Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 3 poz. 23

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 9 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:

1) w terenie zalesionym lub zadrzewionym, jeżeli warunki terenowe na to zezwalają,

2) w odległości co najmniej 60 m od osi drogi publicznej, gdy zakład ma być położony po jej stronie północnej lub wschodniej, oraz co najmniej 150 m od osi drogi publicznej, gdy zakład ma być położony po jej stronie południowej, jeżeli inne przepisy nie określają obowiązku zachowania większych odległości dla budynków,

3) w odległości co najmniej 500 m od zwartych osiedli ludzkich i 150 m od pojedynczych budynków przeznaczonych na pobyt ludzi oraz obiektów przetwórstwa rolno-spożywczego, rzeźni i budynków dla zwierząt,

4) od strony zwartych osiedli ludzkich, umożliwiającej zabezpieczenie ich od zanieczyszczonego powietrza przy uwzględnieniu dominującego kierunku wiatru,

5) w dolnym biegu wód płynących do osiedla ludzkiego, gdy do tych wód mają być odprowadzone wody opadowe z terenu zakładu.

2. Zakład utylizacyjny powinien być oddzielony od obiektów budowlanych nie wymienionych w ust. 1 pkt 3.

3. Zakładów utylizacyjnych nie należy budować po zachodniej stronie dróg publicznych.

4. Lokalizacja zakładu utylizacyjnego powinna być uzależniona od możliwości zaopatrywania go w wodę w ilości co najmniej 20 m³ na 1000 kg odpadów zwierzęcych w okresie doby, jak również od możliwości usuwania ścieków do kanałów.

1) podjazdowo-wyładunkowe do wyładowania odpadów zwierzęcych (podjazd),

2) do oskórowania i rozbiórki zwłok zwierzęcych (oprawialnia),

3) na urządzenia i aparaty przetwórcze (kotłownia, hala maszyn) oraz na magazynowanie opału,

4) na składowanie odpadów zwierzęcych,

5) na składowanie skór (skład skór),

6) na składowanie mączki (skład mączki),

7) na składowanie tłuszczu (skład tłuszczu),

8) na szatnie, toalety i natryski dla pracowników,

9) dla lekarza weterynarii,

10) na środki transportowe.

2. Zakład utylizacyjny powinien być rozplanowany w ten sposób, że po jednej stronie, w miarę możliwości północnej, powinny być rozmieszczone pomieszczenia i urządzenia mające styczność z zarazkami chorobotwórczymi (część zakaźna), a w szczególności podjazd, oprawialnia, skład skór, skład części zwłok i odpadów poubojowych, stanowisko do dezynfekcji środków transportowych, pokój dla lekarza weterynarii i pomieszczenie na punkt zdrowia, a w drugiej części pozostałe pomieszczenia i urządzenia (część niezakaźna).

3. W obu częściach zakładu utylizacyjnego powinny być pomieszczenia na środki transportowe oraz szatnie, toalety i natryski dla pracowników, przy czym dla pracowników zatrudnionych w części zakaźnej zakładu utylizacyjnego powinny być urządzone dwie szatnie na odzież domową i ochronną, przedzielone toaletą z natryskami.

4. Część zakaźna zakładu utylizacyjnego powinna być odizolowana od części niezakaźnej. Przy przejściach i przejazdach z części zakaźnej do niezakaźnej zakładu utylizacyjnego oraz przy bramie wjazdowej do części zakaźnej i niezakaźnej z zewnątrz powinny być umieszczone urządzenia do odkażania i oczyszczania.

2. Teren zakładu utylizacyjnego powinien być zadrzewiony.

3. Zakład utylizacyjny powinien być zabezpieczony przed dostępem ptaków i gryzoni.

2. Przy toalecie w części zakaźnej zakładu utylizacyjnego należy zainstalować komorę dezynfekcyjną do odkażania odzieży.

2. Zakład utylizacyjny powinien być zaopatrzony w wodę zdatną do picia w ilości co najmniej 100 I na dobę na pracownika.

2. Podjazd i oprawialnia powinny łączyć się ze sobą zasuwanym połączeniem umożliwiającym wprowadzanie odpadów zwierzęcych za pomocą dźwigu przesuwalnego na kolejce wiszącej i biegnącej z podjazdu do oprawialni.

3. Podłoga oprawialni powinna:

1) znajdować się na wysokości poziomu podłogi środków transportowych, przywożących odpady zwierzęce, lub umożliwiać bezpośredni wjazd środków transportowych do oprawialni,

2) być wykonana z nieprzepuszczalnych i nienasiąkliwych materiałów,

3) być zaopatrzona w urządzenia odprowadzające ścieki.

4. Wewnętrzne powierzchnie ścian oprawialni, co najmniej do wysokości 2 m od podłogi, powinny być gładkie, nienasiąkliwe, nieprzepuszczalne oraz łatwe do dezynfekcji i zmywania.

5. W oprawialni powinno znajdować się oddzielne wejście dla personelu.

6. Przed progiem drzwi oprawialni na całej ich szerokości, po stronie zewnętrznej, należy umieścić specjalne urządzenie dezynfekujące obuwie osób opuszczających oprawialnię.

7. Oprawialnia powinna być wyposażona w odpowiednią ilość urządzeń do transportu odpadów zwierzęcych na kolejce wiszącej lub odpowiednio skonstruowaną muldę do gromadzenia odpadów zwierzęcych, urządzenia do rozdrabniania odpadów zwierzęcych, w wiszącą wagę i urządzenia sygnalizacyjne umożliwiające porozumiewanie się z pracownikami hali maszyn i kotłowni.

2. Podłoga w miejscu wykonywania sekcji zwłok zwierzęcych powinna być zaopatrzona w urządzenia do odprowadzania ścieków, połączone z kanalizacją.

2. Urządzenia do załadowywania kotła służącego do przeróbki odpadów zwierzęcych powinny być hermetycznie izolowane od hali maszyn i wmurowane w ścianę oddzielającą tę halę od oprawialni w ten sposób, aby ładowanie kotła odbywało się tylko od oprawialni.

3. Podłoga hali maszyn powinna być wykonana z nieprzepuszczalnych i nienasiąkliwych materiałów i zaopatrzona w urządzenia do odprowadzania ścieków, połączone z kanalizacją.

2. Podłoga składu odpadów zwierzęcych powinna być wybetonowana i zaopatrzona w urządzenia do odpływu ścieków, połączone z kanalizacją.

2. Podłoga składu skór powinna być wybetonowana, lekko pochyła i zaopatrzona w urządzenia do odpływu ścieków.

2. Ściany i podłoga składu mączki powinny być wybetonowane.

3. Sufit w składzie mączki musi być szczelnie zabezpieczony przed przeciekaniem wody.

4. Przy składzie mączki powinno znajdować się pomieszczenie do składowania opakowań na mączkę.

5. Opakowania na mączkę oraz mączka nie powinny być składowane bezpośrednio na podłodze.

2. Podłoga w składzie tłuszczu powinna być nieprzepuszczalna i nienasiąkliwa oraz zaopatrzona w urządzenia do odprowadzania ścieków połączone z kanalizacją.

3. Na skład opakowań na tłuszcz należy przeznaczyć odrębne pomieszczenie w sąsiedztwie składu tłuszczu.

2. Powierzchnia otoczenia gnojownika powinna być w obrębie co najmniej 3 m nieprzepuszczalna i nienasiąkliwa.

3. W gnojowniku należy przewidzieć kilka przedziałów, których zawartość mogłaby być poddana kolejnemu odkażaniu.

2. Ścieki, o których mowa w ust. 1, mogą wydostać się ze zbiornika tylko za pomocą ciśnienia pary.

3. Odkażone ścieki przed wpuszczeniem do zbiornika powinny być oczyszczone w oczyszczalni ścieków.

2. Narzędzia i sprzęt używane w części zakaźnej zakładu utylizacyjnego nie mogą być przenoszone do części niezakaźnej.

2. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do transportu odpadów zwierzęcych powinny być oczyszczone, umyte i zdezynfekowane po każdym użyciu.

2. W zakładzie utylizacyjnym należy zapewnić system rejestrujący dopełnienie parametrów, o których mowa w ust. 1, a dokumentację tych zapisów należy przechowywać co najmniej przez 2 lata.

2. Wytworzone produkty nie spełniające warunków mikrobiologicznych, określonych w załączniku do rozporządzenia, nie mogą być wprowadzone do obrotu.

3. Wytworzone produkty powinny być składowane i odbierane z zakładu utylizacyjnego w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zakażeniu, przy czym skóry powinny być solone chlorkiem sodu oraz odpowiadać warunkom mikrobiologicznym zawartym w załączniku do rozporządzenia.

2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, powinny być:

1) oddzielone od dróg publicznych, budynków przeznaczonych na pobyt ludzi, obiektów przetwórstwa rolno-spożywczego i innych obiektów budowlanych, a w szczególności rzeźni,

2) zabezpieczone przed dostępem zwierząt, a w szczególności ptaków, gryzoni i owadów.

3) wyposażone w szczególności w urządzenia do czyszczenia i odkażania pojemników, do których odpady zwierzęce są odbierane, oraz pojazdów.

3. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, należy systematycznie przeprowadzać dezynsekcję i deratyzację.

2. Dopuszcza się przewożenie odpadów zwierzęcych środkami transportowymi przykrytymi plandekami, pod warunkiem że środki transportu będą wyposażone w szczelne i przykryte pojemniki lub zbiorniki.

3. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do transportu odpadów zwierzęcych powinny być oczyszczone, umyte i zdezynfekowane po każdym użyciu.

4. Pojemniki i zbiorniki, o których mowa w ust. 2, powinny być oznakowane napisem o treści „Nie przeznaczone do spożycia przez ludzi”, wykonanym literami o wysokości co najmniej 2 cm.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, należy dołączyć do każdej przesyłki odpadów zwierzęcych.

2. Teren grzebowiska i miejsca spalania odpadów zwierzęcych powinny być ogrodzone.

3. Podmiot zajmujący się grzebaniem lub spalaniem odpadów zwierzęcych powinien zapewnić w miejscach, o których mowa w ust. 2, wydzielone pomieszczenie do tymczasowego przetrzymywania odpadów zwierzęcych oraz urządzenia do dezynfekcji.

2. Przed zagrzebaniem odpady zwierzęce powinny być zlane lub posypane środkiem dezynfekującym.

Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski

Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z dnia 23 grudnia 1998 r. (poz. 23)

WARUNKI MIKROBIOLOGICZNE, JAKIE POWINNY SPEŁNIAĆ PRODUKTY WYTWORZONE W ZAKŁADZIE UTYLIZACYJNYM

1. Próbki produktów wytworzonych ze zwłok zwierzęcych, ich części lub odpadów poubojowych pochodzących ze zwierząt, których mięso zostało uznane za niezdatne do spożycia, poddanych systemowi działania cieplnego, pobrane bezpośrednio po działaniu cieplnym, powinny być wolne od ciepłoodpornych zarodników bakterii patogennych (Clostridium perfringens – nieobecne w 1 g produktu).

2. Próbki produktów wytworzonych z odpadów zwierzęcych, pobrane podczas lub po ustalonym okresie składowania, powinny spełniać następujące warunki mikrobiologiczne:

Salmonelle - nieobecność w 25 g: n=5, C=0, m=0, M=0;

Enterobacteriacea: n=5, c=2, m=10, M=3x10² w 1 g

gdzie:

n = liczba próbek

m = wielkość progowa dla liczby bakterii; wynik uznany jest jako zadowalający, jeśli liczba bakterii we wszystkich próbkach jednostkowych nie przekroczy liczby m

M = wartość maksymalna liczby bakterii; wynik uznany jest jako niezadowalający, jeśli liczba bakterii w jednej lub w większej liczbie prób jednostkowych wynosi M lub więcej

C = liczba prób jednostkowych, w których liczba bakterii może wynosić między m a M; próba jest nadal uznana do przyjęcia, jeśli liczba bakterii w pozostałych próbach jednostkowych wynosi m lub mniej od m.