Dziennik Ustaw - rok 1992 nr 89 poz. 444

Na podstawie art. 51 ust. 3 i art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254) oraz art. 66 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254) zarządza się, co następuje:

2. Żołnierze przeniesieni w stan nieczynny przez okres przebywania w tym stanie mogą wyjeżdżać i przebywać za granicą bez uzyskiwania zezwolenia.

2. Zezwolenie może być wydane również na pisemny wniosek podmiotu organizującego wyjazd i pobyt za granicą:

1) stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku, w którym jest ono zrzeszone, albo innej jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność sportową – jeżeli wyjazd i pobyt za granicą ma nastąpić w celach sportowych,

2) organu państwowego, instytucji państwowej lub samorządowej, stowarzyszenia albo organizacji społecznej – jeżeli wyjazd i pobyt za granicą ma nastąpić w ich sprawach służbowych,

3) podmiotu zatrudniającego żołnierza – jeżeli wyjazd i pobyt za granicą ma nastąpić w sprawach związanych z zatrudnieniem lub inną pracą zarobkową wykonywaną przez żołnierza na rzecz tego podmiotu za zezwoleniem uzyskanym na podstawie odrębnych przepisów.

3. Wnioski, o których mowa w ust. 2, wnosi się bezpośrednio do organu wojskowego właściwego do wydania zezwolenia.

4. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać w szczególności:

1) nazwę jednostki (instytucji) wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową,

2) oświadczenie o posiadaniu przez żołnierza paszportu i jego ważności,

3) określenie celu wyjazdu,

4) wskazanie zamierzonego miejsca i czasu pobytu za granicą oraz określenie trasy przejazdu.

2. W przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 2, organ wojskowy właściwy do wydania zezwolenia zwraca się o wydanie opinii do dowódcy (szefa) jednostki (instytucji) wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową.

3. Organ wojskowy właściwy do wydania zezwolenia może zwrócić się o wydanie opinii do właściwego organu ochrony tajemnicy w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, określonego w odrębnych przepisach.

4. Jeżeli wniosek o wydanie zezwolenia w celach innych niż osobiste wniósł żołnierz, organ wojskowy właściwy do wydania zezwolenia może zwrócić się o wydanie opinii również do odpowiedniego podmiotu określonego w § 4 ust. 2.

1) Minister Obrony Narodowej – w stosunku do żołnierzy bezpośrednio mu podległych,

2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – w stosunku do żołnierzy bezpośrednio mu podległych,

3) szef instytucji centralnej Ministerstwa Obrony Narodowej (Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego i Naczelny Prokurator Wojskowy) – w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w tej instytucji,

4) dowódca okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych (Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia Ministerstwa Obrony Narodowej) – w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w tym dowództwie,

5) dowódcy (szefowie, komendanci) jednostek (instytucji) wojskowych o uprawnieniach dyscyplinarnych co najmniej dowódcy pułku oraz dyrektorzy przedsiębiorstw państwowych – w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w podległych (podporządkowanych) im jednostkach (instytucjach) wojskowych lub przedsiębiorstwach państwowych,

6) określone w odrębnych przepisach organy wojskowe, którym z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej podlegają żołnierze wyznaczeni na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej.

2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, rozpatruje wojskowy organ nadrzędny w stosunku do organu wojskowego, który wydał decyzję w I instancji, z zastrzeżeniem art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

3. Wojskowym organem nadrzędnym w rozumieniu ust. 2 jest:

1) Minister Obrony Narodowej – w stosunku do organów wojskowych określonych w § 7 pkt 2, 3 i 6,

2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – w stosunku do organów wojskowych określonych w § 7 pkt 4 i 5.

2. Wydanie zezwolenia żołnierzowi. o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w rozkazie dziennym jednostki wojskowej, w której pełni on czynną służbę wojskową.

1) zarządzenie nr 56/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lipca 1990 r. w sprawie wyjazdów za granicę żołnierzy w czynnej służbie wojskowej i pracowników zatrudnionych w resorcie obrony narodowej (Dz. Rozk. Ministerstwa Obrony Narodowej poz. 59),

2) zarządzenie nr 01/Sztab Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia 2 stycznia 1990 r. w sprawie wykazu stanowisk służbowych związanych z dostępem do wiadomości o szczególnie ważnym znaczeniu dla obronności państwa i sił zbrojnych.

Minister Obrony Narodowej: w z. B. Komorowski

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 19 listopada 1992 r. (poz. 444)

DECYZJA