Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 28 poz. 258

Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:

1) orzeczenia przepadku rzeczy, wydanego w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenia,

2) przepisów o rzeczach znalezionych oraz likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy,

3) darowizny lub objęcia w posiadanie rzeczy niczyjej,

4) przepisów o spadkach,

o ile dalsze przepisy nie stanowią inaczej.

2. Przepisy, o których mowa w ust. 1, stosuje się również do ruchomości nie stanowiących własności Skarbu Państwa, jeżeli podlegają likwidacji na podstawie:

1) przepisów prawa karnego lub celnego,

2) przepisów o rzeczach znalezionych oraz o likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy.

1) rzeczy znalezionych w urządzeniach i w środkach transportu publicznego,

2) przedmiotów stanowiących sprzęt i ekwipunek wojskowy oraz sprzęt i ekwipunek policyjny,

3) przedmiotów, których posiadanie wymaga szczególnego zezwolenia organów administracji państwowej,

4) ryb i sprzętu rybackiego, podlegających przepadkowi na podstawie przepisów o rybołówstwie morskim.

2. W przypadku rzeczy znalezionych organem właściwym do ich przechowywania jest starosta powiatu, zwany dalej „organem przechowującym”.

2. Dobra kultury, o których mowa w § 3, mogą być oddane pod dozór wyłącznie państwowemu muzeum lub innej państwowej instytucji kultury.

2. Można zaniechać oszacowania ruchomości, które przed przejęciem na własność Skarbu Państwa zostały oszacowane przez organ likwidacyjny lub biegłego powołanego przez ten organ, jeżeli od daty tego oszacowania nie upłynął rok, a z innych okoliczności nie wynika, aby w tym okresie ich wartość mogła ulec zmianie.

2. Do szacowania i sprzedaży przedmiotów wartościowych stosuje się odpowiednio art. 99 § 2, art. 105–108 i art. 110 ustawy oraz przepisy szczególne wydane na podstawie art. 109 § 1 ustawy.

1) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa na podstawie rozstrzygnięć lub decyzji organów celnych, wydanych w postępowaniu w sprawach celnych lub karnym skarbowym prowadzonym przez organy celne albo w postępowaniu dotyczącym likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy, a znajdujących się w dyspozycji organów celnych,

2) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa w drodze nieodpłatnego przekazania w wypadkach przewidzianych w przepisach prawa celnego,

3) podlegają likwidacji stosownie do przepisów wymienionych w § 1 ust. 2 i znajdują się w dyspozycji organów celnych

– wykonują dyrektorzy urzędów celnych, wyznaczonych przez Ministra Finansów.

2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, do zakresu czynności dyrektorów urzędów celnych należy również przechowywanie, oszacowanie oraz sprzedaż przedmiotów wartościowych. W tym zakresie dyrektorzy urzędów celnych stosują odpowiednio przepisy art. 110 ustawy oraz przepisy szczególne wydane na podstawie art. 109 § 1 ustawy.

2. Do wydania opinii, czy przedmiot stanowi dobro kultury, oraz do wskazania jednostki państwowej, której przedmiot może być przekazany, właściwy jest wojewódzki konserwator zabytków, a w przypadku materiałów bibliotecznych – dyrektor Biblioteki Narodowej w Warszawie.

3. Przedmioty nie nadające się do obrotu handlowego, a przedstawiające wartość użytkową, mogą być przekazane nieodpłatnie jednostkom organizacyjnym ochrony zdrowia, pomocy społecznej, placówkom oświatowym, instytucjom kultury oraz organizacjom charytatywnym, jeżeli mogą być przez te podmioty wykorzystane przy realizacji ich zadań statutowych, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Przekazanie ruchomości, które naruszałoby prawo autorskie bądź prawo pokrewne, może dojść do skutku, jeżeli twórca wyrazi na nie zgodę lub gdy, o ile jest to możliwe, jednostka przejmująca ruchomość zobowiąże się do usunięcia z niej znamion naruszonego prawa.

5. Przedmioty nadające się do obrotu handlowego, inne niż wymienione w ust. 7, mogą być, w wypadku zdarzeń żywiołowych w rozumieniu przepisów o stanie wyjątkowym, przekazane nieodpłatnie podmiotom, o których mowa w ust. 3, jeżeli przekazanie tych przedmiotów przyczyni się do złagodzenia bezpośrednich skutków takich zdarzeń.

6. Przepisy ust. 1, 3 i 5 mają zastosowanie wyłącznie do ruchomości, które stanowią własność Skarbu Państwa.

7. Nieodpłatne przekazanie przedmiotów, o których mowa w ust. 3 i 5, następuje za zgodą dyrektora izby skarbowej. Dyrektor izby skarbowej może upoważnić naczelnika urzędu skarbowego do wyrażania zgody na nieodpłatne przekazanie przedmiotów. W zakresie przedmiotów likwidowanych przez dyrektorów urzędów celnych na nieodpłatne ich przekazanie jest wymagana zgoda Prezesa Głównego Urzędu Ceł.

8. Nieodpłatne przekazanie następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, w którym podaje się wartość szacunkową przekazywanych przedmiotów, określoną w sposób wskazany w § 6.

2. Zbycia przedmiotów wartościowych, znajdujących się na przechowaniu w Centrali Narodowego Banku Polskiego, dokonają organy likwidacyjne wyznaczone przez dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

3. Przepisy rozporządzenia stosuje się także w całości do ruchomości, które zostały przejęte na własność Skarbu Państwa na podstawie:

1) orzeczenia kary konfiskaty mienia,

2) przepisów o majątkach opuszczonych i poniemieckich.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek