Akty ujednolicone - rok 2013 poz. 229

Na podstawie art. 59 ust. 14 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

2. Przy wystawianiu ubezpieczonemu zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby należy brać pod uwagę stan zdrowia ubezpieczonego, z uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy.

1a. Zaświadczenie lekarskie może być wystawione na okres rozpoczynający się po dniu badania, nie później jednak niż czwartego dnia po dniu badania, jeżeli:

1) bezpośrednio po dniu badania przypadają dni wolne od pracy;

2) badanie jest przeprowadzane w okresie wcześniej orzeczonej niezdolności do pracy.

2. Zaświadczenie lekarskie może być wystawione na okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy.

3. Zaświadczenie lekarskie może być wystawione przez lekarza psychiatrę na okres wcześniejszy niż określony w ust. 2, w razie stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń psychicznych ograniczających zdolność ubezpieczonego do oceny własnego postępowania.

2. W razie dłuższego niż 14 dni pobytu ubezpieczonego w zakładzie zaświadczenie lekarskie wystawia się co 14 dni, w celu umożliwienia wypłaty zasiłku chorobowego lub wynagrodzenia za czas choroby.

3. Zaświadczenie lekarskie stwierdzające okres pobytu ubezpieczonego w zakładzie może być, na wniosek ubezpieczonego, wystawione także w terminie późniejszym.

4. Do zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego okres niezdolności do pracy przypadający po zakończeniu pobytu w zakładzie stosuje się odpowiednio § 3.

2. W razie ubezpieczenia z dwóch lub więcej tytułów lekarz, lekarz dentysta, starszy felczer lub felczer wystawia, na wniosek ubezpieczonego, odpowiednią liczbę zaświadczeń lekarskich, o których mowa w ust. 1.

2a. Zaświadczenie lekarskie dla kolejnego płatnika zasiłku, potwierdzające wcześniej orzeczoną dla innego płatnika niezdolność do pracy, może być wystawione na wniosek ubezpieczonego, w terminie późniejszym.

3. W razie zagubienia zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w ust. 1, lekarz, który wydał zagubione zaświadczenie, na wniosek ubezpieczonego, sporządza wypis z kopii tego zaświadczenia.

2. Nie później niż na 60 dni przez zakończeniem okresu zasiłkowego lekarz, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza badanie i ocenia, czy stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia:

1) (uchylony);

2) zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego;

3) zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

3. Lekarz prowadzący leczenie powinien poinformować ubezpieczonego, w toku prowadzonego leczenia, o terminie badania określonego w ust. 2.

4. Badanie, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza się w domu ubezpieczonego, jeżeli jest on obłożnie chory.

5. Stosownie do wyników oceny, o której mowa w ust. 1, lekarz prowadzący leczenie:

1) (uchylony);

2) wystawia zaświadczenie o stanie zdrowia dla celów świadczeń z ubezpieczenia społecznego, informując ubezpieczonego o potrzebie niezwłocznego zgłoszenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego lub prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

¹⁾ Obecnie działem administracji rządowej – zabezpieczenie społeczne, kieruje Minister Pracy i Polityki Społecznej na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 248, poz. 1485).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 27 lipca 1999 r.

Załącznik nr 1

WZÓR - ZUS ZLA [1]

Załącznik nr 2

WZÓR - ZUS ZLA/K [2]