Dziennik Ustaw - rok 1991 nr 125 poz. 556

Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222 oraz z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335) zarządza się, co następuje:

1) powierzchniową służącą do napędu turbin i innych urządzeń wodnych oraz do ogrzewania lokali, a także służącą do celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej, zużywaną zwrotnie,

2) przeznaczoną na zaopatrzenie jednostek organizacyjnych straży pożarnych,

3) kopalnianą,

4) przeznaczoną do korzystania do celów rybackich.

1) celów związanych z wytworzeniem energii elektrycznej lub cieplnej zużytej bezpowrotnie – wynosi 160 zł,

2) do innych celów – wynosi 790 zł.

2. Zakładom położonym na obszarze województwa katowickiego stawkę opłaty za 1 m³ ustala się o 100% wyższą niż określona w ust. 1.

3. Na obszarze województw nie wymienionych w ust. 1 i 2 stawka opłaty za 1 m³ wody powierzchniowej pobranej do:

1) celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej zużytej bezpowrotnie – wynosi 70 zł,

2) innych celów – wynosi 315 zł.

4. Stawki opłat, określone w ust. 3, stosuje się także do ustalania opłat za pobór wody z morskich wód wewnętrznych i wód morza terytorialnego.

5. Na obszarze województw wymienionych w ust. 1 oraz województw katowickiego, lubelskiego i chełmskiego stawka opłaty za 1 m³ wody podziemnej pobranej do:

1) celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład lub bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi albo farmakologicznymi – wynosi 790 zł,

2) innych celów produkcyjnych – wynosi 2.360 zł.

6. Na obszarze województw nie wymienionych w ust. 5 stawka opłaty za 1 m³ wody podziemnej pobranej do:

1) celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład lub bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi lub farmakologicznymi – wynosi 315 zł,

2) innych celów produkcyjnych – wynosi 945 zł.

1) wód kopalnianych zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikiem sumy jonów chlorków i siarczanów,

2) ścieków zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikami: pięciodniowym biochemicznym zapotrzebowaniem tlenu (BZT₅), chemicznym zapotrzebowaniem tlenu oznaczonym metodą dwuchromianową (ChZT), zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich, fenolami lotnymi

– ustala się opłaty, zwane dalej „opłatami za ścieki”.

1) wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, jeżeli na ich wprowadzanie nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne,

2) wprowadzanie ścieków do ziemi w celu rolniczego wykorzystania.

2. Opłatę za wprowadzanie wód kopalnianych ustala się zależnie od zawartości sumy jonów chlorków i siarczanów.

3. Do opłaty, ustalonej według zasad określonych w ust. 1 i 2, dolicza się opłatę za sumę metali ciężkich i fenole lotne.

4. Opłatę za ścieki wprowadzane z oczyszczalni grupowych lub kolektorów będących własnością zakładów przemysłowych ustala się każdemu użytkownikowi tych urządzeń proporcjonalnie do wielkości wniesionych ładunków zanieczyszczeń według stawek określonych dla tych użytkowników w ust. 5 i 6.

5. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w BZT₅ wynosi dla ścieków:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – 20.100 zł,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – 8.325 zł,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – 5.190 zł,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast – 1.950 zł,

5) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej – 1.735 zł,

6) innych – 9.715 zł.

6. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w ChZT wynosi dla ścieków:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – 13.860 zł,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – 5.375 zł,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – 3.465 zł,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast – 1.175 zł,

5) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej – 1.045 zł,

6) innych – 5.550 zł.

7. Stawka opłaty za 1 kg zawiesiny ogólnej wynosi 870 zł.

8. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych bezpośrednio do wód powierzchniowych wynosi 550 zł.

9. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych do wód powierzchniowych za pośrednictwem zbiorników dozujących, jak również za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w ściekach, wynosi 70 zł.

10. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy metali ciężkich wynosi 100.000 zł.

11. Stawka opłaty za 1 kg ładunku fenoli lotnych wynosi 40.000 zł.

12. Stawki opłat za ścieki wprowadzane do jezior oraz do zbiorników wodnych powstałych w wyniku spiętrzenia wód płynących o czasie wymiany wody przekraczającym 14 dni zwiększa się o 100%.

13. Opłatę za wprowadzanie wód chłodniczych ustala się za ładunek zanieczyszczeń przekraczający ładunek zawarty w pobieranej wodzie.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać dane o ilości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej, celach jej wykorzystania oraz o zakupie i sprzedaży wody, a także o ilości, rodzaju i przeciętnym składzie wprowadzanych do wód lub do ziemi ścieków oraz o stężeniu zawartych w nich zanieczyszczeń, określonych wskaźnikami: BZT₅, ChZT, zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich, fenolami lotnymi. Skład ścieków i zawartość w nich zanieczyszczeń ustala się w miejscu wylotu ścieków z urządzeń oczyszczających lub kolektorów zakładu.

3. Jeżeli zakład nie złoży w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, decyzję o opłacie wydaje się na podstawie ustaleń dokonanych przez organ pobierający opłatę.

4. W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, organ – ustalając opłatę – stosuje stawki obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania.

1) pobierania opłat za ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi, jeżeli opłata nie przekracza 1.000.000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru, a ścieki te nie spowodują szkodliwego zanieczyszczenia wód powierzchniowych, podziemnych oraz płodów rolnych przeznaczonych do spożycia,

2) pobierania opłat za wodę, jeżeli opłata nie przekracza 2.000.000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru.

2. Nie pobiera się opłat za żeglugę, spław i śluzowanie:

1) łodzi ratunkowych i łodzi stanowiących wyposażenie statku,

2) łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających (do 15 ton nośności); w razie śluzowania zwolnienie to dotyczy wyłącznie kajaków i małych łodzi wiosłowych, jeżeli ich przejście przez śluzę albo pochylnię odbywa się łącznie z innymi statkami lub łodziami sportowo-turystycznymi,

3) obiektów pływających okręgowych dyrekcji gospodarki wodnej,

4) obiektów pływających jednostek sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i straży pożarnej,

5) obiektów pływających inspektoratów żeglugi śródlądowej,

6) obiektów pływających Państwowej Straży Rybackiej,

7) obiektów pływających urzędów morskich.

3. Od uczniów szkół podstawowych i średnich oraz od studentów szkół wyższych ustala się opłaty za śluzowanie obniżone o połowę.

2. Jeżeli opłata za przewóz towarów byłaby niższa od opłaty za przejazd pustego statku, opłatę ustala się tak jak za przejazd pustego statku.

3. W śluzach wielostopniowych każdą komorę liczy się za osobną śluzę.

4. Długość trasy przejazdu określa się według wykazu odległości taryfowych żeglugi śródlądowej.

2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie ustalono ilości m³ drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m³ drewna = 3,5 m² powierzchni tratwy = 0,7 tony.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, dotyczy przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach, rejsów statków pasażerskich, pustych statków towarowych i barek, ilości śluzowań i przejść przez pochylnię i powinna zawierać dane, o których mowa w § 13 i 14.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, uiszczają opłaty za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do 30 dnia następnego miesiąca, na podstawie noty księgowej wystawionej przez okręgową dyrekcję gospodarki wodnej.

4. W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej określa należność z tytułu opłat za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław według własnych ustaleń.

5. Posiadacze technicznych obiektów pływających, łodzi sportowych i turystycznych oraz innych jednostek pływających opłatę za śluzowanie lub przejście przez pochylnię uiszczają bezpośrednio w miejscu śluzowania, za pokwitowaniem, na rzecz właściwej okręgowej dyrekcji gospodarki wodnej.

2. Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.

3. Do zakładów, które złożą informację określoną w § 9 ust. 1 i 2 do dnia 31 stycznia 1992 r., stosuje się przepisy dotychczasowe.

Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 21 grudnia 1991 r. (poz. 556)

OPŁATY ZA SZCZEGÓLNE KORZYSTANIE Z WÓD I URZĄDZEŃ WODNYCH STANOWIĄCYCH WŁASNOŚĆ PAŃSTWA

1. Opłaty są pobierane na następujących odcinkach dróg wodnych:

1) Kanał Gliwicki – od km 0,0 do km 41,2,

2) Kanał Kędzierzyński – od km 0,0 do km 6,0,

3) rzeka Odra – od km 98, 1 do km 282,5,

4) rzeka Brda – od km 0,0 do km 14,4,

5) Kanał Bydgoski – od km 14,4 do km 38,9,

6) rzeka Noteć – odcinek dolny od Kanału Bydgoskiego – od km 38,9 do km 176,2,

7) rzeka Noteć – odcinek górny do Kanału Górnonoteckiego – od km 59,5 do km 121,6,

8) Kanał Górnonotecki – od km 121,6 do km 146,6,

9) Kanał Ślesiński – od km 0,0 do km 32,0,

10) rzeka Wisła wraz z Kanałem Łączańskim – od km 0,0 do km 92,6,

11) rzeka Wisła (Płock – Włocławek) – od km 633,0 do km 675,0,

12) Kanał Żerański – od km 0,0 do km 17,3,

13) rzeka Nogat – od km 0,0 do km 62,0,

14) rzeka Szkarpawa – od km 0,0 do km 25,4,

15) rzeka Martwa Wisła – od km 0,0 do km 18,2,

16) Kanał Warmiński w systemie Jezior Warmińskich – od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Drużno (km 52,0) i od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Szeląg (km 19,1),

17) kanały w systemie Jezior Mazurskich – kanał śluzowy w Guziance od km 13,5 do km 14,0, – Kanał Jegliński od km 1,3 do km 6,55,

18) Kanał Augustowski – od km 0,0 do km 80,0.

2. Za korzystanie z urządzeń wodnych, za żeglugę i spław pobiera się od krajowych oraz zagranicznych podmiotów gospodarczych i posiadaczy obiektów pływających opłaty w wysokości:

1) od przewozów towarowych za 1 tonokilometr:

a) na rzece Odrze skanalizowanej od km 98,1 do km 282,5, na Kanale Gliwickim od km 0,0 do km 41,2 oraz na Kanale Kędzierzyńskim od km 0,0 do km 6,0 – 12 zł,

b) na drodze wodnej Wisła – Odra od ujścia rzeki Brdy do miasta Krzyż, tj. do km 176,2 rzeki Noteć, oraz na węźle gdańskim, tj. na rzekach Nogat, Szkarpawa i Wisła Martwa – 11 zł,

c) na pozostałych drogach wodnych wymienionych w ust. 1 – 10 zł,

2) od statków pasażerskich, pustych statków towarowych i barek za 1 tonokilometr nośności wymierzonej – 2 zł,

3) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię zestawu pchanego lub holowanego oraz barek, tratew, holowników i pchaczy (nie wchodzących w skład zestawu), statków pasażerskich, pogłębiarek, koszarek, dźwigów pływających i innych obiektów, za każdy zestaw lub obiekt śluzowany:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni – 12 000 zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 24 000 zł,

4) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających do 15 ton nośności, za każdą łódź:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni –12 000zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 18 000 zł,

5) za śluzowanie kajaków i małych łodzi wiosłowych, niezależnie od ich liczby, jeżeli śluzowanie lub przejście przez pochylnię nie odbywa się łącznie z innymi statkami lub łodziami sportowo-turystycznymi – według stawek opłat określonych w pkt 4.

3. Za śluzowanie zestawu pchanego lub holowanego, który wymaga rozłączenia i odrębnych śluzowań jego członów, pobiera się opłatę za każde śluzowanie, o ile rozłączenie zestawu nie wynika ze zmniejszonej okresowo przepustowości śluzy. Podstawą obliczenia należności są stawki opłat określone w ust. 2 pkt 3.

4. Opłaty za korzystanie dla celów żeglugi i spławu z wód państwowych oraz ze znajdujących się na tych wodach śluz i pochylni pobierają:

1) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach na:

a) Kanale Gliwickim,

b) Kanale Kędzierzyńskim,

2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu – na rzece Odrze od km 98,1 do km 282,5,

3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu na:

a) rzece Brdzie, Kanale Bydgoskim i Noteci dolnej,

b) rzece Noteci górnej i Kanale Górnonoteckim,

c) Kanale Ślesińskim,

4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku na:

a) rzece Nogacie,

b) rzece Szkarpawie,

c) rzece Martwej Wiśle,

d) kanałach w systemie Jezior Warmińskich,

5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie na:

a) odcinku rzeki Wisły od Płocka do Włocławka,

b) Kanale Żerańskim,

c) kanałach w systemie Jezior Mazurskich,

d) Kanale Augustowskim,

6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie na rzece Wiśle wraz z Kanałem Łączańskim od km 0,0 do km 92,6.

5. Opłaty za wydobywanie piasku, żwiru i kamienia z wód państwowych pobiera się w wysokości 5% ceny zbytu tych materiałów.

6. Okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej są właściwe na administrowanych przez siebie wodach śródlądowych do pobierania opłat za wydobywanie z tych wód piasku, żwiru i kamienia, na które jest wymagane pozwolenie wodnoprawne.

7. Na wodach państwowych nie administrowanych przez okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej opłaty wymienione w ust. 6 pobierają:

1) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku – z wód położonych na terenie województw: elbląskiego, gdańskiego, słupskiego i toruńskiego,

2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach – z wód położonych na terenie województwa katowickiego,

3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie – z wód położonych na terenie województw: bielskiego, krakowskiego, kieleckiego, krośnieńskiego, nowosądeckiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i tarnowskiego,

4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu – z wód położonych na terenie województw: bydgoskiego, częstochowskiego, gorzowskiego, kaliskiego, konińskiego, pilskiego, poznańskiego i sieradzkiego,

5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie – z wód położonych na terenie województw: warszawskiego, bialskopodlaskiego, białostockiego, chełmskiego, ciechanowskiego, lubelskiego, łomżyńskiego, łódzkiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego, piotrkowskiego, płockiego, radomskiego, siedleckiego, skierniewickiego, suwalskiego, włocławskiego i zamojskiego,

6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu – z wód położonych na terenie województw: jeleniogórskiego, legnickiego, leszczyńskiego, opolskiego, wałbrzyskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego,

7) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Szczecinie – z wód położonych na terenie województw koszalińskiego i szczecińskiego.

8. Wojewódzki organ wydający pozwolenie wodno-prawne zawiadamia właściwą okręgową dyrekcję gospodarki wodnej o wydanym pozwoleniu wodnoprawnym na wydobywanie z wód państwowych piasku, żwiru i kamienia.