Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 37 poz. 225

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 20 grudnia 1990 r. w Bernie zostały przyjęte:

– Protokół Zgromadzenia Ogólnego Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF) oraz

– poprawki Komisji Rewizyjnej powyższej Organizacji obradującej w dniach 14–21 grudnia 1989 r. i 28–31 maja 1990 r.,

w następującym brzmieniu:

Przekład

PROTOKÓŁ 1990

z dnia 20 grudnia 1990 r.

wprowadzający zmiany do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r.

Na podstawie artykułów 6 i 19 § 2 Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r., odbyło się w Bernie w dniach od 17 do 20 grudnia 1990 r. drugie Zgromadzenie Ogólne Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF).

Biorąc pod uwagę konieczność doskonalenia postanowień COTIF w celu dostosowania ich do nowych potrzeb społeczności międzynarodowej i międzynarodowych przewozów kolejowych,

Umawiające się Strony uzgodniły, co następuje:

1. Artykuł 2 COTIF

§ 2 uzupełnia się nowym ustępem 2 w brzmieniu:

„Za równoważne z przewozami dokonanymi na określonej linii, w rozumieniu przepisów poprzedniego ustępu, uważa się pozostałe przewozy krajowe dokonywane na odpowiedzialność kolei, w uzupełnieniu komunikacji kolejowej.”

2. Artykuł 3 COTIF

W § 2 początek zdania otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Linie wymienione w artykule 2 § 1 i § 2 ustęp 1, na których...”

W § 3 początek zdania pierwszego otrzymuje brzmienie:

„§ 3. Przedsiębiorstwa eksploatujące linie wymienione w artykule 2 § 2 ustęp 1, wpisane na ...”

3. Artykuł 4 COTIF

Tekst art. 4 otrzymuje brzmienie:

„W treści następującej poniżej wyrażenie „konwencja” obejmuje właściwą konwencję, protokół, o którym mowa w artykule 1 § 2 ustęp 2, dodatkowe pełnomocnictwo do kontroli ksiąg oraz załączniki A i B wraz z aneksami, o których mowa w artykule 3 § 1 i 4”.

4. Artykuł 7 COTIF

W § 1 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Komitet Administracyjny składa się z przedstawicieli dwunastu Państw członkowskich”.

W § 1 w ustępie 2 w pierwszym zdaniu skreśla się następujące wyrazy:

„... i przewodniczy Komitetowi”.

W § 2 tekst lit. a) zostaje uzupełniony, jak następuje:

„a) ustala swój regulamin wewnętrzny i większością dwóch trzecich głosów wyznacza Państwo członkowskie, które przewodniczy Komitetowi przez każdy okres pięcioletni;”

W § 2 w lit. d) dodaje się zdania w brzmieniu:

„dyrektor generalny i zastępca dyrektora generalnego są mianowani na okres pięciu lat; mandat ten może być odnowiony;”

5. Artykuł COTIF

§ 7 otrzymuje brzmienie:

„§ 7. Kontrolę ksiąg przeprowadza Rząd Szwajcarski zgodnie z zasadami ustalonymi w dodatkowym pełnomocnictwie stanowiącym załącznik do właściwej konwencji i, z zastrzeżeniem specjalnych zaleceń Komitetu Administracyjnego, zgodnie z przepisami regulaminu księgowo-finansowego Organizacji.”

6. Artykuł 19 COTIF

W § 3 dodaje się nową lit. a) w brzmieniu:

„a) Dodatkowe pełnomocnictwo do kontroli ksiąg.”

Litery a) i b) otrzymują odpowiednio oznaczenia b) i c).

Po Protokole o przywilejach i immunitetach OTIF dodaje się następujący załącznik:

„DODATKOWE PEŁNOMOCNICTWO DO KONTROLI KSIĄG

1. Rewident księgowy kontroluje konta Organizacji, włącznie ze wszystkimi funduszami powierniczymi i kontami specjalnymi, jeśli uważa to za konieczne w celu upewnienia się:

a) czy sprawozdania finansowe są zgodne z księgami i zapisami Organizacji;

b) czy operacje finansowe, o których mowa w sprawozdaniach, zostały sporządzone zgodnie z zasadami i przepisami, również budżetowymi, oraz innymi wytycznymi Organizacji;

c) czy papiery wartościowe i gotówka zdeponowane w banku lub w kasie zostały skontrolowane na podstawie dowodów depozytowych wydanych bezpośrednio przez depozytariuszy Organizacji, czy też zostały faktycznie przeliczone;

d) czy kontrole wewnętrzne, włącznie z wewnętrzną weryfikacją rachunków, były właściwe;

e) czy wszystkie składniki aktywów i pasywów, jak również nadwyżki i niedobory, zostały zaksięgowane zgodnie z procedurą, którą rewident księgowy uważa za zadowalającą.

2. Rewident księgowy jest wyłącznie uprawniony do całkowitego lub częściowego zaakceptowania pokwitowań i dokumentów przedstawianych przez dyrektora generalnego. W razie uznania tego za celowe, rewident księgowy może przeprowadzić badanie i szczegółową weryfikację wszelkich dowodów księgowych dotyczących operacji finansowych bądź dostaw i materiału.

3. Rewident księgowy ma w każdym momencie swobodny dostęp do wszystkich ksiąg, zapisów, dokumentów księgowych i innych informacji, które uzna za potrzebne.

4. Rewident księgowy nie jest uprawniony do odrzucenia którejkolwiek z rubryk konta, powinien jednak natychmiast zwrócić uwagę dyrektora generalnego na wszelkie operacje, których prawidłowość lub celowość wydaje mu się wątpliwa, po to, by dyrektor generalny mógł podjąć stosowne kroki.

5. Rewident księgowy przedstawia i podpisuje oświadczenie dotyczące sprawozdań finansowych, używając następujących sformułowań: „Zbadałem sprawozdania finansowe Organizacji za rok sprawozdawczy, który zakończył się dnia 31 grudnia. Moje badanie obejmowało ogólną analizę metod księgowania oraz kontrolę dowodów księgowych i innych dokumentów, jaka w danych okolicznościach wydawała mi się konieczna.” Zależnie od sprawy powyższe oświadczenie informuje, że:

a) sprawozdania finansowe w zadowalający sposób odzwierciedlają sytuację finansową w dniu zakończenia omawianego okresu, jak również wyniki operacji przeprowadzonych w okresie, który zakończył się w tym dniu;

b) sprawozdania finansowe zostały sporządzone zgodnie ze wspomnianymi zasadami księgowości;

c) zasady finansowe zostały zastosowane zgodnie z trybem odpowiadającym trybowi przyjętemu w poprzednim roku sprawozdawczym;

d) operacje finansowe zostały przeprowadzone zgodnie z zasadami i przepisami, także budżetowymi, oraz innymi wytycznymi Organizacji.

6. W raporcie dotyczącym operacji finansowych rewident księgowy wymienia:

a) rodzaj i zakres przeprowadzonej przez niego kontroli;

b) elementy związane z wymogiem kompletności lub dokładności rachunków, uwzględniając w razie potrzeby:

1° informacje niezbędne dla właściwej interpretacji i oceny rachunków;

2° wszelkie kwoty, jakie powinny być pobrane, lecz nie zostały zaksięgowane na koncie;

3° wszelkie kwoty będące przedmiotem normalnego lub warunkowego zobowiązania płatniczego, które nie zostały zaksięgowane lub nie zostały uwzględnione w sprawozdaniach finansowych;

4° wydatki, w odniesieniu do których nie przedłożono wyczerpujących dokumentów księgowych;

5° informacje, czy księgi rachunkowe są prowadzone we właściwej formie. Należy zwrócić uwagę na przypadki, w których forma sprawozdań finansowych odbiega od ogólnie znanych i przyjętych zasad księgowości;

c) inne zagadnienia, na które należy zwrócić uwagę Komitetu Administracyjnego, na przykład:

1° przypadki oszustwa lub domniemania oszustwa;

2° marnotrawstwo lub niewłaściwe wykorzystanie funduszu albo innych składników majątku Organizacji (nawet gdy konta dotyczące tych operacji prowadzone były właściwie);

3° wydatki powodujące w przyszłości ryzyko powstania znacznych kosztów dla Organizacji;

4° każdy ogólny lub szczególny mankament w systemie kontroli wpływów i wydatków albo dostaw lub materiału;

5° wydatki nie odpowiadające intencjom Komitetu Administracyjnego, z uwzględnieniem właściwie przeprowadzonych przeksięgowań wewnątrzbudżetowych;

6° przekroczenia kredytów, z uwzględnieniem zmian wynikających z właściwie przeprowadzonych przeksięgowań wewnątrzbudżetowych;

7° wydatki niezgodne z celami, na które zostały wydane zezwolenia;

d) poziom dokładności lub niedokładności kont dotyczących dostaw i materiału, stwierdzony na podstawie inwentaryzacji i zbadania ksiąg rachunkowych.

Poza tym raport musi wykazywać operacje zaksięgowane podczas poprzedniego okresu sprawozdawczego, na których temat uzyskano nowe informacje, oraz odnotowywać operacje, które należy przeprowadzić w późniejszym okresie sprawozdawczym i o których należałoby poinformować wcześniej Komitet Administracyjny.

7. Rewident księgowy nie powinien w żadnym razie zamieszczać w swoim raporcie krytycznych uwag, jeśli przedtem nie dat dyrektorowi generalnemu odpowiedniej możliwości udzielenia wyjaśnień.

8. Rewident księgowy przekazuje Komitetowi Administracyjnemu i dyrektorowi generalnemu wnioski wynikające z kontroli. Ponadto może on przedstawić jakiekolwiek komentarze w odniesieniu do raportu finansowego dyrektora generalnego, jakie uzna za właściwe.

9. Jeżeli rewident księgowy przeprowadził tylko kontrolę sumaryczną lub nie mógł uzyskać wystarczających dokumentów księgowych, powinien odnotować to w oświadczeniu i w raporcie, a także przedstawić szczegółowe uzasadnienie swoich uwag, jak również wynikające z tego skutki dla sytuacji finansowej i dla zaksięgowanych operacji finansowych.”

1. Artykuł 1 CIV

§ 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w artykułach 2, 3 i 33, Przepisy ujednolicone stosuje się do wszystkich przewozów osób i bagażu, włącznie z przewozem pojazdów samochodowych, wykonywanych na podstawie międzynarodowych dokumentów przewozowych, wystawionych na trasę przebiegającą przez terytorium co najmniej dwóch Państw i obejmującą wyłącznie linie wpisane na listę, o której mowa w artykułach 3 i 10 konwencji, a także w odpowiednim przypadku, do przewozów równoważnych, zgodnie z artykułem 2 § 2 ustęp 2 konwencji.

Przepisy ujednolicone stosuje się również, w zakresie dotyczącym odpowiedzialności kolei za śmierć i zranienie podróżnych, do osób konwojujących przesyłkę, której przewóz odbywa się zgodnie z Przepisami ujednoliconymi o umowie międzynarodowego przewozu towarów kolejami (CIM).”

2. Artykuł 14 CIV

W § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„§ 1. ... W przypadku przewozu pojazdów samochodowych, kolej może dopuścić możliwość pozostania podróżnych w pojazdach samochodowych podczas trwania przewozu.”

3. Artykuł 17 CIV

§ 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Taryfy międzynarodowe mogą, na określonych warunkach, dopuścić do przewozu w charakterze bagażu zwierzęta i przedmioty nie wymienione w § 1, a także przekazane do przewozu pojazdy samochodowe z przyczepami lub bez.

Przepisy dotyczące przewozu pojazdów samochodowych określają w szczególności: warunki przyjęcia do przewozu, warunki nadania, załadunku i przewozu, formę i treść dokumentu przewozowego, który powinien zawierać skrót CIV, a także warunki wyładunku i dostawy oraz obowiązki kierowcy w odniesieniu do pojazdu, załadunku i wyładunku.”

4. Artykuł 41 CIV

Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie: „Pojazdy samochodowe”.

§ 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. W przypadku opóźnienia spowodowanego faktem przypisywanym kolei w załadunku lub w dostawie pojazdu samochodowego, jeśli osoba upoważniona udowodni, że w wyniku tego powstała szkoda, kolej jest zobowiązana do zapłacenia odszkodowania, którego wysokość nie może przekraczać opłaty za przewóz pojazdu.”

§ 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. W przypadku całkowitej lub częściowej utraty pojazdu, odszkodowanie, które ma być wypłacone osobie upoważnionej za udokumentowaną szkodę, jest obliczane według aktualnej wartości pojazdu i nie może przekroczyć 8000 jednostek obrachunkowych.”

§ 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. W odniesieniu do przedmiotów znajdujących się w pojeździe, kolej ponosi odpowiedzialność jedynie za szkody wynikłe z jej winy. Całkowita kwota odszkodowania nie może przekroczyć 1000 jednostek obrachunkowych.

Kolej ponosi odpowiedzialność za przedmioty znajdujące się poza samochodem jedynie w przypadku działań podstępnych.”

Drugie zdanie dotychczasowego § 3 otrzymuje oznaczenie § 5 i brzmienie:

„§ 5. Przyczepa z ładunkiem lub bez ładunku traktowana jest jako jeden pojazd.”

Dotychczasowy § 5 otrzymuje oznaczenie § 6 i nowe brzmienie:

„§ 6. Inne przepisy dotyczące odpowiedzialności za bagaż stosuje się do przewozu pojazdów samochodowych.”

5. Artykuł 42 CIV

Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:

„Utrata prawa do powoływania się na granice odpowiedzialności”

Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„Postanowienia artykułów 30, 31 oraz od 38 do 41 Przepisów ujednoliconych oraz przepisy prawa krajowego, które ograniczają wysokość odszkodowania do pewnej kwoty, nie mają zastosowania, jeżeli udowodniono, że szkoda wynika z działania lub z zaniedbania popełnionego przez kolej albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć.”

Skreśla się ustęp 2.

6. Artykuł 43 CIV

Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:

„Przeliczenie i oprocentowania odszkodowania”

Dodaje się nowy § 1 w brzmieniu:

„§ 1. Jeżeli obliczenie wysokości odszkodowania wymaga przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych, przeliczenia dokonuje się według kursu obowiązującego w dniu i w miejscu, w którym dokonywana jest wypłata odszkodowania.”

§ 1, 2, 3 i 4 otrzymują odpowiednio oznaczenia § 2, 3, 4 i 5.

7. Artykuł 53 CIV

W § 1 zdanie 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Wszelkie roszczenia uprawnionej osoby z tytułu odpowiedzialności kolei w razie śmierci lub zranienia podróżnych ustają, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy, licząc od uzyskania wiadomości o szkodzie, osoba ta nie zgłosiła zaistniałego wypadku kolei, do której mogą być składane reklamacje, zgodnie z artykułem 49 § 1.”

8. Artykuł 55 CIV

W § 2 zdanie 2 otrzymuje brzmienie:

„Jednakże termin przedawnienia wynosi dwa lata, jeżeli w grę wchodzi roszczenie dotyczące szkody wynikłej z działania lub z zaniechania popełnionego albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć.”

Skreśla się lit. a) i b).

1. Artykuł 1 CIM

W § 1 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy:

„jak również, w odpowiednim przypadku, do przewozów równoważnych, zgodnie z artykułem 2 § 2 ustęp 2 konwencji.”

2. Artykuł 18 CIM

Tekst artykułu 18 otrzymuje brzmienie:

„Nadawca jest odpowiedzialny za ścisłość swoich wskazówek zamieszczonych w liście przewozowym. Ponosi on wszelkie następstwa wynikające z tego, że te wskazówki są niewłaściwe, niedokładne, niekompletne lub wpisane w innym miejscu, niż na to przeznaczone.”

Skreśla się ostatnie zdanie.

3. Artykuł 40 CIM

W § 2 skreśla się wyrazy:

„ ,z zastrzeżeniem ograniczenia przewidzianego w artykule 45”

Skreśla się § 4.

4. Artykuł 43 CIM

§ 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Jeżeli wskutek przekroczenia terminu dostawy powstała szkoda, włącznie z uszkodzeniem przesyłki, kolej powinna zapłacić odszkodowanie, które nie może przekroczyć czterokrotnej kwoty przewoźnego.”

5. Artykuł 44 CIM

Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:

„Utrata prawa do powoływania się na granice odpowiedzialności.”

Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„Ograniczenia odpowiedzialności, przewidziane w artykułach 25, 26, 30, 32, 33, 40, 42, 43, 45 i 46 nie mają zastosowania, jeżeli udowodniono, że szkoda wynika z działania lub z zaniechania popełnionego przez kolej albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć.”

Skreśla się ustęp 2.

6. Artykuł 47 CIM

Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:

„Przeliczenie i oprocentowania odszkodowania”

W artykule 47 dodaje się nowy § 1 w brzmieniu:

„§ 1. Jeżeli obliczenie wysokości odszkodowania wymaga przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych, przeliczenia dokonuje się według kursu obowiązującego w dniu i w miejscu, w którym dokonywana jest wypłata odszkodowania.”

Dotychczasowe § 1, 2 i 3 otrzymują odpowiednio oznaczenia § 2, 3 i 4.

7. Artykuł 58 CIM

W § 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) z tytułu szkody wynikłej z działania lub z zaniechania, popełnionego albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć,”

W § 1 skreśla lit. d)

Dotychczasowa lit. e) otrzymuje oznaczenie lit. d).

§ 1. Niniejszy protokół pozostaje otwarty do dnia 30 czerwca 1991 r. w Bernie, w siedzibie Rządu Szwajcarskiego – Rządu-depozytariusza, do podpisania dla państw, które zostały zaproszone na drugie Zgromadzenie Ogólne Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF).

§ 2. Stosownie do postanowień artykułu 20 § 1 COTIF, niniejszy protokół podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu; dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia będą składane w jak najkrótszym terminie Rządowi-depozytariuszowi.

Postanowienia zawarte w niniejszym protokole wchodzą w życie pierwszego dnia dwunastego miesiąca po miesiącu, w którym Rząd-depozytariusz powiadomił Państwa członkowskie o złożeniu dokumentu, który spowodował spełnienie warunków przewidzianych w artykule 20 § 2 COTIF.

Państwa zaproszone na drugie Zgromadzenie Ogólne OTIF, które nie podpisały niniejszego protokołu w terminie przewidzianym w artykule IV § 1, mogą do niego przystąpić składając Rządowi depozytariuszowi dokument przystąpienia.

Jedynie Państwa członkowskie COTIF mogą stać się stronami niniejszego protokołu.

Niniejszy protokół został zawarty i podpisany w języku francuskim.

Do tekstu francuskiego załączono oficjalne tłumaczenie na języki: angielski, arabski, holenderski, niemiecki i włoski.

Miarodajny jest wyłącznie tekst francuski.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Bernie dnia dwudziestego grudnia tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku, w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku francuskim, który zostaje złożony w Archiwach Konfederacji Szwajcarskiej. Każde z Państw członkowskich otrzyma jego uwierzytelnioną kopię.

POPRAWKI I I II DO KONWENCJI
O MIĘDZYNARODOWYM PRZEWOZIE
KOLEJAMI Z DNIA 9 MAJA 1980 R.

COTIF/CIV – CIM zawierające zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej pierwszym posiedzeniu (14–21 grudnia 1989 r.) i na jej drugim posiedzeniu (28–31 maja 1990 r.)

UWAGA – Zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej pierwszym posiedzeniu wchodzą w życie dnia 1 stycznia 1991 r., a zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej drugim posiedzeniu i oznaczone gwiazdką*) wchodzą w życie dnia 1 czerwca 1991 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Załącznik A
do Konwencji o międzynarodowym
przewozie kolejami (COTIF)
z dnia 9 maja 1980 r.

PRZEPISY UJEDNOLICONE
O UMOWIE MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU KOLEJAMI OSÓB I BAGAŻU (CIV)

Tytuł II

Umowa przewozu

Rozdział II

Przewóz bagażu

Artykuł 17

Przedmioty dopuszczone do przewozu

Skreśla się § 3.

Artykuł 19

Nadanie i przewóz bagażu

Niniejszy artykuł otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w taryfach międzynarodowych, bagaż może być nadany do przewozu wyłącznie za okazaniem biletu ważnego co najmniej do stacji przeznaczenia bagażu.

Jeżeli taryfy przewidują, że bagaż może być przyjęty do przewozu bez okazania biletu, to postanowienia Przepisów ujednoliconych, określające prawa i obowiązki podróżnego odnośnie do jego bagażu, stosuje się odpowiednio do nadawcy bagażu.

§ 2. Kolej zastrzega sobie możliwość przewozu bagażu drogą inną niż ta, z której korzysta podróżny.

Ze stacji nadania, jak również ze stacji pośrednich, na których bagaż musi być przeładowany, przewóz odbywa się pierwszym pociągiem przeznaczonym do regularnego przewozu bagażu.

Przewóz bagażu na wyżej wymienionych warunkach może odbywać się tylko wówczas, gdy nie stoją temu na przeszkodzie formalności stawiane przez władze celne lub inne władze administracyjne na stacji nadania lub podczas drogi.

§ 3. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w taryfach międzynarodowych, opłata za przewóz bagażu powinna być uiszczona przy nadaniu.

§ 4. Taryfy lub rozkłady jazdy mogą wyłączyć lub ograniczyć przewóz bagażu w określonych pociągach lub rodzajach pociągów oraz do niektórych stacji lub z nich.

§ 5. Formalności związane z nadaniem bagażu, nie określone w niniejszym artykule, są regulowane przez przepisy obowiązujące na stacji nadania.”

Artykuł 20

Kwit bagażowy

W § 4 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) dzień i godzinę nadania;”

Rozdział III

Wspólne postanowienia dla przewozu osób i bagażu

Artykuł 25

Zwroty i dopłaty

§ 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. W razie niewłaściwego zastosowania taryfy lub omyłki w obliczeniu lub pobraniu opłaty za przewóz i innych opłat, kolej powinna zwrócić nadpłatę, a podróżny wyrównać niedobór, jeżeli nadpłata lub niedobór przekracza dwie jednostki obrachunkowe w stosunku do jednego biletu lub kwitu bagażowego.”

Tytuł III

Odpowiedzialność

Rozdział II

Odpowiedzialność kolei za bagaż

Artykuł 38

Odszkodowanie w razie zaginięcia bagażu

W § 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) jeżeli udowodniono wysokość szkody, odszkodowanie równa się wysokości szkody, najwyżej jednak 40 jednostek obrachunkowych za brakujący kilogram masy brutto lub 600 jednostek obrachunkowych za sztukę bagażu.”

Artykuł 41

Pojazdy samochodowe towarzyszące podróżnym

Teksty § 3 i § 4 zostają zmienione, jak następuje:

§ 3. „...nie może przekraczać 8000 jednostek obrachunkowych.”

§ 4. „...Łączna kwota odszkodowania nie może przekraczać 1000 jednostek obrachunkowych.”

Rozdział III

Wspólne postanowienia dotyczące odpowiedzialności

Artykuł 43

Oprocentowanie odszkodowania

§ 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. Przy przewozie bagażu można żądać odsetek dopiero wtedy, gdy odszkodowanie przekracza 8 jednostek obrachunkowych na kwit bagażowy.”

Załącznik B do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r.

PRZEPISY UJEDNOLICONE
O UMOWIE MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU TOWARÓW KOLEJAMI (C I M)

Tytuł I

Postanowienia ogólne

Artykuł 3

Obowiązek przewozu

§ 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. Jeżeli właściwa władza zarządziła, że:

a) ruch będzie zawieszony czasowo lub na stałe, całkowicie lub częściowo,

b) pewne przesyłki będą wyłączone lub dopuszczone tylko na określonych warunkach,

c) pewne towary będą przyjmowane do przewozu w pierwszej kolejności,

zarządzenia te należy niezwłocznie podać do wiadomości publicznej i kolejom; koleje te podają je do wiadomości kolejom innych państw w celu ich publikacji.”

Tytuł II

Zawarcie i wykonanie umowy przewozu

Artykuł 11

Zawarcie umowy przewozu

§ 1 i 2 otrzymują brzmienie:

§ 1. Zmiana dotyczy wyłącznie tekstu w języku niemieckim.

§ 2. Postępowanie zgodne z § 1 powinno się odbyć bezpośrednio po nadaniu do przewozu całości towaru wymienionego w liście przewozowym, jeśli przepisy obowiązujące na stacji nadania to przewidują, po opłaceniu należności przewozowych, które nadawca bierze na swój rachunek, lub po złożeniu odpowiedniego zabezpieczenia, zgodnie z artykułem 15 § 7.”

Artykuł 12

List przewozowy

§ 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Koleje ustalają jednolity wzór listu przewozowego, który powinien zawierać wtórnik listu przewozowego przeznaczony dla nadawcy.

Dla określonych komunikacji, w szczególności pomiędzy krajami sąsiednimi, koleje mogą przewidzieć w taryfach stosowanie uproszczonego wzoru listu przewozowego.

Dla określonych komunikacji z krajami, które do niniejszej konwencji nie należą, taryfy mogą przewidywać stosowanie procedury specjalnej.”

Artykuł 14

Droga przewozu i zastosowane taryfy

Skreśla się § 8.

Artykuł 19

Stan, opakowanie i oznaczenie towaru

§ 5 otrzymuje brzmienie;

„§ 5. Postanowienia dodatkowe lub taryfy regulują oznaczanie przesyłek przez nadawcę.”

Skreśla się § 6.

Artykuł 24

Dopłaty do przewoźnego

§ 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Niezależnie od opłacenia różnicy przewoźnego i odszkodowania za ewentualną szkodę, kolej może pobrać:

a) dopłatę w wysokości 1 jednostki obrachunkowej od każdego kilograma masy brutto całej sztuki przesyłki:

1° w razie niezgodnego, nieścisłego lub niedostatecznego oznaczenia materiałów i przedmiotów wyłączonych od przewozu na podstawie RID;

2° w razie niezgodnego, nieścisłego lub niedostatecznego oznaczenia materiałów i przedmiotów dopuszczonych do przewozu warunkowo na podstawie RID lub w razie niezachowania tych warunków;

postanowienia dodatkowe mogą określić inne sposoby naliczania dopłat, a w szczególności zryczałtowanej dopłaty za puste wagony osób prywatnych,

b) dopłatę w wysokości 5 jednostek obrachunkowych za każde 100 kilogramów masy powyżej granicy obciążenia, jeżeli wagon został załadowany przez nadawcę.”

Skreśla się § 2.

Dotychczasowy § 3 otrzymuje oznaczenie § 2.

Dotychczasowy § 4 otrzymuje oznaczenie § 3.

Dotychczasowy § 5 otrzymuje oznaczenie § 4 i następujące brzmienie:

„§ 4. Postanowienia uzupełniające określają przypadki, w których nie można pobrać żadnych opłat dodatkowych.”

Artykuł 27

Terminy dostawy

§ 2, 3 oraz § 4 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

„§ 2. Jeżeli brak jest wskazówki o terminach dostawy, przewidzianej w § 1, z zastrzeżeniem postanowień następnych paragrafów, maksymalne terminy dostawy są następujące:

a) dla przesyłek wagonowych:

termin odprawy .... 12 godzin,

termin przewozu za każde

nawet rozpoczęte 400 km ... 24 godziny;

b) dla przesyłek drobnych:

termin odprawy ... 24 godziny,

termin przewozu za każde

nawet rozpoczęte 200 km ... 24 godziny.

Wszystkie odległości odnoszą się do odległości taryfowych wyrażonych w kilometrach.”

§ 3. Termin odprawy liczy się tylko 1 raz, niezależnie od ilości kolei biorących udział w przewozie. Termin przewozu oblicza się za łączną odległość między stacją nadania a stacją przeznaczenia,

§ 4. Kolej może ustalić terminy dodatkowe o określonym czasie obowiązywania, w następujących przypadkach:

a) dla przesyłek nadawanych do przewozu lub wydawanych poza stacjami;

b) dla przesyłek przewożonych:

1° liniami o różnej szerokości toru,

2° drogą morską lub śródlądowymi drogami wodnymi,

3° drogą lądową, jeżeli nie istnieje połączenie kolejowe,

c) .....

d) .....

§ 6 otrzymuje brzmienie:

„§ 6. Bieg terminu dostawy rozpoczyna się o północy następującej po przyjęciu towaru do przewozu.”

§ 8 otrzymuje brzmienie:

„§ 8. Termin dostawy zawiesza się w niedziele i w ustawowe dni świąteczne. Termin zawiesza się również w soboty, jeżeli obowiązujące w danym Państwie przepisy przewidują w tych dniach zawieszenie biegu terminu dostawy w kolejowej komunikacji wewnętrznej.”

W § 9 skreśla się ustęp 2.

Artykuł 29

Wyrównanie pobranych należności przewozowych

§ 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Jeżeli taryfę zastosowano niewłaściwie albo jeżeli popełniono błąd w obliczeniu lub pobraniu należności przewozowych, niedobór powinien być pobrany, a nadpłata zwrócona.

Niedobór zostaje pobrany, a nadpłata zwrócona tylko wtedy, gdy ich wysokość przekracza 8 jednostek obrachunkowych od jednego listu przewozowego. Zwrotu dokonuje się z urzędu.”

Tytuł III

Zmiana umowy przewozu

Artykuł 30

Zmiana dokonana przez nadawcę

§ 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Te zlecenia należy składać w postaci oświadczenia, w formie ustalonej przez kolej.

Oświadczenie to powinno być zamieszczone i podpisane przez nadawcę we wtórniku listu przewozowego, który należy przedstawić kolei. Podpis może mieć formę nadruku lub być zastąpiony przez stempel nadawcy.

Wszelkie zlecenia udzielone w innej formie niż ustalona są nieważne.”

Artykuł 31

Zmiana dokonana przez odbiorcę

§ 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Te zlecenia należy składać w postaci oświadczenia, w formie ustalonej przez kolej.

Wszelkie zlecenia udzielone w innej formie niż ustalona są nieważne.”

W § 3 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) wyznaczona przez niego zgodnie z § 1 lit. c) osoba odebrała list przewozowy, przyjęła towar lub skorzystała z przysługujących jej praw zgodnie z artykułem 28 § 4.”

Artykuł 33

Przeszkoda w przewozie

§ 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. Jeżeli nadawca zmienia odbiorcę lub stację przeznaczenia albo udziela wskazówek stacji, na której znajduje się towar, powinien zamieścić swoje wskazówki we wtórniku listu przewozowego i wtórnik ten przedłożyć kolei.”

Artykuł 34

Przeszkoda w wydaniu

§ 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. W przypadku przeszkody w wydaniu towaru kolej powinna niezwłocznie zawiadomić o tym nadawcę i zażądać od niego wskazówek.”

§ 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Jeżeli przeszkoda w wydaniu ustala przed nadejściem wskazówek od nadawcy do stacji przeznaczenia, towar zostaje wydany odbiorcy. Nadawcę należy o tym niezwłocznie zawiadomić.”

Skreśla się § 5.

Dotychczasowe § 6, 7 i 8 otrzymują oznaczenie § 5, 6 i 7.

Tytuł IV

Odpowiedzialność

Artykuł 38

Domniemanie w razie ponownego nadania

W § 2 dodaje się ustęp 2 w brzmieniu:

„Domniemanie takie stosuje się także wówczas, gdy umowa przewozu, poprzedzająca ponowne nadanie, została zawarta na podstawie podobnej konwencji międzynarodowej o bezpośrednim międzynarodowym przewozie kolejami i gdy zawiera ona takie samo domniemanie prawne dotyczące przesyłek nadanych do przewozu zgodnie z Przepisami ujednoliconymi.”

Artykuł 41

Odpowiedzialność w razie ubytku wagi przy przewozie

W § 1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

„a) dwa procent wagi dla towarów płynnych lub nadanych do przewozu w stanie wilgotnym;

b) jeden procent wagi dla towarów suchych.”

§ 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. W przypadku całkowitego zaginięcia towaru lub w przypadku zaginięcia sztuki przesyłki, przy obliczaniu odszkodowania nie stosuje się żadnego potrącenia ubytku wagi.”

Artykuł 45

Ograniczenie odszkodowania w określonych taryfach

Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

Jeżeli kolej ustala szczególne warunki przewozu w taryfach specjalnych lub wyjątkowych, które przewidują zniżki w porównaniu z przewoźnym obliczonym według ogólnych taryf, może ona ograniczyć odszkodowanie należne osobie uprawnionej w przypadku przekroczenia terminu dostawy, w takim zakresie, w jakim ograniczenie to jest przewidziane w taryfie.

Artykuł 47

Oprocentowanie odszkodowania*)

§ 2 (dawny), który stał się § 3 zgodnie z brzmieniem Protokołu decyzji Komisji Rewizyjnej z dnia 21 grudnia 1989 r., otrzymuje następujące brzmienie:

„§ 3. Odsetki należą się tylko wówczas, gdy odszkodowanie przewyższa 8 jednostek obrachunkowych w odniesieniu do jednego listu przewozowego.”

Tytuł VI

Wzajemne stosunki między kolejami

Artykuł 59

Rozrachunki między kolejami

§ 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„§ 2. Kolej nadania odpowiada za przewoźne i inne należności, których nie pobrała, mimo że nadawca wziął je na swój rachunek, zgodnie z artykułem 15.

§ 3. Jeżeli kolej przeznaczenia wyda towar bez pobrania należności przewozowych i innych wierzytelności, wynikających z umowy przewozu, ponosi ona odpowiedzialność za te kwoty.”

Tytuł VII

Postanowienia wyjątkowe

Artykuł 65

Odchylenia przejściowe

§ 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„§ 1. Jeżeli sytuacja gospodarcza i finansowa jednego Państwa może spowodować poważne trudności w zastosowaniu postanowień tytułu VI, dwa lub więcej z pozostałych Państw może w drodze porozumień uchylić postanowienia artykułów 15, 17 i 30 ustalając, że w komunikacji z Państwem będącym w trudnościach:

a) przesyłki nadawane z każdego z tych Państw powinny być obowiązkowo opłacone przez nadawcę do granic Państwa będącego w trudnościach, ale nie dalej;

b) przesyłki przeznaczone do każdego z tych Państw powinny być obowiązkowo opłacone przez nadawcę do granic Państwa będącego w trudnościach, ale nie dalej;

c) przesyłki przeznaczone do Państwa będącego w trudnościach lub wysyłane z tego Państwa nie powinny być obciążone żadnym zaliczeniem ani zaliczką, z wyjątkiem przypadku, gdy kwoty te są dopuszczone do pewnej wysokości;

d) nadawca nie może zmienić umowy przewozu, jeżeli chodzi o kraj przeznaczenia, płacenie należności przewozowych i zaliczenia.

§ 2. Na warunkach określonych w § 1 i na podstawie upoważnienia swoich rządów, koleje utrzymujące stosunki z koleją Państwa będącego w trudnościach mogą uzgodnić dokonanie odchyleń od artykułów 15, 17, 30 i 31 w ich wzajemnej komunikacji z koleją Państwa będącego w trudnościach.

Decyzje o odchyleniu podejmuje się większością dwóch trzecich głosów kolei utrzymujących stosunki z koleją Państwa będącego w trudnościach.”

W artykule 65 dodaje się § 5 w następującym brzmieniu:

„§ 5. Niezależnie od postanowień niniejszego artykułu, każde Państwo może podjąć działania jednostronne, zgodnie z artykułem 3 § 4 lit. b).”

Aneks IV
(Artykuł 8 § 3)

Regulamin
Międzynarodowego przewozu kolejami przesyłek ekspresowych (RIEx)

§ 4 otrzymuje brzmienie:*)

„§ 4. Przesyłki ekspresowe powinny być przewożone szybkimi środkami przewozowymi w terminach przewidzianych w taryfach międzynarodowych. Terminy dostawy powinny być w każdym razie krótsze od terminów stosowanych na mocy artykułu 27 Przepisów ujednoliconych.”

*) Data wejścia w życie 1 czerwca 1991 r.

Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem i poprawkami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– protokół i poprawki zostały uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych;

– protokół i poprawki są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone;

– protokół i poprawki będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 20 września 1995 r.