Akty ujednolicone - rok 1989 nr 11 poz. 63

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1-3 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270 oraz z 1986 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co następuje:

2. Jeżeli pracownik pobierał zasiłek chorobowy przez część miesiąca, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się wynagrodzenie wypłacone za ten miesiąc, uzupełnione o kwotę zasiłku. Jeżeli pracownik pobierał w miesiącu kalendarzowym wyłącznie zasiłek chorobowy, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się kwotę zasiłku chorobowego za ten miesiąc.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie pobierania zasiłku macierzyńskiego, opiekuńczego i świadczenia rehabilitacyjnego.

4. W razie pobierania przez pracownika zasiłku wyrównawczego, świadczenia wyrównawczego lub dodatku wyrównawczego w okresie, z którego wynagrodzenie przyjęto do ustalenia podstawy wymiaru, wynagrodzenie wypłacone za te miesiące uzupełnia się o kwotę tych świadczeń.

2. Przy ustalaniu, czy istnieje obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne od określonych składników wynagrodzeń, stosuje się przepisy obowiązujące w okresie, z którego wynagrodzenie jest uwzględniane w podstawie wymiaru.

3. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się również honoraria do wysokości objętej obowiązkiem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, z tym że honoraria wypłacone w okresie, w którym obowiązek taki nie istniał, przyjmuje się w wysokości, w jakiej wówczas byłyby przyjęte do obliczenia podstawy wymiaru.

4. Rekompensatę wypłaconą pracownikowi obok wynagrodzenia lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego dolicza się do wynagrodzeń (zasiłków) przyjmowanych do podstawy wymiaru.

5. Równowartość dodatku dewizowego, wypłacanego do dnia 31 grudnia 1990 r. obok wynagrodzenia na podstawie uchwały nr 60 Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1972 r. w sprawie ujednolicenia wysokości i zasad stosowania dodatku dewizowego dla członków załóg polskich morskich statków handlowych w żegludze międzynarodowej i statków rybołówstwa morskiego - w wysokości określonej w tej uchwale, przeliczonej według kursu walut obowiązującego w dniu wypłaty tego dodatku, dolicza się do wynagrodzeń przyjmowanych do podstawy wymiaru.

2. Roczną wartość użytkowania działki przez nauczycieli określa się w wysokości równowartości 2 q żyta według cen obowiązujących w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do podstawy wymiaru, za 1 hektar użytkowanej działki.

3. Wynagrodzenie obejmujące wartość świadczeń w naturze (ust. 1) uwzględnia się:

1) w pełnej wysokości, jeżeli pracownik pobrał je całkowicie w naturze nieodpłatnie,

2) w wysokości odpowiadającej części świadczenia w naturze pobranej nieodpłatnie.

4. Przy ustalaniu podstawy wymiaru nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia w naturze lub jego ekwiwalentu, do których emeryt (rencista) zachowuje nadal prawo po uzyskaniu emerytury lub renty.

2. Przepis ust. 1 stosuje się także do obywateli polskich zatrudnionych w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, obcych misjach, misjach specjalnych lub międzynarodowych instytucjach działających w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

1) wynagrodzenie wypłacone za okres kolejnych 3 lat kalendarzowych w ostatnich 12 latach kalendarzowych, licząc wstecz od roku, w którym zgłoszono wniosek o rentę,

2) wynagrodzenie wypłacone za okres kolejnych 2 lat kalendarzowych w ostatnich 12 latach kalendarzowych, licząc wstecz od roku, w którym zgłoszono wniosek o rentę - jeżeli pracownik nie przepracował w pełni 3 lat, o jakich mowa w pkt 1,

3) wynagrodzenie wypłacone za okres:

a) jednego roku kalendarzowego w okresie ostatnich 12 lat kalendarzowych, licząc wstecz od roku, w którym zgłoszono wniosek o rentę, albo

b) ostatnich 4 kwartałów kalendarzowych, licząc wstecz od kwartału, w którym zgłoszono wniosek o rentę

-jeżeli pracownik nie przepracował w pełni 2 lat, o jakich mowa w pkt 2,

4) wynagrodzenie wypłacone za okres wszystkich przepracowanych kwartałów kalendarzowych w okresie ostatnich 4 kwartałów kalendarzowych, licząc wstecz od kwartału, w którym zgłoszono wniosek o rentę - jeżeli pracownik nie przepracował w pełni okresu, o którym mowa w pkt 3,

5) wynagrodzenie, jakie pracownik otrzymałby, gdyby pracował pełny kwartał poprzedzający kwartał, w którym zgłosił wniosek o rentę - jeżeli pracownik nie przepracował nawet jednego pełnego kwartału w okresie, o którym mowa w pkt 4, a jeżeli pracował wyłącznie w kwartale, w którym zgłosił wniosek o rentę - wynagrodzenie, jakie otrzymałby w tym kwartale.

2. Za wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, uważa się:

1) trzykrotne wynagrodzenie określone w umowie o pracę lub w innym akcie stanowiącym podstawę nawiązania stosunku pracy, jeżeli wynagrodzenie to było ustalone w stałej miesięcznej wysokości, albo

2) wynagrodzenie obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego w kwartale przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni pracy przypadających w tym kwartale.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracownika, od którego do przyznania renty inwalidzkiej wymaga się 5-letniego okresu zatrudnienia (łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi), jeżeli w okresie ostatnich 12 lat kalendarzowych, licząc wstecz od roku, w którym zgłoszono wniosek o rentę, nie przepracował 3 lat kalendarzowych wyłącznie z powodu pełnienia czynnej służby wojskowej lub spełniania zastępczo obowiązku tej służby lub korzystania z urlopu wychowawczego.

4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru renty rodzinnej po zmarłym pracowniku.

.5. Jeżeli w okresie ostatnich 12 lat kalendarzowych, licząc wstecz od roku, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, pracownik nie osiągał wynagrodzenia albo osiągał wynagrodzenie przez okres krótszy niż 3 kolejne lata kalendarzowe, do ustalenia podstawy wymiaru emerytury, renty inwalidzkiej i renty rodzinnej - w innych wypadkach niż określone w ust. 1-3 - na wniosek osoby zainteresowanej przyjmuje się wynagrodzenie wypłacone za okres 3 kolejnych lat kalendarzowych przypadających w części lub w całości wcześniej niż w okresie ostatnich 12 lat, jeżeli pracownik przedstawi dokumenty stwierdzające wysokość wynagrodzenia w tym okresie.

6. Jeżeli podstawy wymiaru emerytury lub renty nie można ustalić w myśl zasad określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192 oraz z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206 i Nr 66, poz. 390) oraz w ust. 1-5 - emeryturę lub rentę przyznaje się w kwocie najniższego świadczenia.

1) kwoty, od których za te okresy opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne w kraju, albo

2) [1] jeżeli okres zatrudnienia za granicą przypada przed dniem 1 stycznia 1991 r. - kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

2. Kwoty ryczałtowe, o których mowa w ust. 1, ustala się w zależności od grupy zaszeregowania pracownika ze względu na zajmowane stanowisko w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych w stosunku do przysługującego w tym czasie wynagrodzenia na stanowisku dyrektora generalnego w ministerstwach i urzędach centralnych, obejmującego wynagrodzenie zasadnicze, dodatek funkcyjny oraz dodatek za wieloletnią pracę w urzędach państwowych w wymiarze przysługującym po 20 latach pracy, przy zastosowaniu następującej skali procentowej:

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do innych pracowników skierowanych do pracy za granicą, którzy z tytułu tej pracy otrzymywali wynagrodzenie na podstawie przepisów o wynagradzaniu pracowników wymienionych w ust. 1.

4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio również do członków rodzin pracowników wymienionych w ust. 1 i 3, jeżeli z tytułu pracy w okresie pobytu z tymi pracownikami za granicą byli wynagradzani na podstawie przepisów o wynagradzaniu pracowników, o których mowa w ust. 1.

5. Na wniosek osób, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, podstawę wymiaru świadczeń oblicza się według § 10.

2. Dla osób, o których mowa w ust. 1, pobierających w zamian uposażenia wynagrodzenie według zasad i stawek przewidzianych dla pracowników, do podstawy wymiaru przyjmuje się to wynagrodzenie.