REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 1992 nr 29 poz. 129
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 10 marca 1992 r.
w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa i Straży Granicznej
Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) i w związku z art. 68 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179 oraz z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107 poz. 461), art. 55 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180 oraz z 1991 r. Nr 94 poz. 422 i Nr 107, poz. 461) i art. 73 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462 i z 1991 r. Nr 94 poz. 422) zarządza się, co następuje:
2. Ilekroć w przepisach rozporządzenia jest mowa o funkcjonariuszu, należy przez to rozumieć odpowiednio policjanta, funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa lub Straży Granicznej.
1) Minister Spraw Wewnętrznych lub upoważniona przez niego osoba w stosunku do:
a) Komendanta Głównego Policji i jego zastępców, Szefa Urzędu Ochrony Państwa i jego zastępców, Komendanta Głównego Straży Granicznej i jego zastępców, oraz członków ich rodzin,
b) funkcjonariuszy oddelegowanych do służby w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych oraz członków ich rodzin,
2) Komendant Główny Policji w stosunku do dyrektorów biur (równorzędnych) Komendy Głównej Policji i ich zastępców, komendantów wojewódzkich (stołecznego) Policji i ich zastępców, komendantów szkół Policji oraz ośrodków szkolenia Policji i ich zastępców,
3) Komendant Główny Policji lub upoważniona przez niego osoba w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w Komendzie Głównej Policji oraz członków ich rodzin, a także członków rodzin osób wymienionych w pkt 2,
4) komendanci wojewódzcy (stołeczny) Policji w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę na terenie ich działania oraz członków ich rodzin, z wyjątkiem funkcjonariuszy, o których mowa w pkt 5, i członków ich rodzin,
5) komendanci szkół Policji w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych szkół oraz członków ich rodzin,
6) Szef Urzędu Ochrony Państwa w stosunku do dyrektorów biur (zarządów) Urzędu Ochrony Państwa i ich zastępców, szefów delegatur Urzędu Ochrony Państwa i ich zastępców oraz Komendanta Ośrodka Szkolenia i Doskonalenia Urzędu Ochrony Państwa i jego zastępcy,
7) Szef Urzędu Ochrony Państwa lub upoważniona przez niego osoba w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w centrali Urzędu Ochrony Państwa oraz członków ich rodzin, a także członków rodzin osób wymienionych w pkt 6,
8) szefowie delegatur Urzędu Ochrony Państwa w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę na terenie ich działania oraz członków ich rodzin,
9) Komendant Ośrodka Szkolenia i Doskonalenia Urzędu Ochrony Państwa w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległej mu jednostce organizacyjnej oraz członków ich rodzin,
10) Komendant Główny Straży Granicznej w stosunku do dyrektorów biur (równorzędnych) Komendy Głównej Straży Granicznej i ich zastępców, komendantów oddziałów Straży Granicznej i ich zastępców, Komendanta Centrum Szkolenia Straży Granicznej i jego zastępcy, Komendanta Oddziału Administracyjno-Gospodarczego Komendy Głównej Straży Granicznej i jego zastępców oraz członków ich rodzin,
11) Komendant Główny Straży Granicznej lub upoważniona przez niego osoba w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w Komendzie Głównej Straży Granicznej oraz członków ich rodzin,
12) komendanci oddziałów Straży Granicznej, Komendant Centrum Szkolenia Straży Granicznej i Komendant Oddziału Administracyjno-Gospodarczego Komendy Głównej Straży Granicznej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę na terenie ich działania oraz członków ich rodzin.
2. W razie śmierci funkcjonariusza organ odszkodowawczy jest obowiązany ustalić wszystkich członków rodziny uprawnionych do odszkodowania.
1) śmierci funkcjonariusza w okresie służby wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
2) doznania przez funkcjonariusza w okresie służby trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w pkt 1.
2. W razie śmierci funkcjonariusza organ odszkodowawczy zwraca się niezwłocznie do komisji lekarskiej resortu spraw wewnętrznych z wnioskiem o ustalenie, czy śmierć funkcjonariusza pozostaje w związku ze służbą wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w ust. 1.
1) śmierć funkcjonariusza lub uszczerbek na jego zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w § 4 pkt 1, nastąpiły po zwolnieniu ze służby,
2) stan zdrowia funkcjonariusza uległ pogorszeniu wskutek takiego wypadku lub choroby.
2. Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio.
1) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych, stwierdzającego procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza wskutek wypadku lub choroby, z tytułu której przysługuje odszkodowanie,
2) protokołu powypadkowego, sporządzonego przez komisję powypadkową działającą na podstawie odrębnych przepisów,
3) zaświadczenia stwierdzającego wysokość uposażenia określonego w art. 5 ust. 2 ustawy.
1) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych, stwierdzającego związek śmierci funkcjonariusza ze służbą wskutek wypadku lub choroby, z tytułu których przysługuje odszkodowanie,
2) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 2,
3) wyciągu z aktu małżeństwa.
2. Prawo do odszkodowania należnego pozostałym członkom rodziny funkcjonariusza ustala się na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz zaświadczenia właściwego organu emerytalnego, stwierdzającego spełnienie przez te osoby warunków do uzyskania renty rodzinnej po zmarłym funkcjonariuszu.
1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 2,
2) innych dowodów przedstawionych przez osobę uprawnioną do odszkodowania.
2. Wysokość odszkodowania za utracone lub zniszczone przedmioty osobistego użytku ustala się na podstawie ceny rynkowej aktualnej w dniu wydania decyzji w sprawie odszkodowania, z uwzględnieniem stopnia zużycia.
3. W razie uszkodzenia przedmiotów, odszkodowanie stanowi równowartość kosztów przywrócenia ich do stanu sprzed wypadku. Jeżeli jednak stopień uszkodzenia jest znaczny albo koszty naprawy przekraczałyby wartość uszkodzonego przedmiotu, wypłaca się odszkodowanie w wysokości określonej w ust. 2.
2. Decyzja powinna zawierać:
1) podstawę prawną, na której została wydana,
2) określenie wysokości:
a) jednorazowego odszkodowania pieniężnego,
b) odszkodowania przysługującego każdemu z upoważnionych członków rodziny zmarłego funkcjonariusza,
c) odszkodowania przyznanego za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku w związku z wypadkiem, jeżeli odszkodowanie takie jest równocześnie przyznawane,
3) uzasadnienie decyzji,
4) pouczenie o środkach odwoławczych.
2. Organ odszkodowawczy przesyła niezwłocznie całość posiadanych w sprawie akt do właściwego sądu wraz z odpowiedzią na odwołanie.
3. Organ odszkodowawczy, jeżeli uzna odwołanie w całości za słuszne, może zmienić lub uchylić zaskarżoną decyzję. W tym wypadku odwołaniu nie nadaje się dalszego biegu.
4. Jeżeli organ odszkodowawczy nie wydał decyzji w terminie dwóch miesięcy od dnia zgłoszenia wniosku o odszkodowanie bądź powstania obowiązku wszczęcia postępowania z urzędu, odwołanie można wnieść w każdym czasie po upływie tego terminu.
2. Organ wymieniony w ust. 1 może:
1) wydać decyzję, w której przyzna jednorazowe odszkodowanie pieniężne:
a) funkcjonariuszowi albo uprawnionemu członkowi rodziny zmarłego funkcjonariusza, nie spełniającemu warunków wymaganych do uzyskania renty rodzinnej - w kwocie określonej w art. 5lub 6ustawy, podwyższonej w granicach do 50%; podwyższenie odszkodowania o więcej niż 50% wymaga zgody Ministra Spraw Wewnętrznych,
b) członkowi rodziny zmarłego funkcjonariusza nie spełniającemu warunków wymaganych do uzyskania renty rodzinnej albo innej osobie bliskiej - odszkodowanie w granicach określonych art. 6 ustawy,
c) członkom rodziny funkcjonariusza, który zaginął w czasie pełnienia służby - odszkodowanie w wysokości określonej w art. 6 ustawy,
2) wniosek odrzucić.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Macierewicz
- Data ogłoszenia: 1992-04-06
- Data wejścia w życie: 1992-04-21
- Data obowiązywania: 2014-01-01
- Dokument traci ważność: 2014-07-01
- ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 5 października 1992 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa i Straży Granicznej
- Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 13 grudnia 1993 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.
- ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 23 grudnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej
- ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biurze Ochrony Rządu
REKLAMA
Dziennik Ustaw
REKLAMA
REKLAMA