Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 113 poz. 724

Na podstawie art. 39 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje:

2. Działania podejmowane przez podmioty wymienione w ust. 1 oraz ich przedstawicieli nie mogą naruszać zasad regulujących wykonywanie kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych oraz porządku obowiązującego w miejscu wykonywania tych kar lub środków.

1) korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich,

2) nie był skazany za przestępstwo popełnione umyślnie,

3) nie został pozbawiony praw rodzicielskich lub opiekuńczych,

4) daje rękojmię należytego wykonywania przyjętych na siebie obowiązków,

5) ukończył 24 lata, a w wyjątkowych wypadkach 21 lat, jeżeli posiada kwalifikacje lub doświadczenie życiowe wskazujące na przydatność w prowadzeniu działalności wychowawczej i resocjalizacyjnej.

2. Do wniosku o zawarcie porozumienia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) program zawierający zadania, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu, kosztów ich realizacji, źródeł finansowania i spodziewanych efektów,

2) wykaz osób, które bezpośrednio – jako przedstawiciele – będą uczestniczyć w projektowanych działaniach, zawierający dane pozwalające na ocenę, czy odpowiadają one warunkom określonym w § 2, oraz aktualne adresy zamieszkania, wykształcenie i wykonywany zawód tych osób.

3. W razie naruszenia zasad, o których mowa w § 1 ust. 2 lub wynikających z porozumienia, dyrektor zakładu karnego albo aresztu śledczego może wystąpić z pisemnym wnioskiem o zmianę przedstawiciela, a gdy jest to konieczne – może odstąpić od porozumienia.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio, w przypadkach gdy kary, środki karne, zabezpieczające i zapobiegawcze są wykonywane poza zakładami karnymi i aresztami śledczymi.

5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do osób godnych zaufania, o których mowa w § 1 ust. 1.

1) inicjowaniu, organizowaniu i realizowaniu zadań mających na celu zapobieganie przestępczości i przeciwdziałanie powrotowi do przestępstwa oraz kształtowaniu społecznie pożądanej postawy skazanych,

2) realizacji zadań wynikających z programów resocjalizacyjnych przez prowadzenie działalności społecznej, kulturalnej, oświatowej, sportowej i religijnej wobec skazanych,

3) świadczeniu, w uzasadnionych przypadkach, niezbędnej pomocy materialnej, medycznej i prawnej skazanym oraz ich rodzinom,

4) utrzymywaniu celowych kontaktów ze skazanymi,

5) przygotowywaniu osób pozbawionych wolności do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, aresztu śledczego oraz zakładu, w którym są wykonywane środki zabezpieczające, w tym przez udzielanie niezbędnej pomocy w uzyskaniu pracy i zakwaterowania.

2. Podejmując działania, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 5, należy uwzględnić przede wszystkim potrzeby i sytuację osób samotnych, bez stałego miejsca zamieszkania, długotrwale bezrobotnych, w podeszłym wieku, byłych wychowanków rodzin zastępczych, placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, niepełnosprawnych, kończących odbywanie kary w systemie terapeutycznym oraz osób, które z przyczyn obiektywnych nie są w stanie przezwyciężyć trudności adaptacyjnych w środowisku.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek