Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 111 poz. 700

Na podstawie art. 249 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje:

2. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany poinformować również o zmianie danych osobowych, zmianie miejsca zameldowania lub stałego zamieszkania i innych danych niezbędnych do prawidłowego wykonywania tymczasowego aresztowania.

2. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany przekazać do depozytu także dokumenty oraz inne przedmioty, których nie może posiadać w celi.

2. Informacje o miejscu pobytu tymczasowo aresztowanego, do wskazanych przez niego osób lub podmiotów, o których mowa w ust. 1, wysyła się po złożeniu podpisu przez tymczasowo aresztowanego na zawiadomieniu, zgodnie z podanym adresem.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio wobec tymczasowo aresztowanego cudzoziemca.

2. Umieszczenia w celi przejściowej nie stosuje się do tymczasowo aresztowanego przetransportowanego z innego aresztu śledczego albo zakładu karnego, jeżeli był już poddany badaniom i zabiegom, o których mowa w ust. 1.

1) uczestniczyć w grupach organizowanych bez zgody właściwych przełożonych,

2) posługiwać się wyrazami lub zwrotami wulgarnymi, obelżywymi albo gwarą przestępców,

3) uprawiać gier hazardowych,

4) spożywać alkoholu oraz używać środków odurzających lub substancji psychotropowych,

5) odmawiać przyjmowania posiłków dostarczanych przez administrację aresztu śledczego, powodować u siebie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, jak również nakłaniać lub pomagać w dokonywaniu takich czynów – w celu wymuszenia określonej decyzji lub postępowania,

6) wykonywać tatuaży i zezwalać na ich wykonywanie na sobie, jak również nakłaniać lub pomagać w dokonywaniu takich czynów,

7) porozumiewać się z osobami postronnymi oraz osadzonymi w innej celi, jeżeli naruszałoby to ustalony w areszcie porządek,

8) samowolnie zmieniać celi mieszkalnej, miejsca wyznaczonego do spania, stanowiska pracy i miejsca wykonywania zleconej czynności.

1) konieczność oddzielania tymczasowo aresztowanego od skazanych, a także tymczasowo aresztowanych funkcjonariuszy organów powołanych do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników organów wymiaru sprawiedliwości i ścigania od pozostałych tymczasowo aresztowanych,

2) potrzebę zapewnienia porządku oraz bezpieczeństwa w areszcie śledczym,

3) zalecenia lekarskie, psychologiczne i rehabilitacyjne,

4) potrzebę kształtowania właściwej atmosfery wśród tymczasowo aresztowanych,

5) konieczność zapobiegania samoagresji i popełnianiu przestępstw podczas tymczasowego aresztowania.

2. W obecności przełożonych oraz osób wizytujących areszt śledczy tymczasowo aresztowany powinien stać. Tymczasowo aresztowany, a w celi wieloosobowej starszy celi, podaje swoje imię i nazwisko osobom wchodzącym do celi.

3. Obowiązków określonych w ust. 2 nie egzekwuje się, gdy tymczasowo aresztowany zostanie od nich zwolniony przez właściwego przełożonego, w szpitalach i izbach chorych, w czasie pracy i nauczania oraz w trakcie zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, a także zorganizowanych praktyk i posług religijnych, widzeń, posiłków, spaceru i spoczynku, których czas ustalono w porządku wewnętrznym.

2. Dyrektor aresztu śledczego, zwany dalej „dyrektorem”, może zezwolić tymczasowo aresztowanemu na posiadanie w celi odbiornika radiowego i telewizora oraz innych przedmiotów, w tym także podnoszących estetykę pomieszczenia lub będących wyrazem kulturalnych zainteresowań tymczasowo aresztowanego.

3. Tymczasowo aresztowany nie może posiadać w celi albo przekazywać do depozytu w trakcie pobytu w areszcie śledczym przedmiotów, których wymiary lub ilość naruszają obowiązujący porządek albo utrudniają konwojowanie. Przedmioty te przesyła się, na koszt tymczasowo aresztowanego, do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub organizacji, chyba że organ, do dyspozycji którego pozostaje, zwany dalej „organem dysponującym”, zarządzi inaczej. W uzasadnionym przypadku przedmioty te mogą być przesłane na koszt aresztu śledczego.

4. Tymczasowo aresztowany nie może posiadać, poza depozytem, przedmiotów i dokumentów, które mogą utrudniać prawidłowy tok postępowania karnego, środków łączności, urządzeń technicznych służących do rejestrowania i odtwarzania informacji, a także przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa w areszcie śledczym, zwanych dalej „przedmiotami niebezpiecznymi”, a w szczególności brzytew, żyletek, metalowych noży, łyżek i widelców, narzędzi do cięcia metalu, środków służących do obezwładniania, środków odurzających, substancji psychotropowych oraz alkoholu.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy podejmowaniu decyzji o dokonywaniu odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania tymczasowego aresztowania dla określonej grupy tymczasowo aresztowanych.

2. Kontrola osobista polega na oględzinach ciała oraz sprawdzeniu odzieży, bielizny i obuwia, a także przedmiotów posiadanych przez tymczasowo aresztowanego. Oględziny ciała oraz sprawdzenie odzieży, bielizny i obuwia przeprowadza się w oddzielnym pomieszczeniu, podczas nieobecności osób postronnych oraz osób odmiennej płci.

3. Kontrola może być przeprowadzona w każdym czasie. W razie konieczności dopuszczalne jest naruszenie plomb gwarancyjnych oraz uszkodzenie kontrolowanych przedmiotów w niezbędnym zakresie.

4. Znalezione w czasie kontroli przedmioty, których tymczasowo aresztowany nie może posiadać, podlegają zatrzymaniu. Przedmioty, których właściciela ustalono, przekazuje się do depozytu albo przesyła się, na koszt tymczasowo aresztowanego, do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub organizacji. W uzasadnionym przypadku przedmioty te mogą być przesłane na koszt aresztu śledczego. Przedmioty i notatki, których właściciela nie ustalono, podlegają zniszczeniu, pieniądze zaś oraz przedmioty wartościowe przekazuje się na rzecz Skarbu Państwa albo na cele pomocy postpenitencjarnej.

5. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 3 i 4, podejmuje dyrektor. Ze zniszczenia przedmiotów i notatek oraz przekazania pieniędzy i przedmiotów wartościowych sporządza się protokół.

2. Ustalając porządek wewnętrzny dyrektor określa dla aresztu śledczego, a w razie potrzeby dla poszczególnych oddziałów, w szczególności:

1) godziny oraz sposób przeprowadzania apelu porannego i wieczornego,

2) godziny przeznaczone na sen, pracę, naukę, zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego oraz zajęcia własne tymczasowo aresztowanego,

3) godziny i miejsce spożywania posiłków dostarczanych przez administrację,

4) godziny, miejsce i sposób poruszania się po terenie aresztu,

5) godziny, miejsce i sposób odbywania spacerów oraz korzystania z kąpieli,

6) godziny i miejsce, w którym dozwolone jest palenie wyrobów tytoniowych,

7) ilość i rodzaj własnej odzieży, bielizny i obuwia, które tymczasowo aresztowany może posiadać w celi,

8) ilość i wymiary przedmiotów, które tymczasowo aresztowany może posiadać w celi, oraz sposób ich przechowywania, a w razie potrzeby zasady ich używania,

9) dni, godziny i miejsce przyjmowania tymczasowo aresztowanych przez dyrektora i innych przełożonych, lekarzy oraz sposób składania pisemnych wniosków, skarg i próśb,

10) dni, godziny, miejsce i porządek przeprowadzania widzeń,

11) dni, godziny i miejsce odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych oraz nauczania religii,

12) częstotliwość, terminy, miejsce i sposób dokonywania zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym,

13) sposób przyjmowania i wydawania paczek,

14) dni, godziny i miejsce bezpośredniego kontaktowania się z przedstawicielami podmiotów, o których mowa w art. 38 § 1 Kodeksu,

15) osoby upoważnione do przyznawania ulg oraz wymierzania kar dyscyplinarnych.

3. Tekst porządku wewnętrznego powinien znajdować się w każdej celi. Na prośbę tymczasowo aresztowanego udostępnia się mu Kodeks oraz wydane na jego podstawie akty wykonawcze.

2. Cele i inne pomieszczenia w areszcie śledczym, w których tymczasowo aresztowani przebywają, są wizytowane przez dyrektora oraz inne osoby przez niego wyznaczone.

3. Administracja aresztu śledczego może organizować spotkania z grupami tymczasowo aresztowanych, zwłaszcza w sprawach związanych z warunkami tymczasowego aresztowania, zatrudnieniem i nauczaniem.

2. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany informować niezwłocznie przełożonych o zagrożeniach dla jego bezpieczeństwa osobistego oraz unikać tych zagrożeń.

2. O zarządzeniu badań psychiatrycznych zawiadamia się organ dysponujący.

1) udzielać osobom prowadzącym badania informacji o stanie zdrowia, przebytych chorobach i urazach oraz warunkach, w jakich się wychowywał,

2) wykonywać zlecone przez psychologa lub psychiatrę czynności niezbędne na potrzeby badania,

3) poddawać się lekarskim oględzinom ciała i innym niezbędnym badaniom lekarskim.

2. Tymczasowo aresztowany dorosły, który został zakwalifikowany do tymczasowo aresztowanych niebezpiecznych lub podejrzany jest o popełnienie przestępstwa określonego w art. 117–124, art. 127–130, art. 132–136, art. 140 i 141, art. 148 § 1–3, art. 151, art. 156 § 3, art. 158 § 3, art. 166 i 167, art. 170, art. 171 § 1, art. 197–204, art. 207–211, art. 223, art. 247 § 1 i 2, art. 252 § 1 i 2, art. 258 § 2 i 3 i art. 280 § 2 Kodeksu karnego, nie może być umieszczany wspólnie z tymczasowo aresztowanym młodocianym.

3. Decyzję w sprawie, o której mowa w ust. 1, podejmuje dyrektor.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego żołnierza służby czynnej. W czasie czynności procesowych występuje on w umundurowaniu, z oznakami posiadanych stopni wojskowych, a jeżeli nie posiada właściwego umundurowania, korzysta z innej własnej odzieży, bielizny i obuwia.

2. Tymczasowo aresztowanemu umożliwia się dokonanie pierwszego zakupu nie później niż trzeciego dnia roboczego po przyjęciu do aresztu śledczego.

2. Tymczasowo aresztowany może, za zezwoleniem dyrektora, otrzymywać paczki z niezbędną mu odzieżą, bielizną, obuwiem i innymi przedmiotami osobistego użytku oraz środkami higieny, a po pozytywnym zaopiniowaniu przez lekarza – również z lekami; wydawanie leków odbywa się na zasadach ustalonych przez lekarza. Otrzymanie środków leczniczych wymaga dodatkowo zgody organu dysponującego.

3. Paczki podlegają kontroli w obecności tymczasowo aresztowanego. W paczkach nie mogą być dostarczane artykuły, których sprawdzenie jest niemożliwe bez naruszenia w istotny sposób ich substancji, jak też artykuły w opakowaniach utrudniających kontrolę ich zawartości.

4. Artykuły żywnościowe uznane przez lekarza lub innego upoważnionego pracownika służby zdrowia aresztu śledczego za nie nadające się do spożycia podlegają zniszczeniu w obecności tymczasowo aresztowanego.

5. Przepisy § 8 ust. 3 i 4 i § 10 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

2. W nagłym przypadku decyzję o skierowaniu tymczasowo aresztowanego, w celu leczenia, do zakładu opieki zdrowotnej poza aresztem śledczym może podjąć dyrektor, zawiadamiając o tym niezwłocznie organ dysponujący.

3. Leczenie tymczasowo aresztowanego na terenie aresztu śledczego, na jego koszt, przez wybranego przez niego lekarza, wymaga zgody organu dysponującego.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio wobec tymczasowo aresztowanych, u których stwierdzono zaburzenia psychiczne, upośledzonych umysłowo, uzależnionych od alkoholu albo innych środków odurzających lub substancji psychotropowych oraz niepełnosprawnych fizycznie. Dyrektor może dokonywać tych odstępstw na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza albo psychologa.

2. Dyrektor lub organ dysponujący w porozumieniu z dyrektorem może, ze względu na konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego lub zapewnienia bezpieczeństwa w areszcie śledczym, zarządzić odbywanie spaceru w inny sposób niż ustalony w porządku wewnętrznym.

3. Czas trwania i sposób odbywania spaceru przez tymczasowo aresztowanego chorego określa lekarz.

4. W razie naruszenia przez tymczasowo aresztowanego ustalonego sposobu odbywania spaceru, spacer może być zakończony przed czasem.

2. Tymczasowo aresztowanemu, co najmniej raz w miesiącu, umożliwia się ostrzyżenie.

3. Organ dysponujący może zakazać tymczasowo aresztowanemu dokonywania zmiany dotychczasowego wyglądu ze względu na konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego.

4. Zgolenie lub zapuszczenie przez tymczasowo aresztowanego włosów, brody lub wąsów albo zmiana ich koloru w sposób utrudniający identyfikację wymaga zgody dyrektora.

5. Tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej raz w tygodniu z ciepłej kąpieli. Tymczasowo aresztowany zatrudniony przy pracach brudzących korzysta z odpowiednio częstszych kąpieli. Kąpiel tymczasowo aresztowanego chorego odbywa się według wskazań lekarza.

6. Tymczasowo aresztowana kobieta korzysta co najmniej raz dziennie z ciepłej wody i dwa razy w tygodniu z ciepłej kąpieli.

2. Tymczasowo aresztowany otrzymuje od administracji aresztu śledczego pisemne potwierdzenie odbioru wysyłanej przez niego korespondencji urzędowej.

2. Korespondencja tymczasowo aresztowanego podlega nadzorowi administracji aresztu śledczego ze względu na ochronę interesu społecznego, bezpieczeństwo aresztu śledczego lub wymogi indywidualnego oddziaływania.

3. Nadzór, o którym mowa w ust. 2, wykonuje się poprzez kontrolę zawartości korespondencji oraz zapoznawanie się z jej treścią.

4. Korespondencja, o której mowa w art. 8 § 3, art. 102 pkt 11 i art. 103 § 1 Kodeksu, może podlegać jedynie kontroli jej zawartości, która odbywa się w obecności tymczasowo aresztowanego.

2. Cenzura polega na usunięciu części tekstu lub uczynieniu go nieczytelnym, zatrzymanie korespondencji zaś polega na nieprzekazaniu jej adresatowi i dołączeniu do akt osobowych tymczasowo aresztowanego.

3. Decyzję o cenzurze lub o zatrzymaniu korespondencji podejmuje dyrektor, który powiadamia tymczasowo aresztowanego o przyczynach jej ocenzurowania lub zatrzymania. Dyrektor może zezwolić na przekazanie tymczasowo aresztowanemu ważnej wiadomości zawartej w zatrzymanej korespondencji.

4. Dla celów kontrolnych kopię korespondencji przed jej ocenzurowaniem załącza się do akt osobowych tymczasowo aresztowanego; w przypadku wglądu tymczasowo aresztowanego do akt osobowych, kopii korespondencji przed jej ocenzurowaniem oraz korespondencji zatrzymanej nie udostępnia się.

2. Wnioski, skargi i prośby w sprawach pilnych są rozpatrywane niezwłocznie.

3. Tymczasowo aresztowanego, którego wniosek, skarga lub prośba są adresowane do niewłaściwego organu, należy poinformować, jaki organ jest właściwy do jej rozpatrzenia.

2. W widzeniu mogą uczestniczyć nie więcej niż dwie osoby pełnoletnie. Liczba osób niepełnoletnich posiadających wymaganą zgodę na widzenie nie podlega ograniczeniu. Osoby do lat 15 mogą korzystać z widzeń tylko pod opieką osób pełnoletnich posiadających zgodę na widzenie.

3. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może indywidualnie zezwolić na przedłużenie czasu widzenia.

4. Widzenia odbywają się pod dozorem funkcjonariusza, w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt tymczasowo aresztowanego z osobą odwiedzającą.

5. Organ dysponujący może zezwolić na udzielenie widzenia w sposób inny niż określony w ust. 4.

6. W razie udzielenia widzenia w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt tymczasowo aresztowanego z osobą odwiedzającą, tymczasowo aresztowany może spożywać artykuły żywnościowe i napoje zakupione przez osoby odwiedzające na terenie aresztu śledczego.

7. W razie naruszenia przez tymczasowo aresztowanego lub osobę go odwiedzającą ustalonych zasad odbywania widzenia, może być ono przerwane lub zakończone przed czasem.

8. Zasady odbywania widzeń podaje się do wiadomości, w formie ogłoszenia, osobom odwiedzającym, w miejscu dostępnym dla odwiedzających.

1) dodatkowego zakupu artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym,

2) dłuższych spacerów,

3) pierwszeństwa lub częstszego udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego.

2. Zakres uprawnień i ulg, o których mowa w ust. 1, określa dyrektor.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanych przebywających w wyodrębnionym oddziale aresztu śledczego utworzonym w zakładzie karnym.

2. Tymczasowo aresztowany zwolniony z aresztu śledczego przed zakończeniem roku szkolnego lub szkolenia kursowego może składać w areszcie egzaminy końcowe, a zwolniony przed okresem klasyfikacji w szkole otrzymuje zaświadczenie o uczęszczaniu do danej szkoły.

2. Zajęcia kulturalno-oświatowe mogą polegać w szczególności na:

1) udostępnianiu audycji radiowych i telewizyjnych,

2) umożliwianiu korzystania z wypożyczanych lub dostarczanych książek, prasy i gier oraz zakupywania ich na własny koszt,

3) uczestniczeniu w zajęciach świetlicowych i kołach zainteresowań,

4) emisji filmów.

3. Zajęcia sportowe i wychowania fizycznego mogą polegać w szczególności na:

1) uczestniczeniu w zajęciach gimnastycznych i zajęciach kół sportowych,

2) uczestniczeniu w zawodach sportowych.

2. Ulgami są:

1) zezwolenie na indywidualny wystrój celi mieszkalnej,

2) dodatkowy lub dłuższy spacer,

3) zezwolenie na otrzymanie dodatkowej paczki żywnościowej lub otrzymanie paczki przekraczającej dopuszczalny ciężar,

4) indywidualne odstępstwo od porządku wewnętrznego aresztu śledczego, w zakresie ustalonym przez dyrektora aresztu śledczego,

5) zezwolenie na częstsze branie udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych lub wychowania fizycznego,

6) zezwolenie na przekazanie lub otrzymanie od osoby najbliższej upominku,

7) zezwolenie na dłuższe widzenie,

8) zezwolenie na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym,

9) zatarcie wszystkich lub niektórych kar dyscyplinarnych,

10) przyznanie kwoty pieniężnej lub rzeczy.

2. Ulgi określone w § 54 pkt 2, 5, 7 i 8 mogą być przyznane jednorazowo lub na czas określony, nie dłużej jednak niż na trzy miesiące.

3. Udzielenie tymczasowo aresztowanemu zezwolenia, o którym mowa w art. 141 § 4 Kodeksu i w § 54 ust. 2 pkt 6, wymaga zgody organu dysponującego.

2. Przed wymierzeniem oraz wykonaniem kary dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 1, lekarz lub psycholog wydaje pisemną opinię o zdolności tymczasowo aresztowanego do odbycia tej kary.

2. W trakcie wykonywania kary, o której mowa w ust. 1, tymczasowo aresztowanego pozbawia się możliwości:

1) korzystania z odbiornika radiowego i telewizyjnego,

2) bezpośredniego uczestniczenia, wspólnie z innymi tymczasowo aresztowanymi, w nabożeństwach, spotkaniach religijnych oraz nauce religii,

3) korzystania z udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, z wyjątkiem korzystania z książek i prasy,

4) dokonywania zakupów artykułów żywnościowych,

5) otrzymywania paczek żywnościowych,

6) uczestniczenia w nauczaniu i zatrudnieniu poza celą,

7) korzystania z własnej odzieży i obuwia.

2. Decyzję o ukaraniu, uchyleniu, darowaniu, odroczeniu, zamianie, zawieszeniu lub przerwaniu kary dyscyplinarnej, a także o odstąpieniu od ukarania dyscyplinarnego sporządza się na piśmie i podaje do wiadomości tymczasowo aresztowanemu.

3. Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej tymczasowo aresztowany dopuścił się ponownie przekroczenia, zawieszona kara ulega wykonaniu, chyba że dyrektor postanowi inaczej.

1) jest podejrzany o popełnienie przestępstwa o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, a w szczególności:

a) zamachu na niepodległość lub integralność państwa, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy albo na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,

b) ze szczególnym okrucieństwem,

c) wzięcia lub przetrzymania zakładnika albo w związku z wzięciem zakładnika,

d) uprowadzenia statku wodnego lub powietrznego,

e) z użyciem broni palnej, materiałów wybuchowych albo łatwo palnych,

2) podczas uprzedniego lub obecnego pozbawienia wolności stwarzał zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego lub aresztu śledczego w ten sposób, że:

a) był organizatorem lub aktywnym uczestnikiem zbiorowego wystąpienia w areszcie śledczym lub zakładzie karnym,

b) dopuścił się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego lub inną osobę,

c) był sprawcą gwałtu albo znęcał się nad tymczasowo aresztowanym, skazanym lub ukaranym,

d) uwolnił się lub usiłował uwolnić się z aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego albo podczas konwojowania poza terenem takiego aresztu lub zakładu

– i którego właściwości, warunki osobiste, sposób zachowania się w trakcie pobytu w areszcie śledczym lub stopień demoralizacji stwarzają poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu śledczego, zwanego dalej „tymczasowo aresztowanym niebezpiecznym”, osadza się w wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego aresztu.

2. W wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego aresztu, osadza się również tymczasowo aresztowanego podejrzanego o popełnienie przestępstwa w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu.

2. Cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego dla tymczasowo aresztowanych niebezpiecznych wyposaża się w dodatkowe zabezpieczenia techniczno-ochronne. Cele mieszkalne są częściej kontrolowane niż te, w których osadzeni są tymczasowo aresztowani nie zakwalifikowani do niebezpiecznych.

3. Tymczasowo aresztowany niebezpieczny może uczyć się, pracować, bezpośrednio uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii oraz korzystać z zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego tylko w oddziale, w którym jest osadzony.

4. Tymczasowo aresztowany niebezpieczny nie może korzystać z własnej odzieży i obuwia.

5. Poruszanie się tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego po terenie aresztu śledczego odbywa się pod wzmocnionym dozorem i jest ograniczone tylko do niezbędnych potrzeb.

6. Tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego poddaje się kontroli osobistej przy każdorazowym wyjściu i powrocie do celi.

7. Spacer tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego odbywa się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem.

8. Sposób osobistego kontaktowania się przedstawicieli podmiotów określonych w art. 38 § 1 Kodeksu z tymczasowo aresztowanym niebezpiecznym określa każdorazowo dyrektor.

9. Widzenia tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego odbywają się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. W czasie korzystania z widzenia w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą tymczasowo aresztowany nie może spożywać artykułów żywnościowych i napojów, o których mowa w § 42 ust. 6. Tymczasowo aresztowany niebezpieczny nie może korzystać z widzeń w obecności tymczasowo aresztowanych nie zakwalifikowanych jako niebezpiecznych.

10. Dyrektor powiadamia organ dysponujący o istnieniu poważnego niebezpieczeństwa dla osoby odwiedzającej oraz, że konieczne jest udzielenie widzenia wyłącznie w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą.

11. Na żądanie osoby odwiedzającej widzenia udziela się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z tymczasowo aresztowanym niebezpiecznym.

2. Zgoda tymczasowo aresztowanego, o której mowa w ust. 1, powinna być potwierdzona jego podpisem w aktach osobowych przed podjęciem pierwszej decyzji klasyfikacyjnej.

3. Tymczasowo aresztowanego, skazanego wyrokiem sądu pierwszej instancji, który nie wyraził zgody na stosowanie względem niego regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, komisja penitencjarna kwalifikuje do tymczasowo aresztowanych, którzy mogą być przeniesieni do zakładu karnego z oddziałem aresztu śledczego.

4. Do celów przenoszenia tymczasowo aresztowanych, o których mowa w ust. 3, rodzaje zakładów karnych z oddziałem aresztu śledczego oznacza się literami:

1) zakład karny dla młodocianych – TA/M,

2) zakład karny dla odbywających karę po raz pierwszy – TA/P,

3) zakład karny dla recydywistów penitencjarnych – TA/R,

4) zakład karny dla odbywających karę aresztu wojskowego – TA/W.

5. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, obowiązują po upływie 14 dni od wydania wyroku.

1) kwalifikuje tymczasowo aresztowanych do nauczania w szkołach i na kursach, określając albo zmieniając rodzaj i kierunek nauczania, a także podejmuje decyzje o wycofaniu z nauczania,

2) kwalifikuje tymczasowo aresztowanych jako niebezpiecznych oraz dokonuje, co najmniej raz na trzy miesiące, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie,

3) wyraża opinie w sprawach:

a) projektu porządku wewnętrznego aresztu śledczego oraz zmiany tego porządku,

b) innych przekazanych jej przez dyrektora,

4) podejmuje decyzje w sprawie korzystania przez tymczasowo aresztowanego z uprawnień określonych w art. 107 Kodeksu oraz zwalnia, na podstawie art. 121 § 4 Kodeksu, z obowiązku pracy.

2. W przypadku gdy działania administracji aresztu śledczego, o których mowa w ust. 1, okazały się bezskuteczne, administracja aresztu śledczego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania albo publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

2. Tymczasowo aresztowany otrzymuje ponadto świadectwo zwolnienia z aresztu śledczego, zaświadczenie o zatrudnieniu, informacje o aktualnych wynikach lekarskich badań diagnostycznych oraz kartę informacyjną z przeprowadzonego leczenia szpitalnego, a wymagający leczenia – również skierowanie do specjalisty lub do szpitala, jeżeli takie są wskazania lekarskie.

3. Jako ekwiwalent pomocy pieniężnej, o której mowa w art. 166 § 3 Kodeksu, tymczasowo aresztowany może otrzymać przy zwolnieniu stosowną do pory roku odzież, bieliznę, obuwie, bilet na przejazd, a także artykuły żywnościowe na czas podróży. Decyzję w tym zakresie podejmuje dyrektor.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeżeli osoba zwolniona wyraża zgodę na dalsze leczenie w areszcie śledczym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w indywidualnej dokumentacji medycznej. W razie niemożności wyrażenia tej zgody przez osobę zwolnioną, decyzję o pozostawieniu na leczeniu w areszcie śledczym podejmuje lekarz.

3. O pozostawieniu osoby zwolnionej w areszcie śledczym z powodu, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia się niezwłocznie sędziego penitencjarnego, organ dysponujący, a w miarę możliwości – rodzinę lub osobę bliską albo osobę wskazaną przez zwolnionego.

4. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, nie wyraża zgody na dalsze leczenie w areszcie śledczym, lekarz aresztu śledczego poucza ją o możliwych następstwach zdrowotnych odmowy leczenia. Fakt odmowy powinien być potwierdzony podpisem zwolnionego w indywidualnej dokumentacji medycznej, a w przypadku odmowy podpisu – notatką służbową na tę okoliczność.

2. Tymczasowo aresztowany, o którym mowa w ust. 1, nie korzysta z przepustek wymienionych w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 Kodeksu, nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu i § 47 ust. 1 pkt 6 regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, a także zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego wymienionego w art. 165 § 2 Kodeksu.

3. Organ dysponujący może zarządzić stosowanie wobec niego również innych przepisów regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania.

1) osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, sprowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym,

2) obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego i przekazanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności w Rzeczypospolitej Polskiej, do czasu uprawomocnienia się orzeczenia, o którym mowa w art. 609 Kodeksu postępowania karnego,

3) tymczasowo aresztowanego przebywającego w areszcie śledczym przed dniem wejścia w życie regulaminu.

Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka