Dziennik Ustaw - rok 1996 nr 34 poz. 145

2. Przepisy ustawy stosuje się do:

1) rybołówstwa morskiego w granicach polskich obszarów morskich,

2) rybołówstwa morskiego poza granicami polskich obszarów morskich, wykonywanego przez statki rybackie o polskiej przynależności,

z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 5.

3. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.

1) rybołówstwo morskie – łowienie i skup w morzu organizmów morskich, połowy sportowo-rekreacyjne, rozpoznawanie i ochronę żywych zasobów morza, zarybianie oraz hodowlę ryb i innych organizmów morskich,

2) żywe zasoby morza – zasoby żywych organizmów morskich, łącznie z organizmami gatunków dwuśrodowiskowych w okresie ich życia w wodach morskich,

3) statek rybacki – statek przeznaczony lub używany do połowów, przetwórstwa lub transportu złowionych organizmów morskich oraz do celów szkoleniowych i naukowo-badawczych w zakresie rybołówstwa morskiego, a także statek używany do obsługi hodowli organizmów morskich,

4) nakład połowowy – operacje połowowe na danym akwenie, uwzględniające łączny ich czas, liczbę statków i narzędzi połowu oraz ich zdolności łowcze,

5) przyłów – część połowu obejmującą organizmy morskie nie będące celem połowów ukierunkowanych,

6) połowy ukierunkowane – połowy prowadzone z wykorzystaniem określonej techniki i sprzętu połowowego, których celem jest pozyskanie organizmów morskich ściśle określonych gatunków,

7) gatunki dwuśrodowiskowe – organizmy, których rozród odbywa się w innym środowisku wodnym niż żerowanie i wzrost, odbywające cykliczne wędrówki z wód morskich do wód śródlądowych lub odwrotnie,

8) ogólny dopuszczalny połów – wielkość określającą, jaka część stada jednego gatunku może być wyłowiona z danego akwenu w określonym czasie,

9) kwota połowowa – część ogólnego dopuszczalnego połowu udostępnioną do odławiania posiadaczowi licencji połowowej.

1) osoby prawne mające siedzibę w Polsce,

2) jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, utworzone zgodnie z prawem polskim,

3) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce,

jeżeli spełniają warunki określone w przepisach prawa.

2. Dopuszczenie podmiotów zagranicznych do łowienia organizmów morskich w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej może nastąpić na podstawie zezwolenia wydanego przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, lub na podstawie umowy międzynarodowej.

3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, warunki łowienia organizmów morskich przez podmioty zagraniczne w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej.

4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, warunki dopuszczenia podmiotów zagranicznych do udziału w połowach sportowo-rekreacyjnych na polskich obszarach morskich.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa termin, rejon oraz sposób dokonywania połowów.

1) dopuszczalną wielkość nakładu połowowego dostosowaną do stanu eksploatowanych zasobów,

2) zakaz lub ograniczenie połowu, przewozu, wyładunku, sprzedaży, magazynowania i dalszego transportu określonych organizmów morskich,

3) sposób prowadzenia połowów przez statki o polskiej przynależności poza polskimi obszarami morskimi,

4) dopuszczalną wielkość przyłowu oraz postępowanie z występującymi w przyłowie organizmami morskimi,

5) zakaz wyrzucania organizmów morskich za burtę i nakaz ich przywozu do portu polskiego,

6) obowiązek wyładunku organizmów morskich określonych gatunków w portach polskich.

2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób gospodarowania zasobami gatunków dwuśrodowiskowych.

3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wprowadzić, w drodze zarządzenia, na czas oznaczony, zakaz poławiania organizmów morskich określonych gatunków lub zakaz wykonywania rybołówstwa, jeżeli wymaga tego interes państwa lub bezpieczeństwo obywateli.

4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposoby racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza i ich ochrony, zgodnie z zaleceniami międzynarodowych organizacji, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem.

2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, dane podlegające wpisowi do raportów połowowych, tryb składania i sposób weryfikacji danych.

1) stałe obwody ochronne oraz zakaz poławiania w nich niektórych lub wszystkich organizmów morskich,

2) obwody ochronne na określony czas i ich granice oraz szczegółowe warunki wykonywania rybołówstwa w tych obwodach,

3) wymiary i okresy ochronne określonych organizmów morskich,

4) ograniczenia w zakresie sposobu połowów, używania określonych narzędzi połowu lub ich konstrukcji i liczby.

1) nie przekroczyły ustanowionych dla nich wymiarów ochronnych,

2) znajdują się w ustanowionych dla nich okresach ochronnych,

chyba że dyrektor właściwego urzędu morskiego zezwoli na ich odławianie do celów hodowlanych lub w celu pozyskania przynęty.

2. Zabrania się:

1) niszczenia tarlisk, ikry oraz narybku, z zastrzeżeniem ust. 3,

2) obstawiania obwodów ochronnych sprzętem rybackim lub podejmowania innych działań, które wpływają niekorzystnie na stan żywych zasobów morza lub uniemożliwiają swobodne przemieszczanie się organizmów morskich na obszarze obwodu ochronnego.

3. W celu ograniczenia liczebności niepożądanego gatunku dopuszcza się niszczenie tarlisk, ikry oraz narybku, za zgodą dyrektora właściwego urzędu morskiego.

1) materiałów wybuchowych, środków odurzających, trujących i zanieczyszczających środowisko morskie,

2) narzędzi ogłuszających, kłujących i kaleczących oraz prądu elektrycznego.

2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może, na czas określony, nie dłuższy niż rok, zezwolić na używanie narzędzi kłujących lub prądu elektrycznego. W zezwoleniu należy określić, jakiego rodzaju narzędzia kłujące lub o jakich parametrach prąd elektryczny mogą być stosowane przy wykonywaniu rybołówstwa morskiego.

2. Wysokość środków budżetu państwa na cel, o którym mowa w ust. 1, określa corocznie ustawa budżetowa. Środkami tymi dysponuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.

2. Licencje połowowe wydawane są podmiotom, o których mowa w art. 4 ust. 1, indywidualnie na każdy statek rybacki, na czas określony.

3. Wykonywanie rybołówstwa, w ramach licencji, może być ograniczone kwotami połowowymi w odniesieniu do organizmów morskich określonych gatunków, dla których Minister Transportu i Gospodarki Morskiej – na podstawie art. 8 – określa ogólny dopuszczalny połów.

4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, określa, w drodze zarządzenia, sposób i warunki podziału ogólnego dopuszczalnego połowu na kwoty połowowe.

1) wydanie licencji połowowej spowodowałoby przekroczenie wielkości nakładu połowowego, określonej na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1,

2) podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej w okresie ostatnich dwóch lat został ukarany za rażące naruszenie przepisów o rybołówstwie morskim.

2. Skup w morzu organizmów morskich w celach naukowo-badawczych nie wymaga uzyskania licencji połowowej.

2. Sportową licencję połowową wydaje dyrektor właściwego urzędu morskiego.

3. Za wydanie sportowej licencji połowowej pobiera się opłatę.

4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób wykonywania rybołówstwa morskiego w celach sportowo-rekreacyjnych, tryb wydawania sportowych licencji połowowych, wzór takich licencji oraz wysokość opłat za sportowe licencje połowowe.

2. Zbycie kwoty połowowej może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia organu, który wydał licencję połowową.

3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić opłaty od przyznanych kwot połowowych oraz ustalać ich wysokość.

2. Dyrektor urzędu morskiego, dokonując ewidencji statku rybackiego, ustala dla niego oznakę rybacką oraz wystawia zaświadczenie o wpisie do ewidencji i nadaniu oznaki.

3. Zaświadczenie o wpisie do ewidencji powinno być przechowywane na statku.

4. Za wpis do ewidencji i wydanie zaświadczenia pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

1) sposób prowadzenia ewidencji oraz zasady oznakowania statków rybackich,

2) sposób oznakowania sprzętu rybackiego,

3) wzór zaświadczenia o wpisie do ewidencji oraz o nadaniu oznaki rybackiej,

4) wysokość pobieranych opłat, o których mowa w art. 28 ust. 4.

2. Sprzęt rybacki wystawiony w polskich obszarach morskich, nie oznakowany lub wystawiony w miejscach niedozwolonych, podlega przepadkowi.

3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania ze sprzętem, o którym mowa w ust. 2.

2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego reguluje w sposób szczegółowy, w drodze zarządzenia, porządek przy połowach oraz oznakowanie sprzętu rybackiego na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może określić sposób zajmowania miejsc na określonych łowiskach wód wewnętrznych.

1) wydawania lub wystawiania sieci lub innego sprzętu rybackiego w taki sposób lub w takim miejscu, że mogłoby to powodować uszkodzenie innego sprzętu rybackiego lub przeszkadzać innym rybakom w połowach,

2) zatrzymywania lub kotwiczenia statków w miejscach, w których wystawiony jest sprzęt rybacki lub znajdują się znaki nawigacyjne i rybackie albo w których przebiegają kable, oraz na drodze dryfującego sprzętu rybackiego.

2. Zakazu określonego w ust. 1 nie stosuje się do organizmów morskich pochodzących z połowów prowadzonych w celach naukowo-badawczych.

3. Kontroli przestrzegania zakazu określonego w ust. 1 można dokonywać również poza obszarami właściwości miejscowej.

2. Inspektorzy, wykonując swoje czynności, współdziałają z organami Policji oraz Państwowej Inspekcji Handlowej.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady współdziałania inspektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, z Policją oraz Państwową Inspekcją Handlową.

2. Kierownik statku rybackiego jest obowiązany udzielać inspektorowi pomocy w czasie wykonywania przez niego czynności w zakresie nadzoru nad rybołówstwem, w szczególności przez zabieranie go na statek i dowiezienie z powrotem do portu.

podlega karze pieniężnej o równowartości do 1 000 000 jednostek obliczeniowych, zwanych „Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR)”, określanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.

2. Karze, o której mowa w ust. 1, podlega armator statku o polskiej przynależności, przy użyciu którego dokonano eksploatacji żywych zasobów morza poza polskimi obszarami morskimi z naruszeniem przepisów ustawy lub postanowień umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

podlega karze pieniężnej do wysokości nie przekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

1) niewykonywanie obowiązku sporządzania i składania raportów połowowych, o których mowa w art. 9 ust. 1,

2) poławianie organizmów morskich, które nie przekroczyły ustanowionych dla nich wymiarów ochronnych lub w okresie ochronnym,

3) niszczenie tarlisk, ikry oraz narybku,

4) obstawianie obwodów ochronnych sprzętem rybackim lub dokonywanie innych czynności, które wpływają niekorzystnie na stan żywych zasobów morza na obszarze obwodu ochronnego lub uniemożliwiają swobodne przemieszczanie się organizmów morskich,

5) używanie do połowów narzędzi i materiałów oraz środków, o których mowa w art. 12 ust. 1, lub innych zabronionych przez obowiązujące przepisy,

6) poławianie organizmów morskich bez wymaganego zezwolenia, licencji połowowej lub sportowej licencji połowowej albo wbrew ich warunkom,

7) podejmowanie działalności hodowlanej lub zarybiania bez wymaganego zezwolenia albo wbrew jego warunkom,

podlega karze pieniężnej do wysokości nie przekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

2. Tej samej karze podlega ten, kto narusza przepisy:

1) wydane na podstawie art. 7 lub art. 10,

2) o obowiązku zgłaszania do ewidencji oraz oznakowania statku rybackiego,

3) o obowiązku oznakowania sprzętu rybackiego,

4) o zachowaniu porządku przy połowach oraz w związku z połowami.

1) art. 31 otrzymuje brzmienie:

„Art. 31. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, polskie osoby prawne i fizyczne mogą prowadzić badania naukowe na polskich obszarach morskich bez zezwolenia. Osoby te są obowiązane do informowania dyrektora właściwego urzędu morskiego o rejonie i sposobie prowadzenia badań na 14 dni przed ich rozpoczęciem oraz o zakończeniu badań.

2. Do połowów prowadzonych w ramach badań naukowych stosuje się przepisy o rybołówstwie morskim.”;

2) w art. 55 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Przepisu ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej eksploatacji żywych zasobów morza, nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach o rybołówstwie morskim.”

2. Do czasu wydania przepisów przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy, zachowują moc dotychczasowe przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski