Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 105 poz. 485

Na podstawie art. 77³ Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) jednostkach budżetowych,

2) zakładach budżetowych,

3) gospodarstwach pomocniczych,

4) jednostkach budżetowych, których działalność finansowana jest w formie środków specjalnych.

1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,

2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,

3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Godzinową stawkę:

1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz

2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 5,

ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.

3. (skreślony).

4. Stawki godzinowe, o których mowa w ust. 2, zaokrągla się do 1 grosza w górę.

5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o „najniższym wynagrodzeniu”, rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w I kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie ma wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko w ramach zajmowanego stanowiska.

2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia.

3. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także:

1) okresy odbywania czynnej służby wojskowej,

2) okresy odbywania służby w organach bezpieczeństwa publicznego, a także w Milicji Obywatelskiej i Służbie Więziennej,

3) inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia dodatkowego nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

6. Dodatek za wysługę lat wypłacany jest w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości — do 8%,

2) przy drugim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości — do 11%,

3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości — do 15%,

4) przy pracach szczególnie niebezpiecznych — do 13%

— stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia.

2. Szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Wysokość dodatku i rodzaj dodatkowych czynności, o których mowa w ust. 1, określa pracodawca.

1) do 10% najniższego wynagrodzenia — za znajomość pierwszego języka obcego,

2) do 15% najniższego wynagrodzenia — za znajomość każdego następnego języka obcego.

2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku za znajomość języka obcego określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia — po 20 latach pracy,

2) 100% miesięcznego wynagrodzenia — po 25 latach pracy,

3) 150% miesięcznego wynagrodzenia — po 30 latach pracy,

4) 200% miesięcznego wynagrodzenia — po 35 latach pracy,

5) 300% miesięcznego wynagrodzenia — po 40 latach pracy,

6) 300% miesięcznego wynagrodzenia — po 45 latach pracy.

2. Pracownikowi zatrudnionemu przed dniem 1 lipca 1996 r., objętemu do dnia 26 listopada 1995 r. układem zbiorowym pracy dla zakładów wojskowych z dnia 31 grudnia 1974 r., przysługuje, niezależnie od nagród, o których mowa w ust. 1, nagroda jubileuszowa w wysokości:

1) 50% miesięcznego wynagrodzenia — po 15 latach pracy,

2) 300% miesięcznego wynagrodzenia — po 50 latach pracy.

3. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów.

5. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody.

6. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.

7. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody.

8. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze — wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę jubileuszową oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

9. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabyciu prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

10. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę — najwyższą.

11. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 10, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej — różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.

12. Przepisy ust. 10 i 11 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.

13. Pracownikom zatrudnionym w dniu 1 lipca 1996 r. w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1, którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.

14. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie po dniu 1 lipca 1996 r. w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1, nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach ustalonych w ust. 3—12, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia — jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia — co najmniej po 15 latach pracy,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia — co najmniej po 20 latach pracy.

Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

2. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.

3. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

2. Wysokość funduszu premiowego oraz szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania.

ZAŁĄCZNIKI

Załącznik nr 1

TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

Załącznik nr 2

TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO

Załącznik nr 3

TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH

I. Dla nierobotniczych stanowisk pracy

II. Dla robotniczych stanowisk pracy

UWAGI:

W przypadkach określonych szczególnymi przepisami pracownicy zatrudnieni na niektórych stanowiskach pracy, np. energetyk, geodeta, inspektor bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, kierownik kotłowni wysokoprężnej, trener, instruktor (ratownik wodny), przewodnik turystyczny, spawacz, elektromonter, palacz, kierowca, powinni posiadać, oprócz wymagań kwalifikacyjnych ustalonych w tabeli, odpowiednie uprawnienia lub przeszkolenie specjalistyczne.

Załącznik nr 4

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA I WYPŁACANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA, SZCZEGÓLNIE UCIĄŻLIWYCH LUB SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNYCH

1. Do pierwszego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie,

3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25^oC lub poniżej 10^oC,

4) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np. spawanie, hartowanie,

5) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrzna przekraczającej 80%, w wodzie lub błocie,

6) w zaciemnionych pomieszczeniach organów obserwacji w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych,

7) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,

8) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

9) (skreślony),

10) w centrach radiowych, w których pracują co najmniej trzy odbiorniki,

11) w radiowych obiektach nadawczych, stacjach radiowych i radioliniowych.

2. Do drugiego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,

2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

3) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu technologicznego (np. w komorach ciśnieniowych, kesonach),

4) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji (np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych),

5) przy wywozie nieczystości i oczyszczaniu szamb,

6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,

7) w warunkach narażenia na hałas,

8) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych, obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia,

9) przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów.

3. Do trzeciego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa— i beta—naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, jeśli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy,

2) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

3) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,

4) przy przewijaniu kabli w osłonie ołowianej oraz przy remoncie i konserwacji linii kablowych.

4. Do prac szczególnie niebezpiecznych zalicza się prace:

1) związane z wytwarzaniem, magazynowaniem, transportowaniem i stosowaniem materiałów wybuchowych, łatwopalnych, żrących, samozapalnych i pocisków,

2) związane z wytwarzaniem, magazynowaniem, transportowaniem, napełnianiem, instalowaniem butli gazów sprężonych, skraplanych, rozpuszczonych pod ciśnieniem,

3) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw płynnych oraz ich transportem,

4) nurków,

5) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m od poziomu terenu,

6) przy urządzeniach elektromagnetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie pracy w energetyce,

7) przy remontach, konserwacji i rozbudowie kanalizacji teletechnicznej oraz naprawie linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych,

8) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni, których wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia,

9) w kontakcie z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi, lub zwierzętami,

10) pod ziemią lub pod wodą, a także

11) próby z bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi oraz doświadczalne z materiałami wybuchowymi.

5. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 pkt 1, 2 i 7 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.

6. W przypadkach wykonywania w tym samym czasie prac zaliczonych do różnych stopni szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 7, jeden dodatek — najwyższy.

7. Dodatek za prace szczególnie niebezpieczne przysługuje niezależnie od uprawnienia do dodatku z tytułu pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych.

8. Dodatek przyznaje się i wypłaca do czasu osiągnięcia poprawy warunków pracy zgodnie z obowiązującymi normami.

9. Wykaz prac wykonywanych w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych i szczególnie niebezpiecznych sporządza zespół, w którego skład wchodzą: lekarz, inspektor bhp, przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej oraz społeczny inspektor pracy. Wykaz ten podlega zatwierdzeniu przez pracodawcę.

Załącznik nr 5

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO

1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej „dodatkiem”, przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika.

2. Dodatek przyznaje pracodawca w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.

3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.

4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy posiadający:

1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,

2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów,

3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek.

5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5 lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej dobrym.

6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.

7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

8. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:

1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,

2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania egzaminu.

9. Prawo do dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:

1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające przyznanie dodatku,

2) uzyskał ocenę negatywną z ponownie składanego egzaminu.