Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 3 poz. 16

Na podstawie art. 208 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) w § 5 skreśla się ust. 2 i 3 oraz oznaczenie ust. 1;

2) skreśla się § 6;

3) w załączniku nr 1:

a) w części A. Związki chemiczne:

– lp. 2 otrzymuje brzmienie:

– lp. 55 otrzymuje brzmienie:

– lp. 56 otrzymuje brzmienie:

– lp. 115 otrzymuje brzmienie:

– lp. 128 otrzymuje brzmienie:

– lp. 137 otrzymuje brzmienie:

– lp. 166 otrzymuje brzmienie:

– lp. 173 otrzymuje brzmienie:

– lp. 178 otrzymuje brzmienie:

– w lp. 185 dodaje się lit. c) w brzmieniu:

– lp. 216 otrzymuje brzmienie:

– lp. 245 otrzymuje brzmienie:

– dodaje się lp. 250–303 w brzmieniu:

Znak „*” przy lp. 299 w kol. 3 i 4 – nie dotyczy środowiska pracy w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych.

b) w części B. Pyły:

– lp. 6 otrzymuje brzmienie:

– dodaje się lp. 13 w brzmieniu:

 4) w załączniku nr 2:

a) część A. Hałas ustalony i nie ustalony, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy otrzymuje brzmienie:

„A. Hałas, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy.

1. Hałas

1.1. Hałas w środowisku pracy jest charakteryzowany przez:

– poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję dzienną, lub poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (wyjątkowo w przypadku hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach w tygodniu),

– maksymalny poziom dźwięku A,

– szczytowy poziom dźwięku C.

1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę słuchu wartości hałasu obowiązują jednocześnie i nie powinny przekraczać wartości podanych w pkt 1.3 lub 1.4, 1.5 i 1.6.

1.3. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy nie powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna nie powinna przekraczać wartości 3,64 ^. 10³ Pa^{2 .} s.

1.4. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy nie powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa nie powinna przekraczać wartości 18,2 ^. 10³ Pa^{2 .} s.

1.5. Maksymalny poziom dźwięku A nie powinien przekraczać wartości 115 dB.

1.6. Szczytowy poziom dźwięku C nie powinien przekraczać wartości 135 dB.

1.7. W przypadku gdy ze względów technicznych nie ma możliwości zmniejszenia hałasu poniżej wartości określonych w pkt 1.3 do 1.6, pracownicy są obowiązani stosować ochronniki słuchu dobrane do wielkości charakteryzujących hałas. Strefy pracy wymagające stosowania ochronników słuchu powinny być oznakowane i odgrodzone, a dostęp do nich powinien być ograniczony.

1.8. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.

1.9. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów określone są w Polskich Normach.

2. Hałas infradźwiękowy

2.1. Hałas infradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach oktawowych o częstotliwościach środkowych: 8, 16 i 31,5 Hz.

2.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla 8-godzinnej ekspozycji na hałas infradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 1.

Tabela 1

2.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 2.

Tabela 2

2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.

2.5. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów określone są w Polskich Normach.

3. Hałas ultradźwiękowy

3.1. Hałas ultradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych: 10; 12,5; 16; 20; 25; 31,5; 40; 50; 63; 80 i 100 kHz.

3.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla 8-godzinnej ekspozycji na hałas ultradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 3.

Tabela 3

3.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 4.

Tabela 4

3.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.

3.5. Terminologia, aparatura i ogólne wymagania dotyczące wykonywania pomiarów określone są w Polskich Normach.”,

b) część B. Drgania o oddziaływaniu miejscowym i ogólnym na organizm człowieka otrzymuje brzmienie:

„B. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne i drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka.

1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne.

1.1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne są charakteryzowane przez:

– zakres częstotliwości,

– wartość współczynnika szczytu,

– wartości skuteczne przyspieszenia drgań, ważone w dziedzinie częstotliwości (wartości ważone przyspieszenia drgań),

– czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.

1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę zdrowia wartości ważone przyspieszenia drgań oddziałujących na organizm człowieka przez kończyny górne nie powinny przekraczać wartości podanych w tabeli 1 dla drgań o różnej wartości współczynnika szczytu k, przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na organizm człowieka.

Tabela 1

1.3. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.

1.4. Terminologia, zakres częstotliwości, układy odniesienia, metody pomiaru, aparatura, metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w Polskich Normach.

2. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka

2.1. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka są charakteryzowane przez:

– zakres częstotliwości,

– wartość współczynnika szczytu,

– wartości skuteczne przyspieszenia drgań w pasmach częstotliwości o szerokości 1/3 oktawy lub wartości skuteczne przyspieszenia drgań ważone w dziedzinie częstotliwości (wartości ważone przyspieszenia drgań),

– czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.

2.2. Wartości skuteczne przyspieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka, mierzone w pasmach częstotliwości o szerokości 1/3 oktawy, nie powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości podanych w tabeli 2 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu na organizm człowieka.

Tabela 2

2.3. Wartości ważone przyspieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka nie powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości podanych w tabeli 3 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na organizm człowieka.

Kryteria powyższe są słuszne dla drgań, dla których wartość współczynnika szczytu nie przekracza 6.

Tabela 3

2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.

2.5. Terminologia, zakresy częstotliwości, układy odniesienia, metody pomiaru, aparatura i metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w Polskich Normach.”,

c) w części C. Mikroklimat w dziale. Mikroklimat zimny, w ust. 2 tabela 1 otrzymuje brzmienie:

Tabela 1

d) dodaje się części E i F w brzmieniu:

,,E. Pola magnetyczne stałe i o częstotliwości 50 Hz.

1. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych stałych i o częstotliwości przemysłowej 50 Hz wyróżnia się 3 strefy oddziaływania pola zdefiniowane w Polskiej Normie:

– strefę niebezpieczną, w której przebywanie pracowników jest zabronione,

– strefę zagrożenia, w której dopuszczalny czas przebywania pracowników zależy od natężenia działającego pola,

– strefę bezpieczną, w której przebywanie pracowników jest dozwolone bez ograniczeń czasowych.

2. Za strefę niebezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola magnetycznego stałego przekracza 80 kA/m (co odpowiada indukcji magnetycznej ok. 100 mT), a pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz – 4 kA/m (ok. 5 mT).

3. W przypadku gdy narażenie dotyczy wyłącznie kończyn (od stóp do kolan i od dłoni do łokci), granice strefy niebezpiecznej, podane w ust. 2, podwyższa się 5-krotnie.

4. Za strefę zagrożenia uważa się obszar, w którym natężenie pola H (indukcja B) zawiera się w granicach:

8 kA/m (ok. 10 mT) ≤ H (B) ≤ 80 kA/m (ok. 100 mT) – dla pola magnetycznego stałego,

0,4 kA/m (ok. 0,5 mT) ≤ H (B) ≤ 4 kA/m (ok. 5 mT) – dla pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz.

Dopuszczalne narażenie na wpływ pól magnetycznych w tej strefie określane jest wartością wyrażenia:

D = H ² t_(b)

w którym: H – natężenie pola magnetycznego działające na pracownika w czasie t, przy czym t_(b) ≤ 8h.

Dla pól strefy zagrożenia wartość wyrażenia nie może przekraczać:

512 (kA/m)² h – dla pól magnetycznych stałych,

1,28 (kA/m)² h – dla pól magnetycznych o częstotliwości przemysłowej 50 Hz

5. W przypadku gdy narażenie w strefie zagrożenia dotyczy wyłącznie kończyn (od stóp do kolan i od dłoni do łokci), odpowiednie wartości wyrażenia, o których mowa w ust. 4, podwyższa się 25-krotnie.

6. Za strefę bezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola magnetycznego stałego jest mniejsze od 8 kA/m (ok. 10 mT), a pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz – mniejsze od 0,4 kA/m (ok. 0,5 mT).

7. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych należy wyznaczyć i oznakować zasięgi strefy niebezpiecznej i zagrożenia w odniesieniu do ekspozycji całego ciała.

8. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskich Normach.

F. Pola elektromagnetyczne w zakresie częstotliwości 1–100 kHz.

1. Najwyższe dopuszczalne natężenie dotyczy pól o przebiegach okresowych, powtarzalnych z częstotliwością zawartą w przedziale 1–100 kHz, ogranicza dobowe narażenie pracowników na działanie równoważnych natężeń pól elektrycznych i magnetycznych dla przypadków występowania na stanowiskach pracy pól elektromagnetycznych wielkiej, średniej i małej impedancji.

2. W przypadku pól elektromagnetycznych wielkiej impedancji natężenie pola elektrycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać E_d = 1000 V/m. W polach o mniejszych natężeniach doza całkowita (D_rE)pola elektrycznego działającego na pracownika nie powinna przekraczać dozy dopuszczalnej D_dE = 80000 (V/m) ²h, według której w ciągu ośmiu godzin pracownik może przebywać w polu elektrycznym o natężeniu do 100 V/m.

3. W przypadku pól elektromagnetycznych małej impedancji natężenie pola magnetycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać H_d = 100 A/m. W polach o mniejszych natężeniach doza całkowita (D_rH) nie powinna przekraczać dozy dopuszczalnej D_dH = 800 (A/m)²h, według której w ciągu ośmiu godzin pracownik może przebywać w polu magnetycznym o natężeniu do 10 A/m.

4. W przypadku pól elektromagnetycznych średniej impedancji natężenia pól elektrycznych (E) i magnetycznych (H) na stanowisku pracy nie powinny przekraczać wartości, przy których:

W polach o mniejszych natężeniach wskaźnik ekspozycji (k_EH) nie powinien przekraczać jedności. Powinna być spełniona zależność:

5. W otoczeniu źródeł pól powinny być wyznaczone i oznakowane zasięgi strefy niebezpiecznej (E > 1000 V/m, H > 100 A/m) i strefy zagrożenia (E ≥ 100 V/m i H ≥ 10 A/m).

Definicje strefy niebezpiecznej i strefy zagrożenia określone są w Polskiej Normie.

6. Użyte powyżej określenia: równoważne natężenia pola, pole elektromagnetyczne wielkiej, średniej i małej impedancji, doza dopuszczalna i całkowita pola elektrycznego (magnetycznego), wskaźnik ekspozycji w polu elektromagnetycznym zdefiniowane zostały w Polskiej Normie.

7. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskiej Normie.”

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller