Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 50 poz. 509

Na podstawie art. 31 ust. 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449, z 1998 r. Nr 137, poz. 886 i z 1999 r. Nr 49, poz. 483) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe warunki odbywania praktyki przez kandydatów ubiegających się o powołanie na funkcjonariuszy Inspekcji Celnej,

2) sposób organizacji kursów specjalistycznych dla kandydatów ubiegających się o powołanie na funkcjonariuszy Inspekcji Celnej,

3 sposób przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych dla kandydatów na funkcjonariuszy Inspekcji Celnej,

4) kryteria oceny osób przystępujących do egzaminu kwalifikacyjnego.

2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) „dyrektor Biura Szkoleń” – dyrektora komórki organizacyjnej Generalnego Inspektoratu Celnego, wykonującej zadania w dziedzinie szkolenia pracowników i funkcjonariuszy Inspekcji Celnej,

2) „kierownik komórki organizacyjnej” – dyrektora departamentu, biura lub sekretariatu w Generalnym Inspektoracie Celnym,

3) „funkcjonariusz” – funkcjonariusza Inspekcji Celnej,

4) „kandydat” – pracownika Inspekcji Celnej ubiegającego się o powołanie na funkcjonariusza,

5) „instruktor” – funkcjonariusza lub pracownika Inspekcji Celnej wyznaczonego przez dyrektora Biura Szkoleń, za zgodą generalnego Inspektora Celnego, do kierowania przebiegiem praktyki oraz opracowania jej szczegółowych programów.

1) praktykę odbywaną w urzędach Inspekcji Celnej,

2) kursy specjalistyczne.

2. Listę kandydatów przedstawiają Generalnemu Inspektorowi Celnemu kierownicy komórek organizacyjnych i regionalni inspektorzy celni.

2. Generalny Inspektor Celny na wniosek instruktora może zarządzić odbycie przez kandydata dodatkowej praktyki terenowej poza urzędami Inspekcji Celnej.

3. Celem praktyki terenowej jest zapoznanie kandydata z działalnością wybranych instytucji administracji rządowej współdziałających z Inspekcją Celną.

4. Szczegółowe zasady odbywania praktyki terenowej uzgadnia każdorazowo dyrektor Biura Szkoleń z właściwymi kierownikami instytucji, o których mowa w ust. 3.

1) opracowuje ramowy program praktyki, który przedkłada do zatwierdzenia Generalnemu Inspektorowi Celnemu,

2) organizuje praktykę i koordynuje jej przebieg.

2. Dyrektor Biura Szkoleń zatwierdza przygotowane przez instruktorów szczegółowe programy praktyki dla kandydatów.

1) zadaniami, uprawnieniami oraz organizacją Inspekcji Celnej,

2) zasadami użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej,

3) zasadami i metodami prowadzenia przez Inspekcję Celną czynności kontrolnych oraz postępowań przygotowawczych,

4) formami i metodami wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez Inspekcję Celną,

5) prawami i obowiązkami funkcjonariuszy.

2. Dziennik praktyk powinien zawierać następujące informacje:

1) imię i nazwisko kandydata,

2) datę rozpoczęcia i zakończenia praktyki,

3) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe instruktorów,

4) nazwę komórki organizacyjnej, w której odbywa się praktyka,

5) zakres zleconych czynności i prowadzone sprawy w poszczególnych okresach praktyki,

6) terminy wykonania czynności, o których mowa w pkt 5,

7) potwierdzenie realizacji zleconych przez instruktora czynności i spraw,

8) charakterystykę kandydata sporządzoną przez instruktora, zawierającą ocenę jego pracy w okresie praktyki oraz ocenę predyspozycji do wykonywania zadań służbowych w określonym pionie Inspekcji Celnej.

2. Na czas uczestnictwa w kursie specjalistycznym kandydat jest zwolniony od wykonywania zadań służbowych.

2. Programy kursów specjalistycznych powinny być dostosowane do przyszłych zadań funkcjonariusza.

3. Program kursów specjalistycznych zatwierdza Generalny Inspektor Celny.

4. Kierownicy komórek organizacyjnych oraz regionalni inspektorzy celni składają do dyrektora Biura Szkoleń wnioski o przeszkolenie podległych im kandydatów w ramach organizowanych kursów specjalistycznych.

1) cel oraz czas trwania kursu,

2) wykaz umiejętności, które powinny zostać opanowane w wyniku kursu.

1) prawo celne,

2) prawo karne,

3) postępowanie karne,

4) prawo karne skarbowe,

5) prawo administracyjne,

6) postępowanie administracyjne,

7) prawo dewizowe,

8) prawo ochrony własności intelektualnej,

9) prawo bankowe,

10) prawo podatkowe.

2. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna, zwana dalej „komisją”, powołana przez Generalnego Inspektora Celnego spośród osób zatrudnionych w Inspekcji Celnej, mających szczególnie wysoki poziom wiedzy w dziedzinach objętych egzaminem.

3. Termin egzaminu oraz regulamin działania komisji określa Generalny Inspektor Celny.

1) przewodniczący,

2) zastępca przewodniczącego,

3) dwaj członkowie,

4) sekretarz.

2. Nadzór nad organizacją i przebiegiem egzaminu sprawuje dyrektor Biura Szkoleń.

3. Wykazy kandydatów uprawnionych do zdawania egzaminu przedstawiają dyrektorowi Biura Szkoleń kierownicy komórek organizacyjnych Generalnego Inspektoratu Celnego oraz regionalni inspektorzy celni.

4. Do wykazów, o których mowa w ust. 3, należy dołączyć dziennik praktyk każdego kandydata.

2. Egzamin pisemny polega na rozwiązaniu testu składającego się z 50 pytań. Pytania testowe opracowuje dyrektor Biura Szkoleń w porozumieniu z kierownikami komórek organizacyjnych Generalnego Inspektoratu Celnego oraz regionalnymi inspektorami celnymi.

3. Testy zatwierdza Generalny Inspektor Celny.

4. Egzamin ustny obejmuje tematykę dotyczącą zagadnień związanych z działalnością Inspekcji Celnej, z uwzględnieniem szczegółowych zadań pionu, w którym funkcjonariusz będzie realizował zadania służbowe.

1) odpowiedź prawidłowa – jeden punkt,

2) odpowiedź nieprawidłowa lub brak odpowiedzi – zero punktów.

2. Część testową egzaminu uważa się za zdaną w razie uzyskania przez kandydata co najmniej 26 punktów.

2. Komisja ocenia odrębnie odpowiedź na każde pytanie, przyznając jeden punkt za odpowiedź prawidłową oraz zero punktów za odpowiedź nieprawidłową lub brak odpowiedzi.

3. Część ustną egzaminu uważa się za zdaną w razie uzyskania przez kandydata co najmniej 6 punktów.

2. Przy ocenie wyników egzaminu stosuje się następującą skalę ocen w zależności od łącznej ilości punktów uzyskanych przez kandydata z części pisemnej i części ustnej:

1) bardzo dobra (54–60 punktów),

2) dobra (47–53 punktów),

3) dostateczna (40–46 punktów),

4) mierna (32–39 punktów),

5) niedostateczna (poniżej 32 punktów).

2. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Kandydat po zdaniu egzaminu otrzymuje dyplom. Wzór dyplomu stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Minister Finansów: w z. J. Bauc

Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 20 maja 1999 r. (poz.509)

Załącznik nr 1

Wzór – PROTOKÓŁ egzaminu kwalifikacyjnego

Załącznik nr 2

Wzór – DYPLOM