Dziennik Ustaw - rok 1993 nr 121 poz. 542

Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu (Dz. U. Nr 27, poz. 169, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 oraz z 1991 r. Nr 107, poz. 460) zarządza się, co następuje:

2. Spirytus skaża się jednym ze środków skażających w ilościach określonych w załączniku do rozporządzenia.

3. Sposób postępowania ze środkami skażającymi, które są truciznami, określają odrębne przepisy.

4. Środki skażające przed ich zastosowaniem powinny być zbadane w celu ich identyfikacji.

2. Z każdej partii skażonego spirytusu pobiera się próbkę w ilości 0,5 l, która po zabezpieczeniu powinna być przechowywana w miejscu skażenia przez okres trzech miesięcy, z tym że przy skażaniu spirytusu na cele perfumeryjno-kosmetyczne próbkę należy pobrać w ilości nie mniejszej niż 0,05 I.

3. Pomieszczenia lub wydzielone miejsca, gdzie przechowywane są próbki skażonego spirytusu, powinny być odpowiednio zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych.

5. Po trzymiesięcznym okresie przechowywania próbki skażonego spirytusu powinny być zagospodarowane lub komisyjnie zlikwidowane.

1) nazwę jednostki skażającej i jej siedzibę oraz numer koncesji.

2) nazwę jednostki, dla której dokonano skażenia spirytusu,

3) datę i miejsce skażenia spirytusu,

4) ilość spirytusu wziętego do skażenia,

5) ilość spirytusu skażonego oraz jego moc pozorną (pogrążenie alkoholomierza) przy określonej temperaturze,

6) nazwę środka skażającego i jego ilość użytą do skażania w przeliczeniu na 100 dm³ spirytusu 100%,

7) imiona i nazwiska oraz podpisy osób uczestniczących w czynnościach skażenia spirytusu.

1) zarządzenie nr 123 Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 24 września 1991 r. w sprawie skażania spirytusu w przedsiębiorstwach, dla których organem założycielskim jest Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,

2) zarządzenie nr 135 Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 30 września 1991 r. w sprawie norm naturalnych ubytków spirytusu przy produkcji i magazynowaniu spirytusu i wyrobów spirytusowych w przedsiębiorstwach, dla których organem założycielskim jest Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.

Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko

Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
z dnia 25 listopada 1993 r. (poz. 542)

WYKAZ ŚRODKÓW SKAŻAJĄCYCH

Przy wyrobie octu do spirytusu stosuje się dodatek octu w takim stosunku, aby zawartość kwasu octowego w mieszaninie wynosiła co najmniej 10% zawartości alkoholu oraz aby zawartość alkoholu nie przekraczała 60% obj. w temperaturze 20°C.