Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 16 poz. 141

Na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. – Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje:

1) towary podrabiane:

a) towary, łącznie z ich opakowaniem, oznaczone bez zezwolenia osoby uprawnionej znakiem towarowym, który jest identyczny z zarejestrowanym znakiem towarowym lub który nie może być odróżniony w swoim zasadniczym wyglądzie od takiego znaku towarowego,

b) znaki towarowe w każdej formie, umieszczone w szczególności w: broszurze, instrukcji użytkowania, dokumencie gwarancji lub naklejce, przedstawione razem z towarem lub osobno, na tych samych warunkach, jak towary, o których mowa w lit. a),

c) opakowania opatrzone znakiem towarowym umieszczonym bez zezwolenia osoby uprawnionej, przedstawione na tych samych warunkach, jak towary, o których mowa w lit. a),

2) towary pirackie – towary będące kopiami lub zawierające kopie, wykonane bez zgody osoby uprawnionej z tytułu prawa autorskiego, praw pokrewnych lub prawa do wzoru przemysłowego, zarejestrowanych lub nie, w wypadku gdy wytwarzanie takich kopii stanowiłoby naruszenie praw,

3) osoba uprawniona – właściciela praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej lub osobę upoważnioną do korzystania z tych praw.

2. Za towary podrabiane lub towary pirackie uważa się również formy lub matryce, które są specjalnie przeznaczone lub przystosowane do wytwarzania podrabianych znaków towarowych dla towarów podrabianych lub wytwarzania towarów podrabianych, a także do wytwarzania towarów pirackich.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien w szczególności zawierać:

1) dane dotyczące wnioskodawcy,

2) dane dotyczące osoby uprawnionej,

3) opis towaru podlegającego ochronie, w sposób pozwalający na jego rozpoznanie, oraz informacje określające:

a) kod taryfy celnej,

b) kraj wysyłki,

c) kraj produkcji,

d) dane dotyczące producenta,

4) przypuszczalną wartość celną towaru podlegającego zatrzymaniu,

5) wnioskowany termin ochrony.

3. Do wniosku należy dołączyć:

1) dowód w oryginale lub kopii, której zgodność z oryginałem została poświadczona urzędowo lub notarialnie, potwierdzający posiadanie praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej,

2) upoważnienie do występowania z wnioskiem o ochronę praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej, jeżeli wnioskodawca nie jest osobą uprawnioną,

3) dowody pozwalające na identyfikację towaru podlegającego ochronie praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej.

4. Do wniosku mogą zostać dołączone dane o przywozie na polski obszar celny towarów podrabianych lub towarów pirackich.

5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany w formie pisemnej; wzór wniosku stanowi załącznik do rozporządzenia.

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, uwzględniająca wniosek o ochronę praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej, powinna zawierać w szczególności:

1) określenie przedmiotu ochrony,

2) termin ochrony,

3) wysokość zabezpieczenia,

4) termin złożenia zabezpieczenia.

3. Termin, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie może być dłuższy niż 12 miesięcy; termin ten może być przedłużony na okres nie dłuższy niż kolejne 12 miesięcy.

2. Zabezpieczenie składa się w formie przewidzianej w art. 199 § 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. – Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160; poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063), zwanej dalej „Kodeksem celnym”.

3. Wysokość zabezpieczenia ustala się na poziomie 10% przypuszczalnej wartości celnej towaru podlegającego zatrzymaniu, nie mniej jednak niż równowartość 5 000 EURO.

4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Prezes Głównego Urzędu Ceł może ustalić zabezpieczenie w wysokości niższej niż określona w ust. 3 lub odstąpić od obowiązku jego złożenia.

2. W wypadku niezłożenia przez wnioskodawcę dodatkowego zabezpieczenia w terminie, o którym mowa w ust. 1, organ celny zwalnia zatrzymane towary.

2. Organ celny, na wniosek wnioskodawcy, ujawni nazwisko lub pełną nazwę oraz adres osoby wprowadzającej lub wyprowadzającej towary z polskiego obszaru celnego oraz odbiorcy, w celu przedstawienia tych danych organom uprawnionym do wszczęcia właściwego postępowania.

2. Termin udzielony wnioskodawcy może być przedłużony przez organ celny na pisemnie umotywowany wniosek, nie więcej niż o 10 dni roboczych i jedynie w wypadku niewydania przez sąd zarządzenia tymczasowego zabezpieczającego jego roszczenia lub stosownego postanowienia wydanego w postępowaniu karnym, o których mowa w ust. 1.

2. Okres, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia doręczenia zawiadomienia.

3. Przepis ust. 1 stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy organ celny dysponuje danymi umożliwiającymi ustalenie osoby uprawnionej.

4. Przepisy § 8 stosuje się odpowiednio.

2. Zabezpieczenie jest zwracane w terminie miesiąca od upływu ostatniego dnia terminu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli organy celne nie poniosły kosztów związanych z dozorem celnym.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 2 lutego 1999 r. (poz. 141)