materiałów i substancji, które mogłyby spowodować zanieczyszczenie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.

3. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 4 ustęp 2 niniejszej konwencji Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio lub, jeżeli jest to właściwe, przez odpowiednie regionalne lub inne międzynarodowe organizacje, współdziałać przy opracowaniu porównywalnych metod obserwacji, przeprowadzaniu podstawowych badań oraz ustanawianiu uzupełniających się lub wspólnych programów w celu monitoringu zanieczyszczania na podstawie informacji i danych uzyskanych zgodnie z ustępami 1 i 2 niniejszego artykułu.

4. Organizacja i zakres prac związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w poprzednich ustępach, powinny być głównie określone przez Komisję.

Artykuł 25

Odpowiedzialność za szkody

Umawiające się Strony zobowiązują się wspólnie opracować i przyjąć przepisy dotyczące odpowiedzialności za szkody wynikłe z działania lub zaniechania sprzecznego z niniejszą konwencją, włączając w to, między innymi, granice odpowiedzialności, kryteria i postępowanie przy ustalaniu odpowiedzialności oraz dostępne sposoby naprawiania szkód.

Artykuł 26

Rozstrzyganie sporów

1. W razie sporu między Umawiającymi się Stronami, dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, powinny one dążyć do jego rozwiązania drogą rokowań. Jeżeli zainteresowane Strony nie mogą osiągnąć porozumienia, powinny one zwrócić się o dobre usługi lub wspólnie zwrócić się o pośrednictwo do trzeciej Umawiającej się Strony, wyspecjalizowanej organizacji międzynarodowej lub osoby o odpowiednich kwalifikacjach.

2. Jeżeli zainteresowane Strony nie są w stanie rozwiązać swego sporu drogą rokowań albo nie są w stanie osiągnąć porozumienia co do opisanych wyżej środków, spory takie będą, za wspólnym porozumieniem, przekazane trybunałowi arbitrażowemu ad hoc, stałemu trybunałowi arbitrażowemu lub Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości.

Artykuł 27

Gwarancja niektórych wolności

Żadne postanowienie niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako naruszenie wolności żeglugi, rybołówstwa, prowadzenia naukowych badań morza oraz dozwolonego korzystania z morza pełnego w inny sposób, jak również prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne.

Artykuł 28

Status prawny załączników

Załączniki dołączone do niniejszej konwencji stanowią integralną część niniejszej konwencji.

Artykuł 29

Stosunek do innych konwencji

Postanowienia niniejszej konwencji nie powodują uszczerbku dla praw i obowiązków Umawiających się Stron, wynikających z istniejących lub przyszłych umów międzynarodowych popierających i rozwijających ogólne zasady prawa morza, na których niniejsza konwencja jest oparta, a w szczególności postanowienia dotyczące zapobiegania zanieczyszczaniu środowiska morskiego.

Artykuł 30

Konferencja w sprawie przeglądu konwencji lub poprawki do niej

Za zgodą Umawiających się Stron lub na wniosek Komisji może być zwołana konferencja w celu dokonania generalnego przeglądu niniejszej konwencji lub poprawki do niej.

Artykuł 31

Poprawki do artykułów konwencji

1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować poprawki do artykułów niniejszej konwencji. Każda zaproponowana poprawka będzie przedłożona depozytariuszowi i podana przez niego do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom, które możliwie jak najszybciej po otrzymaniu takiego zawiadomienia poinformują depozytariusza o przyjęciu lub odrzuceniu poprawki.

Proponowana poprawka zostanie na wniosek Umawiającej się Strony rozpatrzona przez Komisję. W takim przypadku ma zastosowanie artykuł 19 ustęp 4. Jeśli Komisja przyjmie poprawkę, zastosowana zostanie procedura określona w ustępie 2 niniejszego artykułu.

2. Komisja może zalecać poprawki do artykułów niniejszej konwencji. Każda tak zalecana poprawka zostanie przedłożona depozytariuszowi i podana przez niego do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom, które możliwie jak najszybciej po otrzymaniu takiego zawiadomienia poinformują depozytariusza o przyjęciu lub odrzuceniu poprawki.

3. Poprawka wejdzie w życie po upływie dziewięćdziesięciu dni od dnia otrzymania przez depozytariusza powiadomienia o przyjęciu tej poprawki od wszystkich Umawiających się Stron.

Artykuł 32

Poprawki do załączników i przyjęcie załączników

1. Każda poprawka do załączników zaproponowana przez Umawiającą się Stronę będzie podana przez depozytariusza do wiadomości innym Umawiającym się Stronom i rozpatrzona przez Komisję. W razie uchwalenia jej przez Komisję, poprawka będzie podana do wiadomości Umawiającym się Stronom z zaleceniem jej przyjęcia.

2. Każda poprawka do załączników zalecona przez Komisję będzie podana do wiadomości Umawiającym się Stronom przez depozytariusza z zaleceniem jej przyjęcia.

3. Poprawka taka będzie uważana za przyjętą po upływie okresu ustalonego przez Komisję, jeżeli w ciągu tego okresu żadna z Umawiających się Stron nie zgłosi sprzeciwu wobec tej poprawki drogą pisemnej notyfikacji. Przyjęta poprawka wejdzie w życie w dniu ustalonym przez Komisję.

Ustalony przez Komisję okres będzie przedłużony o dodatkowy okres sześciu miesięcy i data wejścia w życie poprawki odpowiednio przesunięta, jeżeli w wyjątkowych przypadkach jakakolwiek Umawiająca się Strona przed upływem okresu ustalonego przez Komisję poinformuje depozytariusza, że zamierza przyjąć poprawkę, lecz wymogi konstytucyjne dla tego przyjęcia nie zostały jeszcze spełnione.

4. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu może być przyjęty załącznik do niniejszej konwencji.

Artykuł 33

Zastrzeżenia

1. Do postanowień niniejszej konwencji nie można zgłaszać zastrzeżeń.

2. Postanowienie ustępu 1 niniejszego artykułu nie stanowi przeszkody do zawieszenia przez Umawiającą się Stronę, na okres nie przekraczający jednego roku, stosowania jakiegokolwiek załącznika do niniejszej konwencji lub jego części albo poprawki do niego, w razie gdy dany załącznik lub poprawka do niego weszły już w życie. Każda Umawiająca się Strona Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego z 1974 r., która w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji zawiesi stosowanie któregokolwiek załącznika lub jego części, będzie stosować w okresie tego zawieszenia odpowiadający mu załącznik do Konwencji z 1974 r. lub jego część.

3. Jeżeli po wejściu w życie niniejszej konwencji Umawiająca się Strona powoła się na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, to poinformuje ona inne Umawiające się Strony, w czasie przyjęcia przez Komisję poprawki do załącznika lub nowego załącznika, o tych postanowieniach, które będą zawieszone zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 34

Podpisanie

Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania w Helsinkach od dnia 9 kwietnia 1992 r. do dnia 9 października 1992 r. przez państwa i przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą uczestniczące w Konferencji Dyplomatycznej w sprawie Ochrony Środowiska Morskiego Obszaru Morza Bałtyckiego, która odbyła się w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r.

Artykuł 35

Ratyfikacja, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub zatwierdzeniu.

2. Niniejsza konwencja po jej wejściu w życie otwarta jest do przystąpienia dla każdego innego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej, zainteresowanych realizacją celów i zadań niniejszej konwencji, pod warunkiem że państwo to lub organizacja zostaną zaproszone przez wszystkie Umawiające się Strony. W przypadku gdy regionalna organizacja integracji gospodarczej ma ograniczone kompetencje, zakres i warunki jej uczestnictwa mogą zostać uzgodnione między Komisją a zainteresowaną organizacją.

3. Dokumenty ratyfikacyjne oraz dokumenty zatwierdzenia lub przystąpienia zostaną złożone u depozytariusza.

4. Europejska Wspólnota Gospodarcza i każda inna regionalna organizacja integracji gospodarczej, która zostanie Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji, będą, w sprawach należących do jej kompetencji i w swoim własnym imieniu, korzystać z praw i wypełniać obowiązki, które niniejsza konwencja nakłada na swe państwa członkowskie. W takich przypadkach państwa członkowskie tych organizacji nie mogą korzystać z takich praw indywidualnie.

Artykuł 36

Wejście w życie

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie dwóch miesięcy od złożenia dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów zatwierdzenia przez wszystkie państwa-sygnatariuszy graniczące z Morzem Bałtyckim oraz przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą.

2. Dla każdego państwa, które ratyfikuje lub zatwierdzi niniejszą konwencję przed lub po złożeniu ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu zatwierdzenia, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, konwencja niniejsza wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od dnia złożenia przez takie państwo swego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu zatwierdzenia albo w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji, w zależności od tego, która data jest późniejsza.

3. Dla każdego przystępującego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od dnia złożenia przez takie państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej jej dokumentu przystąpienia.

4. Z dniem wejścia w życie niniejszej konwencji przestaje być stosowana Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, podpisana w Helsinkach dnia 22 marca 1974 r., wraz z poprawkami do niej.

5. Niezależnie od ustępu 4 niniejszego artykułu, poprawki do załączników Konwencji z 1974 r., przyjęte przez Umawiające się Strony w okresie między podpisaniem niniejszej konwencji a jej wejściem w życie, będą miały zastosowanie do czasu, aż odpowiadające im załączniki do niniejszej konwencji zostaną odpowiednio zmienione.

6. Niezależnie od ustępu 4 niniejszego artykułu zalecenia i decyzje przyjęte na podstawie Konwencji z 1974 r. będą nadal miały zastosowanie w takim zakresie, w jakim są one zgodne z niniejszą konwencją, a także gdy nie zostały wyraźnie uchylone przez niniejszą konwencję lub jakąkolwiek decyzję podjętą na jej podstawie.

Artykuł 37

Wystąpienie

1. W każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona może z niej wystąpić, składając pisemną notyfikację depozytariuszowi. Wystąpienie będzie skuteczne dla danej Umawiającej się Strony w dniu trzydziestego czerwca roku następującego po roku, w którym depozytariusz otrzymał notyfikację o wystąpieniu z konwencji.

2. W razie otrzymania notyfikacji o wystąpieniu Umawiającej się Strony depozytariusz zwoła posiedzenie Umawiających się Stron w celu rozpatrzenia skutków tego wystąpienia.

Artykuł 38

Depozytariusz

Rząd Finlandii działający jako depozytariusz będzie:

a) powiadamiał wszystkie Umawiające się Strony i Sekretarza Wykonawczego o:

i) podpisaniu;

ii) złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, dokumentów zatwierdzenia lub przystąpienia;

iii) dacie wejścia w życie niniejszej konwencji;

iv) proponowanej lub zalecanej poprawce do jakiegokolwiek artykułu lub załącznika albo przyjęciu nowego załącznika, jak również o dacie, w której taka poprawka lub nowy załącznik wchodzi w życie;

v) jakiejkolwiek notyfikacji zgodnie z artykułami 31 i 32 i o dacie jej otrzymania;

vi) notyfikacji o wystąpieniu i o dacie, w której to wystąpienie jest skuteczne;

vii) jakimkolwiek innym akcie lub notyfikacji dotyczących niniejszej konwencji;

b) przesyłał uwierzytelnione kopie niniejszej konwencji przystępującym do niej państwom i regionalnym organizacjom integracji gospodarczej.

Na dowód czego, niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję. Sporządzono w Helsinkach dnia dziewiątego kwietnia tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego drugiego roku w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, który zostanie złożony Rządowi Finlandii. Rząd Finlandii prześle uwierzytelnione kopie niniejszej konwencji wszystkim jej sygnatariuszom.

Załącznik I

Substancje szkodliwe

CZĘŚĆ 1

ZASADY OGÓLNE

1.0 Wstęp

W celu spełnienia wymogów odpowiednich części niniejszej konwencji Umawiające się Strony będą stosować następującą procedurę identyfikacji i oceny szkodliwych substancji określonych w artykule 2 ustęp 7.

1.1 Kryteria podziału substancji

Identyfikacja i ocena substancji będzie dokonywana na podstawie specyficznych właściwości substancji, a mianowicie:

– trwałości;

– toksyczności lub innych szkodliwych właściwości;

– tendencji do bioakumulacji,

jak również tych cech, które mogą wywoływać zanieczyszczenie, takich jak:

– stosunek między zaobserwowanymi stężeniami a stężeniami, które nie dają obserwowalnych skutków;

– ryzyko eutrofizacji wywołane przez człowieka;

– skutki transgraniczne lub o dużym zasięgu;

– ryzyko niepożądanych zmian w ekosystemie morskim i nieodwracalność lub trwałość skutków;

– radioaktywność;

– poważne zakłócenia zbiorów żywności pochodzenia morskiego lub innych dozwolonych sposobów wykorzystania morza;

– sposób rozchodzenia się (tj. ilość, struktura wykorzystania i możliwość dotarcia do środowiska morskiego);

– udowodnione właściwości rakotwórcze, teratogenne i mutagenne w środowisku morskim lub w wyniku kontaktu z tym środowiskiem.

Właściwości te nie zawsze mają jednakowe znaczenie dla celów identyfikacji i oceny poszczególnych substancji lub grup substancji.

1.2 Priorytetowe grupy substancji szkodliwych

Umawiające się Strony podejmując środki zaradcze będą dawać priorytet następującym grupom substancji, które powszechnie uważa się za szkodliwe:

a) metale ciężkie i ich związki;

b) związki organochlorowcowe;

c) związki organiczne fosforu i cyny;

d) pestycydy, takie jak fungicydy, herbicydy, owadobójcze, myxomycydy oraz środki chemiczne używane do konserwacji drewna, pulpy celulozowej, celulozy, papieru, skór i tekstyliów;

e) oleje i węglowodory ropopochodne;

f) inne związki organiczne szczególnie szkodliwe dla środowiska morskiego;

g) związki azotu i fosforu;

h) substancje radioaktywne, łącznie z odpadami;

i) materiały trwałe, które mogą unosić się na powierzchni, pozostawać w zawieszeniu lub zatapiać się;

j) substancje, które poważnie wpływają na smak i/lub zapach produktów żywnościowych pochodzenia morskiego, a także na smak, zapach, kolor, przejrzystość lub inne właściwości wody.

CZĘŚĆ 2

SUBSTANCJE ZAKAZANE

W celu ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed substancjami niebezpiecznymi Umawiające się Strony wprowadzą całkowity lub częściowy zakaz używania następujących substancji lub grup substancji na obszarze Morza Bałtyckiego i jego zlewni:

2.1 Substancje zakazane do finalnego wykorzystania, z wyjątkiem lekarstw

DDT (1,1,1-trójchloro-2,2-bis-chlorofenyloetan) oraz jego pochodne DDE i DDD;

2.2 Substancje zakazane dla wszystkich rodzajów finalnego wykorzystania, z wyjątkiem istniejących urządzeń o systemach zamkniętych aż do końca okresu użytkowania albo dla celów badawczych, rozwojowych i analitycznych

a) PCB (dwufenyle polichlorowane);

b) PCT (terfenyle polichlorowane).

2.3 Substancje zakazane do niektórych zastosowań

Związki organocynowe w farbach przeciwporostowych dla statków wycieczkowych poniżej 25 m i dla sadzy siatkowych.

CZĘŚĆ 3

PESTYCYDY

W celu ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed substancjami niebezpiecznymi Umawiające się Strony poczynią wszelkie starania w celu zmniejszenia, a tam, gdzie to możliwe, wprowadzenia zakazu używania następujących substancji jako pestycydów na obszarze Morza Bałtyckiego i jego zlewni:

 

Załącznik II

Kryteria stosowania Najlepszej Praktyki Ekologicznej i Najlepszej Dostępnej Technologii

Przepis 1; Postanowienia ogólne

1. Zgodnie z odpowiednimi częściami niniejszej konwencji Umawiające się Strony stosować będą kryteria Najlepszej Praktyki Ekologicznej i Najlepszej Dostępnej Technologii opisane poniżej.

2. W celu zapobiegania i eliminacji zanieczyszczania Umawiające się Strony wykorzystywać będą Najlepszą Praktykę Ekologiczną dla wszystkich źródeł i Najlepszą Dostępną Technologię dla źródeł punktowych, zmniejszając lub eliminując wprowadzanie zanieczyszczeń do wody i powietrza ze wszystkich źródeł poprzez przyjęcie strategii kontrolnych.

Przepis 2; Najlepsza Praktyka Ekologiczna

1. Wyrażenie „Najlepsza Praktyka Ekologiczna” oznacza zastosowanie najwłaściwszej kombinacji środków. Przy wyborze ich dla przypadków indywidualnych powinno się co najmniej rozważyć stopniowe stosowanie następujących środków:

– zapewnienie ludności i użytkownikom dostępu do informacji i edukacji na temat skutków dla środowiska wyboru poszczególnych działań lub wyrobów, ich wykorzystania i końcowego pozbycia się;

– opracowanie i stosowanie Kodeksów Dobrej Praktyki Ekologicznej obejmujących wszystkie aspekty działań w okresie przydatności wyrobu do użycia;

– obowiązkowe etykiety informujące ludność i użytkowników o ryzyku dla środowiska związanym z danym wyrobem, jego wykorzystaniem i końcowym pozbyciem się;

– dostępność systemów gromadzenia i usuwania;

– oszczędzanie zasobów, w tym również energii;

– recyrkulacja, odzyskiwanie i ponowne użycie;

– unikanie wykorzystywania niebezpiecznych substancji i wyrobów oraz tworzenia niebezpiecznych odpadów;

– stosowanie instrumentów ekonomicznych do działań, wyrobów lub grup wyrobów i emisji;

– system wydawania licencji obejmujący zakres restrykcji lub zakaz.

2. Przy ustalaniu, w przypadkach ogólnych lub indywidualnych, jaka kombinacja środków stanowi Najlepszą Praktykę Ekologiczną, szczególny nacisk należy położyć na:

– zasadę zapobiegania;

– ryzyko dla środowiska związane z wyrobem, jego produkcją, wykorzystaniem i końcowym pozbyciem się;

– unikanie lub zastąpienie przez mniej zanieczyszczające działania lub substancje;

– skalę użycia;

– potencjalne korzyści lub szkody dla środowiska materiałów lub działań zastępczych;

– postęp i zmiany w wiedzy naukowej i świadomości;

– limity czasu do wykonania;

– skutki społeczne i gospodarcze.

Przepis 3; Najlepsza Dostępna Technologia

1. Wyrażenie „Najlepsza Dostępna Technologia” oznacza najnowszy etap rozwoju procesów, urządzeń lub metod działania, które wskazują na przydatność w praktyce danego środka służącego do ograniczenia zrzutów.

2. Przy ustalaniu, czy zespół procesów, urządzeń i metod działania stanowi Najlepszą Dostępną Technologię, w przypadkach ogólnych i indywidualnych, szczególny nacisk należy położyć na:

– porównywalne procesy, urządzenia i metody działania, jakie ostatnio z powodzeniem wypróbowywano;

– postęp techniczny i zmiany w wiedzy naukowej i świadomości;

– gospodarcze możliwości wprowadzania takiej technologii;

– limity czasu dla zastosowania;

– charakter oraz wielkość tych emisji;

– technologie bezodpadowe/niskoodpadowe;

– zasadę zapobiegania.

Przepis 4; Przyszły rozwój

Należy przyjąć, że „Najlepsza Praktyka Ekologiczna” i „Najlepsza Dostępna Technologia” będą się zmieniać wraz z upływem czasu w świetle postępu technologicznego, czynników gospodarczych i społecznych oraz zmian w wiedzy naukowej i świadomości.

Załącznik III

Kryteria i środki dotyczące zapobiegania zanieczyszczaniu ze źródeł lądowych

Przepis 1; Postanowienia ogólne

Zgodnie z odpowiednimi częściami niniejszej konwencji Umawiające się Strony stosować będą kryteria i środki wymienione w niniejszym załączniku w całej zlewni oraz uwzględniać będą Najlepszą Praktykę Ekologiczną (NPE) i Najlepszą Dostępną Technologię (NDT), które zostały opisane w załączniku II.

Przepis 2; Specyficzne wymagania

1. Komunalne wody ściekowe powinny być oczyszczane co najmniej biologicznie lub inną metodą równie skuteczną w celu redukcji znaczących parametrów. Znaczną redukcję należy wprowadzić dla biogenów.

2. Gospodarka wodna w zakładach przemysłowych powinna dążyć do wykorzystywania zamkniętych obiegów wodnych lub o wysokim stopniu cyrkulacji w celu uniknięcia wytwarzania wód ściekowych tam, gdzie jest to możliwe.

3. Przemysłowe wody ściekowe powinny być oddzielnie oczyszczone, zanim zostaną wymieszane z wodami rozcieńczającymi.

4. Wody ściekowe zawierające substancje niebezpieczne lub inne odpowiednie substancje nie powinny być oczyszczane wraz z innymi wodami ściekowymi, o ile nie osiągnie się odpowiedniego zredukowania ładunku zanieczyszczeń w porównaniu z oddzielnym oczyszczeniem każdego strumienia wód ściekowych. Polepszenie jakości wód ściekowych nie może prowadzić do znacznego zwiększenia ilości szkodliwego osadu kanalizacyjnego.

5. Wartości graniczne dla emisji, które zawierają substancje szkodliwe dla wody i powietrza, zostaną określone w specjalnych zezwoleniach.

6. Zakłady przemysłowe i inne źródła punktowe podłączone do miejskich oczyszczalni ścieków powinny stosować Najlepszą Dostępną Technologię w celu uniknięcia substancji niebezpiecznych, których nie można unieszkodliwiać w miejskiej oczyszczalni ścieków lub które mogą szkodzić procesom w tych oczyszczalniach. Dodatkowo należy podjąć środki zgodnie z Najlepszą Praktyką Ekologiczną.

7. Zanieczyszczeniu wynikającemu z hodowli ryb należy zapobiegać i eliminować je poprzez popieranie i wprowadzanie w życie Najlepszej Praktyki Ekologicznej i Najlepszej Dostępnej Technologii.

8. Zanieczyszczenie ze źródeł rozproszonych, łącznie z rolnictwem, eliminować należy poprzez popieranie i wprowadzanie w życie Najlepszej Praktyki Ekologicznej.

9. Używane środki ochrony roślin będą zgodne z kryteriami ustalonymi przez Komisję.

Przepis 3; Zasady wydawania zezwoleń zakładom przemysłowym

Umawiające się Strony zobowiązują się stosować następujące zasady i procedury przy wydawaniu zezwoleń, o których mowa w artykule 6 ustęp 3 niniejszej konwencji:

1. Dyrekcja zakładu przemysłowego przekaże dane i informacje właściwemu organowi krajowemu na formularzu podania. Zaleca się, aby przed złożeniem podania do właściwego organu krajowego dyrekcja uzgodniła z tym organem, jakie dane muszą być zawarte w tym podaniu (porozumienie w sprawie zakresu wymaganych informacji i pomiarów).

Podania powinny zawierać co najmniej następujące dane i informacje:

Informacje ogólne

– nazwa, branża, lokalizacja i ilość zatrudnionych.

Aktualną sytuację i/lub planowane działania

– miejsce zrzutu i/lub emisji;

– rodzaj produkcji, wielkość produkcji i/lub przerobu;

– procesy produkcyjne;

– rodzaj i ilość surowców, środków i/lub półproduktów;

– ilość i jakość nieoczyszczonych wód ściekowych i surowego gazu ze wszystkich istotnych źródeł, (np. wody przemysłowe, wody chłodnicze);

– oczyszczanie wód ściekowych i surowego gazu z uwzględnieniem rodzaju procesu i efektywności oczyszczania wstępnego i/lub końcowego;

– oczyszczone wody ściekowe i surowy gaz z uwzględnieniem ilości i jakości u wyjścia z urządzeń oczyszczania wstępnego i/lub końcowego;

– ilość i jakość odpadów stałych i płynnych wytworzonych w trakcie procesu i oczyszczania wód ściekowych i surowego gazu;

– oczyszczanie odpadów stałych i płynnych;

– informacje dotyczące środków zapobiegania awariom oraz przypadkowym wypływom;

– obecny stan i możliwe oddziaływanie na środowisko.

Alternatywne działania i ich różne oddziaływania, dotyczące np. aspektów ekologicznych, gospodarczych, bezpieczeństwa, jeśli to konieczne

– inne możliwe procesy produkcyjne;

– inne możliwe surowce, środki i/lub półprodukty;

– inne możliwe technologie oczyszczania.

2. Właściwe organy krajowe będą oceniać obecny stan i potencjalny wpływ planowanych działań na środowisko.

3. Właściwy organ władzy krajowej wydaje zezwolenie po kompleksowej ocenie ze zwróceniem szczególnej uwagi na wyżej wymienione aspekty. Zezwolenie powinno określać co najmniej:

– charakterystykę wszystkich składników (np. wielkość produkcji), które wywierają wpływ na ilość i jakość zrzutu i/lub emisji;

– wartości graniczne dla ilości i jakości (ładunków i/lub koncentracji) bezpośrednich lub pośrednich zrzutów i emisji;

– instrukcje dotyczące:

– procesów produkcyjnych i/lub stosowanych w nich środków chemicznych;

– pracy i konserwacji urządzeń oczyszczających;

– odzysku materiałów i substancji oraz pozbycia się odpadów;

– rodzaju i zakresu kontroli dokonywanych przez producenta (samokontrola);

– środków, jakie należy podjąć w przypadku awarii i przypadkowych wypływów;

– metod analitycznych, jakie należy zastosować;

– terminarza działań modernizacyjnych, modernizacji sprzętu i badań dokonywanych przez producentów;

– terminarza składania sprawozdań sporządzanych przez producenta na temat środków kontroli i/lub samokontroli, modernizacji sprzętu i badań.

4. Właściwy organ krajowy lub niezależna instytucja upoważniona przez właściwy organ krajowy będzie:

– dokonywać inspekcji ilości i jakości zrzutów i/lub emisji poprzez pobieranie próbek i analizę;

– kontrolować wypełnianie wymogów potrzebnych do uzyskania zezwolenia;

– organizować monitoring różnych oddziaływań zrzutów wód ściekowych i emisji do atmosfery;

– dokonywać rewizji zezwoleń, kiedy zajdzie taka potrzeba.

Załącznik IV

Zapobieganie zanieczyszczeniu ze statków

Przepis 1; Współpraca

Umawiające się Strony, w sprawach dotyczących ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem ze statków, będą współpracować:

a) w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej, w szczególności w popieraniu rozwoju międzynarodowych przepisów, opartych, między innymi, na podstawowych zasadach i obowiązkach wynikających z niniejszej konwencji, które obejmują również popieranie korzystania z Najlepszej Dostępnej Technologii i Najlepszej Praktyki Ekologicznej określonych w załączniku II;

b) w skutecznym i harmonijnym wprowadzaniu w życie przepisów przyjętych przez Międzynarodową Organizację Morską.

Przepis 2; Pomoc w przeprowadzaniu dochodzeń

Umawiające się Strony, bez uszczerbku dla postanowień artykułu 4 ustęp 3 niniejszej konwencji, jeśli zaistnieje taka potrzeba, będą udzielać sobie wzajemnie pomocy w prowadzeniu dochodzeń w sprawach naruszeń obowiązujących przepisów prawa dotyczących przeciwdziałania zanieczyszczeniom, które miały miejsce lub co do których istnieje podejrzenie, że wydarzyły się na obszarze Morza Bałtyckiego. Pomoc ta może obejmować, ale nie wyłącznie, inspekcję przez właściwe organy książek zapisów olejowych, książek zapisów ładunkowych, dzienników okrętowych, dzienników maszynowych oraz pobieranie próbek ropy naftowej dla celów identyfikacji analitycznej.

Przepis 3; Definicje

W rozumieniu niniejszego załącznika:

1. „Administracja” oznacza rząd Umawiającej się Strony, pod której władzą statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statku, który ma prawo pływać pod banderą danego państwa, Administracją jest rząd tego państwa. W odniesieniu do nieruchomych i pływających platform, wykorzystywanych do badań lub eksploatacji dna morskiego i jego podłoża, przyległych do wybrzeża, na których państwo nadbrzeżne wykonuje suwerenne prawa w celu badań i eksploatacji ich zasobów naturalnych, Administracją jest rząd państwa nadbrzeżnego.

2. a) „Zrzut” w odniesieniu do substancji szkodliwych lub odpływów zawierających takie substancje oznacza każde, bez względu na przyczynę, wydostanie się poza statek i obejmuje każde wypłynięcie, usunięcie, rozlanie, przeciek, wypompowanie, emisję lub opróżnienie;

b) „Zrzut” nie obejmuje:

i) zatapiania w rozumieniu Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Londynie dnia 29 grudnia 1972 r.; lub

ii) wydostania się substancji szkodliwych powstających bezpośrednio w wyniku badań, eksploatacji i związanej z tym przeróbki na morzu zasobów mineralnych dna morskiego; lub

iii) wydostania się substancji szkodliwych stosowanych w dozwolonych badaniach naukowych prowadzonych w celu zwalczania lub kontroli zanieczyszczenia.

3. Określenie „od najbliższego lądu” oznacza od linii podstawowej, od której wyznaczone jest morze terytorialne danego terytorium zgodnie z prawem międzynarodowym.

4. Określenie „jurysdykcja” będzie interpretowane zgodnie z prawem międzynarodowym obowiązującym w czasie stosowania lub interpretacji niniejszego załącznika.

5. Określenie „MARPOL 73/78” oznacza Międzynarodową Konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki z 1973 r., zmienioną Protokołem do niej z 1978 r.

Przepis 4; Stosowanie załączników do Konwencji MARPOL 73/78

Z zastrzeżeniem Przepisu 5 Umawiające się Strony stosować będą postanowienia załączników do Konwencji MARPOL 73/78.

Przepis 5; Ścieki

Umawiające się Strony będą stosować postanowienia ustępów od A do D oraz F i G niniejszego Przepisu, dotyczących zrzutu ścieków ze statków podczas ich eksploatacji na obszarze Morza Bałtyckiego.

A. Definicje

Dla celów niniejszego Przepisu:

1. „Ścieki” oznaczają:

a) odprowadzanie substancji płynnych i wód odpadowych z wszelkiego rodzaju toalet, pisuarów i kanalizacyjnych kratek podłogowych;

b) odprowadzanie substancji płynnych z pomieszczeń medycznych (ambulatoriów, szpitali okrętowych itp.) przez umywalki, wanny i kanalizacyjne kratki podłogowe znajdujące się w takich pomieszczeniach;

c) odprowadzanie substancji płynnych z pomieszczeń, w których znajdują się żywe zwierzęta; lub

d) inne wody odpadowe, jeżeli są one zmieszane ze ściekami określonymi wyżej.

2. „Zbiornik zatrzymujący” oznacza zbiornik używany do gromadzenia i przechowywania ścieków.

B. Zastosowanie

Postanowienia niniejszego Przepisu mają zastosowanie do:

a) statków o pojemności brutto 200 ton i większej;

b) statków o pojemności brutto mniejszej niż 200 ton, które są uprawnione do przewozu więcej niż 10 osób;

c) statków, które nie mają określonej pojemności brutto i są uprawnione do przewozu więcej niż 10 osób.

C. Zrzut ścieków

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu D niniejszego Przepisu zabroniony jest zrzut ścieków do morza, z wyjątkiem gdy:

a) statek dokonuje zrzutu ścieków rozdrobnionych i odkażonych, stosując system zatwierdzony przez Administrację i w odległości większej niż 4 mile morskie od najbliższego lądu, lub też ścieków, które nie są rozdrobnione i odkażone, w odległości większej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu, pod warunkiem że w żadnym przypadku ścieki, które były przetrzymywane w zbiorniku zatrzymującym, nie będą usunięte jednorazowo w całości, lecz stopniowo, gdy statek jest w drodze i płynie z prędkością nie mniejszą niż 4 węzły; lub

b) statek posiada czynną oczyszczalnię ścieków zatwierdzoną przez Administrację; i

i) wyniki testowe pracy tej oczyszczalni są podane w dokumencie znajdującym się na statku;

ii) ponadto odpływ z oczyszczalni nie wprowadza do otaczającej wody widocznych pływających ciał stałych ani też nie powoduje zmiany jej barwy.

2. Gdy ścieki zmieszane są z odpadami lub wodami odpadowymi, których zrzut podlega odmiennym wymaganiom, będą stosowane te wymagania, które są ostrzejsze.

D. Wyjątki

Ustęp C niniejszego Przepisu nie ma zastosowania do:

a) zrzutu ze statku ścieków, niezbędnego do zapewnienia bezpieczeństwa statku i osób znajdujących się na jego pokładzie lub do ratowania życia na morzu; lub

b) zrzutu ścieków w wyniku uszkodzenia statku lub jego wyposażenia, jeżeli przed powstaniem uszkodzenia i po nim podjęte zostały wszelkie możliwe środki ostrożności w celu zapobieżenia zrzutowi lub jego zmniejszenia.

E. Urządzenia odbiorcze

1. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić zainstalowanie w swoich portach i przystaniach na obszarze Morza Bałtyckiego, wystarczających na potrzeby korzystających z nich statków, urządzeń do odbierania ścieków bez powodowania dla statków nadmiernej zwłoki.

2. W celu umożliwienia połączenia rurociągów urządzeń odbiorczych z rurociągami zrzutowymi ze statków obydwa rurociągi będą wyposażone w znormalizowane łączniki wyładunkowe, zgodnie z następującą tabelą:

 

 

 

Dla statków o głębokości zanurzenia 5 m lub mniejsze wewnętrzna średnica łącznika wyładunkowego może wynosić 38 mm.

F. Oględziny

1. Statki żeglugi międzynarodowej w rejsach na obszarze Morza Bałtyckiego będą poddawane oględzinom stosownie do poniższych wymogów:

a) wstępne oględziny, zanim statek zostanie oddany do eksploatacji lub zanim zostanie po raz pierwszy wydane Świadectwo zgodnie z wymogami ustępu G niniejszego Przepisu, obejmujące taki przegląd statku, który zapewnia, że:

i) jeżeli statek posiada oczyszczalnię ścieków; spełnia ona wymogi operacyjne oparte na normach i metodach testujących zaleconych przez Komisję i zatwierdzonych przez Administrację;

ii) jeżeli statek wyposażony jest w system rozdrabniania i odkażania ścieków, system ten spełnia wymogi operacyjne oparte na normach i metodach testujących zaleconych przez Komisję i zatwierdzonych przez Administrację;

iii) jeżeli statek wyposażony jest w zbiornik zatrzymujący, pojemność takiego zbiornika zaspokaja wymogi Administracji, gdy zatrzymuje wszystkie ścieki, uwzględniając długość rejsu statku, ilość osób na pokładzie oraz inne istotne czynniki. Zbiornik zatrzymujący spełnia wymogi operacyjne oparte na normach i metodach testujących zaleconych przez Komisję i zatwierdzonych przez Administrację; oraz

iv) jeżeli statek jest wyposażony w rurociągi dla zrzutu ścieków do urządzeń odbierających, to rurociągi te powinny być wyposażone w standardowe połączenia nabrzeżne zgodnie z ustępem E, lub dla statków wykonujących określone zadania żeglugowe, wymiennie z innymi normami dopuszczonymi przez Administrację, takimi jak złączki do szybkiego połączenia.

Oględziny powinny zapewniać to, że sprzęt, wyposażenie, układy i materiały będą w pełni odpowiadać właściwym wymogom niniejszego Przepisu.

Administracja powinna uznawać „Świadectwo Typowego Testu” dla oczyszczalni ścieków wystawione przez organy innych Umawiających się Stron;

b) okresowe przeglądy dokonywane tak często, jak to określi Administracja, ale w odstępach nie przekraczających pięciu lat, które powinny być takie, aby zapewniały, by sprzęt, wyposażenie, układy i materiały odpowiadały w pełni właściwym wymogom niniejszego Przepisu.

2. Przeglądy statków w ramach wykonywania postanowień niniejszego Przepisu powinny być prowadzone przez funkcjonariuszy Administracji. Administracja może jednak powierzyć przeglądy albo mianowanym w tym celu inspektorom, albo uznawanym przez siebie organizacjom. W każdym przypadku właściwa Administracja w pełni gwarantuje kompleksowość i skuteczność przeglądów.

3. Po zakończeniu każdego przeglądu statku nie będą dokonywane bez zgody Administracji znaczące zmiany w sprzęcie, wyposażeniu, układach lub materiałach objętych przeglądem bez zgody Administracji, z wyjątkiem bezpośredniej wymiany takiego sprzętu lub wyposażenia.

G. Świadectwo

1. Po dokonaniu przeglądu zgodnie z postanowieniami ustępu F niniejszego Przepisu, statkom zarejestrowanym do przewozu więcej niż 50 osób, obsługującym ruch międzynarodowy na obszarze Morza Bałtyckiego, wydane zostanie Świadectwo Zapobiegania Zanieczyszczeniom Ściekami.

2. Świadectwo takie będzie wydane przez Administrację albo przez osobę lub organizację przez nią odpowiednio upoważnioną. W każdym przypadku Administracja przyjmuje pełną odpowiedzialność za Świadectwo.

3. Świadectwo Zapobiegania Zanieczyszczeniom Ściekami sporządzone zostanie w formie zgodnej z wzorem zamieszczonym w dodatku do załącznika IV do Konwencji MARPOL 73/78. Jeśli Świadectwo nie jest sporządzone w języku angielskim, tekst powinien zawierać tłumaczenie na język angielski.

4. Świadectwo Zapobiegania Zanieczyszczeniom Ściekami będzie wydane na okres ustalony przez Administrację, ale nie dłuższy niż pięć lat.

5. Świadectwo traci swą ważność, jeśli dokonane zostaną bez zgody Administracji znaczące zmiany w wymaganym sprzęcie, wyposażeniu, układach lub materiałach, z wyjątkiem bezpośredniej wymiany takiego sprzętu czy wyposażenia.

Załącznik V

Wyjątki od ogólnego zakazu zatapiania odpadów i innych materiałów na obszarze Morza Bałtyckiego

Przepis 1

Zgodnie z artykułem 11 ustęp 2 niniejszej konwencji zakaz zatapiania nie ma zastosowania do usuwania na morzu urobku z pogłębiania dna, pod warunkiem że:

a) zatapianie urobku z pogłębiania dna, który zawiera substancje szkodliwe określone w załączniku I, dozwolone jest tylko zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez Komisję; i

b) zatapianie przeprowadza się na podstawie specjalnego zezwolenia wydanego uprzednio przez odpowiedni organ krajowy albo

i) w obrębie wód wewnętrznych i morza terytorialnego Umawiającej się Strony, albo

ii) poza obszarem wód wewnętrznych i morza terytorialnego, kiedy to konieczne, po uprzednich konsultacjach z Komisją.

Wydając takie zezwolenia Umawiająca się Strona będzie postępować zgodnie z postanowieniami Przepisu 3 niniejszego załącznika.

Przepis 2

1. Właściwy organ krajowy, o którym mowa w artykule 11 ustęp 2 niniejszej konwencji, będzie:

a) wydawać specjalne zezwolenia przewidziane w Przepisie 1 niniejszego załącznika;

b) prowadzić rejestry rodzaju i ilości materiałów dopuszczonych do zatopienia, obejmujące miejsce, czas i sposób zatopienia;

c) zbierać dostępne informacje dotyczące rodzaju i ilości materiałów zatopionych na obszarze Morza Bałtyckiego ostatnio i do czasu wejścia w życie niniejszej konwencji, jeżeli zatopione materiały, o których mowa, mogłyby spowodować zakażenie wody lub organizmów na obszarze Morza Bałtyckiego, zostać wyłowione sprzętem rybackim lub spowodować szkodę w inny sposób, jak również zbierać informacje dotyczące miejsca, czasu i sposobu takiego zatapiania.

2. Właściwy organ krajowy będzie wydawać specjalne zezwolenia zgodnie z Przepisem 1 niniejszego załącznika odnośnie do materiałów przewidzianych do zatopienia na obszarze Morza Bałtyckiego:

a) ładowanych na jego terytorium;

b) ładowanych na statek morski lub statek powietrzny zarejestrowany na jego terytorium lub pływający pod jego banderą, gdy ładunek odbywa się na terytorium państwa, które nie jest Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji.

3. Każda Umawiająca się Strona będzie przekazywać Komisji, a w miarę potrzeby innym Umawiającym się Stronom, informacje określone w punkcie 1c Przepisu 2 niniejszego załącznika. Sposób przekazywania i rodzaj takich informacji zostanie określony przez Komisję.

Przepis 3

Wydając specjalne zezwolenia, zgodnie z Przepisem 1 niniejszego załącznika, właściwy organ krajowy będzie brać pod uwagę:

a) ilość urobku z pogłębiania dna przeznaczonego do zatopienia;

b) zawartość szkodliwych substancji, o których mowa w załączniku I;

c) miejsce (np. współrzędne obszaru zatopienia, głębokość i odległość od brzegu) i jego położenie w stosunku do obszarów będących przedmiotem specjalnego zainteresowania (np. obszary rekreacyjne, obszary składania ikry, wylęgu i połowów ryb itp.);

d) cechy charakterystyczne wody, jeżeli zatapianie dokonywane jest poza obszarem morza terytorialnego, obejmujące:

i) właściwości hydrograficzne (np. temperatura, zasolenie, gęstość, profil);

ii) właściwości chemiczne (np. pH, tlen rozpuszczony, biogeny);

iii) właściwości biologiczne (np. produkcja pierwotna i fauna denna);

dane te powinny zawierać wystarczające informacje o średnich rocznych poziomach, a także o sezonowych wahaniach właściwości wymienionych w niniejszym ustępie; oraz

e) występowanie i skutki innego zatopienia, które mogło być dokonane na obszarze zatapiania.

Przepis 4

Zgłoszenia dokonane zgodnie z artykułem 11 ustęp 5 niniejszej konwencji powinny zawierać informacje, które należy wpisać do formularza zgłoszenia ustalonego przez Komisję.

Załącznik VI

Zapobieganie zanieczyszczeniu z działalności przybrzeżnej

Przepis 1; Definicje

W rozumieniu niniejszego załącznika:

1. „Działalność przybrzeżna” oznacza poszukiwania i eksploatację ropy naftowej i gazu przez stałe lub pływające przybrzeżne instalacje i konstrukcje, a także wykonywaną na nich działalność;

2. „Jednostka przybrzeżna” oznacza każdą stałą lub pływającą przybrzeżną instalację lub konstrukcję zaangażowaną w działalność poszukiwawczą, wydobywczą lub produkcyjną gazu lub ropy naftowej albo załadunek lub wyładunek ropy naftowej;

3. „Poszukiwanie” obejmuje każdy rodzaj wierceń, z wyjątkiem badań sejsmicznych;

4. „Eksploatacja” obejmuje wszelką produkcję, badanie otworu wiertniczego lub działalność stymulacyjną.

Przepis 2; Stosowanie Najlepszej Dostępnej Technologii i Najlepszej Praktyki Ekologicznej

Umawiające się Strony zobowiązują się zapobiegać zanieczyszczeniu z działalności przybrzeżnej i eliminować takie zanieczyszczenie, stosując zasady Najlepszej Dostępnej Technologii i Najlepszej Praktyki Ekologicznej, określone w załączniku II.

Przepis 3; Ocena oddziaływania na środowisko i monitoring

1. Przed wydaniem zezwolenia na działalność przybrzeżną należy dokonać oceny oddziaływania na środowisko. W przypadku eksploatacji, o której mowa w Przepisie 5, wynik takiej oceny powinien zostać przesłany do Komisji przed wydaniem zezwolenia na działalność przybrzeżną.

2. W związku z oceną oddziaływania na środowisko należy dokonać oceny środowiskowej wrażliwości obszaru morskiego wokół planowanego miejsca działalności przybrzeżnej, z uwzględnieniem następujących elementów:

a) znaczenia obszaru dla ptaków i ssaków morskich;

b) znaczenia obszaru jako miejsc połowów i tarlisk dla ryb i skorupiaków oraz dla hodowli;

c) rekreacyjnego znaczenia obszaru;

d) składu osadu określonego z uwzględnieniem takich właściwości, jak: ziarnistość, masa sucha, strata prażenia, całkowita zawartość węglowodorów, zawartość Ba, Cr, Pb, Cu, Hg i Cd;

e) ilości i różnorodności fauny dennej i zawartości wybranych węglowodorów alifatycznych i aromatycznych.

3. Aby monitorować dalsze skutki fazy eksploatacyjnej działalności przybrzeżnej, badania, przynajmniej te, o których mowa powyżej w punkcie d), należy przeprowadzać przed i po podjęciu działań.

4. Aby monitorować dalsze skutki fazy eksploatacyjnej działalności przybrzeżnej, badania, przynajmniej te, o których mowa powyżej w punktach d) i e), należy przeprowadzać przed podjęciem działań, w odstępach rocznych podczas działań i po ich zakończeniu.

Przepis 4; Zrzuty w fazie poszukiwań

1. Użycie nowych płuczek wiertniczych olejowych lub płuczek zawierających inne substancje szkodliwe należy ograniczyć do przypadków, kiedy jest to konieczne z powodów geologicznych, technicznych oraz bezpieczeństwa i jedynie po uzyskaniu uprzednio zezwolenia od właściwego organu krajowego. W takich przypadkach należy podjąć odpowiednie kroki i zapewnić właściwe instalacje w celu zapobieżenia zrzutom takich płuczek do środowiska morskiego.

2. Iłowe płuczki wiertnicze olejowe i rdzenie uzyskane przy użyciu nowych płuczek wiertniczych olejowych nie powinny być zrzucane na obszarze Morza Bałtyckiego, lecz przewiezione na ląd w celu końcowego oczyszczenia lub pozbycia się w sposób dopuszczalny z ekologicznego punktu widzenia.

3. Zrzut iłowych płuczek wodnych i rdzeni będzie wymagał zezwolenia właściwego organu krajowego. Przed wydaniem takiego zezwolenia należy udowodnić, że zawartość płuczki wodnej wykazuje niską toksyczność.

4. Zrzut rdzeni powstałych w wyniku użycia wodnych płuczek iłowych nie będzie dozwolony w szczególnie wrażliwych częściach obszaru Morza Bałtyckiego, takich jak obszary zamknięte lub płytkie z ograniczoną wymianą wód oraz obszary, które charakteryzują się rzadkimi, cennymi i szczególnie wrażliwymi ekosystemami.

Przepis 5; Zrzuty w fazie eksploatacyjnej

Poza postanowieniami załącznika IV następujące postanowienia będą miały zastosowanie do zrzutów:

a) wszystkie substancje chemiczne i materiały należy przewieźć na ląd; mogą być one zrzucone tylko w wyjątkowych przypadkach po uzyskaniu zezwolenia właściwego organu krajowego w każdym indywidualnym przypadku;

b) zrzut wody produkcyjnej i wody wypornościowej jest zabroniony, chyba że zostanie wykazane, że zawartość oleju w nich wynosi mniej niż 15 mg/l, mierząc metodami analitycznymi i pobieraniem próbek przyjętymi przez Komisję;

c) jeżeli zgodność z wartością graniczną nie może być uzyskana za pomocą Najlepszej Praktyki Ekologicznej i Najlepszej Dostępnej Technologii, właściwy organ krajowy może wymagać odpowiednich dodatkowych kroków w celu zapobieżenia ewentualnemu zanieczyszczeniu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i dopuścić, jeśli to będzie konieczne, wyższą wartość graniczną, która jednakże powinna być jak najniższa i w żadnym przypadku nie może przekraczać 40 mg/l; zawartość oleju powinna być mierzona tak, jak to przewidziano powyżej w punkcie b);

d) dozwolony zrzut nie może w żadnym razie doprowadzić do niemożliwych do przyjęcia skutków w środowisku morskim;

e) w celu pełnego wykorzystania przyszłych osiągnięć w technologii oczyszczania i produkcji, zezwolenia na zrzut będą podlegać regularnym przeglądom przez właściwy organ krajowy, a limity zrzutów będą odpowiednio korygowane.

Przepis 6; Procedura zawiadamiania

Każda Umawiająca się Strona będzie wymagać, aby użytkownik lub każda inna osoba kierująca jednostką przybrzeżną składała zawiadomienia zgodnie z postanowieniami Przepisu 5.1 załącznika VII do niniejszej konwencji.

Przepis 7; Planowanie na wypadek zagrożenia

Każda jednostka przybrzeżna będzie posiadać plan na wypadek zagrożenia zanieczyszczeniem, zatwierdzony zgodnie z procedurą ustaloną przez właściwy organ krajowy. Plan taki powinien zawierać informacje dotyczące systemów alarmowania i łączności, organizacji środków zaradczych, listę przewidzianego sprzętu oraz opis środków, jakie należy podjąć w różnych rodzajach przypadków zanieczyszczenia.

Przepis 8; Nie używane jednostki przybrzeżne

Umawiające się Strony zapewnią, że jednostki przybrzeżne porzucone, nie używane i zatopione w wyniku awarii zostaną całkowicie usunięte i sprowadzone na brzeg na odpowiedzialność właściciela, a nie używane studnie wiertnicze zostaną zaczopowane.

Przepis 9; Wymiana informacji

Umawiające się Strony będą systematycznie wymieniać za pośrednictwem Komisji informacje co do miejsca i charakteru wszelkiej zaplanowanej lub zakończonej działalności przybrzeżnej oraz co do charakteru i ilości zrzutów, jak również co do środków podejmowanych na wypadek zagrożenia.

Załącznik VII

Reagowanie na przypadki zanieczyszczania

Przepis 1; Ogólne zasady

1. Umawiające się Strony zobowiązują się utrzymać gotowość do reagowania na przypadki zanieczyszczenia, zagrażające środowisku morskiemu obszaru Morza Bałtyckiego. Gotowość ta powinna obejmować odpowiedni sprzęt, statki i ludzi przygotowanych do działań zarówno na wodach przybrzeżnych, jak i na morzu pełnym.

2. a) Poza przypadkami, o których mowa w artykule 13, Umawiające się Strony będą także bezzwłocznie powiadamiać o tych przypadkach zanieczyszczenia, które zdarzyły się w ich regionie reagowania i które zagrażają lub mogą zagrażać interesom innych Umawiających się Stron.

b) W razie poważnych przypadków zanieczyszczenia będą również bezzwłocznie powiadomione inne Umawiające się Strony i Komisja.

3. Umawiające się Strony zgadzają się, pod warunkiem że posiadają takie możliwości i dostęp do odpowiednich zasobów, współpracować w reagowaniu na przypadki zanieczyszczenia, o ile to będzie uzasadnione wagą takich przypadków.

4. Dodatkowo Umawiające się Strony podejmą inne środki, aby:

a) prowadzić regularną obserwację poza swoją linią brzegową; oraz

b) w inny sposób współpracować i wymieniać informacje z innymi Umawiającymi się Stronami, aby poprawić zdolność do reagowania na przypadki zanieczyszczenia.

Przepis 2; Planowanie na wypadek zagrożenia

Każda Umawiająca się Strona opracuje krajowy plan na wypadek zagrożenia i we współpracy z innymi Umawiającymi się Stronami, w zależności od potrzeby, dwustronne i wielostronne plany wspólnego reagowania na przypadki zanieczyszczenia.

Przepis 3; Obserwacja

1. Aby nie dopuścić do naruszenia istniejących przepisów dotyczących zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, Umawiające się Strony opracują i będą prowadzić indywidualnie lub we współpracy działalność obserwacyjną obejmującą obszar Morza Bałtyckiego w celu wykrywania i monitorowania oleju i innych substancji wprowadzonych do morza.

2. Umawiające się Strony podejmą odpowiednie środki w celu prowadzenia działalności obserwacyjnej, o której mowa w ustępie 1, wykorzystując, między innymi, obserwację z powietrza za pomocą systemów sensorycznych zdalnie kierowanych.

Przepis 4; Regiony reagowania

Umawiające się Strony uzgodnią, możliwie jak najszybciej, dwustronnie lub wielostronnie, porozumienia w sprawie tych regionów obszaru Morza Bałtyckiego, na których prowadzić będą działalność obserwacyjną i podejmować działania w razie poważnego przypadku zanieczyszczenia, który się wydarzył lub może się wydarzyć. Porozumienia takie nie mogą naruszać innych umów zawartych między Umawiającymi się Stronami, dotyczących tego samego przedmiotu. Sąsiadujące państwa zapewnią ujednolicenie różnych porozumień. Umawiające się Strony będą informować inne Umawiające się Strony i Komisję o takich porozumieniach.

Przepis 5; Procedura zawiadamiania

1. a) Każda Umawiająca się Strona będzie wymagać od kapitanów lub innych osób odpowiedzialnych za statki pływające pod jej banderą, aby niezwłocznie meldowali o każdym wydarzeniu na ich statku, którego skutkiem jest zrzut lub prawdopodobny zrzut oleju lub innych szkodliwych substancji.

b) Meldunek taki powinien być przekazany najbliższemu państwu nadbrzeżnemu i sporządzony zgodnie z postanowieniami artykułu 8 i Protokołu I do Międzynarodowej konwencji dotyczącej zapobiegania zanieczyszczeniom ze statków z 1973 r., zmienionego Protokołem do niej z 1978 r. (MARPOL 73/78).

c) Umawiające się Strony będą żądać od kapitanów i innych osób odpowiedzialnych za statki i pilotów statków powietrznych, aby meldowali zgodnie z niniejszym systemem o zaobserwowanych na morzu znacznych rozlewach oleju lub innych szkodliwych substancji. Meldunki takie powinny, jak tylko jest to możliwe, zawierać następujące dane: czas, położenie, kierunek i silę wiatru, stan morza, rodzaj i rozmiar oraz prawdopodobne źródło zauważonego rozlewu.

2. Postanowienia ustępu 1. b) mają także zastosowanie do zatopienia dokonanego na podstawie postanowień artykułu 11 ustęp 4 niniejszej konwencji.

Przepis 6; Środki na wypadek zagrożenia na statkach

1. Każda Umawiająca się Strona będzie wymagać, aby statki uprawnione do pływania pod ich banderą miały na pokładzie plan na wypadek zagrożenia zanieczyszczeniem olejem, zgodnie z wymogami postanowień Konwencji MARPOL 73/78.

2. Każda Umawiająca się Strona będzie żądać od kapitanów statków pływających pod jej banderą lub, w odniesieniu do stałych i pływających platform działających pod jej jurysdykcją, od osób odpowiedzialnych za te platformy, aby dostarczyli, w razie przypadku zanieczyszczenia i na żądanie odpowiednich organów, takich szczegółowych informacji o statku i jego ładunku lub w odniesieniu do platformy o jej produkcji, które mają istotne znaczenie dla akcji podejmowanych w celu zapobiegania lub reagowania na zanieczyszczenie morza, oraz aby współpracowali z tymi organami.

Przepis 7; Środki reagowania

1. Umawiająca się Strona, gdy wydarzy się przypadek zanieczyszczenia w jej regionie reagowania, dokona oceny zaistniałej sytuacji i podejmie odpowiednie działania w celu uniknięcia lub zmniejszenia skutków zanieczyszczenia.

2. a) Umawiające się Strony, z zastrzeżeniem przepisu punktu b), użyją środków mechanicznych w podejmowanych działaniach w przypadkach zanieczyszczenia.

b) Środki chemiczne mogą zostać użyte tylko w wyjątkowych przypadkach i po uzyskaniu w każdym indywidualnym przypadku zezwolenia właściwego organu krajowego.

3. Kiedy rozlew dryfuje lub może dryfować w kierunku regionu reagowania innej Umawiającej się Strony, Strona ta powinna być niezwłocznie powiadomiona o zaistniałej sytuacji oraz o podjętych działaniach.

Przepis 8; Pomoc

1. Zgodnie z postanowieniem ustępu 3 Przepisu 1:

a) Umawiająca się Strona ma prawo zwrócić się do innej Umawiającej się Strony o pomoc w reagowaniu na przypadki zanieczyszczenia; oraz

b) Umawiające się Strony podejmą wszelkie wysiłki, aby takiej pomocy udzielić.

2. Umawiające się Strony podejmą niezbędne prawne lub administracyjne środki w celu ułatwienia:

a) przybycia, wykorzystania i wyjazdu ze swego terytorium statków i statków powietrznych oraz innych środków transportu zaangażowanych w reagowanie na przypadek zanieczyszczenia lub w przewożenie personelu, ładunków, materiałów i sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia akcji, oraz

b) szybkiego wjazdu na swoje terytorium, poruszania się po nim i wyjazdu z tego terytorium personelu, ładunków, materiałów i sprzętu, o których mowa w punkcie a).

Przepis 9; Zwrot kosztów za udzielenie pomocy

1. Umawiające się Strony ponoszą koszty udzielenia pomocy, o której mowa w Przepisie 8, zgodnie z niniejszym Przepisem.

2. a) Jeśli działanie zostało podjęte przez jedną Umawiającą się Stronę na wyraźne wezwanie innej Umawiającej się Strony, Strona wzywająca powinna zwrócić Stronie udzielającej pomocy koszty akcji podjętej przez tę Stronę. Jeśli prośba zostanie odwołana, Strona wzywająca powinna pokryć koszty, które poniosła lub na które naraziła się Strona udzielająca pomocy.

b) Jeśli akcja została podjęta przez Umawiającą się Stronę z własnej inicjatywy, Strona ta ponosi koszty swego działania.

c) Zasady sformułowane powyżej w punktach a) i b) mają zastosowanie, jeżeli zainteresowane Strony nie uzgodnią inaczej w każdym indywidualnym przypadku.

3. O ile nie zostanie uzgodnione inaczej, koszty akcji podjętej przez Umawiającą się Stronę na wezwanie innej Strony powinny być rzetelnie obliczone, zgodnie z prawem i aktualną praktyką Strony udzielającej pomocy, dotyczącą zwrotu takich kosztów.

4. Postanowienia niniejszego Przepisu nie mogą być interpretowane jako naruszające w jakikolwiek sposób prawa Umawiających się Stron do uzyskania od stron trzecich zwrotu kosztów akcji, podjętych w celu zwalczania przypadków zanieczyszczenia, na podstawie innych mających zastosowanie postanowień i przepisów prawa międzynarodowego oraz przepisów krajowych i ponadnarodowych.

Przepis 10; Regularna współpraca

1. Każda Umawiająca się Strona dostarczy innym Umawiającym się Stronom oraz Komisji informacje dotyczące:

a) swych rozwiązań organizacyjnych, mających na celu zwalczanie rozlewu na morzu oleju i innych szkodliwych substancji;

b) swych przepisów i innych spraw, które w sposób bezpośredni mają wpływ na gotowość i zdolność reagowania na zanieczyszczenia morza olejem i innymi szkodliwymi substancjami;

c) kompetentnego organu odpowiedzialnego za otrzymywanie i wysyłanie meldunków o zanieczyszczeniu morza olejem i innymi szkodliwymi substancjami;

d) kompetentnych organów odpowiedzialnych za sprawy dotyczące podejmowanych kroków w celu wzajemnej pomocy, przesyłania informacji i współpracy między Umawiającymi się Stronami zgodnie z niniejszym załącznikiem; oraz

e) działań podjętych zgodnie z Przepisami 7 i 8 niniejszego załącznika.

2. Umawiające się Strony będą wymieniać informacje na temat programów badań i rozwoju, wyników dotyczących sposobów zwalczania zanieczyszczenia morza olejem i innymi szkodliwymi substancjami oraz doświadczeń w dziedzinie prowadzenia obserwacji takich zanieczyszczeń i reagowania na nie.

3. Umawiające się Strony będą regularnie organizować wspólne ćwiczenia operacji mających na celu zwalczanie zanieczyszczeń oraz ćwiczenia alarmowe.

4. Umawiające się Strony będą współpracować z Międzynarodową Organizacją Morską w sprawach dotyczących wprowadzania w życie i dalszego rozwoju Międzynarodowej konwencji dotyczącej gotowości, reagowania i współpracy na wypadek zanieczyszczenia olejem.

Przepis 11; Podręcznik HELCOM-u dotyczący Zwalczania Zanieczyszczeń

Umawiające się Strony zgadzają się stosować tak dalece, jak to jest praktycznie możliwe, zasady i reguły zawarte w Podręczniku dotyczącym współpracy w zwalczaniu zanieczyszczenia środowiska morskiego, rozwijającym szczegółowo niniejszy załącznik i przyjętym przez Komisję lub Komitet wyznaczony w tym celu przez Komisję.

CONVENTION on the Protection of the Marine Environment of the

Baltic Sea Area, 1992

The Contracting Parties,

Conscious of the indispensable values of the marine environment of the Baltic Sea Area, its exceptional hydrographic and ecological characteristics and the sensitivity of its living resources to changes in the environment;

Bearing in mind the historical and present economic, social and cultural values of the Baltic Sea Area for the well-being and development of the peoples of that region;

Noting with deep concern the still ongoing pollution of the Baltic Sea Area;

Declaring their firm determination to assure the ecological restoration of the Baltic Sea, ensuring the possibility of self-regeneration of the marine environment and preservation of its ecological balance;

Recognizing that the protection and enhancement of the marine environment of the Baltic Sea Area are tasks that cannot effectively be accomplished by national efforts alone but by close regional co-operation and other appropriate International measures;

Appreciating the achievements in environmental protection within the framework of the 1974 Convention on the Protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area, and the role of the Baltic Marine Environment Protection Commission therein;

Recalling the pertinent provisions and principles of the 1972 Declaration of the Stockholm Conference on the Human Environment and the 1975 Final Act of the Conference on Security and Co-operation in Europe (CSCE);

Desiring to enhance co-operation with competent regional organizations such as the International Baltic Sea Fishery Commission established by the 1973 Gdansk Convention on Fishing and Conservation of the Living Resources in the Baltic Sea and the Belts;

Welcoming the Baltic Sea Declaration by the Baltic and other interested States, the European Economic Community and co-operating international financial institutions assembled at Ronneby in 1990, and the Joint Comprehensive Programme aimed at a joint action plan in order to restore the Baltic Sea Area to a sound ecological balance;

Conscious of the importance of transparency and public awareness as well as the work by non-governmental organizations for successful protection of the Baltic Sea Area;

Welcoming the improved opportunities for closer co-operation which have been opened by the recent political developments in Europe on the basis of peaceful co-operation and mutual understanding;

Determined to embody developments in International environmental policy and environmental law into a new Convention to extend, strengthen and modernize the legal regime for the protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area;

Have agreed as follows:

Article 1

Convention Area

This Convention shall apply to the Baltic Sea Area. For the purposes of this Convention the ”Baltic Sea Area” shall be the Baltic Sea and the entrance to the Baltic Sea bounded by the parallel of the Skaw in the Skagerrak at 57° 44.43’N. It includes the internal waters, i.e., for the purpose of this Convention waters on the landward side of the base lines from which the breadth of the territorial sea is measured up to the landward limit according to the designation by the Contracting Parties.

A Contracting Party shall, at the time of the deposit of the instrument of ratification, approval or accession inform the Depositary of the designation of its internal waters for the purposes of this Convention.

Article 2

Definitions

For the purposes of this Convention:

1. ”Pollution” means introduction by man, directly or indirectly, of substances or energy into the sea, including estuaries, which are liable to create hazards to human health, to harm living resources and marine ecosystems, to cause hindrance to legitimate uses of the sea including fishing, to impair the quality for use of sea water, and to lead to a reduction of amenities;

2. ”Pollution from land-based sources” means pollution of the sea by point or diffuse inputs from alt sources on land reaching the sea waterborne, airborne or directly from the coast. It includes pollution from any deliberate disposal under the seabed with access from land by tunnel, pipeline or other means;

3. ”Ship” means a vessel of any type whatsoever operating in the marine environment and includes hydrofoil boats, air-cushion vehicles, submersibles, floating craft and fixed or floating platforms;

4. a) ”Dumping” means:

i) any deliberate disposal at sea or into the seabed of wastes or other matter from ships, other man-made structures at sea or aircraft;

ii) any deliberate disposal at sea of ships, other man-made structures at sea or aircraft;

b) ”Dumping” does not include:

i) the disposal at sea of wastes or other matter incidental to, or derived from the normal operations of ships, other man-made structures at sea or aircraft and their equipment, other than wastes or other matter transported by or to ships, other man-made structures at sea or aircraft, operating for the purpose of disposal of such matter or derived from the treatment of such wastes or other matter on such ships, structures or aircraft;

ii) placement of matter for a purpose other than the mere disposal thereof, provided that such placement is not contrary to the aims of the present Convention;

5. ”Incineration” means the deliberate combustion of wastes or other matter at sea for the purpose of their thermal destruction. Activities incidental to the normal operation of ships or other man-made structures are excluded from the scope of this definition;

6. ”Oil” means petroleum in any form including crude oil, fuel oil, sludge, oil refuse and refined products;

7. ”Harmful substance” means any substance, which, if introduced into the sea, is liable to cause pollution;

8. ”Hazardous substance” means any harmful substance which due to its intrinsic properties is persistent, toxic or liable to bio-accumulate;

9. ”Pollution incident” means an occurrence or series of occurrences having the same origin, which results or may result in a discharge of oil or other harmful substances and which poses or may pose a threat to the marine environment of the Baltic Sea or to the coastline or related interests of one or more Contracting Parties, and which requires emergency actions or other immediate response;

10. ”Regional economic integration organization” means any organization constituted by sovereign states, to which their member states have transferred competence in respect of matters governed by this Convention, including the competence to enter into international agreements in respect of these matters;

11. The ”Commission” means the Baltic Marine Environment Protection Commission referred to in Article 19.

Article 3

Fundamental principles and obligations

1. The Contracting Parties shall individually or jointly take all appropriate legislative, administrative or other relevant measures to prevent and eliminate pollution in order to promote the ecological restoration of the Baltic Sea Area and the preservation of its ecological balance.

2. The Contracting Parties shall apply the precautionary principle, i.e., to take preventive measures when there is reason to assume that substances or energy introduced, directly or indirectly, into the marine environment may create hazards to human health, harm living resources and marine ecosystems, damage amenities or interfere with other legitimate uses of the sea even when there is no conclusive evidence of a causal relationship between inputs and their alleged effects.

3. In order to prevent and eliminate pollution of the Baltic Sea Area the Contracting Parties shall promote the use of Best Environmental Practice and Best Available Technology. If the reduction of inputs, resulting from the use of Best Environmental Practice and Best Available Technology, as described in Annex II, does not lead to environmentally acceptable results, additional measures shall be applied.

4. The Contracting Parties shall apply the polluter-pays principle.

5. The Contracting Parties shall ensure that measurements and calculations of emissions from point sources to water and air and of inputs from diffuse sources to water and air are carried out in a scientifically appropriate manner in order to assess the state of the marine environment of the Baltic Sea Area and ascertain the implementation of this Convention.

6. The Contracting Parties shall use their best endeavours to ensure that the implementation of this Convention does not cause transboundary pollution in areas outside the Baltic Sea Area. Furthermore, the relevant measures shall not lead either to unacceptable environmental strains on air quality and the atmosphere or on waters, soil and ground water, to unacceptably harmful or increasing waste disposal, or to increased risks to human health.

Article 4

Application

1. This Convention shall apply to the protection of the marine environment of the Baltic Sea Area which comprises the water-body and the seabed including their living resources and other forms of marine life.

2. Without prejudice to its sovereignty each Contracting Party shall implement the provisions of this Convention within its territorial sea and its internal waters through its national authorities.

3. This Convention shall not apply to any warship, naval auxiliary, military aircraft or other ship and aircraft owned or operated by a state and used, for the time being, only on government non-commercial service.

However, each Contracting Party shall ensure, by the adoption of appropriate measures not impairing the operations or operational capabilities of such ships and aircraft owned or operated by it, that such ships and aircraft act in a manner consistent, so far as is reasonable and practicable, with this Convention.

Article 5

Harmful substances

The Contracting Parties undertake to prevent and eliminate pollution of the marine environment of the Baltic Sea Area caused by harmful substances from all sources, according to the provisions of this Convention and, to this end, to implement the procedures and measures of Annex I.

Article 6

Principles and obligations concerning pollution from land-based sources

1. The Contracting Parties undertake to prevent and eliminate pollution of the Baltic Sea Area from land-based sources by using, inter alia, Best Environmental Practice for all sources and Best Available Technology for point sources. The relevant measures to this end shall be taken by each Contracting Party in the catchment area of the Baltic Sea without prejudice to its sovereignty.

2. The Contracting Parties shall implement the procedures and measures set out in Annex III. To this end they shall, inter alia, as appropriate co-operate in the development and adoption of specific programmes, quidelines, standards or regulations concerning emissions and inputs to water and air, environmental quality, and products containing harmful substances and materials and the use thereof.

3. Harmful substances from point sources shall not, except in negligible quantities, be introduced directly or indirectly into the marine environment of the Baltic Sea Area, without a prior special permit, which may be periodically reviewed, issued by the appropriate national authority in accordance with the principles contained in Annex III, Regulation 3. The Contracting Parties shall ensure that authorized emissions to water and air are monitored and controlled.

4. If the input from a watercourse, flowing through the territories of two or more Contracting Parties or forming a boundary between them, is liable to cause pollution of the marine environment of the Baltic Sea Area, the Contracting Parties concerned shall jointly and, if possible, in co-operation with a third state interested or concerned, take appropriate measures in order to prevent and eliminate such pollution.

Article 7

Environmental impact assessment

1. Whenever an environmental impact assessment of a proposed activity that is likely to cause a significant adverse impact on the marine environment of the Baltic Sea Area is required by international law or supra-national regulations applicable to the Contracting Party of origin, that Contracting Party shall notify the Commission and any Contracting Party which may be affected by a transboundary impact on the Baltic Sea Area.

2. The Contracting Party of origin shall enter into consultations with any Contracting Party which is likely to be affected by such transboundary impact, whenever consultations are required by international law or supra-national regulations applicable to the Contracting Party of origin.

3. Where two or more Contracting Parties share transboundary waters within the catchment area of the Baltic Sea, these Parties shall cooperate to ensure that potential impacts on the marine environment of the Baltic Sea Area are fully investigated within the environmental impact assessment referred to in paragraph 1 of this Article. The Contracting Parties concerned shall jointly take appropriate measures in order to prevent and eliminate pollution including cumulative deleterious effects.

Article 8

Prevention of pollution from ships

1. In order to protect the Baltic Sea Area from pollution from ships, the Contracting Parties shall take measures as set out in Annex IV.

2. The Contracting Parties shall develop and apply uniform requirements for the provision of reception facilities for ship-generated wastes, taking into account, inter alia, the special needs of passenger ships operating in the Baltic Sea Area.

Article 9

Pleasure craft

The Contracting Parties shall, in addition to implementing those provisions of this Convention which can appropriately be applied to pleasure craft, take special measures in order to abate harmful effects on the marine environment of the Baltic Sea Area caused by pleasure craft activities. The measures shall, inter alia, deal with air pollution, noise and hydrodynamic effects as well as with adequate reception facilities for wastes from pleasure craft.

Article 10

Prohibition of incineration

1. The Contracting Parties shall prohibit incineration in the Baltic Sea Area.

2. Each Contracting Party undertakes to ensure compliance with the provisions of this Article by ships:

a) registered in its territory or flying its flag;

b) loading, within its territory or territorial sea, matter which is to be incinerated; or

c) believed to be engaged in incineration within its internal waters and territorial sea.

3. In case of suspected incineration the Contracting Parties shall co-operate in investigating the matter in accordance with Regulation 2 of Annex IV.

Article 11

Prevention of dumping

1. The Contracting Parties shall, subject to exemptions set forth in paragraphs 2 and 4 of this Article, prohibit dumping in the Baltic Sea Area.

2. Dumping of dredged material shall be subject to a prior special permit issued by the appropriate national authority in accordance with the provisions of Annex V.

3. Each Contracting Party undertakes to ensure compliance with the provisions of this Article by ships and aircraft:

a) registered in its territory or flying its flag;

b) loading, within its territory or territorial sea, matter which is to be dumped; or

c) believed to be engaged in dumping within its internal waters and territorial sea.

4. The provisions of this Article shall not apply when the safety of human life or of a ship or aircraft at sea is threatened by the complete destruction or total loss of the ship or aircraft, or in any case which constitutes a danger to human life, if dumping appears to be the only way of averting the threat and if there is every probability that the damage consequent upon such dumping will be less than would otherwise occur. Such dumping shall be so conducted as to minimize the likelihood of damage to human or marine life.

5. Dumping made under the provisions of paragraph 4 of this Article shall be reported and dealt with in accordance with Annex VII and shall be reported forthwith to the Commission in accordance with the provisions of Regulation 4 of Annex V.

6. In case of dumping suspected to be in contravention of the provisions of this Article the Contracting Parties shall co-operate in investigating the matter in accordance with Regulation 2 of Annex IV.

Article 12

Exploration and exploitation of the seabed and its subsoil

1. Each Contracting Party shall take all measures in order to prevent pollution of the marine environment of the Baltic Sea Area resulting from exploration or exploitation of its part of the seabed and the subsoil thereof or from any associated activities thereon as well as to ensure that adequate preparedness is maintained for immediate response actions against pollution incidents caused by such activities.

2. In order to prevent and eliminate pollution from such activities the Contracting Parties undertake to implement the procedures and measures set out in Annex VI, as far as they are applicable.

Article 13

Notification and consultation on pollution incidents

1. Whenever a pollution incident in the territory of a Contracting Party is likely to cause pollution to the marine environment of the Baltic Sea Area outside its territory and adjacent maritime area in which it exercises sovereign rights and jurisdiction according to international law, this Contracting Party shall notify without delay such Contracting Parties whose interests are affected or likely to be affected.

2. Whenever deemed necessary by the Contracting Parties referred to in paragraph 1, consultations should take place with a view to preventing, reducing and controlling such pollution.

3. Paragraphs 1 and 2 shall also apply in cases where a Contracting Party has sustained such pollution from the territory of a third state.

Article 14

Co-operation in combatting marine pollution

The Contracting Parties shall individually and jointly take, as set out in Annex VII, all appropriate measures to maintain adequate ability and to respond to pollution incidents in order to eliminate or minimize the consequences of these incidents to the marine environment of the Baltic Sea Area.

Article 15

Nature conservation and biodiversity

The Contracting Parties shall individually and jointly take all appropriate measures with respect to the Baltic Sea Area and its coastal ecosystems influenced by the Baltic Sea to conserve natural habitats and biological diversity and to protect ecological processes. Such measures shall also be taken in order to ensure the sustainable use of natural resources within the Baltic Sea Area. To this end, the Contracting Parties shall aim at adopting subsequent instruments containing appropriate guidelines and criteria.

Article 16

Reporting and exchange of information

1. The Contracting Parties shall report to the Commission at regular intervals on:

a) the legal, regulatory, or other measures taken for the implementation of the provisions of this Convention, of its Annexes and of recommendations adopted thereunder;

b) the effectiveness of the measures taken to implement the provisions referred to in sub-paragraph a) of this paragraph; and

c) problems encountered in the implementation of the provisions referred to in sub-paragraph a) of this paragraph.

2. On the request of a Contracting Party or of the Commission, the Contracting Parties shall provide information on discharge permits, emission data or data on environmental quality, as far as available.

Article 17

Information to the public

1. The Contracting Parties shall ensure that information is made available to the public on the condition of the Baltic Sea and the waters in its catchment area, measures taken or planned to be taken to prevent and eliminate pollution and the effectiveness of those measures. For this purpose, the Contracting Parties shall ensure that the following information is made available to the public:

a) permits issued and the conditions required to be met;

b) results of water and effluent sampling carried out for the purposes of monitoring and assessment, as well as results of checking compliance with water-quality objectives or permit conditions; and

c) water-quality objectives.

2. Each Contracting Party shall ensure that this information shall be available to the public at all reasonable times and shall provide members of the public with reasonable facilities for obtaining, on payment of reasonable charges, copies of entries in its registers.

Article 18

Protection of information

1. The provisions of this Convention shall not affect the right or obligation of any Contracting Party under its national law and applicable supra-national regulation to protect information related to intellectual property including industrial and commercial secrecy or national security and the confidentiality of personal data.

2. If a Contracting Party nevertheless decides to supply such protected information to another Contracting Party, the Party receiving such protected information shall respect the confidentiality of the information received and the conditions under which it is supplied, and shall use that information only for the purposes for which it was supplied.

Article 19

Commission

1. The Baltic Marine Environment Protection Commission, referred to as "the Commission", is established for the purposes of this Convention.

2. The Baltic Marine Environment Protection Commission, established pursuant to the Convention on the Protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area of 1974, shall be the Commission.

3. The chairmanship of the Commission shall be given to each Contracting Party in turn in alphabetical order of the names of the Contracting Parties in the English language. The Chairman shall serve for a period of two years, and cannot during the period of chairmanship serve as a representative of the Contracting Party holding the chairmanship.

Should the chairman fail to complete his term, the Contracting Party holding the chairmanship shall nominate a successor to remain in office until the term of that Contracting Party expires.

4. Meetings of the Commission shall be held at least once a year upon convocation by the Chairman. Extraordinary meetings shall, upon the request of any Contracting Party endorsed by another Contracting Party, be convened by the Chairman to be held as soon as possible, however, not later than ninety days after the date of submission of the request.

5. Unless otherwise provided under this Convention the Commission shall take its decisions unanimously.

Article 20

The duties of the Commission

1. The duties of the Commission shall be:

a) to keep the implementation of this Convention under continuous observation;

b) to make recommendations on measures relating to the purposes of this Convention;

c) to keep under review the contents of this Convention including its Annexes and to recommend to the Contracting Parties such amendments to this Convention including its Annexes as may be required including changes in the lists of substances and materials as well as the adoption of new Annexes;

d) to define pollution control criteria, objectives for the reduction of pollution, and objectives concerning measures, particularly those described in Annex III;

e) to promote in close co-operation with appropriate governmental bodies, taking into consideration sub-paragraph f) of this Article, additional measures to protect the marine environment of the Baltic Sea Area and for this purpose:

i) to receive, process, summarize and disseminate relevant scientific, technological and statistical information from available sources; and

ii) to promote scientific and technological research; and

f) to seek, when appropriate, the services of competent regional and other international organizations to collaborate in scientific and technological research as well as other relevant activities pertinent to the objectives of this Convention.

2. The Commission may assume such other functions as it deems appropriate to further the purposes of this Convention.

Article 21

Administrative provisions for the Commission

1. The working language of the Commission shall be English.

2. The Commission shall adopt its Rules of Procedure.

3. The office of the Commission, known as "the Secretariat", shall be in Helsinki.

4. The Commission shall appoint an Executive Secretary and make provisions for the appointment of such other personnel as may be necessary, and determine the duties, terms and conditions of service of the Executive Secretary.

5. The Executive Secretary shall be the chief administrative official of the Commission and shall perform the functions that are necessary for the administration of this Convention, the work of the Commission and other tasks entrusted to the Executive Secretary by the Commission and its Rules of Procedure.

Article 22

Financial provisions for the Commission

1. The Commission shall adopt its Financial Rules.

2. The Commission shall adopt an annual or biennial budget of proposed expenditures and consider budget estimates for the fiscal period following thereafter.

3. The total amount of the budget, including any supplementary budget adopted by the Commission shall be contributed by the Contracting Parties other than the European Economic Community, in equal parts, unless unanimously decided otherwise by the Commission.

4. The European Economic Community shall contribute no more than 2.5% of the administrative costs to the budget.

5. Each Contracting Party shall pay the expenses related to the participation in the Commission of its representatives, experts and advisers.

Article 23

Right to vote

1. Except as provided for in Paragraph 2 of this Article, each Contracting Party shall have one vote in the Commission.

2. The European Economic Community and any other regional economic integration organization, in matters within their competence, shall exercise their right to vote with a number of votes equal to the number of their member states which are Contracting Parties to this Convention. Such organizations shall not exercise their right to vote if their member states exercise theirs, and vice versa.

Article 24

Scientific and technological co-operation

1. The Contracting Parties undertake directly, or when appropriate through competent regional or other international organizations, to co-operate in the fields of science, technology and other research, and to exchange data and other scientific information for the purposes of this Convention. In order to facilitate research and monitoring activities in the Baltic Sea Area the Contracting Parties undertake to harmonize their policies with respect to permission procedures for conducting such activities.

2. Without prejudice to Article 4, paragraph 2 of this Convention the Contracting Parties undertake directly, or when appropriate, through competent regional or other international organizations, to promote studies and to undertake, support or contribute to programmes aimed at developing methods assessing the nature and extent of pollution, pathways, exposures, risks and remedies in the Baltic Sea Area. In particular, the Contracting Parties undertake to develop alternative methods of treatment, disposal and elimination of such matter and substances that are likely to cause pollution of the marine environment of the Baltic Sea Area.

3. Without prejudice to Article 4, paragraph 2 of this Convention the Contracting Parties undertake directly, or when appropriate through competent regional or other international organizations, and, on the basis of the information and data acquired pursuant to paragraphs 1 and 2 of this Article, to co-operate in developing inter-comparable observation methods, in performing baseline studies and in establishing complementary or joint programmes for monitoring.

4. The organization and scope of work connected with the implementation of tasks referred to in the preceding paragraphs should primarily be outlined by the Commission.

Article 25

Responsibility for damage

The Contracting Parties undertake jointly to develop and accept rules concerning responsibility for damage resulting from acts or omissions in contravention of this Convention, including, inter alia, limits of responsibility, criteria and procedures for the determination of liability and available remedies.

Article 26

Settlement of disputes

1. In case of a dispute between Contracting Parties as to the interpretation or application of this Convention, they should seek a solution by negotiation. If the Parties concerned cannot reach agreement they should seek the good offices of or jointly request mediation by a third Contracting Party, a qualified international organization or a qualified person.

2. If the Parties concerned have not been able to resolve their dispute through negotiation or have been unable to agree on measures as described above, such disputes shall be, upon common agreement, submitted to an ad hoc arbitration tribunal, to a permanent arbitration tribunal, or to the International Court of Justice.

Article 27

Safeguard of certain freedoms

Nothing in this Convention shall be construed as infringing upon the freedom of navigation, fishing, marine scientific research and other legitimate uses of the high seas, as well as upon the right of innocent passage through the territorial sea.

Article 28

Status of Annexes

The Annexes attached to this Convention form an integral part of this Convention.

Article 29

Relation to other Conventions

The provisions of this Convention shall be without prejudice to the rights and obligations of the Contracting Parties under existing and future treaties which further and develop the general principles of the Law of the Sea underlying this Convention and, in particular, provisions concerning the prevention of pollution of the marine environment.

Article 30

Conference for the revision or amendment of the Convention

A conference for the purpose of a general revision of or an amendment to this Convention may be convened with the consent of the Contracting Parties or at the request of the Commission.

Article 31

Amendments to the Articles of the Convention

1. Each Contracting Party may propose amendments to the Articles of this Convention. Any such proposed amendment shall be submitted to the Depositary and communicated by it to all Contracting Parties, which shall inform the Depositary of either their acceptance or rejection of the amendment as soon as possible after receipt of the communication.

A proposed amendment shall, at the request of a Contracting Party, be considered in the Commission. In such a case Article 19 paragraph 4 shall apply. If an amendment is adopted by the Commission, the procedure in paragraph 2 of this Article shall apply.

2. The Commission may recommend amendments to the Articles of this Convention. Any such recommended amendment shall be submitted to the Depositary and communicated by it to all Contracting Parties, which shall notify the Depositary of either their acceptance or rejection of the amendment as soon as possible after receipt of the communication.

3. The amendment shall enter into force ninety days after the Depositary has received notifications of acceptance of that amendment from all Contracting Parties.

Article 32

Amendments to the Annexes and the adoption of Annexes

1. Any amendment to the Annexes proposed by a Contracting Party shall be communicated to the other Contracting Parties by the Depositary and considered in the Commission. If adopted by the Commission, the amendment shall be communicated to the Contracting Parties and recommended for acceptance.

2. Any amendment to the Annexes recommended by the Commission shall be communicated to the Contracting Parties by the Depositary and recommended for acceptance.

3. Such amendment shall be deemed to have been accepted at the end of a period determined by the Commission unless within that period any one of the Contracting Parties has, by written notification to the Depositary, objected to the amendment. The accepted amendment shall enter into force on a date determined by the Commission.

The period determined by the Commission shall be prolonged for an additional period of six months and the date of entry into force of the amendment postponed accordingly, if, in exceptional cases, any Contracting Party informs the Depositary before the expiration of the period determined by the Commission that, although it intends to accept the amendment, the constitutional requirements for such an acceptance are not yet fulfilled.

4. An Annex to this Convention may be adopted in accordance with the provisions of this Article.

Article 33

Reservations

1. The provisions of this Convention shall not be subject to reservations.

2. The provision of paragraph 1 of this Article does not prevent a Contracting Party from suspending for a period not exceeding one year the application of an Annex of this Convention or part thereof or an amendment thereto after the Annex in question or the amendment thereto has entered into force. Any Contracting Party to the 1974 Convention on the Protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area, which upon the entry into force of this Convention, suspends the application of an Annex or part thereof, shall apply the corresponding Annex or part thereof to the 1974 Convention for the period of suspension.

3. If after the entry into force of this Convention a Contracting Party invokes the provisions of paragraph 2 of this Article it shall inform the other Contracting Parties, at the time of the adoption by the Commission of an amendment to an Annex, or a new Annex, of those provisions which will be suspended in accordance with paragraph 2 of this Article.

Article 34

Signature

This Convention shall be open for signature in Helsinki from 9 April 1992 until 9 October 1992 by States and by the European Economic Community participating in the Diplomatic Conference on the Protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area held in Helsinki on 9 April 1992.

Article 35

Ratification, approval and accession

1. This Convention shall be subject to ratification or approval.

2. This Convention shall, after its entry into force, be open for accession by any other State or regional economic integration organization interested in fulfilling the aims and purposes of this Convention, provided that this State or organization is invited by all the Contracting Parties. In the case of limited competence of a regional economic integration organization, the terms and conditions of its participation may be agreed upon between the Commission and the interested organization.

3. The instruments of ratification, approval or accession shall be deposited with the Depositary.

4. The European Economic Community and any other regional economic integration organization which becomes a Contracting Party to this Convention shall in matters within their competence, on their own behalf, exercise the rights and fulfill the responsibilities which this Convention attributes to their member states. In such cases, the member states of these organizations shall not be entitled to exercise such rights individually.

Article 36

Entry into forte

1. This Convention shall enter into forte two months after the deposit of the instruments of ratification or approval by all signatory States bordering the Baltic Sea and by the European Economic Community.

2. For each State which ratifies or approves this Convention before or after the deposit of the last instrument of ratification or approval referred to in paragraph 1 of this Article, this Convention shall enter into force two months after the date of deposit by such State of its instrument of ratification or approval or on the date of the entry into force of this Convention, whichever is the latest date.

3. For each acceding State or regional economic integration organization this Convention shall enter into force two months after the date of deposit by such State or regional economic integration organization of its instrument of accession.

4. Upon entry into force of this Convention the Convention on the Protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area, signed in Helsinki on 22 March 1974 as amended, shall cease to apply.

5. Notwithstanding paragraph 4 of this Article, amendments to the annexes of the said Convention adopted by the Contracting Parties to the said Convention between the signing of this Convention and its entry into force, shall continue to apply until the corresponding annexes of this Convention have been amended accordingly.

6. Notwithstanding paragraph 4 of this Article, recommendations and decisions adopted under the said Convention shall continue to be applicable to the extent that they are compatible with, or not explicitly terminated by this Convention or any decision adopted thereunder.

Article 37

Withdrawal

1. At any time after the expiry of five years from the date of entry into force of this Convention any Contracting Party may, by giving written notification to the Depositary, withdraw from this Convention. The withdrawal shall take effect for such Contracting Party on the thirtieth day of June of the year which follows the year in which the Depositary was notified of the withdrawaI.

2. In case of notification of withdrawal by a Contracting Party the Depositary shall convene a meeting of the Contracting Parties for the purpose of considering the effect of the withdrawal.

Article 38

Depositary

The Government of Finland, acting as Depositary, shall:

a) notify all Contracting Parties and the Executive Secretary of:

i) the signatures;

ii) the deposit of any instrument of ratification, approval or accession;

iii) any date of entry into force of this Convention;

iv) any proposed or recommended amendment to any Article or Annex or the adoption of a new Annex as well as the date on which such amendment or new Annex enters into force;

v) any notification, and the date of its receipt, under Articles 31 and 32;

vi) any notification of withdrawal and the date on which such withdrawal takes effect;

vii) any other act or notification relating to this Convention;

b) transmit certified copies of this Convention to acceding States and regional economic integration organizations.

In witness whereof the undersigned, being duly authorized thereto, have signed this Convention.

Done at Helsinki, this ninth day of April one thousand nine hundred and ninety two in a single authentic copy in the English language which shall be deposited with the Government of Finland. The Government of Finland shall transmit certified copies to all Signatories.

Annex I

Harmful substances

PART 1

GENERAL PRINCIPLES

1.0 Introduction

In order to fulfil the requirements of relevant parts of this Convention the following procedure shall be used by the Contracting Parties in identifying and evaluating harmful substances, as defined in Article 2, paragraph 7.

1.1 Criteria on the allocation of substances

The identification and evaluation of substances shall be based on the intrinsic properties of substances, namely:

– persistency;

– toxicity or other noxious properties;

– tendency to bio-accumulation,

as well as on characteristics liable to cause pollution, such as

– the ratio between observed concentrations and concentrations having no observed effect;

– anthropogenically caused risk of eutrophication;

– transboundary or long-range significance;

– risk of undesirable changes in the marine ecosystem and irreversibility or durability of effects;

– radioactivity;

– serious interference with harvesting of sea-foods or with other legitimate uses of the sea;

– distribution pattern (i. e. quantities involved, use pattern and liability to reach the marine environment·;

– proven carcinogenic, teratogenic or mutagenic properties in or through the marine environment.

These characteristics are not necessarily of equal importance for the identification and evaluation of a particular substance or group of substances.

1.2 Priority groups of harmful substances

The Contracting Parties shall, in their preventive measures, give priority to the following groups of substances which are generally recognized as harmful substances:

a) heavy metals and their compounds;

b) organohalogen compounds;

c) organic compounds of phosphorus and tin;

d) pesticides, such as fungicides, herbicides, insecticides, slimicides and chemicals used for the preservation of wood, timber, wood pulp, cellulose, paper, hides and textiles;

e) oils and hydrocarbons of petroleum origin;

f) other organic compounds especially harmful to the marine environment;

g) nitrogen and phosphorus compounds;

h) radioactive substances, including wastes;

i) persistent materials which may float, remain in suspension or sink;

j) substances which cause serious effects on taste and/or smell of products for human consumption from the sea, or effects on taste, smell, colour, transparency or other characteristics of the water.

PART 2

BANNED SUBSTANCES

In order to protect the Baltic Sea Area from hazardous substances, the Contracting Parties shall prohibit, totally or partially, the use of the following substances or groups of substances in the Baltic Sea Area and its catchment area:

2.1 Substances banned for all final uses, except for drugs

DDT (1,1,1-trichloro-2,2-bis-(chlorophenyl)-ethane) and its derivatives DDE and DDD;

2.2 Substances banned for all uses, except in existing closed system equipment until the end of service life or for research, development and analytical purposes

a) PCB’s (polychlorinated biphenyls);

b) PCT’s (polychlorinated terphenyls).

2.3 Substances banned for certain applications

Organotin compounds for antifouling paints for pleasure craft under 25 m and fish net cages.

PART 3

PESTICIDES

In order to protect the Baltic Sea Area from hazardous substances, the Contracting Parties shall endeavour to minimize and, whenever possible, to ban the use of the following substances as pesticides in the Baltic Sea Area and its catchment area:

 

Annex II

Criteria for the use of Best Environmental Practice and Best Available Technology

Regulation 1; General provisions

1. In accordance with the relevant parts of this Convention the Contracting Parties shall apply the criteria for Best Environmental Practice and Best Available Technology described below.

2. In order to prevent and eliminate pollution the Contracting Parties shall use Best Environmental Practice for all sources and Best Available Technology for point sources, minimizing or eliminating inputs to water and air from all sources by providing control strategies.

Regulation 2; Best Environmental Practice

1. The term „Best Environmental Practice” is taken to mean the application of the most appropriate combination of measures. In selecting for individual cases, at least the following graduated range of measures should be considered:

– provision of information and education to the public and to users about the environmental consequences of choosing particular activities and products, their use and final disposal;

– the development and application of Codes of Good Environmental Practice covering all aspects of activity in the product’s life;

– mandatory labels informing the public and users of environmental risks related to a product, its use and final disposal;

– availability of collection and disposal systems;

– saving of resources, including energy;

– recycling, recovery and re-use;

– avoiding the use of hazardous substances and products and the generation of hazardous waste;

– application of economic instruments to activities, products or groups of products and emissions;

– a system of licencing involving a range of restrictions or a ban.

2. In determining in general or individual cases what combination of measures constitute Best Environmental Practice, particular consideration should be given to:

– the precautionary principle;

– the ecological risk associated with the product, its production, use and final disposal;

– avoidance or substitution by less polluting activities or substances;

– scale of use;

– potential environmental benefit or penalty of substitute materials or activities;

– advances and changes in scientific knowledge and understanding;

– time limits for implementation;

– social and economic implications.

Regulation 3; Best Available Technology

1. The term „Best Available Technology” is taken to mean the latest stage of development (state of the art) of processes, of facilities or of methods of operation which indicate the practical suitability of a particular measure for limiting discharges.

2. In determining whether a set of processes, facilities and methods of operation constitute the Best Available Technology in general or individual cases, special consideration should be given to:

– comparable processes, facilities or methods of operation which have recently been successfully tried out;

– technological advances and changes in scientific knowledge and understanding;

– the economic feasibility of such technology;

– time limits for application;

– the nature and volume of the emissions concerned;

– non-waste/low-waste technology;

– the precautionary principle.

Regulation 4; Future developments

It therefore follows that „Best Environmental Practice” and „Best Available Technology” will change with time in the light of technological advances and economic and social factors, as well as changes in scientific knowledge and understanding.

Annex III

Criteria and measures concerning the prevention of pollution from land-based sources

Regulation 1; General provisions

In accordance with the relevant parts of this Convention the Contracting Parties shall apply the criteria and measures in this Annex in the whole catchment area and take into account Best Environmental Practice (BEP) and Best Available Technology (BAT) as described in Annex II.

Regulation 2; Specific requirements

1. Municipal sewage water shall be treated at least by biological or other methods equally effective with regard to reduction of significant parameters. Substantial reduction shall be introduced for nutrients.

2. Water management in industrial plants should aim at closed water systems or at a high rate of circulation in order to avoid waste water wherever possible.

3. Industrial waste waters should be separately treated before mixing with diluting waters.

4. Waste waters containing hazardous substances or other relevant substances shall not be jointly treated with other waste waters unless an equal reduction of the pollutant load is achieved compared to the separate purification of each waste water stream. The improvement of waste water quality shall not lead to a significant increase in the amount of harmful sludge.

5. Limit values for emissions containing harmful substances to water and air shall be stated in special permits.

6. Industrial plants and other point sources connected to municipal treatment plants shall use Best Available Technology in order to avoid hazardous substances which cannot be made harmless in the municipal sewage treatment plant or which may disturb the processes in the plant. In addition, measures according to Best Environmental Practice shall be taken.

7. Pollution from fish-farming shall be prevented and eliminated by promoting and implementing Best Environmental Practice and Best Available Technology.

8. Pollution from diffuse sources, including agriculture, shall be eliminated by promoting and implementing Best Environmental Practice.

9. Pesticides used shall comply with the criteria established by the Commission.

Regulation 3; Principles for issuing permits for industrial plants

The Contracting Parties undertake to apply the following principles and procedures when issuing the permits referred to in Article 6, paragraph 3 of this Convention:

1. The operator of the industrial plant shall submit data and information to the appropriate national authority using a form of application. It is recommended that the operator negotiates with the appropriate national authority concerning the data required for the application before submitting the application to the authority /agreement on the scope of required information and surveys).

At least the following data and information shall be included in the application:

General information

– name, branch, location and number of employees.

Actual situation and/or planned activities

– site of discharge and/or emission;

– type of production, amount of production and/or processing;

– production processes;

– type and amount of raw materials, agents and/or intermediate products;

– amount and quality of untreated wastewater and raw gas from all relevant sources (e.g. process water, cooling water);

– treatment of wastewater and raw gas with respect to type, process and efficiency of pretreatment and/or final treatment;

– treated wastewater and raw gas with respect to amount and quality at the outlet of the pretreatment and/or final treatment facilities;

– amount and quality of solid and liquid wastes generated during the process and the treatment of wastewater and raw gas;

– treatment of solid and liquid wastes;

– information about measures to prevent process failures and accidental spills;

– present status and possible impact on the environment.

Alternatives and their various impacts concerning, e.g., ecological, economic and safety aspects, if necessary

– other possible production processes;

– other possible raw materials, agents and/or intermediate products;

– other possible treatment technologies.

2. The appropriate national authority shall evaluate the present status and potential impact of the planned activities on the environment.

3. The appriopriate national authority issues the permit after comprehensive assessment with special consideration of the above mentioned aspects. At least the following shall be laid down in the permit:

- characterizations of all components (e.g. production capacity) which influence the amount and quality of discharge and/or emissions;

- limit values for amount and quality (load and/or concentration) of direct and indirect discharges and emissions;

- instructions concerning:

- construction and safety;

- production processes and/or agents;

- operation and maintenance of treatment facilities;

- recovery of materials and substances and waste disposal;

- type and extent of control to be performed by the operator (self-control);

- measures to be taken in case of process failures and accidental spills;

- analytical methods to be used;

- schedule for modernization, retrofitting and investigations done by the operator;

- schedule for reports of the operator on monitoring and/or selfcontrol, retrofitting and investigation measures.

4. The appropriate national authority or an independent institution authorized by the appropriate national authority shall:

- inspect the amount and quality of discharges and/or emissions by sampling and analysing;

- control the attainment of the permit requirements;

- arrange monitoring of the various impacts of wastewater discharges and emissions into the atmosphere;

- review the permit when necessary.

Annex IV

Prevention of pollution from ships

Regulation 1; Co-operation

The Contracting Parties shall, in matters concerning the protection of the Baltic Sea Area from pollution by chips, co-operate:

a) within the International Maritime Organization, in particular in promoting the development of international rules, based, inter alia, on the fundamental principles and obligations of this Convention which also includes the promotion of the use of Best Available Technology and Best Environmental Practice as defined in Annex II;

b) in the effective and harmonized implementation of rules adopted by the International Maritime Organization.

Regulation 2; Assistance in investigations

The Contracting Parties shall, without prejudice to Article 4, paragraph 3 of this Convention, assist each other as appropriate in investigating violations of the existing legislation on antipollution measures, which have occurred or are suspected to have occurred within the Baltic Sea Area. This assistance may include but is not limited to inspection by the competent authorities of oil record books, cargo record books, log books and engine log books and taking oil samples for analytical identification purposes.

Regulation 3; Definitions

For the purposes of this Annex:

1. „Administration” means the Government of the Contracting Party under whose authority the ship is operating. With respect to a ship entitled to fly a flag of any State, the Administration is the Government of that State. With respect to fixed or floating platforms engaged in exploration and exploitation of the sea-bed and subsoil thereof adjacent to the coast over which the coastal State exercises sovereign rights for the purposes of exploration and exploitation of their natural resources, the Administration is the Government of the coastal State concerned.

2. a) „Discharge”, in relation to harmful substances or effluents containing such substances,means any release howsoever caused from a ship and includes any escape, disposal, spilling, leaking, pumping, emitting or emptying;

b) „Discharge” does not include:

i) dumping within the meaning of the Convention on the Prevention of Marine Pollution by Dumping of Wastes and Other Matter done at London on 29 December 1972; or

ii) release of harmful substances directly arising from the exploration, exploitation and associated off-shore processing of sea-bed mineral resources; or

iii) release of harmful substances for purposes of legitimate scientific research into pollution abatement or control.

3. The term „from the nearest land” means from the baseline from which the territorial sea of the territory in question is established in accordance with international law.

4. The term „jurisdiction” shall be interpreted in accordance with International law in force at the time of application or interpretation of this Annex.

5. The term „MARPOL 73/78” means the International Convention for the Prevention of Pollution from Ships, 1973, as modified by the Protocol of 1978 relating thereto.

Regulation 4; Application of the Annexes of MARPOL 73/78

Subject to Regulation 5 the Contracting Parties shall apply the provisions of the Annexes of MARPOL 73/78.

Regulation 5; Sewage

The Contracting Parties shall apply the provisions of paragraphs A to D and F and G of this Regulation on discharge of sewage from ships while operating in the Baltic Sea Area.

A. Definitions

For the purposes of this Regulation:

1. „Sewage” means:

a) drainage and other wastes from any form of toilets, urinals, and WC scuppers;

b) drainage from medical premises (dispensary, sick bay, etc.) via wash basins, wash tubs and scuppers located in such premises;

c) drainage from spaces containing living animals; or

d) other waste waters when mixed with the drainages defined above.

2. „Holding tank” means a tank used for the collection and storage of sewage.

B. Application

The provisions of this Regulation shall apply to:

a) ships of 200 tons gross tonnage and above;

b) ships of less than 200 tons gross tonnage which are certified to carry more than 10 persons;

c) ships which do not have a measured gross tonnage and are certified to carry more than 10 persons.

C. Discharge of sewage

1. Subject to the provisions of paragraph D of this Regulation, the discharge of sewage into the sea is prohibited, except when:

a) the ship is discharging comminuted and disinfected sewage using a system approved by the Administration at a distance of more than 4 nautical miles from the nearest land, or sewage which is not comminuted or disinfected at a distance of more than 12 nautical miles from the nearest land, provided that in any case the sewage that has been stored in holding tanks shall not be discharged instantaneously but at a moderate rate when the ship is en route and proceeding at not less than 4 knots; or

b) the ship has in operation a sewage treatment plant which has been approved by the Administration, and

i) the test results of the plant are laid down in a document carried by the ship;

ii) additionally, the effluent shall not produce visible floating solids in, nor cause discolouration of the surrounding water.

2. When the sewage is mixed with wastes or waste water having different discharge requirements, the more stringent requirements shall apply.

D. Exceptions

Paragraph C of this Regulation shall not apply to:

a) the discharge of sewage from a ship necessary for the purpose of securing the safety of a ship and those on board or saving life at sea; or

b) the discharge of sewage resulting from damage to a ship or its equipment if all reasonable precautions have been taken before and after the occurrence of the damage for the purpose of preventing or minimizing the discharge.

E. Reception facilities

1. Each Contracting Party undertakes to ensure the provision of facilities at its ports and terminals of the Baltic Sea Area for the reception of sewage, without causing undue delay to ships, adequate to meet the needs of the ships using them.

2. To enable pipes of reception facilities to be connected with the ship’s discharge pipeline, both lines shall be fitted with a standard discharge connection in accordance with the following table:

 

 

For ships having a moulded depth of 5 meters and less, the inner diameter of the discharge connection may be 38 millimetres.

F. Surveys

1. Ships which are engaged in International voyages in the Baltic Sea Area shall be subject to surveys as specified below:

a) An initial survey before the ship is put into service or before the Certificate required under paragraph G of this Regulation is issued for the first time including a survey of the ship which shall be such as to ensure that:

i) when the ship is equipped with a sewage treatment plant the plant shall meet operational requirements based on the standards and test methods recommended by the Commission and shall be approved by the Administration;

ii) when the ship is fitted with a system to comminute and disinfect the sewage, such system shall meet operational requirements based on the standards and test methods recommended by the Commission and shall be approved by the Administration;

iii when the ship is equipped with a holding tank the capacity of such tank shall be to the satisfaction of the Administration for the retention of all sewage, having regard to the operation of the ship, the number of persons on board and other relevant factors. The holding tank shall meet operational requirements based on the standards and test methods recommended by the Commission and shall be approved by the Administration; and

iv) the ship is equipped with a pipeline do discharge sewage to a reception facility. The pipeline should be fitted with a standard shore connection in accordance with paragraph E, or for ships in dedicated trades, alternatively with other standards which can be accepted by the Administration such as quick connection couplings.

This survey shall be such as to ensure that equipment, fittings, arrangements and materials fully comply with the applicable requirements of this Regulation.

The Administration shall recognize the „Certificate of Type Test” for sewage treatment plants issued under the authority of other Contracting Parties;

b) Periodical surveys at intervals specified by the Administration but not exceeding five years which shall be such as to ensure that the equipment, fittings, arrangements and materials fully comply with the applicable requirements of this Regulation.

2. Surveys of the ship as regards enforcement of the provisions of this Regulation shall be carried out by officers of the Administration. The Administration may, however, entrust the surveys either to surveyors nominated for the purpose or to organizations recognized by it. In every case the Administration concerned fully guarantees the completeness and efficiency of the surveys.

3. After any survey of the ship has been completed, no significant change shall be made in the equipment, fittings, arrangements, or material covered by the survey without the approval of the Administration, except the direct replacement of such equipment or fittings.

G. Certificate

1. A Sewage Pollution Prevention Certificate shall be issued to ships certified to carry more than 50 persons which are engaged in International voyages in the Baltic Sea Area, after survey in accordance with the provisions of paragraph F of this Regulation.

2. Such Certificate shall be issued either by the Administration or by any person or organization duty authorized by it. In every case the Administration assumes full responsibility for the Certificate.

3. The Sewage Prevention Certificate shall be drawn up in a form corresponding to the model given in the appendix to Annex IV of MARPOL 73/78. If the language is not English, the text shall include a translation into English.

4. A Sewage Pollution Prevention Certificate shall be issued for a period certified by the Administration, which shall not exceed five years.

5. A Certificate shall cease to be valid if significant alterations have taken place in the equipment, fittings, arrangements or materials required without the approval of the Administration except the direct replacement of such equipment or fittings.

Annex V

Exemptions from the general prohibition of dumping of waste and other matter in the Baltic Sea Area

Regulation 1

In accordance with Article 11, paragraph 2 of this Convention the prohibition of dumping shall not apply to the disposal at sea of dredged materials provided that:

a) the dumping of dredged material containing harmful substances indicated in Annex I is only permitted according to the guidelines adopted by the Commission; and

b) the dumping is carried out under a prior special permit issued by the appropriate national authority, either

i) within the area of internal waters and the territorial sea of the Contracting Party; or

ii) outside the area of internal waters and the territorial sea, whenever necessary, after prior consultations in the Commission.

When issuing such permits the Contracting Party shall comply with the provisions in Regulation 3 of this Annex.

Regulation 2

1. The appropriate national authority referred to in Article 11, paragraph 2 of this Convention shall:

a) issue the special permits provided for in Regulation 1 of this Annex;

b) keep records of the nature and quantities of matter permitted to be dumped and the location, time and method of dumping;

c) collect available information concerning the nature and quantities of matter that has been dumped in the Baltic Sea Area recently and up to the coming into forte of this Convention, provided that the dumped matter in question could be liable to contaminate water or organisms in the Baltic Sea Area, to be caught by fishing equipment, or otherwise to give rise to harm, and information concerning the location, time and method of such dumping.

2. The appropriate national authority shall issue special permits in accordance with Regulation 1 of this Annex in respect of matter intended for dumping in the Baltic Sea Area:

a) loaded in its territory;

b) loaded by a ship or aircraft registered in its territory or flying its flag, when the loading occurs in the territory of a State which is not a Contracting Party to this Convention.

3. Each Contracting Party shall report to the Commission, and where appropriate to other Contracting Parties, the information specified in sub-paragraph 1c) of Regulation 2 of this Annex. The procedure to be followed and the nature of such reports shall be determined by the Commission.

Regulation 3

When issuing special permits according to Regulation 1 of this Annex the appropriate national authority shall take into account:

a) the quantity of dredged material to be dumped;

b) the content of harmful substances as referred to in Annex I;

c) the location (e.g. co-ordinates of the dumping area, depth and distance from the coast) and its relation to areas of special interest (e.g. amenity areas, spawning, nursery and fishing areas, etc.);

d) the water characteristics, if dumping is carried out outside the territorial sea, consisting of:

i) hydrographic properties (e.g. temperature, salinity, density, profile);

ii) chemical properties (e.g. pH, dissolved oxygen, nutrients);

iii) biological properties (e.g. primary production and benthic animals);

the data should include sufficient information on the annual mean levels and seasonal variation of the properties mentioned in this paragraph; and

e) the existence and effects of other dumping which may have been carried out in the dumping area.

Regulation 4

Reports made in accordance with Article 11, paragraph 5 of this Convention shall include the information to be provided in the Reporting Form to be determined by the Commission.

Annex VI

Prevention of pollution from offshore activities

Regulation 1; Definitions

For the purposes of this Annex:

1. ”Offshore activity” means any exploration and exploitation of oil and gas by a fixed or floating offshore installation or structure including all associated activities thereon;

2. ”Offshore unit” means any fixed or floating offshore installation or structure engaged in gas or oil exploration, exploitation or production activities, or loading or unloading of oil;

3. ”Exploration” includes any drilling activity but not seismic investigations;

4. ”Exploitation” includes any production, well testing or stimulation activity.

Regulation 2; Use of Best Available Technology and Best Environmental Practice

The Contracting Parties undertake to prevent and eliminate pollution from offshore activities by using the principles of Best Available Technology and Best Environmental Practice as defined in Annex II.

Regulation 3; Environmental impact assessment and monitoring

1. An environmental impact assessment shall be made before an offshore activity is permitted to start. In case of exploitation referred to in Regulation 5 the outcome of this assessment shall be notified to the Commission before the offshore activity is permitted to start.

2. In connection with the environmental impact assessment the environmental sensitivity of the sea area around a proposed offshore unit should be assessed with respect to the following:

a) the importance of the area for birds and marine mammals;

b) the importance of the area as fishing or spawning grounds for fish and shellfish, and for aquaculture;

c) the recreational importance of the area;

d) the composition of the sediment measured as: grain size distribution, dry matter, ignition loss, total hydrocarbon content, and Ba, Cr, Pb, Cu, Hg and Cd content;

e) the abundance and diversity of benthic fauna and the content of selected aliphatic and aromatic hydrocarbons.

3. In order to monitor the consequent effects of the exploration phase of the offshore activity studies, at least those referred to in sub-paragraph d) above, shall be carried out before and after the operation.

4. In order to monitor the consequent effects of the exploitation phase of the offshore activity studies, at least those referred to in sub-paragraphs d) and e) above, shall be carried out before the operation, at annual intervals during the operation, and after the operation has been concluded.

Regulation 4; Discharges on the exploration phase

1. The use of oil-based drilling mud or muds containing other harmful substances shall be restricted to cases where it is necessary for geological, technical or safety reasons and only after prior authorization by the appropriate national authority. In such cases appropriate measures shall be taken and appropriate installations provided in order to prevent the discharge of such muds into the marine environment.

2. Oil-based drilling muds and cuttings arising from the use of oil-based drilling muds should not be discharged in the Baltic Sea Area but taken ashore for final treatment or disposal in an environmentally acceptable manner.

3. The discharge of water-based mud and cuttings shall be subject to authorization by the appropriate national authority. Before authorization the content of the water-based mud must be proven to be of low toxicity.

4. The discharge of cuttings arising from the use of water based drilling mud shall not be permitted in specifically sensitive parts of the Baltic Sea Area such as confined or shallow areas with limited water exchange and areas characterized by rare, valuable or particularly fragile ecosystems.

Regulation 5; Discharges on the exploitation phase

In addition to the provisions of Annex IV the following provisions shall apply to discharges:

a) all chemicals and materials shall be taken ashore and may be discharged only exceptionally after obtaining permission from the appropriate national authority in each individual operation;

b) the discharge of production water and displacement water is prohibited unless its oil content is proven to be less than 15 mg/l measured by the methods of analysis and sampling to be adopted by the Commission;

c) if compliance with this limit value cannot be achieved by the use of Best Environmental Practice and Best Available Technology the appropriate national authority may require adequate additional measures to prevent possible pollution of the marine environment of the Baltic Sea Area and allow, if necessary, a higher limit value which shall, however, be as low as possible and in no case exceed 40 mg/l; the oil content shall be measured as provided in sub-paragraph b) above;

d) the permitted discharge shall not, in any case, create any unacceptable effects on the marine environment;

e) in order to benefit from the future development in cleaning and production technology, discharge permits shall be regularly reviewed by the appropriate national authority and the discharge limits shall be revised accordingly.

Regulation 6; Reporting procedure

Each Contracting Party shall require that the operator or any other person having charge of the offshore unit shall report in accordance with the provisions of Regulation 5.1 of Annex VII of this Convention.

Regulation 7; Contingency planning

Each offshore unit shall have a pollution emergency plan approved in accordance with the procedure established by the appropriate national authority. The plan shall contain information on alarm and communication systems, organization of response measures, a list of prepositioned equipment and a description of the measures to be taken in different types of pollution incidents.

Regulation 8; Disused offshore units

The Contracting Parties shall ensure that abandoned, disused offshore units and accidentally wrecked offshore units are entirely removed and brought ashore under the responsibility of the owner and that disused drilling wells are plugged.

Regulation 9; Exchange of information

The Contracting Parties shall continuously exchange information through the Commission on the location and nature of all planned or accomplished offshore activities and on the nature and amounts of discharges as well as on contingency measures that are undertaken.

Annex VII

Response to pollution incidents

Regulation 1; General Provisions

1. The Contracting Parties undertake to maintain the ability to respond to pollution incidents threatening the marine environment of the Baltic Sea Area. This ability shall include adequate equipment, ships and manpower prepared for operations in coastal waters as well as on the high sea.

2. a) In addition to the incidents referred to in Article 13 the Contracting Party shall also notify without delay those pollution incidents occuring within its response region, which affect or are likely to affect the interests of other Contracting Parties.

b) In the event of a significant pollution incident other Contracting Parties and the Commission shall also be informed as soon as possible.

3. The Contracting Parties agree that subject to their capabilities and the availability of relevant resources, they shall co-operate in responding to pollution incidents when the severity of such incidents so justify.

4. In addition the Contracting Parties shall take other measures to:

a) conduct regular surveillance outside their coastlines; and

b) otherwise co-operate and exchange information with other Contracting Parties in order to improve the ability to respond to pollution incidents.

Regulation 2; Contingency Planning

Each Contracting Party shall draw up a national contingency plan and in co-operation with other Contracting Parties, as appropriate, bilateral or multilateral plans for a joint response to pollution incidents.

Regulation 3; Surveillance

1. In order to prevent violations of the existing regulations on prevention of pollution from ships the Contracting Parties shall develop and apply individually or in co-operation, surveillance activities covering the Baltic Sea Area in order to spot and monitor oil and other substances released into the sea.

2. The Contracting Parties shall undertake appropriate measures to conduct the surveillance referred to in Paragraph 1. by using, inter alia, airborne surveillance equipped with remote sensing systems.

Regulation 4; Response Regions

The Contracting Parties shall as soon as possible agree bilaterally or multilaterally on those regions of the Baltic Sea Area in which they shall conduct surveillance activities and take action to respond whenever a significant pollution incident has occurred or is likely to occur. Such agreements shall not prejudice any other agreements concluded between Contracting Parties concerning the same subject. Neighboring States shall ensure the harmonization of different agreements. Contracting Parties shall inform other Contracting Parties and the Commission about such agreements.

Regulation 5; Reporting Procedure

1. a) Each Contracting Party shall require masters or other persons having charge of ships flying its flag to report without delay any event on their ship involving a discharge or probable discharge of oil or other harmful substances.

b) The report shall be made to the nearest coastal state and in accordance with the provisions of Article 8 and Protocol I of the International Convention for the Prevention of Pollution from Ships, 1973, as modified by the Protocol of 1978 related thereto (MARPOL 73/78).

c) The Contracting Parties shall request masters or other persons having charge of ships and pilots of aircraft to report without delay and in accordance with this system on significant spillages of oil or other harmful substances observed at sea. Such reports should as far as possible contain the following data: time, position, wind and sea conditions, and kind, extent and probable source of the spill observed.

2. The provisions of paragraph 1. b) shall also be applied with regard to dumping made under the provisions of Article 11, paragraph 4 of this Convention.

Regulation 6; Emergency Measures on Board Ships

1. Each Contracting Party shall require that ships entitled to fly its flag have on board a shipboard oil pollution emergency plan as required by and in accordance with the provisions of MARPOL 73/78.

2. Each Contracting Party shall request masters of ships flying its flag or, in case of fixed or floating platforms operating under its jurisdiction, the persons having charge of platforms to provide, in case of a pollution incident and on request by the proper authorities, such detailed information about the ship and its cargo or in case of platform its production which is relevant to actions for preventing or responding to pollution of the sea, and to co-operate with these authorities.

Regulation 7; Response Measures

1. The Contracting Party shall, when a pollution incident occurs in its response region, make the necessary assessments of the situation and take adequate response action in order to avoid or minimize subsequent pollution effects.

2. a) The Contracting Parties shall, subject to sub-paragraph b), use mechanical means to respond to pollution incidents.

b) Chemical agents may be used only in exceptional cases and after authorization, in each individual case, by the appropriate national authority.

3. When such a spillage is drifting or is likely to drift into a response region of another Contracting Party, that Party shall without delay be informed of the situation and the actions that have been taken.

Regulation 8; Assistance

1. According to the provisions of paragraph 3 of Regulation 1:

a) a Contracting Party is entitled to call for assistance by other Contracting Parties when responding to a pollution incident at sea; and

b) Contracting Parties shall use their best endeavours to bring such assistance.

2. Contracting Parties shall take necessary legal or administrative measures to facilitate:

a) the arrival and utilization in and departure from its territory of ships, aircraft and other modes of transport engaged in responding to a pollution incident or transporting personnel, cargoes, materials and equipment required to deal with such an incident; and

b) the expeditious movement into, through, and out of its territory of personnel, cargoes, materials and equipment referred to in sub-paragraph a).

Regulation 9; Reimbursement of Cost of Assistance

1. The Contracting Parties shall bear the costs of assistance referred to in Regulation 8 in accordance with this Regulation.

2. a) If the action was taken by one Contracting Party at the express request of another Contracting Party, the requesting Party shall reimburse to the assisting Party the costs of the action of the assisting Party. If the request is cancelled the requesting Party shall bear the costs already incurred or committed by the assisting Party.

b) If the action was taken by a Contracting Party on its own initiative, this Party shall bear the costs of its action.

c) The principles laid down above in sub-paragraphs a) and b) shall apply unless the Parties concerned otherwise agree in any individual case.

3. Unless otherwise agreed, the costs of the action taken by a Contracting Party at the request of another Party shall be fairly calculated according to the law and current practice of the assisting Party concerning the reimbursement of such costs.

4. The provisions of this regulation shall not be interpreted as in any way prejudicing the rights of Contracting Parties to recover from third parties the costs of actions taken to deal with pollution incidents under other applicable provisions and rules of international law and national or supra-national regulations.

Regulation 10; Regular Co-operation

1. Each Contracting Party shall provide information to the other Contracting Parties and the Commission about:

a) its organization for dealing with spillages at sea of oil and other harmful substances;

b) its regulations and other matters which have a direct bearing on preparedness and response to pollution at sea by oil and other harmful substances;

c) the competent authority responsible for receiving and dispatching reports of pollution at sea by oil and other harmful substances;

d) the competent authorities for dealing with questions concerning measures for mutual assistance, information and co-operation between the Contracting Parties according to this Annex; and

e) actions taken in accordance with Regulations 7 and 8 of this Annex.

2. The Contracting Parties shall exchange information on research and development programs, results concerning ways in which pollution by oil and other harmful substances at sea may be dealt with and experiences in surveillance activities and in responding to such pollution.

3. The Contracting Parties shall on a regular basis arrange joint operational combatting exercises as well as alarm exercises.

4. The Contracting Parties shall co-operate within the International Maritime Organization in matters concerning the implementation and further development of the International Convention on Oil Pollution Preparedness, Response and Co-operation.

Regulation 11; HELCOM Combatting Manual

The Contracting Parties agree to apply, as far as practicable, the principles and rules included in the Manual on Co-operation in Combatting Marine Pollution, detailing this Annex and adopted by the Commission or by the Committee designated by the Commission for this purpose.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 8 października 1999 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek