Dziennik Ustaw - rok 1991 nr 114 poz. 495

Na podstawie art. 208 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) w § 6 dodaje się nowe ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. Pomiarów stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia dokonują laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych.

4. W razie braku Polskiej Normy wykonuje się pomiary w sposób określony przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub jednostkę przez niego upoważnioną.”;

2) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 5;

3) w załączniku nr 1:

a) w części A. Związki chemiczne:

- Ip. 12 otrzymuje brzmienie:

- Ip. 87 otrzymuje brzmienie:

- Ip. 102 otrzymuje brzmienie:

- Ip. 166 otrzymuje brzmienie:

- Ip. 218 otrzymuje brzmienie:

- dodaje się Ip. 222-249 w brzmieniu:

b) w części B. Pyły:

- Ip. 3 otrzymuje brzmienie:

- Ip. 4 otrzymuje brzmienie:

- dodaje się Ip. 7-12 w brzmieniu:

4) w załączniku nr 2:

a) w części A. Hałas ustalony i nie ustalony, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy w dziale Hałas ustalony i nie ustalony pkt 1.7 otrzymuje brzmienie:

„1.7. Na stanowiskach pracy, na których ze względów technicznych nie jest możliwe obniżenie równoważnego poziomu dźwięku A do wartości dopuszczalnych, określonych w pkt 1.2,1.4 i 1.6, pracownicy są obowiązani stosować ochronniki słuchu zmniejszające wartości równoważnego poziomu dźwięku A, dochodzącego do uszu, poniżej wartości dopuszczalnych.”,

b) w części C. Mikroklimat:

- w dziale Mikroklimat gorący w ust. 2 po wyrazie „pracy” przecinek skreśla się i dodaje wyraz „nie”,

- dodaje się dział Mikroklimat zimny w brzmieniu:

„Mikroklimat zimny

1. Miejscowe działanie zimnego środowiska termicznego należy oceniać za pomocą wskaźnika siły chłodzącej powietrza WCI.

2. Dozwolony czas ekspozycji umożliwiający realizację podstawowych funkcji przez pracownika na danym stanowisku pracy należy przyjąć zgodnie z wartościami podanymi w tabeli 1.

Tabela 1

1 kcal = 4,186 kJ

3. Ochrony osobiste powinny być każdorazowo zastosowane dla zabezpieczenia przed ogólnym działaniem środowiska zimnego zgodnie z Polską Normą.”,

c) dodaje się część D. Promieniowanie w brzmieniu:

„1. Promieniowanie podczerwone

1.1. Narażenie pracowników na promieniowanie podczerwone charakteryzowane jest przez wartości średnie i najwyższe chwilowe natężenia napromienienia oczu i skóry, odniesione do temperatury 20°C.

Średnie natężenie napromienienia jest to iloraz napromienienia oczu lub skóry w czasie ekspozycji i czasu trwania tej ekspozycji

gdzie: E_śr - średnie natężenie napromienienia w W/m²,

N - napromienienie w J/m²,

t - czas trwania ekspozycji w s.

Najwyższe chwilowe natężenie napromienienia jest to największa chwilowa wartość natężenia napromienienia występująca podczas ekspozycji, trwająca nie dłużej niż 60 s.

1.2. Najwyższe dopuszczalne średnie natężenie napromienienia wynosi:

w odniesieniu do oka - 150 W/m²,

w odniesieniu do skóry - 700 W/m².

1.3. Najwyższe dopuszczalne chwilowe natężenie napromienienia oka i skóry wyznacza się za pomocą wzoru:

E = a • t^-1/2

gdzie: E - najwyższe chwilowe natężenie napromienienia w W/m²,

t - czas ekspozycji w sekundach, przy czym t ≤ 60 s,

a - stała, wynosząca:

dla oka 1200 W_s^1/2 • m^-2,

dla skóry 5800 W_s^1/2 • m^-2.

1.4. Wielkości napromienienia i natężenia napromienienia wyznacza się w sposób podany w Polskich Normach.

2. Promieniowanie nadfioletowe.

2.1. Narażenie pracowników na promieniowanie nadfioletowe charakteryzowane jest przez wartości skuteczne napromienienia erytemalnego (wywołującego rumień skóry) i koniunktywalnego (wywołującego zapalenie spojówki lub rogówki oka).

2.2. Najwyższa dopuszczalna wartość skuteczna napromienienia koniunktywalnego w ciągu 8-godzinnego dnia pracy wynosi 30 J/m² w przypadku narażenia nie powtarzającego się w następnym dniu, a 18 J/m² w przypadku ekspozycji powtarzających się w kolejnych dniach.

2.3. Najwyższa dopuszczalna wartość skuteczna napromienienia erytemalnego dla 8-godzinnego dnia pracy wynosi 30 J/m², bez względu na powtarzalność ekspozycji.

2.4. Wielkość napromienienia wyznacza się w sposób podany w Polskich Normach.

3. Promieniowanie laserowe.

3.1. Oddziaływanie promieniowania laserowego na organizm człowieka jest zależne od długości fali promieniowania, czasu ekspozycji, rozbieżności wiązki laserowej, wielkości napromienienia i luminacji energetycznej zintegrowanej.

3.2. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje (MDE) oczu na promieniowanie laserowe źródeł punktowych określa tabela 1, a maksymalne dopuszczalne ekspozycje oka na promieniowanie laserowe źródeł rozciągłych określa tabela 2.

3.3. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje skóry na promieniowanie laserowe określa tabela 3.

3.4. W przypadku źródeł laserowych emitujących promieniowanie impulsowe powtarzalne lub promieniowanie zmodulowane maksymalną dopuszczalną ekspozycję oka i skóry określają następujące warunki:

a) ekspozycja na dowolny pojedynczy impuls w ciągu impulsów nie powinna przekraczać wartości dozwolonych dla pojedynczego impulsu, podanych w tabelach 1, 2 i 3,

b) średnie natężenie napromienienia ciągiem impulsów trwających przez czas T nie powinno przekraczać wartości dozwolonych dla pojedynczego impulsu o czasie trwania T, podanych w tabelach 1, 2 i 3,

c) dla promieniowania laserowego o długości fali zawartej w przedziale 400-1400 nm powinien być spełniony dodatkowo następujący warunek:

maksymalna dozwolona ekspozycja na dowolny pojedynczy impuls z ciągu impulsów (MDE_imp) nie powinna przekraczać wartości MDE miarodajnej dla pojedynczego impulsu podanej w tabelach 1, 2 i 3, pomnożonej przez liczbę impulsów (N) działających na oczy lub skórę, podniesioną do potęgi minus 1/4:

MDE_imp = MDE (N)^-1/4

Tabela 1

MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE EKSPOZYCJE (MDE) OCZU
NA PROMIENIOWANIE LASEROWE ŹRÓDEŁ PUNKTOWYCH

(patrzenie w wiązkę)

Tabela 2

MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE EKSPOZYCJE (MDE) OKA
NA PROMIENIOWANIE LASEROWE ŹRÓDEŁ ROZCIĄGŁYCH

Tabela 3

MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE EKSPOZYCJE (MDE) SKÓRY NA PROMIENIOWANIE LASEROWE

Współczynniki korelacji C₁ do C₄ i punkty czasowe T₁ i T₂ stosowane w tabelach 1-3

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: M. Boni