Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 19 poz. 95

Na podstawie art. 13, art. 27 ust. 3, art. 34 ust. 6 oraz art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) zarządza się, co następuje:

1) 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy,

2) 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, gdy wynagrodzenie ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania.

1) w charakterze rybaków w przedsiębiorstwach rybołówstwa morskiego i śródlądowego,

2) na statkach żeglugi przybrzeżnej oraz na kutrach indywidualnego rybołówstwa morskiego,

3) w charakterze personelu pływającego żeglugi śródlądowej oraz personelu latającego i pokładowego linii lotniczych,

4) w kółkach rolniczych i spółdzielniach kółek rolniczych,

5) w gospodarstwach rolnych i wynagradzanych według systemu godzinowego lub akordowego,

6) w charakterze akwizytorów,

7) w charakterze komorników sądowych,

8) w charakterze pośredników ubezpieczeniowych,

9) w charakterze dziennikarzy wynagradzanych według układu zbiorowego pracy dziennikarzy,

10) w charakterze realizatorów programów radiowych i telewizyjnych lub w charakterze pracowników artystycznych oraz organizatorów i realizatorów imprez artystycznych,

11) w biurach i pracowniach projektowych oraz w przedsiębiorstwach geodezyjno-kartograficznych,

12) w Przedsiębiorstwie Wagonów Sypialnych i Restauracji „Wars” i wynagradzanych w systemie prowizyjnym i czasowo-prowizyjnym, obsługujących:

a) wagony sypialne i z miejscami do leżenia,

b) bary i bufety wagonowe oraz wagony restauracyjne,

c) bary i bufety oraz restauracje dworcowe.

2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej na wniosek kierownika zakładu pracy może wyrazić zgodę na ustalanie podstawy wymiaru zasiłków z okresu 12 miesięcy dla pracowników tego zakładu pracy w innych przypadkach niż wymienione w ust. 1, jeżeli wynagrodzenie tych pracowników ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania.

1) przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia albo

2) wynagrodzenie, które by pracownik osiągnął, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego kalendarzowego miesiąca zatrudnienia.

2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:

1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości,

2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby jeden dzień, albo

3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli pracownik nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.

2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, pracownik nie osiągnął wynagrodzenia z powodu nieprzepracowania części miesiąca z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

1) wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go w danym miesiącu czasu pracy,

2) przyjmuje się – po uzupełnieniu w myśl § 4 ust. 1 pkt 2 – wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go w danym miesiącu czasu pracy.

3. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, pracownik w każdym miesiącu przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się odpowiednio przepis § 4 ust. 1 pkt 2.

2. Premie kwartalne wlicza się do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/6 premii, wypłaconych pracownikowi za dwa kwartały poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do premii za okresy dłuższe niż kwartał oraz do innych składników wynagrodzenia wypłacanych za okresy dłuższe niż jeden miesiąc.

4. Jeżeli składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1–3, nie zostały wypłacone do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłków chorobowych, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za poprzedni okres.

2. Składników wynagrodzenia przysługujących w myśl umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego za okres przypadający po tym terminie.

1) korzystał z urlopu wychowawczego lub z urlopu bezpłatnego,

2) odbywał rehabilitację, podczas której pobierał zasiłek wyrównawczy,

3) odbywał czynną służbę wojskową lub spełniał zastępczo obowiązek tej służby,

podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z § 4 ust. 2 pkt 1 i 3.

2. Jeżeli pracownik, o którym mowa w ust. 1, po powrocie do pracy otrzymał wynagrodzenie choćby za jeden dzień, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z § 4 ust. 2 pkt 1 i 2.

1) jeden miesiąc kalendarzowy, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 6 miesięcy,

2) trzy miesiące kalendarzowe, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 12 miesięcy.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller