Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 102 poz. 1188

Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 88, poz. 980) zarządza się, co następuje:

1) kształtowania i kalkulacji taryf przez przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przesyłania i dystrybucji, obrotu oraz magazynowania paliw gazowych,

2) rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, w tym rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach.

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne
(Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 88, poz. 980),

2) sieci gazowej – należy przez to rozumieć gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi i tłoczniami gazu, połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do przedsiębiorstwa energetycznego,

3) sieci przesyłowej – należy przez to rozumieć sieć gazową służącą do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych o ciśnieniu wyższym niż 0,4 MPa,

4) sieci rozdzielczej – należy przez to rozumieć sieć gazową służącą do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych o ciśnieniu do 0,4 MPa,

5) przyłączu – należy przez to rozumieć odcinek sieci gazowej od gazociągu zasilającego do kurka głównego włącznie, służący do przyłączenia instalacji gazowej znajdującej się na terenie i w obiekcie odbiorcy,

6) układzie pomiarowym – należy przez to rozumieć gazomierze i inne urządzenia pomiarowe lub rozliczeniowo-pomiarowe, a także układy połączeń między nimi, służące do pomiaru ilości paliw gazowych i dokonywania rozliczeń,

7) grupie taryfowej – należy przez to rozumieć grupę odbiorców pobierających paliwa gazowe z sieci gazowej, sklasyfikowaną ze względu na:

a) przyłączenie do sieci przesyłowej lub rozdzielczej,

b) rodzaj pobieranego paliwa,

c) wielkość i charakterystykę odbioru paliwa,

d) system rozliczeń,

e) niezawodność i ciągłość świadczonych usług i ponoszonych z tego tytułu kosztów,

8) charakterystyce odbioru paliwa gazowego – należy przez to rozumieć określone w umowie lub rzeczywiste wielkości charakteryzujące w szczególności:

a) roczną ilość odbieranego paliwa i nierównomierność poboru paliwa w czasie,

b) godzinową lub dobową moc,

c) ciśnienie w miejscu dostarczania paliwa gazowego,

9) mocy umownej – należy przez to rozumieć maksymalną godzinową lub dobową możliwość odebrania w danym roku paliwa gazowego, określoną w umowie sprzedaży paliw gazowych, umowie o świadczenie usług przesyłowych lub umowie o magazynowanie gazu,

10) uzasadnionych kosztach – należy przez to rozumieć koszty określone przez przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie przepisów ustawy i niniejszego rozporządzenia, przy zachowaniu należytej staranności zmierzającej do ochrony interesów odbiorców i minimalizacji kosztów, niezbędne do wykonania zobowiązań wynikających z umowy o przyłączenie do sieci gazowej, umowy sprzedaży paliw gazowych lub umowy o świadczenie usług przesyłowych albo umowy o magazynowanie paliw gazowych,

11) subsydiowaniu skrośnym – należy przez to rozumieć pokrywanie kosztów dotyczących jednego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej lub jednej grupy odbiorców przychodami pochodzącymi z innego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej lub od innej grupy odbiorców,

12) pozyskaniu paliw gazowych – należy przez to rozumieć zakup paliw gazowych z importu i źródeł krajowych oraz wydobycie, wytwarzanie i przetwarzanie paliw gazowych,

13) pojemności czynnej magazynu – należy przez to rozumieć maksymalną ilość gazu możliwą do odebrania w ciągu jednego cyklu pracy magazynu przy zachowaniu bezpieczeństwa pracy magazynu.

1) zgodność z założeniami polityki energetycznej państwa, a w szczególności określoną w tych założeniach polityką inwestycyjną i cenową oraz innymi czynnikami wpływającymi na poziom uzasadnionych kosztów stanowiących podstawę do ustalania cen i stawek opłat,

2) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen,

3) eliminowanie subsydiowania skrośnego.

1) poszczególne grupy taryfowe,

2) rodzaje oraz wysokość cen i stawek opłat, a także warunki ich stosowania,

3) bonifikaty,

4) opłaty z tytułu niedotrzymania przez strony warunków umowy,

5) opłaty za nielegalny pobór paliw gazowych.

2. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane określić zasady uwzględniania przy kalkulacji cen i stawek opłat:

1) uzasadnionych kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, kosztów modernizacji, rozwoju i ochrony środowiska,

2) kosztów współfinansowania przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy i rozbudowy nowych źródeł energii i sieci oraz przedsięwzięć związanych z rozwojem energetyki niekonwencjonalnej,

3) poprawy efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego.

3. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane opracować taryfę w sposób umożliwiający zainteresowanym podmiotom określenie na jej podstawie składników opłat za paliwa gazowe i świadczone usługi dla poszczególnych zakresów prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej związanej z zaopatrzeniem odbiorców w paliwa gazowe.

1) ceny za paliwa gazowe,

2) bonifikaty,

3) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków umów.

2. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania i dystrybucji paliw gazowych ustala w taryfie:

1) ryczałtowe stawki opłat za przyłączenie do sieci przesyłowej lub rozdzielczej,

2) stawki opłat za usługi przesyłowe sieciami przesyłowymi i rozdzielczymi,

3) bonifikaty,

4) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków umów,

5) opłaty za nielegalny pobór paliw gazowych.

3. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi ustala w taryfie:

1) ceny za paliwa gazowe,

2) stawki opłat abonamentowych,

3) bonifikaty,

4) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków umów.

4. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie magazynowania paliw gazowych ustala w taryfie:

1) stawki opłat za usługi magazynowania paliw gazowych,

2) bonifikaty,

3) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków umów.

1) ryczałtowe stawki opłat za budowę przyłącza do sieci przesyłowej lub rozdzielczej, zwane dalej „ryczałtowymi stawkami opłat za przyłącze”,

2) ryczałtowe stawki opłat za niezbędną do realizacji przyłączenia budowę lub rozbudowę sieci rozdzielczej, zwane dalej „ryczałtowymi stawkami opłat za rozbudowę sieci”.

1) odrębnie dla sieci przesyłowej i rozdzielczej w zależności od:

a) średnicy przyłącza,

b) rodzaju materiałów i technologii wykonania,

2) na podstawie uzasadnionych kosztów budowy przyłącza wynikających z planowanych nakładów na budowę przyłącza, przy zastosowaniu standardowych elementów przyłącza i jego wykonaniu w warunkach standardowych, wyrażone w złotych na jednostkę długości przyłącza.

2. Do standardowych elementów przyłącza, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:

1) rurę przewodową, złącze izolacyjne lub połączenia typu polietylen-stal na przyłączu polietylenowym, kurek główny oraz reduktor ciśnienia gazu o przepustowości do 10 m³/h, rury ochronne na skrzyżowaniu z innym uzbrojeniem podziemnym – przy budowie przyłącza w sieci rozdzielczej,

2) rurę przewodową, złącze izolacyjne, dwa układy zaporowo-upustowe, rury ochronne na skrzyżowaniach z innym uzbrojeniem podziemnym – przy budowie przyłącza w sieci przesyłowej.

3. Do warunków standardowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się wykonanie przyłącza w wykopie otwartym, teren bez nawierzchni utwardzonej, grunt kategorii III–IV oraz wykonywane ręcznie roboty ziemne.

1) przyjmując, że ustalana na ich podstawie opłata obejmuje tylko niezbędną do realizacji przyłączenia budowę lub rozbudowę sieci rozdzielczej,

2) na podstawie uzasadnionych kosztów budowy lub rozbudowy sieci rozdzielczej, wynikających z planowanych nakładów na budowę lub rozbudowę tej sieci przy zastosowaniu standardowych elementów sieci i wykonanie budowy lub rozbudowy w warunkach standardowych, wyrażone w złotych na jednostkę długości sieci rozdzielczej.

2. Do standardowych elementów sieci, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się rurę przewodową, armaturę odcinającą, rurę ochronną na skrzyżowaniach z innym uzbrojeniem podziemnym – przy rozbudowie sieci rozdzielczej.

3. Do warunków standardowych wykonania budowy lub rozbudowy sieci, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się wykonanie budowy lub rozbudowy sieci w wykopie otwartym przy użyciu rur ochronnych na skrzyżowaniach z innym uzbrojeniem, w terenie bez nawierzchni utwardzonej, gruncie kategorii III–IV oraz wykonywane ręcznie roboty ziemne.

2. W nakładach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio koszty: prac projektowych, prac geodezyjnych, uzgodnienia dokumentacji, uzyskania pozwolenia na budowę, budowy standardowych elementów przyłącza i sieci, nadzoru budowlanego, robót budowlano-montażowych wraz z niezbędnymi próbami oraz opłaty za zajęcie terenu.

1) planu rozwoju, o którym mowa w art. 16 ustawy, lub

2) planu zaopatrzenia w paliwa gazowe, o którym mowa w art. 20 ustawy.

1) mocy umownej i stopnia wykorzystania przepustowości sieci, wyrażonego w przedziale od 0
do 1,

2) rodzaju przyłącza i jego długości, wyrażonej w metrach.

2. Stopień wykorzystania przepustowości sieci, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określony w warunkach przyłączenia, jest równy ilorazowi mocy umownej do maksymalnej mocy, jaką można przesłać rozbudowywaną siecią do odbiorcy.

3. Ryczałtowa opłata za przyłączenie do sieci gazowej stanowi sumę:

1) ryczałtowej opłaty za budowę przyłącza do 5 m do sieci rozdzielczej lub do 30 m do sieci przesyłowej,

2) ryczałtowej opłaty za budowę przyłącza, stanowiącej iloczyn ryczałtowej stawki opłaty za przyłącze i długości przyłącza,

3) ryczałtowej opłaty za budowę lub rozbudowę sieci rozdzielczej, stanowiącej iloczyn ryczałtowej stawki opłaty za budowę lub rozbudowę sieci, długości sieci rozdzielczej niezbędnej do budowy lub rozbudowy i współczynnika określającego stopień wykorzystania przepustowości tej sieci.

4. Ryczałtową opłatę za przyłączenie do sieci rozdzielczej oblicza się według wzoru:

O_RP = S_P + S_RP x L_P + S_RS x L_S x W_S

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

5. Ryczałtową opłatę za przyłączenie do sieci przesyłowej oblicza się według wzoru:

O_RP = S_P + S_RP X L_P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

2. Przedsiębiorstwo energetyczne może, na wniosek przyłączanego podmiotu, rozłożyć opłatę, o której mowa w ust. 1, na raty. Warunki pobierania opłaty w ratach, w tym pokrywania związanych z tym kosztów, określa umowa o przyłączenie.

1) oddzielnie dla sieci przesyłowej i rozdzielczej,

2) w sieciach przesyłowych z uwzględnieniem podziału na:

a) dystansowe stawki opłat – dla odbiorców, którzy korzystają z prawa do usług przesyłowych,

b) dystansowe lub grupowe stawki opłat – dla odbiorców, którzy nie korzystają z prawa do usług przesyłowych,

c) w sieciach rozdzielczych, jako grupowe stawki opłat za usługi przesyłowe.

2. Stawki opłaty stałej mogą być różnicowane odpowiednio do charakterystyki odbioru paliwa gazowego i potrzeb jego magazynowania.

3. Dla odbiorców przyłączonych do sieci rozdzielczej grupowe stawki opłat za usługi przesyłowe ustala się na podstawie łącznych kosztów, ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne w związku z przesyłaniem i dystrybucją paliwa gazowego od źródła gazu do odbiorcy.

1) zakupu paliw gazowych w ilości niezbędnej do pokrycia różnicy między ilością paliw gazowych wprowadzoną do sieci gazowej a ilością paliw gazowych pobraną z sieci przez odbiorców,

2) utrzymania standardów jakościowych dostarczanych paliw gazowych, poprzez zapewnienie niezbędnych rezerw tych paliw i zdolności przesyłowych w źródłach, magazynach i sieciach własnych oraz innych podmiotów.

2. Stawki opłaty stałej za usługi przesyłowe kalkuluje się na podstawie kosztów stałych określonych dla danej grupy taryfowej, w szczególności kosztów:

1) eksploatacji i odtworzenia przyłączy,

2) eksploatacji, odtworzenia, modernizacji i rozbudowy sieci gazowej,

3) przesyłania paliw gazowych sieciami gazowymi o innych parametrach i sieciami innych przedsiębiorstw energetycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie przesyłania i dystrybucji paliw gazowych,

4) rezerwowania przesycania paliw gazowych sieciami gazowymi o innych parametrach i sieciami innych przedsiębiorstw, o których mowa w pkt 3,

5) magazynowania paliw gazowych w górotworze,

6) budowy i eksploatacji układów pomiarowych oraz wykorzystania infrastruktury technicznej, koniecznych dla zapewnienia dostarczania paliw gazowych.

2. Stawki opłaty stałej dystansowej kalkuluje się na jednostkę mocy umownej i jednostkę długości sieci służącej do przesyłania paliwa gazowego, od miejsca jego pozyskania do miejsca odbioru tego paliwa przez odbiorcę.

3. Stawki opłaty stałej grupowej kalkuluje się na jednostkę mocy umownej, z zastrzeżeniem § 22 pkt 3.

2. Stawki opłaty zmiennej za usługi przesyłowe kalkuluje się na podstawie uzasadnionych kosztów zmiennych przesyłania i dystrybucji paliwa gazowego, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Przedsiębiorstwo energetyczne uwzględnia w kalkulacji stawki opłaty zmiennej za usługi przesyłowe część kosztów stałych, w wysokości wynikającej z wymagań określonych w § 33 ust. 1. Wysokość uwzględnianych kosztów może być zróżnicowana dla poszczególnych grup taryfowych.

1) dla stawek dystansowych oblicza się według wzoru:

O_zd = S_zd x Q + S_sd x M_p x L

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

2) dla stawek grupowych, z zastrzeżeniem pkt 3, oblicza się według wzoru:

O_g = S_zg x Q + S_sg x M_p

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

3) dla stawek grupowych w przypadku odbiorców odbierających paliwa gazowe w ilości do 10 m³/h w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy oblicza się według wzoru:

O_cg = S_zg x Q + S_sg

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

N (dobowa) = (M x 365) : Q_R – dla nierównomierności dobowej lub

N (godzinowa) = (M x 8760) : Q_R – dla nierównomierności godzinowej,

w którym:

M – jednakowa dla całej grupy taryfowej obliczeniowa moc odbioru paliwa gazowego, ustalona na podstawie średniej charakterystyki odbioru tego paliwa dla poszczególnych grup taryfowych, wyrażona w metrach sześciennych na dobę lub w metrach sześciennych na godzinę,

Q_R – ilość przesłanego paliwa gazowego w roku dla danej grupy taryfowej, wyrażona w metrach sześciennych.

2. Dodatkowe opłaty, o których mowa w ust. 1, ustala się za:

1) przerwanie i wznowienie dostarczania paliwa gazowego,

2) sprawdzanie prawidłowości wskazań układu pomiarowego.

3. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania i dystrybucji paliw gazowych kalkuluje stawki opłat, o których mowa w ust. 1, na podstawie uzasadnionych kosztów realizacji usług lub czynności.

1) ceny za paliwa gazowe – na podstawie uzasadnionych kosztów pozyskania paliwa gazowego oraz kosztów własnych związanych z obrotem tym paliwem, wyrażone w złotych za 1 m³ paliwa gazowego,

2) stawki opłat abonamentowych – na podstawie uzasadnionych kosztów świadczenia usług, obejmujących w szczególności: odczytywanie wskazań układów pomiarowych, wystawianie faktur, obliczanie i pobieranie należności za dostarczone paliwo gazowe, a także czynności związane z kontrolą układów pomiarowych, dotrzymywania warunków umów i prawidłowości rozliczeń,

3) bonifikaty i opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków umów – na podstawie standardów jakościowych, określonych w odrębnych przepisach.

2. Koszty własne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się na podstawie kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami gazowymi, a w szczególności kosztów:

1) obsługi handlowej związanej z obrotem paliwami gazowymi,

2) finansowych.

2. Odbiorca, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić do przedsiębiorstwa energetycznego o zmianę grupy taryfowej nie częściej niż raz na 12 miesięcy.

3. Grupę taryfową, do której odbiorca został zakwalifikowany, oraz warunki jej zmiany określa umowa sprzedaży paliw gazowych.

1) stawki opłaty zmiennej za usługi magazynowania – na podstawie uzasadnionych kosztów zmiennych, zależnych od ilości paliwa gazowego zatłaczanego do magazynu gazu i odbieranego z tego magazynu,

2) stawki opłaty stałej za usługi magazynowania – na podstawie uzasadnionych kosztów stałych zależnych od zamówionej pojemności czynnej magazynu i zamawianej mocy gazu odbieranego z magazynu.

O_M = S_ZZ x V_Z + S_ZO x V_O + S_SV x V_C + S_SM x M_M

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

1) kosztów pozyskania, magazynowania, przesyłania i dystrybucji oraz obrotu paliwami gazowymi, poniesionych w poprzednim roku obrotowym, przed wprowadzeniem nowej taryfy, wynikających z zatwierdzonych sprawozdań finansowych,

2) planowanych średnich rocznych kosztów modernizacji i rozwoju oraz kosztów związanych z realizacją inwestycji w zakresie ochrony środowiska,

3) średnich rocznych kosztów:

a) współfinansowania przedsięwzięć związanych z rozwojem energetyki niekonwencjonalnej,

b) współfinansowania przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci.

2. Przedsiębiorstwo energetyczne kształtuje taryfę na podstawie kosztów, o których mowa
w ust. 1, w sposób zapewniający ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen, w szczególności poprzez dokonywanie zakupów towarów i usług, w tym paliw gazowych, z zachowaniem zasad konkurencji.

3. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się na podstawie ewidencji kosztów, prowadzonej zgodnie z dokumentacją księgową opisującą przyjęte zasady rachunkowości, określone przepisami o rachunkowości, oraz rzeczywistego wykonania w poprzednim roku obrotowym kosztów stałych i kosztów zmiennych poniesionych przez przedsiębiorstwo energetyczne.

4. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się na podstawie planu rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, jako średnie roczne koszty w okresie objętym planem, wynikające z określonych w tym planie przedsięwzięć, z uwzględnieniem planów zaopatrzenia w paliwa gazowe, o których mowa w art. 20 ustawy.

5. Koszty prowadzenia działalności gospodarczej, w tym koszty modernizacji i rozwoju, ochrony środowiska, współfinansowania przedsięwzięć związanych z rozwojem energetyki niekonwencjonalnej, przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci, które są wspólne dla wszystkich lub kilku grup odbiorców, dzieli się na poszczególne grupy odbiorców zgodnie z przyjętą w przedsiębiorstwie energetycznym metodą podziału kosztów.

6. W przypadku przedsiębiorstwa energetycznego prowadzącego różne rodzaje działalności gospodarczej, ponoszone przez to przedsiębiorstwo koszty wspólne dla wszystkich lub kilku rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej dzieli się na poszczególne rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z przyjętą w przedsiębiorstwie energetycznym metodą podziału kosztów.

7. Metoda podziału kosztów, o której mowa w ust. 5 i 6, powinna być zgodna z wymogami określonymi w § 3.

2. Cenę wskaźnikową, o której mowa w ust. 1, dla prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie:

1) obrotu paliwami gazowymi – oblicza się jako iloraz rocznych przychodów ze sprzedaży paliwa gazowego, określonych na podstawie cen i stawek opłat obowiązujących w taryfie w danym roku oraz wielkości i struktury sprzedaży w okresie, o którym mowa w § 29 ust. 1 pkt 1, zwanym dalej „rokiem bazowym”, do ilości paliwa gazowego sprzedanego w roku bazowym, z zastrzeżeniem § 32,

2) przysyłania i dystrybucji paliw gazowych – oblicza się jako iloraz rocznych przychodów za przysyłanie i dystrybucję paliwa gazowego, określonych na podstawie stawek opłat w obowiązującej taryfie w danym roku oraz wielkości i struktury sprzedaży w roku bazowym, do ilości tego paliwa przesłanego siecią w roku bazowym, z zastrzeżeniem § 32,

3) magazynowania paliw gazowych – oblicza się jako iloraz przychodów za magazynowanie paliwa gazowego, określonych na podstawie stawek opłat obowiązujących w taryfie w danym roku oraz wielkości i struktury sprzedaży w roku bazowym, do pojemności czynnej magazynów w roku bazowym, z zastrzeżeniem § 32.

3. Cena wskaźnikowa na dany rok obowiązywania taryfy nie może być wyższa niż porównywalna cena wskaźnikowa obliczona według wzoru:

C_pn = C_pn–1 x [1 + (RPI – X)/100]

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C_pn – porównywalną cenę wskaźnikową obliczoną na dany rok obowiązywania taryfy,

C_pn–1 – porównywalną cenę wskaźnikową dla roku poprzedzającego dany rok,

RPI – średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w roku poprzedzającym dany rok obowiązywania taryfy, określony w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wyrażony w procentach,

X – współczynnik korekcyjny, uwzględniający projektowaną poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego oraz zmianę warunków prowadzenia przez nie działalności gospodarczej, wyrażony w procentach.

4. W pierwszym roku obowiązywania taryfy za C_pn–1, o którym mowa w ust. 3, przyjmuje się cenę wskaźnikową obliczoną w sposób określony w ust. 2 dla wartości uzyskanych przychodów i wielkości sprzedaży w roku bazowym.

2. Średnią cenę sprzedaży, o której mowa w ust. 1, oblicza się jako iloraz rocznych przychodów uzyskanych z przesyłania i dystrybucji paliwa gazowego danej grupie taryfowej, ustalonych na podstawie stawek opłat określonych w taryfie dla danego roku oraz wielkości i struktury sprzedaży w roku bazowym, do ilości paliwa gazowego przesłanego siecią gazową danej grupie taryfowej w roku bazowym, z zastrzeżeniem § 32.

3. Wzrost średniej ceny sprzedaży w subsydiowanych grupach taryfowych w danym roku obowiązywania taryfy w stosunku do roku poprzedzającego dany rok nie może być wyższy niż 5 punktów procentowych powyżej wzrostu ceny wskaźnikowej na dany rok dla prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie przesyłania i dystrybucji paliwa gazowego.

1) dodatkowych,

2) za nielegalny pobór paliw gazowych,

3) za niedotrzymanie warunków umów.

2. Wysokość opłat ponoszonych przez poszczególnych odbiorców, o których mowa w ust. 1, określa się na podstawie cen i stawek opłat obowiązujących w taryfie w danym roku oraz w roku poprzedzającym dany rok oraz wielkości i struktury sprzedaży w roku poprzedzającym dany rok.

2. Podwyższone opłaty, o których mowa w ust. 1, oblicza się dla całego nie objętego przedawnieniem okresu udowodnionego nielegalnego pobierania paliw gazowych.

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, oblicza się dla całego nie objętego przedawnieniem okresu udowodnionego pobierania paliw gazowych.

1) u indywidualnych odbiorców w lokalach i odbiorców pobierających paliwa gazowe w ilościach do 10 m³/h w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy – w okresach nie dłuższych niż 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2,

2) u odbiorców pobierających paliwa gazowe w ilościach większych od 10 m³/h w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy – co miesiąc.

2. W przypadku gdy dostarczanie paliwa gazowego odbywa się na podstawie umowy sprzedaży zawartej pomiędzy przedsiębiorstwem energetycznym a właścicielem lub zarządcą budynku działającym na podstawie umowy o zarządzanie budynkiem, podstawą do ustalania wysokości opłat za dostarczane paliwo gazowe, pobieranych przez właściciela lub zarządcę budynku od indywidualnych odbiorców w lokalach, są wskazania układów pomiarowych zainstalowanych w tych lokalach, a w przypadku braku układów pomiarowych – liczba osób zamieszkujących te lokale.

3. W okresach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą być pobierane opłaty za paliwa gazowe w wysokości określonej na podstawie prognozowanego zużycia tych paliw.

4. Jeżeli w wyniku wnoszenia opłat na podstawie prognozowanego zużycia, o którym mowa w ust. 3, powstanie nadpłata lub niedopłata za pobrane paliwo gazowe, przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane zawiadomić odbiorców.

5. W przypadku powstania nadpłaty lub niedopłaty za pobrane paliwo gazowe:

1) nadpłata podlega zaliczeniu na poczet płatności ustalonych na najbliższy okres rozliczeniowy, o ile odbiorca w terminie określonym w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 4, nie krótszym niż 7 dni od dnia zawiadomienia o nadpłacie, nie zażąda jej zwrotu,

2) niedopłata jest doliczana do pierwszego rachunku, ustalonego dla najbliższego okresu rozliczeniowego.

2. Korekta, o której mowa w ust. 1, obejmuje cały okres rozliczeniowy lub okres, w którym występowały stwierdzone nieprawidłowości lub błędy.

1) awarii, zagrożenia wybuchem lub wybuchu,

2) zagrożenia pożarem lub pożaru,

3) prowadzenia prac związanych z usuwaniem awarii,

4) wykonywania planowanych prac konserwacyjnych lub remontowych sieci gazowych,

5) prowadzenia prac związanych z przyłączaniem nowych odbiorców lub prac przyłączeniowych w sieci gazowej należącej do przedsiębiorstwa gazowniczego.

1) ograniczenia ciśnienia dostarczanego paliwa gazowego poniżej wielkości określonych w umowie,

2) niespełniania przez paliwo gazowe standardów jakościowych określonych w odrębnych przepisach.

2. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane udzielić lub odmówić udzielenia bonifikaty w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku przez odbiorcę; wysokość bonifikaty określa taryfa.

2. Wzrost średniej ceny wskaźnikowej ustalonej na podstawie taryfy, o której mowa w ust. 1, w stosunku do średniej ceny ustalonej na podstawie ostatnio obowiązującej taryfy nie może przekraczać 11%.

3. Średnią cenę wskaźnikową, o której mowa w ust. 2, oblicza się jako iloraz przychodów uzyskanych łącznie z prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej, na które uzyskało koncesje, do wielkości sprzedanego paliwa gazowego.

4. Wzrost opłat ponoszonych przez poszczególnych odbiorców za dostarczone paliwo gazowe, określony zgodnie z § 33, nie może przekroczyć 12,5%.

Minister Gospodarki: J. Steinhoff