Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 132 poz. 877

Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465 i Nr 106, poz. 496 oraz Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726) zarządza się, co następuje:

2. Rozporządzenie określa warunki, które przy zachowaniu przepisów prawa budowlanego oraz odrębnych przepisów, a także ustaleń Polskich Norm zapewniają:

1) bezpieczeństwo konstrukcji,

2) bezpieczeństwo pożarowe,

3) bezpieczeństwo użytkowania,

4) odpowiednie warunki higieniczne i zdrowotne oraz ochronę środowiska,

5) ochronę przed hałasem i drganiami,

6) oszczędność energii i odpowiednią izolacyjność cieplną przegród,

7) odpowiednie warunki użytkowe,

8) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich,

9) trwałość budowli,

10) ochronę dóbr kultury.

2. Szerokość zorganizowanych ciągów dojazdowych do budowli rolniczych powinna wynosić co najmniej 3 m.

3. Ukształtowanie niwelety podłużnej i przekrojów poprzecznych dojazdów oraz dojść do budowli rolniczych powinny zapewniać spływ wód opadowych.

4. Stanowiska postojowe i dojazdy do budowli rolniczych powinny posiadać nawierzchnię utwardzoną, zapewniającą odpływ wód opadowych.

2. Zbiorniki na płynne odchody zwierzęce powinny mieć dno i ściany nieprzepuszczalne; zbiorniki zamknięte powinny być szczelnie przykryte płytą zaopatrzoną w otwór wejściowy i wentylacyjny.

3. Odległości zamkniętych zbiorników na płynne odchody zwierzęce, mierzone od pokryw i wylotów wentylacyjnych powinny wynosić co najmniej:

4. Odległość otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce o pojemności do 200 m³ oraz płyt gnojowych powinna wynosić co najmniej:

5. Dopuszcza się sytuowanie zbiorników na płynne odchody zwierzęce w odległościach mniejszych niż określone w ust. 3 pkt 3 i ust. 4 pkt 4 lub na granicy działek, w wypadku gdy będą przylegać do tego samego rodzaju zbiorników na działce sąsiedniej.

6. Odległość otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce o pojemności większej niż 200 m³ od obiektów budowlanych wymienionych w ust. 4 i od granicy działki sąsiedniej określa się indywidualnie w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w uzgodnieniu z właściwym państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym.

2. Zbiorniki biogazu i komory fermentacyjne o pojemności większej niż 100 m³ powinny być lokalizowane na działkach przeznaczonych wyłącznie dla biogazowni, a odległości, o których mowa w ust. 1, powinny być co najmniej dwukrotnie większe.

2. W stalowych elementach konstrukcyjnych budowli rolniczych narażonych na korozję należy, niezależnie od zabezpieczenia antykorozyjnego, stosować naddatki.

1) być dostosowane do warunków hydrogeologicznych i innych cech podłoża gruntowego,

2) być dostosowane do rodzaju konstrukcji oraz sposobu użytkowania budowli rolniczych i urządzeń budowlanych z nimi związanych,

3) zapewniać zachowanie stanów granicznych nośności i użytkowania.

2. Fundamenty budowli rolniczych i urządzeń budowlanych z nimi związanych powinny być zabezpieczone przed:

1) negatywnymi skutkami oddziaływania wód gruntowych,

2) skutkami przemarzania podłoża gruntowego, jeżeli podłoże stanowią grunty wysadzinowe,

3) uszkodzeniami umożliwiającymi przeniknięcie do gruntu szkodliwych substancji znajdujących się w budowli.

2. Przegrody budowlane, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób umożliwiający wymianę elementów zniszczonych lub uszkodzonych.

2. Zbiorniki powłokowe z tworzyw elastycznych powinny być zabezpieczone ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,8 m.

3. Odległość ogrodzenia od płaszcza zbiornika biogazu powinna wynosić co najmniej 0,85 m.

4. Dopuszcza się odległość mniejszą od określonej w ust. 3, pod warunkiem wykonania ogrodzenia w sposób uniemożliwiający sięgnięcie do płaszcza zbiornika.

5. Zbiorniki biogazu metalowe i żelbetowe mogą być nie obudowane.

6. Podziemne zbiorniki biogazu mogą być obciążone jedynie znajdującym się nad nimi gruntem.

1) pożarem lub wybuchem,

2) zamarznięciem przewodów doprowadzających i odprowadzających gaz,

3) kondensacją gazu,

4) korozją powodowaną przez substancje zawarte w gazie, a w szczególności przez amoniak i siarkowodór.

2. Izolacja cieplna komór fermentacyjnych i przewodów biogazu powinna być wykonana w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie ognia.

2. Instalacje elektryczne powinny być prowadzone w rurach o stopniu ochrony nie niższym niż IP-54; w wypadku stosowania mieszadeł nurkowych stopień ochrony powinien wynosić IP-68.

1) wytrzymałością na rozrywanie co najmniej 15 N/cmb,

2) przepuszczalnością metanu nie większą niż 10 cm³/m²h bar,

3) odpornością na działanie temperatur w granicach od -30°C do +50°C,

4) możliwością odprowadzania ładunków elektrostatycznych.

2. Otwory nawiewne w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się bezpośrednio nad posadzką, a kanały wywiewne powinny być wyprowadzone ponad dach.

3. W pomieszczeniach ze zbiornikami biogazu otwory nawiewne i wywiewne powinny mieć powierzchnię przekroju dla zbiorników o pojemności:

1) umożliwienie dojazdu oraz opróżnienia gromadzących się osadów,

2) wykonanie spadków w dnie w kierunku komory czerpalnej gnojowicy,

3) wykonanie spadków na zewnątrz dla odpływu wód opadowych.

2. Naziemne i częściowo zagłębione otwarte zbiorniki na płynne odchody zwierzęce, mające wysokość mniejszą niż 1,8 m, oraz zbiorniki ziemne powinny być zabezpieczone ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,8 m.

3. Pomosty obsługowe i dojścia dla obsługi otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce powinny być zabezpieczone barierkami ochronnymi o wysokości co najmniej 1,1 m z poprzeczką umieszczoną w połowie jej wysokości i na wysokości 0,15 m nad pomostem.

4. Izolacja wodoszczelna dna i skarp zbiorników ziemnych na płynne odchody zwierzęce powinna być wykonana z trwałych materiałów izolacyjnych.

2. Skład powinien mieć dojazd dla pojazdów mechanicznych.

3. Podłoże składu powinno być utwardzone ze spadkiem nie mniejszym niż 3%.

4. Skład węgla brunatnego powinien być przykryty.

2. Myjnie urządzeń do ochrony roślin powinny być wyposażone w szczelne zbiorniki ścieków.

2. Przyjęty sposób ochrony przed korozją powinien uwzględniać przewidywany okres eksploatacji budowli rolniczej.

1) być dostosowany do rozwiązań materiałowych,

2) spełniać wymagania higieniczne,

3) umożliwiać konserwację i naprawy.

2. Rozwiązania technologiczne, architektoniczne, instalacyjne i konstrukcyjne powinny uniemożliwiać zniszczenie budowli rolniczej w razie uszkodzenia korozyjnego niektórych elementów.

3. Do elementów wymagających okresowej kontroli i konserwacji należy zapewnić dostęp.

2. W elementach, o których mowa w ust. 1, należy stosować zbrojenie z naddatkiem na korozję.

3. Złącza elementów budowlanych, dla których beton nie stanowi dostatecznej ochrony, należy zabezpieczać powłokami ochronnymi lub wykonywać ze stali nierdzewnej.

4. Minimalna otulina zbrojenia w elementach budowlanych, o których mowa w ust. 1, powinna wynosić:

1) 50 mm od strony środowiska powodującego korozję w silosach na kiszonki,

2) 30 mm w ścianach i dnach leja silosów na zboża i pasze, w których beton powinien spełniać dodatkowo warunek podwyższonej ścieralności.

5. Składniki betonu nie powinny powodować korozji zbrojenia.

1) nośności konstrukcji przez założony czas,

2) warunków ewakuacji,

3) bezpiecznych odległości między obiektami budowlanymi,

4) dróg pożarowych,

5) rozwiązań technicznych i materiałowych dostosowanych do występującego zagrożenia pożarowego lub zagrożenia wybuchem,

6) instalacji i urządzeń elektrycznych o stopniu bezpieczeństwa odpowiadającym występującemu zagrożeniu pożarowemu lub zagrożeniu wybuchem,

7) wody do celów przeciwpożarowych,

8) podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń ratowniczych,

9) oznakowania znakami bezpieczeństwa.

2. Wymiary stref zagrożenia wybuchem dla budowli rolniczych i urządzeń budowlanych z nimi związanych określa załącznik do rozporządzenia.

3. Dopuszcza się przyjmowanie innych wymiarów stref zagrożenia wybuchem niż określone w załączniku, o którym mowa w ust. 2, w wypadku zastosowania rozwiązań technicznych uzasadniających ich przyjęcie zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o ochronie przeciwpożarowej.

2. Strefa bezpieczeństwa powinna być oddzielona ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,5 m oraz oznakowana tablicami ostrzegawczymi: „Biogazownia. Zagrożenie wybuchem. Używanie ognia otwartego i palenie tytoniu zabronione”.

2. W wypadku gdy nie można uniknąć wydzielania się szkodliwych substancji, należy przewidzieć właściwą wentylację, aby stężenia tych substancji nie przekraczały dopuszczalnych norm, określonych w odrębnych przepisach.

2. Przy projektowaniu przejść i dojść przepisy o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, stosuje się odpowiednio.

Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski

Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października
1997 r. (poz. 877)

WYMIARY STREF ZAGROŻENIA WYBUCHEM DLA BUDOWLI ROLNICZYCH I URZĄDZEŃ BUDOWLANYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH