REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1946 nr 62 poz. 342

DEKRET

z dnia 15 listopada 1946 r.

o zajęciu majątku państw pozostających z Państwem Polskim w stanie wojny w latach 1939–1945 i majątku osób prawnych i obywateli tych państw oraz o zarządzie przymusowym nad tymi majątkami.

Tekst pierwotny

Na podstawie ustawy z dnia 3 stycznia 1945 r. o trybie wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 1, poz. 1) – Rada Ministrów postanawia, a Prezydium Krajowej Rady Narodowej zatwierdza, co następuje:

Art. 1. [Zakres regulacji]

1. Celem zabezpieczenia roszczeń Państwa Polskiego oraz polskich osób prawnych i obywateli polskich w stosunku do państw, z którymi Państwo Polskie pozostawało w stanie wojny w latach 1939–1945 lub z którymi w tym okresie zerwane były stosunki dyplomatyczne, oraz w stosunku do osób prawnych i obywateli tych państw – położony na obszarze Państwa Polskiego majątek tych państw oraz ich osób prawnych i obywateli ulega z mocy samego prawa z dniem wejścia w życie niniejszego dekretu zajęciu i poddaniu go przymusowemu zarządowi.

2. Wszelkie rozporządzenia majątkiem, określonym w ust. 1, dokonane po dniu wejścia w życie niniejszego dekretu, są z mocy prawa nieważne.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do majątku, który na mocy dotychczas wydanych szczególnych przepisów prawnych przeszedł lub przejdzie na własność Państwa Polskiego.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się nadto do zobowiązań powstałych ze wznowienia stosunków handlowych i finansowych po dniu 8 maja 1945 r.

Art. 2. [Wyłączenie niektórych majątków spod działania przepisów dekretu]

Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrami Spraw Zagranicznych oraz Żeglugi i Handlu Zagranicznego może wyłączyć niektóre majątki określone w art. 1 ust. 1 spod działania przepisów niniejszego dekretu.

Art. 3. [Zarząd przymusowy]

1. Zarząd przymusowy sprawowany będzie przez instytucje, które oznaczy Minister Skarbu.

2. Dla zarządu tego prowadzona będzie odrębna rachunkowość.

3. Szczegółowe przepisy, dotyczące zajęcia oraz ustalające zakres uprawnień i tryb postępowania zarządcy przymusowego, określi instrukcja Ministra Skarbu.

Art. 4. [Koszty zarządzania majątkiem]

Koszty zarządzania majątkiem wraz z wynagrodzeniem zarządcy przymusowego obciążają majątki w zarząd objęte. Wysokość wynagrodzenia zarządcy ustali Minister Skarbu.

Art. 5. [Obowiązek zgłoszenia długów i wierzytelności]

Dłużnicy i wierzyciele (osoby fizyczne i prawne) państw wskazanych w art. 1 ust. 1, osób prawnych i obywateli tych państw obowiązani są zgłosić swoje długi i wierzytelności w instytucji sprawującej zarząd przymusowy, w terminie określonym w zarządzeniu Ministra Skarbu ogłoszonym w Monitorze Polskim.

Art. 6. [Obowiązek przekazania majątku na żądanie]

Osoby sprawujące Zarząd majątku ruchomego lub nieruchomego podpadającego pod przepisy niniejszego dekretu oraz osoby, w których posiadaniu znajduje się taki majątek, obowiązane są przekazać go instytucji sprawującej zarząd przymusowy na jej żądanie.

Art. 7. [Tryb spełnienia świadczeń]

1. Świadczenia wynikające z zobowiązań określonych w art. 5 winny być spełnione do rąk instytucji sprawującej zarząd przymusowy w trybie przepisów niniejszego dekretu.

2. Instytucja ta jest uprawniona do dochodzenia wszelkich pretensji i ich egzekwowania.

3. Uiszczenie długu pieniężnego następuje przez dokonanie zapłaty do rąk instytucji sprawującej zarząd przymusowy.

4. Sposób uiszczenia długów niepieniężnych określi rozporządzenie Ministra Skarbu.

Art. 8. [Uiszczenie długu]

Uiszczenie długu w sposób wskazany w art. 7 zwalnia dłużnika od zobowiązania wszelkie zaś inne sposoby uiszczenia nie mają skutków prawnych.

Art. 9. [Zaspokojenie roszczeń]

1. Z majątków, objętych zarządem przymusowym stosownie do artykułów poprzedzających, Państwo Polskie zaspokoi swoje roszczenia a nadto może zaspokoić roszczenia polskich osób prawnych i obywateli polskich w stosunku do państwa obcego, jego obywateli i osób prawnych, których majątek podlega przepisom art. 1 ust. 1.

2. Zasady i tryb postępowania w przedmiocie zaspokojenia roszczeń, oznaczonych w ust. 1, określi Minister Skarbu.

Art. 10. [Przepisy karne]

1. Kto wykracza przeciwko zarządzeniu Ministra Skarbu przewidzianemu w art. 5 przez niedokonanie rejestracji swych długów i wierzytelności,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny do 200.000 złotych albo jednej z tych kar.

2. Tej samej karze podlega, kto rozporządza majątkiem wbrew przepisowi art. 1 ust. 2 lub nie dokonuje przekazania majątku wbrew przepisom art. 6 bądź też spełnia świadczenia wynikające z zobowiązań w sposób niezgodny z ustalonymi w art. 7 niniejszego dekretu.

Art. 11. [Wykonanie dekretu]

Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrami Spraw Zagranicznych oraz Żeglugi i Handlu Zagranicznego.

Art. 12. [Wejście w życie]

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Prezydent Krajowej Rady Narodowej: Bolesław Bierut

Prezes Rady Ministrów: Edward Osóbka-Morawski

Minister Skarbu: Konstanty Dąbrowski

w/z Minister Spraw Zagranicznych: Zygmunt Modzelewski

w/z Minister Żeglugi i Handlu Zagranicznego: Kazimierz Petrusewicz

Metryka
  • Data ogłoszenia: 1946-11-25
  • Data wejścia w życie: 1946-11-25
  • Data obowiązywania: 1970-01-01
Jest zmieniany przez:
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA