Akty ujednolicone - rok 2015 poz. 1110

Na podstawie art. 6c ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe zasady wydawania orzeczeń o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności oraz orzeczeń, o których mowa w art. 5a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanej dalej „ustawą”, tryb postępowania przy orzekaniu, skład i sposób powoływania i odwoływania członków zespołów orzekających, a także sposób działania wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, zwanego dalej „wojewódzkim zespołem”, i powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, zwanego dalej „powiatowym zespołem”;

2) rodzaj i zakres wymaganych kwalifikacji członków zespołów orzekających oraz tryb postępowania przy wydawaniu zaświadczeń uprawniających do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności;

3) warunki organizacyjne i techniczne pomieszczeń dla zespołów orzekających, zapewniające dostęp do tych pomieszczeń osobom niepełnosprawnym;

4) tryb przeprowadzania szkoleń i minima programowe szkoleń dla specjalistów powoływanych do zespołów orzekających oraz sposób wyboru ośrodków szkoleniowych upoważnionych do prowadzenia szkoleń;

5) standardy w zakresie kwalifikowania oraz postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, a także oznaczenie symboli przyczyn niepełnosprawności;

6) wzory i terminy składania informacji o realizacji zadań, o których mowa w art. 6a ust. 1 i art. 6c ust. 7 ustawy;

7) wzory legitymacji dokumentujących niepełnosprawność lub stopień niepełnosprawności oraz organy uprawnione do ich wystawiania.

1) niepełnosprawności osób, które nie ukończyły 16 roku życia;

2) stopniu niepełnosprawności osób, które ukończyły 16 rok życia;

3) wskazaniach do ulg i uprawnień osób posiadających orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, o których mowa w art. 5 i 62 ustawy, zwane dalej „orzeczeniami o wskazaniach do ulg i uprawnień”.

1) zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się dziecko, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności;

2) ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby, a także ograniczenia w funkcjonowaniu występujące w życiu codziennym w porównaniu do dzieci z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną właściwą dla wieku dziecka;

3) możliwość poprawy zaburzonej funkcji organizmu poprzez zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki techniczne, środki pomocnicze lub inne działania.

2. Przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności osoby, która ukończyła 16 rok życia, zwanej dalej „osobą zainteresowaną”, bierze się pod uwagę:

1) zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących potwierdzone aktualnymi wynikami badań diagnostycznych, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba zainteresowana, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie stopnia niepełnosprawności;

2) ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby;

3) wiek, płeć, wykształcenie, zawód i posiadane kwalifikacje;

4) możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowego lub innego zatrudnienia – poprzez leczenie, rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe;

5) ograniczenia występujące w samodzielnej egzystencji i uczestnictwie w życiu społecznym;

6) możliwość poprawy funkcjonowania osoby zainteresowanej w samodzielnej egzystencji oraz w pełnieniu ról społecznych – poprzez leczenie, rehabilitację, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, środki techniczne, usługi opiekuńcze lub inne działania.

3. Przy orzekaniu o wskazaniach do ulg i uprawnień bierze się pod uwagę:

1) orzeczenie o inwalidztwie lub niezdolności do pracy wydane na podstawie odrębnych przepisów oraz posiadaną dokumentację medyczną mogącą mieć wpływ na określanie wskazań, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, oraz zakresu i rodzaju ograniczeń uprawniających do ulg i uprawnień;

2) ocenę aktualnego stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – członka powiatowego zespołu;

3) zakres i rodzaj ograniczeń spowodowany naruszoną sprawnością organizmu.

4. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za:

1) trwałe (stałe) – jeżeli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy;

2) okresowe – jeżeli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia.

5. Stopień niepełnosprawności osoby zainteresowanej orzeka się na czas określony lub na stałe.

6. Niepełnosprawność dziecka orzeka się na czas określony, jednak na okres nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 16 roku życia.

7. Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień wydaje się do czasu upływu ważności orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, o których mowa w art. 5 i 62 ustawy.

2. Przy ocenie zdolności osoby zainteresowanej do zatrudnienia na stanowisku pracy, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, bierze się pod uwagę, czy osoba ta może być zatrudniona tylko w tych warunkach.

3. Przy ocenie zdolności do kontynuowania zatrudnienia osoby zainteresowanej, która utraciła zdolność do zatrudnienia na dotychczasowym stanowisku, bierze się pod uwagę zachowane przez tę osobę, mimo naruszonej sprawności organizmu, możliwości do zatrudnienia po przekwalifikowaniu lub przeszkoleniu zawodowym.

1) systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji – bierze się pod uwagę, czy występuje ograniczenie lub brak zdolności do wykonywania czynności stosownie do wieku, płci i środowiska, które uniemożliwia osiągnięcie niezależności ekonomicznej lub fizycznej;

2) ulg i uprawnień – bierze się pod uwagę, czy naruszenie sprawności organizmu stanowi utrudnienie w funkcjonowaniu osoby, które uzasadnia korzystanie z odpowiedniego zakresu i rodzaju ulg i uprawnień przysługujących na podstawie odrębnych przepisów;

3) uczestnictwa w terapii zajęciowej, przez co rozumie się rehabilitację w warsztacie terapii zajęciowej – bierze się pod uwagę, czy upośledzenie organizmu uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, z tym że w przypadku osób upośledzonych umysłowo i psychicznie chorych przyjmuje się, że taki stan odpowiada orzeczeniu o co najmniej umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;

4) prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju – bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy osoba porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżąca, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych czynnościach fizjologicznych.

2. (uchylony).

3. Przy ocenie:

1) konieczności korzystania przez dziecko z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji – bierze się pod uwagę, czy występuje ograniczenie lub brak zdolności do wykonywania czynności stosownie do wieku, płci i środowiska, które uniemożliwią osiągnięcie niezależności fizycznej;

2) konieczności korzystania przez dziecko z prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju – bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy dziecko porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżące, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych czynności fizjologicznych;

3) (uchylony).

1) imię i nazwisko dziecka, przedstawiciela ustawowego dziecka lub osoby zainteresowanej, datę i miejsce urodzenia dziecka lub osoby zainteresowanej;

2) adres zamieszkania lub pobytu dziecka albo osoby zainteresowanej, numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego ich tożsamość;

2a) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) lub informację o obywatelstwie w przypadku cudzoziemca nieposiadającego numeru PESEL;

3) określenie celu, dla którego niezbędne jest uzyskanie orzeczenia;

4) dane dotyczące sytuacji społecznej i zawodowej dziecka lub osoby zainteresowanej, w przypadku wniosku o orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności;

5) oświadczenie osoby zainteresowanej lub przedstawiciela ustawowego dziecka o prawdziwości danych zawartych we wniosku.

2. Do wniosku o wydanie orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 1 i 2, dołącza się dokumentację medyczną, w tym zaświadczenie lekarskie określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, wydane nie wcześniej niż na 30 dni przed dniem złożenia wniosku, oraz inne dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.

3. Do wniosku o wydanie orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień, o którym mowa w § 2 pkt 3, dołącza się posiadaną przez osobę zainteresowaną dokumentację medyczną, orzeczenie o inwalidztwie lub niezdolności do pracy określone w art. 5 i 62 ustawy oraz inne posiadane dokumenty, mogące mieć wpływ na ustalenie wskazań do ulg i uprawnień.

4. Po złożeniu przez osobę zainteresowaną wniosku o wydanie orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień – zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zwraca się do właściwego organu rentowego o udostępnienie kopii orzeczenia o niezdolności do pracy lub o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów, o których mowa w art. 5 i 62 ustawy.

5. Jeżeli przedłożona wraz z wnioskiem dokumentacja, o której mowa w ust. 2 i 3, jest niewystarczająca do wydania orzeczenia o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień, przewodniczący powiatowego zespołu zawiadamia na piśmie osobę zainteresowaną lub przedstawiciela ustawowego dziecka o konieczności jej uzupełnienia oraz wyznacza termin złożenia brakującej dokumentacji z pouczeniem, że nieuzupełnienie jej w określonym terminie spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

6. Do czasu wydania orzeczenia o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności oraz o wskazaniach do ulg i uprawnień, osoba zainteresowana lub przedstawiciel ustawowy może wycofać wniosek o wydanie orzeczenia. Wycofanie wniosku nie wymaga uzasadnienia.

2. Wniosek o wydanie orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 3, rozpatruje jednoosobowo lekarz – członek powiatowego zespołu.

3. Zawiadomienie o terminie rozpatrzenia wniosku, nie później niż 7 dni przed dniem jego rozpatrzenia, doręcza się:

1) osobie zainteresowanej lub jej przedstawicielowi ustawowemu, w przypadku orzekania o stopniu niepełnosprawności lub orzekania o wskazaniach do ulg i uprawnień;

2) przedstawicielowi ustawowemu dziecka, w przypadku orzekania o niepełnosprawności.

4. Z posiedzenia w sprawie wydania orzeczenia sporządza się protokół.

5. Niestawienie się osób, o których mowa w ust. 3, w wyznaczonym terminie na posiedzeniu o wydanie orzeczenia powoduje pozostawienie sprawy bez rozpoznania.

6. W przypadku gdy niestawienie się, o którym mowa w ust. 5, zostało usprawiedliwione ważnymi przyczynami lub zdarzeniami losowymi w terminie 14 dni od dnia posiedzenia, przewodniczący powiatowego zespołu wyznacza nowy termin rozpatrzenia sprawy. O powtórnym terminie zawiadamia się za zwrotnym poświadczeniem odbioru.

2. W celu wydania orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień, ocenę sporządza lekarz – członek powiatowego zespołu, na podstawie badania.

3. Jeżeli osoba zainteresowana lub dziecko nie mogą uczestniczyć w posiedzeniu składu orzekającego z powodu długotrwałej i nierokującej poprawy choroby, uniemożliwiającej osobiste stawiennictwo, potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim, badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w miejscu pobytu tej osoby lub dziecka.

4. W przypadku gdy lekarz – przewodniczący składu orzekającego uzna posiadaną dokumentację medyczną za wystarczającą do wydania oceny stanu zdrowia, a osoba zainteresowana lub dziecko nie mogą uczestniczyć w posiedzeniu składu z powodu przyczyn wskazanych w ust. 3 i potwierdzonych zaświadczeniem lekarskim, ocena może być wydana bez badania.

5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się w przypadku postępowania w sprawie wydania orzeczenia, o którym mowa w § 2 pkt 3.

2. W przypadku niezgodności ocen w składzie orzekającym, co do niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, rozstrzyga ocena przewodniczącego składu orzekającego.

3. Członek składu orzekającego, w razie odmiennej oceny co do niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, zgłasza na piśmie zdanie odrębne wraz z uzasadnieniem. Zgłoszenie zdania odrębnego odnotowuje się w protokole.

2. Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień podpisuje lekarz – członek powiatowego zespołu wydający orzeczenie.

1) zgonu osoby zainteresowanej lub dziecka;

2) wycofania wniosku.

1) oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie;

2) datę wydania orzeczenia;

3) datę złożenia wniosku;

4) podstawę prawną wydania orzeczenia;

5) imię i nazwisko dziecka, datę urodzenia, adres zamieszkania lub pobytu oraz numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL);

6) numer dokumentu potwierdzającego tożsamość dziecka;

7) ustalenie lub odmowę ustalenia niepełnosprawności;

8) symbol przyczyny niepełnosprawności;

9) datę lub okres powstania niepełnosprawności;

10) okres, na jaki orzeczono niepełnosprawność;

11) wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, określone przez skład orzekający;

12) uzasadnienie;

13) pouczenie o przysługującym odwołaniu;

14) podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz pozostałych członków tego składu.

2. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zawiera:

1) oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie;

2) datę wydania orzeczenia;

3) datę złożenia wniosku;

4) podstawę prawną wydania orzeczenia;

5) imię i nazwisko osoby zainteresowanej oraz numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL);

6) datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania lub pobytu;

7) numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;

8) ustalenie lub odmowę ustalenia stopnia niepełnosprawności;

9) [1] (utracił moc);

10) okres, na jaki orzeczono stopień niepełnosprawności;

11) datę lub okres powstania niepełnosprawności;

12) datę lub okres powstania ustalonego stopnia niepełnosprawności;

13) wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, określone przez skład orzekający;

14) uzasadnienie;

15) pouczenie o przysługującym odwołaniu;

16) podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz pozostałych członków tego składu.

3. Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień zawiera:

1) oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie;

2) datę wydania orzeczenia;

3) datę złożenia wniosku;

4) podstawę prawną wydania orzeczenia;

5) imię i nazwisko osoby zainteresowanej oraz numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL);

6) datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania lub pobytu;

7) numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;

8) stopień niepełnosprawności;

9) symbol przyczyny niepełnosprawności;

10) datę lub okres powstania niepełnosprawności;

11) okres, na jaki wydano orzeczenie;

12) wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3 ustawy, określone przez lekarza – członka powiatowego zespołu;

13) uzasadnienie;

14) pouczenie o nieprzysługującym odwołaniu;

15) podpis z podaniem imienia i nazwiska lekarza – członka zespołu orzekającego.

4. Uzasadnienie orzeczenia o ustaleniu lub odmowie ustalenia niepełnosprawności, stopnia niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień powinno zawierać w szczególności wskazanie faktów, które uznano za istotne w sprawie i udowodnione, dokumentów potwierdzających ustalenie lub odmowę ustalenia niepełnosprawności, stopnia niepełnosprawności lub wskazań do ulg i uprawnień.

5. Orzeczenie o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień doręcza się na piśmie osobom, o których mowa w § 7 ust. 3, nie później niż w terminie 14 dni od dnia posiedzenia w sprawie wydania orzeczenia.

2. Jeżeli z przedłożonej dokumentacji oraz przebiegu schorzenia nie da się ustalić okresu lub daty powstania niepełnosprawności dziecka, za datę tę należy przyjąć datę złożenia wniosku do powiatowego zespołu.

3. Datę lub okres powstania niepełnosprawności osoby zainteresowanej ustala się na podstawie przebiegu schorzenia, dokumentacji medycznej lub orzeczeń o inwalidztwie, niezdolności do pracy, wydanych przez organy na podstawie przepisów odrębnych.

4. Jeżeli z przedłożonej dokumentacji, przebiegu schorzenia, orzeczeń o inwalidztwie lub niezdolności do pracy osoby zainteresowanej nie da się ustalić daty lub okresu powstania niepełnosprawności, należy wpisać wyrazy „nie da się ustalić”.

5. Datę lub okres powstania stopnia niepełnosprawności osoby zainteresowanej ustala się na podstawie przebiegu schorzenia i dokumentacji medycznej.

6. Jeżeli z przedłożonej dokumentacji medycznej i przebiegu schorzenia osoby zainteresowanej nie da się ustalić daty lub okresu powstania stopnia niepełnosprawności, za datę tę należy przyjąć datę złożenia wniosku do powiatowego zespołu.

2. W przypadku zmiany stanu zdrowia osoba niepełnosprawna posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w § 6 ust. 1, o wydanie orzeczenia o ponowne wydanie orzeczenia uwzględniającego zmianę stanu zdrowia.

3. W przypadku gdy załączona dokumentacja medyczna oraz badanie osoby, o której mowa w ust. 2, przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, nie wskazują na zmianę stanu zdrowia tej osoby, skład orzekający wydaje orzeczenie o odmowie wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności.

2. Powiatowy zespół, który wydał orzeczenie, obowiązany jest przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy do wojewódzkiego zespołu, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.

3. Jeżeli powiatowy zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, wydaje orzeczenie, w którym uchyla lub zmienia zaskarżone orzeczenie.

1) przewodniczący;

2) sekretarz;

3) lekarze;

4) psycholodzy;

5) pedagodzy;

6) doradcy zawodowi;

7) pracownicy socjalni.

2. Przewodniczącego powiatowego zespołu powołuje i odwołuje starosta (prezydent miasta), a przewodniczącego wojewódzkiego zespołu – wojewoda.

3. Członków powiatowego zespołu powołuje i odwołuje starosta (prezydent miasta) na wniosek przewodniczącego powiatowego zespołu, a członków wojewódzkiego zespołu – wojewoda na wniosek przewodniczącego wojewódzkiego zespołu.

2. Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz, specjalista w dziedzinie odpowiedniej do choroby zasadniczej dziecka lub osoby zainteresowanej.

3. Powiatowy zespół i wojewódzki zespół, w składzie: przewodniczący zespołu oraz sekretarz lub wyznaczony przez przewodniczącego zespołu członek zespołu, wydaje:

1) orzeczenie o umorzeniu postępowania;

2) postanowienie w sprawie:

a) uchybienia terminowi do wniesienia odwołania,

b) odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania,

c) przywrócenia terminu do wniesienia odwołania,

d) niedopuszczalności wniesienia odwołania;

3) zawiadomienia o niezałatwieniu sprawy w terminie oraz o wyznaczeniu nowego terminu do jej załatwienia.

4. Przewodniczący powiatowego zespołu oraz wojewódzkiego zespołu mogą w formie pisemnej upoważnić członka zespołu do załatwiania spraw w jego imieniu w zakresie określonym przepisami niniejszego rozporządzenia.

5. Przewodniczący powiatowego zespołu oraz wojewódzkiego zespołu reprezentują zespół na zewnątrz i organizują jego obsługę administracyjno-biurową.

1) lekarz: stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2;

2) psycholog:

a) występowanie dysfunkcji psychicznych warunkujących trudności w samodzielnym funkcjonowaniu, z uwzględnieniem zaburzeń w zakresie procesów poznawczych oraz emocjonalno-motywacyjnych,

b) poziom inteligencji,

c) zaburzenia zachowania werbalnego oraz ruchowego,

d) zaburzenia w interakcjach interpersonalnych,

e) poziom krytycyzmu i samokrytycyzmu,

f) występowanie ograniczeń, odpowiednio do wieku, w zakresie umiejętności przystosowawczych, z uwzględnieniem: zdolności do samoobsługi, samodzielnego zaspokajania własnych potrzeb i uspołecznienia;

3) pedagog:

a) przebieg dotychczasowego kształcenia,

b) występowanie dysfunkcji psychofizycznych utrudniających lub uniemożliwiających kształcenie osoby zainteresowanej w warunkach ogólnodostępnych,

c) występowanie dysfunkcji psychofizycznych utrudniających proces wychowania;

4) doradca zawodowy:

a) posiadane kwalifikacje i predyspozycje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg kariery zawodowej,

b) indywidualne przeciwwskazania do wykonywania zatrudnienia wynikające z psychofizycznych ograniczeń,

c) warunki, w jakich osoba zainteresowana może podjąć i wykonywać zatrudnienie, z uwzględnieniem jej możliwości;

5) pracownik socjalny:

a) występujące ograniczenia w zdolności do samodzielnej egzystencji i pełnieniu ról społecznych,

b) stopień uzależnienia od innych osób w codziennym funkcjonowaniu,

c) zakres koniecznej opieki lub pomocy innych osób oraz systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji.

1) przewodniczący zespołu – ukończone studia magisterskie lub wyższe studia medyczne;

2) sekretarz – ukończone studia magisterskie na kierunku prawo lub administracja;

3) lekarz:

a) prawo wykonywania zawodu lekarza,

b) specjalizacja co najmniej I stopnia w jednej z dziedzin mających zastosowanie w procesie orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności;

4) psycholog – ukończone magisterskie studia na kierunku psychologia;

5) pedagog – ukończone magisterskie studia na kierunku pedagogika;

6) doradca zawodowy – ukończone magisterskie studia na kierunkach psychologia, pedagogika, socjologia lub zawodowe studia wyższe o specjalności doradztwo zawodowe albo studia podyplomowe o specjalności doradztwo zawodowe;

7) pracownik socjalny – kwalifikacje określone w przepisach o pomocy społecznej.

2. Członkowie powiatowego zespołu i wojewódzkiego zespołu są obowiązani odbyć szkolenie zgodnie z programem opracowanym w oparciu o minima programowe, o których mowa w § 27, i złożyć z wynikiem pozytywnym test sprawdzający w zakresie objętym szkoleniem.

1) imię i nazwisko;

2) posiadane kwalifikacje;

3) datę powołania do zespołu;

4) uzasadnienie skierowania na szkolenie;

5) datę wystawienia wniosku;

6) podpis przewodniczącego zespołu.

2. Pełnomocnik i wojewoda ustalają do końca I kwartału roku kalendarzowego terminy składania wniosków oraz szkoleń odpowiednio dla członków wojewódzkich zespołów i powiatowych zespołów.

2. Zaświadczenie zawiera:

1) numer i datę wystawienia zaświadczenia;

2) podstawę prawną;

3) nazwisko i imię osoby, której zaświadczenie dotyczy;

4) zakres uprawnienia;

5) datę ważności zaświadczenia;

6) podpis Pełnomocnika, w przypadku członków wojewódzkiego zespołu, albo podpis wojewody, w przypadku członków powiatowego zespołu.

3. Zaświadczenie wydaje:

1) członkom wojewódzkiego zespołu – Pełnomocnik;

2) członkom powiatowego zespołu – wojewoda.

1) gabinet lekarski, jako odrębne pomieszczenie;

2) pomieszczenia do badań i rozmów przeprowadzanych przez specjalistów, umożliwiające prowadzenie rozmów w sposób zapewniający dyskrecję;

3) punkt udzielający informacji o trybie i zasadach postępowania w zakresie orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności;

4) poczekalnię i toalety przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych.

2. Pomieszczenia dla zespołu orzekającego uznaje się za spełniające warunki techniczne, zapewniające dostęp osobom niepełnosprawnym do tych pomieszczeń, jeżeli powierzchnia, wyposażenie i jego rozmieszczenie umożliwiają tym osobom:

1) samodzielne ich użytkowanie;

2) bezpieczne poruszanie się i komunikację;

3) swobodę ruchów i użytkowania wyposażenia.

3. W przypadku gdy zespół nie posiada gabinetów lekarskich oddzielnie dla dzieci i osób dorosłych, posiedzenia składów orzekających o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności nie powinny odbywać się w tym samym dniu.

1) poszanowanie ich dóbr osobistych w trakcie prowadzenia badań lekarskich i rozmów przez członków składów orzekających;

2) zapewnienie przestrzegania tajemnicy lekarskiej;

3) zachowanie poufności i ochrony danych osobowych.

1) możliwość prowadzenia szkolenia zgodnie z programem opracowanym na podstawie minimów programowych, o których mowa w § 27, oraz zapewnienia kadry o specjalistycznych kwalifikacjach odpowiednich do zakresu orzekania;

2) usytuowanie ośrodka szkoleniowego w odległości umożliwiającej uczestnikowi szkolenia dogodne połączenia komunikacyjne oraz możliwość zapewnienia transportu do ośrodka od najbliższego węzła komunikacji;

3) posiadanie sal wykładowych wraz z odpowiednim zapleczem technicznym umożliwiających prowadzenie szkolenia;

4) bazę noclegową o odpowiednim standardzie i liczbie miejsc.

1) dla wszystkich członków powołanych do powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów zagadnienia dotyczące:

a) orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności regulowane w szczególności przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.), przepisami o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,

b) przepisów szczególnych określających przesłanki korzystania z ulg i uprawnień przez osoby niepełnosprawne,

c) organizacji, zasad i sposobu działania powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,

d) zabezpieczenia społecznego,

e) ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;

2) zagadnienia dla członków składów orzekających, w szczególności:

a) zadania i kompetencje członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,

b) stosowanie standardów w zakresie kwalifikowania i postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności,

c) zasady sporządzania ocen przez członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 3–7,

d) trafność i wewnętrzną spójność rozstrzygnięć orzeczniczych.

1) niezdolność do pracy – co oznacza całkowitą niezdolność do wykonywania pracy zarobkowej z powodu fizycznego, psychicznego lub umysłowego naruszenia sprawności organizmu;

2) konieczność sprawowania opieki – co oznacza całkowitą zależność osoby od otoczenia, polegającą na pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia lub w wykonywaniu czynności samoobsługowych, prowadzeniu gospodarstwa domowego oraz ułatwiania kontaktów ze środowiskiem;

3) konieczność udzielania pomocy, w tym również w pełnieniu ról społecznych – co oznacza zależność osoby od otoczenia, polegającą na udzieleniu wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu ról społecznych właściwych dla każdego człowieka, zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych.

2. Przez długotrwałą opiekę i pomoc w pełnieniu ról społecznych rozumie się konieczność jej sprawowania przez okres powyżej 12 miesięcy w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

1) czasową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza konieczność udzielenia pomocy, o której mowa w § 29 ust. 1 pkt 3, w okresach wynikających ze stanu zdrowia;

2) częściową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza wystąpienie co najmniej jednej okoliczności, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 3.

1) istotne obniżenie zdolności do wykonywania pracy, co oznacza naruszoną sprawność organizmu powodującą ograniczenia w wykonywaniu pracy zarobkowej znacznie obniżające wydajność pracy na danym stanowisku w porównaniu do wydajności, jaką wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną;

2) ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, co oznacza trudności doświadczane przez osobę zainteresowaną w relacjach z otoczeniem i środowiskiem według przyjętych norm społecznych, jako skutek naruszonej sprawności organizmu.

2. Możliwość kompensacji ograniczeń oznacza wyrównywanie dysfunkcji organizmu spowodowanej utratą lub chorobą narządu odpowiednio przez przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

1) upośledzenie umysłowe począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym;

2) choroby psychiczne, w tym:

a) zaburzenia psychotyczne,

b) zaburzenia nastroju począwszy od zaburzeń o umiarkowanym stopniu nasilenia,

c) utrwalone zaburzenia lękowe o znacznym stopniu nasilenia,

d) zespoły otępienne;

3) zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu, w tym:

a) trwałe uszkodzenie czynności ruchowej jednego lub obu fałdów głosowych,

b) częściowa lub całkowita utrata krtani z różnych przyczyn,

c) zaburzenia mowy spowodowane uszkodzeniem mózgu – wyższych ośrodków mowy,

d) głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego;

4) choroby narządu wzroku, w tym wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 0,3 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni;

5) upośledzenia narządu ruchu, w tym:

a) wady wrodzone i rozwojowe narządu ruchu,

b) układowe choroby tkanki łącznej w zależności od okresu choroby i stopnia wydolności czynnościowej,

c) zapalenie stawów z towarzyszącym zapaleniem stawów kręgosłupa w zależności od stopnia wydolności czynnościowej,

d) choroby zwyrodnieniowe stawów w zależności od stopnia uszkodzenia stawu,

e) choroby kości i chrząstek z upośledzeniem wydolności czynnościowej,

f) nowotwory narządu ruchu,

g) zmiany pourazowe w zależności od stopnia uszkodzenia i możliwości kompensacyjnych;

6) epilepsja w postaci nawracających napadów padaczkowych spowodowanych różnymi czynnikami etiologicznymi lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi;

7) choroby układu oddechowego i krążenia, w tym:

a) przewlekłe obturacyjne i ograniczające, zakaźne choroby płuc prowadzące do niewydolności oddechowej,

b) nowotwory płuc i opłucnej, prowadzące do niewydolności oddechowej,

c) wrodzone i nabyte wady serca, choroba niedokrwienna serca, kardiomiopatie, zaburzenia rytmu serca z zaburzeniami hemodynamicznymi kwalifikującymi co najmniej do II stopnia niewydolności serca według Klasyfikacji NYHA,

d) nadciśnienie tętnicze z powikłaniami narządowymi,

e) miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych począwszy od II stopnia niedokrwienia kończyn według Klasyfikacji Fontaine'a,

f) niewydolność żył głębokich z powikłaniami pod postacią zapaleń i długotrwałych owrzodzeń;

8) choroby układu pokarmowego, w tym:

a) choroby przełyku powodujące długotrwałe zaburzenia jego funkcji,

b) stany po resekcji żołądka z różnych przyczyn z licznymi powikłaniami,

c) przewlekłe choroby jelit o różnej etiologii, powikłane zespołem złego wchłaniania,

d) przewlekłe choroby wątroby o różnej etiologii w okresie niewydolności wątroby,

e) przewlekłe zapalenie trzustki wymagające długotrwałej farmakoterapii,

f) nowotwory układu pokarmowego;

9) choroby układu moczowo-płciowego, w tym:

a) zaburzenia czynności dróg moczowych prowadzące do niewydolności nerek,

b) choroby nerek o różnej etiologii prowadzące do ostrej lub przewlekłej mocznicy,

c) wielotorbielowate zwyrodnienie nerek typu dorosłych,

d) nowotwory złośliwe układu moczowego i narządów płciowych;

10) choroby neurologiczne, w tym:

a) naczyniopochodny udar mózgu przemijający, odwracalny, dokonany, prowadzący do okresowych lub trwałych deficytów neurologicznych o różnym stopniu nasilenia,

b) guzy centralnego układu nerwowego w zależności od typu, stopnia złośliwości, lokalizacji i powstałych deficytów neurologicznych,

c) pourazowa cerebrastenia i encefalopatia,

d) choroby zapalne ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego prowadzące do trwałych deficytów neurologicznych,

e) choroby układu pozapiramidowego w zależności od stwierdzanych objawów neurologicznych,

f) choroby rdzenia kręgowego,

g) uszkodzenia nerwów czaszkowych i obwodowych o różnej etiologii;

11) inne, w tym:

a) choroby narządów wydzielania wewnętrznego o różnej etiologii, wywołane nadmiernym wydzielaniem lub niedoborem hormonów w zależności od stopnia wyrównania lub obecności powikłań narządowych, pomimo optymalnego leczenia,

b) choroby zakaźne lub zespoły nabytego upośledzenia odporności w zależności od fazy zakażenia,

c) przewlekłe wielonarządowe choroby odzwierzęce w II i III okresie choroby zależnie od zmian narządowych,

d) choroby układu krwiotwórczego o różnej etiologii w zależności od patologicznych zmian linii komórkowych szpiku w procesie hemopoezy,

e) znacznego stopnia zeszpecenia powodujące stałe ograniczenia w kontaktach międzyludzkich, jak i pracy zawodowej;

12) całościowe zaburzenia rozwojowe, powstałe przed 16 rokiem życia, z utrwalonymi zaburzeniami interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej oraz stereotypiami zachowań, zainteresowań i aktywności o co najmniej umiarkowanym stopniu nasilenia.

2. Symbol przyczyny niepełnosprawności, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 8, ust. 2 pkt 9 i ust. 3 pkt 9, oznacza się następująco:

1) 01-U – upośledzenie umysłowe;

2) 02-P – choroby psychiczne;

3) 03-L – zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu;

4) 04-O – choroby narządu wzroku;

5) 05-R – upośledzenie narządu ruchu;

6) 06-E – epilepsja;

7) 07-S – choroby układu oddechowego i krążenia;

8) 08-T – choroby układu pokarmowego;

9) 09-M – choroby układu moczowo-płciowego;

10) 10-N – choroby neurologiczne;

11) 11-I – inne, w tym schorzenia: endokrynologiczne, metaboliczne, zaburzenia enzymatyczne, choroby zakaźne i odzwierzęce, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego;

12) 12-C – całościowe zaburzenia rozwojowe.

3. Symbol przyczyny niepełnosprawności zawarty w orzeczeniu o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub wskazaniach do ulg i uprawnień odzwierciedla rozpoznanie uszkodzenia lub choroby, która niezależnie od przyczyny jej powstania powoduje zaburzenia funkcji organizmu oraz ograniczenia w wykonywaniu czynności życiowych i aktywności społecznej osoby zainteresowanej lub dziecka.

4. Orzeczenie może zawierać więcej niż jeden symbol przyczyny niepełnosprawności, nie więcej niż trzy symbole schorzeń, które w porównywalnym stopniu wpływają na zaburzenie funkcji organizmu.

1) zebranie materiału dowodowego dotyczącego naruszenia sprawności organizmu, możliwości funkcjonowania w życiu codziennym i pełnienia ról społecznych;

2) dokonanie przez lekarza wyznaczonego przez przewodniczącego zespołu wstępnej weryfikacji złożonej dokumentacji, o której mowa w § 6 ust. 2 i 3, w zakresie kompletności oraz konieczności jej uzupełnienia o badania potwierdzające rozpoznaną chorobę zasadniczą, a także określenie specjalności przewodniczącego składu orzekającego odpowiedniej do rozpoznanych schorzeń osoby zainteresowanej lub dziecka;

3) powołanie spośród członków powiatowego oraz wojewódzkiego zespołu, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 3–7, składu orzekającego do rozpoznania wniosku i wydania orzeczenia, określonego w § 7 ust. 1, lub spośród członków powiatowego zespołu wyznaczenie lekarza – członka zespołu ze specjalnością odpowiednią do rozpoznanej choroby zasadniczej osoby zainteresowanej do rozpoznania wniosku i wydania orzeczenia, określonego w § 7 ust. 2; w razie potrzeby do składu orzekającego powołuje się dodatkowo specjalistę odpowiedniego do choroby współistniejącej, mogącej mieć istotny wpływ na wynik postępowania orzeczniczego;

4) kompleksowe dokumentowanie stanu zdrowia i sytuacji społecznej osoby zainteresowanej lub dziecka.

2. Wzór informacji starosty (prezydenta miasta) określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Wojewoda przedkłada Pełnomocnikowi kwartalne informacje, o których mowa w art. 6c ust. 7 ustawy, w terminie do końca miesiąca następującego po kwartale, którego dotyczy informacja.

4. Wzór informacji wojewody określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Wzór legitymacji dokumentującej niepełnosprawność określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Powiatowy zespół wystawia osobie posiadającej prawomocne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności albo prawomocne orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień, legitymację dokumentującą stopień niepełnosprawności.

4. Wzór legitymacji dokumentującej stopień niepełnosprawności określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

5. Na wniosek osoby zainteresowanej w legitymacji, o której mowa w ust. 3, wpisuje się stopień niepełnosprawności.

6. Na wniosek osoby zainteresowanej albo przedstawiciela ustawowego dziecka w legitymacjach, o których mowa w ust. 1 i 3, wpisuje się symbol przyczyny niepełnosprawności.

¹⁾ Obecnie działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne kieruje Minister Pracy i Polityki Społecznej, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. poz. 1260).

²⁾ Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraciło moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 maja 2002 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 66, poz. 604) zachowane w mocy na podstawie art. 14 ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 79).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 15 lipca 2003 r.

Załącznik nr 1

WZÓR – KWARTALNE INFORMACJE STAROSTY (PREZYDENTA MIASTA) O REALIZACJI ZADAŃ, O KTÓRYCH MOWA W ART. 6A UST. 1 USTAWY Z DNIA 27 SIERPNIA 1997 R. O REHABILITACJI ZAWODOWEJ I SPOŁECZNEJ ORAZ ZATRUDNIANIU OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Załącznik nr 2

WZÓR – KWARTALNE INFORMACJE WOJEWODY O REALIZACJI ZADAŃ, O KTÓRYCH MOWA W ART. 6C UST. 7 USTAWY Z DNIA 27 SIERPNIA 1997 R. O REHABILITACJI ZAWODOWEJ I SPOŁECZNEJ ORAZ ZATRUDNIANIU OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Załącznik nr 3

WZÓR LEGITYMACJI DOKUMENTUJĄCEJ NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ

Opis:

1.1. Legitymacja ma formę spersonalizowanej karty (układ poziomy) o wymiarach 54 × 85,6 mm.

1.2. Karta jest wykonana z poliwęglanu.

1.3. Legitymacja ma dwie strony zawierające elementy zabezpieczające dokument przed sfałszowaniem i podrobieniem.

2.1. Tło awersu legitymacji jest wykonane techniką offsetową.

2.2. Na awersie legitymacji znajdują się:

– tło w kolorze niebiesko-szarym z liniami giloszowymi, powtarzającym się tekstem w tle LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ oraz mikrotekstami,

– napis: „LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ” (w języku francuskim CARTE D'IDENTITÉ D'UNE PERSONNE HANDICAPÉE oraz w języku angielskim DISABLED PERSON IDENTIFICATION CARD),

– napis LON na tle niebieskiego prostokąta, w którym w literę „O” wkomponowano wizerunek osoby na wózku inwalidzkim,

– obszar przeznaczony na fotografię posiadacza dokumentu o wymiarach 25 × 30 mm (tło jasnobiałe), odzwierciedlającą aktualny wizerunek osoby, w chwili składania wniosku o wydanie legitymacji, przedstawiający osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami (w przypadku osoby z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku fotografia może przedstawiać osobę w okularach z ciemnymi szkłami, a w przypadku osoby noszącej nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania, fotografia może przedstawiać osobę z nakryciem głowy, pod warunkiem że fotografie takie są zamieszczone w dokumencie potwierdzającym tożsamość tych osób),

– napis: „IMIĘ”,

– napis: „NAZWISKO”,

– napis: „PESEL”,

– napis: „TERMIN WAŻNOŚCI LEGITYMACJI”,

– piktogramy oznaczające niepełnosprawności.

2.3. Tło rewersu legitymacji jest wykonane techniką offsetową.

2.4. Na rewersie legitymacji znajdują się:

– tło w kolorze niebiesko-szarym z liniami giloszowymi, powtarzającym się tekstem w tle LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ oraz mikrotekstami,

– napis LON na tle niebieskiego prostokąta, w którym w literę „O” wkomponowano wizerunek osoby na wózku inwalidzkim,

– nazwa powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności,

– dziewięciocyfrowy indywidualny numer nadany legitymacji, oddzielony ukośnikiem prawym od czterocyfrowego numeru, oznaczającego kod powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, który wystawił legitymację,

– wpisywane za pomocą fotokodu (kod QR): nr PESEL i nr legitymacji, a na wniosek przedstawiciela ustawowego dziecka – symbol przyczyny niepełnosprawności,

– skrót „LON” pisany alfabetem Braille'a,

– piktogramy oznaczające niepełnosprawności,

– element wykonany farbą optycznie zmienną w postaci mapy Polski z wybranym tekstem LON.

Załącznik nr 4

WZÓR LEGITYMACJI DOKUMENTUJĄCEJ STOPIEŃ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI

Opis:

1.1. Legitymacja ma formę spersonalizowanej karty (układ poziomy) o wymiarach 54 × 85,6 mm.

1.2. Karta jest wykonana z poliwęglanu.

1.3. Legitymacja ma dwie strony zawierające elementy zabezpieczające dokument przed sfałszowaniem i podrobieniem.

2.1. Tło awersu legitymacji jest wykonane techniką offsetową.

2.2. Na awersie legitymacji znajdują się:

– tło w kolorze niebiesko-szarym z liniami giloszowymi, powtarzającym się tekstem w tle LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ oraz mikrotekstami,

– napis: „LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ” (w języku francuskim CARTE D'IDENTITÉ D'UNE PERSONNE HANDICAPÉE oraz w języku angielskim DISABLED PERSON IDENTIFICATION CARD),

– napis LON na tle niebieskiego prostokąta, w którym w literę „O” wkomponowano wizerunek osoby na wózku inwalidzkim,

– obszar przeznaczony na fotografię posiadacza dokumentu o wymiarach 25 × 30 mm (tło jasnobiałe), odzwierciedlającą aktualny wizerunek osoby, w chwili składania wniosku o wydanie legitymacji, przedstawiający osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami (w przypadku osoby z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku fotografia może przedstawiać osobę w okularach z ciemnymi szkłami, a w przypadku osoby noszącej nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania, fotografia może przedstawiać osobę z nakryciem głowy, pod warunkiem że fotografie takie są zamieszczone w dokumencie potwierdzającym tożsamość tych osób),

– napis: „IMIĘ”,

– napis: „NAZWISKO”,

– napis: „PESEL”,

– napis: „TERMIN WAŻNOŚCI LEGITYMACJI”,

– piktogramy oznaczające niepełnosprawności.

2.3. Tło rewersu legitymacji jest wykonane techniką offsetową.

2.4. Na rewersie legitymacji znajdują się:

– tło w kolorze niebiesko-szarym z liniami giloszowymi, powtarzającym się tekstem w tle LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ oraz mikrotekstami,

– napis LON na tle niebieskiego prostokąta, w którym w literę „O” wkomponowano wizerunek osoby na wózku inwalidzkim,

– nazwa powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności,

– dziewięciocyfrowy indywidualny numer nadany legitymacji, oddzielony ukośnikiem prawym od czterocyfrowego numeru, oznaczającego kod powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, który wystawił legitymację,

– wpisywane za pomocą fotokodu (kod QR): nr PESEL i nr legitymacji, a na wniosek osoby zainteresowanej – stopień niepełnosprawności oraz symbol przyczyny niepełnosprawności,

– skrót „LON” pisany alfabetem Braille'a,

– piktogramy oznaczające niepełnosprawności,

– element wykonany farbą optycznie zmienną w postaci mapy Polski z wybranym tekstem LON.