Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 37 poz. 207

Na podstawie art. 7¹ ust. 2 i art. 21 ust. 3a ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883, Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje:

2. W zakresie nie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych.

2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, na wniosek Dyrektora Generalnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, podwyższać miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego i legislacyjnego, ustalone w załączniku do rozporządzenia, w stopniu proporcjonalnym do wzrostu środków na wynagrodzenia.

2. Dyrektor Generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, w uzasadnionych przypadkach, skrócić pracownikowi okres pracy wymagany do zajmowania danego stanowiska.

2. Dyrektor Generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może przyznać, na czas określony, innym pracownikom, poczynając od stanowiska głównego specjalisty, do których obowiązków należy opracowywanie projektów aktów prawnych, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla starszego legislatora.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek

Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 23 marca 1998 r. (poz. 207)

TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, DODATKU FUNKCYJNEGO I LEGISLACYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I PRAKTYKI ZAWODOWEJ PRACOWNIKÓW KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW