Dziennik Ustaw - rok 1993 nr 9 poz. 45

Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178) zarządza się, co następuje:

1) o ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178),

2) o pielęgniarce - rozumie się przez to również pielęgniarza,

3) o rzeczniku odpowiedzialności zawodowej - rozumie się przez to naczelnego lub okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych lub ich zastępców,

4) o sądzie pielęgniarek i położnych - rozumie się przez to Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych lub okręgowy sąd pielęgniarek i położnych,

5) o sądzie I instancji - rozumie się przez to okręgowy sąd pielęgniarek i położnych, a także Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych orzekający jako I instancja,

6) o sądzie II instancji - rozumie się przez to Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych rozpoznający odwołania od orzeczeń wydanych przez sądy I instancji,

7) o pielęgniarce lub położnej, której dotyczy postępowanie-rozumie się przez to odpowiednio pielęgniarkę lub położną, w sprawie której prowadzone jest postępowanie wyjaśniające,

8) o obwinionej pielęgniarce lub położnej - rozumie się przez to odpowiednio pielęgniarkę lub położną, przeciwko której został sporządzony wniosek o ukaranie lub wydane zostało nieprawomocne orzeczenie,

9) o pokrzywdzonym - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub inną jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, której dobro zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone działaniem albo zaniechaniem pielęgniarki lub położonej, której dotyczy postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej.

2. Członkowie sądów pielęgniarek i położnych orzekają na podstawie swego przekonania opartego na swobodnej ocenie całokształtu dowodów zebranych w toku postępowania, uwzględniając okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionej pielęgniarki lub położnej.

3. Rzecznik odpowiedzialności zawodowej i sąd pielęgniarek i położnych czuwają, aby w toku postępowania jego uczestnicy nie ponieśli szkody z powodu nieznajomości przepisów prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych informacji i wyjaśnień.

1) zaznajamia się z każdą sprawą wpływającą do sądu i wyznacza termin poszczególnych posiedzeń,

2) ustala skład orzekający oraz wyznacza jego przewodniczącego.

2. W razie wyłączenia jawności, mogą być obecne na rozprawie, oprócz osób biorących udział w postępowaniu, po dwie osoby wskazane przez rzecznika odpowiedzialności zawodowej i przez obwinioną pielęgniarkę i położną. Jeżeli jest kilka obwinionych pielęgniarek lub położnych, każda z nich może żądać pozostawienia na sali rozpraw po jednej osobie.

2. Jeżeli obwiniona pielęgniarka lub położna jest członkiem okręgowej rady pielęgniarek i położnych lub okręgowej komisji rewizyjnej, do rozpoznania sprawy właściwy jest okręgowy sąd pielęgniarek i położnych wyznaczony przez Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych.

3. W przypadku gdy odpowiedzialność zawodowa za to samo przewinienie dotyczy członków różnych okręgowych izb pielęgniarek i położnych, o właściwości pomiędzy okręgowymi sądami pielęgniarek i położnych rozstrzyga miejsce popełnienia przewinienia zawodowego, a w razie gdy miejsca tego ustalić nie można, właściwy jest sąd okręgowy pielęgniarek i położnych izby, w której wszczęto najpierw postępowanie.

4. W razie gdy czyny kilku sprawców, które choć stanowią odrębne przewinienia zawodowe, wiążą się ze sobą, możliwe jest łączne prowadzenie sprawy. Postanowienie o łącznym prowadzeniu postępowania wyjaśniającego podejmuje Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej, zlecając prowadzenie postępowania określonemu okręgowemu rzecznikowi odpowiedzialności zawodowej.

5. Jeżeli pielęgniarka lub położna została członkiem innej okręgowej izby pielęgniarek i położnych po wszczęciu przeciw niej postępowania w sprawie odpowiedzialności zawodowej, właściwy do rozpoznania sprawy w I instancji jest sąd okręgowej izby pielęgniarek i położnych, w której wszczęto postępowanie.

2. Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych orzeka;

1) w I instancji w składzie trzyosobowym w sprawach odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych wymienionych w art. 40 ust. 3 pkt 2 ustawy,

2) w II instancji w składzie pięcioosobowym w sprawach odwołań od orzeczeń wydanych przez ten sąd w I instancji oraz od orzeczeń okręgowych sądów pielęgniarek i położnych.

2. Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej prowadzi postępowanie wyjaśniające w sprawach odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek lub położnych wymienionych w art. 40 ust. 3 pkt 2 ustawy.

3. Przepis § 6 ust. 3 stosuje się odpowiednio do okręgowych rzeczników odpowiedzialności zawodowej.

4. Spory o właściwość pomiędzy okręgowymi rzecznikami odpowiedzialności zawodowej rozstrzyga Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej.

2. O wyłączeniu Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych rozstrzyga postanowieniem.

3. Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej z urzędu, na wniosek pielęgniarki lub położnej, której dotyczy postępowanie, lub jej obrońcy albo na wniosek pokrzywdzonego, może ze względu na dobro sprawy przekazać prowadzenie postępowania okręgowemu rzecznikowi odpowiedzialności zawodowej innej okręgowej izby pielęgniarek i położnych.

2. Obrońcą nie może być członek sądu pielęgniarek i położnych oraz rzecznik odpowiedzialności zawodowej.

3. W przypadku gdy pielęgniarka lub położna, której dotyczy postępowanie, nie ma obrońcy z wyboru, sąd pielęgniarek i położnych wyznacza jej obrońcę z urzędu, jeżeli:

1) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do poczytalności pielęgniarki lub położnej, której dotyczy postępowanie,

2) postępowanie toczy się po śmierci pielęgniarki lub położnej, której dotyczy postępowanie.

4. Sąd pielęgniarek i położnych na wniosek pielęgniarki lub położnej, o której mowa w § 1 pkt 7 i 8, albo z urzędu może wyznaczyć jej obrońcę z urzędu także w innych uzasadnionych przypadkach.

5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się również w toku postępowania wyjaśniającego.

6. Obrońca jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym się dowie w związku z wykonywaniem czynności obrońcy.

2. Postępowanie może być zawieszone w przypadkach określonych w art. 46 ustawy, a także gdy toczy się postępowanie dyscyplinarne, którego wynik może mieć istotne znaczenie dla orzeczenia.

1) zgłoszenia wniosków dowodowych,

2) wniesienia zażalenia na postanowienie rzecznika odpowiedzialności zawodowej o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego i o umorzeniu postępowania,

3) wniesienia odwołania od orzeczenia sądu pielęgniarek i położnych kończącego postępowanie, z zastrzeżeniem § 46 ust. 2.

2. Pokrzywdzony jest uprawniony do przeglądania akt sprawy, z tym że rzecznik odpowiedzialności zawodowej lub sąd pielęgniarek i położnych może ograniczyć pokrzywdzonemu dostęp do nich w zakresie objętym tajemnicą zawodową.

2. W przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w ust. 1, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, które doręcza wraz z uzasadnieniem pokrzywdzonemu i pielęgniarce lub położnej, na którą złożono skargę.

3. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1, wystąpią w toku postępowania wyjaśniającego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o umorzeniu wszczętego postępowania, które doręcza wraz z uzasadnieniem pokrzywdzonemu i pielęgniarce lub położnej, której dotyczy postępowanie.

4. Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie do Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, a jeżeli postanowienie to wydał Naczelny Rzecznik - zażalenie przysługuje do Naczelnego Sądu Pielęgniarek i Położnych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zastępcy Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej.

2. Postanowienie o przedstawieniu zarzutów zawiera:

wskazanie pielęgniarki lub położnej, dokładne określenie zarzucanego jej przewinienia zawodowego i uzasadnienie.

3. Na wniosek pielęgniarki lub położnej, której dotyczy postępowanie, jej obrońca może być obecny przy składaniu wyjaśnień.

2. Odmowa złożenia wyjaśnień przez pielęgniarkę lub położną, której dotyczy postępowanie, nie wstrzymuje postępowania.

2. Pielęgniarka lub położna, której dotyczy postępowanie, ma prawo w toku postępowania wyjaśniającego zgłaszać wnioski dotyczące przesłuchania świadków, powołania biegłych oraz przeprowadzenia innych dowodów.

3. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania wyjaśniającego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o jego zamknięciu, o czym powiadamia pielęgniarkę lub położną, której dotyczy postępowanie, udostępnia jej zebrane dowody oraz umożliwia złożenie dodatkowych wyjaśnień i wniosków dowodowych, w terminie 14 dni od daty doręczenia postanowienia.

2. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem, o którym mowa w ust. 1, doręcza się pielęgniarce lub położnej, której dotyczy postępowanie, pokrzywdzonemu oraz Naczelnemu Rzecznikowi Odpowiedzialności Zawodowej.

3. Na postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego pielęgniarce lub położnej, której dotyczy postępowanie, i pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie do Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej.

4. Na postanowienie Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej o umorzeniu postępowania wyjaśniającego osobom, o których mowa w ust. 3, przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Pielęgniarek i Położnych.

2. Wniosek o ukaranie powinien zawierać:

1) imię i nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, adres zamieszkania obwinionej pielęgniarki lub położnej oraz jej miejsce pracy i zajmowane stanowisko,

2) dokładne określenie zarzucanego przewinienia zawodowego, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków z niego wynikających,

3) imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę, jak również inne dowody,

4) uzasadnienie wniosku.

3. O skierowaniu wniosku do właściwego sądu pielęgniarek i położnych rzecznik odpowiedzialności zawodowej zawiadamia pokrzywdzonego, obwinioną pielęgniarkę lub położną i właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych.

2. W szczególnie uzasadnionym przypadku Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej może przedłużyć okres postępowania wyjaśniającego na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy niż 3 miesiące.

3. W przypadku niezakończenia postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 2, w terminie 6 miesięcy, akta sprawy przekazuje się Naczelnemu Sądowi Pielęgniarek i Położnych, który może przedłużyć postępowanie wyjaśniające na dalszy czas oznaczony.

2. Na posiedzeniu niejawnym sąd pielęgniarek i położnych wydaje postanowienie o:

1) umorzeniu postępowania,

2) zawieszeniu postępowania,

3) przekazaniu sprawy rzecznikowi odpowiedzialności zawodowej w celu uzupełnienia postępowania wyjaśniającego albo

4) skierowaniu sprawy do rozpoznania na rozprawie,

które doręcza stronom, a postanowienie, o którym mowa w pkt 1, doręcza również pokrzywdzonemu.

3. Na postanowienia, o których mowa w ust. 2 pkt1-3, stronom przysługuje zażalenie; pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie na postanowienie, o którym mowa w ust. 2 pkt1,

4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, powinno wskazywać, w jakim kierunku ma nastąpić uzupełnienie postępowania, oraz określić termin zakończenia postępowania, nie dłuższy niż 3 miesiące.

2. Pomiędzy terminem doręczenia obwinionej pielęgniarce lub położnej wniosku o ukaranie a terminem rozprawy powinno upłynąć co najmniej 14 dni. W razie niezachowania tego terminu, obwiniona pielęgniarka lub położna bądź jej obrońca może zażądać odroczenia rozprawy.

3. W zawiadomieniu stron o rozprawie wymienia się wyznaczony skład orzekający sądu pielęgniarek i położnych.

4. Przewodniczący sądu pielęgniarek i położnych zarządza wezwanie świadków i biegłych oraz przedstawienie innych dowodów wskazanych we wniosku o ukaranie, a także w innych uzasadnionych wnioskach zgłoszonych przez strony przed rozpoczęciem rozprawy.

5. Udział rzecznika odpowiedzialności zawodowej w rozprawie jest obowiązkowy.

6. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo obwinionej pielęgniarki lub położnej bądź jej obrońcy na rozprawie nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy, chyba że sąd pielęgniarek i położnych uzna ich obecność za konieczną.

2. Wniosek o wyłączenie może być złożony w terminie 7 dni od otrzymania zawiadomienia o terminie rozprawy. Jeżeli przyczyna wyłączenia doszła do wiadomości strony później, termin ten liczy się od chwili dowiedzenia się o tej przyczynie.

3. Jeżeli po wysłaniu zawiadomienia o terminie rozprawy nastąpiła zmiana składu sądu pielęgniarek i położnych, termin, o którym mowa w ust. 2, biegnie od chwili dowiedzenia się o tym fakcie przez wnioskodawcę. Wniosek można złożyć najpóźniej do chwili rozpoczęcia rozprawy.

2. Sąd pielęgniarek i położonych jest obowiązany dążyć do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy. W tym celu może dopuszczać z urzędu wszelkie dowody, jeśli uzna, że są potrzebne do uzupełnienia materiału.

2. Jeżeli świadek nie może stawić się z powodu przeszkody zbyt trudnej do usunięcia, sąd pielęgniarek i położnych zleca jego przesłuchanie członkowi wyznaczonemu ze swego składu. Strony mają prawo brać udział w tej czynności.

3. Zwolnienie świadka lub biegłego od przyrzeczenia zależy od uznania sądu pielęgniarek i położnych. Na żądanie strony świadek lub biegły jest obowiązany złożyć przyrzeczenie.

2. Materiały sprawy za zgodą stron mogą być bez odczytania uznane przez sąd pielęgniarek i położnych w całości lub w części za materiał dowodowy.

3. Sąd pielęgniarek i położnych może z ważnych powodów zarządzić przerwę w rozprawie na okres nie dłuższy niż 21 dni.

4. Sąd pielęgniarek i położnych odracza rozprawę w razie:

1) niestawiennictwa rzecznika odpowiedzialności zawodowej,

2) usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionej pielęgniarki lub położnej,

3) niestawiennictwa obwinionej pielęgniarki lub położnej, której obecność na rozprawie uznał za konieczną,

4) niestawiennictwa obwinionej pielęgniarki lub położnej, której wezwanie nie zostało doręczone.

5. Sąd pielęgniarek i położnych może odroczyć rozprawę w razie niestawiennictwa świadka lub biegłego albo z innej ważnej przyczyny.

2. W razie odroczenia rozprawy z przyczyny określonej w ust. 1, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wnosi nowy lub dodatkowy wniosek o ukaranie.

2. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny. W naradzie i głosowaniu uczestniczyć mogą tylko członkowie składu orzekającego.

2. Sąd pielęgniarek i położnych wymierza karę, biorąc pod uwagę stopień winy, naruszenie zasad etyki zawodowej, naruszenie przepisów o wykonywaniu zawodu pielęgniarki lub położnej, skutki czynu oraz zachowanie się obwinionej pielęgniarki lub położnej przed popełnieniem przewinienia zawodowego i po jego popełnieniu.

2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady:

1) w przypadku orzeczenia kar upomnienia i nagany wymierza się karę łączną nagany,

2) zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w zakładach służby zdrowia oraz kara zawieszenia prawa wykonywania zawodu nie wyłącza orzeczenia kary upomnienia lub nagany,

3) przy orzeczeniu za kilka przewinień kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu, kara łączna nie może przekroczyć 3 lat,

4) przy orzeczonych za kilka przewinień karach rodzajowo różnych i karze pozbawienia prawa wykonywania zawodu wymierza się karę łączną pozbawienia prawa wykonywania zawodu.

3. Zasady przewidziane w ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie wydania orzeczenia łącznego.

2. W sprawach szczególnie zawiłych sąd pielęgniarek i położnych może odroczyć ogłoszenie orzeczenia na czas nie przekraczający 7 dni.

1) oznaczenie sądu pielęgniarek i położnych, który je wydał, oraz nazwiska członków sądu, rzecznika odpowiedzialności zawodowej i protokolanta,

2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia,

3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość obwinionej pielęgniarki lub położnej,

4) opis zarzuconego przewinienia zawodowego,

5) rozstrzygnięcie sądu pielęgniarek i położnych,

6) uzasadnienie.

2. Orzeczenie skazujące powinno ponadto zawierać:

1) dokładne określenie przewinienia zawodowego przypisanego obwinionej pielęgniarce lub położnej przez sąd pielęgniarek i położnych,

2) rozstrzygnięcie co do kary.

3. Orzeczenie sądu pielęgniarek i położnych uprawomocnia się po upływie terminu przewidzianego w § 46 do złożenia środka odwoławczego.

2. Uzasadnienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być sporządzone w ciągu 14 dni.

3. Odpisy orzeczeń i postanowień wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o środkach odwoławczych i terminie ich wniesienia doręcza się stronom i pokrzywdzonemu, a jeżeli ustanowiono obrońcę, odpisy te doręcza się również obrońcy.

2. Pokrzywdzonemu przysługuje odwołanie od orzeczeń kończących postępowanie w I instancji tylko w części dotyczącej winy. Termin wniesienia odwołania określa ust. 1.

3. Odwołanie wraz z odpisami dla stron wnosi się do sądu pielęgniarek i położnych, który wydał zaskarżone orzeczenie. Sąd pielęgniarek i położnych w ciągu 7 dni od daty wpływu przekazuje akta sprawy sądowi pielęgniarek i położnych właściwemu do rozpoznania odwołania albo odmawia przyjęcia odwołania, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne z mocy ustawy.

4. Od postanowienia o odmowie przyjęcia środka odwoławczego przysługuje zażalenie do sądu pielęgniarek i położnych właściwego do rozpoznania odwołania, w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia.

2. Jeżeli odwołanie zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne z mocy ustawy, przewodniczący Naczelnego Sądu Pielęgniarek i Położnych kieruje sprawę na posiedzenie niejawne.

3. Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych pozostawia odwołanie bez rozpoznania, jeżeli zachodzą okoliczności określone w ust. 2.

2. Niezależnie od granic odwołania sąd II instancji bierze z urzędu pod rozwagę rażące naruszenie prawa oraz istotną odmienność oceny co do naruszenia zasad etyki zawodowej.

3. Wydanie orzeczenia na niekorzyść obwinionej pielęgniarki lub położnej może nastąpić tylko wtedy, gdy odwołanie wniesiono na jej niekorzyść i tylko w granicach odwołania.

4. Niezależnie od granic odwołania orzeczenie podlega zmianie na korzyść obwinionej pielęgniarki lub położnej bądź uchyleniu, jeżeli jest ono oczywiście niesprawiedliwe.

2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, albo uchyla je w całości lub części i umarza postępowanie w odpowiednim zakresie. Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych w innych przypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

2. Okręgowy sąd pielęgniarek i położnych przesyła Naczelnemu Sądowi Pielęgniarek i Położnych odpis postanowienia o tymczasowym zawieszeniu pielęgniarki lub położnej w czynnościach zawodowych.

3. Postanowienie w sprawie tymczasowego zawieszenia pielęgniarki lub położnej w czynnościach zawodowych, wydane na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, doręcza się obwinionej pielęgniarce lub położnej, z pouczeniem o przysługującym jej środku odwoławczym, właściwej okręgowej radzie pielęgniarek i położnych oraz zakładowi pracy zatrudniającemu pielęgniarkę lub położną.

4. Postanowienie o tymczasowym zawieszeniu w czynnościach zawodowych jest natychmiast wykonalne.

2. Sąd I instancji przesyła najpóźniej w ciągu 14 dni od daty uprawomocnienia się orzeczenia jego odpis właściwej okręgowej radzie pielęgniarek i położnych do wykonania, wojewodzie oraz prezesowi Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych do wiadomości.

3. Odpis prawomocnego orzeczenia dołącza się do akt osobowych ukaranej pielęgniarki lub położnej.

2. W kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem Naczelnego Sądu Pielęgniarek i Położnych orzeka Naczelny Sąd w składzie 5 sędziów.

3. Na postanowienie okręgowego sądu pielęgniarek i położnych przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Pielęgniarek i Położnych.

4. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.

5. Wznowione postępowanie toczy się na zasadach ogólnych.

2. Jeżeli w orzeczeniu nie określono kosztów postępowania, określa je przewodniczący sądu pielęgniarek i położnych w terminie 14 dni od wydania orzeczenia.

3. Na zarządzenie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje ukaranej pielęgniarce lub położnej zażalenie do sądu pielęgniarek i położnych.

2. Jeżeli jednym orzeczeniem ukarano dwie lub więcej pielęgniarek lub położnych, koszty postępowania sąd pielęgniarek i położnych dzieli między nie według zasad słuszności.

3. Sąd pielęgniarek i położnych może zwolnić ukaraną pielęgniarkę lub położną od zwrotu kosztów postępowania w całości lub w części, jeśli uzna, że poniesienie ich byłoby dla ukaranej pielęgniarki lub położnej albo jej rodziny zbyt uciążliwe.

2. Należności przypadające świadkom lub biegłym wypłaca właściwa izba pielęgniarek i położnych na zasadach obowiązujących w postępowaniu sądowym.

1) koszty doręczenia wezwań i innych pism,

2) należności rzeczników odpowiedzialności zawodowej i członków sądu pielęgniarek i położnych związane z postępowaniem, to jest zwrot utraconych zarobków oraz zwrot innych należności przewidzianych w przepisach w sprawie diet i innych należności za czas podróży służbowych na obszarze kraju,

3) należności świadków i biegłych.

Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: A. Wojtyła