Dziennik Ustaw - rok 1956 nr 4 poz. 22

Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 7 kwietnia 1949 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 25, poz. 180) zarządza się, co następuje:

Od punktu zetknięcia się szosy Bronowice Małe - Ojców - Olkusz z granicą lasów państwowych, położonego pomiędzy 13 i 14 znakami kilometrowymi na szosie, granica Parku biegnie na północ wzdłuż granicy lasu państwowego do punktu zetknięcia się z szosą, następnie lewą krawędzią szosy do punktu powtórnego zetknięcia się z granicą lasu państwowego i dalej wzdłuż tej granicy (oddziały: 12, 11, 10, 8, 7 i 9) do zetknięcia się z krawędzią wierzchowiny na prawym zboczu Doliny Sąspowskiej. Od tego punktu granica biegnie wzdłuż tej krawędzi w górę doliny przecinając trzy wąwozy bez nazwy do punktu położonego naprzeciw bramy skalnej otwierającej wąwóz "do groty - Koziarni", następnie przecina prostopadle Dolinę Sąspowską i przechodzi na przeciwległą krawędź na wschód od wspomnianej wyżej bramy skalnej i biegnie wzdłuż południowo-zachodniej granicy pasa skałek, przecina wspomniany wąwóz na północny zachód od Skały Sodłowej, przechodzi na lewostronną krawędź wąwozu i dalej biegnie wzdłuż granicy gruntów rolnych oraz lasu należącego do wsi Sąspów, przecina drogę z Woli Kalinowskiej do Doliny Sąspowskiej i wąwóz Słupiankę oraz dochodzi do punktu zetknięcia się jej z granicą lasu państwowego (oddział 6). Od tego punktu granica biegnie w kierunku północno-wschodnim i wschodnim wzdłuż granicy lasu państwowego (oddział 6) do punktu zetknięcia się jej z drogą prowadzącą z Woli Kalinowskiej do Ojcowa i dalej w kierunku południowym wzdłuż tej granicy do punktu zetknięcia się jej z drogą prowadzącą do Podzamcza, następnie wzdłuż południowo-zachodniej krawędzi tej drogi, stanowiącej granicę lasu państwowego i dalej stanowiącej granicę gruntów wsi Ojców do punktu zetknięcia się jej z granicą lasu państwowego (oddział 4d), dalej przecina wąwóz i drogę prowadzącą z Kolencina do Podzamcza, dochodzi do prawostronnej krawędzi doliny Prądnika, następnie biegnie wzdłuż krawędzi wierzchowiny przecinając wąwóz Węgielny Dół w odległości około 350 m od szosy Ojców - Olkusz oraz biegnie wzdłuż tej krawędzi aż do punktu zetknięcia się z południowo-zachodnią granicą lasu państwowego (oddział 6b w uroczysku Pieskowa Skała). Od tego punktu granica Parku biegnie wzdłuż południowo-zachodniej, północno-zachodniej i północnej granicy lasu państwowego (oddziały 6 i 5), przecina rzekę Prądnik i szosę Ojców - Olkusz, następnie biegnie wzdłuż granicy lasu państwowego uroczyska Pieskowa Skała do punktu zetknięcia się z granicą lasu byłego majątku Młynnik. Od tego punktu granica biegnie obejmując ten las aż do północnego wylotu Doliny Młynnickiej (Zachwytu), przecina dolinę i obejmując ją biegnie następnie wzdłuż krawędzi wierzchowiny aż do punktu zetknięcia się z granicą gruntów należących do probostwa rzymsko-katolickiego w Skale (Grodzisko) obejmując te grunty i dochodząc do krawędzi wierzchowiny, biegnie dalej wzdłuż tej krawędzi i wzdłuż krawędzi wąwozu, którym przechodzi szosa do wsi Skały, przecina ten wąwóz prostopadle w odległości około 400 m od szosy Ojców - Olkusz, dochodzi do krawędzi wierzchowiny i dalej biegnie wzdłuż granicy oddzielającej las wsi Skała (uroczysko Przeczki) od gruntów rolnych należących do mieszkańców wsi Skała i biegnie wzdłuż tej granicy do punktu zetknięcia się z granicą lasu państwowego (oddział 121), następnie granicą tą i w przedłużeniu wzdłuż granicy oddzielającej las wsi Skała od gruntów rolnych należących do mieszkańców wsi Skała aż do punktu zetknięcia się jej z granicą lasu państwowego (oddział 1). Od tego punktu granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy lasu państwowego (oddziały 1, 2 i 3) do punktu zetknięcia się z granicą lasu i gruntów rolnych należących do mieszkańców wsi Smardzowice i dalej granicą oddzielającą grunty wsi Smardzowice i wsi Ojców, przecina Wąwóz Żydowski i biegnie do punktu zetknięcia się z granicą gruntów wsi Maszyce. Od tego punktu granica Parku biegnie wzdłuż granicy lasu i gruntów rolnych należących do mieszkańców wsi Maszyce aż poza bramę skalną utworzoną przez skały Łaskowiec i Bukową, przecina w poprzek dolinę Prądnika, przechodzi na jej prawostronną krawędź i od Skały Bukowej biegnie wzdłuż krawędzi wierzchowiny oddzielającej grunty rolne wsi Biały Kościół od lasów należących do mieszkańców wsi Prądnik Korzkiewski, przecina Wąwóz Skalski i dalej biegnie wzdłuż tej krawędzi aż do punktu zetknięcia się z granicą lasu państwowego (oddział 14), następnie biegnie wzdłuż tej granicy do wymienionego na początku punktu zetknięcia się z szosą Bronowice Małe - Ojców - Olkusz.

2. Ograniczenia wymienione w ust. 1 w stosunku do terenów zabudowanych i pozostających pod uprawą rolną, łąkową lub pastwiskową nie dotyczą czynności gospodarczych, których wykonywanie konieczne jest ze względu na racjonalne użytkowanie tych terenów. Od decyzji dyrektora Parku w sprawach uznania czynności za konieczne ze względu na użytkowanie terenu służy odwołanie do prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

3. Ograniczenia wymienione w ust. 1 nie dotyczą czynności związanych z prowadzeniem istniejącej na obszarze Parku fermy lisów i plantacji roślin przemysłowych w Kolencinie oraz czynności związanych z naprawą i konserwacją urządzeń energetycznych znajdujących się na terenie Parku.

1) ochronie ścisłej (rezerwaty ścisłe),

2) ochronie częściowej (rezerwaty częściowe).

W skład rezerwatów nie wchodzą tereny zabudowane lub pozostające pod uprawą rolną.

2. Ochrona ścisła zmierza do zachowania w stanie nienaruszonym całości przyrody, a w szczególności utrzymania naturalnego składu lasu, jego podszycia i runa oraz wszystkich elementów przyrody żywej należących do świata roślinnego i zwierzęcego, a także elementów przyrody nieożywionej.

3. Ochrona częściowa zmierza do przywrócenia przyrodzie stanu naturalnego przez stosowanie odpowiednich zabiegów pielęgnacyjno-hodowlanych i ochronnych oraz przez usuwanie elementów obcych pierwotnemu składowi zespołów roślinnych i siedlisku bądź też do zachowania w określonym stanie niektórych elementów przyrody.

2. Zasady gospodarstwa rezerwatowego obowiązują również przy wykonaniu nadzoru nad zagospodarowaniem lasów nie stanowiących własności Państwa z zachowaniem przepisów dekretu z dnia 26 kwietnia 1948 r. o ochronie lasów nie stanowiących własności Państwa (Dz. U. Nr 24, poz. 165).

3. Minister Leśnictwa określi zasady i tryb zatwierdzania planów gospodarstwa rezerwatowego dla lasów wchodzących w skład Parku.

1) części oddziałów 1 - 6 i 9 - 14,

2) część oddziału A2 (część Góry Zamkowej),

3) wszystkie groty z wyjątkiem grot: Łokietka, Zbójeckiej i Ciemnej.

2. Pozostałe obszary wymienione w § 2 z wyjątkiem terenów zabudowanych lub pozostających pod uprawą rolną podlegają ochronie częściowej.

3. Dyrektor Parku na podstawie opinii Rady Parku i za zgodą prezydium wojewódzkiej rady narodowej oznaczy bliżej w terenie granice obszarów pozostających pod ochroną ścisłą.

2. Nieużytki i inne grunty znajdujące się na obszarze Parku, a nie nadające się do trwałej uprawy rolnej, powinny być zalesione zgodnie z zasadami zagospodarowania przestrzennego tych terenów.

2. Na obszarach pozostających pod ochroną ścisłą mogą być również wykonywane czynności uznane przez Ministra Leśnictwa na podstawie opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody za niezbędne w związku z udostępnieniem dla zwiedzania niektórych części tych obszarów.

1) usuwanie drzew z wyjątkiem przypadków, kiedy podyktowane to jest potrzebami gospodarstwa rezerwatowego,

2) zbiór owoców roślin runa poza miejscami wyznaczonymi przez dyrektora Parku po zasięgnięciu opinii Rady Parku i za zgodą prezydium powiatowej rady narodowej,

3) zbiór owoców i nasion drzew oraz krzewów z wyjątkiem przypadków, kiedy potrzebne to jest dla celów gospodarstwa rezerwatowego,

4) zbiór roślin oraz ziół leczniczych,

5) zbiór ściółki leśnej oraz zbieranie mchu,

6) pozyskanie żywicy.

2. Ograniczenia wymienione w ust. 1 pkt 4 w odniesieniu do terenów pozostających pod uprawą łąkową stosuje się z uwzględnieniem przepisu § 3 ust. 2.

3. W przypadkach uzasadnionych wyjątkowymi okolicznościami dyrektor Parku może na podstawie opinii Rady Parku za zgodą prezydium wojewódzkiej rady narodowej zezwolić na dokonywanie czynności wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5 i 6.

1) zanieczyszczanie terenu,

2) polowanie, chwytanie i zabijanie dziko żyjących zwierząt,

3) niszczenie i uszkadzanie drzew oraz niszczenie innych roślin,

4) zanieczyszczanie wody,

5) dokonywanie zmiany biegu wody z wyjątkiem ujęcia wody dla celów zaopatrzenia w nią ludności, wznoszenie bez uzgodnienia z Radą Parku zastawek i zapór,

6) niszczenie gleby, uszkadzanie i wydobywanie skał i minerałów,

7) wydobywanie szutru i kamieni z łożysk potoków,

8) niszczenie jaskiń, niszczenie, przenoszenie i wywożenie znajdujących się w nich szczątków zwierzęcych i minerałów oraz wydobywanie namulisk jaskiń,

9) zakłócanie ciszy oraz wzniecanie ognia,

10) pasanie zwierząt gospodarskich na terenach stanowiących własność Państwa,

11) wznoszenie bez uzgodnienia z Radą Parku wszelkich budowli, wchodzących zarówno w zakres budownictwa indywidualnego, jak i budownictwa do celów społecznych; w razie negatywnego stanowiska Rady Parku co do wznoszenia budynku mającego być własnością indywidualną zainteresowanemu przysługuje odwołanie do Ministra Leśnictwa; w razie niezgodności stanowisk Rady Parku i organów planowania co do wznoszenia budynków do celów społecznych rozstrzyga Minister Leśnictwa w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego,

12) budowanie nowych urządzeń komunikacyjnych i innych urządzeń technicznych oraz urządzeń leczniczych, których istnienie mogłoby być sprzeczne z celami Parku,

13) wznoszenie i prowadzenie zakładów przemysłowych,

14) obozowanie poza miejscami wyznaczonymi przez dyrektora Parku,

15) prowadzenie bez zgody dyrektora Parku zakładów handlowych lub handlu okrężnego,

16) używanie pojazdów mechanicznych i konnych poza drogami wyznaczonymi przez dyrektora Parku za zgodą prezydium powiatowej rady narodowej,

17) umieszczanie bez zezwolenia dyrektora Parku tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków,

18) wszelkie działania mogące zniszczyć lub zmienić w istotny sposób naturalny krajobraz lub poszczególne jego elementy, jako to: potoki, źródła, wywierzyska, jaskinie, formy skalne itp.

2. Ograniczenia wymienione w ust. 1 pkt 1, 3, 9 i 10 stosuje się z uwzględnieniem przepisu § 3 ust. 2.

3. Przepis ust. 1 pkt 11 nie zwalnia od obowiązku uzgodnienia lokalizacji inwestycji oraz uzyskania zatwierdzenia projektów budowli.

4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 14, 15 i 16, dyrektor Parku wydaje po zasięgnięciu opinii Rady Parku.

1) drobnego zbioru i wynoszenia z terenu Parku owoców i nasion drzew i krzewów, zbioru roślin, ziół leczniczych i innych okazów przyrodniczych dla celów naukowych i doświadczalnych,

2) łowienia i zabijania pojedynczych okazów zwierząt i wynoszenia takich okazów z terenu Parku dla celów naukowych bądź w razie gdy zmniejszenie stanu liczebnego określonego gatunku zwierząt jest konieczne ze względu na realizację innych celów ochrony przyrody,

3) badań geologicznych, wydobywania drobnych skał i minerałów, przenoszenia lub wynoszenia szczątków zwierząt znajdujących się w jaskiniach i dokonywania innych czynności niezbędnych w związku z prowadzeniem prac naukowo-badawczych.

2. Udzielanie zezwoleń, o których mowa w ust. 1, dotyczących badań naukowych nie powinno być sprzeczne z planem badań naukowych ustalonym przez Polską Akademię Nauk, a ponadto w odniesieniu do badań geologicznych powinno być również zgodne z planem ustalonym przez Centralny Urząd Geologii. Do czasu ustalenia tych planów zezwolenia te mogą być udzielane na podstawie opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody.

3. Udzielanie zezwoleń na dokonywanie czynności wymienionych w ust. 1 dla celów doświadczalnych i ochrony przyrody może się odbywać tylko na podstawie opinii Rady Parku.

4. W razie konieczności pozyskania większej liczby okazów lub materiałów dla celów, o których mowa w ust. 1, zezwolenia wydaje Minister Leśnictwa.

2. Minister Leśnictwa w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu do Spraw Turystyki może na wniosek Państwowej Rady Ochrony Przyrody uzgodniony z prezydium wojewódzkiej rady narodowej wyłączyć całkowicie niektóre obszary Parku z wykorzystania dla celów turystyki ze względu na ochronę fauny.

3. Wszelkie czynności związane z obsługą ruchu turystycznego mogą wykonywać tylko osoby upoważnione do tego przez dyrektora Parku lub stowarzyszenia, które działalność swoją w zakresie turystyki na tym obszarze uzgodniły z dyrektorem Parku.

4. Dyrektor Parku na podstawie opinii Rady Parku i za zgodą prezydium wojewódzkiej rady narodowej wyda szczegółowe przepisy dla zwiedzających.

5. Sportowy połów ryb może być dokonywany tylko za zezwoleniem dyrektora Parku.

2. Do zakresu działania dyrektora Parku należy w szczególności:

1) kierowanie całokształtem działalności administracji Parku,

2) zarządzanie majątkiem państwowym, wchodzącym w skład Parku,

3) zestawianie planów pracy i projektów preliminarzy budżetowych,

4) przedstawianie władzy przełożonej sprawozdań z działalności administracji Parku.

3. Dyrektor Parku ponosi odpowiedzialność za całokształt działalności administracji Parku oraz za majątek państwowy wchodzący w skład Parku.

4. Administracja Parku obowiązana jest rozwijać społeczną akcję ochrony przyrody przez młodzież, turystów itp.

2. Minister Leśnictwa określi zakres działania, skład i organizację Rady Parku.

2. Minister Leśnictwa może w porozumieniu z Prezesem Państwowej Komisji Cen wprowadzić opłaty za wstęp do Parku i za korzystanie z jego urządzeń.

Prezes Rady Ministrów: J. Cyrankiewicz