Dziennik Ustaw - rok 1993 nr 116 poz. 518

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 17 października 1953 r. w Brukseli został sporządzony Protokół dotyczący Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu w następującym brzmieniu:

PROTOKÓŁ

dotyczący Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu

Rządy reprezentowane na Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu, która odbyła się w Brukseli w dniach od 13 do 17 października 1953 r.,

w dążeniu do wprowadzenia w życie procedury pozwalającej podejmować skuteczne kroki zmierzające do koordynacji i racjonalizacji lądowych przewozów europejskich o znaczeniu międzynarodowym,

uzgodniły, co następuje:

Organizuje się niniejszym Europejską Konferencję Ministrów Transportu (zwaną dalej „Konferencją”).

Konferencja obejmuje:

a) Radę Ministrów Transportu (zwaną dalej „Radą”),

b) Komitet Zastępców (zwany dalej „Komitetem”).

Te dwa ciała wspomagane są przez Sekretariat Administracyjny.

Celami Konferencji są:

a) podejmowanie wszelkich kroków na skalę ogólną lub lokalną, zmierzających do maksymalnego wykorzystania i najbardziej racjonalnego rozwoju lądowych przewozów europejskich o znaczeniu międzynarodowym,

b) koordynacja i promocja działań organizacji międzynarodowych zainteresowanych europejskimi przewozami lądowymi, z uwzględnieniem prac organów ponadnarodowych w tej dziedzinie.

1. Członkami Konferencji są strony zawierające niniejszy protokół.

2. Członkami stowarzyszonymi Konferencji są rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz rząd Kanady, jeśli tego zechcą, oraz każdy inny rząd, którego wniosek o przyjęcie w charakterze członka stowarzyszonego zostanie zaakceptowany jednomyślnie przez Radę.

3. Członkowie stowarzyszeni mogą być reprezentowani przez obserwatorów na wszystkich posiedzeniach Rady i Komitetu. Wszystkie dokumenty pochodzące z Konferencji będą im komunikowane.

Rada składa się z ministrów, których kompetencje w ich własnym rządzie obejmują przewozy lądowe. Jeśli w jakimś rządzie sprawy dotyczące przewozów lądowych należą do kompetencji dwóch lub kilku ministrów, każdy z nich może uczestniczyć w pracach Rady, z tym jednak, że żaden rząd będący członkiem nie ma w Radzie głosów więcej niż jeden.

1. Komitet składa się z funkcjonariuszy wyznaczonych w proporcji jednego zastępcy na każdego ministra, z tym jednak że żaden rząd będący członkiem nie ma w Komitecie głosów więcej niż jeden.

2. Komitet ma za zadanie:

a) przygotowywać posiedzenia Rady,

b) załatwiać sprawy powierzone mu przez Radę,

c) informować Radę o środkach zastosowanych w poszczególnych krajach w celu wprowadzenia w życie postanowień powziętych w ramach Rady.

a) Administracyjną siedzibę Konferencji ustanowiono w Paryżu. Rada zbiera się w administracyjnej siedzibie Konferencji lub w innym miejscu, stosownie do własnej decyzji. Komitet zbiera się normalnie w administracyjnej siedzibie Konferencji. Może on zbierać się również w innym miejscu, jeśli tak postanowi Rada za zgodą odnośnego rządu.

b) Sekretariat Administracyjny jest włączony administracyjnie do Sekretariatu Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), ale w wykonywaniu swych czynności zależy wyłącznie od Konferencji. Sekretarze administracyjni mianowani są za zgodą Konferencji. Są oni odpowiedzialni za redagowanie porządków dziennych, sprawozdań i protokołów z posiedzeń Rady i Komitetu. Wprowadzają oni do protokołu decyzje Konferencji i są odpowiedzialni za rozprowadzanie dokumentów i za gromadzenie archiwów Konferencji.

a) W celu zainicjowania i dyskutowania w ramach Konferencji problemów, którymi są szczególnie zainteresowani niektórzy członkowie i które pokrywają się z celami Konferencji, mogą być tworzone grupy robocze.

b) Rada powinna być powiadomiona o utworzeniu grupy roboczej i informowana o ogólnym przebiegu prac tej grupy.

c) Inni członkowie – jeśli wyrażą zainteresowanie – będą dopuszczeni do uczestniczenia w badaniach i dyskusjach prowadzonych przez grupę roboczą, ale nie będą mogli przeciwstawić się ich kontynuowaniu w ramach Konferencji.

a) Wnioski przyjęte w łonie Konferencji są wdrażane w krajach członkowskich; w tym celu zainteresowani ministrowie transportu, działając indywidualnie w ramach ich kompetencji krajowej, podejmą lub zaproponują środki, które w ich opinii są najbardziej odpowiednie.

b) Jeśli wydaje się, że konieczne jest zawarcie międzynarodowego porozumienia o charakterze ogólnym lub ograniczonym, każdy zainteresowany minister transportu zwraca się do swego rządu O udzielenie mu albo jednej lub kilku specjalnie w tym celu wyznaczonym osobom pełnomocnictw do zawarcia tego międzynarodowego porozumienia. Każde międzynarodowe porozumienie zawarte w tym trybie pomiędzy pewną liczbą rządów członkowskich będzie otwarte dla innych rządów członkowskich, które zechcą do niego przystąpić.

c) W niektórych szczególnych przypadkach Konferencja lub grupa robocza mogą przez jednomyślne głosowanie i bez względu na postanowienia ustępów a) i b) przekazać swe wnioski międzynarodowej organizacji wyposażonej w moc decydowania i zwrócić się do niej o przyjęcie takiego wniosku w charakterze jej własnej decyzji.

d) Każdy rząd będący członkiem Konferencji, ale nie należący do międzynarodowej organizacji podejmującej decyzję na mocy ustaleń zgodnie z ustępem c), może powiadomić Konferencję o swej woli działania, tak jakby był on tą decyzją zobowiązany.

a) Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju będzie proszona o ponoszenie kosztów uposażeń i wydatków Sekretariatu Administracyjnego oraz o dostarczenie materialnych środków niezbędnych do sprawnego działania Konferencji. Jeżeli jednak którykolwiek z organów Konferencji zbierze się poza swą siedzibą, kraj zapraszający poniesie koszty tego spotkania, z wyłączeniem płac Sekretariatu Administracyjnego, które pokrywa Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.

b) Rządy będące członkami Konferencji, ale nie należące do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, będą uczestniczyły w wydatkach Konferencji zgodnie ze specjalnymi porozumieniami, jakie zostaną zawarte między tym rządami a Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.

c) Warunki stosowania niniejszego artykułu oraz artykułu 7 będą przedmiotem porozumienia między Konferencją a Organizacją Współpracy Gospodarczej” i Rozwoju.

a) Konferencja może nawiązać stosunki z każdą ponadnarodową międzyrządową oraz pozarządową organizacją międzynarodową, zainteresowaną sprawami lądowych przewozów europejskich.

b) Jeśli Konferencja zajęła się określonymi sprawami technicznymi, które mogą wymagać podjęcia specjalnych badań, Rada lub Komitet za każdym razem, gdy to będzie możliwe, i w sposób, jaki uzna za najbardziej właściwy, powierzy przeprowadzenie niezbędnych badań kompetentnej organizacji międzynarodowej, międzyrządowej lub pozarządowej, zainteresowanej sprawami lądowych przewozów europejskich. Na podstawie tych badań Komitet przedstawi wnioski Radzie do akceptacji.

c) i) Uznaje się, że Konferencja jest żywo zainteresowana konsultacją z Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w sprawach lądowych przewozów europejskich o ogólnym znaczeniu gospodarczym oraz konsultacjami z innymi organizacjami wspomnianymi w ustępie a) w sprawach przewozów dotyczących ich odnośnych zakresów działań. Taka konsultacja będzie miała charakter wzajemny zawsze, gdy to będzie możliwe.

ii) Jeśli Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju uzna, że sprawa rozpatrywana przez Konferencję ma ogólne znaczenie gospodarcze, może jednogłośnie zażądać przekonsultowania z nią tej sprawy, z tym że Konferencja będzie mogła na zasadzie wzajemności w sprawach z jej własnego zakresu kompetencji zażądać w tych samych warunkach konsultacji ze strony Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.

1. Regulamin wewnętrzny załączony do niniejszego protokołu reguluje prace Konferencji.

2. Rada może jednomyślną uchwałą zmieniać lub uzupełniać regulamin.

Niniejszy protokół może zostać zmieniony przez Radę, przy czym ministrowie muszą działać jednomyślnie i posiadać pełnomocnictwa ich rządów. Poprawki wchodzą w życie z chwilą przyjęcia ich przez wszystkie rządy będące członkami.

1. Niniejszy protokół będzie wyłożony do podpisu w Brukseli do dnia 1 maja 1954 r. dla wszystkich rządów reprezentowanych na Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu, jaka odbyła się w Brukseli w dniach od 13 do 17 października 1953 r.

2. Każdy z tych rządów może stać się Umawiającą się Stroną niniejszego protokołu:

a) przez podpisanie go bez zastrzeżenia ratyfikacji,

b) przez podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji i następnie ratyfikację.

3. W przypadkach wymienionych w ustępie 2 pkt b) niniejszego artykułu dokumenty ratyfikacyjne będą składane na ręce rządu belgijskiego i ratyfikacja zostanie uznana z chwilą złożenia tych dokumentów. Rząd belgijski dokona notyfikacji rządom wymienionym w ustępie 1.

4. Niniejszy protokół wejdzie w życie z chwilą ostatecznego przyjęcia go przez co najmniej sześć rządów przez podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przez podpisanie i następnie ratyfikację. Dla każdego rządu, który po wejściu w życie niniejszego protokołu podpisze go bez zastrzeżeń ratyfikacji lub dokona jego ratyfikacji, protokół wejdzie w życie z chwilą złożenia podpisu lub dokonania ratyfikacji.

5. W oczekiwaniu na wejście w życie niniejszego protokołu rządy, które go podpisały z zastrzeżeniem ratyfikacji, ustalają jednak dla uniknięcia wszelkiej zwłoki, że zacznie on obowiązywać prowizorycznie od chwili jego podpisania, jeśli pozwalają na to ich odnośne przepisy konstytucyjne.

1. Każdy rząd europejski, który nie jest sygnatariuszem, może stać się Umawiającą się Stroną niniejszego protokołu przez przystąpienie do niego po zaakceptowaniu przez Radę jego wniosku o przyjęcie do Konferencji.

2. Dokumenty przystąpienia będą złożone na ręce rządu belgijskiego i przystąpienie nastąpi z chwilą ich złożenia.

Każdy rząd będący członkiem może wypowiedzieć niniejszy protokół, zawiadamiając o tym z sześciomiesięcznym wyprzedzeniem rząd belgijski, który dokona notyfikacji innym rządom będącym członkami.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni w tej sprawie, podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 października 1953 r. w językach francuskim i angielskim, oba teksty o tej samej mocy obowiązującej, w jednym tylko egzemplarzu, zdeponowanym w archiwach rządu Belgii, który przekaże uczestniczącym rządom kopię potwierdzoną za zgodność.

Wersja w języku francuskim

Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższego protokołu,

– przyrzeka, że będzie on niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 31 maja 1993 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski